taxidakia
Member
- Μηνύματα
- 285
- Likes
- 51
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άνδεις ξανά
Σ'ευχαριστούμε! Είναι στα υπ' όψιν ένα τέτοιο ταξίδι, όταν το πραγματοποιήσω ή ιστορία σου θα αποτελέσει οδηγό!
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !
Dorotija
Member
- Μηνύματα
- 1.297
- Likes
- 701
- Επόμενο Ταξίδι
- Να είναι η Κρακοβία?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Yemen
Είχε τύχει να ασχοληθώ λίγο με την Toulouse. To Grand Balcon πως σου φάνηκε???
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.611
- Likes
- 29.891
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Μοντερνιά στη μοντερνιά.... Όμορφο και ευχάριστο περιβάλλον, με θεματολογία από την ιστορία της αεροπορίας, και χώρους που σου φτιάχνουν τη διάθεση. Άνετα δωμάτια, με όλα τα κομφόρ, και lounge με φοβερές πολυθρόνες. Buisness focused. Σε καταπληκτικό σημείο, περνάς από κει με ελάχιστη παράκαμψη ερχόμενος από οπουδήποτε.
Το πρωινό παραήταν όμως λιτό, ενώ ταυτόχρονα περιελάμβανε και... χάπια (βιταμίνες κλπ).
Μια ευχάριστη νότα ξεκούρασης, ως το 6ο ξενοδοχείο σε 6 μέρες....
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.611
- Likes
- 29.891
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Avignon
To πρωί της Παρασκευής περνά με τελευταίες βόλτες στην Toulouse, και το τραίνο που θα ξεκινήσει το δρόμο της επιστροφής για να με πάει στον επόμενο σταθμό αναχωρεί στις 12:30 περίπου. Μια αλλαγή στο Montpellier, όπου ο χρόνος ίσα-ίσα φτάνει για τα τελευταία σουβενίρ, και με το τοπικό Ter φτάνω στην Avignon στις 4 το απόγευμα.
Η Avignon είναι μαγική πόλη όλο το χρόνο, αλλά την περίοδο του φεστιβάλ η εικόνα της αλλάζει ραγδαία, και γίνεται επίσης μαγική, αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Κάθε Ιούλιο, το μεσαιωνικό προφίλ της πόλης εξαφανίζεται, και τη θέση του δίνει στο προφίλ της θεατρούπολης. Κάθε χρόνο από το 1947 διεξάγεται το θεατρικό φεστιβάλ της Avignon, με κορυφαίου βεληνεκούς παραστάσεις, σε επίσης κορυφαίους χώρους. Παράλληλα με το κεντρικό festival, εξελίσσεται και το festival OFF, με πιο εναλλακτικές παραστάσεις, ενώ υπάρχουν και πολλές εκδηλώσεις (θέατρο, μουσική, κινηματογράφος, υβρίδια) που εξελίσσονται παράλληλα, εκτός festival. Συνολικά κάθε μέρα πρέπει να γίνονται περί τις 100 παραστάσεις στην πόλη, με τα λιγοστά θέατρα να κάνουν 8-9 βάρδιες και κάποιες παραστάσεις να διαδραματίζονται στο ύπαιθρο (σε πάρκα και αλλού). Αν σ’ αυτούς προσθέσουμε και τους κλασσικούς «street artists», που ζητάν τον οβολό του θεατή τους στο δρόμο, είτε είναι επαγγελματίες είτε τελευταίοι ερασιτέχνες (όπως π.χ. ένας ζογκλέρ που έριχνε συνεχώς τις κορίνες του…) έχουμε ένα συνονθύλευμα τεχνών στην πόλη.
:: 
:: 
Όλοι αυτοί πρέπει κάπως να διαφημιστούν. Το κλασσικό μέσον είναι η αφίσα, αλλά όλοι σέβονται την απαγόρευση αφισοκόλλησης. Έτσι, όπου υπάρχει κιγκλίδωμα, σύρμα, ή οτιδήποτε άλλο πάνω στο οποίο μπορεί να στερεωθεί μια αφίσα χωρίς κόλλα, γίνεται το απόλυτο χάος. Σε ένα μόνο τοίχο με κάγκελα μέτρησα δεμένες περί τις 200 αφίσες… Αλλά η διαφήμιση δε σταματάει στις αφίσες. Η παράδοση του φεστιβάλ, φέρει τους ίδιους τους ηθοποιούς, με τα κουστούμια της παράστασης, να περιδιαβαίνουν στους δρόμους της πόλης διαλαλώντας τα νέα για την παράστασή τους, ή μοιράζοντας διαφημιστικά φυλλάδια στους περαστικούς. Έτσι, 2-3 φορές σε κάθε τετράγωνο της πόλης, βλέπεις ηθοποιούς να κυκλοφορούν και να μοιράζουν φυλλάδια, να παίζουν ατάκες ή χορευτικά από την παράστασή τους, ή απλώς να φωνάζουν. Το απόλυτο χάος, αλλά ευχάριστο. Δεν κατάλαβα πότε πέρασε το ανηφορικό 1km από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι το ξενοδοχείο μου (Mercure Avignon Cite des Papes), στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, πάνω στην Place de l’Horloge, και στο δρόμο για το Palais des Papes. Για τελευταία φορά σ’ αυτό το ταξίδι, αφήνω τα πράγματα στο ξενοδοχείο, και η εξερεύνηση ξεκινά…
:: 
Η παλιά πόλη της Αβινιόν περικλείεται από τείχη 4.3Km, που κτίστηκαν και ενισχύθηκαν κατά τις διάφορες περιόδους της ιστορίας της. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πόλη εντός των τειχών αυτών. Ακριβώς έξω από τα τείχη, στη Βόρεια και Δυτική πλευρά, περνάει ο Grand Rhone, το μεγάλο ποτάμι που συνάντησα και στην Arles. H γέφυρα πάνω από το ποτάμι που κτίστηκε εδώ το 12ο αιώνα απετέλεσε και την απαρχή της ακμής της πόλης. Εντός των τειχών, η πόλη δεν είναι επίπεδη, αλλά κορυφώνεται σε ένα λόφο δίπλα στο ποτάμι, που σήμερα είναι καταπράσινος με τους κήπους Rocher des Doms (απ’ όπου η θέα στο ποτάμι και τη γέφυρα είναι φανταστική).
:: 
Δίπλα στους κήπους, ξεχωρίζει ο καθεδρικός της Notre-Dame-des-Doms, και δίπλα σ’ αυτόν, το Palais des Papes. To 14ο αιώνα, όταν στη Ρώμη υπήρχε πόλεμος, η έδρα του Πάπα μεταφέρθηκε από τη Ρώμη στην Avignon. Κτίστηκε λοιπόν εδώ μια κατοικία για τον προκαθήμενο και για την έδρα της καθολικής εκκλησίας, πλήρης με θησαυροφυλάκια, αίθουσες θρόνου και δεξιώσεων, κουζίνες, και ότι άλλο έπρεπε να έχει ένα παλάτι. Αν κάποιος ανατρέξει σε οποιοδήποτε οδηγό για την πόλη θα βρει πάρα πολλές πληροφορίες για το παλάτι και την ιστορία της καθολικής εκκλησίας στην Avignon, που δε χρειάζεται να επαναλάβω, ωστόσο εγώ να προσθέσω την καταπληκτική θέα από τον πύργο του παλατιού, και το γεγονός ότι η κεντρική αυλή του είχε μετατραπεί σε θέατρο, με σκηνές, σκηνικά κλπ, για τις ανάγκες του φεστιβάλ.
Μπροστά από το παλάτι απλώνεται μια μεγάλη πλατεία (φυσικά γεμάτη με τον κόσμο του φεστιβάλ, μην ξεχνιόμαστε), και στην απέναντι πλευρά βρίσκεται το Petit Palais, ένα μουσείο που στεγάζει κυρίως γλυπτά και προ-αναγεννησιακούς Ιταλικούς πίνακες. Δε με συγκινεί και πολύ το είδος, οπότε το προσπέρασα, και πήγα κατευθείαν στo επόμενο αξιοθέατο, με το ίδιο συνδυασμένο εισιτήριο με το Palais des Papes.
Η γέφυρα της Avignon (Pont St-Benezet λέγεται κανονικά) διέσχιζε κάποτε το ποτάμι, κατέρρευσε σε όλο το μήκος της εκτός από τις 4 τελευταίες από τις 22 αψίδες της, σε μια πλημμύρα του 17ου αιώνα. Είναι πάραυτα επισκέψιμη, και σε ένα από τους πυλώνες της βρίσκεται ένα μικρό εκκλησάκι, σε 2 επίπεδα.
Μπορεί να βρισκόμαστε στην ίδια περιφέρεια με τις παραλίες της κυανής ακτής, αλλά τίποτα εδώ δε θυμίζει St Tropez, Monaco ή Cannes. Σε ένα βαθμό και τον υπόλοιπο χρόνο, αλλά ιδίως τώρα, οι επισκέπτες της πόλης, κατά κύριο λόγο μικρού βεληνεκούς καλλιτέχνες που προσπαθούν να αποκτήσουν όνομα στο καλλιτεχνικό στερέωμα, έχουν και αντίστοιχου βεληνεκούς οικονομική επιφάνεια. Δεν έχουμε χλιδές, ίσα-ίσα που συνωστίζονται κατά δεκάδες σε μικρά διαμερίσματα, σκηνές σε κάμπινγκ, κλπ. Είναι ίσως η πόλη στην Προβηγκία με την καλύτερη υποδομή για backpackers, και αυτό κυρίως λόγω του φεστιβάλ. Η βάση για όλους αυτούς, είναι το νησάκι Ile de la Barthelasse, στη μέση του Grand Rhone. Οι (μοντέρνες) γέφυρες που διασχίζουν το ποτάμι έχουν εξόδους και για εδώ, αλλά ο πιο εύκολος τρόπος να φτάσει κανείς εδώ είναι με το δωρεάν ferry, λίγο πιο πάνω από την παλιά γέφυρα.
Το κέντρο της δράσης της πόλης, γεμάτο καφέ, εστιατόρια, μπαρ κλπ είναι η Place de l’Horloge. Εδώ βρίσκονται και το δημαρχείο και η όπερα (θέατρο τώρα) της πόλης. Αν καθίσει κανείς αρκετά, όλη η πόλη θα παρελάσει μπροστά του. Και το ίδιο συμβαίνει και σε όλο το μήκος της Rue de la Republique, το δρόμο - φυσική συνέχεια της πλατείας που οδηγεί έξω από τα τείχη στο σιδηροδρομικό σταθμό. Στα στενά δεξιά κι αριστερά από δω είναι εγκατεστημένα δεκάδες μουσεία και γκαλερί, αλλά και μια σχολή καλών τεχνών. Από τα μουσεία αυτά, ξεχωρίζει το Musee Angladon, που φιλοξενεί μια μικρή συλλογή έργων τέχνης, ανάμεσα στην οποία ξεχωρίζει ένας Van Gogh (o μοναδικός στην Προβηγκία), αλλά και άλλοι ζωγράφοι της μοντέρνας τέχνης.
Πιο κάτω, η παλιά Avignon διατηρεί το χρώμα της, με τη Rue des Lices και τη Rue des Teinturiers να δίνουν τον τόνο. Η τελευταία διατρέχεται από ένα κανάλι, που κάποτε χρησιμοποιούνταν ως αποχέτευση για τα απόβλητα των βαφών των υφασμάτων, την κύρια δραστηριότητα στην περιοχή. Σήμερα, που ουδείς βάφει με τον παραδοσιακό τρόπο, είναι γεμάτη καφέ, «θέατρα», σουβενιράδικα, κλπ.
Δυστυχώς μια αρρώστια με κατέβαλλε κάπου εδώ, και τις τελευταίες 18-20 ώρες στην πόλη τις πέρασα με χαλαρές δραστηριότητες γύρω από το ξενοδοχείο μου. Αλλά και το people watching καλό είναι…. Αυτό που δεν κατάφερα να δω, είναι η Villeneuve-les-Avignon, η «νέα πόλη» που έκτισαν οι καρδινάλιοι για να μην έχουν τις κατοικίες τους μέσα στη βρωμερή τότε Avignon, απέναντι από το ποτάμι. Είναι 3-4 Km από την Avignon, που καλύπτονται με αστικό λεωφορείο.
To πρωί της Παρασκευής περνά με τελευταίες βόλτες στην Toulouse, και το τραίνο που θα ξεκινήσει το δρόμο της επιστροφής για να με πάει στον επόμενο σταθμό αναχωρεί στις 12:30 περίπου. Μια αλλαγή στο Montpellier, όπου ο χρόνος ίσα-ίσα φτάνει για τα τελευταία σουβενίρ, και με το τοπικό Ter φτάνω στην Avignon στις 4 το απόγευμα.
Η Avignon είναι μαγική πόλη όλο το χρόνο, αλλά την περίοδο του φεστιβάλ η εικόνα της αλλάζει ραγδαία, και γίνεται επίσης μαγική, αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Κάθε Ιούλιο, το μεσαιωνικό προφίλ της πόλης εξαφανίζεται, και τη θέση του δίνει στο προφίλ της θεατρούπολης. Κάθε χρόνο από το 1947 διεξάγεται το θεατρικό φεστιβάλ της Avignon, με κορυφαίου βεληνεκούς παραστάσεις, σε επίσης κορυφαίους χώρους. Παράλληλα με το κεντρικό festival, εξελίσσεται και το festival OFF, με πιο εναλλακτικές παραστάσεις, ενώ υπάρχουν και πολλές εκδηλώσεις (θέατρο, μουσική, κινηματογράφος, υβρίδια) που εξελίσσονται παράλληλα, εκτός festival. Συνολικά κάθε μέρα πρέπει να γίνονται περί τις 100 παραστάσεις στην πόλη, με τα λιγοστά θέατρα να κάνουν 8-9 βάρδιες και κάποιες παραστάσεις να διαδραματίζονται στο ύπαιθρο (σε πάρκα και αλλού). Αν σ’ αυτούς προσθέσουμε και τους κλασσικούς «street artists», που ζητάν τον οβολό του θεατή τους στο δρόμο, είτε είναι επαγγελματίες είτε τελευταίοι ερασιτέχνες (όπως π.χ. ένας ζογκλέρ που έριχνε συνεχώς τις κορίνες του…) έχουμε ένα συνονθύλευμα τεχνών στην πόλη.
:: :: Όλοι αυτοί πρέπει κάπως να διαφημιστούν. Το κλασσικό μέσον είναι η αφίσα, αλλά όλοι σέβονται την απαγόρευση αφισοκόλλησης. Έτσι, όπου υπάρχει κιγκλίδωμα, σύρμα, ή οτιδήποτε άλλο πάνω στο οποίο μπορεί να στερεωθεί μια αφίσα χωρίς κόλλα, γίνεται το απόλυτο χάος. Σε ένα μόνο τοίχο με κάγκελα μέτρησα δεμένες περί τις 200 αφίσες… Αλλά η διαφήμιση δε σταματάει στις αφίσες. Η παράδοση του φεστιβάλ, φέρει τους ίδιους τους ηθοποιούς, με τα κουστούμια της παράστασης, να περιδιαβαίνουν στους δρόμους της πόλης διαλαλώντας τα νέα για την παράστασή τους, ή μοιράζοντας διαφημιστικά φυλλάδια στους περαστικούς. Έτσι, 2-3 φορές σε κάθε τετράγωνο της πόλης, βλέπεις ηθοποιούς να κυκλοφορούν και να μοιράζουν φυλλάδια, να παίζουν ατάκες ή χορευτικά από την παράστασή τους, ή απλώς να φωνάζουν. Το απόλυτο χάος, αλλά ευχάριστο. Δεν κατάλαβα πότε πέρασε το ανηφορικό 1km από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι το ξενοδοχείο μου (Mercure Avignon Cite des Papes), στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, πάνω στην Place de l’Horloge, και στο δρόμο για το Palais des Papes. Για τελευταία φορά σ’ αυτό το ταξίδι, αφήνω τα πράγματα στο ξενοδοχείο, και η εξερεύνηση ξεκινά…
:: Η παλιά πόλη της Αβινιόν περικλείεται από τείχη 4.3Km, που κτίστηκαν και ενισχύθηκαν κατά τις διάφορες περιόδους της ιστορίας της. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πόλη εντός των τειχών αυτών. Ακριβώς έξω από τα τείχη, στη Βόρεια και Δυτική πλευρά, περνάει ο Grand Rhone, το μεγάλο ποτάμι που συνάντησα και στην Arles. H γέφυρα πάνω από το ποτάμι που κτίστηκε εδώ το 12ο αιώνα απετέλεσε και την απαρχή της ακμής της πόλης. Εντός των τειχών, η πόλη δεν είναι επίπεδη, αλλά κορυφώνεται σε ένα λόφο δίπλα στο ποτάμι, που σήμερα είναι καταπράσινος με τους κήπους Rocher des Doms (απ’ όπου η θέα στο ποτάμι και τη γέφυρα είναι φανταστική).
:: Δίπλα στους κήπους, ξεχωρίζει ο καθεδρικός της Notre-Dame-des-Doms, και δίπλα σ’ αυτόν, το Palais des Papes. To 14ο αιώνα, όταν στη Ρώμη υπήρχε πόλεμος, η έδρα του Πάπα μεταφέρθηκε από τη Ρώμη στην Avignon. Κτίστηκε λοιπόν εδώ μια κατοικία για τον προκαθήμενο και για την έδρα της καθολικής εκκλησίας, πλήρης με θησαυροφυλάκια, αίθουσες θρόνου και δεξιώσεων, κουζίνες, και ότι άλλο έπρεπε να έχει ένα παλάτι. Αν κάποιος ανατρέξει σε οποιοδήποτε οδηγό για την πόλη θα βρει πάρα πολλές πληροφορίες για το παλάτι και την ιστορία της καθολικής εκκλησίας στην Avignon, που δε χρειάζεται να επαναλάβω, ωστόσο εγώ να προσθέσω την καταπληκτική θέα από τον πύργο του παλατιού, και το γεγονός ότι η κεντρική αυλή του είχε μετατραπεί σε θέατρο, με σκηνές, σκηνικά κλπ, για τις ανάγκες του φεστιβάλ.
Μπροστά από το παλάτι απλώνεται μια μεγάλη πλατεία (φυσικά γεμάτη με τον κόσμο του φεστιβάλ, μην ξεχνιόμαστε), και στην απέναντι πλευρά βρίσκεται το Petit Palais, ένα μουσείο που στεγάζει κυρίως γλυπτά και προ-αναγεννησιακούς Ιταλικούς πίνακες. Δε με συγκινεί και πολύ το είδος, οπότε το προσπέρασα, και πήγα κατευθείαν στo επόμενο αξιοθέατο, με το ίδιο συνδυασμένο εισιτήριο με το Palais des Papes.
Η γέφυρα της Avignon (Pont St-Benezet λέγεται κανονικά) διέσχιζε κάποτε το ποτάμι, κατέρρευσε σε όλο το μήκος της εκτός από τις 4 τελευταίες από τις 22 αψίδες της, σε μια πλημμύρα του 17ου αιώνα. Είναι πάραυτα επισκέψιμη, και σε ένα από τους πυλώνες της βρίσκεται ένα μικρό εκκλησάκι, σε 2 επίπεδα.
Μπορεί να βρισκόμαστε στην ίδια περιφέρεια με τις παραλίες της κυανής ακτής, αλλά τίποτα εδώ δε θυμίζει St Tropez, Monaco ή Cannes. Σε ένα βαθμό και τον υπόλοιπο χρόνο, αλλά ιδίως τώρα, οι επισκέπτες της πόλης, κατά κύριο λόγο μικρού βεληνεκούς καλλιτέχνες που προσπαθούν να αποκτήσουν όνομα στο καλλιτεχνικό στερέωμα, έχουν και αντίστοιχου βεληνεκούς οικονομική επιφάνεια. Δεν έχουμε χλιδές, ίσα-ίσα που συνωστίζονται κατά δεκάδες σε μικρά διαμερίσματα, σκηνές σε κάμπινγκ, κλπ. Είναι ίσως η πόλη στην Προβηγκία με την καλύτερη υποδομή για backpackers, και αυτό κυρίως λόγω του φεστιβάλ. Η βάση για όλους αυτούς, είναι το νησάκι Ile de la Barthelasse, στη μέση του Grand Rhone. Οι (μοντέρνες) γέφυρες που διασχίζουν το ποτάμι έχουν εξόδους και για εδώ, αλλά ο πιο εύκολος τρόπος να φτάσει κανείς εδώ είναι με το δωρεάν ferry, λίγο πιο πάνω από την παλιά γέφυρα.
Το κέντρο της δράσης της πόλης, γεμάτο καφέ, εστιατόρια, μπαρ κλπ είναι η Place de l’Horloge. Εδώ βρίσκονται και το δημαρχείο και η όπερα (θέατρο τώρα) της πόλης. Αν καθίσει κανείς αρκετά, όλη η πόλη θα παρελάσει μπροστά του. Και το ίδιο συμβαίνει και σε όλο το μήκος της Rue de la Republique, το δρόμο - φυσική συνέχεια της πλατείας που οδηγεί έξω από τα τείχη στο σιδηροδρομικό σταθμό. Στα στενά δεξιά κι αριστερά από δω είναι εγκατεστημένα δεκάδες μουσεία και γκαλερί, αλλά και μια σχολή καλών τεχνών. Από τα μουσεία αυτά, ξεχωρίζει το Musee Angladon, που φιλοξενεί μια μικρή συλλογή έργων τέχνης, ανάμεσα στην οποία ξεχωρίζει ένας Van Gogh (o μοναδικός στην Προβηγκία), αλλά και άλλοι ζωγράφοι της μοντέρνας τέχνης.
Πιο κάτω, η παλιά Avignon διατηρεί το χρώμα της, με τη Rue des Lices και τη Rue des Teinturiers να δίνουν τον τόνο. Η τελευταία διατρέχεται από ένα κανάλι, που κάποτε χρησιμοποιούνταν ως αποχέτευση για τα απόβλητα των βαφών των υφασμάτων, την κύρια δραστηριότητα στην περιοχή. Σήμερα, που ουδείς βάφει με τον παραδοσιακό τρόπο, είναι γεμάτη καφέ, «θέατρα», σουβενιράδικα, κλπ.
Δυστυχώς μια αρρώστια με κατέβαλλε κάπου εδώ, και τις τελευταίες 18-20 ώρες στην πόλη τις πέρασα με χαλαρές δραστηριότητες γύρω από το ξενοδοχείο μου. Αλλά και το people watching καλό είναι…. Αυτό που δεν κατάφερα να δω, είναι η Villeneuve-les-Avignon, η «νέα πόλη» που έκτισαν οι καρδινάλιοι για να μην έχουν τις κατοικίες τους μέσα στη βρωμερή τότε Avignon, απέναντι από το ποτάμι. Είναι 3-4 Km από την Avignon, που καλύπτονται με αστικό λεωφορείο.
alexstef2
Member
- Μηνύματα
- 307
- Likes
- 170
Άτσα και η τρίτη σελίδα! Ωραίο το πακετάκι σου και σήμερα! Ευχαριστούμε!!
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.611
- Likes
- 29.891
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Το TGV αναχωρεί στις 12:39 με τελικό προορισμό το Παρίσι. Είτε πρέπει να πάρω αυτό, και να φτάσω στο αεροδρόμιο της Λυών σχεδόν 4 ώρες πριν την πτήση μου, είτε το επόμενο που φτάνει 30 λεπτά πριν την απογείωση. Αναγκαστικά, πάω νωρίς στο αεροδρόμιο, αλλά τα σχέδια για βόλτα-αστραπή στη Λυών έχουν διαγραφεί λόγω ασθενείας. Από το φουτουριστικό σταθμό του TGV στο αεροδρόμιο, απευθείας στο Terminal 1, και αναζήτηση του check-in. Η κοπέλα (της aviapartner) στο γκισέ απαράδεκτη (ας μην το αναλύσω εδώ, πάντως εξοργίστηκα τόσο που έφτασα στο σημείο να γράψω και επιστολή παραπόνων προς την αεροπορική εταιρία). Και να ήθελα να κάνω βόλτα στην Λυόν δε θα μπορούσα. Ευτυχώς έχω πρόσβαση στο Lounge του αεροδρομίου, και την αράζω εκεί, έστω και μαζί με τις αποσκευές μου που η κοπέλα αρνήθηκε να παραλάβει μέχρι 2 ώρες πριν την πτήση.
Να διευκρινίσω ότι σ’ αυτό το ταξίδι δεν κάλυψα ούτε κατά διάνοια όλη τη Νότια Γαλλία. Υπάρχει και μια Μασσαλία, και ολόκληρες οι περιοχές της Κυανής Ακτής (που έχω επισκεφτεί σε άλλο ταξίδι), της Γαλλικής χώρας των Βάσκων και των Πυρηναίων, που ούτε καν πλησίασα. Αλλά υπάρχουν και άλλοι αξιόλογοι προορισμοί κοντά στα μέρη που πήγα (π.χ. το χωριό Roquefort, το Albi με το μουσείο του Toulouse-Lautrec, το εργοστάσιο του Perrier, το Cite de l’ Espace έξω από την Τουλούζη, τo Béziers και τα υπόλοιπα κάστρα των Cathars, ένα σωρό απίστευτα χωριουδάκια, μοναστήρια και φυσικές ομορφιές στην Προβηγκία κ.α.). Το ταξίδι είχε σημαντικούς χρονικούς περιορισμούς, και έκανα μια επιλογή, με κριτήριο μεταξύ άλλων και την ευκολία πρόσβασης χωρίς αυτοκίνητο.
Πηγές:
Lonely Planet France, 8th edition February 2009
Lonely Planet Languedoc-Roussillon, 1st edition March 2009
Lonely Planet Provence & the Cote d’ Azur, 5th edition April 2007
Michelin guide (Green): Provence, 2007 edition
Michelin guide (Green): Languedoc Roussillon Tarn Gorges, 2007 edition
Να διευκρινίσω ότι σ’ αυτό το ταξίδι δεν κάλυψα ούτε κατά διάνοια όλη τη Νότια Γαλλία. Υπάρχει και μια Μασσαλία, και ολόκληρες οι περιοχές της Κυανής Ακτής (που έχω επισκεφτεί σε άλλο ταξίδι), της Γαλλικής χώρας των Βάσκων και των Πυρηναίων, που ούτε καν πλησίασα. Αλλά υπάρχουν και άλλοι αξιόλογοι προορισμοί κοντά στα μέρη που πήγα (π.χ. το χωριό Roquefort, το Albi με το μουσείο του Toulouse-Lautrec, το εργοστάσιο του Perrier, το Cite de l’ Espace έξω από την Τουλούζη, τo Béziers και τα υπόλοιπα κάστρα των Cathars, ένα σωρό απίστευτα χωριουδάκια, μοναστήρια και φυσικές ομορφιές στην Προβηγκία κ.α.). Το ταξίδι είχε σημαντικούς χρονικούς περιορισμούς, και έκανα μια επιλογή, με κριτήριο μεταξύ άλλων και την ευκολία πρόσβασης χωρίς αυτοκίνητο.
Πηγές:
Lonely Planet France, 8th edition February 2009
Lonely Planet Languedoc-Roussillon, 1st edition March 2009
Lonely Planet Provence & the Cote d’ Azur, 5th edition April 2007
Michelin guide (Green): Provence, 2007 edition
Michelin guide (Green): Languedoc Roussillon Tarn Gorges, 2007 edition
alexstef2
Member
- Μηνύματα
- 307
- Likes
- 170
σνιφ σνιφ.... ΤΕΛΟΣ?? άντε καλωσόρισες!
spor_os
Administrator
- Μηνύματα
- 1.951
- Likes
- 618
Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.
Αριάδνη
Member
- Μηνύματα
- 32
- Likes
- 13
- Επόμενο Ταξίδι
- Χώρα των Βάσκων
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βόρνεο
Αχ τι μου θύμησες έκανα μεταπτυχιακό στο Μοντπελιερ σούπερ η περιγραφή σου
.......
vicky_pl
Member
- Μηνύματα
- 208
- Likes
- 640
- Επόμενο Ταξίδι
- Φρανκφούρτη - Κολωνία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Ετοιμαζουμε ταξιδακι για Τουλούζ τον Μάιο και η ιστορία σου θα εκτυπωθεί αμέσως !!!!
Η πιο οικονομικη λύση που βρίσκουμε για να φτάσουμε Τουλούζ είναι Θεσ/νίκη-Μιλάνο (διανυκτερευση) Μιλάνο-Τουλούζ και το αντίστροφο με easyjet περίπου στα 150 ευρω το άτομο με βαλίτσα...Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος που δεν εχουμε σκεφτεί? Και κατι ακόμα, η βάση μας θα είναι Τουλούζ, αλλα λέμε να αφιερώσουμε μια μέρα μας σε καποια εκδρομη εκεί γύρω, υπάρχει καμία πρόταση ?
Η πιο οικονομικη λύση που βρίσκουμε για να φτάσουμε Τουλούζ είναι Θεσ/νίκη-Μιλάνο (διανυκτερευση) Μιλάνο-Τουλούζ και το αντίστροφο με easyjet περίπου στα 150 ευρω το άτομο με βαλίτσα...Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος που δεν εχουμε σκεφτεί? Και κατι ακόμα, η βάση μας θα είναι Τουλούζ, αλλα λέμε να αφιερώσουμε μια μέρα μας σε καποια εκδρομη εκεί γύρω, υπάρχει καμία πρόταση ?
taver
Member
- Μηνύματα
- 12.611
- Likes
- 29.891
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Εκδρομή από Toulouse? Ε, Albi φυσικά, τι άλλο?Ετοιμαζουμε ταξιδακι για Τουλούζ τον Μάιο και η ιστορία σου θα εκτυπωθεί αμέσως !!!!
Η πιο οικονομικη λύση που βρίσκουμε για να φτάσουμε Τουλούζ είναι Θεσ/νίκη-Μιλάνο (διανυκτερευση) Μιλάνο-Τουλούζ και το αντίστροφο με easyjet περίπου στα 150 ευρω το άτομο με βαλίτσα...Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος που δεν εχουμε σκεφτεί? Και κατι ακόμα, η βάση μας θα είναι Τουλούζ, αλλα λέμε να αφιερώσουμε μια μέρα μας σε καποια εκδρομη εκεί γύρω, υπάρχει καμία πρόταση ?
Για τη μετάβαση, εγώ πήγα με τρένο και τα των πτήσεων για κει δεν τα έχω ψάξει και πολύ.
Εκπομπές Travelstories
