hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.164
- Likes
- 14.535
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Κεφ.1: Μαθήματα ταξιδιωτικής μικροβιολογίας
Ακόμα το βιολογικό μου ρολόι δεν είχε ξεπεράσει την αναστάτωση που του είχαν προκαλέσει οι λευκές νύχτες της Νορβηγίας…
Το ταξιδιωτικό μικρόβιο pleonexius travelensis άρχισε πάλι να πολλαπλασιάζεται εντός μου κι η νορβηγική αντιβίωση αποδεικνυόταν ανεπαρκής, με μικρή διάρκεια δράσης. To δε αντιβιόγραμμα έδειξε, ότι το συγκεκριμένο μικρόβιο είναι της οικογένειας των μπιχλοειδών (bichloides spp) και οι αποστειρωμένες σκανδιναβικές διακοπές είχαν ελάχιστη ανασταλτική δράση πάνω του. Χρειαζόταν να οργανωθεί ένα εξωτικό φθινοπωρινό ταξίδι για να αποκατασταθεί η ισορροπία του ανοσοποιητικού μου.
Με το ζιζάνιο να με κατατρώει λοιπόν, κάπως έτσι άρχισαν οι διαπραγματεύσεις:
“Αν είναι να πάμε κάπου το φθινόπωρο, εγώ θέλω να πάω στο Βαρανάσι» μου δήλωσε ευθαρσώς ο φίλος και συνταξιδιώτης travelogatos προτάσσοντας τις γεωγραφικές συντεταγμένες της επόμενης εξόρμησης.
«Μήπως με ολίγον Νεπάλ, που μου λείπει από το χάρτη;» συμπλήρωσα (ως αρκετό Νεπάλ όπως σκεφτόταν το σατανικό μου μυαλό)
«Είπα και ελάλησα. Βασικά Βαρανάσι, τα υπόλοιπα τα βλέπουμε» ανταπάντησε ορθά κοφτά.
Όμως ο σοφός λαός λέει: «Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Στο βάθος του διαστροφικού μου εγκεφάλου περίεργοι προορισμοί σήκωναν δειλά το χεράκι τους ως εναλλακτικοί υποψήφιοι. Με το ένα μάτι στην Ινδία και το άλλο στον υπόλοιπο κόσμο, κατάντησα αλλήθωρος κι απέκτησα ιλίγγους.
Ένας απ’αυτούς ήταν οι ολίγον μακρινές, οι περισσότερον άγνωστες κι οι παντελώς μη τουριστικές Κομόρες (ή Κομόρος αν προτιμάτε επί το αγγλοσαξoνικότερον). Λίγα χρόνια τώρα αυτά τα μικρά νησιά, στο θαλάσσιο στενό της Μοζαμβίκης, άνωθεν της Μαδαγασκάρης μου είχαν κινήσει το ενδιαφέρον. Γιατί; Άγνωστο. Αδυνατώ να το τεκμηριώσω επαρκώς. Ίσως η έλλειψη επαρκών πληροφοριών στο διαδίκτυο να ήταν η πρόκληση. Ποτέ όμως δεν ήταν προτεραιότητα, γιατί η γεωγραφική απομόνωσή τους σήμαινε αυτόματα περιορισμένη αλλά κυρίως πανάκριβη αεροπορική επικοινωνία. Με διάφορους συνδυασμούς θα χρειαζόμουνα αρκετά πάνω από 1000 ευρώ για να φτάσω εκεί. Και ομολογώ ότι αρνιόμουν να τα διαθέσω.
Ώσπου καταμεσίς του καλοκαιριού, εκεί που σέρφαρα στο διαδίκτυο, πέφτω πάνω σε μια ανακοίνωση: «Η αεροπορική εταιρεία της Τανζανίας Precision Air εγκαινιάζει από την 1η Ιουλίου 2011 τη σύνδεση του Dar Es Salaam με τις Κομόρες, με 3 πτήσεις ανά εβδομάδα, σε τιμές άκρως ανταγωνιστικές».
Το φρύδι ανασηκώθηκε συνοδευόμενο με χλιμίντρισμα δηλωτικό άκρατης περιέργειας.
Φωτιά πήρε το site της Precision air και σε λίγο η απάντηση μου δόθηκε στην οθόνη του υπολογιστή. Μόλις 162 ευρώ (R/T)! Αναρρίγησα και οι κόρες των ματιών μου διαστάλθηκαν.
Αμέσως έψαξα για εισιτήρια Αθήνα – Dar Es Salaam: 500 ευρώ με την Egyptair. Δεν πέταξα και τη σκούφια μου για την εταιρεία, όμως οι πτήσεις μπορούσαν να συνδυαστούν άψογα χρονικά και το κυριότερο, θα βρισκόμουν στις Κομόρες με τα μισά σχεδόν λεφτά απ’ότι ήθελα μόλις πριν ένα-δύο μήνες. Τσέκαρα καλού κακού και την ασφάλεια πτήσεων της άγνωστης ως τότε Precision air κι αναπόφευκτα οι ταπεινές Κομόρες έγιναν πια εμμονή.
Η Ινδία με το Νεπάλ άρχισαν πια να ξεθωριάζουν…
Το πρόβλημα: πώς χρυσώνουμε το χάπι τώρα στον συνταξιδιώτη μου που ονειρευόταν να κάνει βαρκάδα στο Γάγγη;;;
«Σου είπα; (με ύφος :roll
Βρήκα μια τρομερή (;!) προσφορά για… (ψιθυριστά) Κομόρες και λέω να την αξιοποιήσω για το φθινόπωρο!»
«Κομο τι;»
«Κομόρες»
«Όπως λέμε Αζόρες»
«Όχι. Εκεί έχει αναλάβει δράση άλλη τραβλεστορική ομάδα. Ουδεμία γεωγραφικώς σχέση σε διαβεβαιώνω. Είναι κάτι υπέροχα (;!) τροπικά νησάκια στον Ινδικό. Ξέρεις σκηνικό με παραλίες, κοκοφοίνικες, αλλά με την απαραίτητη δόση παρακμής και μπίχλας»
«Give me a break. Και το Βαρανάσι;»
«Λες να φύγει από την Ινδία; Άσε, το προγραμματίζουμε γι’αργότερα. Πάντως εγώ είμαι αποφασισμένος να πάω για να μη χάσω την ευκαιρία. Αν θες ακολουθείς, άσε που μπορούμε να το συνδυάσουμε και μ’ένα μίνι σαφάρι στη Τανζανία. Πετάμε που πετάμε Dar Es Salaam. Δύο σ’ένα».
Μ’ ένα κράμα από υπερφίαλο δέλεαρ και παρακάλια, οι αντιστάσεις κάμφθηκαν και τελικά γάτος και γουρούνι αποφάσισαν να μπιχλοδιακοπεύσουν στις Κομόρες με ολίγη Τανζανία τέλη Οκτώβρη.
Μόνο που το συγκεκριμένο μικρόβιο δεν χρειάστηκε και πολύ για να προσβάλει και την φίλη τραβελστορίτισα malysa. Πάνω σε μια κουβέντα για τα επικείμενα ταξιδιωτικά μου σχέδια της εκμυστηρεύτηκα τα πλάνα μου. Αφού σέρφαρε στο διαδίκτυο για να έχει προσλαμβανόμενες εικόνες, εξεδήλωσε τραγουδιστά τον ενθουσιασμό της για τον προορισμό:
"…θέλω βόλτες, ταξίδια, γλυκά, φαγητά, να ξαπλώσουμε μπρούμυτα στην αμμουδιά…"
"Θα τα κάνεις malysa μου!"
" …θέλω στη παραλία ν’ανάψω φωτιά, κολύμπι ωρών στα ρηχά ή στα βαθειά…"
"Ανάμεσα σε κοράλια, αντάμα με δελφίνια και φάλαινες malysa μου!" -
"…θέλω να μαυρίσω και να μείνω έτσι πάντα, με τον Enrique Iglesias να χορέψω λαμπάντα…" (*)
"Εκτρέπεσαι malysa μου, o τελευταίος στίχος του τραγουδιού είναι… off topic! Λοιπόν έλα, στην Egyptair ανέβα, πάμε Κομόρες με μια ρόδα…"
Με τη malysa ξεχυθήκαμε στο διαδίκτυο προσπαθώντας να αντλήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για να καταρτίσουμε το πρόγραμμα του ταξιδιού. Ο δε travelogatos την άραξε στη μπαλκόνι νιαουρίζοντας παραπονεμένα για το Βαρανάσι που του είχα τάξει αλλά δεν θα έβλεπε ακόμα.
Oργάνωση
Το να προσπαθείς να σχεδιάσεις ταξίδι σ’ένα τέτοιο προορισμό όπου οι πληροφορίες για τις τουριστικές υποδομές είναι ελάχιστες, είναι πρόκληση. Ενίοτε έμοιαζε σαν πορεία στο σκοτάδι διότι γαλλομαθής ουδείς εξ’ημών είναι και οι περισσότερες ιστοσελίδες που μας παρέπεμπαν ήταν στην γαλλική (δούλεψε πυρετωδώς το google translate).
Συναποφασίσαμε να περάσουμε μια χαλαρή βδομάδα στα 2 από τα 3 νησιά των Κομόρων (Grand Comore & στο μικροσκοπικό πρωτόγονο Moheli). Στο τελευταίο που θα μέναμε και τις περισσότερες μέρες, η διαμονή κλείστηκε στο μοναδικό 3στερο ξενοδοχείο του νησιού, το Laka Lodge, που βρίσκεται στο νότιο τμήμα του ακριβώς απέναντι από το θαλάσσιο πάρκο. Το επιλέξαμε διότι, αφενός είχε σε προσφορά τα bungalows με πλήρη διατροφή (στην τιμή των …30 ευρώ/άτομο +4 ευρώ αν κατασπαράζαμε και φρεσκοψαρεμένους αστακούς!), αφετέρου οργανώνει ποικιλία δραστηριοτήτων: snorkeling, πεζοπορίες στο τροπικό δάσος κλπ κλπ που θα τα αναλύσω άμα τη επιστροφή.
Η επιλογή απεδείχθη σωτήρια διότι ο αγγλομαθής εν Ευρώπη εδρεύων υπεύθυνος κρατήσεων, μας οργάνωσε επίσης τη διαμονή στην Grand Comore, καθώς και τις εσωτερικές πτήσεις μεταξύ των νησιών (με την EU banned, Air Services Comores!). H επικοινωνία μέσω e-mail ήταν πάντα άμεση και οι προτάσεις του πολύ χρήσιμες.
Για την δε Τανζανία (που ήταν …παρελκόμενη) προσανατολιστήκαμε σε 3ήμερο σαφάρι στο Εθνικό Πάρκο Selous καθώς η αρχική σκέψη για το Serengeti απορρίφθηκε λόγω χρόνου και κόστους.
Μετά από έρευνα στο διαδίκτυο καταλήξαμε στο οικονομικότερο κατάλυμα του πάρκου, το Selous River Camp. H φιλικότατη υπεύθυνη του camp, μας οργάνωσε ένα πλούσιο τριήμερο πρόγραμμα all inclusive όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Tις 3 μέρες που μας απέμεναν είπαμε να τις περάσουμε στην Ζανζιβάρη, ως παρηγοριά για τον ταξιδιωτικά προδομένο travelogato, αν κι η επιλογή αυτή ανέβαζε το συνολικό κόστος του ταξιδιού. Επιλέξαμε να μείνουμε εντός της πρωτεύουσας Stonetown που είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO κι όχι σε κάποιο από τα πανάκριβα resorts. To Coffee House Zanzibar ήταν η “boutique” επιλογή με καλές κριτικές στο διαδίκτυο, αν και όχι τόσο οικονομική τελικά (χρειαζόμασταν και λίγη καλοπέραση μετά το σαφάρι).
Όμως το μικρόβιο των Κομόρων (bichloides comoriensis) απεδείχθη υψηλής μολυσματικότητας.
Από κοντά μια φίλη εξεδήλωσε την επιθυμία της να ενταχθεί στη συντροφιά μας. Κι έτσι οι 3 ταξιδιώτες γίναν 4. Για ν’αυγατίσουν σε ελάχιστο χρόνο σε 6 και τέλος σε 7!! (έπρεπε να ζητήσω ποσοστά από τον ΚΟΤ- Κομοριανό Οργανισμό Τουρισμού).
Σαν μην έφτανε αυτό… Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από το safari camp μας στο πάρκο Selous, τα νέα του επικείμενου ταξιδιού πέρασαν τα σύνορα της μικρής μας χώρας, πέταξαν στη μακρινή σαβάνα κι έφτασαν ταχύτατα στ’αυτιά των άγριων ζώων. Αποκλειστική δε επιτόπια ανταπόκριση αποκαλύπτει του λόγου το αληθές:
Αυτό το ταξίδι σχεδιάστηκε να έχει λίγο απ’όλα και μερικά απ’όσα δεν είχαμε ως τώρα δοκιμάσει: χαλάρωση αλλά και trekking & snorkeling… λιοντάρια αλλά και φάλαινες…. μπίχλα αλλά και χλίδα (με υποσχόμενες αστακοκατανύξεις και… privé πτήσεις!!!)
Η αντίστροφη μέτρηση για το ταξίδι άρχισε συμφορουμίτες μου.
Στο πνεύμα των ετοιμασιών του ταξιδιού και σε πείσμα των χαλεπών καιρών, ο travelogatos ξεκίνησε το τραγουδιστό νιαούρισμά του:
Πήρα θαλάσσιο στρώμα,
δυο τρία μαγιώ ακόμα
μπρατσάκια και πετσέτες σ’ωραίο χρώμα
άμα θες έχω και βατραχοπέδιλα ακόμα… (*)
Κaribu Κομόρες!
Hakuna matata Τανζανία!
Φύγαμε! (η συνέχεια στην οθόνη σας…)
(*) Τις ευχαριστίες μου στη στιχουργό Ελένη Μηλιώκα για την έμπνευση... κι ας μην πηγαίνουμε στη Χαβάη…
ΥΓ. Ο travelogatos όντως έχει πακετάρει τα βατραχοπέδιλά του!!!
Ακόμα το βιολογικό μου ρολόι δεν είχε ξεπεράσει την αναστάτωση που του είχαν προκαλέσει οι λευκές νύχτες της Νορβηγίας…
Το ταξιδιωτικό μικρόβιο pleonexius travelensis άρχισε πάλι να πολλαπλασιάζεται εντός μου κι η νορβηγική αντιβίωση αποδεικνυόταν ανεπαρκής, με μικρή διάρκεια δράσης. To δε αντιβιόγραμμα έδειξε, ότι το συγκεκριμένο μικρόβιο είναι της οικογένειας των μπιχλοειδών (bichloides spp) και οι αποστειρωμένες σκανδιναβικές διακοπές είχαν ελάχιστη ανασταλτική δράση πάνω του. Χρειαζόταν να οργανωθεί ένα εξωτικό φθινοπωρινό ταξίδι για να αποκατασταθεί η ισορροπία του ανοσοποιητικού μου.
Με το ζιζάνιο να με κατατρώει λοιπόν, κάπως έτσι άρχισαν οι διαπραγματεύσεις:
“Αν είναι να πάμε κάπου το φθινόπωρο, εγώ θέλω να πάω στο Βαρανάσι» μου δήλωσε ευθαρσώς ο φίλος και συνταξιδιώτης travelogatos προτάσσοντας τις γεωγραφικές συντεταγμένες της επόμενης εξόρμησης.
«Μήπως με ολίγον Νεπάλ, που μου λείπει από το χάρτη;» συμπλήρωσα (ως αρκετό Νεπάλ όπως σκεφτόταν το σατανικό μου μυαλό)
«Είπα και ελάλησα. Βασικά Βαρανάσι, τα υπόλοιπα τα βλέπουμε» ανταπάντησε ορθά κοφτά.
Όμως ο σοφός λαός λέει: «Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Στο βάθος του διαστροφικού μου εγκεφάλου περίεργοι προορισμοί σήκωναν δειλά το χεράκι τους ως εναλλακτικοί υποψήφιοι. Με το ένα μάτι στην Ινδία και το άλλο στον υπόλοιπο κόσμο, κατάντησα αλλήθωρος κι απέκτησα ιλίγγους.
Ένας απ’αυτούς ήταν οι ολίγον μακρινές, οι περισσότερον άγνωστες κι οι παντελώς μη τουριστικές Κομόρες (ή Κομόρος αν προτιμάτε επί το αγγλοσαξoνικότερον). Λίγα χρόνια τώρα αυτά τα μικρά νησιά, στο θαλάσσιο στενό της Μοζαμβίκης, άνωθεν της Μαδαγασκάρης μου είχαν κινήσει το ενδιαφέρον. Γιατί; Άγνωστο. Αδυνατώ να το τεκμηριώσω επαρκώς. Ίσως η έλλειψη επαρκών πληροφοριών στο διαδίκτυο να ήταν η πρόκληση. Ποτέ όμως δεν ήταν προτεραιότητα, γιατί η γεωγραφική απομόνωσή τους σήμαινε αυτόματα περιορισμένη αλλά κυρίως πανάκριβη αεροπορική επικοινωνία. Με διάφορους συνδυασμούς θα χρειαζόμουνα αρκετά πάνω από 1000 ευρώ για να φτάσω εκεί. Και ομολογώ ότι αρνιόμουν να τα διαθέσω.
Το φρύδι ανασηκώθηκε συνοδευόμενο με χλιμίντρισμα δηλωτικό άκρατης περιέργειας.
Φωτιά πήρε το site της Precision air και σε λίγο η απάντηση μου δόθηκε στην οθόνη του υπολογιστή. Μόλις 162 ευρώ (R/T)! Αναρρίγησα και οι κόρες των ματιών μου διαστάλθηκαν.
Αμέσως έψαξα για εισιτήρια Αθήνα – Dar Es Salaam: 500 ευρώ με την Egyptair. Δεν πέταξα και τη σκούφια μου για την εταιρεία, όμως οι πτήσεις μπορούσαν να συνδυαστούν άψογα χρονικά και το κυριότερο, θα βρισκόμουν στις Κομόρες με τα μισά σχεδόν λεφτά απ’ότι ήθελα μόλις πριν ένα-δύο μήνες. Τσέκαρα καλού κακού και την ασφάλεια πτήσεων της άγνωστης ως τότε Precision air κι αναπόφευκτα οι ταπεινές Κομόρες έγιναν πια εμμονή.
Η Ινδία με το Νεπάλ άρχισαν πια να ξεθωριάζουν…
Το πρόβλημα: πώς χρυσώνουμε το χάπι τώρα στον συνταξιδιώτη μου που ονειρευόταν να κάνει βαρκάδα στο Γάγγη;;;
«Σου είπα; (με ύφος :roll
Βρήκα μια τρομερή (;!) προσφορά για… (ψιθυριστά) Κομόρες και λέω να την αξιοποιήσω για το φθινόπωρο!»
«Κομο τι;»
«Κομόρες»
«Όπως λέμε Αζόρες»
«Όχι. Εκεί έχει αναλάβει δράση άλλη τραβλεστορική ομάδα. Ουδεμία γεωγραφικώς σχέση σε διαβεβαιώνω. Είναι κάτι υπέροχα (;!) τροπικά νησάκια στον Ινδικό. Ξέρεις σκηνικό με παραλίες, κοκοφοίνικες, αλλά με την απαραίτητη δόση παρακμής και μπίχλας»
«Give me a break. Και το Βαρανάσι;»
«Λες να φύγει από την Ινδία; Άσε, το προγραμματίζουμε γι’αργότερα. Πάντως εγώ είμαι αποφασισμένος να πάω για να μη χάσω την ευκαιρία. Αν θες ακολουθείς, άσε που μπορούμε να το συνδυάσουμε και μ’ένα μίνι σαφάρι στη Τανζανία. Πετάμε που πετάμε Dar Es Salaam. Δύο σ’ένα».
Μ’ ένα κράμα από υπερφίαλο δέλεαρ και παρακάλια, οι αντιστάσεις κάμφθηκαν και τελικά γάτος και γουρούνι αποφάσισαν να μπιχλοδιακοπεύσουν στις Κομόρες με ολίγη Τανζανία τέλη Οκτώβρη.
Μόνο που το συγκεκριμένο μικρόβιο δεν χρειάστηκε και πολύ για να προσβάλει και την φίλη τραβελστορίτισα malysa. Πάνω σε μια κουβέντα για τα επικείμενα ταξιδιωτικά μου σχέδια της εκμυστηρεύτηκα τα πλάνα μου. Αφού σέρφαρε στο διαδίκτυο για να έχει προσλαμβανόμενες εικόνες, εξεδήλωσε τραγουδιστά τον ενθουσιασμό της για τον προορισμό:
"…θέλω βόλτες, ταξίδια, γλυκά, φαγητά, να ξαπλώσουμε μπρούμυτα στην αμμουδιά…"
"Θα τα κάνεις malysa μου!"
" …θέλω στη παραλία ν’ανάψω φωτιά, κολύμπι ωρών στα ρηχά ή στα βαθειά…"
"Ανάμεσα σε κοράλια, αντάμα με δελφίνια και φάλαινες malysa μου!" -
"…θέλω να μαυρίσω και να μείνω έτσι πάντα, με τον Enrique Iglesias να χορέψω λαμπάντα…" (*)
"Εκτρέπεσαι malysa μου, o τελευταίος στίχος του τραγουδιού είναι… off topic! Λοιπόν έλα, στην Egyptair ανέβα, πάμε Κομόρες με μια ρόδα…"
Με τη malysa ξεχυθήκαμε στο διαδίκτυο προσπαθώντας να αντλήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για να καταρτίσουμε το πρόγραμμα του ταξιδιού. Ο δε travelogatos την άραξε στη μπαλκόνι νιαουρίζοντας παραπονεμένα για το Βαρανάσι που του είχα τάξει αλλά δεν θα έβλεπε ακόμα.
Oργάνωση
Το να προσπαθείς να σχεδιάσεις ταξίδι σ’ένα τέτοιο προορισμό όπου οι πληροφορίες για τις τουριστικές υποδομές είναι ελάχιστες, είναι πρόκληση. Ενίοτε έμοιαζε σαν πορεία στο σκοτάδι διότι γαλλομαθής ουδείς εξ’ημών είναι και οι περισσότερες ιστοσελίδες που μας παρέπεμπαν ήταν στην γαλλική (δούλεψε πυρετωδώς το google translate).
Συναποφασίσαμε να περάσουμε μια χαλαρή βδομάδα στα 2 από τα 3 νησιά των Κομόρων (Grand Comore & στο μικροσκοπικό πρωτόγονο Moheli). Στο τελευταίο που θα μέναμε και τις περισσότερες μέρες, η διαμονή κλείστηκε στο μοναδικό 3στερο ξενοδοχείο του νησιού, το Laka Lodge, που βρίσκεται στο νότιο τμήμα του ακριβώς απέναντι από το θαλάσσιο πάρκο. Το επιλέξαμε διότι, αφενός είχε σε προσφορά τα bungalows με πλήρη διατροφή (στην τιμή των …30 ευρώ/άτομο +4 ευρώ αν κατασπαράζαμε και φρεσκοψαρεμένους αστακούς!), αφετέρου οργανώνει ποικιλία δραστηριοτήτων: snorkeling, πεζοπορίες στο τροπικό δάσος κλπ κλπ που θα τα αναλύσω άμα τη επιστροφή.
Η επιλογή απεδείχθη σωτήρια διότι ο αγγλομαθής εν Ευρώπη εδρεύων υπεύθυνος κρατήσεων, μας οργάνωσε επίσης τη διαμονή στην Grand Comore, καθώς και τις εσωτερικές πτήσεις μεταξύ των νησιών (με την EU banned, Air Services Comores!). H επικοινωνία μέσω e-mail ήταν πάντα άμεση και οι προτάσεις του πολύ χρήσιμες.
Για την δε Τανζανία (που ήταν …παρελκόμενη) προσανατολιστήκαμε σε 3ήμερο σαφάρι στο Εθνικό Πάρκο Selous καθώς η αρχική σκέψη για το Serengeti απορρίφθηκε λόγω χρόνου και κόστους.
Μετά από έρευνα στο διαδίκτυο καταλήξαμε στο οικονομικότερο κατάλυμα του πάρκου, το Selous River Camp. H φιλικότατη υπεύθυνη του camp, μας οργάνωσε ένα πλούσιο τριήμερο πρόγραμμα all inclusive όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Tις 3 μέρες που μας απέμεναν είπαμε να τις περάσουμε στην Ζανζιβάρη, ως παρηγοριά για τον ταξιδιωτικά προδομένο travelogato, αν κι η επιλογή αυτή ανέβαζε το συνολικό κόστος του ταξιδιού. Επιλέξαμε να μείνουμε εντός της πρωτεύουσας Stonetown που είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO κι όχι σε κάποιο από τα πανάκριβα resorts. To Coffee House Zanzibar ήταν η “boutique” επιλογή με καλές κριτικές στο διαδίκτυο, αν και όχι τόσο οικονομική τελικά (χρειαζόμασταν και λίγη καλοπέραση μετά το σαφάρι).
Όμως το μικρόβιο των Κομόρων (bichloides comoriensis) απεδείχθη υψηλής μολυσματικότητας.
Από κοντά μια φίλη εξεδήλωσε την επιθυμία της να ενταχθεί στη συντροφιά μας. Κι έτσι οι 3 ταξιδιώτες γίναν 4. Για ν’αυγατίσουν σε ελάχιστο χρόνο σε 6 και τέλος σε 7!! (έπρεπε να ζητήσω ποσοστά από τον ΚΟΤ- Κομοριανό Οργανισμό Τουρισμού).
Σαν μην έφτανε αυτό… Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από το safari camp μας στο πάρκο Selous, τα νέα του επικείμενου ταξιδιού πέρασαν τα σύνορα της μικρής μας χώρας, πέταξαν στη μακρινή σαβάνα κι έφτασαν ταχύτατα στ’αυτιά των άγριων ζώων. Αποκλειστική δε επιτόπια ανταπόκριση αποκαλύπτει του λόγου το αληθές:
Αυτό το ταξίδι σχεδιάστηκε να έχει λίγο απ’όλα και μερικά απ’όσα δεν είχαμε ως τώρα δοκιμάσει: χαλάρωση αλλά και trekking & snorkeling… λιοντάρια αλλά και φάλαινες…. μπίχλα αλλά και χλίδα (με υποσχόμενες αστακοκατανύξεις και… privé πτήσεις!!!)
Η αντίστροφη μέτρηση για το ταξίδι άρχισε συμφορουμίτες μου.
Στο πνεύμα των ετοιμασιών του ταξιδιού και σε πείσμα των χαλεπών καιρών, ο travelogatos ξεκίνησε το τραγουδιστό νιαούρισμά του:
Πήρα θαλάσσιο στρώμα,
δυο τρία μαγιώ ακόμα
μπρατσάκια και πετσέτες σ’ωραίο χρώμα
άμα θες έχω και βατραχοπέδιλα ακόμα… (*)
Κaribu Κομόρες!
Hakuna matata Τανζανία!
Φύγαμε! (η συνέχεια στην οθόνη σας…)
(*) Τις ευχαριστίες μου στη στιχουργό Ελένη Μηλιώκα για την έμπνευση... κι ας μην πηγαίνουμε στη Χαβάη…
ΥΓ. Ο travelogatos όντως έχει πακετάρει τα βατραχοπέδιλά του!!!
Attachments
Last edited:
