go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.021
- Likes
- 9.813
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Η παραλία της Μπόκα τσίκα έχει σχήμα μισοφέγγαρου και σε όλο το μήκος της προστατεύεται από ύφαλο. Οι ντόπιοι τη λένε η μεγαλυτερη μπανιερα ή πίσίνα του κόσμου γιατί έχει ήρεμα, ζεστά νερά και είναι ρηχή, ακόμα και αν περπατήσεις 50 μέτρα μέσα, το νερό σου φτάνει στο γόνατο. Χωρίζεται σε τρία μέρη, το πιο δυτικό λέγεται playa Andres και δεν είναι πολύ δημοφιλές, ακολουθεί η κυρίως παραλία που έχει μαζεμένα όλα τα μπαρ και μαγαζιά, εδώ που γίνεται όλο το νταβαντούρι δηλαδή. Και υπάρχει και το τελευταίο κομμάτι, που δεν έχει αμμουδιά, αλλά υπάρχουν τρία beach club στη σειρά τα Pelicano, Neptuno's και Boca Marina.
Εδώ την απουσία παραλίας αναπληρώνουν τρεις εξέδρες με τέλεια μουσική και διακόσμηση και σημεία για απευθείας βουτιές στα απίστευτα, διάφανα, τιρκουάζ, που δε μπορείς να αντισταθείς, νερά της καραιβικής.
(Θέα των St.Tropez και Neptuno's από το Boca marina)
Το ξενοδοχείο μας ήταν ακριβώς απέναντι από το Boca Marina οπότε κάθε πρωί δεν κρατιόμουν να πάω για πρωινό και καφέ ντομινικάνο και είχαμε συνέχεια με pina colada, ή coco loco, αν έβγαινα ποτέ από το νερό! Από τα τρία το Neptuno's ήταν το πιο ακριβό, με την πιο όμορφη διακόσμηση και έπαιζε ξένη μουσική, όχι λάτιν και γενικά είχε μια τυπικούρα που δε μου πολυταίριαζε.
Το Boca Marina ήταν οκ, πιο κουλ και μια χαρά για φαγητό, ειδικά τα βράδια ήταν όνειρο!
Βρήκα το boca marina και το Pelicano πιο πολύ του γούστου μου, το πρώτο για βράδυ και το δεύτερο για το πρωί γιατί ήταν το πιο χαλαρό από όλα, οι σερβιτόροι κινούνται σε ρυθμό και ώρα καραιβικής, η μουσική ήταν δομινικανή και είναι η μόνη που ταιριάζει στο σκηνικό. Το Boca Marina είναι το τελευταίο στη σειρά και είχε πιο πολύ κύμα όταν φυσούσε, ειδικά από την ανατολική πλευρά του. Κάποιες μέρες κυριολεκτικά σε έπαιρνε ο αέρας. Είναι το σημείο που τελειώνει ο ύφαλος και δεν προστατεύει πια την ακτή από τα κύμματα.
Τα Neptuno's και Pelicano ήταν κοντά και έφτιαχναν με τις εξέδρες τους ένα κλειστό κολπάκι με ήρεμα νερά, κι έτσι ακόμα και όταν φύσαγε ήταν τέλεια.
Περάσαμε εδώ τα πρωινά μας, παρά στην κυρίως παραλία. Παρόλο που είναι πανέμορφη παραλία, ζωντανή με χρώμα και μουσική, αν έπρεπε να την περιγράψω με μια λέξη, αυτή θα ήταν "ενοχλητική". Όπως ενοχλητικός ήταν και ο κόσμος που σου κατσικωνόταν στο τραπέζι ή την ξαπλώστρα σου και δεν καταλάβαινε το όχι, δεν θέλω να αγοράσω τίποτα. Και φυσικά όταν πια το καταλάβαινε και έφευγε, σου ερχόταν ο επόμενος..τελειωμό δεν είχαν οι beach vendors..
Σε αρκετά σημεία η θάλασσα κοντεύει να μπει στα μαγαζιά και έχουν βάλει σακιά άμμου για να πατάς και να περνάς. Όπως λέω και τη μέρα που περάσαμε από δω καθ'οδόν για Λας Τερρένας, δε μπορείς να αφήσεις τα πράγματα σου χωρίς επίβλεψη και να μπεις για μπανιο. Αυτή τη φορά δε μπήκαμε καν, δεν καθίσαμε καν. Καμία σχέση με τις απίστευτες μέρες χαλάρωσης που περάσαμε στη Σαμανά..εδώ αν θέλεις να περάσεις ήρεμα και χαλαρά τη μέρα σου στην παραλία, ξέχασε το και πήγαινε στα beach clubs που αναφέρω παραπάνω.
Όσο για το βράδυ, μία βόλτα νωρίς και πολύ μας ήταν. Ο πάνω δρόμος calle Duarte κάθε απόγευμα κλείνει για τα οχήματα, τα μπαρ βγάζουν τραπεζάκια έξω και παίζει μουσική δυνατά.
Θα μπορούσε να είναι ωραία αν δε γέμιζε εργαζόμενα κορίτσια και ηλικιωμένους που ψάχνουν για παρέα. Η γενική αίσθηση είναι οτι όσοι ηλικιωμένοι δεν πήγαν Πατάγια, ήρθαν εδώ..
(Colmado στη Boca chica, δείτε το κομοδινάκι στην είσοδο. Μπάινεις μόνο με ωτοασπίδες!)
Φυσικά αφιερώσαμε μια μέρα στο Σάντο Ντομίνγκο, με βόλτες στο ιστορικό κέντρο, στο παλάτι του Κολόμβου (που δεν είχα μπει την πρώτη φορά). Οδηγήσαμε μέχρι εκεί και πραγματικά επικρατεί χάος στους δρόμους. Όσο πλησιάζεις στο κέντρο, τόσο πιο τρελή η κυκλοφοριακή συμφόρηση. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο υπόγειο πάρκινγκ δίπλα στην αποικιακή ζώνη και βγήκαμε βόλτα στα λιθόστρωτα δρομάκια. Το ευχάριστο ήταν οτι οι ντόπιοι εδώ ήταν περισσότεροι από τους τουρίστες. Σχολεία έκαναν εκδρομή στο παλάτι του Κολόμβου, απ'έξω είχαν φωτογράφιση γάμου, στην πλατεία έπαιζαν γκρουπάκια μερένγκε, πετύχαμε και μια quinceañera που γιόρταζε με φίλους και συγγενείς τη μετάβαση της στον κόσμο των ενηλίκων.
Η θέα του ποταμού Ozama από το μπαλκόνι του παλατιού, η βόλτα στην Calle Las Damas, τα πανέμορφα αποικιακά κτίρια και οι εκκλησίες, είναι σα να περπατάς σε υπαίθριο μουσείο.
Γύρω από τις πλατείες πολλά μικρά καφέ με τραπεζάκια έξω, χαριτωμένα μαγαζιά και μπαρ, το chuchu train που σε κάνει βόλτα στην αποικιακή ζώνη και παντού μουσική!
Καταλήξαμε για φαγητό στο El Conuco οπού πραγματικά ευχαριστηθήκαμε φαγητό σε όμορφο περιβάλλον, διακόσμηση και μουσική.
Επιστρέψαμε στην Μπόκα τσίκα οδηγώντας κατά μήκος της μαλεκόν για να αποχαιρετήσω το Σάντο Ντομίνγκο όπως του πρέπει..με κατεβασμένα παράθυρα και δυνατή λάτιν μουσική!
Την τελευταία μέρα επιστρέψαμε για μια τελευταία βόλτα στην playa Dominicus, όπου -Κυριακή γαρ- οι ντόπιοι είχαν μετατρέψει την παραλία σε ατελείωτη πολύχρωμη φιέστα με τα ηχεία-κομοδίνα να ξελαρυγγιάζονται, τα παιδιά να παίζουν, κάποιοι να χορεύουν στην άμμο, έτσι για να φύγουμε με την καλύτερη ανάμνηση του ταξιδιού μας.
Εκεί στο Saona cafe με τον Frankie Ruiz να τραγουδάει "La cura", κι εμένα να αποχαιρετώ οριστικά -νομίζω- το νησί.
Last edited:
γιατι ηξερα οτι ειχες δει κατι μαγικο, καταλαβα οτι καποτε πρεπει να ηταν πανεμορφη αλλα εγω αντικρυσα ενα χαλι μαυρο, δεν ξερω πως κατσαμε! 
