Οι ερωτες των ταξιδιων μας

[KIKI]

Και πολύ καλά έκανες που το λούστηκες!

εχεις δικιο Ερση μου !!
κανενα παραπονο και συμπερασμα οτι τα ταξιδια κρυβουν πολλες εκπληξεις .....
αυτο για τις ανυπαντρες του forum

 

[tkdreamer5]

τι μου θυμησατε τωρα?
πριν απο 4 χρονια, οταν δηλαδη τελειωσε και η τριτη λυκειου...πηγαμε στην ομορφη Νιο (οπως τη λεν οι ντοπιοι), καμπιγκ στο ξακουστο Far Out! εκει τι να πω? τελεια ηταν...δε μπορω να το σχολιασω...μοναδικα (το καλο ειναι οτι απο τοτε οι διακοπες γινοντε ολο και καλυτερες - εντυποσιακοτερες).

οι διακοπες τελειωσαν και ημαστε στο πλοιο της επιστροφης στο πειραια! μελλοντικοι φοιτητες στην Αθηνα εμεις τωρα, καθομασταν και λυναμε σταβρολεξα! λιγο ποιο περα απο μας μια παρεα αποτελουμενη απο 3 κοριτσια! οι 2 κοιμοντουσαν και η αλλη ερχεται προς το μερος μας...ειχαν αφησει τα μπαγκαζια τους εκει...μη χανοντας την ευκαιρεια χαχα κανω τη πρωτη ερωτηση (που δυστυχως δε θυμαμαι πια ειναι) σχετικη με το σταβρολεξο παντα, στη κοπελα. εκει απαντησε και μας αφησε αφωνους γιατι εμεις δε τη ξεραμε! χαχα
καθισε τελικα μαζι μας ... οι ωρες περνουσαν ... τα σταβρολεξα τα παρατησαμε και λεγαμε να παισουμε για υπνο!
εγω ενα θεματακι το εχω...θελω να κοιμαμε παντα στο καταστρωμα!!! μεσα στο sleeping bag!!!
ετσι λεω οτι θα φγω να κοιμηθω εξω...η κοπελια (ναι, δε θυμαμαι το ονομα της) ερχετε μαζι μου!!!!!! τρελη κι αυτη!!!
κοιτουσαμε τα αστερια και μιλουσαμε ... μιλουσαμε ...
ειναι η μοναδικη φορα στη ζωη μου (μεχρι τωρα τουλαχιστον) που αισθανθηκα ετσι...τοσο γαληνια, τοσο ομορφα...χωρις καν να ξερω τη κοπελα, χωρις να εχουμε πιει τιποτα ... απλα χαζοβοντας τα αστερια!
ουτε καν κοιτομιασταν!
ημασταν σε μια ευθεια...ειχαμε ενωσει τα κεφαλια μας και κοιτουσαμε στις αντιθετες κατευθηνσεις....
καποια στιγμη κατι λεγαμε γενικα για τις σχεσεις των ανθρωπων και 'γω καπου κει ειπα οτι δε περνω τον αριθμο κινητου, αν δε προκειτε να τον χρησιμοποιησω...ετσι εκανα και με τη κοπελα αυτη...ηταν δυσκολο εξ' αρχης και να θελαμε να το συνεχισουμε...εγω ειχα περασει Αθηνα εκεινη Θεσσαλονικη και θα χανομασταν με το που γνωριστηκαμε....συνεπως δε ζητησα ποτε το τηλεφωνο της και εκεινη ποτε το δικο μου...αφου το ειχα ξεκαθαρησει κατα καποιο τροπο!!!!

ηταν σα να ημαστε μονοι μας πανω σε ενα πλοιο, που δε μας ενιαζε που παει, αν θα φτασει καπου...ημασταν αλλου...στο κοσμο μας...δεν υπηρχε τιποτα εξω απο τη στιγμη εκεινη...τα ειχαμε ξεχασει ολα...

επειτα, απλα δε τη ξαναειδα....
παρ' ολα αυτα τη θυμαμαι...οχι τοσο εμφανισιακα αλλα τα συναισθηματα που ειχα νιωσει και ΄γω αλλα και εκεινη (ετσι ελεγε τουλαχιστον χαχα)

αυτη ειναι μα ιστορια και μαλλον δε θα τη ξεχασω ποτε...δε θελω να τη ξεχασω...μου φαινεται πολυ ομορφη και πιστευω πως καλυτερα που δε καναμε κατι γιατι μετα θα ετεινε να γινει κατι συνηθησμενο...αυτο ειναι κατι εντελως διαφορετικος! μια στιγμη που κρατησε 3 ωρες περιπου!

ειδα το θεμα και απλα ειπα να ξαναθυμηθω την ιστορια διηγωντας την (οχι και με το καλυτερο τροπο χαχα, δε τα καταφερνω καλα σε αυτο το κομματι) και σε αλλους τρελους ονειροπολους ταξιδιωτες σαν εσας!

αυτα...παω για εναν υπνακο γιατι το πωι πρεπει να ειμαι στο προποτζιδικο και να περναω δελτια στοιχηματος, κινο κ.α. απο τη μηχανη .. μπας και δωσω τιποτα φραγκα σε κανεναν και κανει το γυρο του κοσμου πριν απο μενα! χαχαχα
καλημερα!

Υ.Γ. συγνωμη για τη μεγαλη απαντηση αλλα ειναι μια ιστορια

 

[marydim]

Χαλαρώνεις στο ταξίδι, περνάς όμορφα και νιώθεις την ανάγκη να έρθεις πιο κοντά με τους ανθρώπους που είτε γνωρίζεις κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είτε είναι δίπλα σου εκείνη τη στιγμή.

Αλλά ελάχιστοι έρωτες έχουν μια ευτυχή κατάληξη όπως της Κικής. Οι περισσότεροι χάνονται στην ρουτίνα της καθημερινότητας και μένουμε με μια γλυκόξινη ανάμνηση.

Σοφία Αρβανίτη και "Μη μου μιλάς για Καλοκαίρια", πολλά πολλά χρόνια πριν αποφασίσουμε εμείς να αναλύσουμε το θέμα.

Στίχοι: Μιχάλης Ρακιντζής
Μουσική: Μιχάλης Ρακιντζής
Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Αρβανίτη

Δε φταίω εγώ, δε φταις εσύ
μπορεί να φταίει το νησί
μας μάγεψε, μας πήρε τα μυαλά
Το μπλε της θάλασσας μεθάει
το άσπρο των νησιών μας πάει
μας έδεσε για πάντα μας κρατάει
Σ' αυτή την πόλη την τρελή
πού να το είχα φανταστεί
δεν είσαι αυτός που γνώρισα εκεί
Θυμάμαι εκείνο το νησί
που ο έρωτας για πάντα ζει
κι εμείς οι δυο τον ζήσαμε μαζί

Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ' αγαπάς

Αλλού εσύ, αλλού εγώ
δεν έχω χρόνο να σε δω
βρισκόμαστε μονάχα Κυριακές
Και είναι τόσο ειρωνικό
πως μ' αγαπάς και σ' αγαπώ
μας το θυμίζουν κάποιες διακοπές

Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογιαλίες και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ' αγαπάς

Αγάπες καλοκαίρινες
που είστε τόσο δυνατές
χαθήκατε στης πόλης τα στενά
Η θυμησή σου δυνατή
η παρουσία σου στεγνή
στη σκόνη αυτού του δρόμου θα χαθεί

Μη μου μιλάς για καλοκαίρια
για ακρογυαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως κι εδώ το ίδιο μ' αγαπάς
​

 

[Lyda]

Μαλιστα, για πες μας κι αλλα.
Νομιζω οτι θες να πεις και κατι παραπανω

 

[neraida]

εγω λεω να φερουμε τον juan απο την Αργεντινη στην Ελλαδα..

και δεν εχω ουτε μια φωτογραφια του..

discolata κανε κατι....

 

[neraida]

Συγκεκριμένα εγώ θα πω για τη Ιταλία που έχω πάει πολλά καλοκαίρια για διάστημα 2 μηνών και γνώρισα κάποια άτομα μιας ομάδας με κοινά ενδιαφέροντα (βουδισμός, ζεν κτλ).

Τον έρωτα του ταξιδιού δεν τον έχω βρει ακόμη αλλά ίσως να μην έχω πάει στην σωστή χώρα…..

Πιστεψε με η Ιταλια ειναι η πιο καταλληλη χωρα για να σου συμβει κατι τετοιο, εκει ο ερωτας υπαρχει παντου...και να μην θες τον νοιωθεις..

 

[getxowoman]

εγω λεω να φερουμε τον juan απο την Αργεντινη στην Ελλαδα..

και δεν εχω ουτε μια φωτογραφια του..

discolata κανε κατι....

Καλε νεραιδα πως σου ξεφυγε ο Αργεντινος;;;;; Γρηγορα πισω στον Χουαν!

 

[McElk]

... ηταν σα να ημαστε μονοι μας πανω σε ενα πλοιο, που δε μας ενιαζε που παει, αν θα φτασει καπου...ημασταν αλλου...στο κοσμο μας...δεν υπηρχε τιποτα εξω απο τη στιγμη εκεινη...τα ειχαμε ξεχασει ολα...

επειτα, απλα δε τη ξαναειδα....
παρ' ολα αυτα τη θυμαμαι...

Μπράβο tkdreamer5, πλούτισες τη ζωή σου με μια ευχάριστη ανάμνηση. Μετά από χρόνια, περισσότερα θα έχεις να θυμάσαι από αυτό το τρίωρο παρά από 30 κοινότυπες μέρες ζωής. Αυτό εξ άλλου δεν αναζητάμε στα ταξίδια μας ;

 

[Dancing Queen]

Αγαπητη Lyda ξυνεις μεγαλες πληγες με το θεμα που ανοιξες. Θεωρω ότι οι ερωτες των ταξιδιων ειτε πλατωνικοι ειτε κατι περισσοτερο οταν τυχαινει να συμβουν σε αναστατωνουν πολύ περισσοτερο από τις σχεσεις «εντος εδρας», λογω της αποστασης που υπαρχει, της διαφορετικης γλωσσας και κουλτουρας γενικοτερα, επομενως είναι πιο εντονοι και αφηνουν γλυκες αναμνησεις που δε σβηνουν ποτε. Προσωπικα απαριθμω μια σχεση «κλασσικα» με Ιταλο (εχω την εντυπωση ότι στη γειτονικη χωρα αρκετες από εδώ μεσα εχουμε τετοιου ειδους γλυκες αναμνησεις) που ειχε κρατησει σχεδον 4 χρονια και μου εμειναν εκτος από τις αναμνησεις και τα πτυχια της ιταλικης γλωσσας. (είναι ένα συστημα που λειτουργει και αποδοδει παντα, είναι ο καλυτερος τροπος να μαθεις μια ξενη γλωσσα). Επικοινωνουμε αραια και που, και μαλιστα προπερσι το καλοκαιρι βρεθηκαμε στη Μυκονο οπου και μου γνωρισε και το νέο του amore. Επισης έναν ερωτα με Αραβα εξ Ιορδανιας, εχω τις καλυτερες εντυπωσεις για αυτόν τον ανθρωπο και τον εκτιμω αφανταστα, ηρθε ο ατιμος 2 φορες Ελλαδα να με δει, ειδε και παθε να βρει τα λεφτα, δανειστηκε από χιλιες δυο μεριες και το κυριοτερο δεινοπαθησε να του δωσουνε βιζα. Στο θεμα της βιζας τον βοηθησα κι εγω αρκετα αλλα πιστευω αν ο ιδιος δεν ειχε θεληση να ερθει δεν θα τα καταφερνε, αλλοι στη θεση του θα τα ειχαν παρατησει. Με αυτό τον ανθρωπο αν και γνωριζω κι εγω πολύ καλα τι κανονες ηθικης επικρατουν στις μουσουλμανικες αραβικες χωρες , δε θα θελα ποτε να χασω επαφη με τηλεφωνο ή με email, ελπιζω ακομα και όταν παντρευτει (και μονο που του λεω να παντρευτει καποια από τη χωρα του, τα παιρνει στο κρανιο) να μπορουμε να κρατησουμε επαφη, δεν ξερω πραγματικα αν αυτό θα είναι εφικτο να γινει.
Τα τελευταια κοπλιμεντα παντως που ελαβα προερχονται από τον Kevin εξ Αμερικης, ζει και εργαζεται στη Νεα Υορκη και τωρα πλεον εχω εκτος των αλλων ακομα ένα λογο να θελω να επισκεφτω τη Νεα Υορκη. Αν και γνωριστηκαμε στη Μυκονο τον Αυγουστο και εχω να τον δω από τοτε, δε παυει να στελνει πολύ συχνα email και να μου λεει τα πιο τρελλα πραματα. Είναι πολύ ανατρεπτικος χαρακτηρας, ελπιζω να μην εμφανιστει καποια μερα φαντης μπαστουνης στην πολη μου ξαφνικα, αλλωστε υπαρχει ενας ολοκληρος Ατλαντικος να μας χωριζει …. και ισως να μας υπενθυμιζει ότι η γνωστη λαικη παροιμια «παπουτσι από τον τοπο σου κι ας είναι μπαλωμενο» εχει και μια τεραστια δοση αληθειας.
Παντως σε ενημερωνω ότι παρομοιο θεμα ειχε ανοιξει και παλαιοτερα με τιτλο «Θα μεταναστευατε για χαρη της αγαπης?» , εκει ειχαν ειπωθει καποιες γνωμες μας που ισως σε ενδιαφερουν να τις διαβασεις, αν θελεις κανε τον κοπο να το βρεις.

 

[soudianos]

Μην με παρεξηγησετε μιλαω για αγνους (?) και πλατωνικους (?) ερωτες που ισως συμαδεψαν καποια απο τα ταξιδια μας, αλλωστε οπως γραφουμε ολοι εδω μεσα το ταξιδι δεν εχει νοημα αν δεν ερθεις σε επαφη με τον ντοπιο πληθυσμο

εγώ θα γράψω;;;;;;;;;;;;

 

[Dancing Queen]

Νομιζω ότι αξιζει να αναφερουμε στο θεμα που συζηταμε ότι η απολυτη καλτ ταινια (για μενα) και μαλιστα Ελληνικη που εχει σαν θεμα της ακριβως αυτό, τον ερωτα αναμεσα σε μια ξενη κι έναν Ελληνα δεν είναι άλλη από τη γνωστη «Κοριτσια στον ηλιο» του Κλεαρχου Κονιτσιωτη. Η ταινια μαλιστα ηταν υποψηφια και για χρυσες σφαιρες , νομιζω. Γυριστηκε το 68-69 και αν αναρωτιεστε για οσους εχετε δει τη ταινια σε πιο Ελληνικο νησι γυριστηκε μαθετε πως είναι η ομορφη Ανδρος. (φανταζομαι το Μπατσι) . Η υποθεση γνωστη : ο Γιαννης Βογλης υποδυεται έναν αξυριστο, απεριποιητο , αστα να πανε βοσκο που όμως πισω από την εξωτερικη βαρβατιλα κρυβει έναν γνησιο greek lover με ότι αυτό συνεπαγεται. Στα διχτυα του μπλεκεται μια ομορφη αγγλιδα τουριστρια η Ann Lomberge και καθως αυτος ο κακομοιρης τη κυνηγαει για να της δωσει μυγδαλα αυτή θεωρει ότι μαλλον θελει να της δωσει κατι άλλο…. Ενας γνησιος , αγνος, τρυφερος ερωτας αναπτυσσεται καθως αυτος είναι πισω από τα καγκελα της φυλακης (τον επιασε ο τοπικος αστυνομος αφου θεωρησε ότι ηθελε να τη βιασει) και η αγγλιδα πηγαινει τακτικα να τον δει και προσπαθει να αποδειξει ότι δεν την πειραξε. Φανταστειτε ότι η ολη υποθεση διαδραματιζεται στην Ελληνικη επαρχια της δεκαετιας του 60, οποτε κινητα τηλεφωνα, γνωση αγγλικης γλωσσας και οτιδηποτε άλλο βοηθα στη ενδυναμωση των σχεσεων απλως ξεχαστετα. Το αποκορυφωμα της ταινιας είναι φυσικα στο τελος, οπου ο δυναμικος βοσκος μας αποφασιζει να παει να βρει την αγγλιδα του στην Αθηνα, που γι αυτόν ισοδυναμει με ταξιδι στην Ανταρκτικη και βαλε. Φανταστειτε ότι ο βοσκος μας δε ξερει ουτε γραμματα, παρολα αυτά καταφερνει και τη βρισκει στο ξενοδοχειο της και oh yes! περναει μια και μοναδικη νυχτα μαζι της (από τοτε υπηρχαν τα ατιμα one night stand). To αποκορυφωμα της ταινιας το κραταμε για το τελος οπου εκει θες δε θες σε παιρνουν τα κλαματα: ο αποχαιρετισμος στο αεροδρομιο…. Η τουριστρια φευγει (φανταζομαι όχι οπως ηρθε) του φωναζει το κλασσικο I love you κι αυτος μενει ερημος και μονος να της κουναει το μαντηλι…. Ουτε να της στειλει sms μπορει, ουτε κανενα email, ουτε εστω ένα γραμμα με τον ταχυδρομο. Παει αυτό ηταν πεταξε το πουλακι…
Πολύ ομορφη είναι η μουσικη του Σταυρου Ξαρχακου στη ταινια με τα κλασσικο «Ένα πρωινο»
Οσο και αν γελαμε με τη παραπανω ταινια σας πληροφορω ότι τετοια συνεβαιναν πολλα τη δεκαετια 60 και 70 στα ελληνικα νησια μας, ειχα γνωρισει μια φορα ένα Μυκονιατη ο οποιος μου εξιστορουσε τις εμπειριες του που ηταν παρομοιες με τη παραπανω ταινια. Αλλα και σημερα οι τουριστριες που ερχονται στη χωρα μας ερχονται σε επαφη με το ντοπιο πληθυσμο, οποτε θα μπορουσαμε να πουμε ότι η παραπανω ταινια … είναι διαχρονικη.

 

[neraida]

φανταστικη η ταινια, την βλεπω ευχαριστα ξανα και ξανα..
και μενα η γιαγια μου, μου διηγειται κατι ιστοριες με ιταλους που ειχαν παει στο χωριο για τον πολεμο ..

τοτε που sms, mails, κινητα δεν υπηρχαν καν, δεν βοηθουσε τιποτα στην αναπτυξη σχεσεων μεταξυ ανθρωπων απο αλλη χωρα..
βεβαια τοτε ηταν και πιο αγνα κ αθωα τα πραγματα, κατι που λειπει στις εποχες μας.