Ο Γύρος του Κόσμου σε street food bites!

[Thalassaki]

Έχω μια κολοκύθα να με κοιτά με παράπονο από τον Οκτώβρη και το σκέφτομαι. Όμως πάνω από 1-2 δε μπορώ να φάω και να φτιάξω μια πολύ μικρή δόση δεν αξίζει, οπότε όχι.

Να σου πώ ένα κόλπο που κάνω εγώ όταν αγοράζω κολοκύθα. Την κόβω σε μεγάλες φέτες σαν το καρπούζι. Την καθαρίζω μόνο εσωτερικά απο τα σπόρια και την βάζω στο φούρνο σε ρηχό ταψί με λαδόκολλα να ψηθεί σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία 160-180C. Όταν μαλακώσει η σάρκα και κρυώσει αφαιρώ το εσωτερικό πολύ εύκολα με ένα κουτάλι και αποθηκεύω τον πουρέ κολοκύθας σε σακουλάκια στον καταψύκτη για κάθε χρήση. Πίτες, σούπες, κροκέτες και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.

 

[mourohavlos]

Άντε να ανοίξουν τα σύνορα (μετακινήσεις μεταξύ νομών) να πάμε Σέρρες (από Θεσσαλονίκη) για κανένα πρωινό σουβλάκι με μπόλικο κρεμμύδι...

 

[Thalassaki]

Άντε να ανοίξουν τα σύνορα (μετακινήσεις μεταξύ νομών) να πάμε Σέρρες (από Θεσσαλονίκη) για κανένα πρωινό σουβλάκι με μπόλικο κρεμμύδι...

Και κανας καβουρμάς δεν με χαλάει.

 

[psilos3]

Μπα στην Βαλένθια είναι 10 φορές χειρότερο. Χθες γυρνώντας από τη δουλειά είδα σε ένα πάρκο μαζεμένα άπειρα παιδάκια με γονείς να ρίχνουν πυροτεχνήματα.

Α μάλιστα, είναι μεσογειακό φαινόμενο, υπάρχουν και αλλού φελλοί, δε το ήξερα!

στην Ροδο πιτσιρικια παντως ριχναμε πολλα βαρελοτα, εχω την αισθηση

Τι σφηνάκια ήπιαμε μεγάλο Σάββατο απόγευμα στη παλιά πόλη για να ξεπεράσουμε το σοκ απο κροτίδες που έσκασαν ξαφνικά πάνω στο τραπέζι δε περιγράφεται. Γενικά σε επιβεβαιώνω σε όλα, τόσα χρόνια κάθε Πάσχα βλέπω το μεγάλο αυτό χάλι, με αποκορύφωμα σε Σάμο (κροτίδα μες την εκκλησία), Άνδρο, Σαντορίνη κτλ. Να σου πω και κάτι άλλο; Δε τους λυπάμαι όσους παθαίνουν αυτά που παθαίνουν από τα βαρελότα, με πειράζει όμως αφάνταστα να τη πατάνε όσοι βρίσκονται σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Στην ιστορία μου για το Πασχα τα έχω γράψει αρκετά, δε συνεχίζω το off topic, ήδη εκνευρίστηκα...

Με την Ελληνική έννοια όχι. Μπορείς να πάρεις σάντουιτς στο χέρι φυσικά, αλλά είναι σαν να στο ετοιμάζει για το σπίτι και όχι για να το φας εκείνη την ώρα.

Φοβερά πράγματα. Αυτό δε το περίμενα, πίστευα ότι σαν μεσόγειοι λαοί θα είχαμε κοινά.
Αν δε στάξει το λάδι στα χέρια, αν δε λερωθεί το μούσι με τυροκαυτερή/τζατζίκι/ρωσική κτλ, αν δεν ανοίξει με το λαδωμένο χέρι η παγωμένη μπύρα, καταλαβαίνεις street food; Δε λέω για μένα, για ένα φίλο μου που τα κάνει αυτά...

για κανένα πρωινό σουβλάκι με μπόλικο κρεμμύδι...

Και αυτό, αλλά πιο πολύ μου χει λείψει να φάω ένα πατσά... Αμα είναι και ξημερώματα ακόμη καλύτερα.

 

[mikrh tsopana]

Να σου πώ ένα κόλπο που κάνω εγώ όταν αγοράζω κολοκύθα. Την κόβω σε μεγάλες φέτες σαν το καρπούζι. Την καθαρίζω μόνο εσωτερικά απο τα σπόρια και την βάζω στο φούρνο σε ρηχό ταψί με λαδόκολλα να ψηθεί σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία 160-180C. Όταν μαλακώσει η σάρκα και κρυώσει αφαιρώ το εσωτερικό πολύ εύκολα με ένα κουτάλι και αποθηκεύω τον πουρέ κολοκύθας σε σακουλάκια στον καταψύκτη για κάθε χρήση. Πίτες, σούπες, κροκέτες και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.

Πολύ χρήσιμη συμβουλή, αν δε βρω κατι να την κανω μεμιας, θα την ακολουθήσω!

Φοβερά πράγματα. Αυτό δε το περίμενα, πίστευα ότι σαν μεσόγειοι λαοί θα είχαμε κοινά.
Αν δε στάξει το λάδι στα χέρια, αν δε λερωθεί το μούσι με τυροκαυτερή/τζατζίκι/ρωσική κτλ, αν δεν ανοίξει με το λαδωμένο χέρι η παγωμένη μπύρα, καταλαβαίνεις street food; Δε λέω για μένα, για ένα φίλο μου που τα κάνει αυτά...

Έχουμε, αλλά λιγότερο απ'όσα νομίζεις με τους ισπανούς. Οι ισπανοί βέβαια έχουν επίσης αρκετές διαφορές μεταξύ τους, που οφείλονται στο μεγάλο μέγεθος της χώρας (και τις πολλές επιρροές). Εδώ Ελλάδα, μια σταλιά μέρος και βρίσκεις διαφορές σε βόρειους και νότιους, εκεί δε θα βρεις; Όπως ειπώθηκε εμμέσως παραπάνω, το "χεράτο" είναι πιο πολύ αραβικη συνήθεια. Ένα πράγμα που κατάλαβα (το υποπτευόμουν από πριν) από τότε που ζω στην Ισπανία, είναι ότι οι έλληνες είναι πιο πολύ ανατολίτες ή/και βαλκάνιοι παρά μεσογειακοί, με την ευρωπαϊκή έννοια του όρου.
Ναι αυτό με το μούσι το έχω κι εγώ, αν δε γεμίσει λίγο το μούσι μου με τυροκαυτερή, δε μπορώ...

 

[mikrh tsopana]

Ειδικά αφιερωμένη συνταγή @Thalassaki

Εμπαναδας σπανάκι-τυρί

Υλικά (για περίπου 8 εμπανάδας κανονικές μεγαλούτσικες)

Γέμιση:

• Σπανάκι ζεματισμένο 5' μαξ. σε αλατισμένο νερό (δε μετράω ποτέ ποσότητες, πρέπει να ήταν γύρω στα 250-300γρ), και ελαφρά στυμμένο
• Μισή κούπα τσαγιού ρεβίθια βρασμένα πάνω κάτω
• 2-3 λιαστές ντομάτες
• 2-3 καρύδια
• 3-4 ελιές μικρές ή 1-2 μεγάλες, χωρίς το κουκούτσι προφανώς
• πιπέρι φρεσκοτριμμένο αν γίνεται
• πολύ λίγο ελαιόλαδο
• τυρί κατσικίσιο (έβαλα chevre, αλλά και κατσικίσια φέτα ή άλλο φρέσκο κατσικίσιο μας κάνει)

Ζύμη:

• Αλέυρι και νερό σε αναλογία 2.5 προς 1 (ή και 3 για άλλο αλεύρι, βάζω αλεύρι ολικής ή καμουτ που χρειάζονται περισσότερο νερό)-έβαλα 200 γρ αλεύρι ->80 γρ νερό
• Λίγο αλάτι
• Λίγο ελαιόλαδο

Εκτέλεσις
Για τη ζύμη, ανακατεύουμε όλα τα υλικά σε ένα μπολ με το χέρι, μέχρι να πάρουμε μια ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια. Προσθέτουμε αν χρειαστεί για αυτό το σκοπό είτε νερό είτε αλεύρι.

Για τη γέμιση, αλέθουμε ελαφρώς όλα τα υλικά εκτός από το τυρί σε μπλέντερ και στη συνέχεια ενσωματώνουμε και το τυρί που σπάμε με τα χέρια και το ανακατεύουμε απαλά με ένα πιρούνι.

Ανοίγουμε τη ζύμη σε λεπτούς δίσκους και βάζουμε μέσα 2-3 κουταλιές γέμισης.

Την κλείνουμε, πατάμε με ένα πιρούνι και κόβουμε με μαχαίρι τη ζύμη που περισσεύει. Αλείφουμε με αβγό ή γάλα (ή φυτικό γάλα).

Ψήνουμε στους 180-200 βαθμους στις αντιστάσεις μέχρι να ροδίσουν (στο δικό μου φούρνο παίρνει 25-30 λεπτά περίπου).

Διατηρούνται καμπόσες μέρες στο ψυγείο ή σε σακουλάκια στην κατάψυξη και ψημένα (τα αφήνεις να ξεπαγώσουν σε θ. δωματίου ή σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία στο φούρνο, αν θέλεις) και άψητα (τα ψήνεις κατευθείαν, η ζύμη θα βγει λίγο πιο τραγανή).

Υγ. Οι φωτογραφίες είναι από την τελευταία φορά, που δεν μου άρεσαν πάρα πολύ. Τα λάθη που έκανα:
1. Έστιψα πάρα πολύ το σπανάκι με αποτέλεσμα να γίνει τέρμα στεγνή η γέμιση.
2. Έβαλα πολλές ελιές και επικάλυπταν σχεδόν όλες τις υπόλοιπες γεύσεις, έβαλα επίσης και περισσότερες λιαστές ντομάτες και έλιωσα πολύ το τυρί, κάτι που έκανε τα δύο κύρια συστατικά, το σπανάκι και το τυρί, να χάνονται.
3. Μάλλον το αλεύρι καμούτ δεν είναι κατάλληλο για αυτή τη συνταγή, όταν έκανα τη ζύμη έδειχνε ότι παίρνει και άλλο αλεύρι και τελικά μου βγήκε σκληρή και η ζύμη, παρόλο που την άλειψα με γάλα αμυγδάλου πριν την ψήσω.

Στη συνταγή έχει-ας πούμε- δοσολογίες από τις πετυχημένες φουρνιές.

 

[Thalassaki]

Ειδικά αφιερωμένη συνταγή @Thalassaki

Εμπαναδας σπανάκι-τυρί

Υλικά (για περίπου 8 εμπανάδας κανονικές μεγαλούτσικες)

Γέμιση:

• Σπανάκι ζεματισμένο 5' μαξ. σε αλατισμένο νερό (δε μετράω ποτέ ποσότητες, πρέπει να ήταν γύρω στα 250-300γρ), και ελαφρά στυμμένο
• Μισή κούπα τσαγιού ρεβίθια βρασμένα πάνω κάτω
• 2-3 λιαστές ντομάτες
• 2-3 καρύδια
• 3-4 ελιές μικρές ή 1-2 μεγάλες, χωρίς το κουκούτσι προφανώς
• πιπέρι φρεσκοτριμμένο αν γίνεται
• πολύ λίγο ελαιόλαδο
• τυρί κατσικίσιο (έβαλα chevre, αλλά και κατσικίσια φέτα ή άλλο φρέσκο κατσικίσιο μας κάνει)

Ζύμη:

• Αλέυρι και νερό σε αναλογία 2.5 προς 1 (ή και 3 για άλλο αλεύρι, βάζω αλεύρι ολικής ή καμουτ που χρειάζονται περισσότερο νερό)-έβαλα 200 γρ αλεύρι ->80 γρ νερό
• Λίγο αλάτι
• Λίγο ελαιόλαδο

Εκτέλεσις
Για τη ζύμη, ανακατεύουμε όλα τα υλικά σε ένα μπολ με το χέρι, μέχρι να πάρουμε μια ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια. Προσθέτουμε αν χρειαστεί για αυτό το σκοπό είτε νερό είτε αλεύρι.

Για τη γέμιση, αλέθουμε ελαφρώς όλα τα υλικά εκτός από το τυρί σε μπλέντερ και στη συνέχεια ενσωματώνουμε και το τυρί που σπάμε με τα χέρια και το ανακατεύουμε απαλά με ένα πιρούνι.
View attachment 343086


Ανοίγουμε τη ζύμη σε λεπτούς δίσκους και βάζουμε μέσα 2-3 κουταλιές γέμισης.
View attachment 343085

Την κλείνουμε, πατάμε με ένα πιρούνι και κόβουμε με μαχαίρι τη ζύμη που περισσεύει. Αλείφουμε με αβγό ή γάλα (ή φυτικό γάλα).
View attachment 343084

Ψήνουμε στους 180-200 βαθμους στις αντιστάσεις μέχρι να ροδίσουν (στο δικό μου φούρνο παίρνει 25-30 λεπτά περίπου).

Διατηρούνται καμπόσες μέρες στο ψυγείο ή σε σακουλάκια στην κατάψυξη και ψημένα (τα αφήνεις να ξεπαγώσουν σε θ. δωματίου ή σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία στο φούρνο, αν θέλεις) και άψητα (τα ψήνεις κατευθείαν, η ζύμη θα βγει λίγο πιο τραγανή).

Υγ. Οι φωτογραφίες είναι από την τελευταία φορά, που δεν μου άρεσαν πάρα πολύ. Τα λάθη που έκανα:
1. Έστιψα πάρα πολύ το σπανάκι με αποτέλεσμα να γίνει τέρμα στεγνή η γέμιση.
2. Έβαλα πολλές ελιές και επικάλυπταν σχεδόν όλες τις υπόλοιπες γεύσεις, έβαλα επίσης και περισσότερες λιαστές ντομάτες και έλιωσα πολύ το τυρί, κάτι που έκανε τα δύο κύρια συστατικά, το σπανάκι και το τυρί, να χάνονται.
3. Μάλλον το αλεύρι καμούτ δεν είναι κατάλληλο για αυτή τη συνταγή, όταν έκανα τη ζύμη έδειχνε ότι παίρνει και άλλο αλεύρι και τελικά μου βγήκε σκληρή και η ζύμη, παρόλο που την άλειψα με γάλα αμυγδάλου πριν την ψήσω.

Στη συνταγή έχει-ας πούμε- δοσολογίες από τις πετυχημένες φουρνιές.

Χρυσοχέρα μου εσύ!!! Αυτό είναι κορίτσι για σπίτι. Ακούτε ρεμάλια;;;;( Τους Ισπανούς λέω όχι τους δικούς μας εδώ)

Η γέμιση πολύ ενδιαφέρουσα. Ποτέ δεν θα σκεφτόμουν να αναμείξω σπανάκι με ρεβύθια ( που τα λατρεύω) , λιαστή ντομάτα ,και καρύδια. Αυτή είναι γέμιση superfood από μόνη της.

Το ζυμάρι επίσης πολύ απλό. Πίστευα πως στα εμπανάδας μπαίνει και αυγό και κάποιο διογκωτικό.Έτσι δείχνει πολύ απλό.
Ευχαριστώ πολύ για τον κόπο που έκανες να γράψεις την συνταγή και μάλιστα να την εμπλουτίσεις με φωτογραφίες. Σίγουρα θα τα κάνω σύντομα γιατί πρέπει να είναι πεντανόστιμα. Μόλις ισιώσω με τη μέση δηλαδή γιατί απο χθές με πιάσαν τα λουμπάκα μου και είμαι με 5ημερη αναρρωτική και ζώνη.....

 

[mikrh tsopana]

Χρυσοχέρα μου εσύ!!! Αυτό είναι κορίτσι για σπίτι. Ακούτε ρεμάλια;;;;( Τους Ισπανούς λέω όχι τους δικούς μας εδώ)

Η γέμιση πολύ ενδιαφέρουσα. Ποτέ δεν θα σκεφτόμουν να αναμείξω σπανάκι με ρεβύθια ( που τα λατρεύω) , λιαστή ντομάτα ,και καρύδια. Αυτή είναι γέμιση superfood από μόνη της.

Το ζυμάρι επίσης πολύ απλό. Πίστευα πως στα εμπανάδας μπαίνει και αυγό και κάποιο διογκωτικό.Έτσι δείχνει πολύ απλό.
Ευχαριστώ πολύ για τον κόπο που έκανες να γράψεις την συνταγή και μάλιστα να την εμπλουτίσεις με φωτογραφίες. Σίγουρα θα τα κάνω σύντομα γιατί πρέπει να είναι πεντανόστιμα. Μόλις ισιώσω με τη μέση δηλαδή γιατί απο χθές με πιάσαν τα λουμπάκα μου και είμαι με 5ημερη αναρρωτική και ζώνη.....

Ωχ κουράγιο και καλή ανάρρωση!

Ναι αυτό δεν το είπα νομίζω, δεν είναι κάποια επίσημη συνταγή, είναι δικής μου εμπνεύσεως, δε νομίζω να γίνεται έτσι κανονικά η εμπανάδα.

Την ίδια γέμιση με την προσθήκη γιαουρτιού χρησιμοποιώ και για να κάνω σπιτικές τορτίγιας, αν ενδιαφέρεσαι.

Σπανάκι με ρεβίθια είναι μια τυπική ανδαλουσιανή συνταγή, παρεπιπτόντως.

 

[Thalassaki]

Την ίδια γέμιση με την προσθήκη γιαουρτιού χρησιμοποιώ και για να κάνω σπιτικές τορτίγιας, αν ενδιαφέρεσαι.

Σπανάκι με ρεβίθια είναι μια τυπική ανδαλουσιανή συνταγή, παρεπιπτόντως.

Αγαπάμε Τορτίγιας με κάθε είδους γέμιση!
Για τον συνδυασμό σπανάκι με ρεβίθι έχεις πολύ δίκιο περί ανδαλουσιανής προέλευσης. Γενικά τα αγαπούν πολύ σαν υλικά αυτά τα δύο όπως και τις ελιές ως προσθήκη σε πολλά φαγητά. Δεν είναι τυχαίο πως εξαιτίας των ανδαλουσιανών τα ρεβίθια όπως και οι ελιές είναι από τα πιο διαδεδομένα υλικά στις συνταγές τις Μαγκρεμπ κουζίνας( Μαρόκο- Αλγερία-Τυνησία- Λιβύη)και τα χρησιμοποιούν σχεδόν παντού.
Έχω μια συνταγή της πεθεράς μου που φτιάχνει μπουρεκ με σπανάκι αλεσμένο ρεβύθι ελιές και τρίγωνα τυράκια τύπου La Vache qui rit.

Τα μπουρεκ που ίσως να δοκίμασες και στο Μαρόκο όπου προτιμούν να τα γεμίζουν με σωταρισμένο κιμά με μπαχαρικά, μαιντανό και ελιές, είναι από τα πιο διαδεδομένα street foods αλλά και απαραίτητα στο παραδοσιακό τραπέζι κατά την περίοδο του Ραμαζανιού.

Το φύλλο το οποίο το λένε Ντιούλ είναι πολύ λεπτό και προ ψημένο που γίνεται αλείφοντας με πινέλο έναν αρκετά αραιό χυλό αλευρόνερου με λίγο αλάτι και λάδι πάνω σε καυτή πλάκα. Τα φύλλα τα βρίσκεις βέβαια και έτοιμα σε πακέτα των 10 γιατί η αλήθεια είναι μια μπελαλίδικη διαδικασία που οι νέες νοικοκυρές δεν αγαπούν ιδιαίτερα. Μοιάζουν πολύ στην υφή με τα έτοιμα φύλλα για spring rolls που στην ανάγκη μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να φτιάξεις μπορέκ μόνο που πρέπει να καταναλωθούν άμεσα γιατί μετά νοτίζουν. Το φύλλο Ντιούλ όμως παραμένει τραγανό και χωρίς να απορροφά πολύ λάδι ακόμα και όταν κρυώσουν.Ψήνετε μόνο απο την μία μεριά απλώς μέχρι να στεγνώσει και το γεμίζουν τυλίγοντάς το σε ρολό σαν φλογέρα.

Με το ίδιο φύλλο φτιάχνουν και στην Τυνησία επίσης τα Μπρίκ που είναι γεμιστά με τόνο ελιές μαιντανό και αυγό.

Κατόπιν τα τηγανίζουν και τα σερβίρουν με λεμόνι και μαϊντανό και από δω παν κι άλλοι..... Κόλαση!!!

Οι φώτο είναι από το διαδίκτυο αλλά τα φτιάχνω συχνά. Την επόμενη φορά που θα φτιάξω θα σας ανεβάσω φωτογραφίες και την συνταγή αναλυτικά.

 

[Thalassaki]

Προχθές έφτιαξα Garantita!

Την Garantita μπορείτε να την συναντήσετε με διάφορα ονόματα ανάλογα με την τοποθεσία όπως Karantika, Calentica ή Calentita και την συναντάμε αιώνες πριν όταν η ισπανική αυτοκρατορία εισέβαλε στα δυτικά της Αλγερίας (Οράν) στις αρχές του 16ου αιώνα.
Από αυτή την πόλη τα επόμενα χρόνια εξαπλώθηκε και σε άλλες πόλεις της Αλγερίας αλλά και στο Μαρόκο όπου την ονομάζουν Kalinti.

Πρόκειται για το πιο φτηνό street food που μπορείτε να βρείτε στην Αλγερία αλλά και στο Μαρόκο όπου είναι επίσης πολύ διαδεδομένο.Στοιχίζει κάτι λιγότερο από μισό ευρώ στην απλούστερη μορφή του και να φτάσει μέχρι και το ένα ευρώ αν προσθέσετε και άλλα υλικά όπως κονσέρβα ψαριού, τηγανιτές πατάτες, ελιές, τουρσιά κλπ.

Στην ουσία είναι μια ξεσκέπαστη ρεβυθόπιτα με ένα κρεμώδες και νοστιμότατο αποτέλεσμα σαν φλαν, που γίνεται με απλά υλικά και πολύ γρήγορα.

Στους δρόμους της Αλγερίας είναι από τα αγαπημένα φαγητά των εργατών και των πεινασμένων περαστικών καθότι είναι πολύ φτηνό και χορταστικό και σου δίνει ενέργεια να συνεχίσεις τη μέρα σου.
Πωλείται κομμένο σε τετράγωνα κομμάτια αλλά κυρίως σαν σάντουιτς μέσα σε μπαγκέτα όπου προσθέτουν και άλλα υλικά όπως την απαραίτητη πάστα χαρίσσα που αλείφουν την μπαγκέτα αλλά ακόμα και κονσέρβα τόνου η σαρδέλας με πράσινες ελιές.

Ο συνδυασμός αυτών των ταπεινών υλικών δίνει ένα νοστιμότατο αποτέλεσμα που μπορεί να σου δώσει ενέργεια για να συνεχίσεις το περπάτημα στην πόλη για αρκετές ώρες ακόμα.

Η συνταγή πολύ απλή αρκεί να μπορέσετε να βρείτε ρεβυθάλευρο. Εγώ βρίσκω στα καταστήματα με βιολογικά προϊόντα αν και σε λίγο τσιμπημένη τιμή.
Σε ένα μεγάλο μπόλ βάζουμε ένα φλιτζάνι ρεβυθάλευρο, αλάτι, ένα κουταλάκι κίμινο , μισό κοτ. μαύρο πιπέρι και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε μισό φλ. λάδι, ένα χτυπημένο αυγό, ένα φλ. γάλα. και 2,5 φλ κρύο νερό. Ανακατεύουμε πολύ καλά με τον αυγοδάρτη μέχρι να διαλυθούν καλά τα υλικά και να μην υπάρχουν σβόλοι στο μείγμα.
΄Σε προθερμασμένο φούρνο στους 200C τοποθετούμε ένα λαδωμένο ταψάκι και το ζεσταίνουμε μέχρι να κάψει καλά. Με γρήγορες κινήσεις και χωρίς να αφαιρέσουμε το ταψί από τον φούρνο χύνουμε στο ταψί το υδαρές μείγμα του ρεβιθιού και ψήνουμε μέχρι να πάρει χρώμα από πάνω.
Το αφήνουμε 5 λεπτά να κρυώσει ,το κόβουμε σε κομμάτια με την σπάτουλα και το σερβίρουμε σε πιάτα ή γεμίζουμε μπαγκέτες που έχουμε αλείψει εσωτερικά με χαρίσα.

Παρακάτω ένα βίντεο από τα πιο δημοφιλή food stands Garantita που πάντα έχει ουρά από τους θαμώνες που το λατρεύουν και τους τρόπους σερβιρίσματος.

 

[mikrh tsopana]

Θα τη δοκιμάσω σίγουρα.

Προχθές έφτιαξα Garantita!

Την Garantita μπορείτε να την συναντήσετε με διάφορα ονόματα ανάλογα με την τοποθεσία όπως Karantika, Calentica ή Calentita και την συναντάμε αιώνες πριν όταν η ισπανική αυτοκρατορία εισέβαλε στα δυτικά της Αλγερίας (Οράν) στις αρχές του 16ου αιώνα.

Είπες Οράν και θυμήθηκα την Πανούκλα του Καμύ. Τη διάβασα πέρυσι στην καραντίνα Α. Απίστευτο βιβλίο και τρομερή διορατικότητα ο Καμύ.

 

[Thalassaki]

Θα τη δοκιμάσω σίγουρα.


Είπες Οράν και θυμήθηκα την Πανούκλα του Καμύ. Τη διάβασα πέρυσι στην καραντίνα Α. Απίστευτο βιβλίο και τρομερή διορατικότητα ο Καμύ.

Να την φτιάξεις είναι πανεύκολη και νοστιμότατη. Είναι ιδανικό για περιόδους νηστείας αλλά και για vegans αφού το αυγό που περιέχει η συνταγή δεν είναι υποχρεωτικό, μπορεί να παραλειφθεί.

Όσο για τον Καμύ ότι και να πει κανείς είναι λίγο. Προσωπικά είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και φιλοσόφους.Πράγματι ήταν πολύ πιο μπροστά από την εποχή του πράγμα που το απέδειξε στο έπακρο στον έστω και σύντομο βίο του.
Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις αλλά ο Καμύ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλγερία( που τότε ήταν γαλλική αποικία) σε μια μικρή πόλη 25km νότια της Annaba. Σε πολύ μικρή ηλικία μάλιστα άρχισαν να δημοσιεύονται κείμενά του στο περιοδικό Sud το 1932.
Σπούδασε στο πανεπιστήμιο και πήρε πτυχίο ανωτάτων σπουδών στη φιλολογία. Εργάστηκε επίσης στην εφημερίδα Front populaire (Το λαϊκό μέτωπο), του Πασκάλ Πια. Η έρευνά του με τίτλο «Μιζέρια της Καμπυλίας» ήταν και ο λόγος που η κυβέρνηση έκλεισε την εφημερίδα και φρόντισε να μείνει άνεργος και τον οδήγησε το 1940 στην "αυτοεξορία" του.

Αν δεν το έχεις κάνει ήδη σου προτείνω να διαβάσεις τον Ξένο που θα σε βάλει πολύ περισσότερο στο κλίμα εκείνης της περιόδου. Έχει γίνει επίσης και ταινία χρόνια μετά στα τέλη της δεκαετίας του '60 από τον Βισκόντι που επίσης σου προτείνω να δεις.