Ο Γύρος του Κόσμου σε street food bites!

[Thalassaki]

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να ταξιδέψει κάποιος. Υπάρχουν οι αγαπημένοι του άνθρωποι, οι διαφορετικές κουλτούρες, τα αξιοθέατα και η τέχνη , η φύση αλλά και η τοπική κουζίνα μιας χώρας. Και δεν υπάρχει καλύτερος αλλά και οικονομικότερος τρόπος από το να μάθεις τα μυστικά των γεύσεων μιας χώρας, από το να δοκιμάσεις από σχεδόν όλα τα «καροτσάκια» και μικρομάγαζα του δρόμου.

Σε κάθε γωνιά του πλανήτη τα αυθεντικά τοπικά πιάτα μαγειρεύονται στο δρόμο και μας καλούν με τις μυρωδιές τους να τα δοκιμάσουμε. Είναι κοινό μυστικό πως αυτές οι λαχταριστές μπουκιές είναι που έσωσαν και συνεχίζουν να σώζουν τον low budget ταξιδιώτη που σε συνδυασμό με ένα επιτυχημένο σαφάρι για cheap flights και bnb καταλύματα μπορεί επιτέλους να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Δεν είναι όμως μόνο ο ταξιδιώτης που επωφελήθηκε από το φαγητό του δρόμου αλλά κυρίως η ανάγκη του κάθε λαού για πρόσβαση σε φτηνό , γρήγορο και νόστιμο φαγητό που είναι ικανό να σε χορτάσει για να συνεχίσεις τη μέρα σου. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που δημιουργήθηκε πολλά χρόνια πριν πατήσει το πόδι του ο πρώτος τουρίστας ακόμα και στους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς.
Για παράδειγμα το αγαπημένο σε όλους σουβλάκι ή Greek Gyros όπως είναι παγκοσμίως γνωστό δεν γεννήθηκε για τον τουρίστα αν και είναι ίσως το πρώτο σε πωλήσεις όχι μόνο εντός συνόρων.Το ίδιο και η Ιταλική pizza που μπορείς πλέον να την βρείς σε κάθε γωνιά της γης αλλά και οι εκατομμύρια εκδοχές των ασιατικών noodles που έθρεψαν δισεκατομμύρια ανθρώπων ανά την υφήλιο.

Οι επιλογές αμέτρητες που και μόνο στην αναφορά τους είναι αρκετές για να μου προκαλέσουν σιελόρροια και να ταξιδέψουν τις αισθήσεις μου.Κάθε street food bite είναι ικανό να σε διακτινίσει σε δευτερόλεπτα σε αγαπημένους προορισμούς που έχεις επισκεφθεί ή που απλά ονειρεύτηκες και δεν έχεις πάει ακόμα.

Τραγανά Φαλάφελ της Μέσης Ανατολής ,κάθε λογής λουκάνικα Brätwurst και curry wurst στη Γερμανία , pizza και calzones στην Ιταλία, Gorditas, Τacos, burritos στο Μεξικό, pommes frites και βάφλες στο Βέλγιο, Bunny chow, Biltong και Johnny’s Roti στην Νότια Αφρική, Poutine και Montréal hot dog στον Καναδά, fish & chips και mince pies στη Μεγάλη Βρετανία, Hot dogs και begels στις ΗΠΑ, λουκουμάδες πατάτας και Smazeny syr στην Τσεχία, Naan σε εκατοντάδες εκδοχές σε όλη την Μέση Ανατολή και την Κεντρική και Νότια Ασία, Κρέπες και μπαγγέτες στη Γαλλία, Kimbap, Eomuk και Hoddeok στην Κορέα ,Couscous ,Tajin και Baghrir στη βόρεια Αφρική, Garantita και Mhadjeb στην Αλγερία, Arepas στην Κολομβία ,Murtabak σε Μαλαισία και Σιγκαπούρη,Tapas και churros στην Ισπανία, Biryani και γλυκό mango lassi στη Βομβάη ,Lablabi και kefteji στην Τυνησία ,Chichinga και Kelewele στη Γκάνα,Υakitori καιTaiyaki στην Ιαπωνία, Κoblice και langos στην Ουγγαρία ,Bosna, schnitzelsemmel και Apfelstrudel στην Αυστρία, θαλασσινά, pasteis de nata ,bifana ,στην Πορτογαλία, μύδια και roast beef blocks στην Ιρλανδία ,ceviche,papa rellena με ένα ποτήρι chicha morada στο Περού, Τang hu lu στη Σανγκάη, Jerk chicken στην Jamaica, Simit, Dürüm και μπακλαβά στην Τουρκία και φυσικά σουβλάκι στην Ελλάδα!

Θυμηθείτε αυτές τις σωτήριες μπουκιές όταν γυρνούσατε εξαντλημένοι στα στενά της πόλης ή του χωριού ψάχνοντας απεγνωσμένα να ρίξετε κάτι στο στομάχι σας πριν σωριαστείτε στο έδαφος ή απλώς αυτές τις μπουκιές που σας εξέπληξαν ευχάριστα και θα σας μείνουν αξέχαστες παρόλο που δεν ήταν απο τις πρώτες σας επιλογές.

Γνωρίζω ότι υπάρχει σχετικό thread για ethnic κουζίνες αλλά εδώ θα ήθελα να μοιραστούμε αποκλειστικά και μόνο αυθεντικά φαγητά του δρόμου που χαρακτηρίζουν τον κάθε τόπο ακόμα και αν πολλά από αυτά έχουν αποκτήσει διεθνή αναγνώριση σπάζοντας τα σύνορα της χώρας που πρωτοδημιουργήθηκαν.

Λάτρευα πάντα να ανακατεύομαι με τους ιθαγενείς σε ντόπιες αγορές και παζάρια, περιμένοντας με λαχτάρα στην ουρά που σχημάτιζαν για να γευτούν τα αγαπημένα εδέσματα του τόπου τους.Αυτό ομολογώ ήταν και το μικρό μυστικό της επιτυχίας στο να εντοπίζω τις πιο πολλές φορές το καλύτερο πόστο των φαγητών του δρόμου. Διάλεγα αυτό που είχε τους λιγότερους τουρίστες και που ήταν γεμάτο με πεινασμένους εργατες, οικογένειες ή μητέρες με τα παιδιά τους που απλώς δεν πρόλαβαν ή δεν ήθελαν μα μαγειρέψουν και περαστικούς που φρόντιζαν πριν το σπίτι να περάσουν να πάρουν σε πακέτο την αγαπημένη τους λιχουδιά.Δεν μπορεί όλοι αυτοί να είχαν πέσει έξω και οι τουριστικοί οδηγοί που συνήθως δεν ανέφεραν καθόλου αυτα τα στέκια να γνώριζαν καλύτερα.

Ξεκινάω λοιπόν τον γύρο του κόσμου σε street food bites και σας προσκαλώ να μοιραστείτε και τις δικές σας μοναδικές δαγκωματιές μαζί με μια σύντομη περιγραφή και ίσως φωτογραφίες αποκλειστικά και μόνο από φαγητά του δρόμου που δοκιμάσατε στα ταξίδια σας ή που τα γευτήκαμε από σπόντα ίσως σε κάποιο street food festival ή σε κάποιο φίλο και θα θέλατε πολύ να το φάτε ακριβώς σε εκείνη την άκρη της γης που το δημιούργησαν.

 

[Thalassaki]

Νότια Κορέα

Kimbap ή Gimbap (김밥)

Το Κορεάτικο maki sushi. Θα το βρεις παντού και αποτελεί ένα απο τα αγαπημένα πρόχειρα φαγητά ή συνοδευτικά κάθε κορεάτη αλλά και τουρίστα.
Το Gimbap (김밥) είναι ένα κορεατικό ρολό ρυζιού με φύκια γεμάτο με ποικιλία γευστικών γεμισμάτων. Η λέξη προέρχεται από τα δύο βασικά συστατικά του όπου Gim είναι τα αποξηραμένα φύλλα φυκιού, και το bap σημαίνει ρύζι.

Σήμερα, το gimbap είναι το πιο δημοφιλές street food στην Κορέα. Πραγματικά πωλούνται παντού και είναι αγαπητά τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά. Δοκιμάστε τα και ετοιμαστείτε να ερωτευτείτε αυτά τα νόστιμα κορεάτικα ρολάκια.

Υπάρχουν πολλές πιθανές γεμίσεις για το kimbap, αλλά τα παραδοσιακά είναι τα καρότα, το σπανάκι, το danmuji (κίτρινο ραπανάκι τουρσί ), το τηγανητό αυγό, το odeng (κρεπα ψαριού) και το μαριναρισμένο βοδινό κρέας.Εμένα μου άρεσε πολύ αυτό με το καβούρι και τον τόνο επίσης.

Όλα τα υλικά της γέμισης πρέπει να προετοιμαστούν ξεχωριστά, είτε να σοταριστούν με τα καρυκεύματα ,να κοπούν σε κατάλληλα μεγέθη, λωρίδες ή στικς.Το ρύζι καρυκεύεται επίσης με λίγο αλάτι, ζάχαρη, ξύδι και σησαμέλαιο. Εξαιτίας των πολλών διαφορετικών γεμίσεων και των καρυκευμάτων που χρησιμοποιούνται ο τελικό αποτέλεσμα είναι πραγματικά μια πολυδιάστατη εμπειρία.

Δεν ξέρω πόσους τόνους από δαύτα έχω φάει αλλά πάντα ήταν στις πρώτες μου επιλογές για πρόχειρο φαγητό ή κάτι ελαφρύ για να κόψει την πείνα που ταυτόχρονα ήταν και πολύ υγιεινό και νόστιμο!
Και για να πάρετε μια καλύτερη εικόνα δείτε το παρακάτω σύντομο video.

 

[Thalassaki]

Tteokbokki ( 떡볶이)

Το Tteokbokki ( 떡볶이)είναι ένα αγαπημένο παραδοσιακό κορεάτικο πιάτο με πολλές παραλλαγές και πλούσια ιστορία. Σε αντίθεση με το gungjung tteokbokki, το οποίο υπάρχει εδώ και εκατοντάδες χρόνια, το κόκκινο πικάντικο tteokbokki με την προσθήκη gochugaru (νιφάδες κόκκινης καυτερής πιπεριάς) έχει σχετικά μικρή ιστορία. Λένε πως δημιουργήθηκε το 1953, τη χρονιά που έληξε ο Κορεατικός πόλεμος, από μια γυναίκα που ονομάζεται Ma Bok-rim στη γειτονιά Sindang-dong στη Σεούλ.
Αν το μεταφράσουμε κατά γράμμα σημαίνει «τηγανητό κέικ ρυζιού» μόνο που ουδεμία σχέση έχει με κέικ. Περισσότερο μοιάζει με μια σφιχτή και μαστιχωτή λευκή πάστα ρυζιού στην οποία δίνουν κυλινδρικό σχήμα και αναλόγως τον τρόπο κοπής το χρησιμοποιούν σαν πρώτη ύλη σε διάφορα πιάτα του δρόμου.

Το πικάντικο αυτό πιάτο το βρίσκετε παντού και είναι ένα πολύ δημοφιλές κορεάτικο φαγητό του δρόμου και ένα πολύ νόστιμο comfort food που μπορείτε εύκολα να φτιάξετε ακόμα και στο σπίτι. Στα ασιατικά μάρκετς μπορείτε πλεον εύκολα να βρείτε την πρώτη ύλη δηλαδή τα tteokbokki tteok αλλά και το απαραίτητο gochujang (καπνιστή και πικάντικη κολλωδης πάστα κόκκινης πιπεριάς).

Τα πικάντικα, ελαφρώς γλυκά και λαστιχωτά tteokbokki είναι απλά εθιστικά!

Και ένα ακόμα βίντεο από το Yeongcheon Market στη Seoul σε ένα από τα παλιότερα street food restaurants

 

[Thalassaki]

Eomukguk 어묵국

Το Eomuk είναι fish cake, ένα είδος χοντρής κρέπας με γεύση ψαριού και το guk είναι η κορεατική λέξη για τη σούπα, οπότε αυτή η συνταγή είναι σούπα λαχανικών με αποξηραμένο γαύρο και κρέπα ψαριού.Αν και δεν ακούγεται ότι πιο ελκυστικό πιστέψτε με είναι ίσως το πιο διαδεδομένο street food στην Νότια Κορέα αλλά και στην Ιαπωνία που αν θυμάμαι καλά το έλεγαν Odeng.
Συνήθως τα κορεάτικα κέικ ψαριών παρασκευάζονται με σουρίμι, σιτάλευρο, καρότα, κρεμμύδι, αλάτι, ζάχαρη και άλλα πρόσθετα. Αυτά τα συστατικά αναμιγνύονται, ζυμώνεται, σχηματίζονται και στη συνέχεια βράζονται, μαγειρεύονται στον ατμό ή τηγανίζονται.

Απο νωρίς το μεσημέρι και μέχρι αργά το βράδυ θα βρεις πολύ κόσμο να απολαμβάνει όρθιος μπροστά στην υπαίθρια καντίνα αυτά τα μακριά σουβλάκια που πάνω τους έχουν περασμένα κάθε λογής ψαρόκρεπες και ψαροσφαιρίδια που τα αφήνουν να βράζουν μέσα σε μια νοστιμότατη σούπα την οποία σου σερβίρουν σε ένα μικρό χάρτινο ποτηράκι ή σε ένα φαρδύ κεραμικό μπολ.

Τρως όσα θέλεις μπροστά στον πάγκο και πληρώνεις στο τέλος ανάλογα το πόσα άδεια σουβλάκια έχεις μπροστά σου. Αν πάτε ποτέ στην Νότια Κορέα και δείτε ανθρώπους συγκεντρωμένους γύρω από τα αμαξάκια των πλανόδιων πολιτών το χειμώνα, σίγουρα απολαμβάνουν το μαγευτικό eomukguk.

Δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο ήταν το ρεκόρ μου σε στοίχημα που είχαμε βάλει με έναν φίλο μου, -λες και είμαστε στα σουβλάκια του Ισθμού της Κορίνθου ένα πράμα - αλλά αυτό που θυμάμαι πολύ καλά είναι πως ζεστάθηκε το κοκκαλάκι μου και όντας νηστική όλη τη μέρα και με -5C Γενάρη μήνα,"τον πήρα" με διαφορά!

Και παρακάτω η συνταγή σε περίπτωση που θέλετε να το φτιάξετε.

 

[Thalassaki]

Συνεχίζοντας το korean street food story τι θα λέγατε και για ένα γλυκάκι;

Hotteok (호떡) λοιπόν για να σας γλυκάνω. Ένα αγαπημένο σνακ που όταν πρωτάκουσα Κορεάτη να το προφέρει ακούστηκε σαν hot dog κάνοντας με να αναρρωτιέμαι που διάολο έχουν κρύψει το λουκάνικο....

Οι κορεατικές γλυκές τηγανίτες (Hotteok) είναι ένα μια από τις πιο λατρεμένες λιχουδιές του δρόμου για μικρούς και μεγάλους. Οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας από αξημέρωτα που πάνε τα παιδιά στο σχολείο και οι εργάτες στα ναυπηγεία μέχρι και το βράδυ, που "το έχουν κάψει" στα κορεάτικα ΒBQ τρεκλίζοντας στους δρόμους μετά την Sojuκατάνυξη με ένα ευφάνταστο κοκτέιλ Soju με μπύρα αναζητόντας κάτι γλυκό για το hangover, θα συναντήσεις παντού ανθρώπους να το καταναλώνουν με λατρεία!

Ένα ιδιαίτερα δημοφιλές έδεσμα το χειμώνα κυρίως μιας και τρώγονται πολύ καυτές! Τόσο καυτές που συνήθως τις σερβίρουν σε ποτήρι ή μπολάκι από χαρτόνι από το οποίο το δαγκώνεις απευθείας αποφεύγοντας να κάψεις τα δάχτυλά σου και να καταλήξει στο πάτωμα.

Θυμάμαι πως η πρώτη φορά που το δοκίμασα ή που πιο σωστά προσπάθησα να το γευτώ ήταν τραυματική, αλλά αργότερα το κατανάλωνα με μανία από τα συγκεκριμένα καροτσάκια με τις ηλικιωμένες κυρίες, που είχα σταμπάρει πως έφτιαχναν το καλύτερο.
Στην τότε παρθενική μου επαφή με το Hotteok και υπακούοντας στην σύσταση της νοτιοκορεάτισας γειτόνισσας πως τρώγεται καυτό ,- η οποία και είχε αναλάβει οικειοθελώς χρέη προσωπικού μου ξεναγού στον ελεύθερο χρόνο της- έκαψα τρια δάχτυλα, τη γλώσσα και το κάτω χείλος μου ενώ το λαχταριστό Hotteok κατέληξε στο πεζοδρόμιο. Χρειάστηκα τρεις μέρες για να μπορέσω να φάω κάτι και να καταλάβω γεύση οπότε η δεύτερη μου απόπειρα ήρθε περίπου μια εβδομάδα μετά. Ήθελα και τον χρόνο μου να ξεπεράσω το μετατραυματικό σοκ!

Αυτό το νοστιμότατο αν και όχι το διαιτητικό λόγω της ποσότητας λαδιού που απορροφά και της ζάχαρης είναι ένα στιγμιαίο ενισχυτικό ενέργειας!

Η πλούσια γέμιση του σε ξηρούς καρπούς που ποικίλει από καβουρδισμένα και αλεσμένα φιστίκια ή σπόρους σόγιας στην πιο παραδοσιακή της μορφή, μέχρι τις γκουρμέ εκδοχές της από καλοκαβουρδισμένο σουσάμι με καρύδια ή μείγμα πιο ακριβών ξηρών καρπών σε συνδυασμό με τη μαύρη ζάχαρη που με τη θερμότητα μετατρέπεται σε καραμελωμένο σιρόπι το κάνει ένα από τα καλύτερα ενεργειακά σνακ που μπορείς να βρεις στον δρόμο.
Με κόστος από 500 μέχρι και 1000 KRW (0,40 -080 EUR) είναι ικανό να σε χορτάσει με μόλις δύο κομμάτια και να σε κρατήσει ζεστό και ντούρο για τις επόμενες 4-5 ώρες.

Όσο για την προέλευσή του γενικά πιστεύεται ότι το hotteok προέρχεται από Κινέζους εμπόρους που μετανάστευσαν στην Κορέα μετά τα τέλη του 19ου αιώνα. Σε αντίθεση όμως με πολλές κινεζικές τηγανίτες, οι οποίες συχνά περιέχουν γευστικά γεμίσματα κρέατος, σήμερα το hotteok γεμίζεται με γλυκά γεμίσματα με έντονο το άρωμα της κανέλας, για να ταιριάζει στις γαστρονομικές γεύσεις των Νοτιοκορεατών που ώς γνωστό λατρεύουν τις γλυκές γεύσεις και κατά συνέπεια την ζάχαρη που την χρησιμοποιούν σχεδόν παντού.

Αν σας άνοιξε η όρεξη και θέλετε οπωσδήποτε να το δοκιμάσετε δεν είναι ανάγκη να ξενιτευτείτε στην Νότια Κορέα αφού τα υλικά για την παρασκευή του είναι λίγα και εύκολα να τα βρεις οπουδήποτε.

Για τη ζύμη που πρέπει να έχει τη μορφή μιας ζύμης για πολύ μαλακό τσουρέκι ή του παραδοσιακού μας λουκουμά της παραλίας, θα χρειαστείτε μόνο αλεύρι για όλες τις χρήσεις μαζί με μια μικρή ποσότητα corn flower ή ρυζάλευρου που θα κάνει το αποτέλεσμα πιό τραγανό εξωτερικά και μαστιχωτό εσωτερικά, και από δύο κουταλιές μαγιά σε σκόνη, ζαχαρη , σπορέλαιο και συμπυκνωμένο γάλα που θα αναμίξετε με ελαφρώς αλατισμένο χλιαρό νερό.
Κατά την διάρκεια που θα αφήσετε τη ζύμη να φουσκώσει και να διπλασιαστεί σε όγκο ετοιμάζετε και την γέμιση που αποτελείται από αλεσμένους ξηρούς καρπούς της αρεσκείας σας (προτιμώ φιστίκια ή καρύδια με καβουρδισμένο σουσάμι) μισή κούπα υγρή μαύρη ζάχαρη και από μισό κουταλάκι κανέλα σε σκόνη και μοσχοκάρυδο.

Και επειδή μου αρέσει να σας κακομαθαίνω πάρτε και ένα μικρό βίντεο από τον τόπο του εγκλήματος!

 

[mikrh tsopana]

Παρα πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για εμάς τις κοιλιόδουλες και τους κοιλιόδουλους.
Η εκτενής σου αναφορά σε κορεατικα εδέσματα με έκανε να θέλω να μάθω παραπάνω για την παραμονή σου στην ν.Κορέα. Έχεις γράψει κάπου πληροφορίες; Πώς και γιατί ήσουν εκεί, πόσο καιρό έμεινες. Ταξιδιωτική ιστορία; Ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία.

 

[Señor_Nada]

Φοβερό θέμα αυτό! Δυστυχώς σπάνια βγάζω φωτογραφίες τα φαγητά, αλλά θέλω να γράψω 2 λόγια για Γαλλία. Θα χρησιμοποιήσω φωτογραφίες απ'το ίντερνετ, αν δεν επιτρέπεται θα τις αφαιρέσω.

Θα ξεκινήσω με γλυκά. Το πιο κλασσικό που το βρίσκεις σχεδόν σίγουρα σε κάποια ανοιχτή αγορά/κιόσκι είναι το beignet. Τηγανητή ζύμη με γέμιση και ζάχαρη. Κάτι αντίστοιχο του λουκουμά ή ντόνατ. Φυσικά είναι τέλειο!

Αν περάσεις έξω από Γαλλικό φούρνο και κάτι σου σπάει την μύτη, μάλλον αυτό θα είναι το brioche. Νομίζω στην Ελλάδα το λέμε ψωμάκι γάλακτος ή κάπως έτσι. Το Γαλλικό έχει και ζάχαρη από πάνω και είναι σκέτος αφρός. Ο κύριος λόγος να παίρνεις πρωινό σε φούρνο στην Γαλλία, μόλις τα έχουν ψήσει!

Το αγαπημένο μου Γαλλικό γλυκό όμως είναι το Paris-Brest! Η ζύμη είναι στο στυλ του εκλερ όμως όλο το ζουμί είναι η κρέμα του. Είναι μια κρέμα ζαχαροπλαστικής, μαζί με κρέμα βουτύρου και μια απαλή γεύση πραλίνας. Χαλαρά έτρωγα ένα κουβά με αυτή την κρέμα σε μια καθησιά!

Για αλμυρά θα γράψω άλλο ποστ.

 

[Thalassaki]

Παρα πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για εμάς τις κοιλιόδουλες και τους κοιλιόδουλους.
Η εκτενής σου αναφορά σε κορεατικα εδέσματα με έκανε να θέλω να μάθω παραπάνω για την παραμονή σου στην ν.Κορέα. Έχεις γράψει κάπου πληροφορίες; Πώς και γιατί ήσουν εκεί, πόσο καιρό έμεινες. Ταξιδιωτική ιστορία; Ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Το ήξερα πως δεν είμαι η μόνη λιχούδα στο φόρουμ! Χαίρομαι που βρίσκεις ενδιαφέρον το θέμα και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Αν θυμάμαι καλά βρίσκεσαι στην Ισπανία οπότε περιμένω από εσένα να μοιραστείς τις γνώσεις σου για τα καλύτερα πόστα churros και tapas και ότι άλλο σχετικό με το street food.

Όπως ίσως ξέρεις είμαι σχετικά νέο μέλος μερικών μόνο μηνών και ακόμα μελετώ και ανακαλύπτω τα θέματα που έχουν ήδη αναρτηθεί από τους γκουρού των ταξιδιωτικών προορισμών και όχι μόνο. Αν και σας διάβαζα πάνω από 3 χρόνια, πρόσφατα αποφάσισα να κάνω εγγραφή και να γίνω μέλος αυτής της όμορφης κοινότητας. Ακόμα δεν έχω τολμήσει να γράψω κάποια ταξιδιωτική ιστορία αν και προσπαθώ να συμμετέχω όπου μπορώ σε ήδη υπάρχοντα θέματα.Αυτό στην ουσία είναι και το πρώτο θέμα που ανοίγω γιατί το βρήκα ενδιαφέρον να μοιραστώ όσα γνωρίζω αλλά κυρίως να μάθω όσα δεν είχα την τύχη να γευτώ.

Στην Ν.Κορέα έζησα για ένα χρόνο αλλά 12 χρόνια πριν και για αυτό δεν θεώρησα ότι οι όποιες πληροφορίες θα μπορούσα να μοιραστώ μέσα από μια νέα ταξιδιωτική ιστορία θα μπορούσαν να φανούν τόσο χρήσιμες. Παρόλα αυτά είμαι πρόθυμη να βοηθήσω, σε ότι μπορώ, απαντώντας στα ερωτήματα των υποψήφιων ταξιδιωτών και να μοιραστώ σποραδικά όπου υπάρξει ενδιαφέρον τις εμπειρίες που αποκόμισα σε αυτή την αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα χώρα.

 

[Thalassaki]

Φοβερό θέμα αυτό! Δυστυχώς σπάνια βγάζω φωτογραφίες τα φαγητά, αλλά θέλω να γράψω 2 λόγια για Γαλλία. Θα χρησιμοποιήσω φωτογραφίες απ'το ίντερνετ, αν δεν επιτρέπεται θα τις αφαιρέσω.

Θα ξεκινήσω με γλυκά. Το πιο κλασσικό που το βρίσκεις σχεδόν σίγουρα σε κάποια ανοιχτή αγορά/κιόσκι είναι το beignet. Τηγανητή ζύμη με γέμιση και ζάχαρη. Κάτι αντίστοιχο του λουκουμά ή ντόνατ. Φυσικά είναι τέλειο!

View attachment 329167

Αν περάσεις έξω από Γαλλικό φούρνο και κάτι σου σπάει την μύτη, μάλλον αυτό θα είναι το brioche. Νομίζω στην Ελλάδα το λέμε ψωμάκι γάλακτος ή κάπως έτσι. Το Γαλλικό έχει και ζάχαρη από πάνω και είναι σκέτος αφρός. Ο κύριος λόγος να παίρνεις πρωινό σε φούρνο στην Γαλλία, μόλις τα έχουν ψήσει!

View attachment 329168

Το αγαπημένο μου Γαλλικό γλυκό όμως είναι το Paris-Brest! Η ζύμη είναι στο στυλ του εκλερ όμως όλο το ζουμί είναι η κρέμα του. Είναι μια κρέμα ζαχαροπλαστικής, μαζί με κρέμα βουτύρου και μια απαλή γεύση πραλίνας. Χαλαρά έτρωγα ένα κουβά με αυτή την κρέμα σε μια καθησιά!

View attachment 329169


Για αλμυρά θα γράψω άλλο ποστ.

Bienvenidos Señor_Nada !

Χαίρομαι που βρήκες ενδιαφέρον το θέμα και συμμετέχεις αναφέροντας αυτα τα αγαπημένα και σε μένα γλυκά. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω μεγάλη εμπειρία στην γαλλική κουζίνα μιας και τις 2 μόλις φορές που πήγα στη Γαλλία την έβγαλα κυρίως με κρουασάν και μπαγκέτες που ήταν η φτηνότερη και πιο σίγουρη επιλογή και δυστυχώς οι μόνες φορές που μπορώ να πω πως έφαγα καλά στο Παρίσι ήταν σε Μαροκινό , Ινδικό και Τούρκικο εστιατόριο.

Τα beignets τα Brioches το Paris Brest τα έφαγα και στο Παρίσι αλλά και σε λίγο πειραγμένες versions στην Αλγερία και στην Τυνησία αφού τα έχουν υιοθετήσει και εντάξει στην καθημερινή τους διατροφή εδώ και χρόνια λόγω της γαλλικής αποικιοκρατίας. Το Paris Brest που έφαγα σε ένα καλό ζαχαροπλαστείο στη Blida με την προσθήκη πάστας φρέσκου χουρμά μέσα στην βουτυρόκρεμα με εξέπληξε ευχάριστα. Πιστεύω πως θα μπορούσες να το βρείς εύκολα και σε κάποιο Μάγκρεμπ patisserie-confisserie της Μασσαλίας απο τα πολλά που υπάρχουν εκεί και να μου πεις εντυπώσεις.
Περιμένω με ανυπομονησία να μας γράψεις για τα αλμυρά street foods της Γαλλίας και τα αγαπημένα σου μέρη που μπορούμε να φάμε τα καλύτερα για να κλείσουμε τα επόμενα εισιτήρια !

 

[katkats]

Στην Ν.Κορέα έζησα για ένα χρόνο αλλά 12 χρόνια πριν και για αυτό δεν θεώρησα ότι οι όποιες πληροφορίες θα μπορούσα να μοιραστώ μέσα από μια νέα ταξιδιωτική ιστορία θα μπορούσαν να φανούν τόσο χρήσιμες. Παρόλα αυτά είμαι πρόθυμη να βοηθήσω, σε ότι μπορώ, απαντώντας στα ερωτήματα των υποψήφιων ταξιδιωτών και να μοιραστώ σποραδικά όπου υπάρξει ενδιαφέρον τις εμπειρίες που αποκόμισα σε αυτή την αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα χώρα.

Αν έχεις όρεξη και χρόνο, μην το σκέφτεσαι, γράψε. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν και άλλα αλλάζουν κάθε μήνα. Τα λεωφορεία και τρένα τα βρίσκουμε πανεύκολα. Το να βρούμε να διαβάσουμε πραγματικές ταξιδιωτικές εμπειρίες είναι το δύσκολο.

 

[Thalassaki]

Όρεξη πάντα έχω να ταξιδεύω με τον νου ακόμα και αν δεν μπορώ με το σώμα. Να ονειρεύομαι αλλά και να αναπολώ σκάβοντας στις αναμνήσεις. Το να μπει κάποιος στην διαδικασία να κρατάει ζωντανές αυτές τις αναμνήσεις και να τις διασώσει από την φυσική φθορά του χρόνου είναι ένα από τα ισχυρότερα κίνητρα για να ξεκινήσει να τις καταγράφει με όποιο δυνατό μέσο. Τον χρόνο θα τον βρούμε.

Κάθε μέρα που διαβάζω και μια νέα ταξιδιωτική ιστορία συνειδητοποιώ πόσο λάθος έκανα τόσα χρόνια που δεν κρατούσα έστω κάποιες σημειώσεις από τα ταξίδια μου και ακόμα και στις φωτογραφίες ήμουν φειδωλή γιατί ένοιωθα πως μου στερούσαν την ελευθερία του να γεύομαι τη στιγμή!

Πάντα κοιτούσα με μισό μάτι τα εκατομμύρια Ιάπωνες που συναντούσα με 2-3 κάμερες κρεμασμένες στο λαιμό και κάνα δυο compact εφεδρικές στα σακίδια. Την εποχή που ζούσα στην Ν.Κορέα να φανταστείς, δεν είχα καν ψηφιακή μηχανή και οι ποιότητα των φωτογραφίων που μπορούσα να βγάλω με το "ηλίθιο" κινητό τηλέφωνό μου ήταν απογοητευτική. Μια παλιά compact Nicon με φιλμ, δώρο γεννεθλίων της μητέρας μου όταν πήρα το πτυχίο μου και με αυτή πορεύτηκα μέχρι και πρίν 10 χρόνια που πήρα την πρώτη μου μικροσκοπική sony που χωράει άνετα στη χούφτα του ενός μου χεριού.

Εγώ ήθελα να απολαμβάνω τις εικόνες αβίαστα μέσα από το φυσικό οπτικό μου πεδίο και μπορώ να πω ότι τις περισσότερες φορές μου δημιουργούσε μέχρι και δυσφορία το να πρέπει κάθε τόσο να κλείνω το ένα μάτι κοιτώντας μέσα σε εκείνο το μικρό παραθυράκι της συμβατικής μου κάμερας για να αποθανατίσω κάτι που πραγματικά με είχε εντυπωσιάσει.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχω πολλές φωτογραφίες από το μακρινό παρελθόν εν εξαιρέσω αυτές που με στήνανε με το ζόρι για να με βγάλουν. Περνώντας τα χρόνια και ωριμάζοντας επέλεγα να ταξιδεύω πιο πολύ σε μη δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς που μου έδιναν την ικανοποίηση του διαφορετικού, άρχισα να αναθεωρώ την σχέση μου με τις φωτογραφίες και να σταματώ συχνότερα την πορεία μου όχι μόνο για να πιω νερό ή να ξεκουραστώ αλλά και για να "φυλακίσω" την εικόνα που είχα την τύχη να απολαμβάνω ιδίοις όμμασι.

Θα προσπαθήσω να θυμηθώ όσο μπορώ περισσότερα, θα ψάξω και τα albums με τις φωτογραφίες που θα χρειαστεί να σκανάρω σε ψηφιακή μορφή και πιστεύω σύντομα να καταφέρω να έχω την πρώτη μου ταξιδιωτική ανάμνηση να χορεύει μπροστά στην οθόνη!

 

[Thalassaki]

Αν με ρωτούσε κάποιος, σε ποιο μέρος του κόσμου θα ήθελα να ξαναβρεθώ άμεσα, μόνο για να φάω και να επιστρέψω με το επόμενο αεροπλάνο, αβίαστα θα απαντούσα στην Ιαπωνία!
Ναι η Ιαπωνία θεωρώ ότι είναι ένας από τους τους top 5 προορισμούς που μπορείς να φας εκπληκτικά σχεδόν παντού και πάντα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως υπάρχουν εκατομμύρια Ιαπωνικά εστιατόρια ή έστω εστιατόρια που προσπαθούν να μιμηθούν την Ιαπωνική κουζίνα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Παρόλο που η πρώτη μου επαφή με την Ιαπωνική γαστρονομία εντός της χώρας δεν είχε στεφθεί με μεγάλη επιτυχία λόγω άγνοιας και περιορισμένου χρόνου, ή δεύτερη ήταν εντελώς διαφορετική και καθοριστική για την θετικότατη σημερινή μου γνώμη.

Η σύντομη σχετικά διαμονή μου ήταν αρκετή να με κάνει να ερωτευθώ την κουζίνα αυτής της χώρας αλλά ακόμα περισσότερο να θαυμάσω και να λατρέψω την μοναδική κουλτούρα και τους ανθρώπους της. Τόσο εντυπωσιάστηκα που αν για κάποιο λόγο θα έπρεπε να μεταναστεύσω εκτός Ελλάδος, πράγμα το οποίο απεύχομαι, μπορώ με σιγουριά να πω ότι η Ιαπωνία θα ήταν μια από τις χώρες που θα μπορούσα να ζήσω για το υπόλοιπο της ζωής μου!

Αυτά όμως και άλλα πολλά θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον κορμό και τη βάση μια νέας ιστορίας για αυτή τη μοναδική μου εμπειρία που δεν αποκλείεται να στρωθώ και να γράψω σύντομα.

Fukuoka -Yatai

Σήμερα θα αναφερθώ μόνο για την άποψη που απέκτησα για το street food στην Fukuoka ( 福岡市‎), την μεγαλύτερη και αρχαιότερη πόλης της Ιαπωνίας κατά τους ιστορικούς, μιας πόλης που βρίσκεται στρατηγικά τοποθετημένη στο βόρειο άκρο του νησιού Κιούσου (九州) που με τη σειρά του αποτελεί το νοτιότερο από τα κύρια νησιά της χώρας.

Η Fukuoka είναι δημοφιλής μεταξύ άλλων για την ανεπτυγμένη γαστρονομική της κουλτούρα αλλά έγινε διάσημη στο ευρύ κοινό από τις υπαίθριες καντίνες με φαγητό τα περίφημα Yatai (屋台) που κυριολεκτικά σημαίνει shop stand.

Τα Yatai είναι μικρές, υπαίθριες ,πτυσσόμενες καντίνες γρήγορου φαγητού οι οποίες έχουν το δικαίωμα να λειτουργούν σε συγκεκριμένους χώρους από τις πέντε το απόγευμα μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες μετά από έγκριση των εκάστοτε τοπικών αρχών. Αν και υπάρχουν αρκετά σημεία στο νησί να απολαύσεις τις αυθεντικές συνταγές των Yatai, το καλύτερο μέρος είναι στην νότια άκρη της νήσου Νακάσου κατά μήκος του ποταμού δίπλα στο λιμάνι Hakata. Η παράδοση των Yatai ξεκινά λίγο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο το 1945 για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής Fukuoka για έτοιμο και γρήγορο φαγητό.

Το Yatai έχει θέσεις για οκτώ άτομα. Σερβίρει παραδοσιακά πιάτα όπως τεμπούρα , γιακιτόρι (κοτόπουλο σουβλάκι),το πιάτο της περιοχής Χακάταρα (χοιρινό με noodles), και φυσικά κάθε λογής ramen σούπες.

Και ένα οπτικοακουστικό υλικό για να μπείτε ακόμα περισσότερο στο κλίμα

Θα επανέλθω με αναλυτικότερες πληροφορίες για τα πιο δημοφιλή εδέσματα της περιοχής.