Γενικά Οδικώς στην Ευρώπη με παρέα μόνο τον εαυτό μου

[αθηνα123]

γραψτε μας περισσοτερα οποτε μπορειται.το ταξιδι σας φαινεται πολυ ενδιαφερον.

 

[ioannisp]

Όλα ξεκίνησαν όταν διέκοψα τη συνεργασία μου με την εταιρεία που δούλευα τον τελευταίο χρόνο. Η απογοήτευση αλλά και ο ελεύθερος χρόνος που είχα, με οδήγησαν στο να σκεφτώ την ιδέα ενός ταξιδίου, πέρα από τα Ελληνικά σύνορα αν και φέτος είχα ήδη ταξιδέψει αρκετά, είχα πάει Ισπανία, Τουρκία και Κίνα αισθανόμουν την ανάγκη να πάω κάπου. Το που όμως ήταν δύσκολη επιλογή, ήθελα κάτι με διάρκεια και να έχει και λίγη δράση. Τελικά διαβάζοντας αρκετά σε ταξιδιωτικά forums και μιλώντας και με φίλους μου αποφάσισα να πάω με το αυτοκίνητο στην Ευρώπη.


Δεν έκανα ιδιαίτερη προετοιμασία, πήγα το αυτοκίνητο για service, αγόρασα μερικούς τουριστικούς οδηγούς, έκλεισα εισιτήρια σχεδόν τελευταία στιγμή και ξεκίνησα.

Το "Λευκά Όρη" της ΑΝΕΚ ξεκίνησε από την Πάτρα στις 00:00 4/8/08 και έφτασε στη Βενετία στις 08:00 5/8/08. Το ταξίδι σχετικά βαρετό, συμπαθητικό το πλοίο και στην τετράκλινη καμπίνα εκτός από μένα ήταν και κάποιος που από τη Βενετία θα πήγαινε με τρένο στις Άλπεις για πεζοπορία.

Όταν το πλοίο έφτασε στην είσοδο της λιμνοθάλασσας της Βενετίας ο ενθουσιασμός μου ήταν απερίγραπτος. Έτρεχα δεξιά αριστερά στο τελευταίο κατάστρωμα και έβγαζα φωτογραφίες σαν μανιακός. Το ίδιο φυσικά έκαναν και οι περισσότεροι επιβάτες. Το πλοίο περνάει ακριβώς μπροστά από την πλατεία του Αγ. Μάρκου και η θέα σε όλο το νησιωτικό σύμπλεγμα είναι πολύ καλή.

Μια ώρα αργότερα ξεκίνησα με το αυτοκίνητο μου για το παρκινγκ της Βενετίας. Είχα ακούσει ότι υπάρχουν δυο τρείς χώροι στάθμευσης στη Βενετία και ότι ένας από αυτούς ήταν φθηνός ενώ οι άλλοι ακριβοί. Τελικά διαπίστωσα ότι το φθηνό παρκινγκ ήταν ξεχειλισμένο από αυτοκίνητα μέχρι και την είσοδο του. Οπότε κατευθύνθηκα στο γειτονικό αλλά ακριβότερο του.

Δωμάτιο είχα κλείσει για ένα βράδυ σε ένα μικρό ξενοδοχείο που βρισκόταν σε απόσταση δεκαπέντε λεπτών από το σταθμό των τρένων. Πήγα και το βρήκα, άφησα τη βαλίτσα μου και ξεκίνησα για την εξερεύνηση μου. Εντυπωσιάστηκα αρκετά από την πόλη και φυσικά έκανα πολλααααααά χιλιόμετρα. Δυστυχώς οι 33+ βαθμούς Κελσίου σε συνδυασμό με την υγρασία δημιουργούσαν αποπνικτική ατμόσφαιρα αλλά ποιός νοιαζόταν. Οι τουρίστες δεκάδες χιλιάδες, είχαν κατακλείσει όλη την περιοχή από τη γέφυρα Ριάλτο μέχρι την πλατεία του Αγ. Μάρκου. Οι ουρές στις εισόδους των μνημείων της πλατείας αρκετά μεγάλες. Για αυτό και εγώ ανέβηκα μόνο στο καμπαναριό μιας και είχε και τη μικρότερη. Το μεσημέρι πήγα για ένα μικρό διάλειμμα στο ξενοδοχείο και το απόγευμα συνέχισα πάλι μέχρι και το βράδυ. Ο ύπνος στο ξενοδοχείο δύσκολος εξαιτίας της ζέστης. Κουνούπια ευτυχώς δεν είχε μιας και είχα προνοήσει να φέρω μαζί μου συσκευή με ταμπλέτες. Το πρωί αφού δοκίμασα το ισχνό πρωινό του ξενοδοχείου έφυγα για το παρκινγκ και στη συνέχεια για το Βάτενς της Αυστρίας.

 

[ioannisp]

Έβαλα στο iGO τον προορισμό μου και επέλεξα να αποφύγει τους αυτοκινητόδρομους. Η διαδρομή που μου πρότεινε να ακολουθήσω ήταν 324χλμ και ήταν σχεδόν ίδιας απόστασης με αυτή μέσω των αυτοκινητόδρομων. Κάμποση ώρα αργότερα διαπίστωσα ότι ίσως και να μην είχα κάνει και την καλύτερη επιλογή. Το iGO με οδηγούσε πάνω από της Ιταλικές Άλπεις μέσω αρκετά στενών δρόμων και η μέση ταχύτητα του οχήματος ήταν αρκετά χαμηλή. Τα τοπία βέβαια φανταστικά, τα λιβάδια διαδέχονταν τις βουνοκορφές και τις λίμνες το ένα μετά το άλλο. Τα χωριουδάκια ονειρικά, ούτε ζωγραφιστά να ήταν. Έβγαζα συνεχώς φωτογραφίες ενώ οδηγούσα και δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου.

Στο Βάτενς έφτασα μεσημέρι και πήγα κατευθείαν στο Swarovski Kristallweltem για το οποίο είχα διαβάσει καλά λόγια στον τουριστικό οδηγό. Βέβαια διατηρούσα κάποιες αμφιβολίες για το αν θα μου άρεσε. Στην είσοδο συνάντησα κάποιον τουρίστα που μόλις έβγαινε και τον ρώτησα αν άξιζε αυτό που είδε. Και εγώ μου είπε είχα αμφιβολίες αλλά τελικά έμεινα ικανοποιημένος. Οπότε και εγώ μπήκα. Το θέαμα οπτικοακουστικό και αρκετά εντυπωσιακό τις περισσότερες φορές. Το μόνο κακό οι τουρίστες που έβγαζαν συνεχώς φωτογραφίες με flash και έκαναν φασαρία. Ότι χειρότερο δηλαδή.

Επόμενος προορισμός μου ήταν το Ίνσμπρουκ στο πρόγραμμα αλλά δυστυχώς εξαιτίας της καθυστερημένης άφιξης μου στο Βάτενς δεν προλάβαινα να το επισκευθώ μιας και είχα κλείσει δωμάτιο στο Φύσεν της Γερμανίας.

 

[ioannisp]

Έφτασα στην πανσιόν στο Φύσεν στις 19:00. Είχα ακούσει καλά λόγια για τις πανσιόν στη Γερμανία και την Αυστρία αλλά είχα τις αμφιβολίες μου. Σύντομα όμως διαπίστωσα ότι δεν θα έπρεπε. Είχα επικοινωνήσει με πέντε – έξι που βρίσκονταν μέσα ή πολύ κοντά στο Φύσεν αλλά δεν είχαν δωμάτιο. Έτσι διάλεξα μια γύρω στα 5χλμ από το Φύσεν πολύ κοντά σε μια λίμνη και η οποία ήταν αρκετά οικονομική, 32? με πρωινό.

Αφού μετέφερα τα πράγματα μου στο δωμάτιο και έκανα ένα ντους κατέβηκα για φαγητό στο εστιατόριο της πανσιόν. Ο κατάλογος ήταν χειρόγραφος, χωρίς πολλές επιλογές και γραμμένος στα Γερμανικά. Προβληματίστηκα λίγο στην αρχή αλλά σύντομα με τη βοήθεια της υπεύθυνης της πανσιόν βρέθηκε άκρη και παρήγγειλα σνίτσελ και μαύρη μπύρα. Για επιδόρπιο πήρα καραμελωμένες φέτες μύλου με σοκολάτα και φρούτα του δάσους.

Μετά το δείπνο ήμουν σίγουρος ότι θα έπρεπε να μείνω περισσότερο στην περιοχή οπότε πήγα κατευθείαν και κανόνισα τη διαμονή για μια μέρα ακόμη.

Την επομένη το πρωί ξεκίνησα νωρίς για την περιοχή των δυο κάστρων. Το ένα από αυτά, το Neuschwanstein είναι από τα πλέον γνωστά και έχει αποτελέσει βασική πηγή έμπνευσης για πολλά πράγματα. Το λογότυπο της Disney πχ.

Είχα αποφασίσει να πάω μόνο στο ένα από τα δυο κάστρα, μιας και απ΄ ότι μου είχαν πει το μικρό δεν λέει και πολλά, αργότερα όμως κατάλαβα ότι ίσως και να έκανα λάθος. Αφού πάρκαρα και έβγαλα εισιτήριο, ανηφόρησα με τα πόδια για το κάστρο. Η απόσταση ήταν με τα πόδια γύρω στα 20 λεπτά και υπήρχε και η επιλογή του κάρου με άλογα καθώς και του λεωφορείου.

Οι επισκέπτες στο κάστρο μπαίνουν κατά ομάδες ανάλογα με την ώρα εισόδου που έχουν επιλέξει και περιλαμβάνεται και ξεναγός. Η δική μου ομάδα θα έμπαινε σε 45 λεπτά περίπου οπότε άρχισα να εξερευνώ την περιοχή. Ακολούθησα ένα δρομάκι που έβγαζε στο πίσω μέρος του κάστρου πάνω σε μια γέφυρα. Κάτω από τη γέφυρα και αρκετές δεκάδες μέτρα πιο κάτω υπήρχε ένας μικρός καταρράκτης. Το σημείο είχε εξαιρετική θέμα στο κάστρο και τη γύρω περιοχή και εκμεταλλεύτηκα βγάζοντας αρκετές φωτογραφίες.

Η ξενάγηση στο εσωτερικό του κάστρου πολύ καλή. Δυστυχώς είναι σε μεγάλο βαθμό ανολοκλήρωτο. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΙ που το είχε ξεκινήσει πέθανε με ανεξήγητο τρόπο πριν αυτό τελειώσει. Είχε ζήσει σε αυτό μόλις 170 μέρες. Ολοκληρωμένη είναι η αίθουσα του θρόνου (χωρίς το θρόνο), η κρεβατοκάμαρα με τα ξυλόγλυπτα τις που χρειάστηκαν 4 χρόνια για να κατασκευαστούν κλπ.

Μετά την ξενάγηση και αφού έκανα μερικές βόλτες με το αυτοκίνητο στη γύρω περιοχή, πήγα στο Ομπεραμεργκάου. Ένα χωριουδάκι μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, στο οποίο τα κτίρια είναι ζωγραφισμένα εξωτερικά. Αρκετά όμορφο και ήσυχο. Έμεινα εκεί μερικές ώρες και στη συνέχεια μιας και είχε βραδιάσει επέστρεψα στην πανσιόν. Την επομένη αναχωρούσα για Μόναχο.