Αυστρία Γερμανία Κροατία Σερβία Σλοβακία Σλοβενία Οδοιπορικό 6300 Km. Από την Αθήνα έως το Κόμπλεντζ και από το Φράιμπουργκ έως τη Μπρατισλάβα.

[Greg_ce]

8η ημέρα (Σάββατο 03-08-2019)
Oberammergau – Linderhof - Neuschwanstein - Nesselwang

Η ημέρα μας ξεκίνησε παίρνοντας το πρωινό μας στο ισόγειο του ξενοδοχείου 4Rest Hotel Hall. Όχι όμως στο χώρο του ξενοδοχείου, αλλά σε café που στεγάζεται στο ίδιο κτίριο. Ο καφές ήταν υπέροχος και μπορώ να πω, πολύ καλύτερος από αυτόν που σερβίρουν τα ξενοδοχεία. Πήραμε 2 sandwiches, 2 strudels ( μήλου και κανέλας) και 2 cappuccinos μόνο με 15,30 €.

Tips:

• Το πρωινό στο ξενοδοχείο 4Rest Hotel Hall στοίχιζε 13,90 €/άτομο, ενώ στο ισόγειο κατάστημα στην ίδια περίπου τιμή πήραμε ένα πλήρες πρωινό για δύο άτομα. Συνεπώς, συστήνεται ανεπιφύλαχτα η μη επιλογή πρωινού στο εν λόγω ξενοδοχείο, αφού υπάρχει η ανωτέρω εναλλακτική λύση.
• Το strudel μήλου ήταν πραγματικά αξεπέραστο και αξίζει κάποιος να το δοκιμάσει στην περιοχή.

Είχαμε ήδη φορτώσει τα πράγματα στο αυτοκίνητο και γύρω στις 09:30 ξεκινήσαμε για τις Βαυαρικές Άλπεις, αφήνοντας πίσω μας το όμορφο Τιρολέζικο τοπίο του Iνσμπρουκ.

Λίγο πριν το Ζέεφελντ (Seefeld in Tirol) σταματήσαμε σε βενζινάδικο OMV για ανεφοδιασμό. Γεμίσαμε το αυτοκίνητο με βενζίνη, αφού σε λίγο θα μπαίναμε στη Γερμανία που είχε πιο ακριβή βενζίνη. Η τιμή της βενζίνης δεν ήταν η πιο οικονομική που βρήκαμε στην Αυστρία, αλλά ήταν πολύ φτηνότερη από την αντίστοιχης ποιότητας βενζίνη στην Ελλάδα. Ενδεικτικά, η τιμή της βενζίνης MaxxMotion 100plus είχε 1,519 €/lt.

Λίγο αργότερα, περνώντας το Ζέεφελντ, συναντήσαμε το Schlossberg Castle. Η όμορφη εικόνα αυτού του μικρού κάστρου σε συνδυασμό με το καταπράσινο τοπίο, είχε ήδη αρχίσει να μας μαγεύει και να μας προϊδεάζει για αυτά που θα δούμε στη συνέχεια.

Η ώρα ήταν 10:30 και λίγο πριν φτάσουμε στην πόλη Γκάρμις-Παρτενκίρχεν (Garmisch-Partenkirchen), κάναμε μία ακόμη στάση για να θαυμάσουμε το υπέροχο τοπίο.

Πραγματικά, αυτές οι διαδρομές είναι υπέροχες για όποιον λατρεύει την οδήγηση στη φύση.

Μετά από 30 λεπτά διαδρομής και απόσταση 20 km φτάσαμε στο χωριό Ομπεραμεργκάου. Το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες των Βαυαρικών Άλπεων. Σταθμεύσαμε στον υπαίθριο χώρο στην είσοδο του χωριού. Εκεί υπήρχε μία πινακίδα που ανέφερε ότι η στάθμευση ήταν δωρεάν από τις 8:00 το πρωί του Σαββάτου μέχρι τις 13:00 το μεσημέρι της Κυριακής. Εκείνο που μας ανησύχησε ήταν η αναφορά περί αντικών αυτοκινήτων (oldtimer). Παρ’ αυτά αφού δεν βρήκαμε και κάποιο μηχάνημα έκδοσης εισιτηρίων, αποφασίσαμε να ρισκάρουμε τη στάθμευση, για να μην σπαταλάμε αδίκως τον χρόνο μας.

• Oberammergau

Μπαίνοντας στο χωριό εντυπωσιαστήκαμε ευχάριστα. Η μία έκπληξη διαδεχόταν την άλλη. Οι προσόψεις των κτιρίων ήταν διακοσμημένες με ιστορίες παραμυθιών.

Αυτός είναι ο λόγος που το χωριό αποτελεί έναν από τους πιο μοναδικούς προορισμούς στην Ευρώπη.

Εδώ, το νηπιαγωγείο με τοιχογραφίες από την, γνωστή σ’ όλους μας, ιστορία της κοκκινοσκουφίτσας.

Ακριβώς απέναντι ο βρεφονηπιακός σταθμός, με τοιχογραφίες από το παραμύθι των αδελφών Grimm, «Ο Χάνσελ και η Γκρέτελ» (Hansel and Gretel).

Πρόκειται για παραδοσιακό παραμύθι της κεντρικής Ευρώπης, το οποίο μοιάζει αρκετά (ειδικά στην εισαγωγή του) με το παραμύθι του «Κοντορεβιθούλη».

Το παραμύθι που αποτυπώνεται στις τοιχογραφίες περιγράφει την ιστορία δύο φτωχών γονέων που λόγω του λιμού αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους στο δάσος. Εκεί, αυτά απάγονται από μια μάγισσα που ζει, σε ένα σπίτι κατασκευασμένο από τούρτα, γλυκίσματα και πολλές άλλες λιχουδιές που δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Τα δύο παιδιά, τελικά καταφέρνουν να δραπετεύσουν, λόγω του ότι υπερέχουν σε εξυπνάδα και επιστρέφουν στους γονείς τους, που βέβαια έχουν μετανιώσει για την πράξη τους.

Και βαδίζοντας προς το κέντρο του χωριού συναντάμε το πιο γνωστό κτίριο, για τις τοιχογραφίες του, στο Oberammergau. Το «Σπίτι του Πόντιου Πιλάτου» (Pilatushaus). Χρονολογείται από τον 18ο αιώνα και πήρε το όνομά του από τις εντυπωσιακές προοπτικές τοιχογραφίες του Franz Seraph Zwink.

Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει το ξενοδοχείο Alte Post Hotel. Και εδώ συναντάμε την εικόνα του εσταυρωμένου στην πρόσοψή του.

Η πλαϊνή πρόσοψη του Alte Post Hotel, έχει τοιχογραφίες με βουκολικές αναπαραστάσεις της καθημερινότητας.

Και στο εσωτερικό του ξενοδοχείου, είναι ιδιαίτερο το τζάκι από πλακίδια πορσελάνης.

Ακριβώς απέναντι ένα κτίριο με ζωγραφισμένες εικόνες θρησκευτικού περιεχομένου. Το θέμα των τοιχογραφιών περιγράφει τα Θεία Πάθη, την Σταύρωση και την Ανάσταση του Ιησού.

Από πού όμως προκύπτει αυτή η θρησκευτικότητα;

Η ιστορία έχει ως εξής:

Το Ομπεραμεργκάου το 1663 βρέθηκε αντιμέτωπο με μια θανατηφόρα επιδημία βουβωνικής πανώλης (πανούκλα). Την περίοδο αυτή, το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, μαστίζονταν απ’ αυτή την αρρώστια, με συνέπεια τον αποδεκατισμό του πληθυσμού της. Εκείνη την εποχή, οι κάτοικοι του χωριού έκαναν ένα ευφάνταστο τάμα. Υποσχέθηκαν ότι αν ο Θεός τους σώσει, να κάνουν κάθε δέκα χρόνια αναπαράσταση των Παθών του Χριστού, μ’ ένα έργο που θα απεικονίζει τη ζωή και το θάνατο του Ιησού.

Η πρώτη παράσταση πραγματοποιήθηκε το 1634. Από τότε τηρώντας τον όρκο τους, περίπου 2.000 ντόπιοι - που πρέπει είτε να έχουν γεννηθεί στο Oberammergau ή να έχουν ζήσει σ’ αυτό μια εικοσαετία - ζωντανεύουν την ιστορία του Ιησού για μια περίοδο πέντε μηνών.

Όλη η παράσταση, περιστρέφεται γύρω από τη ζωή, τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού και αποκαλείται «Oberammergau Passion Play». Είναι μια συγκινητική γιορτή δράματος και μουσικής, που προσελκύει θεατές και θρησκευόμενους από όλο τον κόσμο.

Πιο πέρα ένα ακόμη κτίριο με τον εσταυρωμένο Ιησού.

Περιδιαβαίνοντας τους δρόμους του χωριού δεν σταματήσαμε να θαυμάζουμε τις τοιχογραφίες των κτιρίων. Όλα σχεδόν τα κτίρια του χωριού καλύπτονταν στην πρόσοψή τους από διακοσμητικές τοιχογραφίες.

Το είδος αυτό της ζωγραφικής, γνωστό ως Lüftlmalerei (ζωγραφική αέρα), μεταφέρθηκε στη Νότια Βαυαρία από την Ιταλία τον 18ο αιώνα.

Σταθήκαμε για λίγο σ’ ένα γεωμορφολογικό χάρτη, που υπήρχε στην πλατεία του χωριού, προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε τη θέση του χωριού σε σχέση με τα περιβάλλοντα όρη των Βαυαρικών Άλπεων.

Αφού γυρίσαμε όλα τα στενά δρομάκια του χωριού, τελειώσαμε τη βόλτα μας περπατώντας στον πεζόδρομο δίπλα στο ποτάμι Ammer, που ρέει μέσα στο χωριό. Ξεκουραστήκαμε για λίγο στα παγκάκια που βρίσκονταν στην κοίτη του ποταμού και γεμίσαμε το μυαλό μας με ειδυλλιακές εικόνες.

Αλήθεια, τι ηρεμία και γαλήνη σου προσφέρουν αυτά τα μέρη!

Μετά από λίγο κατευθυνθήκαμε στο χώρο στάθμευσης, ενώ η ώρα ήταν 12:20. Ευτυχώς δεν είχαμε κάποιο απρόοπτο, με τη στάθμευση και έτσι ξεκινήσαμε για το παλάτι Linderhof που απείχε μόνο 14 km.

• Linderhof Palace

Στο παλάτι Linderhof φτάσαμε στις 12:45, ακολουθώντας μια υπέροχη καταπράσινη διαδρομή δίπλα στο ποταμό Linder. Μπαίνοντας στο χώρο του του παλατιού πληρώσαμε 2,50 € για τη στάθμευση του αυτοκινήτου.

Το τοπίο σ’ όλη περιοχή ήταν υπέροχο, αλλά στο φροντισμένο χώρο του παλατιού γινόταν σαγηνευτικά όμορφο. Οι φροντισμένοι κήποι, τα ανθισμένα παρτέρια, τα καταπράσινα λοφάκια με την οργιώδη βλάστηση, το γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής, τα ποταμάκια, οι λιμνούλες και τόσο άλλα συνέθεταν μια ακόμα οπτική μελωδία, αντίστοιχη με του μεγάλου κλασσικού συνθέτη Wagner που τόσο αγάπησε ο Ludwig II.

Κατευθυνθήκαμε στο χώρο έκδοσης των εισιτηρίων και εκδώσαμε εισιτήρια για την αγγλόφωνη ξενάγηση του παλατιού.

Info:

• Η ξενάγηση στο παλάτι γινόταν μόνο σε δύο γλώσσες, την Αγγλική και την Γερμανική. Το κόστος του εισιτηρίου/άτομο ήταν 8,50 €.
• Η στάθμευση δεν είχε κάποιο χρονικό περιορισμό και ήταν 2,50 € για όλη την ημέρα.

Περπατώντας μέσα από όμορφα διαμορφωμένα δρομάκια, δεν αργήσαμε να φτάσουμε στο παλάτι.

Μείναμε έκθαμβοι από την αισθητική του χώρου. Το κτιριακό περιτύπωμα του παλατιού, οι υπέροχες διακοσμημένες όψεις του, η λιμνούλα μπροστά του, με το επιχρυσωμένο σιντριβάνι της αρχαίας ρωμαϊκής θεάς των λουλουδιών και της άνοιξης «Flora», ο λόφος με την ροτόντα, η γεωμετρική συμμετρία των κλιμάκων και των κήπων, στα μάτια μας το έκανε πιο εντυπωσιακό.

Το σιντριβάνι της λίμνης εκτόξευε νερό κάθε μισή ώρα σε ύψος 22 μ.

Μοναδική εξαίρεση στη συμμετρία του τοπίου και στην αρχιτεκτονική διαμόρφωση του χώρου, που διατάρασσε τη γεωμετρία του σχεδίου, ήταν το τεράστιο δέντρο, που αποτυπώνεται στα δεξιά της φωτογραφίας.

Το δένδρο είναι μια φλαμουριά περίπου 300 ετών. Λέγεται δε, ότι η ονομασία του δένδρου που στα γερμανικά είναι «Linden» έδωσε το όνομα στην περιοχή και στο παλάτι.

Δεν άργησε να έρθει και η σειρά του group που είχαμε ενταχθεί, για να ξεκινήσουμε την ξενάγηση στο εσωτερικό του παλατιού.

Ξεναγός μας, ήταν μια μικρή γερμανιδούλα που μας παρέλαβε με χαμόγελο και πολλή ευγένεια για την ξενάγηση.

Η φωτογράφηση απαγορευόταν στο εσωτερικό, ωστόσο έβγαλα μία μόνο φωτογραφία από το χώρο της εισόδου. Είναι χαρακτηριστικό το άγαλμα του αυτοκράτορα Λουδοβίκου πάνω στο άλογο. Όμως το άγαλμα που βρίσκεται στη μέση του χώρου της εισόδου, δεν αναπαριστά τον Λουδοβίκο τον Β’ της Βαυαρίας αλλά τον Λουδοβίκο τον ΙΔ’ της Γαλλίας, για τον οποίο ο πρώτος, έτρεφε ιδιαίτερα αισθήματα θαυμασμού και προσπαθούσε να τον μιμηθεί στον τρόπο διακυβέρνησής του.

(West Tapestry Room - photo from internet)

Η ξενάγηση ξεκίνησε, αφού ανεβήκαμε στον α΄ όροφο. Το πρώτο δωμάτιο που επισκεφθήκαμε ήταν το «West Tapestry Room». Ήταν ένα δωμάτιο γεμάτο ταπισερί με θέματα ειδυλλιακών στιγμών στη φύση. Χαρακτηριστικό του δωματίου ήταν το μεγάλο πορσελάνινο παγώνι, ένα πτηνό που λάτρευε ο Λουδοβίκος ο Β’, καθώς και το όρθιο πιάνο, που εξαιτίας του ονομαζόταν και «Music Room».

(Audience Room - photo from internet)

Περάσαμε στο επόμενο δωμάτιο που ήταν το δωμάτιο του κοινού «Audience Room». Παρά το όνομά του ο Λουδοβίκος ο Β’ δεν το χρησιμοποίησε ποτέ ως αίθουσα ακροατηρίου του κοινού. Άλλωστε ήταν ένας μοναχικός και ιδιαίτερος άνθρωπος που δεν είχε πολλές κοινωνικότητες. Το δωμάτιο αυτό, απ’ ότι μας είπε η ξεναγός, το χρησιμοποίησε περισσότερο ως χώρο γραφείου, για τη μελέτη των κάστρων που σχεδίαζε.

(Bedroom - photo from internet)

Και περάσαμε σ’ ένα από τα εντυπωσιακότερα δωμάτια του παλατιού, το «King's Bedroom», που ήταν το μεγαλύτερο δωμάτιο του παλατιού.

Το κρεβάτι ήταν τοποθετημένο σε υπερυψωμένο βάθρο, ενώ περικλείονταν από ένα επιχρυσωμένο κιγκλίδωμα. Η όλη χωροταξική τοποθέτηση του τεράστιου κρεβατιού, σε συνδυασμό με τα μορφολογικά στοιχεία του, έδινε την εντύπωση ενός βωμού. Χαρακτηριστικό ήταν το μπλε χρώμα, που παρέπεμπε σε βασιλιά, εξ’ ου και ο «γαλαζοαίματος» όταν κάνουμε αναφορά για βασιλική καταγωγή. Στο κέντρο του δωματίου δέσποζε ένας πολυέλαιος με 108 κεριά.

(Dining Room - photo from internet)

Αμέσως μετά περάσαμε στο δωμάτιο της τραπεζαρίας «Dining Room». Εδώ μείναμε με το στόμα ανοιχτό μ’ αυτά που ακούσαμε!

Αυτό το δωμάτιο ήταν διάσημο κυρίως για το τραπέζι του, γνωστό ως «wishing table» ή «τραπέζι των επιθυμιών». Το τραπέζι αυτό, μέσω ενός μηχανισμού μανιβέλας, μπορούσε να κατέβει στο ισόγειο που ήταν ο χώρος της κουζίνας. Έτσι το σερβίρισμα των φαγητών γινόταν χωρίς την παρουσία σερβιτόρου και ο βασιλιάς παρέμενε ανεπιτήρητος κατά την διάρκεια του φαγητού.

Ο Λουδοβίκος ο Β’ δεν ήθελε κανέναν γύρω από το τραπέζι του κατά την διάρκεια των γευμάτων του. Ωστόσο, το προσωπικό έπρεπε να στρώνει το τραπέζι για τουλάχιστον τέσσερα άτομα, επειδή λέγεται ότι ο βασιλιάς συνομιλούσε με φανταστικούς ανθρώπους ενώ έτρωγε, όπως ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’, η Μαρία Αντουανέτα, η Μαρκησία ντε Πομπαντούρ που ήταν η επίσημη ερωμένη του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ΄, κ.λπ. Συνήθιζε να τους χαιρετάει και να συνομιλεί μαζί τους, σαν να τους είχε πραγματικά καλεσμένους του στο τραπέζι.

(Hall of Mirrors - photo from internet)

Και η ξενάγηση τελείωσε με το εντυπωσιακό δωμάτιο των καθρεπτών «Hall of Mirrors».

Αυτό το δωμάτιο χρησιμοποιήθηκε από τον βασιλιά ως σαλόνι. Του άρεσε να κάθεται εκεί να διαβάζει όλη τη νύχτα. Ο Λουδοβίκος ο Β’ κοιμόταν κατά τη διάρκεια της ημέρας και έμενε ξύπνιος τη νύχτα. Οι καθρέφτες που κάλυπταν κάθε σημείο των τοίχων του δωματίου, υπό το φως των κεριών έδιναν ένα εκθαμβωτικό αποτέλεσμα. Στο διαταραγμένο μυαλό του βασιλιά το φως των κεριών με τις αντανακλάσεις στους καθρέπτες, του έδιναν την ψευδαίσθηση μιας ατελείωτης λεωφόρου.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στους υπέροχα διατηρημένους κήπους του παλατιού.

Και ακολουθήσαμε τα μονοπάτια που ο μοναχικός και απόμακρος «βασιλιάς» συνήθιζε να περπατά μόνος του και να φαντασιώνεται ήρωες από τις όπερες του Βάγκνερ, τους οποίους ταύτιζε με τον εαυτό του. Σ’ αυτά τα δασικά μονοπάτια περιπλανιόταν ο Λουδοβίκος ο Β’, βυθισμένος στις σκέψεις του, ενώ μονολογούσε μεγαλοφώνως.

Περπατώντας φτάσαμε στο Μαυριτανικού Περίπτερο «Moorish Kiosk». Αυτό το κτίριο σχεδιάστηκε από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Karl von Diebitsch για τη Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι το 1867.

Ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ο Β’ το αγόρασε το 1876. Το πιο αξιοσημείωτο έπιπλο αυτού του κτηρίου ήταν ο Θρόνος Παγώνι, ενώ στο εσωτερικό του υπήρχε ένας γυάλινος πολυέλεος και μια μαρμάρινη κρήνη. Εδώ ο «βασιλιάς» συνήθιζε να διαβάζει, πίνοντας το τσάι του και καπνίζοντας ναργιλέ, ενώ οι υπηρέτες ήταν ντυμένοι με ανατολίτικες στολές.

Επιστρέφοντας στο χώρο του παλατιού, η γυναίκα μου έμεινε στο χώρο της λιμνούλας και εγώ ανέβηκα στο λόφο απέναντι από το παλάτι για να απολαύσω τη θέα.

Στην κορυφή του λόφου, υπήρχε ένας υπέροχος μαρμάρινος Ναός της Αφροδίτης. Ο ναός αποτελείτο από μια στρογγυλή ελληνική ροτόντα που φέρονταν σε έξι κίονες κορινθιακού ρυθμού. Στο εσωτερικό της δέσποζε το άγαλμα της Αφροδίτης, περιστοιχιζόμενο από δύο αγγελάκια.

Η κούραση από την ανάβαση των κλιμάκων, είχε ως αντιστάθμισμα μια πανοραμική θέα του Linderhof. Πραγματικά, άξιζε τον κόπο.

Info:

• Λίγα λόγια για τον Λουδοβίκο τον Β’ (Ludwig II)

Ο Λουδοβίκος Όθων Φρειδερίκος Γουλιέλμος ήταν ο μεγαλύτερος γιος του τότε πρίγκιπα της Βαυαρίας, Μαξιμιλιανού Β΄ και της Μαρίας των Χοεντσόλλερν, κόρης του Γουλιέλμου πρίγκιπα της Πρωσίας. Ο πατέρας του ήταν αδελφός του Όθωνα της Ελλάδας. Γεννήθηκε στο Παλάτι Νύμφενμπουργκ, στις 25 Αυγούστου 1845.

Ο Λουδοβίκος στέφθηκε βασιλιάς της Βαυαρίας στις 10 Μαρτίου του 1864, ύστερα από το θάνατο του πατέρα του από ασθένεια.

Επρόκειτο για μια φοβερά αντιφατική προσωπικότητα, στην οποία συνυπήρχαν, μέσα σε απέραντη σύγχυση, η μεγαλομανία, ο πολιτικός φιλελευθερισμός, ο ρομαντισμός, η θρησκοληψία, η ροπή στις ηδονές, η σκληρότητα και η αγάπη στην τέχνη. Ίσως αυτός ο κυκεώνας μέσα στην ψυχή και στο μυαλό του τον τρέλανε.

Τα μεγαλύτερα άγχη του νέου βασιλιά, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του, ήταν η απόκτηση ενός διαδόχου, μιας και αυτό το επέβαλε η τάξη πραγμάτων την εποχής. Στα είκοσι δύο χρόνια της βασιλείας του, παρά το ότι αρραβωνιάστηκε τη Σοφία Καρλόττα της Βαυαρίας, ανέβαλε συνεχώς το γάμο του, λόγω των ομοφυλοφιλικών του τάσεων.

Η σχέση που σημάδεψε τη ζωή του ήταν αυτή με το Ριχάρδο Βάγκνερ. Κάλεσε το μεγάλο συνθέτη κοντά του την πρώτη ημέρα που ανέλαβε βασιλιάς, του χορήγησε ένα γιγάντιο μισθό και του παραχώρησε ένα παλάτι, για να ζει με την ερωμένη του, την κόμισσα Φον Μπόλοφ, κόρη του άλλου μεγάλου συνθέτη Λιστ. Αν και ποτέ δεν αποδείχτηκε ότι οι δύο άνδρες είχαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις, οι Βαυαροί είχαν αρχίσει να χλευάζουν το βασιλιά τους.

Οι Βαυαροί μπορεί να γελούσαν με τη σχέση του βασιλιά τους με τον Βάγκνερ, δεν είχαν δει όμως ακόμα τίποτε.

O Λουδοβίκος, όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο εξαχρειωνόταν ερωτικά. Οι περισσότερες φωτογραφίες του βασιλιά που υπάρχουν στα αρχεία είναι με τους εραστές του, που συνήθως τους διόριζε υπασπιστές του. Πασίγνωστες ήταν οι σχέσεις του με τον Παύλο φον Τάξις, με έναν ηθοποιό ονόματι Καιντς και με το Ριχάρδο Χόρνιγκ, σταβλάρχη, τον οποίο πήρε ως συνοδό του σε επίσημο βασιλικό ταξίδι στη Γαλλία.

Προς το τέλος της βασιλείας του, έβγαινε μεταμφιεσμένος τις νύχτες και επέστρεφε στο παλάτι με χαμάληδες, αμαξάδες και μεθυσμένους στρατιώτες. Φήμες έλεγαν επίσης ότι έγδυνε τους άνδρες της φρουράς του και τους έβαζε να παλεύουν, ενώ αυτός παρακολουθούσε σαν να βρισκόταν σε αρχαιοελληνική παλαίστρα.

Όσο περνούσαν τα χρόνια, γινόταν φανερό από το τρόπο της ζωής του ότι τρελαινόταν. Πρωτοποριακές πολιτικές επιλογές συμβάδιζαν με παρανοϊκές αποφάσεις. Διαφώνησε με τη στρατιωτικοποίηση της Γερμανίας που προωθούσαν οι Πρώσοι, αρνήθηκε να παραστεί στο θρίαμβο που διοργανώθηκε στο Παρίσι για τη νίκη των Γερμανών στο γαλλογερμανικό πόλεμο το 1871 και, παρά τη θρησκοληψία του, διέταξε το διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας.

Παράλληλα, είχε μια φοβερή μεγαλομανία, που την εξέφραζε χτίζοντας πύργους. Όταν όμως το Δημόσιο Ταμείο αρνήθηκε να του δώσει λεφτά για να αποπερατώσει τον πύργο του Χερενχίμζεε, δήλωσε ότι θα πουλήσει τη Βαυαρία.

Η κυβέρνηση τον αποδοκίμασε και τότε αυτός την έπαυσε, ορίζοντας καινούρια, με πρωθυπουργό τον κουρέα του και δύο μαγείρους του ως βασικούς υπουργούς. Η διαταγή του θεωρήθηκε άκυρη. Μια επιτροπή ψυχιάτρων έκανε έρευνα στο προσωπικό του και αποφάσισε επισήμως ότι ο βασιλιάς έπασχε από ανίατη παράνοια. Ο διάδοχος πρίγκιπας Λεοπόλδος, ο υπουργός Εξωτερικών και οι ψυχίατροι τον επισκέφθηκαν στον πύργο και τον έντυσαν με το ζουρλομανδύα μετά από μάχη, καθώς η φρουρά του αρνήθηκε να τον παραδώσει.

Ένα μήνα αργότερα, ενώ βγήκε για μία βόλτα στη λίμνη δίπλα στον πύργο όπου είναι έγκλειστος, ανακαλύπτεται νεκρός. Η επίσημη εκδοχή υποστηρίζει ότι ο Λουδοβίκος σκότωσε το συνοδό του κι έπειτα αυτοκτόνησε διά πνιγμού, εκδοχή που αμφισβητήθηκε πολύ.

Κάπως έτσι τελειώσαμε την περιήγησή μας στο παλάτι Linderhof. Η ώρα είχε πάει 15:50 και ξεκινήσαμε για το κάστρο Neuschwanstein. Η διαδρομή από το Linderhof προς το κάστρο Neuschwanstein, ήταν μαγική. Ο δρόμος ήταν ορεινός μέσα σ΄ ένα καταπράσινο τοπίο, με γρήγορες ανοιχτές καμπές και μερικά πιο αργά αλλά τεχνικά κομμάτια στροφών και φουρκέτων. Μια διαδρομή που ήταν η χαρά της οδήγησης. Περισσότερο συναντήσαμε μοτοσικλετιστές, που κινούνταν εξαιρετικά γρήγορα, με εκπληκτικά πλαγιάσματα των μηχανών στις γρήγορες καμπές. Απόλαυση από τη μία να τους βλέπεις και από την άλλη να οδηγείς.

Από το Linderhof μετά από 8 Km, περάσαμε και πάλι στα εδάφη της Αυστρίας, ενώ συνολικά μετά από 17 Km, βρεθήκαμε στην αυστριακή λίμνη Plannsee.

Δεν παραλείψαμε να κάνουμε δύο διαφορετικές στάσεις στη λίμνη Plansee, για να την απολαύσουμε και να βγάλουμε φωτογραφίες.

Από τη λίμνη κατευθυνθήκαμε προς Füssen (Φύσεν), αφού περάσαμε και πάλι σε γερμανικό έδαφος μετά από 22 km. Η συνολική διαδρομή από το παλάτι Linderhof μέχρι το χώρο στάθμευσης στο Schwangau (Σβανγκάου) ήταν 44 km.

• Κάστρο Νοϊσβανστάιν (Schloss Neuschwanstein)

Σταθμεύσαμε στο χώρο στάθμευσης Parkplatz P2 Königsschlösser, στις 17:00 και ξεκινήσαμε την άνοδο προς το κάστρο με τα πόδια. Η απόσταση μέχρι το κάστρο Neuschwanstein ήταν 1600 m, ενώ η υψομετρική διαφορά 148 m. Δηλαδή, η μέση κλίση του δρόμου ήταν 9%.

Ανεβαίνοντας στα δεξιά μας είχαμε άλλο ένα κάστρο. Το κάστρο Hohenschwangau (Χοχενσβανγκάου). Τα κάστρο αυτό αποτέλεσε την επίσημη καλοκαιρινή και κυνηγετική κατοικία του Μαξιμιλιανού Β’, της συζύγου του Μαρίας της Πρωσίας και των δύο γιων τους Λουδοβίκου Β’ και Όθωνα. Οι νεαροί πρίγκιπες πέρασαν εδώ τα περισσότερα χρόνια της εφηβείας τους. Η βασίλισσα Μαρία, που αγαπούσε να περπατάει στα βουνά, δημιούργησε μέσα στο κάστρο έναν αλπικό κήπο με φυτά που συγκεντρώθηκαν από όλες τις Άλπεις. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα έμεναν στο κεντρικό κτήριο, ενώ τα αγόρια στο παράρτημα.

Και ενώ, τόσο η κατάβαση όσο και η ανάβαση στο κάστρο γινόταν με άμαξες, αλλά και με λεωφορεία, εμείς συνεχίζαμε να ανεβαίνουμε με τα πόδια, κρατώντας ένα σχετικά γρήγορο ρυθμό. Θα μου πείτε γιατί επιλέξαμε να ταλαιπωρηθούμε και δεν χρησιμοποιήσαμε κάποιο άλλο μέσο; Μα γιατί τα εισιτήρια για το κάστρο εκδίδονταν μέχρι τις 17:00, ενώ αυτό ήταν ανοιχτό μέχρι τις 18:00. Άρα, η επιλογή ήταν μόνο μία, για να το προλάβουμε ανοιχτό. Τα πόδια μας…

Τελικά μετά από 20 λεπτά σχετικά γρήγορο περπάτημα φτάσαμε στον χώρο του κάστρου. Δεν θα έλεγα ότι κουραστήκαμε ιδιαίτερα. Μπορεί η διαδρομή να είχε μια σχετική ανάβαση, αλλά ήταν σ’ όλο το μήκος της σκιερή, ενώ μπορούσες να χαζεύεις τόσα πράγματα (τα κάστρα, τον κόσμο, το φυσικό περιβάλλον, κ.α), που σε έκαναν να ξεχνάς την κούραση. Καμιά φορά το πάθος και η θέληση υπερνικά τη φυσική κόπωση.

Αν με ρωτούσε κάποιος αν αξίζει να πάει με τα πόδια. Θα απαντούσα, αναμφισβήτητα ναι!!

Η ώρα ήταν ήδη 17:25 όταν κάναμε μια πρώτη στάση στη μεταλλική πλατφόρμα (Skywalk Neuschwanstein) που προβαλλόταν στο κενό και μας εξασφάλιζε μια ωραία εικόνα του κάστρου.

Από ένα πλάτωμα, ακριβώς απέναντι είχαμε τη θέα της λίμνης Alpsee.

Τελικά προλάβαμε και μπήκαμε στο εσωτερικό του κάστρου και περπατήσαμε στα δύο επίπεδα των αύλιων χώρων του.

Στην πάνω εσωτερική αυλή του κάστρου υπήρχε μια επίτοιχη πινακίδα που έκανε μια μικρή αναφορά στην ιστορία του κάστρου.

Σύμφωνα λοιπόν με τα γραφόμενα, ο θεμέλιος λίθος του κάστρου μπήκε από το Λουδοβίκο το Β’ στις 5 Σεπτεμβρίου 1869. Η αρχιτεκτονική του κάστρου είναι ένα συνονθύλευμα διαφόρων τύπων δόμησης που προσπαθεί να προσομοιάσει με το ρωμανικό στυλ του 13ου αιώνα.

Κτίστηκε σύμφωνα με τα σχέδια των Eduard Riedel και Georg Dollmann, τα οποία εμπνεύστηκαν από εξιδανικευμένα σκίτσα του σκηνογράφου Christian Jank. Ο Λουδοβίκος, κατά τη διάρκεια της κατασκευής του έκανε πάρα πολλές αλλαγές και παρεμβάσεις. Είχε αρχίσει να τρελαίνει τους μηχανικούς και τους τεχνίτες με τις συνεχείς μεταβολές των σχεδίων της δόμησης.

Σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Λουδοβίκου το κάστρο κατασκευάστηκε με πολλά διαφορετικά τμήματα κτισμάτων. Τα χαρακτηριστικότερα αυτών ήταν της πύλης, των ιπποτών, του παλατιού, του παρεκκλησίου, των δωματίων των Κυριών.

Όταν πέθανε το 1886, τα μόνα τμήματα που είχαν αποπερατωθεί ήταν το παλάτι και τα κτίρια των ιπποτών και της πύλης.

Το εσωτερικό της κύριας πύλης.

Από το κάστρο η γέφυρα Marienbrücke, την οποία επιλέγουν πολλοί για μια πανοραμική φωτογραφία του κάστρου.

Κατεβήκαμε από το κάστρο και πάλι με τα πόδια, ενώ πλέον παρατηρούσαμε με περισσότερη λεπτομέρεια τα μαγαζιά και τις ταβέρνες που υπήρχαν στο δρόμο για το χώρο στάθμευσης.

Πληρώσαμε 7 € για στάθμευση περίπου 2 ωρών και ξεκινήσαμε για το χωριουδάκι Reichenbach, όπου βρίσκονταν το ξενοδοχείο που θα διανυκτερεύαμε.

Info:

• Το κόστος στάθμευσης είναι 7€ για τις πρώτες έξι ώρες. Για κάθε επιπλέον ώρα η χρέωση είναι 1 €.

Πριν φύγουμε από την περιοχή κάναμε μία ακόμα στάση έξω από το χωριό Σβανγκάου (Schwangau), για να απολαύσουμε τη θέα του κάστρου από μακριά.

Εδώ θέσαμε μεταξύ ημών το ερώτημα. Ποιο μας εντυπωσίασε περισσότερο; Το παλάτι Linderhof ή το κάστρο Neuschwanstein;

Στη γυναίκα μου άρεσε περισσότερο το κάστρο Neuschwanstein, για την εντυπωσιακή εξωτερική του όψη, την επιβλητικότητα της κατασκευής του και τη μοναδικότητα της αρχιτεκτονικής του.

Εμένα με εντυπωσίασε περισσότερο το παλάτι Linderhof, για την κομψή αρχιτεκτονική του, αλλά πολύ περισσότερο για τον περιβάλλοντα χώρο του.

Το παλάτι Linderhof μπορεί να μην είναι τόσο δημοφιλές όσο το Neuschwanstein, αλλά ήταν το μοναδικό παλάτι που ο Λουδοβίκος ο Β’ τελείωσε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Επίσης σ’ αυτό έμεινε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του και κατά συνέπεια το συνοδεύουν οι συνήθειες, οι φήμες και οι δοξασίες του τρόπου ζωής του βασιλιά.

Τέλος στον περιβάλλοντα χώρο του παλατιού Linderhof μπορείς να περιπλανηθείς σχεδόν μόνος, αφού δεν έχει την πολυκοσμία του κάστρου Neuschwanstein. Είναι όμορφο να περπατάς του δασικούς δρόμους, που έζησε αυτός ο ιδιόρρυθμος βασιλιάς, προσπαθώντας να αντιληφθείς τη διαφορετικότητά του, τη μοναξιά του και εν τέλει την δυστυχία του.

Κάπως έτσι, φτάσαμε στο ξενοδοχείο στις 19:40, διανύοντας 30 km από το Schwangau (Σβανγκάου) μέχρι το ξενοδοχείο Landgasthof Zum. Το ξενοδοχείο βρισκόταν στο χωριό Reichenbach του δήμου Nesselwang, στους πρόποδες των Βαυαρικών Άλπεων.

Η ξενοδόχος αφού μας καλωσόρισε μας έδωσε το κλειδί του δωματίου «Anna». Μας ρώτησε αν θα δειπνήσουμε. Αφού της το επιβεβαιώσαμε, ανεβήκαμε στο δωμάτιο για να αφήσουμε τα πράγματά μας.

Το δωμάτιο ήταν υπέροχο. Παντού είχε κόκκινες καρδούλες, στα μαξιλάρια, έξω από την πόρτα, στο χαλάκι της εισόδου, μέχρι και στο keyring. Γενικά υπήρχε μια ρομαντική νότα στο δωμάτιο.

Δεν αργήσαμε να κατέβουμε στο χώρο του εστιατορίου και η ευγενική κυρία Anna μας οδήγησε στο τραπέζι μας, που είχε και την κάρτα «Reserwiert».

Πήραμε χοιρινό φιλέτο με μπέικον, σαλάτα διάφορων χορταρικών με βαλσάμικο και 2 μπύρες Hell Paulaner. Τα πιάτα ήταν υπέροχα. Και επειδή είχε ενδιαφέρον το βαυαρικό μενού, βλέποντας και κάποια πιάτα που είχαν σερβίρει στα διπλανά τραπέζια, ζητήσαμε εκ νέου τον κατάλογο για να ξαναπαραγγείλουμε. Η απάντηση που λάβαμε ήταν ότι η κουζίνα είχε κλείσει, από τις 21:00 και μόνο μπύρα μπορούσαμε να παραγγείλουμε. Έτσι αρκεστήκαμε σε 2 ακόμα ποτήρια μπύρα.

Λάβαμε ωστόσο το μήνυμα, ότι στη Γερμανία, όταν αναφέρουν ότι η κουζίνα κλείνει στις 21:00, το εννοούν και μάλλον τους φαίνεται αγενές να ζητάς παράταση του χρόνου σερβιρίσματος. Μας έδωσαν την εντύπωση ότι ενοχλήθηκαν με αυτό, πιθανώς γιατί έτσι καταστρατηγούνται τα ωράρια των εργαζομένων. Η πιστή εφαρμογή των κανόνων, σε κάθε έκφανση της ζωής τους, μάλλον, είναι το κύριο χαρακτηριστικό των Γερμανών.

Βγαίνοντας από το εστιατόριο, περπατήσαμε για λίγο στα μικρά λιβάδια γύρω από το ξενοδοχείο. Μια απόλυτη σιγή επικρατούσε, ενώ το σκοτάδι άρχισε να γίνεται βαρύ. Κοιτάξαμε στον ουρανό και επειδή δεν είχε φώτα και αντανακλάσεις, είδαμε όλα τα αστρικά συμπλέγματα. Δεν είχαμε ξαναδεί τόσα αστέρια στον ουρανό! Είναι διαφορετικό και απόκοσμα όμορφο να περπατάς στο σκοτάδι, με μια ησυχία που προκαλεί δέος, κάτω από τη λάμψη των άστρων. Έτσι ρομαντικά κλείσαμε τη μέρα μας…

 

[Greg_ce]

9η ημέρα (Κυριακή 04-08-2019)
Titisee - Freiburg

Το πρωινό στο Reichenbach ήταν αρκετά ψυχρό για τα δεδομένα της εποχής. Η θερμοκρασία στις 8:00 το πρωί ήταν μόλις 11 οC και το κρύο ήταν αρκετά έντονο. Μην ξεχνάμε ότι το ξενοδοχείο Landgasthof Zum βρισκόταν στους πρόποδες των Βαυαρικών Άλπεων.

Κατευθυνθήκαμε στο χώρο του πρωινού, που και πάλι μας είχαν κρατήσει το ίδιο τραπέζι reserve. Η σύζυγός μου λόγω του πρωινού κρύου μου ζήτησε να της ζεστάνω νερό στο βραστήρα για ένα ρόφημα τσαγιού. Εκεί, και ενώ είχα βάλει νερό στο βραστήρα, με πλησίασε ένας Γερμανός που έμενε στο ίδιο ξενοδοχείο και μου έπιασε τη συζήτηση. Αφού μου συστήθηκε, βλέποντας την ελληνική πινακίδα του αυτοκινήτου, ήθελε να μάθει για το ταξίδι μας και τη διαδρομή που ακολουθήσαμε. Του ανέφερα το οδοιπορικό μας και για τους επόμενους προορισμούς μας. Αφού σχολίασε, εντυπωσιασμένος από το όλο ταξίδι, μου ανέφερε ότι και αυτός έχει επισκεφθεί τη χώρα μας, δύο φορές. Και τις δύο φορές είχε επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική, ενώ μου είπε ότι ήθελε πολύ να επισκεφθεί και τα νησιά μας. Ήταν φοβερά γοητευμένος με τη χώρα μας. Του ευχήθηκα να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και να ταξιδέψει στην Ελλάδα μας, που κάθε γωνιά της τον αναμένει με τη ζεστή φιλοξενία της. Έτσι, δώσαμε τα χέρια και χαιρετηθήκαμε με αμοιβαίο χαμόγελο και αβροφροσύνη.

Πληρώσαμε την ξενοδόχο κ. Άννα και ξεκινήσαμε για τη Νοτιοδυτική Γερμανία και το Μέλανα Δρυμό. Θα επισκεπτόμασταν πρώτα την λίμνη Titisee και στη συνέχεια το Freiburg. Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν δίπλα από τη λίμνη Κωνσταντία, που οριοθετεί τα σύνορα της Γερμανίας με την Ελβετία.

Σ’ όλο το μήκος της διαδρομής στις παρυφές της λίμνης Κωνσταντίας η κίνηση ήταν αρκετά αυξημένη. Είχαν ξεχυθεί το πρωινό της Κυριακής, οι περισσότεροι για δραστηριότητες και κολύμπι στη λίμνη.

Στις 13:00 φτάσαμε στη λίμνη Titisee. Η στάθμευση στο Parking ήταν μια περιπέτεια. Μπήκαμε στο χώρο στάθμευσης P1 Parkplatz, (πίσω από το σιδηροδρομικό σταθμό) και παρά τις βόλτες δεν καταφέραμε να βρούμε ελεύθερη θέση. Στο parking αυτό, η χρέωση της στάθμευσης γινόταν με εισιτήριο εισόδου και πληρωμή κατά την έξοδο. Τα πρώτα 30 λεπτά η στάθμευση ήταν δωρεάν και έτσι δεν πληρώσαμε για το χρόνο που περιφερόμασταν για να βρούμε ελεύθερη θέση. Τελικά από διαίσθηση, κατευθυνθήκαμε στο parking P3 Bahnhof, το οποίο δεν είναι πολύ γνωστό και η πρόσβαση σ΄ αυτό γίνεται μέσω του δρόμου που οδηγεί στο χωριό. Το parking απευθύνεται περισσότερο στους μόνιμους κατοίκους, ενώ υπάρχει η δυνατότητα της στάθμευσης με προπληρωμένο εισιτήριο.

Info:

• Η στάθμευση στο P3 Bahnhof χρεώνεται ως ακολούθως:
• < 30 min : δωρεάν
• < 1 h : 2 €
• < 2 h : 3 €
• < 3 h : 4 €
• < 4 h : 5 €
• > 4 h και <24 h : 6 €

Εκδώσαμε εισιτήριο για δύο ώρες και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας κατευθυνόμενοι προς την λίμνη.

Η περιοχή της λίμνης Titisee είναι πολύ τουριστική και εξαιρετικά αξιοποιημένη. Όλοι οι δρόμοι που οδηγούν στη λίμνη είναι πεζόδρομοι, στρωμένοι με κυβόλιθους σε διάφορα σχέδια. Η κίνηση των αυτοκινήτων απαγορεύεται ενώ επιτρέπεται μόνο η κυκλοφορία των ποδηλάτων.

Λόγω και της Κυριακής, υπήρχε φοβερή πολυκοσμία. Αυτό μας άρεσε, γιατί δημιουργούσε μια ατμόσφαιρά ζωντάνιας και έντονου παλμού στην περιοχή.

Και εδώ τα καταστήματα με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια λειτουργούν όλες τις εποχές του χρόνου.

Η λίμνη Titisee δημιουργήθηκε κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων, από το λιώσιμο ενός παγετώνα. Βρίσκεται 850 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και έχει μήκος 2 χλμ., πλάτος μόλις 1 χλμ. και μέγιστο βάθος 40 μ.

Η Titisee είναι ιδανική για κολύμπι, ιστιοπλοΐα, ιστιοσανίδα, πεζοπορία και για μια βόλτα κατά μήκος της προκυμαίας.

Πολλές δραστηριότητες και χώροι διασκέδασης εξελίσσονται γύρω από τη λίμνη.

Ο περίπατος στο πεζόδρομο γύρω από τη λίμνη με τη θέα στο βάθος του Μέλανα Δρυμού ήταν μια όμορφη εμπειρία. Η έντονη τουριστική αξιοποίηση της περιοχής, έχει γίνει με ιδιαίτερο σεβασμό στο περιβάλλον και δεν έχει αλλοιώσει την ομορφιά του τοπίου.

Μπήκαμε στα μαγαζάκια με τα souvenirs και χαζέψαμε τα ρολόγια με τον κούκο. Ένας υπάλληλος του καταστήματος μας έκανε μια αναλυτική περιγραφή των ρολογιών και των χαρακτηριστικών της κατασκευής τους. Μάλιστα μας επιμέρισε τις διαφορές των ρολογιών βάσει της χρονολογίας κατασκευής τους, του ιδιαίτερου στυλ που είχαν στο πέρασμα των χρόνων και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τους προσέδιδε το αναγνωριστικό σύμβολο στην στέψη της δίριχτης στέγης του ξύλινου ρολογιού. Μας φανήκαν αρκετά ακριβά τα αυθεντικά σπιτάκια των κούκων και έτσι δεν αγοράσαμε κάποιο. Θεωρήσαμε ότι θα βρούμε πιο φθηνά, σ’ άλλο λιγότερο τουριστικό σημείο του Μέλανα Δρυμού. Όμως όπως αποδείχθηκε, οπουδήποτε αλλού ήταν πιο ακριβά και μετανιώσαμε που δεν επιλέξαμε έναν αναμνηστικό κούκο από το μαγαζί που ο υπάλληλος αναλώθηκε να μας κάνει μια πλήρη περιγραφή τους.

Info:

Η ιστορία του ρολογιού κούκος στο Μέλανα Δρυμό.

Η ιστορία του ρολογιού κούκων του Μέλανα Δρυμού εμφανίστηκε στην περιοχή τον 17ο αιώνα και είχε να κάνει με την προσπάθεια των φτωχών αγροτών της περιοχής να αποκτήσουν καινούργιες πηγές εισοδήματος.

Το υλικό που χρησιμοποίησαν ως πρώτη ύλη ήταν το ξύλο που αφθονούσε στα δάση της περιοχής. Με την πάροδο του χρόνου έγιναν δεινοί κατασκευαστές και τα μηχανικά μέρη των ρολογιών, ήταν μικρά τεχνολογικά θαύματα της εποχής τους. Τα ρολόγια κούκων ήταν και παραμένουν χειροποίητα, ενώ όλες οι κινήσεις και οι ήχοι που παράγονται από το ρολόι γίνονται μηχανικά.

Το παλαιότερο Κούκος ρολόι του Μέλανα Δρυμού, κατασκευάστηκε από τον Johannes Wildi (1755-1820), και βρίσκεται σήμερα στο γερμανικό μουσείο ρολογιών στο Furtwangen.

Κάναμε μια βόλτα στα μαγαζιά στον πεζόδρομο της λίμνης, που προσέφεραν εδέσματα από την τοπική κουζίνα και γαστρονομία.

Τελικά στη σκιά ενός πλατάνου ήπιαμε δύο cokes, αγναντεύοντας τη λίμνη και χαζεύοντας τα καραβάκια που γέμιζαν με κόσμο.

Λίγο αργότερα επιστρέψαμε στο χώρο στάθμευσης και ξεκινήσαμε για την πόλη που βρίσκεται στην καρδιά του Μέλανα Δρυμού. Το Freiburg.

Η απόσταση της λίμνης Titisse από το Freiburg ήταν 32 km χρειαστήκαμε περίπου 35 λεπτά για να φτάσουμε στο ξενοδοχείο Holiday Inn Express, όπου θα διανυκτερεύαμε. Η ώρα ήταν 15:45.

Παραλάβαμε το κλειδί του δωματίου από την υποδοχή και η υπάλληλος μας έδωσε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την πρόσβαση στην πόλη με τα πόδια και για τα αξιοθέατα που άξιζε να επισκεφθούμε.

Το ξενοδοχείο ήταν αρκετά κοντά στο ιστορικό κέντρο της πόλης, ενώ το δωμάτιο μας εξασφάλιζε πανέμορφη θέα στο δάσος. Ο υπόγειος χώρος στάθμευσης ήταν ασφαλής και ευρύχωρος.

Αφού ξεκουραστήκαμε για λίγες ώρες, ξεκινήσαμε για μια βόλτα στην πόλη και για φαγητό.

Ακολουθήσαμε την οδό Schnewlinstraße και δίπλα στη γέφυρα Schnewlinbrücke συναντήσαμε ένα ιδιαίτερο κτήριο με μια μοναδική αρχιτεκτονική στρεβλή όψη που συνδυάζει δύο καμπύλες μορφές που στη μία γωνία του κυριαρχεί μια υπερβολική καμπύλη ενώ στην άλλη του γωνία μια παραβολική. Το πάντρεμα αυτών των δύο καμπυλοτήτων του προσφέρει μια μοναδική αισθητική, ενώ η χρήση του κρυστάλλου ως κύριο υλικό πρόσοψης, έδινε την αίσθηση ενός κρυστάλλινου μονόλιθου. Η γωνία του κτιρίου (όπως φαίνεται στη φωτογραφία) στο ανώτερο σημείο της ακμής της, που βρίσκεται σε ύψος 27 μέτρων, προεξέχει 7 μέτρα πάνω από τη βάση της πρόσοψης.

Ακριβώς δίπλα στο μοντέρνο αυτό κτήριο, η γέφυρα Schnewlinbrücke έχει ένα όμορφο κιγκλίδωμα από σφυρήλατο σίδερο που δημιουργήθηκε από τους αδελφούς Armbrüster. Στο κιγκλίδωμα εκτός από τα μοτίβα των λουλουδιών που του δίνουν μια art nouveau αρχιτεκτονική, απεικονίζονται δράκοι, λιοντάρια, καθώς και το οικόσημο της πόλης.

Το Φράιμπουργκ χαρακτηρίζεται ως η πιο «οικολογική πρωτεύουσα της Ευρώπης», λόγω της εκτεταμένης χρήσης φωτοβολταϊκών και της καθιέρωσης των ποδηλάτων ως βασικού μέσου μεταφοράς. Το 2017 χαρακτηρίστηκε από το BBC ως η πιο «πράσινη πρωτεύουσα του κόσμου».

Επίσης το Φράιμπουργκ θεωρείται η πιο ηλιόλουστη πόλη της Γερμανίας, γεγονός που αντανακλάται στη χαλαρή διάθεση των κατοίκων της.

Χαρακτηριστικό δείγμα της χαλαρής διάθεσης των κατοίκων ήταν ο χορός των παιδιών, στην πλατεία ακριβώς απέναντι από το Πανεπιστήμιο και με μόνο μέσο ένα απλό cd player. Μας έκανε εξαιρετικά θετική εντύπωση η ανεμελιά και η χαρούμενη διάθεση που είχαν αυτά τα παιδιά.

Πολλά Like στο παιδί με το μπλουζάκι που έγραφε «Be unlike».

Στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ (Albert Ludwigs Universität Freiburg), η κύρια είσοδος του κτιρίου, που ονομάζεται Kollegiengebäude, αγκαλιάζεται από τα αγάλματα του επικού ποιητή Όμηρου και του φιλόσοφου Αριστοτέλη., ενώ στη βάση των αγαλμάτων αναγράφονται τα ονόματά τους στα Ελληνικά.

To Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ ιδρύθηκε πριν από 550 χρόνια και είναι το πέμπτο παλαιότερο πανεπιστήμιο στη Γερμανία.

Για τη μακρόχρονη διδασκαλία του σε θέματα ανθρωπιστικών επιστημών, έχει κερδίσει τη φήμη ως ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια της Γερμανίας παγκοσμίως.

Περπατώντας φτάσαμε στην πύλη Martin's Gate. Είναι η παλαιότερη από τις μεσαιωνικές πύλες που σε εισάγουν στο ιστορικό κέντρο της πόλης.

Χρονολογείται από το 1202, ενώ έχει υποστεί αλλαγές και ανακατασκευές κατά τη διάρκεια των αιώνων.

Καθώς περάσαμε την πύλη, υπήρχε μια αναμνηστική πινακίδα, που αναφέρει ότι εκεί κάηκαν τρείς γυναίκες το 1599, με την κατηγορία των μαγισσών.

Δίπλα στην πύλη Martin's Gate, υπάρχει το κατάστημα των McDonald's. Είναι το μοναδικό κατάστημα McDonald's στον κόσμο που δεν χρησιμοποιεί τα τυπικά κόκκινα και κίτρινα χρώματα της μάρκας, αφού ο τοπικός Δήμος τους επέβαλε να εναρμονιστούν με την αρχιτεκτονική των κτιρίων και να σεβαστούν την πολιτιστική τους κληρονομιά.

Το νεογοτθικού ρυθμού κτίριο της εφημερίδας Badische Zeitung.

Στη διασταύρωση του πιο εμπορικού δρόμου του Φράιμπουργκ, Kaiser-Joseph-Strasse και Salzstrasse, συναντήσαμε το μνημείο Bertoldsbrunnen. Το χάλκινο μνημείο με τον ιππέα και το άλογο, στήθηκε προς τιμή του ιδρυτή του Φράιμπουργκ, Δούκα Μπερτόλντ. Επειδή βρίσκεται στο κέντρο της πόλης αποτελεί το πιο δημοφιλές σημείο συνάντησης στο Φράιμπουργκ. Ραντεβού στο «Berti» λένε οι ντόπιοι.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Παλιάς Πόλης είναι τα αυλάκια νερού που υπάρχουν στους περισσότερους δρόμους και πλατείες της. Τροφοδοτούνται από τον ποταμό Dreisam και ονομάζονται Bächle.

Τα αυλάκια αυτά στην εποχή του Μεσαίωνα χρησιμοποιούνταν ως δίκτυο πυρόσβεσης, στη βυρσοδεψεία, αλλά αποτελούσαν και δίκτυο ανοιχτών υπόνομων.

Σύμφωνα με την παράδοση όποιος ή όποια πέσει τυχαία σε ένα κανάλι, θα καταλήξει να παντρευτείτε κάποιον(α) από το Φράιμπουργκ.

Το πιο εντυπωσιακό μνημείο της πόλης είναι ο Καθεδρικός Ναός της Παναγίας που βρίσκεται στη Münsterplatz (πλατεία του Μητροπολιτικού Ναού). Ξεχωρίζει από το πορφυρό χρώμα των αμμόλιθων (ψαμμιτών) με τους οποίους έχουν επενδυθεί οι προσόψεις του. Έχει ύψος 116 μέτρα, ενώ όταν ολοκληρώθηκε το 1350, αποτέλεσε ένα μεγάλο τεχνικό επίτευγμα της εποχής.

Το 1869 ο Ελβετός ιστορικός Jacob Burckhardt περιέγραψε τον Ναό ως τον πιο όμορφο στον κόσμο.

Το 1944 η πλατεία του Ναού, σχεδόν ισοπεδώθηκε από βόμβες, αλλά ο ναός υπέστη μόνο μικρές ζημιές.

Στη νότια πλευρά της Münsterplatz (πλατεία του Μητροπολιτικού Ναού), συναντήσαμε το Historical Merchants' Hall. Το κτίριο αυτό στέγαζε τον χώρο των Εμπόρων και είναι ένα από τα πιο σημαντικά κτίρια στο Freiburg. Ξεχωρίζει καθαρά λόγω της κυρίαρχης πορφυρής πρόσοψης.

Το Historical Merchants' Hall, τα τέσσερα αγάλματα πάνω από το μπαλκόνι του α’ ορόφου απεικονίζουν τρεις Ρωμαίους Αυτοκράτορες, τον Μαξιμιλιανό Α’, τον Κάρολο Ε’ και τον Φερδινάνδο Α’. Το τέταρτο άγαλμα απεικονίζει τον Φίλιππο Α’ της Καστίλης, γιο του Μαξιμιλιανού Α’ που πέθανε πριν από τον πατέρα του και έτσι δεν έγινε ποτέ αυτοκράτορας.

Κάτω από τα κυκλικά παράθυρα στα erker που υπάρχουν στις γωνίες του κτηρίου, υπάρχουν οι οικογενειακοί θυρεοί των πέντε κυριαρχιών της βασιλικής δυναστείας των Αψβούργων.

Το πιο σημαντικό δωμάτιο του κτηρίου, είναι το Emperors' Hall (Kaisersaal), το οποίο εξακολουθεί να χρησιμεύει ως ένας διάσημος χώρος και μπορεί να φιλοξενήσει έως 350 άτομα.

Δίπλα το αρχοντικό Wentzinger. Χτίστηκε το 1761 από το ζωγράφο, γλύπτη και αρχιτέκτονα Johann Christian Wentzinger και σήμερα αποτελεί ένα μικρό μουσείο για την πόλη.

Το Wentzingerhaus από το 1994 λειτουργεί ως μουσείο Ιστορίας της Πόλης του Φράιμπουργκ.

Είχαμε την διάθεση να γυρίσουμε λίγο ακόμη στα δρομάκια της παλιάς πόλης, αλλά στη Γερμανία οι κουζίνες κλείνουν στις 21:00 και θα μέναμε νηστικοί. Έτσι, γύρω στις 20:00 καθίσαμε για φαγητό στο εστιατόριο «Zum Bunten Onkel». Το εστιατόριο βρισκόταν στην πλατεία του Καθεδρικού Ναού, που ήταν και το πιο «must» σημείο για να απολαύσεις τη θέα του Ναού και τον κόσμο που βόλταρε στο πλακόστρωτο. Το σνίτσελ αποδείχθηκε ότι ήταν από τις πιο «safe» και εύγεστες επιλογές. Παραγγείλαμε schnitzel mit brägele (παραδοσιακό σνίτσελ με συνοδευτικό από βραστές πατάτες που είχαν τηγανιστεί και είχε προστεθεί κρεμμύδι και ψιλοκομμένος μαϊντανός) και 2 μπύρες Pils.

Συνεχίσαμε με 2 μπύρες Paulaner «hefenweizen». Δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε από το σημείο. Καθίσαμε μέχρι που έκλεισε το εστιατόριο στις 22:00.

Info:

Ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα είδη μπύρας, στη Γερμανία είναι η hefeweizen. Το πρώτο συνθετικό της λέξης hefenweizen, το «hefe» αναφέρεται στη ζύμη που δίνει στη μπύρα τη θολή εμφάνισή της και το δεύτερο συνθετικό «weizen» υποδηλώνει τη χρήση βύνης σιταριού.

Και ενώ η ώρα ήταν περασμένες 22:00, ήταν εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα είχε αδειάσει από κόσμο η πόλη.

Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο συναντήσαμε και ένα Ελληνικό εστιατόριο. Το «Ηρώδειον». Ο τιμοκατάλογός του είχε πιάτα από την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα (μουσακά, ντολμαδάκια, τζατζίκι, αρνί ψητό, κλπ.), ενώ το ωράριο λειτουργίας του ήταν «ελληνικό», μέχρι τις 24:00. Την ώρα που περάσαμε, γύρω στις 22:30, δεν είχε κανένα πελάτη.

Λίγο αργότερα, περπατώντας στους έρημους δρόμους του Φράιμπουργκ, φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Η ώρα είχε πάει 22:45 και μία ακόμη όμορφη μέρα είχε τελειώσει, ενώ μας είχε γεμίσει όμορφες εικόνες και εμπειρίες.

 

[patrizia]

Καταπληκτικό ταξίδι αυτό που έκανες και όμορφος ο τρόπος που αφηγείσαι. Μου αρέσει που δίνεις πληροφορίες για τα αξιοθέατα και οι φωτογραφίες είναι επίσης υπέροχες.
Γιατί σταμάτησες;
Περιμένουμε τη συνέχεια.... σύντομα!

 

[Greg_ce]

Σ’ ευχαριστώ patrizia για τα κολακευτικά σου σχόλια.

Πραγματικά με ενθαρρύνουν να συνεχίσω την ταξιδιωτική ιστορία, παρά την εργασιακή εντατικοποίηση που διανύω αυτή την περίοδο. Μόλις τελειώσω κάποιες επείγουσες υποχρεώσεις, να είσαι σίγουρη ότι, με μεγάλο ενθουσιασμό θα συγγράψω το υπόλοιπο της ιστορίας.

Άλλωστε, η καταγραφή των ταξιδιωτικών μας εμπειριών, μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και μας κάνει να ξαναζούμε τις όμορφες στιγμές του ταξιδιού.

Αλήθεια πόσο ανάγκη το έχουμε σήμερα, που με τους υγειονομικούς περιορισμούς τα ταξίδια στο εξωτερικό είναι ένα μακρινό όνειρο!

 

[patrizia]

Τραγικό! Ελπίζω να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης και το Πάσχα να μπορέσουμε να ξαναταξιδεψουμε άνετα.
Τον Απρίλιο που μας πέρασε είχα κανονισει ταξίδι Βαυαρία Αυστρία αεροπορικώς και είχα προγραμματίσει να επισκεφθώ πολλά από τα αξιοθέατα που ανέφερες και βλέποντας τις φωτογραφίες σου ανυπομονώ να έρθει ο καιρός να πάω κι εγώ επιτέλους...

 

[patrizia]

Περισυ είχα ταξιδέψει κι εγώ Σερβία, Κροατία, Σλοβενία οδικώς και είχα νιώσει ακριβώς όπως κι εσύ. Ανέλπιστα ωραία. Μακάρι να είχα παραπάνω χρόνο σ αυτές τις υπέροχες πόλεις!

 

[Greg_ce]

Τραγικό! Ελπίζω να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης και το Πάσχα να μπορέσουμε να ξαναταξιδεψουμε άνετα.
Τον Απρίλιο που μας πέρασε είχα κανονισει ταξίδι Βαυαρία Αυστρία αεροπορικώς και είχα προγραμματίσει να επισκεφθώ πολλά από τα αξιοθέατα που ανέφερες και βλέποντας τις φωτογραφίες σου ανυπομονώ να έρθει ο καιρός να πάω κι εγώ επιτέλους...

Γειά σου, patrizia.

Είμαι σίγουρος ότι, σύντομα θα ξεπεράσουμε τα δύσκολα και θα επανέλθουμε στην κανονικότητα. Μια κανονικότητα που θα μας επιτρέψει να σχεδιάσουμε τους επόμενούς μας ταξιδιωτικούς προορισμούς.

Πέρα από αυτά, σου εύχομαι να πραγματοποιήσεις το ταξίδι που είχες σχεδιάσει για την Βαυαρία και να το ζήσεις με όμορφες και ανεπανάληπτες στιγμές.

Τότε, θα περιμένουμε την δική σου περιγραφή για να μας ταξιδέψεις και πάλι.

Περισυ είχα ταξιδέψει κι εγώ Σερβία, Κροατία, Σλοβενία οδικώς και είχα νιώσει ακριβώς όπως κι εσύ. Ανέλπιστα ωραία. Μακάρι να είχα παραπάνω χρόνο σ αυτές τις υπέροχες πόλεις!

Έχεις απόλυτο δίκιο.

Μπορεί οι χώρες αυτές να μην αποτελούν τους κορυφαίους ταξιδιωτικούς προορισμούς, έχουν όμως μέρη που αποτελούν μικρά διαμαντάκια. Και είναι αυτά που τις κάνουν ιδιαίτερα θελκτικές και «ανέλπιστα ωραίες» όπως αναφέρεις.

 

[escursione]

Συγχαρητήρια για την όμορφη ιστορία που μοιράζεσαι μαζί μας και για την επιλογή των πόλεων. Αναμένουμε τη συνέχεια η οποία από ότι είδα στο πρόγραμμα σου περιλαμβάνει πανέμορφες αγαπημένες πόλεις όπως Heidelberg, Bingen am Rhein, Bacharach, Koblenz, Rothenburg ob der Tauber, Dinkelsbühl & Augsburg.

 

[Greg_ce]

10η ημέρα (Δευτέρα 05-08-2019)
Baden Baden - Heidelberg

Ξυπνήσαμε πολύ ευδιάθετοι, γεμάτοι ενέργεια και με πολύ καλή διάθεση. Μάλλον σ’ αυτό συνέτεινε το καλό κλίμα της περιοχής και το εξαίρετο δωμάτιο του ξενοδοχείου Holiday Inn. Κατευθυνθήκαμε στην αίθουσα του πρωινού, όπου γινόταν χαμός από κόσμο. Ήταν η ώρα 8:30, που αποτελούσε την ώρα της μεγάλης αιχμής. Το πρωινό ήταν σχετικά μέτριο και στην αίθουσα επικρατούσε μεγάλη οχλαγωγία, ενώ υπήρχε καθυστέρηση στο self service. Έτσι αφού πήραμε τα απολύτως βασικά, τσιμπολογήσαμε και ήπιαμε δύο espresso σχεδόν μονορούφι.

Γύρω στις 9:00 ξεκινήσαμε από το Φράιμπουργκ με κατεύθυνση το Μπάντεν-Μπάντεν. Εδώ πρέπει να αναφέρω, ότι το κέντρο της πόλης του Φράιμπουργκ αποτελεί περιβαλλοντικά «πράσινη ζώνη» (Umweltzonen) και τα αυτοκίνητα που την διασχίζουν απαιτείται να διαθέτουν το ειδικό αυτοκόλλητο (Umweltplakette) για την κίνησή τους εντός αυτής της ζώνης. Επειδή δεν είχαμε προμηθευτεί το ειδικό σήμα, δεν επιχειρήσαμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και κατευθυνθήκαμε στην autobahn.

Info:

• Η οδήγηση σε πολλές γερμανικές πόλεις απαιτεί ένα ειδικό αυτοκόλλητο για να μπούμε στην «Umweltzone», στην περιβαλλοντική ζώνη.
• Ο νόμος αυτός ισχύει για οποιονδήποτε οδηγεί επιβατικό όχημα ή μικρό φορτηγό, είτε είναι ντόπιος, είτε αλλοδαπός.
• Τα περισσότερα καινούργια αυτοκίνητα με καταλυτικό μετατροπέα πληρούν τις προϋποθέσεις για ένα πράσινο αυτοκόλλητο, αλλά το αυτοκόλλητο είναι υποχρεωτικό να βρίσκεται στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου. Ειδάλλως καραδοκεί η αστυνομία και το πρόστιμο είναι 80 ευρώ.
• Από τον σύνδεσμο https://www.berlin.de/labo/mobilitaet/kfz-zulassung/feinstaubplakette/shop.86595.en.php?submit=, μπορούμε να αιτηθούμε ένα αυτοκόλλητο περιβαλλοντικής ζώνης. Το κόστος απόκτησής του είναι 6,00 €, ενώ μας το αποστέλλουν ταχυδρομικώς σε 7 έως 14 ημέρες.

Πήραμε την Autobahn Α5 και ενώ στην αρχή η ροή της κίνησης ήταν ικανοποιητική, μετά από 30 km σχεδόν ακινητοποιηθήκαμε. Περίπου για 7 km μέχρι την διασταύρωση για το Europa Park, πηγαίναμε σημειωτόν. Πάρα πολλά αυτοκίνητα έστριβαν για το Θεματικό Πάρκο και εξαιτίας αυτού είχε δημιουργηθεί τεράστιο μποτιλιάρισμα. Το εισιτήριο στο πάρκο είναι ημερήσιο και έτσι οι περισσότεροι επιλέγουν να ξεκινήσουν πολύ πρωί για να έχουν όλη την ημέρα μπροστά τους.

Τελικά, γύρω στις 10:30 μπήκαμε στο Baden-Baden.

Περάσαμε έξω από το Kurhaus, το αρχιτεκτονικό αριστούργημα, στην καρδιά του Baden-Baden και κατευθυνθήκαμε στο υπόγειο parking του.

Πάθαμε shock με την πολυτέλεια, την καθαριότητα, την σωστή σήμανση των θέσεων στάθμευσης, αλλά κυρίως για τις ξεχωριστές θέσεις που υπήρχαν για τις γυναίκες και τα Α.Μ.Ε.Α. Οι θέσεις αυτές είχαν μεγαλύτερο πλάτος και βρίσκονταν πιο κοντά στις εξόδους.

Η έξοδος από το χώρο στάθμευσης γίνεται και μέσω του περίλαμπρου καζίνο που εδρεύει στο εσωτερικό του Kurhaus. Η Γερμανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια Μαρλέν Ντίτριχ, το είχε χαρακτηρίσει ως «το πιο όμορφο στον κόσμο».

Βγαίνοντας από το καζίνο συναντήσαμε ένα συνεργείο να επισκευάζει τον ασφαλτοτάπητα. Δεν θα μπορούσα, ως πολιτικός μηχανικός, να μην σταθώ και να μην αναφέρω την ποιότητα της εργασίας, που ανταποκρίνεται απολύτως στα πρότυπα των τεχνικών προδιαγραφών επισκευής των οδοστρωμάτων.

Παρατηρήστε, το κόψιμο και τον τετραγωνισμό της βλαφθείσας περιοχής, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει υγιές πλευρικό υλικό στρώσης, τον επιμελή καθαρισμό και την τοποθέτηση ασφαλτικής μεμβράνης, η οποία έχει επικολληθεί με φλόγιστρο, στις παρειές των τοιχωμάτων, του παλιού ασφαλτοτάπητα.

Παρατηρείστε επίσης, τα δύο στάδια της διάστρωσης του ασφαλτομείγματος και την επιμελημένη συμπύκνωση που έχει προηγηθεί.

Τέλος παρατηρήστε, το κλειστού τύπου δοχείο μεταφοράς του ασφαλτομείγματος, ώστε να διατηρείται σε θερμοκρασία πάνω από 120 βαθμούς κελσίου, καθώς επίσης τον τρόπο της εκφόρτωσης του μείγματος ώστε να αποφεύγεται διαχωρισμός του.

Περπατώντας για να βγούμε στο πάρκο Kurpark, μπροστά από το Kurhaus, υπήρχε μια πλάκα στον πλαϊνό τοίχο του Θεάτρου για να θυμίζει ότι στις 12 Οκτωβρίου 1872, οι Johann Strauss έδωσε ένα κονσέρτο στο Baden-Baden.

Βγαίνοντας στο πάρκο Kurpark συναντήσαμε μια αμφίπλευρη δενδροστοιχία από καστανιές, κατά μήκος της οποίας υπήρχαν δύο σειρές μπουτίκ. Αυτός ο σκιερός πεζόδρομος, ουσιαστικά συνδέει το Kurhaus με τη Sophienstrasse.

Στα δεξιά το Θέατρο του Μπάντεν-Μπάντεν.

Περάσαμε την γέφυρα Reinhard Fieser, πάνω από τον ποταμό Oos, που συνδέει την περιοχή του καζίνου με την παλιά πόλη. Η γέφυρα πήρε το όνομά της από τον δήμαρχο της πόλης Reinhard Fieser. Στα άκρα της γέφυρας υπάρχουν τέσσερα μεγάλα διακοσμητικά αγγεία, σχεδιασμένα από τον Max Laeuger (1864-1952).

Περπατώντας την Gernsbacher Straße, θαυμάσαμε τα γραφικά και καλοδιατηρημένα κτίρια που αποπνέαν μια αύρα από την belle epoque.

Φτάσαμε και στο μεγαλειώδες μνημείο του Otto von Bismarck (Bismarckdenkmal), που χτίστηκε το 1915 στα 100α γενέθλιά του. Ο Otto von Bismarck, ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους πολιτικούς του 19ου αιώνα. Υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της Πρωσίας από το 1862 έως το 1890 και συμμετείχε σε τρεις πολέμους, συμπεριλαμβανομένου του γαλλο-πρωσικού πολέμου (1870-1871). Χρησιμοποίησε τον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο για να σχεδιάσει την ενοποίηση της Γερμανίας. Στη συνέχεια, υπηρέτησε ως ο πρώτος Καγκελάριος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας από το 1871 έως το 1890.

Το Restaurant Laterne, με την ιδιαίτερη πρόσοψη.

Περπατώντας στον κεντρικό εμπορικό δρόμο Sophien Straße κάτω από την σκιά των καστανιών, βρεθήκαμε στο σιντριβάνι που ήταν διακοσμημένο με τρείς ερωδιούς, από το ράμφος των οποίων έτρεχε νερό. Είπαμε να δροσιστούμε παίρνοντας λίγο νερό στην παλάμη μας, για να βρέξουμε το πρόσωπό μας. Πάθαμε ένα μικρό αμόκ, όταν αγγίξαμε το τρεχούμενο νερό. Ήταν καυτό, αφού ερχόταν από βάθη μεταξύ 1200 και 1800 μέτρων και η θερμοκρασία του κυμαίνονταν από 56 ° C - 68,8 ° C. Μην ξεγελαστείτε λοιπόν όπως εμείς, και επιχειρήσετε να δροσιστείτε μ’ αυτό το νερό.

Ανεβαίνοντας κάποια σκαλοπάτια από την Sophien Straße, φτάσαμε στα περίφημα νεοαναγεννησιακά, ρωμαϊκό-ιρλανδικά λουτρά Friedrichsbad.

Λέω στη γυναικά μου, περίμενε να ρωτήσω πόσο στοιχίζουν και να ρίξω μια ματιά στις υποδομές τους. Μπαίνω στον ισόγειο χώρο, όπου ένας υπάλληλος γεμάτος ευγένεια με καλημερίζει και με ρωτά σε τι μπορεί να μου φανεί χρήσιμος. Τον ρώτησα για το κόστος χρήσης των λουτρών και για το αν θα μπορούσα να ρίξω μια ματιά στις εγκαταστάσεις. Εκεί πέραν των υπολοίπων έμαθα ότι είναι υποχρεωτική η πλήρη γύμνια στα λουτρά και ότι δεν επιτρέπεται η είσοδος στους ενδεδυμένους.

Info:

• Ο τιμοκατάλογος χρήσης των λουτρών είναι:
• Ρωμαϊκή-Ιρλανδική κολύμβηση σε 17 διαφορετικούς σταθμούς πισίνας με σαπούνι & μασάζ με βούρτσα: 39,00 €.
• Ως ανωτέρω με την προσθήκη της υπηρεσίας περιποίησης δέρματος: 51,00 €.
• Επιπλέον της δεύτερης επιλογής με προσφορά γευμάτων στο ThermenRestaurant: 61,00 €
• Κάθε Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατα, Κυριακή, αργίες και στις 14 Φεβρουαρίου, άνδρες και γυναίκες χρησιμοποιούν και τους 17 σταθμούς κολύμβησης μαζί. Τις υπόλοιπες μέρες το μπάνιο είναι ξεχωριστό για άνδρες και γυναίκες.

Τα λουτρά Friedrichsbad εγκαινιάστηκαν το 1877, και τότε ήταν από τα πιο σύγχρονα στον ευρωπαϊκό χώρο. Αν κάποιος θέλει να νιώσει σαν αρχαίος Ρωμαίος, δεν έχει παρά να επισκεφθεί τα λουτρά, όπου εντελώς γυμνός θα αφεθεί, μέσα από 17 βήματα, σε μια ιεροτελεστία αναζωογόνησης, που περιλαμβάνει μια σειρά από θερμά και κρύα λουτρά, ντους, αίθουσες ατμού, πισίνες, jacuzzi και προαιρετικά μασάζ.

Δίπλα στο μικρό και κομψό εκκλησάκι Spitalkirche, υπάρχει ένα άλλο συγκρότημα λουτρών. Οι θέρμες Caracalla.

Στις Caracalla Therme, υπάρχει μια τεράστια εσωτερική πισίνα, κάτω από έναν εντυπωσιακό γυάλινο θόλο, γεμάτη με φυσικό μεταλλικό νερό, θερμοκρασίας μεταξύ 18°C και 38°C. Κάθε μέρα, 800.000 λίτρα νερού αναβλύζουν από βάθος 2.000 μ., προσφέροντας στιγμές ευεξίας στους λουόμενους, οι οποίοι συρρέουν για μια μοναδική spa εμπειρία. Στον μεγάλο εξωτερικό χώρο υπάρχουν δύο μαρμάρινες κυκλικές πισίνες, ενώ η εμπειρία εμπλουτίζεται από υδρομασάζ και καμπίνες solarium, όπως και πολλά είδη σάουνας στον επάνω όροφο.

Info:

• Ο τιμοκατάλογος χρήσης των λουτρών Caracalla Therme είναι:
• Για χρήση μόνο των πισίνων.
• 1,5 hours :15,00 €
• 2 hours :16,00 €
• 3 hours :19,00 €
• Day ticket :23,00 €
• Για χρήση των πισίνων και της sauna
• 1,5 hours :19,00 €
• 2 hours :20,00 €
• 3 hours :23,00 €
• Day ticket :27,00 €

Ανεβήκαμε λίγα σκαλοπάτια και βρεθήκαμε στην πλατεία Marktplatz, όπου στο κέντρο της δεσπόζει ο Ναός Stiftskirche.

Στο καμπαναριό της εκκλησίας, ύψους 78 μέτρων, παρατηρούμε τις διαφορετικές αρχιτεκτονικές επιρροές που έχει δεχθεί ο ναός στο διάβα των χρόνων. Στο κάτω μέρος του καμπαναριού, είναι εμφανές το ρωμαϊκό αρχιτεκτονικό στιλ, ενώ προς τα πάνω συνεχίζει με ένα οκτάγωνο γοτθικό στιλ και στη στέψη του με μια μπαρόκ επιστέγαση. Στην κορυφή του καμπαναριού υπάρχει επιχρυσωμένο άγαλμα του Αγίου Πέτρου, που ήταν ο πρώην προστάτης της εκκλησίας.

Πίσω από την εκκλησία βρίσκεται το παλιό ατμόλουτρο, που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο με την ονομασία Gesellschaft der Freunde junger Kunst.

Το Μουσείο των Φίλων Μοντέρνας Τέχνης σηματοδοτείται από τρία τεράστια αγγεία, «Vases on Stilts», που στηρίζονται σε μακριά σιδερένια πόδια και είναι έργο του καλλιτέχνη Franz Stähler.

Και μια Maserati Levante, στην πλατεία Marktplatz, δίνει μια νότα αρμονικής αντίθεσης μεταξύ του μοντέρνου και του τεχνολογικά προηγμένου, σε σχέση με του παραδοσιακού και συνάμα διαχρονικά αξεπέραστου ύφους της περιοχής.

Κατηφορίζοντας βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία Leopoldsplatz. Η πλατεία σηματοδοτείται από ένα ακόμα σιντριβάνι. Ευτυχώς αυτό το νερό είχε την κανονική θερμοκρασία του περιβάλλοντος.

Στο κρατίδιο της Βάδης - Βυρτεμβέργης, ήταν εντυπωσιακά τα αυτοκίνητα της αστυνομίας. Εδώ μία Mercedes E- Class Estate.

Αφού γυρίσαμε το μεγαλύτερο τμήμα της παλιάς πόλης επιστρέψαμε στο χώρο στάθμευσης Kurparkgarage. Το εισιτήριο που πληρώσαμε ήταν μόνο 3,50 € για δύο ώρες στάθμευσης.

Όταν επισκεφθήκαμε το Baden-Baden, υπήρχε μια διαφήμιση του Opel Corsa που είχε γυριστεί στο Baden-Baden, η οποία ανέφερε ότι αγαπημένη συνήθεια των κατοίκων του ήταν να παρατηρούν τους άλλους πως παρκάρουν. Στο τέλος η Julia της διαφήμισης, παρκάρει άψογα λόγω της κάμερας οπισθοπορείας. Η δε αφηγήτρια του διαφημιστικού, ευχαριστούσε το Baden-Baden που μας θύμιζε πόσο σημαντική είναι η κάμερα για να παρκάρουμε άψογα και να μην γίνουμε ρεζίλι στους κατοίκους που μας παρατηρούν.

Το Baden-Baden ήταν ταυτισμένο με την ανεμελιά και τον άπλετο χρόνο, που επέτρεπε στους κατοίκους του να παρατηρούν πράγματα ασήμαντα για να τον γεμίζουν. Ήταν μια λουτρόπολη που απέπνεε τον αέρα της καλοζωίας.

Αυτή την αίσθηση μας άφησε και εμάς στο μικρό διάστημα που βρεθήκαμε να την εξερευνούμε. Παραμένει μία όμορφη λουτρόπολη, που η αρχοντιά της πηγάζει από τα παλιά και συμπυκνώνει μια αύρα κλασικής πολυτέλειας.

 

[Sassenach77]

Πολύ ωραίο ταξίδι και η αφήγηση σου το κάνει ακόμα καλύτερο!!!

Και μετά;

 

[makisg]

@katkats γιατί δεν βλέπω όλες τις φωτογραφίες. Είναι δικό μου πρόβλημα??

 

[Sassenach77]

Είναι δικό μου πρόβλημα??

Μάλλον ναι, γιατί εγώ τις βλέπω όλες.