hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.167
- Likes
- 14.538
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφ.1 - Shiraz: Η πόλη των κήπων και των ποιητών
- Κεφ. 2: Περσέπολις: Διαπιστευτήρια στο φίλο μου Ξέρξη][I]Πριν συνεχίσω το οδοιπορικό θα ήθελα να ενώσω τη φωνή μου με τη δίκαιη αγανάκτηση των Ιρανών και να βροντοφωνάξω: [B]Δεν είναι οι ιρανοί άραβες[/B] αγαπητοί μου αναγνώστες.:mad: Κι ας χρησιμοποιούν αραβικούς χαρακτήρες στη γραφή τους. Είναι Πέρσες και μιλάνε τα φαρσι που ουδεμία σχέση έχουν με τα αραβικά. Άντε, τα είπα και ξεθύμανα.[/I
- Kεφ.3 – Yazd: Badgir, qanat κι ο θάνατος στους Πύργους της Σιωπής]Η [B]Yazd[/B
- Kεφ.4 – Kerman: Τσάι κι ένα qalyan στο 4 παρακαλώ!][I]Πριν τη συνέχεια της ιστορίας, θα ήθελα να κάνω μια σύντομη αναφορά στο dressing code στο Ιράν. Διότι οι επίδοξοι ταξιδευτές κατά κει οφείλουν να είναι ενήμεροι και να μη βρεθούν προ εκπλήξεων του τύπου «δεν ήξερες, δεν ρώταγες;». [/I
- Κεφ. 5: Ισπαχάν…μ’ένα γλυκό αναστεναγμό! μέρος Ι][B]Μέρος Ι: Στη καρδιά του Ισπαχάν[/B
- Κεφ. 6: Ισπαχάν…μ’ένα γλυκό αναστεναγμό! (ΙΙ)][B]Μέρος II: Οι γέφυρες, η αδελφή Καμίλλη και το χαλί απ’τον Αλί[/B
- Κεφ. 7: Touch me baby... και πάμε για Αbyaneh & Kashan
- Κεφ. 8: Aπ’την Καππαδοκία του Ιράν στις ακτές της Κασπίας
- Κεφ.9: Aπό τη Τεχεράνη με… αγάπη!!
Το ταξίδι στο Ιράν πραγματοποιήθηκε το 2006 σε μια εποχή όπου το θέμα των πυρηνικών δοκιμών ήταν στα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου τύπου και πολεμικές ιαχές ακούγονταν σποραδικά.
Στην ανακοίνωση της απόφασής μου να επισκεφθώ τη χώρα οι αντιδράσεις των οικείων ήταν ίδιες κι απαράλλακτες:
«Πού θα πάς εκεί, μα έχει κάτι να δεις;»
«Θα σε φάνε λάχανο, δε βλέπεις στη τηλεόραση τα συλλαλητήρια;»
«Θα εισβάλλουν οι αμερικανοί, πόλεμος ετοιμάζεται!»
«Αχ, θα μου φέρεις ένα χαλί;;;!!!».
Εγώ όμως πεισματικά κώφευα κι ανέθεσα στον συνταξιδιώτη μου να εκδώσει τις βίζες στην ιρανική πρεσβεία, διαδικασία που περιέργως δεν κράτησε πολύ κι ούτε μας δυσκόλεψε ιδιαίτερα.
Τα αεροπορικά κλείστηκαν με τις Τουρκικές αερογραμμές (ακριβά για την απόσταση Aθήνα-Τεχεράνη), ενώ κάποιες εσωτερικές πτήσεις στο γραφείο της Ιran air στην Αθήνα. Αδιαμφισβήτητα το να πετάς εντός Ιράν είναι μια πρόκληση! Διότι λόγω εμπάργκο δεν μπορούσα να ξέρω κατά πόσο τα αεροσκάφη συντηρούνταν ικανοποιητικά αλλά και διότι φθηνότερα εισιτήρια δεν είχα ξαναγοράσει στη ζωή μου!
Ταυτόχρονα είχα κάνει και κάποιες κρατήσεις ξενοδοχείων σε συνεργασία με τοπικά πρακτορεία ή προσωπικές επαφές μέσω ίντερνετ.
Επί χάρτου λοιπόν σχεδίασα το 15ήμερο ταξίδι που περιελάμβανε αρχικά επίσκεψη στο Shiraz, μετά Περσέπολη, Yazd , Kerman και Ισπαχάν (Esfahan). Κάποιες μέρες που υπολείπονταν σκόπευα να τις αφιερώσω στον ιρανικό βορρά (Tabriz/Kandovan που είναι η ιρανική έκδοση της Καππαδοκίας και στο χωριό Masuleh) αλλά κρατήσεις δεν είχα κάνει και το άφηνα χαλαρά στο πνεύμα «βλέποντας και κάνοντας».
ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ
Η πτήση προς το αεροδρόμιο Mehrabad της Τεχεράνης μέσω Κωνσταντινούπολης ήταν απροβλημάτιστη μόνο που έφτασε μέσα στα μαύρα σκοτάδια στις 3 το πρωί. Δεν έχω κάτι να προσάψω στις Τουρκικές αερογραμμές μόνο που μου φάνηκαν άχρωμες, άοσμες και χωρίς κάτι που να δικαιολογεί το κόστος των +600? (αν σκεφτείτε ότι 4 χρόνια μετά πετάω με λιγότερα λεφτά στην Ινδονησία).
Αφού περάσαμε τον έλεγχο και παραλάβαμε τις αποσκευές (απρόσκοπτη διαδικασία), έπρεπε μέσα στη μαύρη νύχτα να βρούμε τον αεροσταθμό εσωτερικών πτήσεων. Ευτυχώς που ανά χείρας είχα τον Lonely Planet που συμβούλευε να αγνοήσουμε τις προτάσεις των ταξιτζίδων (που ζητούσαν όσα ήθελαν..σε ευρώ) για μια απόσταση μισής ώρας με τα πόδια. Έτσι μια που δεν είχαμε και τίποτα καλύτερο να κάνουμε, σύραμε τα κουρασμένα μας βήματα σαν δυο φαντάσματα στο σκοτάδι μέχρι τον αεροσταθμό για την εσωτερική πτήση για Shiraz.
Ο αεροσταθμός είχε αρχίσει να γεμίζει από κόσμο που έπαιρνε τα γαλατάδικα (πρώτες πρωινές πτήσεις). Έχοντας φτάσει αρκετά νωρίς, αποφασίσαμε να μπούμε σε λίστα αναμονής για νωρίτερη πτήση από την καθορισμένη που είχαμε κλείσει το εισιτήριο. Εύσημα στους Ιρανούς για την ευελιξία τους!! Και μέσα στα αραβουργήματα της λίστας αναμονής των ντόπιων, να’ σου και δυο λατινικοί χαρακτήρες. Να’ταν αυτό άραγε που συγκίνησε τις ευαίσθητες χορδές των υπευθύνων της Iran air?? Πάντως με περισσή χαρά βρήκαμε τον εαυτό μας να στρογγυλοκάθεται στη πρώτη πτήση για Shiraz, έτοιμοι να κατακτήσουμε τον ιρανικό νότο. Shiraz, η πόλη των κήπων και των ποιητών. Η αφετηρία μας για ένα αξέχαστο ταξίδι σ’αυτή την αινιγματική χώρα με την χιλιόχρονη ιστορία. Στη καρδιά του άξονα του κακού (κατά Μπους)…. Στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν.
Κι ένας νέος ταξιδιωτικός έρωτας γεννήθηκε. Φταίει η ιστορία του τόπου; φταίει η μοναδική ισλαμική αρχιτεκτονική; φταίνε τα κατάμαυρα λάγνα ανατολίτικα μάτια;
Γιατί ναι πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες οφείλω να το παραδεχτώ, ομορφότερα μάτια δεν έχω ματαδεί…
Στην ανακοίνωση της απόφασής μου να επισκεφθώ τη χώρα οι αντιδράσεις των οικείων ήταν ίδιες κι απαράλλακτες:
«Πού θα πάς εκεί, μα έχει κάτι να δεις;»
«Θα σε φάνε λάχανο, δε βλέπεις στη τηλεόραση τα συλλαλητήρια;»
«Θα εισβάλλουν οι αμερικανοί, πόλεμος ετοιμάζεται!»
«Αχ, θα μου φέρεις ένα χαλί;;;!!!».
Εγώ όμως πεισματικά κώφευα κι ανέθεσα στον συνταξιδιώτη μου να εκδώσει τις βίζες στην ιρανική πρεσβεία, διαδικασία που περιέργως δεν κράτησε πολύ κι ούτε μας δυσκόλεψε ιδιαίτερα.
Τα αεροπορικά κλείστηκαν με τις Τουρκικές αερογραμμές (ακριβά για την απόσταση Aθήνα-Τεχεράνη), ενώ κάποιες εσωτερικές πτήσεις στο γραφείο της Ιran air στην Αθήνα. Αδιαμφισβήτητα το να πετάς εντός Ιράν είναι μια πρόκληση! Διότι λόγω εμπάργκο δεν μπορούσα να ξέρω κατά πόσο τα αεροσκάφη συντηρούνταν ικανοποιητικά αλλά και διότι φθηνότερα εισιτήρια δεν είχα ξαναγοράσει στη ζωή μου!
Ταυτόχρονα είχα κάνει και κάποιες κρατήσεις ξενοδοχείων σε συνεργασία με τοπικά πρακτορεία ή προσωπικές επαφές μέσω ίντερνετ.
Επί χάρτου λοιπόν σχεδίασα το 15ήμερο ταξίδι που περιελάμβανε αρχικά επίσκεψη στο Shiraz, μετά Περσέπολη, Yazd , Kerman και Ισπαχάν (Esfahan). Κάποιες μέρες που υπολείπονταν σκόπευα να τις αφιερώσω στον ιρανικό βορρά (Tabriz/Kandovan που είναι η ιρανική έκδοση της Καππαδοκίας και στο χωριό Masuleh) αλλά κρατήσεις δεν είχα κάνει και το άφηνα χαλαρά στο πνεύμα «βλέποντας και κάνοντας».
ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ
Η πτήση προς το αεροδρόμιο Mehrabad της Τεχεράνης μέσω Κωνσταντινούπολης ήταν απροβλημάτιστη μόνο που έφτασε μέσα στα μαύρα σκοτάδια στις 3 το πρωί. Δεν έχω κάτι να προσάψω στις Τουρκικές αερογραμμές μόνο που μου φάνηκαν άχρωμες, άοσμες και χωρίς κάτι που να δικαιολογεί το κόστος των +600? (αν σκεφτείτε ότι 4 χρόνια μετά πετάω με λιγότερα λεφτά στην Ινδονησία).
Αφού περάσαμε τον έλεγχο και παραλάβαμε τις αποσκευές (απρόσκοπτη διαδικασία), έπρεπε μέσα στη μαύρη νύχτα να βρούμε τον αεροσταθμό εσωτερικών πτήσεων. Ευτυχώς που ανά χείρας είχα τον Lonely Planet που συμβούλευε να αγνοήσουμε τις προτάσεις των ταξιτζίδων (που ζητούσαν όσα ήθελαν..σε ευρώ) για μια απόσταση μισής ώρας με τα πόδια. Έτσι μια που δεν είχαμε και τίποτα καλύτερο να κάνουμε, σύραμε τα κουρασμένα μας βήματα σαν δυο φαντάσματα στο σκοτάδι μέχρι τον αεροσταθμό για την εσωτερική πτήση για Shiraz.
Ο αεροσταθμός είχε αρχίσει να γεμίζει από κόσμο που έπαιρνε τα γαλατάδικα (πρώτες πρωινές πτήσεις). Έχοντας φτάσει αρκετά νωρίς, αποφασίσαμε να μπούμε σε λίστα αναμονής για νωρίτερη πτήση από την καθορισμένη που είχαμε κλείσει το εισιτήριο. Εύσημα στους Ιρανούς για την ευελιξία τους!! Και μέσα στα αραβουργήματα της λίστας αναμονής των ντόπιων, να’ σου και δυο λατινικοί χαρακτήρες. Να’ταν αυτό άραγε που συγκίνησε τις ευαίσθητες χορδές των υπευθύνων της Iran air?? Πάντως με περισσή χαρά βρήκαμε τον εαυτό μας να στρογγυλοκάθεται στη πρώτη πτήση για Shiraz, έτοιμοι να κατακτήσουμε τον ιρανικό νότο. Shiraz, η πόλη των κήπων και των ποιητών. Η αφετηρία μας για ένα αξέχαστο ταξίδι σ’αυτή την αινιγματική χώρα με την χιλιόχρονη ιστορία. Στη καρδιά του άξονα του κακού (κατά Μπους)…. Στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν.
Κι ένας νέος ταξιδιωτικός έρωτας γεννήθηκε. Φταίει η ιστορία του τόπου; φταίει η μοναδική ισλαμική αρχιτεκτονική; φταίνε τα κατάμαυρα λάγνα ανατολίτικα μάτια;
Γιατί ναι πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες οφείλω να το παραδεχτώ, ομορφότερα μάτια δεν έχω ματαδεί…
Attachments
Last edited:
και ξέρω ότι θα κάνω άλλο ένα συναρπαστικό ταξίδι μαζί σου, στο πολυπόθητο Ιράν 
... άντε έχουν αρχίσει πάλι να πέφτουν τα στοιχήματα για το ρόλο του Ξέρξη, του Αλί και του ταξιδιωτικού έρωτα στην εξέλιξη της ιστορίας σου 
