Βολιβία Περού Οι Βαρώνοι της….κόκα! (Περού-Βολιβία)

[giannismits]

Μπράβο Παναγιώτη για την εξαίρετη ιστορία και επιτέλους την ολοκλήρωση της

Να πω πως πάντα είχα την περιέργεια πως θα ένιωθα δηλαδή τι αίσθηση θα μου άφηνε το Μachu Picchu. Από ομορφιά τοπίου νομίζω κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την μοναδικότητα του και το φυσικό κάλλος. Το πως δένει ο αρχαιολογικός χώρος με το τοπίο τριγύρω.Αλλά νομίζω πως συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου και το πως εσύ το βίωσες. Μάλλον έτσι το αντιλαμβάνομαι κι εγώ. Από φωτογραφίες και βίντεο τουλάχιστον!

Πάντως οι φωτογραφίες με συννεφια που έχω δει μου άρεσαν περισσότερο να πω την αλήθεια απ'οτι με ήλιο!

 

[chris7]

Ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκες μαζί μας την υπέροχη αυτή περιήγηση.
Καταπληκτικές φωτογραφίες.
Πάντα τέτοια θαυμάσια ταξίδια σου εύχομαι.

 

[makisg]

ευχαριστούμε που μας ταξίδεψες σε μέρη μαγικά και ονειρεμένα.

 

[FRIDA08]

Αγαπητό γουρούνι σε ευχαριστούμε για την ιστορία, μα πιο πολύ σε ευχαριστούμε για το σπάνιο δείγμα της γουρουνίσιας γραφής που ακούει στο όνομα "Τελευταίο κεφάλαιο ταξιδιωτικής ιστορίας".

Στα σοβαρά τώρα, ήταν μια -ακόμη- εξαιρετικά δουλεμένη ιστορία σε όλα τα επίπεδα και με τον μοναδικό σου τρόπο δοσμένη.

Μου θύμησες υπέροχες στιγμές από αυτό το ταξίδι ζωής (όπως είπες και εσύ)

Έχω να σημειώσω τα εξής:
1. Η ανάβαση στο Huiana Picchu ήταν μια από τις ωραιότερες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες, αλλά το αποφάσισα ούσα πεπεισμένη ότι δεν έχω κανένα θέμα με την υψοφοβία. Υπήρχαν κάποια σημεία που πραγματικά με έπιανε ίλιγγος, καθώς τα βάθη είναι πραγματικά τεράστια και μάλιστα ανοίγονται ακριβώς στην αιχμή του σκαλοπατιού που πατάς , το οποίο εκτός από ψηλό είναι και στενό στο πλάτος και στενό στο μήκος το ρημάδι. Αρκετά σκαλοπάτια τα κατέβηκα με το ποπό και κάποια άλλα δύσκολα σημεία ακουμπισμένη με τα χέρια στον τοίχο και χωρίς να κοιτάω κάτω. Οπότε αν κάποιος είναι υψοφοβικός, ούτε καν να το διανοηθεί. Το ΜΡ από μόνο του είναι μύθος, καλά κάνατε και δεν ανεβήκατε αν είχατε αμφιβολίες.
2. Το στεφάνι μου και αγαπημένος μου συνταξιδιώτης με λέει "Πρέσβειρα της Ελλάδος" γιατί σε όποιο σημείο αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και να βρεθώ το αντιπαραβάλλω με κάποιον αρχαιολογικό χώρο στην Ελλάδα, και φυσικά μοιράζομαι τις εντυπώσεις μου και με αλλοεθνείς, διαφημίζωντας την Ψωροκώσταινα. Τα γράφω αυτά σε σχέση με το σχόλιό σου για το ΜΡ θέλοντας να πω το εξής: Στην "γειτονιά" που μας έλαχε να γεννηθούμε, εκτός από τα μύρια όσα δεινά που βιώνουμε, αν σε ενδιαφέρει, γεμίζεις (από πολύ νωρίς στη ζωή σου) με πολλές και πολύ καλές εικόνες από αρχαιολογικούς χώρους και μάλιστα με πολύ μεγάλη ποικιλία και κάποιες χιλιάδες χρόνια ζωής στην πλάτη τους. Είναι σχετικά δύσκολο για έναν Έλληνα που έχει δει δυο - τρία πράγματα να εντυπωσιαστεί σε μεγάλο βαθμό.
Για εμένα ήταν αναπόφευκτη η σύγκριση του ΜΡ με τις Μυκήνες για λόγους λιθοδομής, αρχιτεκτονικής και οργάνωσης του τρόπου ζωής. Τους δύο πολιτισμούς τους χωρίζουν κάποιες χιλιάδες χρόνια.
Ίσως οι βαθύτεροι γνώστες του αντικειμένου να ανατρέψουν τελείως τον συλλογισμό μου, παρόλα αυτά σε αδρές γραμμές νομίζω ότι δεν είναι ανυπόστατος.
Αν θέλουμε να κινηθούμε και εκτός Ελλάδας, οι συγκρίσεις με τον Αιγυπτιακό πολιτισμό οδηγούν σε αναπάντητα ερωτήματα για το πως μπορούν να υπάρχουν τόσα κοινά στοιχεία ανάμεσα στους δύο πολιτισμούς με τόση χρονολογική και χιλιομετρική απόσταση.

Και πάλι σε ευχαριστώ για την ιστορία, πέρασα πολύ ωραία.

 

[hydronetta]

1. Η ανάβαση στο Huiana Picchu ήταν μια από τις ωραιότερες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες, Οπότε αν κάποιος είναι υψοφοβικός, ούτε καν να το διανοηθεί.
2. ….γιατί σε όποιο σημείο αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και να βρεθώ το αντιπαραβάλλω με κάποιον αρχαιολογικό χώρο στην Ελλάδα...
Και πάλι σε ευχαριστώ για την ιστορία, πέρασα πολύ ωραία.

Eυχαριστώ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που σου ανακάλεσα μνήμες.
Είμαι ολίγον υψοφοβικός οπότε δεν μπήκα καν στον πειρασμό να επιχειρήσω ανάβαση. Συναντήσαμε κι ένα ζευγάρι Ρουμάνων όπου ο νεαρός πισωγύρισε με ελαφρά πηδηματάκια μην αντέχοντας το κενό να χάσκει κάτω από τα πόδια του. Δεν τον ζήλεψα.
Δεν θέλω να νομιστεί ότι το Machu Picchu δεν αξίζει. Η αίσθηση του χώρου σε συνδυασμό με τα αρχαία είναι που δημιουργεί τη μαγεία. Απλά δεν με εντυπωσίασαν οι Ινκας εκτός αν έκρινα τα πάντα με ματιά πολιτικού μηχανικού. Πιο πολύ με γοήτευσαν οι άγνωστοι προγενέστεροι πολιτισμοί της Νότιας Αμερικής για να μην αναφερθώ σ' εκείνους της Μεσοαμερικής (πχ στο Μεξικό) που καλλιτεχνικά είναι σκάλες ανώτεροι. Και βέβαια ωχριούν σε σχέση με όποιον πολιτισμό άνθισε στην λεκάνη της Μεσογείου, Μ.Ανατολή και Ασία χιλιετίες πριν.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Κ. & Νότια Αμερική

 

[FRIDA08]

Δεν θέλω να νομιστεί ότι το Machu Picchu δεν αξίζει. Η αίσθηση του χώρου σε συνδυασμό με τα αρχαία είναι που δημιουργεί τη μαγεία.

Ούτε και εγώ επ΄ ουδενί. Δεν ξέρω αν ακούστηκαν έτσι αυτά που έγραψα αλλά δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση.
Η ενέργεια του χώρου είναι μοναδική, και η αίσθηση που είχαμε τουλάχιστον εμείς ήταν μια -περίεργη για την σωματική μας κόπωση- απόλυτη ηρεμία.
Την σύγκριση την έκανα καθαρά σε λεπτομέρειες που ανέφερα.

 

[hydronetta]

Ούτε και εγώ επ΄ ουδενί. Δεν ξέρω αν ακούστηκαν έτσι αυτά που έγραψα αλλά δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση.
Η ενέργεια του χώρου είναι μοναδική, και η αίσθηση που είχαμε τουλάχιστον εμείς ήταν μια -περίεργη για την σωματική μας κόπωση- απόλυτη ηρεμία.
Την σύγκριση την έκανα καθαρά σε λεπτομέρειες που ανέφερα.

Συμφωνουμε απολυτα

 

[mikrh tsopana]

Ευχαριστούμε πολύ για όλα!!
Πολύ ενδιαφέρον ταξίδι, υπέροχες φωτογραφίες και φυσικά ανεπανάληπτη αφήγηση. Συγχαρητήρια για τον εκπληκτικό τρόπο γραφής και τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες επάνω στις περουβιανές φυλές και τα μνημεία.

 

[LULLU]

ευχαριστουμε για το ταξιδι , για τις φωτο και για οσα μας θυμισες...

 

[mariath]

Σχεδόν την είχα ξεχάσει αυτή την ιστορία. Ας είναι ευλογημένο αυτό το καλοκαίρι που σου έφερε τέτοιο συγγραφικό οίστρο για να ολοκληρώσεις τις μισοτελειωμένες ιστορίες σου!

 

[KonstantinosAlyona]

Κεφ.8. Arequipa

Xτισμένη στα 2380 μέτρα υψόμετρο, σ’ένα φυσικό περιβάλλον όπου δεσπόζουν 3 ηφαίστεια (Misti, Chachani, PichuPichu) η Arequipa λέγεται και Ciudad Blanca, (άσπρη πόλη) από την ηφαιστειακή λευκή πέτρα με την οποία φτιάχτηκαν τα σπίτια του ιστορικού κέντρου της. Η μίξη της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής και των τεχνικών των ιθαγενών εκφραζεται στην περίβλεπτη πλατεία της με τις καμάρες και στα αρχοντικά της πόλης, καθιστώντας την μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Aτυχώς όμως θα είναι πάντα ...δεύτερη. Δεύτερη πιο σημαντική πόλη στο Περού μετά τη πρωτεύουσα Lima και δεύτερη πιο τουριστική μετά το Cusco.

Μετά το μουντό περουβιανό βορρά, η διαύγεια της ατμόσφαιρας στην Αrequipa ήταν το πρώτο που μας εντυπωσίασε. Ανεβήκαμε άρον άρον στη ταράτσα του ξενοδοχείου με την ελπίδα να απολαύσουμε πανοραμικά τη θέα με το ζεστό πρώτο φώς της ημέρας. Μπορεί η θέα να ήταν περιορισμένη προς τη πόλη, όμως τα χιονοσκεπή ηφαίστεια τριγύρω, ανεμπόδιστα όρθωναν το ανάστημά τους, μαγεύοντάς μας. Απολαμβάναμε τα κορεσμένα χρώματα κι έναν καταγάλανο ουρανό.
Πήραμε τους δρόμους. Ήδη η εμπειρία είχε δείξει ότι τα ιστορικά αξιοθέατα είναι πέριξ της κεντρικής πλατείας, εύκολα όλα προσβάσιμα με τα πόδια.
Βάσει χάρτου ξεκινήσαμε από την Iglesia y Convento de San Francisco όπου παρά τις περί αντιθέτου πληροφορίες του οδηγού, «φάγαμε πόρτα» από τις μοναχές. Προχωρήσαμε αγνοώντας τις εκκλήσεις μιας υπαλλήλου να επισκεφθούμε το γειτονικό Museo Historico Municipal στη μικρή καταπράσινη πλατεία του San Francisco, και συνεχίσαμε προς το Μοναστήρι της Santa Catalina, το must-see αξιοθέατο στην Arequipa.

View attachment 123756
Santa Catalina​

Το Μοναστήρι της Santa Catalina είναι κι αυτό χτισμένο με το χαρακτηριστικό λευκό ηφαιστειακό πέτρωμα, το 1579-80, σαράντα χρόνια αφότου ιδρύθηκε η πόλη. Η οικονομική ευμάρεια από τις περιουσίες των πλουσίων ευγενών που εγκατέλειπαν τα εγκόσμια βοήθησε ώστε το μοναστήρι να διευρυνθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων, μέχρι που έγινε μια πόλη μέσα στην πόλη. Στην ακμή του 450 μοναχές μαζί με το υπηρετικό τους προσωπικό κατοικούσαν πίσω από τα ψηλά του τείχη. Το 1970, όταν οι αρχές επέβαλαν το μοναστήρι να αποκτήσει ηλεκτρικό και τρεχούμενο νερό, η φτωχή (πλέον) κοινότητα των μοναχών επέλεξε να ανοίξει το μεγαλύτερο μέρος του μοναστηριού για το κοινό, προκειμένου να πληρώσει τις εργασίες. Οι λιγοστές καλόγριες περιορίστηκαν έτσι σε μια γωνιά της κοινότητάς τους και το υπόλοιπο μοναστήρι έγινε ένα από τα κύρια τουριστικά αξιοθέατα της Arequipa.
Πληρώνοντας το τσουχτερό για δεδομένα του Περου εισιτήριο, μπήκαμε στη αυλή, όπου μας υποδέχθηκε η ευμεγέθης επιγραφή: Silencio (ησυχία).

View attachment 123757​

Αρχικά αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε μια από τις ξεναγούς να μας κάνει μια βόλτα στους δαιδαλώδεις χώρους του μοναστηριού ώστε να προσανατολιστούμε και να καταλαβαίνουμε τι βλέπουμε, καθότι βαριόμουν τα μάλα να κραδαίνω τον οδηγό, να διαβάζω και να μεταφράζω ταυτόχρονα. Μετά με το ραχάτι ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή ώστε να ξεθυμάνει ο φωτογραφικός οίστρος σ’αυτόν τον απόλυτα φωτογενή χώρο.
Περπατήσαμε στα στενά δρομάκια με ονομασίες από ισπανικές πόλεις, περάσαμε από αψιδωτές στοές, αυλές, πλατείες (μερικές με σιντριβάνια, λουλούδια και δέντρα) και τα λιτά κελιά των μοναχών, το καθένα με μια μικρή αυλή και τη κουζίνα του. Η κάθε μοναχή είχε την υποτακτικό της για την φροντίδα των καθημερινών εργασιών.

Όλα βαμμένα σε έντονο λουλακί και κυρίως κεραμιδί χρώμα που έπαιρνε φωτιά κάτω από το φως του ήλιου. Η επίσκεψη κατέληξε στο μουσείο του μοναστηριού αφού πρώτα είχαμε απολαύσει το ρόφημά μας και υπέροχα γλυκά στο εξαιρετικό café του μοναστηριού με την κατάφυτη αυλή - μια όαση δροσιάς κάτω από τον δυνατό ήλιο.

View attachment 123758

View attachment 123759

View attachment 123760​

View attachment 123761

View attachment 123762
Kελί μοναχής

View attachment 123763

View attachment 123764

View attachment 123765

View attachment 123766 ​

View attachment 123767
La lavanderia, τα υπαίθρια πλυντήρια σε πήλινα κιούπια​

View attachment 123768
Κουζίνα

View attachment 123769

View attachment 123770 ​

View attachment 123771

View attachment 123772​

View attachment 123773
Μουσείο​

View attachment 123774
To πιο χαλαρό cafe της πόλης είναι στο.... μοναστήρι​

Αναγκαστήκαμε να αποχωρήσουμε συνειδητοποιώντας ότι είχαμε αναλώσει αρκετές ώρες για την επίσκεψη στο μοναστήρι και ο χρόνος μας πίεζε να επισκεφθούμε και τα υπόλοιπα αξιοθέατα της πόλης καθώς το πρόγραμμα προέβλεπε μονοήμερη παραμονή στη πόλη.

Αποικιακής ούσας αρχιτεκτονικής, είναι λογικό στο ιστορικό κέντρο της Arequipa να θαυμάσει κανείς αρχονικά κι εκεκλησιές. Έτσι στο δρόμο μας προς τη πλατεία περάσαμε το Casa del Moral του 17ου αιώνα, με υπέροχη γλυπτή πύλη όπου μαζί με τους ισπανικούς θυρεούς, αναπαριστώνται κεφάλια πούμα από τα στόματα των οποίων ξεπηδούν φίδια. Το εσωτερικό που μπορεί να επισκεφθεί κανείς έχει ένα μεγάλο βοτσαλωτό αίθριο και τα διάφορα δωμάτια περιμετρικά του έχουν έπιπλα και πίνακες της εποχής.

View attachment 123775

View attachment 123776

View attachment 123777​

Δίπλα ακριβώς το λιτό Complejo Cultural Chavez de la Rosa, αποικιακό κτίσμα του 1743 στεγάζει σήμερα πινακοθήκη, την οποία δεν τιμήσαμε μιας και η ώρα ήταν περασμένη και είχε φτάσει το καταμεσήμερο.
Ένα τετράγωνο πιο κάτω η Iglesia San Agustín του 1575, εντυπωσίασε με την μπλιχλιμπιδωτή μπαρόκ πρόσοψή της, κάτι που δεν κατάφερε να κάνει με το σχετικά αδιάφορο εσωτερικό της.

View attachment 123778​

Καταλήξαμε στη πλατεία της Arequipa (Plaza de Armas είπαμε, μη τα ξαναλέμε), μιας από τις ωραιότερες της Νοτίου Αμερικής. Σχεδόν σε όλο το βορινό της τμήμα δεσπόζει ο Καθεδρικός Ναός (ότι πιο επιβλητικό είχαμε ως τότε δει στο Περού), ενώ περιμετρικά της υψώνονται συμμετρικά διώροφα κτήρια με καμάρες. Στο κέντρο της δεσπόζει το turututu συντριβάνι όπως χαριτωμένα βάπτισαν οι ντόπιοι το αγγελάκι που παίζει τρομπέτα. Η πλατεία είναι το σημείο συνεύρεσης των Arequipeños που συρρέουν για σουλάτσο τις απογευματινές και βραδυνές ώρες.

View attachment 123779

View attachment 123780

View attachment 123781

View attachment 123782
Plaza de Armas​

Ο Καθεδρικός χωρίς παραδόξως μπαρόκ μπιχλιμπίδια εξωτερικά, εντυπωσιάζει κυρίως λόγω του μεγέθους και της φωτογένειάς του με φόντο τα χιονισμένα ηφαίστεια, αλλά από κει και πέρα απεδείχθη και αυτός αδιάφορος εσωτερικά.

View attachment 123783

View attachment 123784

View attachment 123785
La Catedral​

Σε ότι όμως υστερεί ο καθεδρικός υπερτερούν οι κοντινές Iglesia La Compania, με μια υπέροχη mestizo-μπαρόκ σκαλιστή πύλη της, ερμητικά όμως κλειστή για να την επισκεφθούμε και εσωτερικά, και η Iglesia Santo Domingo.

View attachment 123786
Iglesia La Compania​

H πανδαισία ολοκληρώθηκε στο Casa Tristan del Pozo του 1737, με αντίστοιχα εντυπωσιακή πρόσοψη. Πολλά από τα αρχοντικά αποτελούν σήμερα ιδιοκτησίες τραπεζών που με επιμέλεια τα έχουν ανακαινίσει.

View attachment 123787

View attachment 123788

View attachment 123789

View attachment 123790

View attachment 123791
​

Είχε φτάσει αργά το μεσημέρι και αποφασίσαμε να ολοκληρώσουμε τη μεγάλη βόλτα μας στην Arequipa αποτίωντας φόρο τιμής στη δεσποινίδα Juanita στο Μuseo Santuarios Andinos. Η Juanita είναι η παγκοσμίως γνωστή μούμια Inca, μια 13χρονη ευγενούς καταγωγής που θυσιάστηκε σε ιεροτελεστία επί εποχής της, παραμένοντας στην κατάψυξη στις παγωμένες κορφές των Άνδεων. μέχρι το 1995 που ανακαλύφθηκε. Το εντυπωσιακό με την Juanita δεν είναι μόνο ότι μας δίνει μοναδικές πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο ανθρωποθυσιών την εποχή των Inca, αλλά και ότι αποτελεί τη μοναδική μούμια της οποίας σώζονται τα εσωτερικά όργανα, καθώς απλά εγκαταλήφθηκε όταν σκοτώθηκε! Το μουσείο είχε αποκλειστικό σκοπό να μας ξεναγήσει στο ιστορικό της ανακάλυψης και την επιστημονική προσέγγιση του θανάτου της Juanita, να μας δείξει τα προσωπικά της αντικείμενα, πριν καταλήξουμε σε μια σκοτεινή παγωμένη αίθουσα για να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο μαζί της.

View attachment 123792​

Είχε σχεδόν αρχίσει να βραδιάζει όταν πήραμε το δρόμο προς το hostal μας για να ξεκουραστούμε λίγο πριν την βραδυνή έξοδο για φαγητό. Ελέγχθηκαν οι σημειώσεις για τις πιθανές επιλογές, όμως πήγαν στράφι καθώς η μύτη του travelgatou μας οδήγησε τελικά στο εστιατόριο Nina Yaku.
Gourmet Restaurant έγραφε στην είσοδο και λίγο μας έπιασε η ψυχή μας ότι θα μας κοστίσει ο κούκος αηδόνι. Αντ’αυτού αγαπητοί μου, φάγαμε εξαιρετικά, το σερβις ήταν υποδειγματικότατο και οι τιμές όχι πολύ ακριβότερες των λαϊκών εστιατορίων που είχαμε ως τότε τιμήσει. Πήραμε τότε την απόφαση ότι μια ζωή την έχουμε και πρέπει να την γλεντήσουμε και στο φαγητό.

View attachment 123793
Rocotto Relleno, τοπική σπεσιαλιτέ της Arequipa​

Η Arequipa μας φάνηκε γοητευτική (χωρίς όμως να μας ξετρελλάνει) με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της λευκής πέτρας σε συνδυασμό με την παρουσία των ηφαστείων τριγύρω που δεσπόζουν συχνά πυκνά στο οπτικό πεδίο του επισκέπτη. Αυτό όσον αφορά το ιστορικό κέντρο, γιατί μερικά τετράγωνα μακρύτερα επικρατεί το γνωστό οικοδομικό χάος και η κακογουστιά των περουβιανών πόλεων.

View attachment 123794​

View attachment 123795

View attachment 123796​

Γυρίσαμε νωρίς νωρίς στα κρεβάτια μας καθώς η επόμενη μέρα προβλεπόταν δύσκολη. Είχαμε μια πολύωρη μετακίνηση από την Arequipa μέσω της λίμνης Titicaca με τελικό προορισμό τη La Paz στη Bολιβία. 600 χλμ ανηφορικού δρόμου μέχρι το Altiplano όπου θα μας υποδεχόταν και το υψόμετρο των 4000 μέτρων στο El Alto της Βολιβιανής πρωτεύουσας.

Το αίτημα ήταν σαφές, ο οδηγός να διαθέτει τσάι και φύλα coca!

Ομολογώ ότι δεν είχα διαβάσει μέχρι τώρα την ιστορία σου, Παναγιώτη! Αλλά, μιας και το σχέδιο "Λατινική Αμερική" μπαίνει όλο και πιο πολύ στο νου μας, νομίζω πως βρήκα ταξιδιωτικό οδηγό. Μόνο που θέλω και ηφαίστεια, αυτά τα ομορφούλια που είδα εκεί! Μπορείς να τα ανέβεις, γνωρίζεις τίποτα παραπάνω;;