Ινδονησία Ο δρακος του Κομοντο

[bloody mary]

Ζωή μήπως είναι σημάδι για ταξίδι?

 

[go2dbeach]

Ναι ειναι ενα σημαδι κι αυτο...θα περιμενω να μαs συνεχισει ο Βαγγεληs την υπεροχη ιστορια του , να ακουσουμε και λιγο Μπαλι-Λομποκ ελπιζω και ισωs προστεθει στη λιστα κι αυτο

 

[vagelis]

O δρακος του Κομοντο (Γ)

Μετα απο κανα τριωρο, πλεουμε σε μικρη αποσταση απο τα βορεια παραλια του μεγαλου νησιου.Το μονο σημαδι ανθρωπινης παρουσιας, ειναι ενα φορτηγο, που κατηφοριζει προς την ακτη, στην ιδια κατευθυνση μ' εμας.Στο βαθος διακρινεται η παραλια-προορισμος.Ο Φραντζεσκο, που δεν του ξεφευγει τιποτα, μου δειχνει το φορτηγο και εξηγει πως παντα ετσι γινεται σ' αυτο το μερος : οταν εντοπισουν ξενο σκαφος, ολοι οι διαθεσιμοι αντρες του χωριου, κατεβαινουν να δουν τους ξενους και τι μπορουν να αποσπασουν απ' αυτους, αλλα ποτε δεν ειναι διατεθειμενοι να εμπλακουν σε χοντρους τσαμπουκαδες.Χρησιμη πληροφορια.
Λιγο αργοτερα, αγκυροβολουμε σε μικρη αποσταση απο την ακτη.Ο Φραντζεσκο δινει οδηγιες σε ολους, να μην απομακρυνθουν και να προσεχουν τα πραγματα τους.Η θαλασσα γυρω απ' το πλοιο ειναι θαυμασια και πολλοι βουτανε να πανε κολυμπωντας.Η Αννα με τα πραγματα μπαινει στη βαρκα κι εγω βουταω.Φτανοντας στην ακτη, παραβιαζω εσκεμμενα τις οδηγιες και αραζω καμια σαρανταρια μετρα απο τους υπολοιπους.Οι ντοπιοι εχουν βγει στην αμμο και πλησιαζουν.Αδιαφορουν για το φιλικο μου νευμα, αλλα σταματανε λιγα μετρα μακρια.Ενας πλησιαζει και ζηταει τσιγαρο, χωρις ομως να μου χαρισει ουτε ιχνος χαμογελου.Του δινω, του αναβω κι ενω φευγει, ζυγωνει ο επομενος.Παιρνει το τσιγαρο, αλλα αρνειται να του αναψω, προτιμαει την καφτρα του προηγουμενου. Ακολουθουν ολοι οι υπολοιποι.Μοιραζω τα τσιγαρα και τους δειχνω οτι τα δυο τελευταια τα θελω για μενα.Οσοι πηραν, απομακρυνονται ρουφωντας μανιωδως την πρωτη ελληνικη παρουσια στα πνευμονια τους.Οι ατυχοι, κοντοστεκονται για λιγο και μετα φευγουν μουρμουριζοντας.Ενας ομως μενει.Με "ζυγιζει", υψωνει τον τονο της φωνης και με λουζει με μπινελικια στη γλωσσα του.Τον ζυγιζω κι εγω, ητανε δεν ητανε σαρανταπεντε κιλα, μαζι με τα ρουχα.Καιρος για πολιτιστικες ανταλλαγες.Εισπραττει μπινελικια στη δικη μου γλωσσα, τα δυο παιδια του πληρωματος, πουχαν μεινει στην παραλια, πεταγονται ορθιοι, τους κανω νευμα ολα Ο.Κ, ο ντοπιος το παιρνει αποφαση και απομακρυνεται απροθυμα.Η ομορφη αυτη διαπολιτισμικη συνεννοηση, ελαβε τελος.Σ' αυτα τα μερη, οπως πολυ περισσοτερο στη Σουμπα, αφιξη ξενου σημαινει οτι κατι θελει να παρει, ή να δωσει.Η απλη περιηγητικη επισκεψη, δυσκολα γινεται κατανοητη.
Παω προς την Αννα και τις δυο Ιταλιδες καθηγητριες πουχει τακιμιασει και παιρνω τη μασκα.Καιρος να κανουμε και καμια βουτια.
Μεχρι να μαζευτουμε πισω και να σαλπαρουμε, εχει παει τεσσερις.Καμια ωρα μετα, δυο απο το πληρωμα, αρματωνουν μια συρτη και τη ριχνουν στη θαλασσα, αφου κανουν μια εξυπνη ασφαλεια με κλωστη και καμπανακι, στηριγμενη σ΄ ενα στερεο σημειο.Συρτη με τοση ταχυτητα?Δεν περναει τεταρτο και εμφανιζονται αφροι πισω απο το πλοιο.Κοβουμε ταχυτητα και μαζευουν τη χοντρη πετονια.Τρια λεπτα αργοτερα, ενα μπαρακουντα γυρω στο 1,20 γεμιζει την πλωρη με αιμα.Ο μαγειρας και ο βοηθος του πιανουν δουλεια, οι υπολοιποι παρακολουθουμε.Με επιδεξιες κινησεις, χωριζει τη σαρκα απο τα ραχιαια αγκαθια και μετα την κοβει, παραλληλα με το κοκκαλο.Το κεφαλι, το κοκκαλο και την ουρα, τα βαζουν σε μια μεγαλη λεκανη και τα εξαφανιζουν.Τα δυο μεγαλα κομματια φιλετο, μπαινουν σε μια λαμαρινα, προστιθεται χοντρο αλατι και τα ανεβαζουν στην κοντρα γεφυρα, να λιαστουν.
Η επομενη συρτη μαζευεται εσπευσμενα, γιατι ο καιρος εχει αρχισει να φρεσκαρει.Ο βοηθος του καπετανιου, καθησυχαζει τους παντες, οτι προκειται για μικρης εντασης και διαρκειας φρεσκαδουρα.Ενω εξηγει, θυμαμαι το """φινιστρινι""" της προσηνεμης καμπινας μας.Εκει βρισκω ηδη τη γυναικα μου, να μαζευει τα σκεπασματα, μακρια απο το πλαινο, πουχει γεμισει νερα.Αφαιρουμε τις πλαινες πινεζες, βγαζουμε το ναυλον στην εξωτερικη μερια του ανοιγματος και το ξαναστερεωνουμε.Ακουγεται απλο, αλλα με εξι γεματα μποφορ, δεν ειναι.Πριν τελειωσουμε τη "στεγανωση", ενας ναυτης εμφανιζεται στην πορτα, κοιταει, γελαει, λεει α, ωραια, το κανατε μονοι σας και φευγει.
Ο καιρος καλμαρει αποτομα, οπως χαλασε.Ο ηλιος παει να δυσει.Ενα κοπαδι μαυρα δελφινια εμφανιζεται ανοιχτα και κολυμπαει παραλληλα μ' εμας.Ο Γαλλος, που απ' οτι φαινεται, ειναι και δελφινολογος, διαβεβαιωνει οτι σιγουρα θα μας πλησιασουν και στηνεται να περιμενει.Ακομα περιμενει.
Εχει νυχτωσει για τα καλα, οταν μπαινουμε σε εναν απανεμο κολπο και αγκυροβολουμε. Στο βαθος, ενα ψαροχωρι και μπολικα καικια.Ο MVP μαγειρας εχει μεγαλουργησει.Τρωω το καλυτερο μπαρακουντα της ζωης μου, μεχρι εκεινη τη στιγμη.
Υπνος απο νωρις, αυριο το προγραμμα εχει μπολικο ποδαροδρομο και μια ξεχωριστη συναντηση.

 

[go2dbeach]

ωραιοτατη η περιγραφη ανταλλαγηs μπινελικίων! Αν και δεν καταλαβαινω το γιατι εγινε..καλα σε καθε απομονωμενο μεροs και οχι συνηθισμενο στην παρουσια ξενων ειναι λογικο να πλησιαζουν για να σε δουν.Εχω γινει πολλεs φορεs - ειδικα στιs Φιλιππινεs - η ατραξιον του χωριου. Αλλα αυτη η επιθετικη διαθεση στο νησι πωs εξηγειται?

Το μπαρακουντα παλι μου ξυπνησε μνημεs απο το ισλα Μουχερεs

 

[vagelis]

ωραιοτατη η περιγραφη ανταλλαγηs μπινελικίων! Αν και δεν καταλαβαινω το γιατι εγινε..καλα σε καθε απομονωμενο μεροs και οχι συνηθισμενο στην παρουσια ξενων ειναι λογικο να πλησιαζουν για να σε δουν.Εχω γινει πολλεs φορεs - ειδικα στιs Φιλιππινεs - η ατραξιον του χωριου. Αλλα αυτη η επιθετικη διαθεση στο νησι πωs εξηγειται?

Το μπαρακουντα παλι μου ξυπνησε μνημεs απο το ισλα Μουχερεs

Καμια επιθετικη διαθεση.Προφανως δε μοιραζομαστε την ιδια αντιληψη, περι συμπεριφορας σε ντοπιους.Ο φιλαρακος στεκοταν απο πανω μου και απαιτουσε το τελευταιο μου τσιγαρο, βριζολογωντας εμφανεστατα.Εγω εννοω την επικοινωνια μαζι τους, ως επαφη με ισοτιμα οντα.Το να με βριζουν και να επιμενω να τους χαμογελω, δε μου φαινεται παρα σαν αντεστραμμενος σωβινισμος.Κατι σαν συμπαθεια σε ειδος υπο εξαφανιση.Προσερχομαι σε επαφη και γνωριμια, παντα με ευγενεια και χαμογελο, αλλα τους αναγνωριζω καθε δικαιωμα ναναι αναγωγοι, αφιλοξενοι ή θρασεις και φερομαι αναλογα, λαμβανοντας παντα υποψιν, τις πιθανες τοπικες ιδιαιτεροτητες.Δε βλεπω καμια αναγκη να συμφωνουμε, ουτε φυσικα και το αντιθετο.Ευχαριστω για το ενδιαφερον.

 

[vagelis]

Δ) VARANUS COMODOENSIS

Το πλοιο ακομα κοιμαται.Με τον καφε στο χερι, ανεβαινω στη γεφυρα.Παντου γυρω νησια.Απολυτη μπουνατσα.Μπροστα, πανω απο την παχνη της αυγης, υψωνονται τα αδεντρα βουνα του ανατολικου Κομοντο.Ο καπετανιος κοιταζει με ελαφρα περιφρονηση το φραπε μου και φαινεται ναχει ορεξη για κουβεντα.
Μα σοβαρα τωρα, πινεις αψητο καφε;Tελος παντων, εισαι τυχερος πουναι λαδι η θαλασσα, ετσι θα το δεις καλυτερα, λεει και δειχνει σε μια κατευθυνση βορεια.Η λεια υδατινη επιφανεια, χαραζεται απο μια αφρισμενη γραμμη μηκους, οχι λιγοτερο απο τετρακοσια μετρα.
Εκει συναντιουνται οι δυο θαλασσες, βαρκα την καταπινει, αλλα κι εμας θα μας ζοριζε αν πλησιαζαμε, πολυ επικινδυνα νερα, παιδι μου.Σκεφτομαι ποσοι μυθοι των γυρω λαων, θαχουν εμπνευστει το τρομακτικο τους περιεχομενο, απ' αυτην την αιωνια λευκη, θυμωμενη χαρακια, στο πετσι της θαλασσας.Το φανταστικο περιτυλιγμα του μυθου, κουβαλαει, προστατευει και "κρυβει" την αληθεια, οπως συνηθως συμβαινει με τους μυθους.Η αληθεια, στην προκειμενη περιπτωση ειναι :ΠΡΟΣΟΧΗ, επικινδυνα νερα.
Δυο ωρες αργοτερα, συγκεντρωμενοι στο υποστεγο του δασικου φυλακιου, ακουμε τον επικεφαλης οδηγο, να δινει οδηγιες για την τετραωρη περιηγηση μας.Μετα απο μια ωρα περπατημα, ο προπορευομενος οδηγος κανει σινιαλο για ησυχια.Ενα λοφακι σα μεγαλη μυρμηγκοφωλια, εχει παραξενη "κορυφη".Η σαυρα λιαζεται, "χυμενη" σα φυσικη προεκταση του εδαφους.Δεν ξεπερναει τα δυο μετρα και δεν ειναι διατεθειμενη να διακοψει τη σιεστα της, ουτε για εικοσι φωτογραφικες μηχανες, που την περικυκλωνουν.Μιση ωρα αργοτερα, ξεδιψαμε στο δασικο παρατηρητηριο, υπερυψωμενο μπροστα σ' ενα ξεφωτο, με ενα νερολακκο στο κεντρο.Οι θαμνοι απεναντι τρανταζονται και ηχοι απο κλαδακια που σπανε, διακοπτουν αποτομα τις κουβεντες.Η μεγαλη σαυρα, βγαινει στο ξεφωτο και κατευθυνεται αργα στο νερο.Το ερπετο ξεπερναει τα τεσσερα μετρα μηκος.Οι συνοδοι πασχιζουν να μας κρατησουν σε αποσταση ασφαλειας.Το δαγκωμα αυτου του ζωου δεν ειναι θανατηφορο, αλλα το σαλιο του εχει ογδοντα τοξινες, ικανες να σαπισουν νεροβουβαλο, μεσα σε λιγες ωρες.Πινει νερο, ποζαρει ευσυνειδητα και ανασηκωνεται να μας δει καλυτερα.Απομακρυνεται νωχελικα, ανοιγει δρομο αναμεσα μας και ανεβαινει μια αποτομη ανηφορα, που ανθρωπος δυσκολα θα σκαρφαλωνε, χωρις να χρησιμοποιησει τα χερια του.Ικανοτατος ορειβατης και ακομα πιο ικανος κολυμβητης, περναει συχνα απο το ενα νησι στο αλλο, κανοντας αυτα τα νερα ακομα πιο επικινδυνα.Δικαιως καταλαμβανει την κορυφη της τροφικης πυραμιδας, στα λιγα οικοσυστηματα που συμμετεχει.Εκτος απο το Κομοντο, ζει στην κοντινη Ριντσα και σε μερικες απομονωμενες ακτες της νησου Φλορες.Ολη η περιοχη ειναι προστατευομενο εθνικο παρκο και επιτηρειται μαλλον ικανοποιητικα.Ο πληθυσμος ειναι σταθερος, με αυξητικη ταση κι αυτο ισως να μην ειναι ασχετο με την τουριστικη ελξη που ασκει.Το ευχαριστο ειναι οτι το τουριστικο ρευμα κρατιεται σε ηπιο επιπεδο και οι ημερησιες επισκεψεις υποκεινται σε αυστηρους αριθμητικους και αλλους περιορισμους.
Η τεραστια σαυρα εξαφανιζεται στη βλαστηση κι εμεις ξακιναμε να επιστρεψουμε.Στη διαδρομη συνανταμε αλλα δυο τρια, αλλα κανενα δεν πλησιαζει το μεγεθος του μεγαλου σταρ, που μας εκανε την τιμη να διψασει τη σωστη στιγμη και να ποζαρει για το αλμπουμ των αναμνησεων μας.
Φτανοντας στην παραλια, διαπιστωνουμε οτι λιγο παρακατω απ' το δασικο φυλακιο, τρια τεσσερα βαρανους, φωτογραφιζονται απ' οσους βαριουνται τον ποδαροδρομο και οι φυλακες τα αντιμετωπιζουν, σχεδον σαν κατοικιδια.Η πρωτη συναντηση μαζι τους τελειωνει και λιγο αργοτερα αρμενιζουμε για την περιφημη κοκκινη παραλια, στο μικρο ερημονησι απεναντι.
Φτανοντας εκει, το χρωμα της αμμουδιας εξηγει το ονομα και βουταμε να διαπιστωσουμε αν δικαιολογει τη φημη της, ως ενα απο τα καλυτερα σημεια ολοκληρης της Ινδονησιας για snorkeling.H απαντηση δινεται μολις η μασκα αγγιξει το νερο.Τουτο δω το θεαμα δεν τοχω ξαναδει, διαθεσιμο σε τοσο μικρο βαθος, τοσο κοντα στην ακτη, τοσο αποτομα μετα την αμμο.Στην ανατολικη μερια της παραλιας, η επιφανεια του νερου ειναι πιο σκουρα.Ο λογος ειναι μια αποικια αχινων, με αγκαθια σαραντα ποντων.Τα αγκαθια κινουνται προς την κατευθυνση του κολυμβητη και σχηματιζουν ενα κεντρικο πυκνωμα απο κατω του και δυο αντιστοιχα αραιωματα εκατερωθεν.Ο σχηματισμος παρακολουθει το αγνωστο πλασμα στην επιφανεια, κλεινει πισω του κι ανοιγει μπροστα, σα μια μαυρη θαλασσα, που τη διασχιζουν δυο εξωλεμβιες.Ξεχνιεμαι με το αχινοσερφαρισμα και ο πανταχου παρων Φραντζεσκο φωναζει να φυγουμε.Φαινεται οτι βγαινοντας, ειχα τοσο χαζοχαρουμενο υφος που, μισοαστεια μου προτεινει να μ' αφησουν εδω και να με μαζεψουν την επομενη μερα, που θα ξαναπερασουν.

 

[go2dbeach]

4 μετρα ερπετο?Μαλλον ειχεs την τυχη Βαγγελη να συναντησειs ενα απο τα μεγαλυτερα που κυκλοφορουν στο νησι , αν οχι το μεγαλυτερο!
Τελειο το αχινοσερφ!Που παμε τωρα?

 

[vagelis]

4 μετρα ερπετο?Μαλλον ειχεs την τυχη Βαγγελη να συναντησειs ενα απο τα μεγαλυτερα που κυκλοφορουν στο νησι , αν οχι το μεγαλυτερο!
Τελειο το αχινοσερφ!Που παμε τωρα?

Ο επικεφαλης συνοδος, μας ειπε οτι το μεγαλυτερο που ζει στο Κομοντο, ειναι 4,80m κι οταν εμφανιστηκε ο "μεγαλος", ο ιδιος συνοδος συμπληρωσε οτι, ναι ειμαστε τυχεροι, μια και προκειται για ενα απο τα μεγαλυτερα του νησιου.Υποπτευομαι, ωστοσο, οτι η αληθεια ειναι λιγο πιο πεζη κι οτι πολυ απλα, ταιζουν συστηματικα καναδυο μεγαλα, σε καποια τοποθεσια κοντα στο φυλακιο παρατηρησης και το νερο.Παρεμπιπτοντως, η τιμη του πενθημερου ειναι 3.250.000 ρουπιες Ινδονησιας με "καμπινα" και 2.250.000 χωρις (νομιζω, ειχες ρωτησει).

 

[NTINA]

Πριν αρκετά χρονια στο ζωολογικό κήπο του Denpasar στο Μπαλί έτυχε να παρακολουθήσω ξενάγηση ενός αξιωματούχου από κάποιο Ασιατικό κράτος.
Για το συγκεκριμέμο δράκο από τα νησιά comodo έλεγαν ότι είναι από τα πιο επικίνδυνα του πλανήτη γι αυτό και στο νησί που βρίσκονται δεν επιτρέπεται να πάει κανείς εκτός από μελετητές επιστήμονες.
Οτι υπάρχει φύλαξη από την ακτοφυλακή ώστε να μην μπορεί κανένας τουρίστας να το προσεγγίσει γιατί κινδυνεύει αμεσα,καθότι αναπτύσει τεράστια ταχύτητα όταν επιτίθεται.
Απο το συγκεκριμέμο είδος έχουν μείνει ελάχιστα στον κόσμο και το ένα ζευγάρι βρισκόταν στο Μπαλί , αιτία εξάλλου και της ξενάγησης.

Διαβάζοντας την ιστορία σου μου γεννήθηκε η εξής απορία.
Μιλάμε για το ίδιο πράγμα? ;ή υπάρχουν πολλά είδη ερπετών που αναφέρονται όλα ως comodo dragon?:roll:
Πάντως θυμάμαι ότι έμοιαζαν με τεράστιους κροκόδειλους και το μέρος που βρίσκονταν ήταν προστατευμένο απο ηλεκτροφόρα καλώδια και διπλή τάφρο.

 

[vagelis]

Πριν αρκετά χρονια στο ζωολογικό κήπο του Denpasar στο Μπαλί έτυχε να παρακολουθήσω ξενάγηση ενός αξιωματούχου από κάποιο Ασιατικό κράτος.
Για το συγκεκριμέμο δράκο από τα νησιά comodo έλεγαν ότι είναι από τα πιο επικίνδυνα του πλανήτη γι αυτό και στο νησί που βρίσκονται δεν επιτρέπεται να πάει κανείς εκτός από μελετητές επιστήμονες.
Οτι υπάρχει φύλαξη από την ακτοφυλακή ώστε να μην μπορεί κανένας τουρίστας να το προσεγγίσει γιατί κινδυνεύει αμεσα,καθότι αναπτύσει τεράστια ταχύτητα όταν επιτίθεται.
Απο το συγκεκριμέμο είδος έχουν μείνει ελάχιστα στον κόσμο και το ένα ζευγάρι βρισκόταν στο Μπαλί , αιτία εξάλλου και της ξενάγησης.

Διαβάζοντας την ιστορία σου μου γεννήθηκε η εξής απορία.
Μιλάμε για το ίδιο πράγμα? ;ή υπάρχουν πολλά είδη ερπετών που αναφέρονται όλα ως comodo dragon?:roll:
Πάντως θυμάμαι ότι έμοιαζαν με τεράστιους κροκόδειλους και το μέρος που βρίσκονταν ήταν προστατευμένο απο ηλεκτροφόρα καλώδια και διπλή τάφρο.

Ναι, μιλαμε για το ιδιο πραγμα (ο ζωολογικος κηπος στο Ντενπασαρ εχει βαρανους).Ισως ο ξεναγος ηθελε να εντυπωσιασει τον αξιωματουχο και υπερεβαλε λιγο.Παλιοτερα, οχι μονο πηγαιναν τουριστες, αλλα παρακολουθουσαν, αν ηταν "τυχεροι", και το εξης θεαμα :οι φυλακες εδεναν μια κατσικα κοντα στο παρατηρητηριο και τα βαρανους αναλαμβαναν τα υπολοιπα.Αυτη η πρακτικη σταματησε, μετα απο διαμαρτηριες για την αγριοτητα του θεαματος.Υποθετω οτι συνεχιζουν να τα ταιζουν, οχι ομως μπροστα τα ματια των επισκεπτων.Τα μετρα ασφαλειας, που στο Κομοντο, οριζουν ενα καποιο πλαισιο, στη διπλανη Ριντσα ειναι μεταξυ απολυτης χαλαροτητας και απροκαλυπτου μπαχαλου (οχι οτι με χαλασε αυτο). Ατυχηματα δεν ξερω ναχουν συμβει, πλην μιας περιπτωσης, οπου το θυμα επεμενε να διανυκτερευσει στο υπαιθρο...
Με κροκοδειλο δε θαλεγα οτι μοιαζουν (χρωμα, φολιδες, μεγεθος κρανιου, τυπος βαδισης).

 

[NTINA]

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες ,αναμένω τη συνέχεια της ιστορίας σου.

 

[GTS]

Γλυκό πλασματάκι!!!
[AME]