Ουγγαρία Σλοβενία Ουγγαρία - Σλοβενία

[dimangel]

Πάω προς τα έξω με τον άλλον καπνιστή της παρέας, τη Νατάσσα, για τσιγάρο.

Μας βλέπει ο σερβιτόρος, ο οποίος ήταν ευγενέστατος και πάντα χαμογελαστός.

- Smoke?
- Yes.
- Too cold outside. Come.

Μας οδηγεί στην πίσω αίθουσα η οποία ήταν άδεια. Μας έφερε τασάκι και από άλλο ένα λικεράκι.

- Here! Power!!

Δε περνάνε μερικά λεπτά κι έρχεται ο ιδιοκτήτης. Μας ρωτάει χαμογελαστός αν περνάμε καλά και πως μας φάνηκε το φαγητό.

- Absolute magic! Give our congratulations to the chef. And to your waiter. Very kind and pleasant.
- Where are you coming from?
- Greece. Athens and Crete.
- Wow! «Εφ-κα-ρι-τώ πολύ»

Είχε έρθει διακοπές το καλοκαίρι Ελλάδα. Εδώ ήθελα να του πω «όχι, εμείς ευχαριστούμε πολύ». Το «ευχαριστώ» στα Σλοβένικα είναι «havla». Του λέω λοιπόν:

- Kavla.
No, no… Vlaka!
NO, NO, HAVLA!!!

To τι έγινε… Η Νατάσσα είχε πέσει κάτω και κυλιόταν από τα γέλια, εγώ είχα κοκκινίσει περισσότερο κι από παντζάρι, και ο καψερός ο ιδιοκτήτης κοίταγε μια τη Νατάσσα και μια εμένα, προσπαθώντας να καταλάβει το αστείο.

Ευτυχώς γέλαγε κι εκείνος.

Λοιπόν: Το μαγαζί λέγεται Lectar. Αν σας βγάλει ο δρόμος σας από ΄κει, μη παραλείψετε να το επισκεφτείτε.

Το καλύτερο; Για τρεις σούπες, τρεις σαλάτες, τέσσερα κυρίως, δυο τεράστια πιάτα με γλυκά, δυο μπουκάλια κρασί, ένα αναψυκτικό και νερό, δώσαμε 114 ευρώ. Στην Ουγγαρία θα θέλαμε 60% παραπάνω. Κι όχι γι΄ αυτή την ποιότητα.

Επιστροφή στη βάση μας.

 

[dimangel]

Είχαμε περάσει μια τόσο όμορφη μέρα, που δε μας έκανε καρδιά να την τελειώσουμε.
Ένας νυκτερινός περίπατος στη Λιουμπλιάνα ήταν ότι πρέπει για το κλείσιμο.
Να χωνέψουμε κιόλας.

Θα μας κάνετε παρέα;

 

[dimangel]

Όπως είχαμε διαβάσει ως «must see» για τη λίμνη Bled, έτσι είχαμε διαβάσει τα καλύτερα για το σπήλαιο Postojna, καμιά 50αριά χιλιόμετρα νοτιο-δυτικά της Λιουμπλιάνα.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο σπήλαιο της χώρας, και ενός από τα ομορφότερα του κόσμου, όπως μας είπε η ξεναγός.
Έχει μήκος 21 χιλιόμετρα και φτάνει σε βάθος τα 115μ.

Το μήκος της επισκέψιμης διαδρομής είναι 5300 μέτρα, το μεγαλύτερο στον κόσμο ανοικτό προς το κοινό.

Το σπήλαιο πρωτο-περιγράφηκε το 17ο αιώνα από τον Σλοβένο ευγενή Johann Valvasor.
To 1818, ανακαλύφθηκε τυχαία άλλο ένα κομμάτι του σπηλαίου από έναν ντόπιο οδηγό, ο οποίος είχε πάει για να ξεναγήσει τον πρώτο αυτοκράτορα της Αυστρίας.
Το σπήλαιο άνοιξε την πύλη του για το κοινό το 1819!

Οι άνθρωποι είναι αλλού λέμε.

Το 1884, ηλεκτροφωτίστηκε η διαδρομή. Ναι. Το 1884. Πριν ακόμα κι από τη Λιουμπλιάνα!

Εδώ ρε σεις, βάλανε το 1872 ράγες κατά μήκος της διαδρομής, για να μεταφέρει τραινάκι τους τουρίστες! Βέβαια, στην αρχή το τραινάκι απευθυνόταν στους αρκετά πλούσιους, διότι υπήρχαν εργάτες που σπρώχνανε τα βαγόνια.

Στις αρχές του 20ου αιώνα βάλανε μηχανή που τράβαγε τα βαγόνια, η οποία μετά το 1945 έγινε ηλεκτρική.

Εδώ περιμένουμε το …τραίνο.

Το σπήλαιο είναι εντυπωσιακό μεν, σε πιάνει ένα ψιλο-δέος με το μέγεθός του, αλλά μέχρι …εκεί.

Σταλαγμίτες και σταλακτίτες έχω ξαναδεί. Και με 22 ευρώ ανά άτομο που είχε το εισιτήριο…
Έμπαινα στο βαρκάκι στο σπήλαιο Δυρού, και κέρναγα σουβλάκια με μπύρες μέχρι και τον βαρκάρη!

Δε ξέρω… Ίσως επειδή ήταν η τελευταία μας μέρα ήμουν λίγο γκρινιάρης.

Όταν βγήκαμε έξω, ο καιρός είχε κλείσει τελείως και ψιλο-χιόνιζε.

 

[dimangel]

Τα παιδιά θέλανε πάρα πολύ να δούνε τη Βενετία. Δεν έχουν πάει, και όπως την είδανε από το πλοίο που ερχόμασταν, τους άρεσε για να την επισκεφτούνε.

Επειδή έπεφτε λίγο μακριά για μονοήμερη και ο χρόνος ήταν περιορισμένος πλέον, σκεφτήκαμε την Τεργέστη. Ιταλία είναι κι εκεί… Μισή ώρα δρόμος… «Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη Βενετία» είχε διαβάσει ο Αντώνης… Πάμε!

Λιμάνι!

Μυρωδιά από θάλασσα.
Και σκουτεράκια. Πολλά σκουτεράκια!

Τώρα συνειδητοποίησα, ότι εδώ και μια βδομάδα το μόνο μηχανάκι που είχα δει, ήταν ενός πιτσαδόρου στη Βουδαπέστη.

Παρόλο που μυρίζαμε θάλασσα επιτέλους, η διάθεση όλων είχε πάρει την κατηφόρα. Δεν είχαμε όρεξη για άλλες ανακαλύψεις. Όχι εδώ τουλάχιστον

Συρθήκαμε ως τη κεντρική πλατεία Unita d’ Italia που είναι και το δημαρχείο της Τεργέστης.

Κάναμε ένα πολύ μικρό περίπατο στους γύρω της πλατείας δρόμους,

…ήπιαμε έναν χάλια espresso σχεδόν στο πόδι…

…κοιταχτήκαμε, και έτσι σιωπηλά πήραμε την απόφαση να φύγουμε.

Να επιστρέψουμε πίσω. Στην «πολυαγαπημένη». Στη Λιουμπλιάνα.

Αργά το απόγευμα μας βρίσκει να τρώμε στο ίδιο Ιταλικό bistro που φάγαμε το πρώτο βράδυ.
Λέγεται Dvor ή κάπως έτσι, και είναι σ΄ ένα στενάκι πολύ κοντά στην τριπλή γέφυρα. Αν βρεθείτε στα μέρη, αναζητήστε το. Έχει την καλύτερη πίτσα που έχω φάει. Και οι τιμές του λογικότατες.

Κατόπιν, πήγαμε για ένα τελευταίο ποτό στο ίδιο μπαράκι που μας φιλοξένησε όλες τις νύκτες της Λιουμπλιάνα.
Γιατί πηγαίναμε συνέχεια στο ίδιο;

Διότι ήταν το μόνο που βρίσκαμε τραπέζι! Έπαιζε και πάρα πολύ καλή μουσική. Χαλαρωτική τζαζ και κάποια soul κομμάτια. Ποτά, 4 ευρώ το ουίσκι, 5 το bourbon. Και σέρβιρε και δωρεάν νερό! Ο κόσμος; Νεαρές παρέες αλλά και μεγαλύτεροι. Νορμάλ και ήσυχος.

Για τσιγάρο όμως… Έξω. Έκανες χάζι και τα πιτσιρίκια…

Το πρώτο βράδυ που πήγαμε, μας έκανε εντύπωση ο τρόπος που μας κοιτούσαν αλλά και η ιδιαίτερη φιλικότητα του σερβιτόρου.
Το δεύτερο, έπαψαν να μας κοιτάνε περίεργα και ο σερβιτόρος ήταν πιο φιλικός ακόμα. Εκείνος μου έμαθε το «hvala».

Σήμερα, τελευταίο βράδυ, ο σερβιτόρος μόνο που δε μας φίλησε!

Μετά ανακάλυψα – σ΄ ένα διαφημιστικό φυλλάδιο του ξενοδοχείου – ότι το συγκεκριμένο μαγαζί είναι «φιλικό προς του gay», και ότι χρησιμοποιείται ο χώρος από τους ομοφυλόφιλους για διάφορες ομιλίες κλπ.
Έτσι εξηγούνται όλα λοιπόν.
Χωρίς πλάκα, το μαγαζί είναι καλό και δεν αισθανθήκαμε άβολα ούτε στιγμή.

 

[dimangel]

Σκόρπιες σκέψεις:

Η Σλοβενία είναι πεντακάθαρη πόλη. Όχι χαρτάκι δε βλέπεις κάτω, αλλά ούτε κι αποτσίγαρο!
Βέβαια, κάθε λίγα μέτρα υπάρχουν κάδοι σκουπιδιών με ειδική θήκη για να σβήνεις το τσιγάρο σου. Είναι η κουλτούρα και η παιδεία ρε παιδιά, αλλά είναι και οι ευκολίες που σου παρέχουν. Στην Ελλάδα, το τσιγάρο το πετάω κάτω. Εκεί όχι. Γιατί να το κάνω; Αφού στα 10 μέτρα το πολύ υπήρχε τασάκι.

Οι τιμές. Η Σλοβενία είναι 30-40% πιο φτηνή από την Ουγγαρία. Εμείς, στο φαγητό μας είμαστε φτηνότεροι από τη Βουδαπέστη.

Στη Λιουμπλιάνα είδα ηλεκτροκίνητο απορριμματοφόρο ανακύκλωσης. Η παιδεία που λέγαμε.

Αν πας εκτός σεζόν, μπορείς να βρεις απίστευτα καλές τιμές για διαμονή στην Ουγγαρία.
Επίσης, αν το προγραμματίσεις έγκαιρα, θα περάσεις καλύτερα και με πολύ μικρότερο κόστος.

Εμείς χαλάσαμε συνολικά λίγο περισσότερα από 1000 ευρώ το άτομο για ένα ταξίδι δέκα ημερών. Πολλά ή λίγα, άξιζε και με το παραπάνω!



«Στη καρδιά μου μέσα, υπερήφανα θα βασιλεύει για πάντα, - το όνομά σου.»


ΤΕΛΟΣ

 

[Eftichia]

πανεμορφες φωτογραφιες απο την αγαπημενη λουμπλιανα!!!!!!
ευχαριστουμε πολυ για την ομορφη ιστορια!!!!!!!

 

[pattyyy]

Νάτη και η Σλοβενία! Οι φωτογραφίες σου είναι μαγευτικές, η περιγραφή σου πολύ ζωντανή και οι πληροφορίες σου χρηστικότατες! Ευχαριστούμε για την εξαιρετική ιστορία! Πολύ όμορφο το ταξίδι σας!

 

[Aria_C]

Ένα θα σου πω... Με ξενύχτησες για να τα διαβάσω όλα μονορούφι! Και μετά να ξαναγυρίσω και να χαζέψω κάθε μια από τις φωτογραφίες ξεχωριστά!
Χαλάλι το ξενύχτι! Άλλη μία χώρα προστέθηκε μόλις στον κατάλογο αυτών που θέλω να επισκεφθώ!

 

[latina]

υπεροχη ιστορια!!
πανεμορφες φωτογραφιες!!
και πολλες πληροφοριες για σλοβενια, που ελειπαν απο το φορουμ!!
ευχαριστουμε!

 

[Twinkie]

Πανέμορφη ιστορία πραγματικά πολύ ωραίο ταξίδι! Άρτι αφιχθείσα από Βουδαπέστη τα έχω και πρόσφατα, τα περιέγραψες όλα τόσο ζωντανά, ευχαριστώ...

 

[dimangel]

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας.

(...)Άλλη μία χώρα προστέθηκε μόλις στον κατάλογο αυτών που θέλω να επισκεφθώ!

Να το επισπεύσεις Aria_C.

Στην Ουγγαρία, κρατούσα έστω νοερά σημειώσεις γι αυτά που βλέπαμε. Επίσης, προσπαθούσα να αντλήσω πληροφορίες για τ' αξιοθέατα και μνημεία ώστε να έχω τουλάχιστον μια γενική εικόνα.

Στη Σλοβενία, δεν έκανα τίποτα από τα παραπάνω. Χωρίς να το θέλω, η χώρα αυτή με κέρδισε τόσο πολύ, που την ερωτεύτηκα.
Κι όταν είσαι ερωτευμένος, ούτε σημειώσεις κρατάς, ούτε έρευνα κάνεις.
Απλά αφήνεσαι...

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.