5 μέρες στη Λίμα.
Οι πρώτες 5 μέρες ήταν αφιερωμένες στη Λίμα, την πρωτεύουσα του Περού, την Πόλη των Βασιλέων (Ciudad De Los Reyes), χτισμένη δίπλα στον Ειρηνικό. Tο κλίμα και οι ατμοσφαιρικές συνθήκες της Λίμα (αλλά όχι και του Περού συνολικά) κάθε άλλο παρά ιδανικά μπορούν να χαρακτηριστούν από έναν Έλληνα, τουλάχιστον για την περίοδο που είμουν εγώ εκεί. Κι’ αυτό για έναν Έλληνα που είναι συνηθισμένος στον καθαρό ουρανό και τον ολόλαμπρο ήλιο, χειμώνα - καλοκαίρι. Ο ουρανός εκεί, στις 18 από τις 20 ημέρες που είμουν στη Λίμα ήταν γκρίζος, έχοντας την εντύπωση μονίμως ότι έρχεται βροχή. Όμως στη Λίμα δε βρέχει ποτέ! Αυτό που κάλυπτε την πόλη δεν ήταν βαριά σύνεφα βροχής, αλλά ένα γκρίζο πέπλο υγρασίας. Πιθανολογώ ότι πρόκειται για κάποιο τοπικό κλιματολογικό φαινόμενο λόγω του Ειρηνικού που φέρνει υγρασία και εγκλωβίζεται συναντώντας τις Άνδεις, ενώ είχε ζέστη (όχι όμως τα 38αρια και τα 40αρια της καλοκαιρινής Αθήνας!) 26-28 βαθμοί, αλλά με μια υγρασία που την ένιωθες τόσο έντονη παντού! Υ πήρχαν περιπτώσεις που έβλεπες άσπρα κύματα υγρασίας σαν άσπρη πυκνή σκόνη να έρχονται με ταχύτητα και να καλύπτουν τις λεωφόρους και τους δρόμους - να έχεις ορατότητα μέχρι 30m.
Πρώτο απόγευμα βόλτα στη Miraflores.
Βρίσκομαι στη Larcomar για καφέ. Είναι το πιο τουριστικό και πολυφωτογραφισμένο μέρος της Λίμα, μπροστά από το ξενοδοχείο JW Mariot, με πλήθος café, bars και εμπορικά κέντρα. Η Larcomar είναι το «όμορφο υπερυψωμένο μπαλκόνι» της Λίμα με θέα το μεγαλειώδη Ειρηνικό. Η ματιά σου χάνεται στον ορίζοντα προσπαθώντας να διακρίνεις την άκρη του μέγα Ωκεανού που ήξερα μόνο από τα βιβλία της γεωγραφίας. Συναισθημα μοναδικό όταν αντικρίζεις για πρώτη φορά το μεγαλειώδη Ειρηνικό Ωκεανό. Όταν ακούς τα τεράστια κύματα να έρχονται και να σβήνουν ορμητικά απο κάτω, στην Costa Verde, την παραλιακή ζώνη της Λίμα. Aριστερά κάτω βλέπεις το μεγάλο σταυρό στο Chorillos που φωτίζεται τη νύχτα. Ο καθολικισμός είναι παντού στο Περού! Δεξιά και απο κάτω σου, πάνω στην Costa Verde προβάλει μιά μεγάλη τεχνητή προβλήτα πάνω στην οποία βρίσκεται το πασίγνωστο κλασσικό εστιατόριο Rosa Nautica, χτισμένο κυριολεκτικά πάνω στον ωκεανό. Για γεύμα και δείπνο πάνω στον Ειρηνικό και να σκάνε με θόρυβο τα τεράστια κύματα κάτω από τα πόδια σου!
Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της Lima είναι ότι το θαλάσσιο μέτωπό της κοιτά δυτικά τον Ειρηνικό Ωκεανό. Φανταστείτε την εικόνα όταν ο ήλιος δύει στον ορίζοντα, πίσω από τον Ειρηνικό...
Συνεχίσαμε με βόλτα στην Avenida Larco, ένας εμπορικός δρόμος με πολύ καλή αγορά στη Miraflores. Πολοί τουρίστες. Εκεί υπάρχουν πολλά καταστήματα μεγάλων τραπεζών για να αλλάξει κανείς νόμισμα ή να σηκώσει χρήματα με την κάρτα του. Μπορεί ο μέσος μισθός ενός Περουβιανού να είναι 800sl (soles) – κάπου 200?, αλλά οι τιμές εκεί είναι τιμές Μιλάνου και Αθήνας. Εκεί βρίσκεις όλες τις γνωστές μάρκες, Ευρωπαικές και Αμερικάνικες, αλλά με τιμές Ευρώπης, καθώς είναι τουριστικός δρόμος.
Το βραδάκι για δείπνο κάτι παραδοσιακό Περουβιάνικο! Pollo Ala Brasa – ίσως από τα πιο αγαπημένα «λαϊκά» πιάτα των Περουβιανών. Ψητό κοτόπουλο (με ειδικά πικάντικα μπαχαρικά) και άφθονες πατάτες τηγανητές. Γενικά οι Περουβιανοί τρώνε πάρα πολύ πατάτα,(και ειδικά τηγανητή) αφού είναι ένα από τα κύρια αγροτικά προϊόντα τους. Λίγο βαρύ και ανθυγειινό μου φάνηκε (για τις δικές μου διατροφικές συνήθειες), αλλά ήταν νοστιμότατο.
Την άλλη μέρα, για γεύμα είπα να δοκιμάσω το πασίγνωστο και πιο διάσημο Περουβιανό πιάτο, το Cheviche. Γενικά στη Λίμα πρέπει να ξέρεις που θα πας να φας κάτι συγκεκριμένο. Να ρωτήσεις τους ίδιους τους Περουβιανούς. Είμουν τυχερός γιατί πήγαινα πάντα στα εστατόρια που θεωρούνταν καλύτερα από τους ίδιους τους Περουβιανούς. Καλό φαγητό δε σημαίνει και πάντα και κυριλέ εστιατόριο – αυτό ισχύει κατά πολύ στη Λίμα. Punto Azul, στη Mirafores για Cheviche λοιπόν... Πολυσύχναστο εστιατόριο για θαλασσινά με χώρο αναμονής και χαρτάκι για τραπέζι! Ο χώρος συμπαθητικός, πολύς κόσμος, αναμονή ½ ώρα και λουκετάκια στην καρέκλα σου για την τσάντα σου...! Απίστευτη πικοιλία στο μενού. Το cheviche (πικοιλία θαλασινών ψημένων σε πικάντικη σάλτσα λεμονιού) νοστιμότατο, όμως η σάλτσα του (achi) πολύ spicy για μένα. Αν δεν αντέχετε τα spicy, ζητήστε το πολύ ελαφρύ! Το εκπληκτικό πιάτο όμως ήταν το Arrosco Marisco (ριζότο με θαλασσινά). Αξέχαστη γεύση. Και το καλυτερο συνοδευτικό – Cherveza Cuscena – η καλύτερη μπύρα του Περού. Τέλος, για επιδόρπιο ένα από τα καλύτερα γλυκά που δοκίμασα στο Περού – Crocante de Lucuma που φτιάχνουν μόνο στο Punto Azul. To Lucuma είναι ένα τροπικό φρούτο με εκπληκτική γεύση – το λάτρεψα! Γιαούρτι σε μπουκάλι με γεύση Lucuma κάθε μέρα για πρωινό – υπέροχο και εξαιρετικό για το στομάχι.
Οι πρώτες 5 μέρες ήταν αφιερωμένες στη Λίμα, την πρωτεύουσα του Περού, την Πόλη των Βασιλέων (Ciudad De Los Reyes), χτισμένη δίπλα στον Ειρηνικό. Tο κλίμα και οι ατμοσφαιρικές συνθήκες της Λίμα (αλλά όχι και του Περού συνολικά) κάθε άλλο παρά ιδανικά μπορούν να χαρακτηριστούν από έναν Έλληνα, τουλάχιστον για την περίοδο που είμουν εγώ εκεί. Κι’ αυτό για έναν Έλληνα που είναι συνηθισμένος στον καθαρό ουρανό και τον ολόλαμπρο ήλιο, χειμώνα - καλοκαίρι. Ο ουρανός εκεί, στις 18 από τις 20 ημέρες που είμουν στη Λίμα ήταν γκρίζος, έχοντας την εντύπωση μονίμως ότι έρχεται βροχή. Όμως στη Λίμα δε βρέχει ποτέ! Αυτό που κάλυπτε την πόλη δεν ήταν βαριά σύνεφα βροχής, αλλά ένα γκρίζο πέπλο υγρασίας. Πιθανολογώ ότι πρόκειται για κάποιο τοπικό κλιματολογικό φαινόμενο λόγω του Ειρηνικού που φέρνει υγρασία και εγκλωβίζεται συναντώντας τις Άνδεις, ενώ είχε ζέστη (όχι όμως τα 38αρια και τα 40αρια της καλοκαιρινής Αθήνας!) 26-28 βαθμοί, αλλά με μια υγρασία που την ένιωθες τόσο έντονη παντού! Υ πήρχαν περιπτώσεις που έβλεπες άσπρα κύματα υγρασίας σαν άσπρη πυκνή σκόνη να έρχονται με ταχύτητα και να καλύπτουν τις λεωφόρους και τους δρόμους - να έχεις ορατότητα μέχρι 30m.
Πρώτο απόγευμα βόλτα στη Miraflores.
Βρίσκομαι στη Larcomar για καφέ. Είναι το πιο τουριστικό και πολυφωτογραφισμένο μέρος της Λίμα, μπροστά από το ξενοδοχείο JW Mariot, με πλήθος café, bars και εμπορικά κέντρα. Η Larcomar είναι το «όμορφο υπερυψωμένο μπαλκόνι» της Λίμα με θέα το μεγαλειώδη Ειρηνικό. Η ματιά σου χάνεται στον ορίζοντα προσπαθώντας να διακρίνεις την άκρη του μέγα Ωκεανού που ήξερα μόνο από τα βιβλία της γεωγραφίας. Συναισθημα μοναδικό όταν αντικρίζεις για πρώτη φορά το μεγαλειώδη Ειρηνικό Ωκεανό. Όταν ακούς τα τεράστια κύματα να έρχονται και να σβήνουν ορμητικά απο κάτω, στην Costa Verde, την παραλιακή ζώνη της Λίμα. Aριστερά κάτω βλέπεις το μεγάλο σταυρό στο Chorillos που φωτίζεται τη νύχτα. Ο καθολικισμός είναι παντού στο Περού! Δεξιά και απο κάτω σου, πάνω στην Costa Verde προβάλει μιά μεγάλη τεχνητή προβλήτα πάνω στην οποία βρίσκεται το πασίγνωστο κλασσικό εστιατόριο Rosa Nautica, χτισμένο κυριολεκτικά πάνω στον ωκεανό. Για γεύμα και δείπνο πάνω στον Ειρηνικό και να σκάνε με θόρυβο τα τεράστια κύματα κάτω από τα πόδια σου!
Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της Lima είναι ότι το θαλάσσιο μέτωπό της κοιτά δυτικά τον Ειρηνικό Ωκεανό. Φανταστείτε την εικόνα όταν ο ήλιος δύει στον ορίζοντα, πίσω από τον Ειρηνικό...
Συνεχίσαμε με βόλτα στην Avenida Larco, ένας εμπορικός δρόμος με πολύ καλή αγορά στη Miraflores. Πολοί τουρίστες. Εκεί υπάρχουν πολλά καταστήματα μεγάλων τραπεζών για να αλλάξει κανείς νόμισμα ή να σηκώσει χρήματα με την κάρτα του. Μπορεί ο μέσος μισθός ενός Περουβιανού να είναι 800sl (soles) – κάπου 200?, αλλά οι τιμές εκεί είναι τιμές Μιλάνου και Αθήνας. Εκεί βρίσκεις όλες τις γνωστές μάρκες, Ευρωπαικές και Αμερικάνικες, αλλά με τιμές Ευρώπης, καθώς είναι τουριστικός δρόμος.
Το βραδάκι για δείπνο κάτι παραδοσιακό Περουβιάνικο! Pollo Ala Brasa – ίσως από τα πιο αγαπημένα «λαϊκά» πιάτα των Περουβιανών. Ψητό κοτόπουλο (με ειδικά πικάντικα μπαχαρικά) και άφθονες πατάτες τηγανητές. Γενικά οι Περουβιανοί τρώνε πάρα πολύ πατάτα,(και ειδικά τηγανητή) αφού είναι ένα από τα κύρια αγροτικά προϊόντα τους. Λίγο βαρύ και ανθυγειινό μου φάνηκε (για τις δικές μου διατροφικές συνήθειες), αλλά ήταν νοστιμότατο.
Την άλλη μέρα, για γεύμα είπα να δοκιμάσω το πασίγνωστο και πιο διάσημο Περουβιανό πιάτο, το Cheviche. Γενικά στη Λίμα πρέπει να ξέρεις που θα πας να φας κάτι συγκεκριμένο. Να ρωτήσεις τους ίδιους τους Περουβιανούς. Είμουν τυχερός γιατί πήγαινα πάντα στα εστατόρια που θεωρούνταν καλύτερα από τους ίδιους τους Περουβιανούς. Καλό φαγητό δε σημαίνει και πάντα και κυριλέ εστιατόριο – αυτό ισχύει κατά πολύ στη Λίμα. Punto Azul, στη Mirafores για Cheviche λοιπόν... Πολυσύχναστο εστιατόριο για θαλασσινά με χώρο αναμονής και χαρτάκι για τραπέζι! Ο χώρος συμπαθητικός, πολύς κόσμος, αναμονή ½ ώρα και λουκετάκια στην καρέκλα σου για την τσάντα σου...! Απίστευτη πικοιλία στο μενού. Το cheviche (πικοιλία θαλασινών ψημένων σε πικάντικη σάλτσα λεμονιού) νοστιμότατο, όμως η σάλτσα του (achi) πολύ spicy για μένα. Αν δεν αντέχετε τα spicy, ζητήστε το πολύ ελαφρύ! Το εκπληκτικό πιάτο όμως ήταν το Arrosco Marisco (ριζότο με θαλασσινά). Αξέχαστη γεύση. Και το καλυτερο συνοδευτικό – Cherveza Cuscena – η καλύτερη μπύρα του Περού. Τέλος, για επιδόρπιο ένα από τα καλύτερα γλυκά που δοκίμασα στο Περού – Crocante de Lucuma που φτιάχνουν μόνο στο Punto Azul. To Lucuma είναι ένα τροπικό φρούτο με εκπληκτική γεύση – το λάτρεψα! Γιαούρτι σε μπουκάλι με γεύση Lucuma κάθε μέρα για πρωινό – υπέροχο και εξαιρετικό για το στομάχι.
)
Πώς πήγες, με πρακτορείο ή ανεξάρτητα?
