giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.811
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Μια όμορφη βόλτα με… νεκρική σιγή!
- O πύργος, ο star της πόλης!
- Όταν κοιτάς από ψηλά!
- Στο 13ο διαμέρισμα / 13e arrondissement de Paris
- Στο 5ο διαμέρισμα / 5e arrondissement de Paris
- Στο 6ο διαμέρισμα / 6e arrondissement de Paris
- Γύρω από τον Σηκουάνα και τα νησιά!
- Μια ατελείωτη ευθεία! Place de la Concorde μέχρι La Defence
- Ένα απόγευμα στο Λούβρο!
- Λίγο από 1o, 8o και 9o διαμέρισμα / Στη δεξιά όχθη!
- 4o διαμέρισμα / 4e arrondissement de Paris (Le Marais)
- Μια βροχερή βόλτα στην Μονμάρτη!
- Noir et Blanc à Paris / Μαύρο και Άσπρο στο Παρίσι!
- Video a Paris
Μια εικόνα χίλιες λέξεις… φύγε και ποτέ μην επιστρέψεις.. όχι συγνώμη αυτό είναι τραγούδι! Το Παρίσι είναι πια ανάμνηση και μπήκε κι αυτό στο χρονοντούλαπο των ταξιδιών μου. Μπορεί να μην ήταν ποτέ στους άμεσους στόχους μου αλλά έχει πάει και η κουτσή Μαρία οπότε γιατί να μη πάω κι εγώ που είμαι αρτιμελής? Εννοώ είναι ένας παγκόσμιος κολοσσός της τουριστικής βιομηχανίας οπότε όφειλα να δω κι εγώ από κοντά το περιβόητο a Paris.
Η ιστορία έγινε περισσότερο λόγο συνδρόμου στέρησης για συγγραφή (περίπου) και μετά για τους οφθαλμούς σας! Που θα πει πως θα ακολουθήσει photo story (κατά το success story)! Γι’ αυτό δεν θα επιπέσω σε χαρακτηρισμούς όπως ''ονειρεμένο Παρίσι'', ''η πιο ερωτική πόλη'', ''η πόλη του φωτός'' και άλλα τέτοια γλυκανάλατα! E είναι υπερεκτιμημένο πώς να το κάνουμε!
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Μου άρεσε η πόλη γενικά αλλά αν θα έδινα έναν χαρακτηρισμό αυτό θα ήταν Μονότονη. Σε όλα της. Χτισμένη σε μια μονότονη πεδιάδα δεν θα μπορούσε να μου κεντρίσει το ενδιαφέρων. Αν μάλιστα δεν υπήρχε ο Σηκουάνας εκεί θα μιλούσα για την ολοκληρωτική πλήξη! Όμως μην είμαι άδικος μωρέ μαζί του. Εντάξει Λονδίνο δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ αλλά έχει ενδιαφέρουσες γειτονιές, και αναρίθμητα αξιοθέατα ανθρώπων έργα! Η χαρά του μουσειομάνιακ!
Πρόβλημα επικοινωνίας δεν είχαμε πάντως και με εξέπληξε ευχάριστα και η συμπεριφορά των παριζιάνων και η προθυμία τους να εξυπηρετήσουν στα αγγλικά. Βέβαια από μεριά μας ένα bonjour, ένα bonsoir, ένα parlez vous anglais το λέγαμε με μεγάλη άνεση. Αλλά τίποτα περισσότερο γιατί μάλλον θα είχαμε αυτά τα αποτελέσματα!
Φυσικά πριν το ταξίδι πήρα μαθήματα γαλλικής κουλτούρας και γλώσσας από δω:
Οι παριζιάνοι λοιπόν δεν μου φάνηκαν και τόσο σνομπ ούτε άμαθοι στην αγγλική γλώσσα. Παντού εξυπηρετικότατοι και με χαμόγελο. Ακόμα και στο cafe Angelina που κατά πλειοψηφία το επισκέπτονται τουρίστες και είναι γεμάτο όλη τη μέρα, η καλλονή και ο καλλονός στην είσοδο ήταν ευγενέστατοι όπως και οι σερβιτόροι. Πιο διεκπεραιωτικός και σοβαρός ο σερβιτόρος στο cafe flore. Εντύπωση μου έκανε μια ωραία τύπισσα 50αρα περίπου σε ένα ταβερνείο που με το parlez vous anglais που είπαμε μάλλον τυπικά, μας αιφνιδίασε λέγοντας μας ''yes very good'' και πράγματι τα μιλούσε πολύ καλά τα αγγλικά. Και στην έκδοση εισιτηρίων παντός τύπου όλοι οι υπάλληλοι ήταν ευγενικοί και πρόσχαροι. Όπως η μαυρούλα στο μετρό που μας έβγαλε τις paris visite που τις ζήτησα σε άπταιστα γαλλικά ''bonjour. Deux paris visite, trois jours, la zone de un- trois. Merci'', μου χαμογέλασε γλυκά και πονηρά! Ένας παρακμιακός τύπος στο αστικό άρχισε να μας αραδιάζει όλες τις εθνικότητες της Ευρώπης στην προσπάθεια του να μαντέψει από πού είμαστε. Με το που είπαμε Grec με ενθουσιασμό αναφώνησε tsipras και syriza! Μπράβο σουξέ!
Θες να μοιάζεις με παριζιάνο? Πρέπει να αδυνατίσεις. Όλα κι όλα ότι έχουν στυλ αυτοί οι άνθρωποι έχουν. Και στο ντύσιμο και στο στήσιμο! Συναγωνίζονται μάλιστα μεταξύ τους. Υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια όπως ο Ζεράρ στο βίντεο! Αν λοιπόν είσαι μερακλής ακόμα και ως τουρίστας πρέπει να προσπαθήσεις να γίνεις όμοιος τους. Να μη ξεχωρίζεις. Εμείς τα καταφέραμε. Ύφος, Σιλουέτα, ντύσιμο με στυλ, ε και η φωτογραφική στο χέρι είναι ένα πταίσμα! Όταν μάλιστα κάποιος στο δρόμο με σταμάτησε και στα γαλλικά με ρώτησε κάτι ήταν η δικαίωση και η επιβράβευση! Ήμουν κι εγώ παριζιάνος έστω για 4 ημέρες!
Αλλά που πήγαν όλοι οι απατεώνες? Είπα. Αλλάξε κάτι? Όχι ότι με χάλασε αλλά ούτε ένας μαύρος να προσπαθεί να μου δέσει κόμπο το χέρι? Ούτε μια που και καλά ''βρήκε'' στα πόδια μου ένα χρυσαφικό και προσπαθεί να το πουλήσει? Μόνο κάτι τσιγγανάρες που βολόδερναν σε διάφορα σημεία με κάτι χαρτιά στα χέρια δήθεν για έρευνα ή φιλανθρωπία και αποκόμισαν από τον φίλο μου που τον αιφνιδίασαν, το συγκλονιστικό ποσό του 1 ευρώ! Στην Μονμάρτη ησυχία, στο Λούβρο τίποτα, στα must τουριστικά σημεία ούτε ένας , ούτε μια συμμορία βρε αδερφέ έτσι για να έχω να λέω κι εγώ ιστορίες! Εντάξει στον Trocadero οι μαύροι που πουλάνε μπρελοκάκια είναι πάρα πολλοί αλλά όχι ιδιαίτερα ενοχλητικοί. Αυτοί δεν μετράνε.
Μα τι μυρίζει έτσι? Βρωμάει θες να πεις! Τσίκνα. Δεν υπάρχει αμφιβολία! Σε ορισμένους σταθμούς μετρό η μπόχα ήταν χειρότερη από οποιοδήποτε δημόσιο ουρητήριο. Πολλοί άστεγοι μέσα στους σταθμούς αλλά ήρεμοι άνθρωποι, δεν ενοχλούν κανέναν. Οι ίδιοι. Γιατί τα κάτουρα τους ενοχλούν! Τουλάχιστον κοιμούνται κάπου ζεστά και δεν τους έχει πετάξει ο δήμος έξω. Πάντως στους σταθμούς μετρό γινόταν το αδιαχώρητο!
Είναι ακριβό όμως το άτιμο έ? Φυσικά και είναι. Αναμενόμενα ακριβό αλλά μπήκα σε συγκρίσεις και τελικά δεν μου φάνηκε και τόσο εξοργιστικά ακριβό. Δηλαδή ο καφές στον πύργο του Montparnasse 7,5€. Σίγουρα ακριβός αλλά στον πύργο του ΟΤΕ της Θεσσαλονίκης έχει 6€. Τι είναι πιο εξοργιστικό? Στο cafe flore 7€ αλλά και στη χώρα μας στα διάσημα καφέ κοστίζει 4-5€. Στο cafe Angelina μια κανάτα σοκολάτα και ένα γλυκάκι mont blanc 25€. Αυτό έτσουξε λίγο. Μια μπαγκέτα στην ξευτίλα ένα 5ευρω και από σταθμούς μετρό. Όπως και η απλή κρέπα νουτέλα. Μια φορά πήραμε νερό από τουριστικό σημείο και κόστισε 3€. Από σούπερ μάρκετ βρήκαμε συσκευασία όπου το ένα κόστιζε 0,22€! Στο ξακουστό L'as Du Fallafel στην Rue des Rosiers στο οποίο γινόταν χαμός καθίσαμε για να φάμε απλά. Ένα σπέσιαλ σάντουιτς με φαλάφελ κόστισε 9€. Όπως και ένα νεανικό ταβερνείο με την τύπισσα που ανέφερα πιο πριν στο 13o διαμέρισμα στη διάσημη Rue des cinq Diamants, που 2 πιάτα και χύμα κρασί κόστισαν 40€. Η πάπια έφταιγε. Βέβαια το ακριβό σπορ του Παρισιού που είναι τα καλά εστιατόρια με την γνήσια γαλλική κουζίνα το αφήσαμε για την άλλη φορά! Πάντως τα σουβενεράδικα είχαν πολύ καλές τιμές και τα τιμήσαμε δεόντως.
Περπάτημα, μετρό ξανά περπάτημα και ξανά μετρό. Μέσα στη μονοτονία του το Παρίσι γειτονιά με γειτονιά το σκηνικό σαν να αλλάζει. Κάθε συνοικία έχει να πει τη δική της ιστορία και να παρουσιάσει τα δικά της εκθέματα. Βέβαια η μοναδική που διαφοροποιείται και έχει τα σκήπτρα του διαφορετικού είναι η Μονμάρτη. Ένα χωριό στον μοναδικό λόφο του Παρισιού που καυχιέται για την γραφικότητα του και την artistic αισθητική του.
Είπα πολλά ε? μάλλον ναι. Ο giannismits θα σας πάρει από το χεράκι και θα σας κάνει βόλτα σε γνωστές ( και όχι άγνωστες) γειτονιές στα Arrondissements de Paris! Θα σας δείξει μια φωτογραφική γκαλερί με παριζιάνικο (κρύο) αέρα!
Η ιστορία έγινε περισσότερο λόγο συνδρόμου στέρησης για συγγραφή (περίπου) και μετά για τους οφθαλμούς σας! Που θα πει πως θα ακολουθήσει photo story (κατά το success story)! Γι’ αυτό δεν θα επιπέσω σε χαρακτηρισμούς όπως ''ονειρεμένο Παρίσι'', ''η πιο ερωτική πόλη'', ''η πόλη του φωτός'' και άλλα τέτοια γλυκανάλατα! E είναι υπερεκτιμημένο πώς να το κάνουμε!
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Μου άρεσε η πόλη γενικά αλλά αν θα έδινα έναν χαρακτηρισμό αυτό θα ήταν Μονότονη. Σε όλα της. Χτισμένη σε μια μονότονη πεδιάδα δεν θα μπορούσε να μου κεντρίσει το ενδιαφέρων. Αν μάλιστα δεν υπήρχε ο Σηκουάνας εκεί θα μιλούσα για την ολοκληρωτική πλήξη! Όμως μην είμαι άδικος μωρέ μαζί του. Εντάξει Λονδίνο δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ αλλά έχει ενδιαφέρουσες γειτονιές, και αναρίθμητα αξιοθέατα ανθρώπων έργα! Η χαρά του μουσειομάνιακ!
Πρόβλημα επικοινωνίας δεν είχαμε πάντως και με εξέπληξε ευχάριστα και η συμπεριφορά των παριζιάνων και η προθυμία τους να εξυπηρετήσουν στα αγγλικά. Βέβαια από μεριά μας ένα bonjour, ένα bonsoir, ένα parlez vous anglais το λέγαμε με μεγάλη άνεση. Αλλά τίποτα περισσότερο γιατί μάλλον θα είχαμε αυτά τα αποτελέσματα!
Φυσικά πριν το ταξίδι πήρα μαθήματα γαλλικής κουλτούρας και γλώσσας από δω:
Οι παριζιάνοι λοιπόν δεν μου φάνηκαν και τόσο σνομπ ούτε άμαθοι στην αγγλική γλώσσα. Παντού εξυπηρετικότατοι και με χαμόγελο. Ακόμα και στο cafe Angelina που κατά πλειοψηφία το επισκέπτονται τουρίστες και είναι γεμάτο όλη τη μέρα, η καλλονή και ο καλλονός στην είσοδο ήταν ευγενέστατοι όπως και οι σερβιτόροι. Πιο διεκπεραιωτικός και σοβαρός ο σερβιτόρος στο cafe flore. Εντύπωση μου έκανε μια ωραία τύπισσα 50αρα περίπου σε ένα ταβερνείο που με το parlez vous anglais που είπαμε μάλλον τυπικά, μας αιφνιδίασε λέγοντας μας ''yes very good'' και πράγματι τα μιλούσε πολύ καλά τα αγγλικά. Και στην έκδοση εισιτηρίων παντός τύπου όλοι οι υπάλληλοι ήταν ευγενικοί και πρόσχαροι. Όπως η μαυρούλα στο μετρό που μας έβγαλε τις paris visite που τις ζήτησα σε άπταιστα γαλλικά ''bonjour. Deux paris visite, trois jours, la zone de un- trois. Merci'', μου χαμογέλασε γλυκά και πονηρά! Ένας παρακμιακός τύπος στο αστικό άρχισε να μας αραδιάζει όλες τις εθνικότητες της Ευρώπης στην προσπάθεια του να μαντέψει από πού είμαστε. Με το που είπαμε Grec με ενθουσιασμό αναφώνησε tsipras και syriza! Μπράβο σουξέ!
Θες να μοιάζεις με παριζιάνο? Πρέπει να αδυνατίσεις. Όλα κι όλα ότι έχουν στυλ αυτοί οι άνθρωποι έχουν. Και στο ντύσιμο και στο στήσιμο! Συναγωνίζονται μάλιστα μεταξύ τους. Υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια όπως ο Ζεράρ στο βίντεο! Αν λοιπόν είσαι μερακλής ακόμα και ως τουρίστας πρέπει να προσπαθήσεις να γίνεις όμοιος τους. Να μη ξεχωρίζεις. Εμείς τα καταφέραμε. Ύφος, Σιλουέτα, ντύσιμο με στυλ, ε και η φωτογραφική στο χέρι είναι ένα πταίσμα! Όταν μάλιστα κάποιος στο δρόμο με σταμάτησε και στα γαλλικά με ρώτησε κάτι ήταν η δικαίωση και η επιβράβευση! Ήμουν κι εγώ παριζιάνος έστω για 4 ημέρες!
Αλλά που πήγαν όλοι οι απατεώνες? Είπα. Αλλάξε κάτι? Όχι ότι με χάλασε αλλά ούτε ένας μαύρος να προσπαθεί να μου δέσει κόμπο το χέρι? Ούτε μια που και καλά ''βρήκε'' στα πόδια μου ένα χρυσαφικό και προσπαθεί να το πουλήσει? Μόνο κάτι τσιγγανάρες που βολόδερναν σε διάφορα σημεία με κάτι χαρτιά στα χέρια δήθεν για έρευνα ή φιλανθρωπία και αποκόμισαν από τον φίλο μου που τον αιφνιδίασαν, το συγκλονιστικό ποσό του 1 ευρώ! Στην Μονμάρτη ησυχία, στο Λούβρο τίποτα, στα must τουριστικά σημεία ούτε ένας , ούτε μια συμμορία βρε αδερφέ έτσι για να έχω να λέω κι εγώ ιστορίες! Εντάξει στον Trocadero οι μαύροι που πουλάνε μπρελοκάκια είναι πάρα πολλοί αλλά όχι ιδιαίτερα ενοχλητικοί. Αυτοί δεν μετράνε.
Μα τι μυρίζει έτσι? Βρωμάει θες να πεις! Τσίκνα. Δεν υπάρχει αμφιβολία! Σε ορισμένους σταθμούς μετρό η μπόχα ήταν χειρότερη από οποιοδήποτε δημόσιο ουρητήριο. Πολλοί άστεγοι μέσα στους σταθμούς αλλά ήρεμοι άνθρωποι, δεν ενοχλούν κανέναν. Οι ίδιοι. Γιατί τα κάτουρα τους ενοχλούν! Τουλάχιστον κοιμούνται κάπου ζεστά και δεν τους έχει πετάξει ο δήμος έξω. Πάντως στους σταθμούς μετρό γινόταν το αδιαχώρητο!
Είναι ακριβό όμως το άτιμο έ? Φυσικά και είναι. Αναμενόμενα ακριβό αλλά μπήκα σε συγκρίσεις και τελικά δεν μου φάνηκε και τόσο εξοργιστικά ακριβό. Δηλαδή ο καφές στον πύργο του Montparnasse 7,5€. Σίγουρα ακριβός αλλά στον πύργο του ΟΤΕ της Θεσσαλονίκης έχει 6€. Τι είναι πιο εξοργιστικό? Στο cafe flore 7€ αλλά και στη χώρα μας στα διάσημα καφέ κοστίζει 4-5€. Στο cafe Angelina μια κανάτα σοκολάτα και ένα γλυκάκι mont blanc 25€. Αυτό έτσουξε λίγο. Μια μπαγκέτα στην ξευτίλα ένα 5ευρω και από σταθμούς μετρό. Όπως και η απλή κρέπα νουτέλα. Μια φορά πήραμε νερό από τουριστικό σημείο και κόστισε 3€. Από σούπερ μάρκετ βρήκαμε συσκευασία όπου το ένα κόστιζε 0,22€! Στο ξακουστό L'as Du Fallafel στην Rue des Rosiers στο οποίο γινόταν χαμός καθίσαμε για να φάμε απλά. Ένα σπέσιαλ σάντουιτς με φαλάφελ κόστισε 9€. Όπως και ένα νεανικό ταβερνείο με την τύπισσα που ανέφερα πιο πριν στο 13o διαμέρισμα στη διάσημη Rue des cinq Diamants, που 2 πιάτα και χύμα κρασί κόστισαν 40€. Η πάπια έφταιγε. Βέβαια το ακριβό σπορ του Παρισιού που είναι τα καλά εστιατόρια με την γνήσια γαλλική κουζίνα το αφήσαμε για την άλλη φορά! Πάντως τα σουβενεράδικα είχαν πολύ καλές τιμές και τα τιμήσαμε δεόντως.
Περπάτημα, μετρό ξανά περπάτημα και ξανά μετρό. Μέσα στη μονοτονία του το Παρίσι γειτονιά με γειτονιά το σκηνικό σαν να αλλάζει. Κάθε συνοικία έχει να πει τη δική της ιστορία και να παρουσιάσει τα δικά της εκθέματα. Βέβαια η μοναδική που διαφοροποιείται και έχει τα σκήπτρα του διαφορετικού είναι η Μονμάρτη. Ένα χωριό στον μοναδικό λόφο του Παρισιού που καυχιέται για την γραφικότητα του και την artistic αισθητική του.
Είπα πολλά ε? μάλλον ναι. Ο giannismits θα σας πάρει από το χεράκι και θα σας κάνει βόλτα σε γνωστές ( και όχι άγνωστες) γειτονιές στα Arrondissements de Paris! Θα σας δείξει μια φωτογραφική γκαλερί με παριζιάνικο (κρύο) αέρα!
Last edited:
Ναι, ναι! Το άφησα για τελευταία μέρα και είπα δεν φεύγω από το 
