Βολιβία Περού Οι Βαρώνοι της….κόκα! (Περού-Βολιβία)

[FRIDA08]

Την διάσημη κολοκυθόσουπά του με το φρεσκοψημένο ζυμωτό ψωμάκι την τιμήσαμε δεόντως!

Αχ τι μου θυμίζεις τέτοια ώρα..... Three chocolate cake, por favor!

Γενικά το φαγητό ήταν το κάτι άλλο και στα δύο ξενοδοχεία. Να σημειώσω όμως για και εμείς μείναμε και στο Ninos1 και στο 2 ότι το 1 ήταν πιο κοντά στο κέντρο, και πιο ωραίο και παλιό κτήριο.

Ωραία στιγμή το καλάθι με τα ψωμιά που υπήρχε στην είσοδο του ξενοδοχείου και κάθε φορά που ανοίγαμε την πόρτα για να βγούμε στον δρόμο, έμπαιναν παιδιά και έπαιρναν ψωμί.

 

[jumaru]

H τιμή ήταν πραγματικά εξωπραγματική, γι'αυτό δεν υπήρξε δεύτερη σκέψη και κλείστηκε το ταξίδι. Ήταν προσφορά της TAM και όπως βλέπεις αφορά διαφορετικούς αερολιμένες αναχώρησης και άφιξης από Ευρώπη. Δεν ξέρω αν έχει κάνει άλλες τέτοιες προσφορές και πόσο γνωστοποιούνται (δεδομένου ότι προσφορές αφορούν ελληνικά αεροδρόμια)

Ευχαριστώ για την απάντησή σου... άρα περιμένω κάποια προσφορά! Ξέρει κανείς τι παίζει με την Skyteam;
Α, και κάτι άλλο... κι εγώ όπως όλοι έχουμε πάθει πλάκα από τις φωτογραφίες... Χωρίς σε καμιά περίπτωση να θέλω να μειώσω την τέχνη του δημιουργού, αλήθεια με τι φωτογραφική μηχανή είναι τραβηγμένες οι φωτό;

 

[hydronetta]

Α, και κάτι άλλο... κι εγώ όπως όλοι έχουμε πάθει πλάκα από τις φωτογραφίες... Χωρίς σε καμιά περίπτωση να θέλω να μειώσω την τέχνη του δημιουργού, αλήθεια με τι φωτογραφική μηχανή είναι τραβηγμένες οι φωτό;

Sony-NEX 5N οι περισσότερες που έχω αναρτήσει αλλά και με Canon dslr που είχαν οι δύο συνταξιδιώτες μου. Τραβήχτηκαν σε raw και μετά έγιναν jpeg με την σχετική επεξεργασία (σκοτεινά/φωτεινά σημεία κλπ)
Πάντως να ξέρεις ότι το Αλτιπλάνο μια εξαιρετική διαύγεια οπότε δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να βγάλει άσχημες φωτογραφίες

 

[TEARY29]

Πολύ όμορφη ιστορία και γραφή.ποσό διάστημα σας πήρε να το οργανώσετε? περιμένουμε με αγωνία την συνέχεια.

 

[hydronetta]

Πολύ όμορφη ιστορία και γραφή.ποσό διάστημα σας πήρε να το οργανώσετε? περιμένουμε με αγωνία την συνέχεια.

Καθορίστηκε το διάστημα του ταξιδιού και μετά σχεδιάστηκε το πρόγραμμα. Δεν θυμάμαι πόσο ακριβώς μου πήρε, έπρεπε να διαβάσω λίγο για τη κάθε περιοχή τι αξίζει να δεις και μετά να κανονίσουμε τις διαμονές. Τις μετακινήσεις στο βορρά του Περού και γύρω από το Cusco τις κανονίσαμε επί τόπου. Το κομμάτι Arequipa-Βολιβία-Cusco είχε οργανωθεί από Αθήνα σε συνεργασία με Βολιβιανό πρακτορείο

 

[maιra1]

Τι υπέροχο ταξίδι! Εξαιρετική η Βολιβία σου αγαπητό ροζουλί χοιρίδιο! Καταπληκτικές πληροφορίες και τι φωτογραφίες!!! Υπέροχες. Σ' ευχαριστώ πολύ.
Και για τις αναμνήσεις που ζωντάνεψαν ξανά από το μοναδικό Β. Περού....

 

[hydronetta]

Κεφ.18: Cusco

Φωλιασμένο στα υψίπεδα των Άνδεων, το Cusco δεν υπήρξε μόνο κέντρο της αυτοκρατορίας των Incas, αλλά και ο σύγχρονος πόλος έλξης μυριάδων επισκεπτών στο Περού. Το δυνατό χαρτί της τουριστικής βιομηχανίας της χώρας εκτός του ότι είναι χαρακτηρισμένο ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, αποτελεί και την πύλη εισόδου στην Ιερή κοιλάδα των Incas και βέβαια στο περιλάλητο Machu Picchu, ένα από τα απόλυτα φετίχ προορισμού των απανταχού ταξιδιωτών.

Μετά λοιπόν το πρωινό με τα βιολογικά καλούδια από το μποστάνι του καταλύμματός μας, πήραμε την άγουσα προς τη καρδιά της πόλης του Cusco, τι άλλο; Την Plaza de Armas. Το ιστορικό κέντρο του Cusco (το νεώτερο κομμάτι συναγωνίζεται σε αδιαφορία τα αντίστοιχα παντού στο Περού), είναι κατάφορτο από εκκλησιές και κτήρια της αποικιοκρατικής περιόδου.

Προσπεράσαμε tην πολύβουη στεγασμένη αγορά του Mercado Central, την αποικιακή Iglesia de San Pedro του 16ου αιώνα και την Iglesia de Santa Clara ίδιας εποχής, που όπως και στη προηγούμενη, οι βάσεις στήριξης ήταν στιβαρές πέτρες ξηλωμένες και φερμένες από κτίσματα των Incas. Ατυχώς κλειδαμπαρωμένες κι οι δυό για να πάρουμε μια γεύση του εσωτερικού τους.

Περνώντας μια αψίδα...

...χαλαρώσαμε για λίγο στην άπλα της Plaza San Francisco όπου δεσπόζει το Museo y Convento de San Francisco (που δεν το τιμήσαμε με την επίσκεψή μας), παρατηρώντας και το πολύχρωμο πλήθος που είχε αρχίσει να συρρέει προς το κέντρο της πόλης.

Αντιθέτως η Inglesia y Convento de la Merced, μιας σπιθαμής δρόμος, μας υποδέχθηκε με τις θύρες διάπλατα ανοιχτές. Το πρώην μοναστήρι είχε να επιδείξει μια εντυπωσιακή εσωτερική αυλή με περιστήλιο, μια σειρά από τοιχογραφίες της σχολής Cusqueña (που στα μουλωχτά απαθανατήσαμε μιας κι απαγορευόταν η φωτογράφηση) κι ένα βαρύτιμο ογκώδες αρτοφόριο μέσα στις πέρλες και τα διαμάντια.

Η γειτονιά γύρω από το πρώην μοναστήρι ήταν ενδιαφέρουσα. Κυρίως αν περνώντας από τις ανοιχτές βαριές εξώθυρες τρύπωνες στις μικρές αυλές που ο μικρόκοσμός τους σε τίποτα δεν θύμιζε την αποικιακή μεγαλοπρέπεια της εξωτερικής φυσιογνωμίας των κτηρίων. Ο ενθουσιασμός του alter ego μου ως μπιχλόχοιρου ήταν έκδηλος.

Είχαμε σχεδόν φτάσει στην Plaza de Armas και τα γύρω στενά πνίγονταν κυριολεκτικά στο κόσμο.

Παντού κυμάτιζε η σημαία του ουράνιου τόξου. Παρά το συνειρμό ουδεμία σημειολογική ταύτιση με εκείνη των απανταχού gay ή των ειρηνιστών: είναι τα χρώματα της σημαίας της αυτοκρατορίας των Ίνκας (Tahuantinsuyo όπως ονομαζόταν).

Ομάδες παιδιών κυκλοφορούσαν με παραδοσιακές στολές και δεν μας πήρε χρόνο ν’αντιληφθούμε ότι πέσαμε πάνω στους εορτασμούς του θερινού ηλιοστασίου με υπαίθριους χορούς και μουσικές. Κάτι που οι κάτοικοι του Cusco δείχνουν να απολαμβάνουν μαζικά και σε κάθε ευκαιρία!
Αναμενόμενο ότι η ξενάγηση στα αξιοθέατα της εντυπωσιακής Plaza de Armas πήγε περίπατο, τουλάχιστον προσωρινά, καθώς το φολκλορικό δρώμενο κέντρισε το ενδιαφέρον μας.
Και να’σου ορχήστρες κι ομάδες παιδιών να παραβγαίνουν ποιά εκτελεί πιο επιδέξια το χορευτικό της. Ήταν οι ήχοι, το λίκνισμα, οι πολύχρωμες φορεσιές, αλλά μέχρι και τα αμνοερίφια που επιστρατεύτηκαν προς χάριν της χορογραφίας, της τέρψης του φιλοθεάμονος κοινού και της αξιολόγησης των κριτών που θωρούσαν τους διαγωνιζόμενους από ειδική εξέδρα.

Μακαρίζαμε τη τύχη μας. Μετά το εντυπωσιακό κατανυκτικό Coprus Christi στο βορρά, γιορτές και πανηγύρια ανιμιστικών καταβολών στο Cusco, αλλά κι εδώ με τις ευλογίες της Εκκλησίας! Και βέβαια εξηγήθηκε γιατί οι πλατείες και τα στενά της πόλης τα βράδυα γέμιζαν παρέες που έκαναν πρόβες τις χορευτικές φιγούρες.

Mετά λοιπόν τα θεάματα (άνευ άρτου) πίσω λοιπόν στη γνωριμία μας με τη πόλη του Cusco και τη καρδιά της πόλης, την Plaza de Armas.
Ήδη από την εποχή των Incas, η πλατεία, που ονομάζεται Huacaypata ή Aucaypata, ήταν το νευραλγικό κέντρο της πόλης.

Αποικιακές στοές κι όμορφα σπίτια με τα ξύλινα μπαλκονάκια τους πλαισιώνουν την περιποιημένη πλατεία.

Στη βορειοανατολική πλευρά της βρίσκεται ο επιβλητικός καθεδρικός ναός (La Catedral) με τα παρεκκλήσια El Triunfo & Maria Jesus εκ δεξιών και εξ’ευωνύμων, ενώ το σκηνικό πλαισιώνεται στη νοτιοανατολική πλευρά από την εντυπωσιακά στολισμένη Templo de la Compañía de Jesús. Κι οι δύο εκκλησιές, είναι δημιούργημα των ισπανών αποικιοκρατών τον 16ο αιώνα.

Η πλατεία είναι και το σημείο αναφοράς της πόλης μέρα και νύχτα. Πάνω ή στα γύρω στενά υπάρχουν πληθώρα εστιατορίων με κράχτες και λιγοστά μπαράκια.

Ανάμεσα στα φροντισμένα παρτέρια της πλατείας υψώνεται επιβλητικό το χρυσαφί άγαλμα του Pachacuti που ήταν ο ένατος άρχοντας του Βασιλείου του Κούσκο κι αργότερα της αυτοκρατορίας των Incas.

Η απόλυτη αντίθεση με τους σταυρούς των εκκλησιών που δεσπόζουν στην Plaza de Armas.

Δίπλα από τον καθεδρικό πήραμε το ανηφορικό καλντερίμι που οδηγούσε προς το Μuseo Inca που στεγάζεται σε πρώην αρχοντικό. Όσες φορές κι αν βρεθήκαμε κοντά στην είσοδό του, μας κυρίευε μια αμφιθυμία. Μετά από τόσα μουσεία περί των προκολομβιανών πολιτισμών, τι θα προσέθετε άλλο ένα; Αναβολή λοιπόν στην αναβολή δεν διαβήκαμε τη πόρτα του ποτέ.
Αντίθετα η μικρή πλατειούλα (Balcon de Cusco) μπροστά του ήταν ένα από τα καλύτερα μέρη για να έχεις μια (έστω και περιορισμένη) πανοραμική άποψη της Plaza de Armas.

Αυτό το γνωρίζουν και οι κυριούλες που αυτοανακηρύσσονται μοντέλα φωτογράφησης έναντι αμοιβής βεβαίως, φορώντας παραδοσιακές φορεσιές και κρατώντας baby llamas στα χέρια τους. Να’ναι καλά και οι τηλεφακοί…

H γλυκειά μικρή Plaza Nazarenas δεν είχε να επιδείξει κάτι συγκλονιστικό πλην δυό μικρών εκκλησιών, μέρος ενός πρώην μοναστηριού που σήμερα στεγάζει την επιτομή της πολυτέλειας στην διαμονή που ακούει στο όνομα Hotel Monasterio. Μπορεί η αυλή να είναι επισκέψιμη κι ίσως μια στάση για ένα καφέ ενδεδειγμένη αν είστε οπαδοί, όμως την πολυτέλεια των δωματίων δεν μπόρεσα να την κρίνω ιδίοις όμμασιν. Έτσι οι συνταξιδιώτες μου απέφυγαν τη γκρίνια ότι ούτε ένα ξενοδοχείο της προκοπής δεν μου κλείνουν, για να ζήσω το παραμύθι μου, εγώ το χαμερπές τετράποδο.

Πριν προλάβουν συνεπώς να πάρουν τα μυαλά μου αέρα, συνεχίσαμε την ανωφέρεια μέσα από τα γραφικά σοκάκια σε μια μια από τος παλιότερες συνοικίες του Cusco, την Barrio San Blas.

Διασχίσαμε μια από τις αρχαιότερες οδούς όπου από τη μιά περίτεχνα λαξεμένοι τεράστιοι ογκόλιθοι των Incas σχημάτιζαν ένα αδιαπέραστο τοίχο.

Η Βarrio San Blas ονομάζεται και γειτονιά των καλλιτεχνών. Με τα κάτασπρα σπίτια, το εκκλησάκι και την μικρή piazoleta που έσφυζε από κόσμο, παραπέμπουν σε σκηνικό της Μεσογείου.

Κάναμε βόλτες και προς τις αγορές (τζάμπα κόπος, οι τιμές ήταν ανάλογες προς καταστημάτων του κέντρου), ψωνίσαμε δωράκια για γνωστούς και συγγενείς.

Περάσαμε σχεδόν δυό μέρες περιδιαβαίνοντας τα στενά του με χαλαρούς ρυθμούς, απολαμβάνοντας τα δρώμενα που έδιναν στη πόλη ζωντάνια και χρώμα.
Για τον επισκέπτη που δεν αφήνει ούτε ένα αξιοθέατο που να μην επισκεφθεί, υπάρχουν ακόμα καμιά ντουζίνα ενδιαφέρουσες εκκλησιές και μουσεία, καθώς και το σύμπλεγμα Q’orikancha που ήταν τελετουργικός χώρος των Incas. Εμείς αισθανόμασταν πλήρεις εικόνων κι εντυπώσεων μετά από τόσες μέρες ταξιδιού για μπούμε στη διαδικασία να τα επισκεφθούμε ένα προς ένα. Άλλωστε μπροστά μας ξανοίγονταν τα καλύτερα: η Ιερή Κοιλάδα των Incas και το Machu Picchu!

 

[ggonholidays]

Υπέροχα... Περιγραφή, φωτογραφίες .... όλα!!!!!!!!!!!

 

[hydronetta]

Υπέροχα... Περιγραφή, φωτογραφίες .... όλα!!!!!!!!!!!

Ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου
Mε κράξανε…οπότε σιγά σιγά πρέπει να ολοκληρώνω τις ιστορίες. Άλλα δυο κεφάλαια μείνανε… Ετσι για να ανακαλέσουμε μνήμες

 

[chris7]

Πολύ ωραία. Συνέχεια της ιστορίας με καταπληκτική αφήγηση και θαυμάσιες φωτογραφίες.

 

[hydronetta]

Κεφ.19. Ιερή κοιλάδα των Incas

Δυό μέρες αφιερώσαμε στην Ιερή κοιλάδα των Incas.
Θέλοντας να κινηθούμε ανεξάρτητα και ν’απολαύσουμε τη διαδρομή με στάσεις όπου θέλαμε, επιλέξαμε την βολική και τελικά όχι ακριβή λύση της ενοικίασης αυτοκινήτου με οδηγό μέσω του ευγενέστατου ρεσεψιονίστ του καταλύμματός μας (που ω τι τύχη μιλούσε καλά αγγλικά).
Επί χάρτου σχεδιάσαμε τις διαδρομές κι η επιθυμία μας προς τους οδηγούς εκφράστηκε εις... άπταιστην ισπανικήν: mucho tiempo por favor para visitar y ver…

Διαδρομή 1η​

H πρώτη μας στάση στο Sacsayhuaman ήταν μόλις μερικά χιλιόμετρα, στα περίχωρα του Cusco. Θα μπορούσες μάλιστα να το κάνεις και ποδαράτο από το κέντρο της πόλης, αν είχες τα αναγκαία αποθέματα ενέργειας ν’ανηφορίσεις την απότομη πλαγιά. Σε τέτοιο υψόμετρο δεν τέθηκε καν επί τάπητος τέτοια προοπτική. Χαλαρά παρκάραμε στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου και περιδιαβήκαμε τα ερείπια.
Ο αρχαιολογικός χώρος αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα οχειρωματικής τέχνης των Incas από ογκώδεις λίθους σε ιδιόμορφη διάταξη ζιγκ-ζαγκ. Αυτό ολοκληρώνει την εικόνα, καθώς η αστική δομή του Cusco επί Incas θύμιζε σε σχήμα ένα πούμα. Έτσι το Sacsayhuaman ήταν τα δόντια του θηρίου.

Όπως και στην Αίγυπτο (κάποιες χιλιετίες πριν βέβαια) εντυπωσιάζει σαν αναλογιστείς πως μεταφέρθηκαν και λαξεύτηκαν οι πέτρες αυτές. Η ιστορία θέλει 4,000 εργάτες να τις εξορύσσουν, 6,000 να τις μεταφέρουν χιλιόμετρα μακρυά, 10,000 να τις λαξεύουν και κάποιες χιλιάδες ακόμα να εγκαταλείπουν πάνω στην προσπάθεια το μάταιο τούτο κόσμο.

Σήμερα πέρα από τους μεγάλιθους που διαμορφώνουν το οχειρό, τις στιβαρές πύλες, λίγα παραμένουν στον εσωτερικό χώρο.

Οι ανασκαφές προδίδουν την πιθανή χρήση του ως τελετουργικό μέρος. Κι αν αρχαιολογικά δεν σας συνεπάρει, σίγουρα η απρόσκοπτη θέα προς τη πόλη του Cusco θα επισύρει επιφωνήματα και άπειρα κλικ στη φωτογραφική σας μηχανή.

Στη φωτογένεια του μέρους συνέβαλλαν τα llamas που βόσκαγαν το τρυφερό χορτάρι.

Παρούσες κι οι φολκλόρ χωρικές-μοντέλα για την απαραίτητη φωτογράφηση με τους επισκέπτες του χώρου.

Στο γειτονικό Qenko χρειάζεται ν’ανοίξεις τον οδηγό και να μελετήσεις για να εκτιμήσεις τη σημασία του. Αλλοιώς κινδυνεύεις να το χαρακτηρίσεις σαν ένα ξεκάρφωτο βράχο με ωραιότατα σκαλισμένα καθίσματα για τον κουρασμένο οδοιπόρο. Δεν είναι όμως τυχαίος βράχος αλλά μια huaca, ένας μικρός λαβύρινθος δηλαδή,όπου οι ιερείς των Incas θυσιάζαν llamas αφήνοντας το αίμα να ρέει μέσα από τα φιδωτά κανάλια. Αν αυτό δεν ακολουθούσε το πλήρες μήκος του καναλιού και λοξοδρομούσε, τότε κακά τα μαντάτα για την γονιμότητα της γης εκείνη τη χρονιά. Παράλληλα ο βράχος σχετιζόταν με λατρευτικές τελετές στα ηλιοστάσια, αλλά και σε γάμους.

Τα ερείπια του Puca Pucara που σημαίνει «Ερυθρό Οχειρό» δεν προσφέρουν κάτι περισσότερο στον επισκέπτη πέρα από όμορφες φωτογραφίες με φόντο τη θέα προς την κοιλάδα και τα βουνά. Πιστεύεται ότι ήταν κυνηγετικό καταφύγιο του αυτοκράτορα Pachacutec αλλά ταυτόχρονα ως οχυρό έλεγχε τον δρόμο μεταξύ Cusco-Pisac.

Λίγο περισσότερο ενδιαφέρον είχε το παρακείμενο Tambo Machay ή Ναός των Νερών. Από μια φυσική πηγή που κυλάει ως σήμερα, οι Ιncas διαμόρφωσαν τη πλαγιά σε εξέδρες ώστε το νερό να φθάνει στην βάση σαν μικροί καταρράκτες. Ήταν χώρος για τελετουργικό καθαρισμό κι εξαγνισμό προφανώς για την κοινωνική ελίτ των Incas.

Η διαδρομή της ημέρας κατέληξε στο Pisac αφού κάναμε στάσεις για να θαυμάσουμε τη θέα πάνω από το φαράγγι του ποταμού Urubamba.

Στην είσοδο του φαραγγιού, ορθώνεται στρατηγικά μα και μαγευτικά πάνω στις πλαγιές με τις αναβαθμίδες, η αρχαία ακρόπολη του Pisac.

Εκεί ανάμεσα στα ερείπια, μετά από μια σύντομη μα επίπονη ανάβαση, σαν άλλοι κόνδορες αφεθήκαμε ν’ατενίζουμε αφ’υψηλού το πανόραμα που απλωνόταν κάτω από τα μάτια μας. Μόνο που δεν μπήκαμε στο κόπο να ακολουθήσουμε το ανωφερές μονοπάτι για να επισκεφθούμε και το Ναό του Ήλιου κάτι που συνειδητοποιήσαμε σαν είμασταν στο αυτοκίνητο στο δρόμο του γυρισμού.

Αντιθέτως το σύγχρονο Pisac βολεύτηκε στην ευκολία της παραποτάμιας θέσης του κι αρκείται να προσελκύει τις ορδές των επισκεπτών στην υπαίθρια αγορά του όπου πωλούνται όλα τα σουβενιροκαλούδια-απειλή για το πορτοφόλι μας!

Διαδρομή 2η
​

Το πρόγραμμα αυτό, περιελάμβανε μια μακρύτερη διαδρομή και προέβλεπε να καταλήξουμε στη πόλη Ollantaytambo απ’όπου θα παίρναμε το τρένο για το Aguas Calientes (τη βάση για επίσκεψη στο Machu Picchu). Η διαδρομή ήταν εξαιρετική με τους ορεινούς όγκους των Άνδεων να μας συντροφεύουν….

μέσα από χωριά...

και βαθιές κοιλάδες.

Στάση πρώτη στο Chinchero ή Χωριό του Ουράνιου Τόξου. Ποιητικό το όνομα αλλά ταιριάζει απόλυτα σ'αυτό το μικρό ρουστικ χωριό.

Στη πλατεία του χωριού ο επισκέπτης αντικρύζει πρώτα την όμορφη αποικιακή εκκλησία του 17ου αι. χτισμένη πάνω στα ερείπια ναού των Incas, με ενδιαφέρουσες καλοδιατηρημένες τοιχογραφίες.

Λιτανεία​

Κι αμέσως πλάι από το γραφικό ξωκκλήσι, απλώνονται τα ερείπια της αρχιτεκτονικής των Incas: τείχη με μεγάλιθους, αναβαθμίδες, κι όλα σε ένα τοπίο που αντικρύζει κατάματα τις ψηλές κορφές των Άνδεων στα 3,762 μέτρα υψόμετρο!

Κατά πως φαίνεται το μέρος πρέπει να διαθέτει ιδιαίτερη "ενέργεια" αν κρίνω από την ομάδα των Ινδών που το είχε ρίξει στον διαλογισμό πάνω στο γρασίδι...

Συνεχίσαμε στο Moray, έναν ιδιόμορφο χώρο που έφτιαξαν οι Incas, λόγω των ομόκεντρων αναβαθμίδων.

Σε μικρή απόσταση τα επιφωνήματα ήταν αυθόρμητα σαν αντικρύσαμε τις αλυκές Salinas.

Παρά την κοσμοσυρροή το θέαμα ήταν εντυπωσιακό κι εκ του σύνεγγυς. Διαπιστώσαμε ότι είναι παραγωγικά ακόμα και μετά από 400 χρόνια συνεχούς χρήσης. Αφού πήραμε κι ένα δείγμα ορυκτού αλατιού αναχωρήσαμε προς το ποταμό Urubamba.

Κάναμε στάση στον παντελώς ασήμαντο παραποτάμιο οικισμό Huayllabamba (!) όπου απαθανατίσαμε τα στενά και τα γαϊδουράκια επί το έργον σ’ενα αυτοσχέδιο αλώνι καταμεσίς του δρόμου.

Με τον καημό μπας και μας ξεφύγει κάτι σημαντικό, ζήτησα από τον οδηγό μας να μας πάει σ’έναν αρχαιολογικό χώρο που είχα εντοπίσει στην…. ευρύτερη περιοχή. Μόνο που αποδείχθηκε ότι πρέπει να ήταν κάπου στα χαμένα στα χωράφια. Και να’σου τρυπώναμε σε χωματόδρομους, σε ετοιμόρροπα γεφυράκια, ρωτάγαμε χωρικούς που ο καθενας μας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του.

Μετά από ώρα άκαρπων προσπαθειών και γνωριμίας με την περουβιανή χλωρίδα και πανίδα κι αφού καταφέραμε να μην κολλήσουμε στις λάσπες, βγήκαμε πάλι στον κεντρικό δρόμο και πήραμε την άγουσα για τον τελικό μας προορισμό, το Ollantaytambo, άλλο ένα σημαντικό κέντρο της αυτοκρατορίας των Incas που όμως δεν γλύτωσε τη λαίλαπα των ισπανών κονκισταδόρες (εν αντιθέσει με το Machu Picchu).

Οι τεράστιες, απότομες αναβαθμίδες πάνω από τα ερείπια της πόλης των Incas συγκροτούν το θεαματικό Ollantaytambo, ένα από τα λίγα μέρη όπου οι ιθαγενείς πέτυχαν βραχύβια νίκη έναντι των ισπανών κατακτητών.
Αν και το Ollantaytambo ήταν ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό φρούριο, λειτούργησε επίσης ως θρησκευτικό κέντρο όπως αποδεικνύει το τελετουργικό κέντρο που βρίσκεται στην κορυφή των αναβαθμίδων.

Εντυπωσιακό φυσικό περιβάλλον, ενδιαφέρων αρχαιολογικός χώρος, όλα θα ήταν ιδανικά αν απουσίαζαν οι ορδές των τουριστών που σαν τα μυρμήγκια έπαιρναν την ανιούσα στα σκαλιά των αναβαθμίδων.

Το Ollantaytambo αποτελεί τo καλύτερο ορεκτικό, πριν συνεχίσετε, για να γευτείτε το κυρίως πιάτο που ακούει στο όνομα Machu Picchu!

Χαλαρά ροκανίσαμε το χρόνο μέχρι να πάρουμε το απογευματινό τραίνο για το Aguas Calientes, έναν οικισμό που ζει αποκλειστικά στους ρυθμούς των μυριάδων επισκεπτών του Machu Picchu.

Μια πανσπερμία φυλών που προστρέχουν για να θαυμάσουν ένα από τα 7 σύγχρονα θαύματα του κόσμου.

 

[hydronetta]

Κεφ.20. Machu Picchu – Eπίλογος

Αλήθεια δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ολοκληρώνεις μια ταξιδιωτική ιστορία για το Περού, παρά γράφοντας για το Machu Picchu. Διότι χωρίς υπερβολή είναι ένα μέρος που παρότι βουλιάζει από τουρισμό, κάπου θα βρεις μια γωνιά ν’αράξεις , απ’όπου θ’ατενίζεις το τοπίο που σε καθηλώνει και θα νοιώσεις την μυστηριακή γοητεία που αναδίδει.

Κι ας αρχίσω από τα πρακτικά:

Την επίσκεψη στο Machu Picchu ούτε φθηνή, ούτε απλή την λες.
Εκτός αν αποφασίσεις να κάνεις το πολύημερο trekking ή να ακολουθήσεις εναλλακτικές διαδρομές που συνδυάζουν μέσα μεταφοράς και περπάτημα, ο μόνος απροβλημάτιστος τρόπος να φτάσεις στο Machu Picchu είναι το τραίνο από Cusco (ή τους ενδιάμεσους σταθμούς). Οι τιμές ξεκινάνε κοντά στα 100 ευρώ μετ’επιστροφής.

Επίσης μόνο το εισιτήριο για τον αρχαιολογικό χώρο κοστίζει σχεδόν 35 ευρώ Αν θελήσεις να επισκεφθείς και το Μουσείο και την κορυφή Huayna Picchu βγάλε μερικά ευρώπουλα εξτρά από το πορτοφόλι.
Και για να μη χαθείτε στα ερείπια και κοιτάτε απορημένοι, να μην πάρετε κι έναν ξεναγό να σας δείξει και να σας εξηγήσει τα κατατόπια;
Βάλτε και διαμονή τουλάχιστον ένα βράδυ με τα παρελκόμενα, η υπόθεση Machu Picchu έρχεται κάμποσο πάνω από 150 ευρώ το άτομο για μια ουσιαστικά μονοήμερη εκδρομή!

Επίσης ο αρχαιολογικός χώρος δέχεται ένα maximum αριθμό επισκεπτών ανα ημέρα (ως 3000). Ακούγονται πολλοί; Μάλλον όχι αν κρίνω εξ’ιδίας πείρας. Άρα κρίνεται σοφή η επιλογή να κλείσετε τα εισιτήρια νωρίτερα (ακόμα καλύτερα online αν έχετε καταλήξει σε ημερομηνία). Αν ενδιαφέρεστε για ανάβαση στην κορυφή Huayna Picchu, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν καθώς επιτρέπονται συνολικά μόνο 400 άτομα σε δύο γκρουπ με αυστηρά προκαθορισμένες ώρες ανάβασης και κατάβασης.

Τι ώρες να πάτε; Εγώ θα σας πρότεινα πηγαίνετε όσο νωρίτερα και αναχωρείστε όσο αργότερα μπορείτε, αν θελήσετε να εξαντλήσετε όλα τα αξιοθέατα. Πάντως τα πλήθη αρχίζουν ν’αραιώνουν κατά το μεσημεράκι.

Και το ερώτημα τίθεται: “αξίζει το κόπο και τα έξοδα;”
Θα απαντήσω ευθαρσώς: “μα καλά ξοδέψατε ένα σκασμό χρήματα για να φτάσετε στο Περού και δεν θα πάτε στο Michu Picchu;;”
Συνεπώς τα δίνετε κι από πάνω μακαρίζετε τους εαυτούς που το πράξατε…. φτάνει μόνο ο καιρός να είναι σύμμαχος όπως στην περίπτωσή μας.
Νεροποντές λίγες μέρες πριν, πλημμύρες πριν μερικές βδομάδες, βροχή η πρόβλεψη την επομένη, εμείς όμως βρεθήκαμε στο Machu Picchu με έναν υπερλαμπρο ήλιο και πεντακάθαρο ουρανό.

Ξυπνήσαμε με το ραχάτι μας στο ξενοδοχείο στην πολίχνη του Aguas Calientes (νυν Μachu Picchu Pueblο) και διαβαίνοντας τη μικρή γέφυρα πάνω από τον χείμαρο στηθήκαμε στην ουρά για τα λεωφορεία που ανηφορίζουν μέχρι την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου. Εξυπηρέτηση άρτια, η αναμονή ήταν ελάχιστη. Mε το που γέμιζε το λεωφορείο, αναχωρούσε.
Η διαδρομή στον φιδογυριστό δρόμο πνιγόταν από την υποτροπική βλάστηση πριν αρχίσουν όσο ανηφορίζαμε να διαφαίνονται σιγά σιγά οι βουνοκορφές.

Στην είσοδο επιδείξαμε τα ηλεκτρονικά μας εισιτήρια, τα διαβατήρια για ταυτοπροσωπία κι αποφασίσαμε να πάρουμε μια ξεναγό για 1,30 ώρα ώστε να κάνουμε τη γνωριμία μας με το μέρος αποφεύγοντας ν’ανοιγοκλείνουμε τον ταξιδιωτικό οδηγό κάθε λίγο και λιγάκι εικάζοντας τι είναι τι. Σοφή επιλογή, καθώς μετά ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή, αλλά με το ραχάτι μας, τραβώντας άπειρες φωτογραφίες.

Το Machu Picchu σημαίνει «αρχαίο βουνό». Μην σας ξεγελάει ότι επειδή βρίσκεται σε κορφοβούνι είναι και σε μεγάλο υψόμετρο. Είναι τουλάχιστον 500 μέτρα χαμηλότερα από το Cusco.
Η πόλη δεν λεηλατήθηκε από τους Ισπανούς όταν κατέκτησαν τους Ιncas, αλλά παρέμεινε σκεπασμένη εξ ολοκλήρου με τροπική βλάστηση στη διάρκεια αιώνων εγκατάλειψης. Ανακαλύφθηκε στις 24 Ιουλίου 1911 από τον Αμερικανό ιστορικό και αρχαιολόγo Χίραμ Μπινγκαμ.
Η δυσπρόσιτη θέση του Μachu Picchu έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι ήταν το τελευταίο καταφύγιο των Incas, στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών. Η πραγματικότητα είναι ότι το Machu Picchu χτίστηκε το 1460 και χρησίμευσε ως αστρονομικό παρατηρητήριο, λατρευτικό κέντρο και ως θερινά ανάκτορα των βασιλέων. Η πόλη φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε όταν χτύπησε τους κατοίκους μια μεταδοτική ασθένεια.
Το Machu Picchu κηρύχθηκε το 1983 Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Είναι επίσης ένα από τα Νέα 7 Θαύματα του Κόσμου από τις 7 Ιουλίου του 2007.

Επειδή πολλά να ανασύρει κανείς από το διαδίκτυο, εγώ θα αρκεστώ σε:

Ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες:

· Ο Ιnti Watana, που σημαίνει «εκεί που ενώνει ο ήλιος», είναι ένας τεράστιος γρανιτένιος λίθος που χρησιμοποιούνταν για αστρονομικές παρατηρήσεις

· Tα γλυπτά στο έδαφος του Ναού του Ήλιου, σαν τα μάτια της Μητέρας Γης (Pachamama), τα οποία σαν γέμιζαν νερό λειτουργούσαν σαν καθρέπτες παρατήρησης του ουρανού.

· Οι αναβαθμίδες προορισμένες για ποικίλες καλλιέργειες λόγω του διαφορετικού μικροκλίματος σε κάθε μια από αυτές!

Απωθημένο:

Η ανάβαση στη κορφή Huayna Picchu, που μας είπαν ότι δεν ενδείκνυται για υψοφοβικούς, κι από που σίγουρα η πανοραμική θέα θα είναι jaw dropping (ελληνιστίνα σου πέφτει το σαγόνι)

Εντυπώσεις κι “αιρετικές” απόψεις:

Η τοποθεσία είναι αναμφίβολα μοναδική. Νομίζω ότι αυτή είναι που σου κόβει την ανάσα, που κάνει το σκηνικό μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Όλα τα επίθετα στον υπερθετικό βαθμό.

Αλλά!
Με εντυπωσίασε μεν η έκταση, η διαμόρφωση, η χρήση της γης, η μηχανική των κτηρίων της αρχαίας πόλης, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Πέρα από τις αναβαθμίδες (που υπήρχαν κι αλλού) τα υπόλοιπα είναι απλώς κτίσματα (οικίες, τελετουργικά ή διοικητικά κτήρια, αποθήκες) κι ανοιχτοί χώροι σαν πλατείες. Όλα φτιαγμένα από τους γνωστούς μεγάλιθους, συμμετρικά τοποθετημένους. Όλα λιτά κι επαναλαμβανόμενα.
Δεδομένης λοιπόν της… “παλαιότητας” (χτίστηκε την ίδια εποχή με την Άλωση της Κων/πολης) και της ακεραιότητας του χώρου (δεν καταστράφηκε αλλά απλώς εγκαταλήφθηκε) δεν βρήκα καμία “χαριτωμενιά” (ένα κίονα, ένα ανάγλυφο, κάτι τις τέλος πάντων), όπως τόσοι και τόσοι πολιτισμοί έχουν να επιδείξουν σε ανάλογους χώρους αιώνες πριν.

Βέβαια αυτό δεν υποβαθμίζει σε τίποτα την σπουδαιότητα του χώρου και των ευρημάτων που ανακαλύφθηκαν και βοήθησαν να εξαχθούν χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με την ζωή των Incas.

Νωρίς το απόγευμα, πανευτυχείς που αξιωθήκαμε υπό τις καλύτερες καιρικές συνθήκες ν’απολαύσουμε το Machu Picchu, πήραμε το λεωφορείο επιστροφής στη βάση μας.
Το Aguas Calientes είναι κορωνίς κακογουστιάς κι άναρχης τουριστικής ανάπτυξης.

Γευματίσαμε πλουσιοπάροχα συνοδεία καράφας παγωμένης chicha morena.
Aυτό το μωβ μη αλκοολούχο ποτό από καλαμπόκι ήταν η ευτυχής μου ανακάλυψη στο Περού. Θα μπορούσα να το καταναλώνω με τα λίτρα, διότι όχι μόνο έυγεστο και δροσιστικό ήταν, αλλά όπως μου εκμυστηρεύτηκαν είναι θαυματουργό για τον προστάτη και... τη λίμπιντο.
Μετά από βαρώνος της coca χάριν υψομέτρου, αναγορεύτηκα και βαρώνος της chicha morena….

Επιστροφή με το τραίνο στο Cusco και βραδυνή βόλτα με αποχαιρετιστήριο δείπνο υπερπαραγωγή στο ντιζαϊνάτο εστιατόριο Fallen Angel στο Cusco, όπου υπέπεσα στον πειρασμό να δοκιμάσω το περιλάλητο έδεσμα: το cuy.

Ναι, αυτό το γλυκό ινδικό χοιρίδιο το κρέας του οποίου θεωρείται εκλεκτός μεζές με μηδενική χοληστερίνη.
Πόσο γουρούνι πια!!!!!

Πριν καταλήξουν στο πιάτο μου….​

ΕΠΙΛΟΓΟΣ​

Αν διαθέτετε χρόνο και σας επιτρέπουν τα οικονομικά σας (τα αεροπορικά είναι συνήθως απoτρεπτικά), ένα ταξίδι στο Περού και τη Βολιβία οφείλει να καταγραφεί στο ταξιδιωτικό βιογραφικό σας.
Υπέροχα τοπία, ιστορία, μνήμες κι εικόνες που θα σας συντροφεύουν μια ζωή!
Ελπίζω να σας έπεισα γι'αυτό!

Let's go Peru & Bolivia, yeaaaah!!!!

ΤΕΛΟΣ


Ευχαριστίες στον Yorgos και την Isabelle για τις χρήσιμες συμβουλές τους στην οργάνωση του ταξιδιού και στους "βαρώνους" συνταξιδιώτες μου για την συνεισφορά τους στην φωτογραφική επένδυση της ιστορίας. ​