Βέλγιο Ολλανδία Πάσχα στις Κάτω Χώρες

[anny]

Το Βέλγιο πάντα έπεφτε σαν πρόταση στο ταξιδιωτικό μας τραπέζι και πάντα το προσπερνούσαμε για αργότερα. Με την Ολλανδία είχαμε ανοιχτούς λογαριασμούς. Ο καλός μου είχε πάει στο παρελθόν καταχείμωνο και μαζί είχαμε βρεθεί εκεί φθινόπωρο. Πάντα θέλαμε να πάμε άνοιξη για να δούμε τις τουλίπες και τα πράσινα λιβάδια. Και να που φέτος ήταν η τέλεια ευκαιρία. Οι αργίες του Πάσχα σε συνδυασμό με την αργία της Πρωτομαγιάς και μια μέρα άδεια, έβγαινε ένα σούπερ εξαήμερο. Κλείσαμε αρκετά νωρίς εισιτήρια, φτιάξαμε το αρχικό πρόγραμμα, κλείσαμε ξενοδοχεία και έμενε μόνο να μελετήσουμε και να τελειοποιήσουμε το πλάνο μας.

Στην πορεία, μέχρι να πραγματοποιηθεί το ταξίδι, μας προέκυψαν διάφορες δυσκολίες, οικογενειακές και επαγγελματικές ,όπου φαινόταν ότι μπορεί και να το ακυρώναμε. Αφού οι δυσκολίες με τον εύκολο ή δύσκολο τρόπο ξεπεράστηκαν, ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα στο παρά πέντε, με τη μεταφορά της αργίας της Πρωτομαγιάς. Αυτό μας άλλαζε εντελώς τα σχέδια, αφού και οι δύο δεν μπορούσαμε να λείψουμε από τις δουλειές μας τις μέρες του αρχικού πλάνου. Οι διαθέσιμες μέρες έγιναν πλέον πέντε και σε διαφορετικές ημερομηνίες. Οπότε και ξεκίνησε ένας αγώνας για την τροποποίηση του ταξιδιού με τις λιγότερες απώλειες δραστηριοτήτων αλλά και χρημάτων. Με τη βοήθεια του συνεργάτη ταξιδιωτικού πράκτορα (καλή του ώρα) το επιπλέον κόστος που πληρώσαμε ήταν μόνο για την αλλαγή ημερομηνιών των εισιτηρίων και ευτυχώς όχι και για την αλλαγή ναύλου. Τα προεπιλεγμένα ξενοδοχεία είχαν διαθεσιμότητα για τα νέα δεδομένα και αυτό που κόπηκε εντελώς από το πρόγραμμα ήταν μια μέρα αφιερωμένη στο Αμστερνταμ, πράγμα για το οποίο δε στεναχωρηθήκαμε ιδιαίτερα, μιας και είχαμε ξαναπάει.

Το πρόγραμμα λοιπόν διαμορφώθηκε και εκτελέστηκε ως εξής:

Βρυξέλλες
Φτάσαμε στις Βρυξέλλες το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης με την Aegean. Μετά από αρκετή ταλαιπωρία και καθυστέρηση στην παραλαβή των αποσκευών μας, αφού οι Βέλγοι μετέφεραν μόνο τις μισές βαλίτσες του αεροσκάφους και τις υπόλοιπες μισές έψαχναν να βρουν που τις έχουν αφήσει, πήραμε το τρένο για το κέντρο. Το ξενοδοχείο μας βολικότατο, δυό βήματα από το Gare Centrale και τη Grand Place http://www.booking.com/hotel/be/car...p1t1:neg;ws=&gclid=COD96PXzs7gCFcVY3godKBkAbw

Φρεσκάρισμα και βουρ για να δούμε την πόλη. Άλλωστε στις Βρυξέλλες θα μέναμε ελάχιστα. Μόνο αυτό το πρώτο βράδυ και λίγο το επόμενο πρωί. Οπότε, ξεκινήσαμε γρήγορα τη βόλτα μας, φυσικά από τη Grand Place, στην οποία γινόταν ο απόλυτος χαμός από κόσμο. Περπατήσαμε, χαζέψαμε και τραβήξαμε τις πρώτες φωτογραφίες από την πλατεία και την κοντινή περιοχή και κατευνθήκαμε για φαγητό.

Είπαμε να δοκιμάσουμε τα παγκοσμίως γνωστά βέλγικα μύδια και μάλιστα στο Chez Leon. http://uk.chezleon.be/ Το μαγαζί αν και αναμενόμενα τουριστικό, είχε συμπαθητικό περιβάλλον και φυσικά γινόταν το «έλα να δεις» από κόσμο. Η ποικιλία στον κατάλογο τεράστια. Υπήρχαν μύδια με ό,τι τρόπο θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Πήραμε ένα κατσαρολάκι αχνιστά κρασάτα μύδια και ένα πιάτο μύδια με μια ωραία κόκκινη αρκετά ενδιαφέρουσα σαλτσούλα, φυσικά με τις απαραίτητες τηγανητές πατάτες και μπύρες.

Οι εντυπώσεις μας: Το σέρβις γρήγορο, η ποσότητα ικανοποιητική, η γεύση τίποτα το φοβερό. Ειδικά τα αχνιστά. Το ζουμάκι τους θύμιζε έντονα χορτόσουπα λόγω των μυρωδικών που χρησιμοποιούν, με αποτέλεσμα να σκεπάζεται και να χάνετεται η ντελικάτη θαλασσινή γεύση των μυδιών. Ο λογαριασμός πολύ υψηλός για μύδια. Δε λέω, μπορεί οι Βέλγοι να φημίζονται για τα μύδια τους, αλλά αν περάσουν μια βόλτα από αρκετά ταπεινά μαγαζάκια της Αθήνας και του Πειραιά, θα καταλάβουν τη διαφορά και στη γεύση, αλλά και στην τιμή (μα ξέρετε πόσο φθηνά είναι τα φρέσκα μύδια στην αγορά τους, αλλά και στην απλή παρασκευή τους?).

Ευχαριστημένοι παρόλα αυτά, επιστρέψαμε στην Grand Place, η οποία ήταν πλέον πιο άδεια και πιο ωραία. Μεγάλη, με επιβλητικά κτίρια και με ωραίο τρόπο φωταγώγησής τους. Ειδικά όταν άρχισε η εναλλαγή των χρωμάτων (κίτρνα, κόκκινα, μωβ), ήταν πολύ εντυπωσιακή. Μάλλον από τις ομορφότερες πλατείες μεγάλης πόλης που έχουμε δει.

Την επομένη το πρωί και αφού ευχαριστηθήκαμε ύπνο στο άνετο δωμάτιο του ξενοδοχείου, βγήκαμε για καφέ και μια μικρή πρωινή βόλτα στην πλατεία και τη γύρω περιοχή.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο Gare du Midi και τα γραφεία της Avis για να παραλάβουμε το αυτοκίνητο με το οποίο θα πηγαίναμε στην Ολλανδία για τις επόμενες τρεις ημέρες.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[maska_29]

Ωραία και δεν έχω πάει... για να μου μπαίνουν ιδέες...

 

[anny]

Ολλανδία
Η διαδρομή άνετη, χωρίς διόδια, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση και σε πολύ καλούς αυτοκινητόδρομους. Έτσι σε δυόμισυ περίπου ώρες βρεθήκαμε στη μικρή πόλη Edam, λίγο έξω από το Αμστερνταμ, η οποία θα ήταν και η βάση μας.

Το ξενοδοχείο μας http://www.booking.com/hotel/nl/res...p1t1:neg;ws=&gclid=CIi0-cfCtrgCFYdf3godywcAFA σε βολικό και γραφικό σημείο δίπλα σε κανάλι, με δωρεάν παρακείμενο πάρκινγκ και συμπαθητικά δωμάτια, αν και θεωρώ ότι είναι υπερτιμημένα. Οι πληροφορίες μας έλεγαν επίσης, πως το εστιατόριο του ξενοδοχείου θεωρείται πολύ καλό. Δεν το δοκιμάσαμε γιατί δε βόλεψε. Το πρωινό του πάντως ήταν συμπαθητικό.

Ήταν νωρίς το μεσημέρι, οπότε βγήκαμε κατευθείαν να γνωρίσουμε το χωριό.

Το Edam είναι ένα τυπικό μικρό γραφικό ολλανδικό χωριό, γνωστό κυρίως για το ομώνυμο τυρί. Τους καλοκαιρινούς μήνες πραγματοποιείται και η σχετική παραδοσιακή τουριστική αγορά τυριού, μια φορά την εβδομάδα.

Ενθουσιάστηκα με τα κουκλίστικα σπίτια χτισμένα δίπλα στα κανάλια, με τις όμορφες αυλίτσες τους, με τα ποδήλατα δίπλα στην εξώπορτά τους και το τυπικό ολλανδικό τους χρώμα. Για κάποιο λόγο μου φάνηκε το πιο «παραμυθένιο» από όλα τα χωριά που επισκεφθήκαμε.

Με λιθόστρωτα σοκάκια, αρκετά πράσινα σημεία, κάποιες εκκλησίες, την κεντρική πλατεία που μόνο πλατεία δε θυμίζει, γεφυρούλες και αρκετά μαγαζιά για φαγητό, καφέ και ποτό. Αυτά στο κέντρο του. Λίγο παραέξω ξεκινά η νέα πόλη.
Εκεί τα σπίτια δεν είναι τόσο γραφικά, αλλά οι γειτονιές τους είναι τόσο καθαρές και ήσυχες , που επίσης μου άρεσαν.

Ο καιρός ηλιόλουστος και ζεστός για τα δεδομένα της χώρας. Μετά από αρκετό περπάτημα και φωτογραφίες, είχε έρθει η ώρα για την πρώτη ολλανδική μπύρα. Καταλήξαμε για ιταλικό σνακ στο συμπαθέστατο cafe-restaurant pizzzeria La galera. http://www.cafedegevangenpoort.nl/

Το απόγευμα και αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο, αποφασίσαμε να πάμε στο Αμστερνταμ, αλλά με το λεωφορείο. Η περιοχή δεν έχει τρένο και φυσικά δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πάμε με το αυτοκίνητο, γιατί αυτό είναι ένα πολύ ακριβό σπορ λόγω κόστους της στάθμευσης. Άλλωστε, αυτός ήταν και ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν το επιλέξαμε και ως βάση μας.

Η στάση λοιπόν των λεωφορείων βρίσκεται πέντε λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο. Είχαμε μελετήσει από πριν τα λεωφορεία και τα δρομολόγια που μας εξυπηρετούσαν (http://9292.nl/en#). Υπήρχαν αρκετά. Τα περισσότερα περνούσαν από τη διπλανή πόλη Volendam με αρκετές στάσεις, αλλά εμείς προτιμήσαμε το Νο 314, το οποίο εκτελούσε τη διαδρομή Hoorn – Amsterdam με ελάχιστες στάσεις μετά το Edam. Ετσι, από το Edam δε χρειαζόμασταν πάνω από 20 λεπτά για να βρεθούμε από τη ησυχία του χωριού, στον πανικό του Αμστερνταμ.

Κατεβήκαμε μια στάση πριν το τέρμα (βολικότερο γιατί το τέρμα είναι από την πίσω πλευρά του Centraal Station) και ανακατευτήκαμε στην πολυκοσμία. Περπατήσαμε αρκετά. Προς την πλατεία Dam και μετά προς τα κανάλια. Τίποτα δεν είχε αλλάξει σε αυτή την πόλη από την τελευταία μας επίσκεψη. Το ίδιο ζωντανή, πολύβουη και όμορφη.

Μετά από κάμποση ώρα καταλήξαμε στη Leidseplein και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας για φαγητό σε μεξικάνικο εστιατόριο. Η επιλογή μας δεν ήταν και η καλύτερη. Το φαγητό τελικά ήταν πολύ νόστιμο, αλλά το σέρβις επιοικώς απαράδεκτο. Τα κυρίως πιάτα άργησαν πάρα πολύ να σερβιριστούν, πράγμα που μας έφερε απίστευτο εκνευρισμό. Η μόνη λύση για να καλμάρουμε ήταν να πνίξουμε τον πόνο μας σε μεγάλα ποτήρια παγωμένης Heineken.

Στη συνέχεια και αφού είχε νυχτώσει για τα καλά, πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, πάλι με τα πόδια, έτσι ώστε να ρουφήξουμε όσες πιο πολλές εικόνες μπορούσαμε από το βραδυνό φασαριόζικο Αμστερνταμ. Το λεωφορείο έφυγε στην ώρα του και εμείς φτάσαμε λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο έρημο Edam. Από τη στάση του λεωφορείου μέχρι το ξενοδοχείο δε συναντήσαμε κανέναν, δεν ακούσαμε τίποτα, δεν είδαμε ούτε ένα φως αναμένο μέσα στα σπίτια. Μόνο τα βήματά μας ακούγονταν στα πλακόστρωτα καλντερίμια και μόνο εμείς περπατούσαμε μέσα στην ανοιξιάτικη ομίχλη. Ωρα για ύπνο λοιπόν.

 

[ikarialover]

Πολύ μου αρέσει η αρχή της ιστορίας σου..Παρακολουθώ με ενδιαφέρον! Παρεμπιπτόντως, οι φωτογραφίες είναι φανταστικές!

 

[deka]

Τι υπέροχες φωτογραφίες είναι αυτές;;;
Και η αφήγηση βέβαια δεν πάει πίσω... νόμισα ότι άκουσα τα βήματά σας στο πλακόστρωτο!

 

[nicole.g.<3]

Καταπληκτική αρχή...και οι φωτογραφίες πραγματικά απίστευτες!!! Περιμένω με αμείωτο ενδιαφέρον τη συνέχεια !

 

[chris7]

Καταπληκτική αρχή...και οι φωτογραφίες πραγματικά απίστευτες!!! Περιμένω με αμείωτο ενδιαφέρον τη συνέχεια !

Συμφωνώ απόλυτα.

 

[maska_29]

Να πω κι εγώ τα καλά μου λόγια για την περιγραφή και τις πολύ ωραίες φωτογραφίες!

 

[anny]

Άλλη μια όμορφη και ηλιόλουστη μέρα ξημέρωσε, οπότε ξεκινήσαμε για το πάρκο Keukenhof http://www.keukenhof.nl/ λίγο έξω από την πόλη Lisse. Το συγκεκριμένο πάρκο ανοίγει για το κοινό μόνο λίγες εβδομάδες το χρόνο, από Μάρτιο έως και Μάιο και είναι γεμάτο ανθισμένες τουλίπες και υάκινθους. Το εισιτήριο είναι κάπως τσιμπημένο, αλλά αν βρεθείτε άνοιξη στην περιοχή και σας περισσεύουν μερικά ευρώ, σίγουρα αξίζει. Παρόλο που φτάσαμε μόλις μισή ώρα μετά το άνοιγμα των κήπων, οι ουρές των αυτοκινήτων ήταν ήδη μεγάλες, πράγμα που μας έκανε αρχικά να πανικοβληθούμε. Όμως η οργάνωση, ο αριθμός των υπαλλήλων και το μέγεθος των πάρκινγκ, ήταν αρκετά ώστε να μην αντιμετωπίσουμε κανένα πρόβλημα ή καθυστέρηση. Μείναμε αρκετή ώρα χαζεύοντας και φωτογραφίζοντας τα απίθανα χρώματα των λουλουδιών.

Αφού το μάτι ικανοποιήθηκε με την έκρηξη των χρωμάτων γύρω μας, φύγαμε από το πάρκο και με το αυτοκίνητο κατευθυνθήκαμε από τον παρακείμενο επαρχιακό δρόμο προς το Hillegom. Στη διαδρομή αυτή, αριστερά και δεξιά του δρόμου υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις με τουλιποχώραφα. Ανθισμένες κίτρινες, κόκκινες, ροζ, πορτοκαλί τουλίπες γύρω μας. Το μάτι δε χόρταινε και η φωτογραφική μηχανή δε σταματούσε.

Επόμενος προορισμός μας το μεσαιωνικό Haarlem. Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν πολύ ωραία. Μετά τα τουλιποχώραφα περάσαμε από μια δασώδη περιοχή και σε μισή ωρίτσα είχαμε φτάσει στο Haarlem. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε δημόσιο πάρκινγκ, πληρώνοντας σε παρκόμετρο και πήραμε το δρόμο για το κέντρο της πόλης. Ξεκινήσαμε από την περατζάδα δίπλα στον ποταμό Spaarne και το μύλο De Adriaan.

Στη συνέχεια πήγαμε στη μεγάλη πλατεία της αγοράς (De Grote Markt), η οποία θεωρείται από τις ομορφότερες της χώρας. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να την ευχαριστηθούμε, γιατί μεγάλο μέρος της είχε καλυφθεί από τεράστια παιχνίδια λούνα παρκ με εκκωφαντική μουσική που καλούσε τον κόσμο να διασκεδάσει. Άρα, το μόνο που μπορούσαμε να ευχαριστηθούμε ήταν από ένα μεγάλο χωνάκι πατάτες με μαγιονέζα και από ένα μεγάλο ποτήρι μπύρα. Παρόλο που εμείς δεν καταφέραμε να ευχαριστηθούμε την επίσκεψή μας, θεωρούμε ότι η πόλη είναι όμορφη και σίγουρα αξίζει κάποιος να τη βάλει στο ταξιδιωτικό του
πρόγραμμα.

 

[anny]

Επιστροφή στο Edam για ανασυγκρότηση δυνάμεων και νωρίς το απόγευμα ξανά στο δρόμο.

Η καταλληλότερη επιλογή για την ώρα αυτή, ήταν το νησάκι Marken. Για την ακρίβεια ήταν κάποτε νησί, αλλά πλέον συνδέεται με την κυρίως χώρα με δρόμο. Μια λωρίδα άσφαλτος και αριστερά, δεξιά η θάλασσα.

Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο μοναδικό πάρκινγκ επί πληρωμή που υπάρχει ακριβώς έξω από την είσοδο του χωριού και περπατήσαμε μέχρι το μικρό λιμάνι. Χαρακτηριστικό του Marken είναι τα πράσινα ξύλινα παραδοσιακά σπιτάκια. Στο λιμάνι υπήρχαν αρκετά σκάφη, ο αέρας λυσσομανούσε και ένα τσούρμο ολλανδοί είχαν αράξει στη λιακάδα σε μια μικρή έκταση γκαζόν με αυτοσχέδιο barbeque και μπύρες. Το απόγευμα, όταν ο ήλιος αρχίζει σιγά σιγά να πέφτει, το ψαροχώρι αυτό φωτίζεται πολύ ωραία.

Στη βόρεια άκρη του νησιού υπάρχει και ένας πολύ όμορφος φάρος, τον οποίο δυστυχώς δεν καταφέραμε να δούμε από κοντά γιατί στο δρόμο αυτό δεν επιτρέπονται αυτοκίνητα και με τα πόδια ήταν μεγάλη η απόσταση.

Επόμενος σταθμός μας το κοντινό Volendam. Παλιά αποτελούσε το επίνειο του Edam, αλλά στην πορεία εξελίχθηκε ως ανεξάρτητη πόλη με αρκετούς κατοίκους. Ομολογώ ότι παρότι είναι γραφικό δεν μας πολυάρεσε. Το βρήκαμε πολύ τουριστικό, αν και πέσαμε σε περίοδο με σχετικά λίγο κόσμο. Κατά μήκος του κεντρικού δρόμου δίπλα στο λιμάνι υπάρχουν πάρα πολλά καταστήματα με σουβενίρ και πάρα πολλά εστιατόρια και καφέ με θέα τα αραγμένα στο λιμάνι σκάφη. Η βόλτα μας ήταν σχετικά σύντομη γιατί ήδη είχε αρχίζει να πέφτει το φως, οπότε και καταλήξαμε για φαγητό και μπύρες σε ένα από τα μαγαζιά του λιμανιού.

Αποφασίσαμε εφόσον ήταν πολύ κοντά στο κατάλυμά μας, να το ξαναδούμε και την επομένη νωρίς το πρωί με καλύτερο φως και ακόμα λιγότερο κόσμο.

Πράγματι, το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε τη μέρα μας πάλι από το Volendam. Η πόλη έχει κάποια βολικά σημεία με δωρεάν πάρκινγκ (http://parkeren.edam-volendam.nl/english.html) , ένα από τα οποία προτιμήσαμε και τις δύο φορές. Μάλιστα επειδή βρισκόταν πίσω από κάποια βιομηχανικά κτίρια, πιστέψαμε πως το gps μας κάπως μπερδεύτηκε, πράγμα που δεν ίσχυε. Δίπλα ακριβώς σε αυτά τα κτίρια υπάρχει μια μεγάλη αλάνα διαμορφωμένη σε πάρκινγκ και από εκεί ανεβαίνοντας τα σκαλάκια ανάμεσα στα κτίρια, βρίσκεσαι αμέσως στον παραθαλάσσιο δρόμο με τα κουκλίστικα σπίτια, ο οποίος οδηγεί προς το λιμάνι.

Το Volendam φημιζόταν παλιά για τις παραδοσιακές του φορεσιές και γι’αυτό το λόγο υπάρχουν σήμερα κάποια τουριστικά μαγαζιά, στα οποία μπορείς να φορέσεις αυτές τις ενδυμασίες και να φωτογραφηθείς. Ενας ακόμα λόγος που βρήκαμε την πόλη εξαιρετικά τουριστική με την κακή έννοια.

Από το λιμάνι αυτό, υπάρχει και θαλάσσια σύνδεση με το νησάκι Marken, βολικό ίσως για όσους δεν έχουν αυτοκίνητο και θέλουν να συνδυάσουν μια εκδρομή με λεωφορείο στα Edam, Volendam, Marken.

 

[ikarialover]

Καλά, οι φωτογραφίες δεν παίζονται...

 

[karfitsa]

Πολυ καλη η αφηγηση σου και ταυτοχρονα ενας πολυ καλος οδηγος για τις πολεις που επισκεφθηκες!Αλλα και οι φωτογραφιες σου τελειες!Οι τουλιπες ειναι σαν πινακες ζωγραφικης!
Τωρα,για τα μυδια,σιγουρα επειδη τα εφαγες σε τουριστικο εστιατοριο,τα εφαγες ακριβοτερα,απο ενα αλλο συνοικιακο και οχι γνωστο...αυτο συμβαινει σε ολον τον κοσμο,οπως επισης το εμποριο των αναμνηστικων και των κιτς αντικειμενων,ανθει,οπου υπαρχουν τουριστες.....
Περιμενω με αγωνια την συνεχεια