Αργεντινή Χιλή Νησί του Πάσχα και Παταγονία 2015 - 2016

[intefix]

Νησί του Πάσχα και Παταγονία. Χριστούγεννα 2015

Το τελευταίο μου ταξίδι ήταν τα Χριστούγεννα του 2015 στη Νότια Αμερική....
Φωτογραφίες από το ταξίδι έχω προσθέσει στα άλμπουμ με τίτλους: 1)Νησί του Πάσχα, 2)Ushuaia - Tierra del Fuego, 3)Punta Arenas, 4)Puerto Natales - Torres del Paine, 5)El Calafate 6)San Carlos de Bariloche.

Νίκο καλώς ώρισες...
Αν και πρέπει να είσαι αρχηγός δω μέσα...κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Για φωτο μπορείς εύκολα με το Media Gallery button να συνδέσεις το αλμπουμ σου που είναι δω μέσα, μπορείς να ανεβάσεις φωτο ξεχωριστά, επίσης και URL είναι κάπου αλλού κλπ....

 

[travelbreak]

Δεν ειναι οτι θα παω και φέτος , απλά έτσι λιγο να μας πείς εντυπώσεις, τι είδατε , τι σας άρεσε κ τι οχι, που μεινατε ισως -- λιγο σαλτσα περα απτο πρόγραμμα που σε πολλούς ίσως να μην λεει και κατι ..
Έτσι απο μια παράγραφο για κάθε μέρος που επισκεφθήκατε

Πιστεύω τα παρακάτω να σε ικανοποιήσουν:

Τα μέρη για τα οποία μιλώ παρακάτω είναι εκείνα που εμείς επισκεφτήκαμε, και οι απόψεις είναι υποκειμενικές.

ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ: Αξίζει για δυο πράγματα: τις λαξευμένες μορφές ( Moai) που υπάρχουν παντού στο νησί με προεξάρχοντα χώρο τον Rano Raraku, που ήταν το μέρος που έπαιρναν την πέτρα κατασκευής τους αλλά και εκεί που ακριβώς τα κατασκεύαζαν. Το δεύτερο εντυπωσιακό ήταν τα παλιά ηφαίστεια που υπάρχουν και ιδιαίτερα το Rano Kau, που θαυμάζεις από ψηλά. Δυο μέρες είναι αρκετές.

ΟΥΣΟΥΑΓΙΑ: Γνωστή πιο πολύ από την περιοχή Tierra del Fuego, στην οποία είναι η πιο μεγάλη πόλη. Είναι όμορφη αλλά δεν έχει κάποια ιδιαίτερη ομορφιά. Πέρα από την ιδιαιτερότητα που σε μαγεύει όταν βρίσκεσαι εκεί, εμένα μου άρεσε περισσότερο η βόλτα με το πλοίο για να δούμε τους πιγκουίνους. Τα πρακτορεία το ονομάζουν διάσχιση του καναλιού Beagle. Κάνει κρύο στο τέλος Δεκεμβρίου που πήγαμε εμείς.

ΠΟΥΝΤΑ ΑΡΕΝΑΣ: Μια παλιά αρχοντική πόλη, που αξίζει βόλτα ενός απογέματος. Βόλτα με κάποιο πλοιάριο δεν πήγαμε λόγω υψηλού κόστους. Η περιοχή που μας τρέλανε με τα ηφαίστειά της ήταν η Pali Aike που βρίσκεται κάπου 200 χιλιόμετρα από την πόλη (καλός δρόμος). Εκεί χρειάζεσαι μια μέρα να πας και να ξεναγηθείς.

ΠΟΥΕΡΤΟ ΝΑΤΑΛΕΣ: Απίθανο μέρος και σαν πόλη και σαν περιοχή με το καταπληκτικό Torres del Paine. Το τελευταίο είναι ένα μεγάλο πάρκο που έχει απίθανα βουνά και βράχια. Με πλοιάριο αξίζουν οι βόλτες στους διάφορους παγετώνες που έχει. Δεν συστήνω τον παγετώνα Grey γιατί είναι λίγη ώρα και ακριβό (κάπου 70 - 80 ευρώ για 2,5 ώρες).

ΚΑΛΑΦΑΤΕ: Καταπληκτική εμπειρία. Κοσμοπολίτικο μέρος με πολλές εκδρομές και δραστηριότητες. Λεφτά να έχεις! Εκείνο που δεν πρέπει να χάσει κανείς είναι η επίσκεψη στον παγετώνα Perito Moreno και η παρακολούθηση των κομματιών του που σπάνε και πέφτουν στο νερό. Και η εκδρομή με πλοίο στο παγετώνα Upsala αξίζει, αλλά είναι πανάκριβη. Επιβάλλεται τέλος η ολοήμερη εκδρομή στο ElChaltenμε το απίθανο βουνό FitzRoy. Στο Καλαφάτε εμείς μείναμε 4 βραδιές.

ΜΠΑΡΙΛΟΤΣΕ: Άλλη κοσμοπολίτικη πόλη με πολλή φασαρία. Δεν είναι για να μείνεις πολύ γιατί έχει πολύ ντόπιο τουρισμό και πιτσιρικάδες που είναι θορυβώδεις. Έχει ωραίες λίμνες και πράσινο που δεν μας εντυπωσίασαν παρά την ομορφιά τους. Εκείνο που μας τα πήρε όλα ήταν η περιοχή του βουνού CerroTronador. Τα είχε όλα: άγρια φύση, βουνά, καταρράκτες, παγετώνα, λίμνες κλπ.

 

[chris7]

Πιστεύω τα παρακάτω να σε ικανοποιήσουν:

Τα μέρη για τα οποία μιλώ παρακάτω είναι εκείνα που εμείς επισκεφτήκαμε, και οι απόψεις είναι υποκειμενικές.

ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ: Αξίζει για δυο πράγματα: τις λαξευμένες μορφές ( Moai) που υπάρχουν παντού στο νησί με προεξάρχοντα χώρο τον Rano Raraku, που ήταν το μέρος που έπαιρναν την πέτρα κατασκευής τους αλλά και εκεί που ακριβώς τα κατασκεύαζαν. Το δεύτερο εντυπωσιακό ήταν τα παλιά ηφαίστεια που υπάρχουν και ιδιαίτερα το Rano Kau, που θαυμάζεις από ψηλά. Δυο μέρες είναι αρκετές.

ΟΥΣΟΥΑΓΙΑ: Γνωστή πιο πολύ από την περιοχή Tierra del Fuego, στην οποία είναι η πιο μεγάλη πόλη. Είναι όμορφη αλλά δεν έχει κάποια ιδιαίτερη ομορφιά. Πέρα από την ιδιαιτερότητα που σε μαγεύει όταν βρίσκεσαι εκεί, εμένα μου άρεσε περισσότερο η βόλτα με το πλοίο για να δούμε τους πιγκουίνους. Τα πρακτορεία το ονομάζουν διάσχιση του καναλιού Beagle. Κάνει κρύο στο τέλος Δεκεμβρίου που πήγαμε εμείς.

ΠΟΥΝΤΑ ΑΡΕΝΑΣ: Μια παλιά αρχοντική πόλη, που αξίζει βόλτα ενός απογέματος. Βόλτα με κάποιο πλοιάριο δεν πήγαμε λόγω υψηλού κόστους. Η περιοχή που μας τρέλανε με τα ηφαίστειά της ήταν η Pali Aike που βρίσκεται κάπου 200 χιλιόμετρα από την πόλη (καλός δρόμος). Εκεί χρειάζεσαι μια μέρα να πας και να ξεναγηθείς.

ΠΟΥΕΡΤΟ ΝΑΤΑΛΕΣ: Απίθανο μέρος και σαν πόλη και σαν περιοχή με το καταπληκτικό Torres del Paine. Το τελευταίο είναι ένα μεγάλο πάρκο που έχει απίθανα βουνά και βράχια. Με πλοιάριο αξίζουν οι βόλτες στους διάφορους παγετώνες που έχει. Δεν συστήνω τον παγετώνα Grey γιατί είναι λίγη ώρα και ακριβό (κάπου 70 - 80 ευρώ για 2,5 ώρες).

ΚΑΛΑΦΑΤΕ: Καταπληκτική εμπειρία. Κοσμοπολίτικο μέρος με πολλές εκδρομές και δραστηριότητες. Λεφτά να έχεις! Εκείνο που δεν πρέπει να χάσει κανείς είναι η επίσκεψη στον παγετώνα Perito Moreno και η παρακολούθηση των κομματιών του που σπάνε και πέφτουν στο νερό. Και η εκδρομή με πλοίο στο παγετώνα Upsala αξίζει, αλλά είναι πανάκριβη. Επιβάλλεται τέλος η ολοήμερη εκδρομή στο ElChaltenμε το απίθανο βουνό FitzRoy. Στο Καλαφάτε εμείς μείναμε 4 βραδιές.

ΜΠΑΡΙΛΟΤΣΕ: Άλλη κοσμοπολίτικη πόλη με πολλή φασαρία. Δεν είναι για να μείνεις πολύ γιατί έχει πολύ ντόπιο τουρισμό και πιτσιρικάδες που είναι θορυβώδεις. Έχει ωραίες λίμνες και πράσινο που δεν μας εντυπωσίασαν παρά την ομορφιά τους. Εκείνο που μας τα πήρε όλα ήταν η περιοχή του βουνού CerroTronador. Τα είχε όλα: άγρια φύση, βουνά, καταρράκτες, παγετώνα, λίμνες κλπ.

Μάλλον είσαι της άποψης «το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν».
Ευχαριστούμε πάντως.

 

[travelbreak]

Επανέρχομαι με αναλυτική περιγραφή του ταξιδιού.

Πριν από λίγα χρόνια ξεκινούσα τις αναρτήσεις μου εδώ στο φόρουμ. Είχα τόση επιθυμία να γράψω για εκείνα που γέμιζαν τη ζωή μου (μετά την οικογένεια και τους φίλους), που δεν άφησα να περάσει λίγος καιρός να δω ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να γράφει τις ιστορίες του κανείς εδώ. Έτσι έγραψα για την Παταγονία, από την οποία μόλις είχα επιστρέψει, πολύ λίγα πράγματα. Και αργότερα κατάλαβα ότι πολλοί θέλουν κάτι διεξοδικότερο από τις 1000 λέξεις που είχε το κείμενό μου. Το ξέρω, φυσικά, είναι εδώ κάποιοι πολυγραφότατοι που τα έχουν γράψει για εκείνες τις περιοχές πολύ όμορφα. Όμως πιστεύω ότι ο τρόπος που κάνω τα ταξίδια μου πλησιάζει πιο πολύ στον τρόπο και στο χρόνο που οι περισσότεροι εδώ τα κάνουν. Γι αυτό θα συμπληρώσω το παλιό μου κείμενο με περισσότερες λεπτομέρειες από εκείνο το φανταστικό ταξίδι. Ελπίζω να του δώσετε την ανάλογη σημασία.

Πάλι ακολουθώ την προσφιλή μου τρόπο γραψίματος: αντιγραφή από το ημερολόγιό μου συν ό,τι άλλο μου έρχεται την ώρα που γράφω.Το σίγουρο είναι πως θα ξαναζήσω το ταξίδι με όλες του τις λεπτομέρειες μαζί σας.

14 Δεκεμβρίου 2015 Δευτέρα
Την ερχόμενη Παρασκευή ξεκινά μία ακόμα εκδρομή στο εξωτερικό. Θα πάμε στη Χιλή και στην Αργεντινή. Σε αυτές τις χώρες έχω ξαναπάει: στη Χιλή το 2003 μαζί με το Περού και τη Βολιβία και στην Αργεντινή πριν από δύο χρόνια που είχαμε πάει στο Ιγκουασού και στο Μπουένος Άιρες.

Εμείς όμως δεν ταξιδεύουμε για να κάνουμε καταμέτρηση του αριθμού των χωρών του κόσμου. [Αν θέλετε με πιστεύετε: δεν γνωρίζω σε πόσες χώρες έχω πάει. Έχω επιχειρήσει μερικές φορές να τις μετρήσω, αλλά μπερδεύτηκα στο αν πρέπει να μετρήσω μια χώρα που έμεινα ένα βράδυ ή λίγες ώρες.] Θέλουμε να βλέπουμε περιοχές με ενδιαφέρον. Έτσι τούτο το ταξίδι θα μας πάει στο νησί του Πάσχα και στην Παταγονία. Είναι δύο περιοχές που έλκουν τους ταξιδιώτες χρόνια τώρα. Μάλιστα είναι δύσκολα προσβάσιμες και οι εκδρομές πολύ ακριβές επειδή είναι απομακρυσμένα μέρη.

Εμείς βέβαια θα πάμε χωρίς πρακτορείο με δυο φίλους. Οι περιοχές αυτές ήταν πολλά χρόνια τώρα στο μυαλό μας, αλλά υπήρχε το πρόβλημα της χρονικής διάρκειας. Απαιτούσαν λίγο περισσότερο χρόνο από τις διακοπές που έχω εγώ με τη δουλειά μου. Φέτος όμως έκανα την υπέρβαση: αποφάσισα να πάρω μερικές μέρες άδεια επί πλέον, ώστε να αυξήσω την διάρκεια του ταξιδιού και έτσι φεύγουμε την επόμενη Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015 και επιστρέφουμε στις 10 του Ιανουαρίου 2016, δηλαδή ταξιδεύουμε για είκοσι τέσσερις ημέρες.

Αρχικά δεν είχαμε σκοπό να πάμε στο νησί του Πάσχα αλλά το έβαλε ως θέμα ο ένας εκ των φίλων και το δεχτήκαμε. Τα συνολικά έξοδα του ταξιδιού θα φτάσουν στα 6.000 ευρώ ανά άτομο. Τελικά δε βγήκαν τόσο πολλά. Με την παρέα μαζευτήκαμε στο σπίτι δυο-τρεις φορές για να κλείσουμε όλοι μαζί τα αεροπορικά και τα ξενοδοχεία. Μόνος μου ήταν τόσα πολλά και ζαλιζόμουν. Φοβόμουν μην κάνω κανένα λάθος με τις ημερομηνίες και άντε μετά ακυρώσεις και τέτοια. Ήταν πολλές μέρες και πολλές πτήσεις. Για τα μέρη των επισκέψεων με διαμονή συμβουλευτήκαμε τα προγράμματα των πρακτορείων και μπορώ να πω τα ακολουθήσαμε πιστά. Σε γενικές γραμμές όμως βάλαμε μια μέρα παραπάνω σε κάθε μία μας στάση, ώστε να δούμε και κάτι επιπλέον. Και πράγματι αυτό άξιζε: σίγουρα είδαμε πολύ περισσότερα από εκείνα που βλέπουν οι ταξιδιώτες των ελληνικών πρακτορείων.

Ας δώσω συνοπτικά το πρόγραμμά μας με τις διαδρομές και τις μέρες διανυκτερεύσεων:

Αθήνα-Κωνσταντινούπολη. Διαμονή 1. Πτήση

Κωνσταντινούπολη-Μπουένος Άιρες. Διαμονή 1. Πτήση

Μπουένος Άιρες-Σαντιάγο. Διαμονή 1. Πτήση

Σαντιάγο-Νησί του Πάσχα. Διαμονή 2. Πτήση

Νησί του Πάσχα-Σαντιάγο. Διαμονή 1. Πτήση

Σαντιάγο-Μπουένος Άιρες-Ουσουάγια. Διαμονή 3. Πτήση

Ουσουάγια-Πούντα Αρένας. Διαμονή 2. Οδικώς

Πούντα Αρένας-Πουέρτο Νατάλες. Διαμονή 3. Οδικώς

Πουέρτο Νατάλες-Ελ Καλαφάτε. Διαμονή 4. Οδικώς

Ελ Καλαφάτε-Μπαριλότσε. Διαμονή 3. Πτήση

Μπαριλότσε-Μπουένος Άιρες-Κωνσταντινούπολη. Διαμονή 1+1 στο Αεροπλάνο. Πτήση

Κωνσταντινούπολη-Αθήνα. Πτήση. Τέλος.

Με ένα πρόχειρο υπολογισμό, κατά άτομο θα έχουμε ως βασικά έξοδα τα εξής: αεροπορικά εισιτήρια 2.646 ευρώ (!!!!!!), ξενοδοχεία 700 ευρώ και ενοικίαση αυτοκινήτων 480 ευρώ άρα έχουμε ένα ανελαστικό σύνολο 3800 ευρώ. Φυσικά είναι το πιο ακριβό ταξίδι που έχουμε κάνει ποτέ. Δεν ξέρω αν θα κάνουμε ποτέ και κάποιο ακριβότερο Μιας και μιλώ για έξοδα θα τα γράψω πιο αναλυτικά: αεροπορικό εισιτήριο από Αθήνα για Μπουένος Άιρες μέσω Κωνσταντινούπολης 1.034 ευρώ, αεροπορικό από Σαντιάγο για Νησί του Πάσχα με επιστροφή 695 ευρώ, από Μπουένος Άιρες στο Σαντιάγο 266 ευρώ με επιστροφή. Επίσης τρεις εσωτερικές πτήσεις στην Αργεντινή: από το Μπουένος στην Ουσουάγια, από Ελ Καλαφάτε στο Σαν Μπαριτσέλο και από εκεί στο Μπουένος Άιρες 651 ευρώ. Τα ξενοδοχεία ήταν πολύ ακριβά σε όλη την Παταγονία, από 70 μέχρι 94 ευρώ το δίκλινο τη βραδιά. Μόνο στο Πουέρτο Νατάλες βρήκαμε ένα φτηνό λυόμενο διαμέρισμα για όλους μας με κόστος 20 ευρώ το άτομο την βραδιά. Το ακριβότερο ήταν στη Ουσουάγια

Όλες οι εκδρομές με πρακτορεία είναι πολύ πιο ακριβές. Ίσως εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι όποιος πάει εκεί είναι αποφασισμένος να ξοδέψει αρκετά χρήματα. Εμείς το έχουμε αποδεχθεί και θα πληρώσουμε όσο και να είναι. Από εδώ δεν έχουμε κλείσει κάτι άλλο πέρα από τα αεροπορικά, τα ξενοδοχεία και τις ενοικιάσεις αυτοκινήτων. Επίσης, θέλω να σημειώσω πως δεν έχω δει πρακτορείο να συνδυάζει Παταγονία με Νησί του Πάσχα. Όπως το άλλο που κάναμε το 2016 (το αμέσως επόμενο καλοκαίρι δηλαδή): Αλάσκα με Χαβάη.

 

[giannismits]

Την καλύτερη δουλειά έκανες που αποφάσισες να μας αναλύσεις αυτή την ταξιδάρα που κάνατε. Μόλις τελειώσεις, θα στην φτιάξουν και θα προσθέσουν τα νέα κεφάλαια. Εγώ δηλώνω σταθερός φαν των ιστοριών που γράφεις. Οι φωτογραφίες που επέλεξες ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ οπότε ανυπομονώ να αρχίσεις την εξιστόρηση!

 

[travelbreak]

Την καλύτερη δουλειά έκανες που αποφάσισες να μας αναλύσεις αυτή την ταξιδάρα που κάνατε. Μόλις τελειώσεις, θα στην φτιάξουν και θα προσθέσουν τα νέα κεφάλαια. Εγώ δηλώνω σταθερός φαν των ιστοριών που γράφεις. Οι φωτογραφίες που επέλεξες ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ οπότε ανυπομονώ να αρχίσεις την εξιστόρηση!

Χαίρομαι που ήδη αρκετοί διαβάζουν την καινούργια έκδοση εκείνου του ταξιδιού. Ελπίζω να τους αρέσει.
Θέλω να μου πείτε αν τα κείμενα είναι κουραστικά, μήπως να κάνω επιλογή και να βάλω κυρίως φωτογραφίες.
Σε ευχαριστώ @giannismits για τα καλά σου λόγια.
Όσο για τις φωτογραφίες έχω να πω ότι η Παταγονία προσφέρεται για τους λάτρεις της φωτογραφίας. Έχει τέλειες εικόνες! Θα τα δούμε σιγά-σιγά.

 

[travelbreak]

17 Δεκεμβρίου 2015

Λίγες ώρες έχουν μείνει μέχρι την αναχώρηση του μεγάλου μας ταξιδιού. Έχουμε με τη Ντίνα, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, ένα μικρό άγχος. Ένας λόγος είναι εξαιτίας των διαφόρων τρομοκρατικών επιθέσεων που έγιναν πρόσφατα, με κυριότερη στις 13/11/2015 στο Παρίσι. Υπάρχει και ένας διάχυτος φόβος για κάτι αντίστοιχο που θα οδηγούσε σε αναβολή ή αργοπορία πτήσεων. Και για εμάς είναι επώδυνο γιατί έχουμε αρκετές ανταποκρίσεις. Ελπίζω ότι δεν θα μας τύχει κάτι. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω, αλλά δε μπορώ. Θυμάμαι ότι αυτό το ταξίδι με άγχωσε πολύ, μέχρι που φτάσαμε στην Παταγονία, αφού είχαμε πολλές πτήσεις. Και όπως θα δείτε παρακάτω δεν είχα και άδικο. Διότι δεν εξαρτώνται όλα από την οργάνωση.

Ήδη έτυχε μία αναποδιά. Στην Ουσουάγια αυτό που είχαμε σκοπό να κάνουμε ήταν να αναχωρήσουμε ακτοπλοϊκώς. Συγκεκριμένα θα πηγαίναμε απέναντι στο Πουέρτο Ναβαρίνο (που ανήκει στη Χιλή) και από κει θα παίρναμε πλοίο για μιάμιση μέρα, για να φτάσουμε στο Ρunta Αrenas. Όταν έκανα το πρόγραμμα της εκδρομής (αρχές Οκτωβρίου), έστειλα e-mail στην εταιρεία που εκτελούσε το δρομολόγιο και μου είπαν ότι κάθε εβδομάδα έχουν μία αναχώρηση η οποία γίνεται πάντα κάθε Σάββατο. Έκανα λοιπόν το πρόγραμμα και τις κρατήσεις στα ξενοδοχεία και αεροπλάνα με την προοπτική να κάνουμε το συγκεκριμένο δρομολόγιο. Θα ήταν φανταστικό. Με πλοίο στο κανάλι του Beagle και μετά ανάμεσα σε φιόρδ και νησιά να πάμε στο Ρunta Αrenas! Οι κρατήσεις τους όμως άνοιγαν δύο μήνες πριν την αναχώρηση του πλοίου. Πήγα τότε να κάνω τις κρατήσεις μας και βλέπω ότι είχε αναχώρηση την Κυριακή 27/12 και όχι το Σάββατο 26/12. Στέλνω αμέσως e-mail μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος και μου απαντούν συγνώμη αλλά την τελευταία εβδομάδα κάθε μήνα η αναχώρηση γίνεται την Κυριακή!!!! Σε αυτές τις χώρες και στην Ελλάδα γίνονται αυτά. Αυτός είναι ο λόγος που φοβάμαι. Τελικά θα μείνουμε άλλη μία μέρα στην Ουσουάγια και θα πάμε με λεωφορείο στο Ρunta Αrenas την Κυριακή. Με το πλοίο θα φτάναμε Δευτέρα. Η διάρκεια του ταξιδιού με το πλοίο θα ήταν μιάμιση μέρα. Το χάσαμε!

Μακάρι να είναι το τελευταίο ατυχές συμβάν. Δεν θέλω να γράφω όμως για τέτοια. Σήμερα φτιάξαμε τις βαλίτσες μας. Δεν κρατάμε και τόσο πολλά πράγματα όπως στην Ιαπωνία το περασμένο καλοκαίρι. Ο χειμώνας έχει το καλό ότι δεν ιδρώνεις και μπορείς κάποια ρούχα να τα φοράς και δύο ημέρες. Και τα παντελόνια ακόμα περισσότερες. Το μάθαμε καλά πέρυσι στη Νέα Ζηλανδία, που τα μισά ρούχα τα φέραμε πίσω καθαρά και σιδερωμένα. Και είπα χειμώνα πριν κατά λάθος, αλλά στην Ουσουάγια οι θερμοκρασίες θα είναι σχεδόν χειμερινές. Γύρω στους 10 βαθμούς στο Νότο και 14 στο Μπαριλότσε.

Τον τελευταίο καιρό έχουμε κάνει τέσσερα μακρινά καταπληκτικά ταξίδια. Έτυχε. Δείτε στον επόμενο χάρτη μέσα σε δυο χρόνια σε πόσες γωνιές του πλανήτη πήγαμε! Κυριολεκτικά στις τέσσερις άκρες του!

18/12/2015, 7 το απόγευμα, Παρασκευή.

Αρχίζει το ταξίδι. Βρισκόμαστε στο αεροπλάνο της Aegean που τροχοδρομεί για να πάρει θέση απογείωσης στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Οι τέσσερις της παρέας μας, καλά οργανωμένοι, ξεκινούν ένα μεγάλο ταξίδι. Ίσως αποδειχθεί το πιο ενδιαφέρον της ζωής μας. Έχει δύσκολους ανταγωνισμούς: Μεξικό, Περού, Θιβέτ, Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα πολλά. Όμως το Νησί του Πάσχα και η Παταγονία είναι από τα μέρη που κάθε σωστός ταξιδιώτης θα πρέπει να τα επισκεφτεί. Αυτή τη στιγμή έχουμε πετάξει.

Η εκλεκτή μας παρέα είναι ο Γιάννης και ο Φίλιππος. Ο βασικότερος λόγος που πάμε μαζί εκδρομές είναι γιατί ταιριάζουμε και είναι η καλύτερη ταξιδιωτική παρέα που θα μπορούσαμε να έχουμε μεταξύ των γνωστών μας. Ίσως και κάποιοι άλλοι να ήταν καλοί, αλλά δεν έχουν χρόνο διαθέσιμο, χρήμα αλλά και όρεξη για να κάνουν τέτοιες εκδρομές. Και τώρα θέλουμε την παρέα, αφού πάμε στη Νότια Αμερική. Δεν είναι Ιαπωνία ή Ευρώπη που πηγαίνουμε οι δυο μας με τη Ντίνα και είμαστε χαλαροί και άνετοι. Βέβαια στις περισσότερες περιοχές που θα επισκεφτούμε τώρα όλοι λένε πως η κατάσταση είναι καλή. Ακούς Παταγονία και φαντάζεσαι ένα γαλήνιο μέρος με ανθρώπους που θέλουν να έρθουν σε επαφή με επισκέπτες. Τους φαντάζομαι φιλικούς και χαρούμενους που θα βλέπουν πώς πήγαμε από τόσο μακριά για να δούμε την περιοχή που μένουν.

19/12/2015 στις 5:30 το πρωί του Σαββάτου.

Ακόμα έχουμε ώρα Ελλάδος γιατί βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη. Το ταξίδι ήταν μία χαρά ως εδώ και επειδή η επόμενη πτήση μας με τις τουρκικές αερογραμμές είναι με διαφορά από την άφιξή μας πάνω από 10 ώρες, η εταιρεία μας καλύπτει τον ύπνο και μεταφορά σε ξενοδοχείο. Εμείς δεν το είχαμε σκεφτεί όταν βγάλαμε τα εισιτήρια και κλείσαμε ξενοδοχείο για να μείνουμε εδώ το βράδυ. Το κακό είναι ότι όταν μάθαμε αυτό, για τη δωρεάν διαμονή, ήταν αργά και το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει μάλλον έχει πάρει τα χρήματα από την κάρτα. Χάσαμε από 45 ευρώ κάθε ζευγάρι της παρέας. Τουλάχιστον έχω προλάβει να ακυρώσω στην επιστροφή τη διαμονή πάλι στο ίδιο ξενοδοχείο. Μας έφεραν να μείνουμε στο Holiday inn Express που φαίνεται πολύ καλό. Οι Τούρκοι είναι πολύ μπροστά και ως αερογραμμές και ως εξυπηρέτηση.

Είναι περίπου 2 ώρες που ξεκίνησε η πτήση για το Μπουένος Άιρες. Θα κάνουμε μία μικρή στάση στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, χωρίς να βγούμε από το αεροπλάνο.

Κάτι άλλο όμως ήθελα να πω, για τη γλώσσα των Ισπανικών. Από το πρώτο μου ταξίδι στην Ισπανία, το 1984, ήθελα να μάθω τη γλώσσα αυτή. Τότε ήμουν νεότατος, αλλά και τότε μου ήταν δύσκολη η εκμάθηση. Είχα πάρει λοιπόν τότε μία μέθοδο Ισπανικών και πίστευα ότι θα κατάφερνα να μάθω έστω λίγα πράγματα για τη γλώσσα. Είχα κάνει το ίδιο και μερικά χρόνια πριν με τα ιταλικά και τα είχα πάει πολύ καλά. Βέβαια τώρα τα έχω ξεχάσει (τα ιταλικά). Τα Ισπανικά λοιπόν ήταν στο μυαλό μου και πριν ένα χρόνο μου δόθηκε η ευκαιρία και έκανα μία αίτηση στα τμήματα δια βίου μάθησης (τώρα, αλήθεια, υπάρχουν. Παρακολούθησα κάποια μαθήματα και έχω μάθει πολύ λίγα.

Από εδώ και μετά οι φωτογραφίες θα είναι σε πραγματικό χρόνο. Θα ακολουθούν δηλαδή τη ροή της ιστορίας μου. Μέχρι τώρα ήταν σκόρπιες, για να σας βάζω στο κλίμα.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015 πρωί.

Νάμαστε και στην Αργεντινή. Νάμαστε και στην Χιλή. Χθες βράδυ φτάσαμε στο Μπουένος Άιρες στις 10 περίπου και στις 12 κοιμηθήκαμε σε ένα μικρό ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Πήγαμε με ταξί από το αεροδρόμιο και πληρώσαμε 43 ευρώ. Έχει βγαίνοντας από το αεροδρόμιο ένα σωρό γραφεία για ταξί. Πληρώνεις κάτι παραπάνω αλλά είσαι άνετος. Εμείς είχαμε και πολλά πράγματα οπότε μας ήρθε καλά. Η απόσταση είναι μισή ώρα περίπου, όταν δεν έχει κίνηση. Σήμερα που ήρθαμε πίσω στο αεροδρόμιο δώσαμε μόνο 30 ευρώ και το ταξί μας το φώναξε το ξενοδοχείο. Γι αυτούς αυτά τα χρήματα είναι μια χαρά νομίζω. Αλλά και για μας, τέσσερα άτομα καλά είναι.

Το Τζετ Λανγκ μας έχει πιάσει κανονικά και δεν κοιμηθήκαμε καλά. Όμως ξεκουραστήκαμε. Αφού σηκωθήκαμε πολύ νωρίς, κάναμε μία βόλτα με τη Ντίνα με τα πόδια στην πόλη, περίπου μία ώρα. Τα μέρη αυτά τα είχαμε περπατήσει και πριν από δύο χρόνια που μείναμε τρεις μέρες στην πόλη αυτή. Τώρα είμαστε στο αεροδρόμιο και περιμένουμε την πτήση μας για το Σαντιάγο.

Άνδεις!!!

Δευτέρα 6 το πρωί 21η Δεκεμβρίου.

Φτάσαμε και στην Χιλή. Μένουμε σε ένα διαμέρισμα στον 21ο όροφο μιας πολυκατοικίας κοντά στο κτίριο που σκοτώθηκε το 1973 ο Αλιέντε. Ήθελα να ξέρω ο πιλότος που βομβάρδισε το κτίριο και τον σκότωσε, που σήμερα θα είναι γύρω στα 70, πως θα νιώθει τώρα. Μπορεί και περήφανος μέσα στα πλούτη του. Μπορεί και μετανιωμένος μέσα στη φτώχεια. Μπορεί και να τον δολοφόνησαν λίγες μέρες μετά. Ποιός ξέρει; Μόνο αυτός και οι δικοί του.

Έχει και ιδιαίτερα χριστουγεννιάτικα δέντρα:

Είναι μεγάλο και άνετο το δωμάτιο και χθες ήταν το ορμητήριο μας για μία καταπληκτική βόλτα στο Σαντιάγο. Παρεμπιπτόντως τώρα που γράφω βλέπω μπροστά μου ένα μεγάλο μέρος της πόλης που ξυπνά. Εδώ είχα ξαναέρθει το 2003 στο ταξίδι που έκανα στο Περού. Θυμάμαι κάποια πράγματα. Τότε ήταν χειμώνας εδώ, αφού ήταν Αύγουστος. Και τώρα κάνει λίγο κρύο. Μπορεί να κυκλοφορούν με κοντομάνικο τη μέρα, αλλά το βράδυ το θέλει το μπουφάν του, και μάλιστα λίγο χοντρό.

Να και διάφοροι που Χριστουγεννιάτικα λένε το ριζικό των περαστικών:

Εμείς χθες κοντά από τις 4 το απόγευμα κάναμε βόλτες στην πόλη. Αρχικά πήγαμε στην πλατεία La Moneda δίπλα σε μας, προχωρήσαμε στην Plaza de Armas και φυσικά στο λόφο San Cristobal με υπέροχη θέα της πόλης. Πριν και μετά το λόφο κάναμε τη βόλτα μας στην Bellavista, με μπαράκια και εστιατόρια. Βγάλαμε ωραίες φωτογραφίες τα πολύχρωμα μικρά κτίρια. Το βράδυ καθίσαμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο από αυτά. Εδώ η κατάσταση φαίνεται λίγο καλύτερη από την Αργεντινή αν και δυο-τρεις φορές μας έλεγαν οι περαστικοί να προσέχουμε τις κάμερες μας από τους κλέφτες.

Σήμερα πετάμε για το Νησί του Πάσχα στις 10:30 το πρωί. Θα ξαναπεράσουμε όμως από το Σαντιάγο στην επιστροφή. Ένα ευχάριστο που έχω είναι ότι σήμερα ξύπνησα στις 5:00, που θεωρώ ότι είναι πολύ καλή ώρα μετά το πρώτο Τζετ Λανγκ. Άλλωστε κοιμήθηκα στις 11:00.

Ο κόσμος διασκεδάζει:

 

[giannismits]

Να γράψεις με όποιον τρόπο εσύ θες. Προσωπικά ποτέ δεν κουράζομαι από τα κείμενα σου γιατί είναι όσο αναλυτικά πρέπει και χωρίς πολλές ιστορικές αναφορές. Μου αρέσει γενικά η δομή της ιστορίας σου και ο τρόπος που την αναπτύσσεις. Οπότε keep going!

 

[travelbreak]

Νησί του Πάσχα

Και το όνειρο ξεκινά να γίνεται πραγματικότητα: Νησί του Πάσχα, Easter Island, Rapa Nui, Isla de Pascua.

Τώρα πια βρισκόμαστε στο νησί του Πάσχα, με πρωτεύουσα τη Hanga Roa, που είναι ο πρώτος μας βασικός προορισμός σε αυτό το μεγάλο ταξίδι. Το Νησί του Πάσχα (με πληθυσμό περίπου 7.000 κατοίκους) είναι από τους πιο ιδιαίτερους τόπους, όπως και η Παταγονία. Όχι ίσως ο πιο μακρινός, αφού η Νέα Ζηλανδία είναι πιο μακριά. Το Νησί του Πάσχα είναι ιδιαίτερο γιατί είναι απομονωμένο και γιατί έχει και τον θρύλο του με τα αγάλματα, τα Μοάι.

Σίγουρα υπάρχουν και πιο ιδιαίτεροι τόποι, αλλά θα αρχίσω να μιλώ γι αυτούς όταν (και αν) τους επισκεφθώ, μετά από πέντε, δέκα χρόνια. Αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου, γιατί είμαστε πολύ μικροί. Αρκεί το τώρα, και το κοντινό μας μέλλον.

Θα μείνουμε στο νησί δυο εικοσιτετράωρα και έχουμε νοικιάσει αυτοκίνητο. Ελπίζω όλα να πάνε καλά. Τα πρακτορεία για την επίσκεψη στο νησί παίρνουν ένα σωρό λεφτά και εμάς βέβαια θα μας κοστίσει περίπου 1.500 ευρώ επιπλέον, αλλά θα το δούμε όπως εμείς θέλουμε.

Είναι Τρίτη 22 Δεκεμβρίου στις 7:00 το πρωί

Εδώ είναι το Νησί του Πάσχα. Μέχρι εδώ έφτασε η χάρη μας. Και χωρίς τουριστικά γραφεία και έξωθεν βοήθειες. Φτάσαμε χθες στις 2 το μεσημέρι και πήραμε ένα μικρό αυτοκίνητο, Suzuki Jimny, τζιπάκι, για να κυκλοφορούμε στο νησί. Μένουμε σε ένα ξενοδοχείο πολύ φθηνό, στην άκρη της πόλης. Είναι ωραίο, αν εξαιρέσεις τον ιδιοκτήτη του που είναι από την Κορσική και φαίνεται αυστηρός και φιλοχρήματος. Για να φτάσουμε στο ξενοδοχείο φύγαμε με το Suzuki και τα πράγματα εγώ με το Γιάννη, αφού δεν χωρούσαμε όλοι. Τότε δεν είχα αρχίσει να χρησιμοποιώ τον ηλεκτρονικό πλοηγό μου και μας πήρε αρκετή ώρα μέχρι να το βρούμε. Άφησα τα πράγματα και το Γιάννη εκεί και γύρισα να πάρω τους υπόλοιπους, οι οποίοι είχαν αρχίσει αν ανησυχούν λόγω της καθυστέρησης. Τακτοποιηθήκαμε σε ωραία δωμάτια, πήραμε και τον κανονισμό τους που άρχισα να τον διαβάζω αλλά εκνευρίστηκα με τις αηδίες που έγραφε και τον παράτησα στη δεύτερη σελίδα. Είχε μια δεκαριά!

Είσοδος στο κτίριο του αεροδρομίου:

Για τον πλοηγό (GPS) ήθελα να πω ότι κρατούσα μαζί μου ένα MLS αλλά δεν το είχα καιρό και δεν ήξερα τη χρήση του. Τις επόμενες όμως μέρες στην Παταγονία ήταν πολύτιμος βοηθός μας.

Το δωμάτιό μας:

Ξεκινήσαμε στις 5:00 το απόγευμα μία μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο και είδαμε σχεδόν όλο το νησί. Απλά δεν μπήκαμε στο εσωτερικό κάποιων χώρων, όμως είδαμε πολλά Μοάι που ήταν υπέροχα. Άλλα ήταν όρθια και άλλα πεσμένα κάτω. Δεν είχε καθόλου κόσμο και μπαινοβγαίναμε ελεύθερα στους χώρους. Εκείνη η παραλία η Ανακένα, ήταν καταπληκτική και με τα Μοάι που στεκόταν ατάραχα πάνω στην άμμο, αλλά και χωρίς αυτά. Ίσως κάνουμε σήμερα μπάνιο εκεί, αλλά ο καιρός δεν φαίνεται και τόσο καλός. Είδα ότι θα έχει σύννεφα και ίσως βρέξει. Αύριο θα είναι χειρότερος. Όμως κάνει ζέστη, 25 βαθμούς Κελσίου περίπου. Το βράδυ θέλει κουβέρτα σίγουρα.

Αυτά είναι δυο αγάλματα που δεν τα σήκωσαν οι αρχαιολόγοι. Τα περισσότερα που πλέον είναι όρθια τα έχουν σηκώσει με διάφορα μέσα.

Το Rano Raraku:

Ahu Tongariki:

Τεράστια κεφάλια και καπέλο (πουκάο λέγεται) οπωσδήποτε. Βέβαια έχουν μείνει λίγα από τα καπέλα.

Στο νησί κάναμε βόλτα μέχρι που νύχτωσε, αλλά νυχτώνει σχεδόν στις 9:30. Είναι ωραία να έχεις άπειρες ώρες για να τριγυρνάς. Τα σημεία που επισκεφτήκαμε σήμερα ήταν με τη σειρά τα εξής: Ahu Akahanga και Ahu One Makihi: εκεί βρισκόταν αγάλματα τα περισσότερα πεσμένα στο έδαφος και σε σχετικά κακή κατάσταση. Ahu Tongariki: κοντά στην παραλία μια συστάδα από 15 όρθια Μοάι που φυσικά έχουν γυρισμένη την πλάτη τους προς τη θάλασσα. Rano Raraku: είναι η περιοχή του νησιού που έκοβαν την ηφαιστειακή πέτρα για να κατασκευάσουν τα αγάλματα. Ahu Ra Ai: κοντά στη θάλασσα μια μικρή περιοχή που έχει μεγάλες πέτρες πάνω στο χώμα που έχουν ορισμένες αναπαραστάσεις χαραγμένες επάνω τους. Δίπλα σε αυτά υπάρχουν μερικοί μικροί πύργοι από πέτρα της ίδιας εποχής. Anakena: η γνωστή παραλία με μια ομάδα 7 ορθίων Μοάι και ενός ή δύο μεμονωμένων πάνω στην άμμο. Μετά βράδιασε και επιστρέψαμε. Σε όλα αυτά τα σημεία που πήγαμε δεν υπήρχε φύλαξη γιατί ήταν αργά. Έτσι ελεύθερα και χωρίς καθόλου άλλους επισκέπτες τα απολαύσαμε. Μόνο στο Rano Raraku δεν μπήκαμε που ήταν κλειστό και το φωτογραφίσαμε από μακριά.

Ahu Ra Ai:

Anakena:

Πάντα (σχεδόν) με την πλάτη γυρισμένη προς τη θάλασσα:

 

[buffon85]

ληπησου μας πια!

 

[travelbreak]

ληπησου μας πια!

Αφού σας αρέσει (νομίζω) .

 

[travelbreak]

Νησί του Πάσχα, δεύτερο μέρος.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου, πρωί.

Προχωράνε οι μέρες και σήμερα το μεσημέρι επιστρέφουμε στην ηπειρωτική χώρα για να κατεβαίνουμε σιγά-σιγά και στην Παταγονία.

Εικόνες από την περιοχή της Χάνγκα Ρόα:

Το Νησί του Πάσχα σχεδόν το εξαντλήσαμε. Χθες κάναμε άλλο ένα κύκλο για να δούμε κάποια άλλα μοάι και το Rano Raraku στο εσωτερικό του, γιατί προχθές, στην πρώτη μας βόλτα, ήταν κλειστό και το είδαμε από μακριά. Εκεί βρίσκεται ο χώρος από όπου έπαιρναν την πέτρα για την κατασκευή των αγαλμάτων και είναι επιβλητικός. Αυτό που δεν μας άρεσε ήταν το κόστος εισόδου που για να μπεις δίνεις 40 ευρώ και υποτίθεται ότι μπορείς να πηγαίνεις όσες φορές θέλεις για 5 ημέρες. Είναι αστείο, αφού, πόσοι είναι εκείνοι που θα μείνουν στο νησί αρκετό διάστημα ώστε να πηγαινοέρχονται στους δυο αρχαιολογικούς χώρους, για τους οποίους είναι το ενιαίο εισιτήριο; Με το ίδιο εισιτήριο μπαίνεις και στο αρχαίο χωριό Orongo, που έχει ωραία θέα στον ωκεανό. Είναι ένας παλιός ιερός χώρος των Ραπανούι (έτσι λένε τους ιθαγενείς) με κατοικίες. Κάθε ένα από αυτά τα δύο μέρη δεν είναι για πάνω από δύο ώρες επίσκεψη.

Περιοχή του Orongo:
Ο κρατήρας:

Το χωριό:

Ο Ωκεανός:

Αυτά είναι καινούργια αγάλματα από ένα πείραμα που έγινε πρόσφατα για να δουν πως σήκωναν σε όρθια θέση τα Μοάι:

Εμείς το πρωί ξεκινήσαμε από το Orongo, από όπου αγοράσαμε και τα εισιτήριά μας για τους δύο χώρους. Πέρα από τη ιστορική του αξία το παλιό χωριό Orongo με τα αναπαλαιωμένα σπίτια δεν έχει σε καμιά περίπτωση την ομορφιά και τη μαγεία που εκπέμπει το Rano Raraku. Όμως από εκεί βλέπεις τον Ειρηνικό Ωκεανό και αυτό είναι επίσης μαγικό και το να αγναντεύεις τη θάλασσα σε τέρπει. Εκτός από αυτούς τους δυο χώρους, στους υπόλοιπους η είσοδος είναι δωρεάν, αν και νομίζω δεν έχουν και φύλακες!

Το Rano Raraku είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη του κόσμου που έχω επισκεφθεί. Λες και αν πας το πρωί θα δεις τους εργάτες να σμιλεύουν τον βράχο να τον κάνουν άγαλμα. Έχει πολλά στην περιοχή, άλλα αφημένα οριζόντια αφού δεν πρόλαβαν να τα τελειώσουν και να τα πάρουν, άλλα στημένα να κοιτάνε τη θάλασσα λες και έχουν ριζώσει στο χώμα και άλλα πεσμένα κάτω.

Από την περιοχή του Rano Raraku:

Πεσμένο Μοάι:

Και το μικρότερο απ' όλα:

Ατελείωτο:

Στην πίσω πλευρά του χώρου υπάρχει επίσης και άλλος :

Γενικά εδώ το μέρος δεν είναι καθόλου φιλικό. Για τους ανθρώπους λέω. Ίσως η απομόνωση κάνει τους ανθρώπους να μιλάνε πολύ απότομα και μερικές φορές προσβλητικά. Νομίζουν ότι είναι κάτι ιδιαίτερο και αντί να είναι ταπεινοί και να σέβονται τους επισκέπτες που έχουν ξοδέψει τόσα χρήματα για να τους επισκεφτούν τους φέρονται υπεροπτικά. Αυτό συμβαίνει όμως με τους εισαγόμενους επαγγελματίες στο νησί και όχι τόσο με τους ιθαγενείς. Το τονίζω αυτό. Οι ιθαγενείς μου φάνηκαν λίγο παραπεταμένοι από τους ισπανόφωνους.

Π.χ. στο ξενοδοχείο που μένουμε μου έκανε κακή εντύπωση που ο Κορσικανός ιδιοκτήτης μας έδωσε ένα ολόκληρο βιβλίο με τον κανονισμό του χώρου. Σιγά μην το ανοίξω. Μας είπε να μην πλένουμε ρούχα στα δωμάτια και να μην δεχόμαστε επισκέπτες. Πουθενά αλλού δεν μας είπαν κάτι τέτοιο. Ένας άλλος χθες σε ένα εστιατόριο μας έδιωξε γιατί καθίσαμε και τον ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να πάρουμε μία μπύρα. Μας είπε ότι το μαγαζί του προσφέρει θέα και αν θέλουμε να κάτσουμε εκεί να παραγγείλουμε αστακό. Στο τέλος μας λέει Goodbye, δηλαδή: φύγετε. Όταν του είπε η Ντίνα ότι ρωτήσαμε κάτω ένα υπάλληλο αν μπορούμε να έχουμε μόνο ποτό και μας είπε ΟΚ, και για αυτό ανεβήκαμε, μας είπε ότι αυτοί εκεί κάτω που μας το είπαν είναι μόνο για να πλένουν ποτήρια και αυτός είναι το αφεντικό. Απαίσιος! Και δύο ξεναγοί επίσης μας μίλησαν άσχημα επειδή φύγαμε 1-2 μέτρα μακριά από το μονοπάτι σε ένα αρχαιολογικό χώρο.

Ahu a Kivi, στο εσωτερικό του νησιού:

Κρίμα! Ευτυχώς(!) σήμερα φεύγουμε. Εμείς όμως απολαύσαμε την επίσκεψή μας στο Νησί γιατί είδαμε τα αγάλματα σχεδόν παντού. Κάναμε τις βόλτες μας και γεμίσαμε με εικόνες. Δεν περιμέναμε κάτι περισσότερο και πιο εντυπωσιακό και αυτό είναι το σημαντικό σε μια επίσκεψη. Εννοείται ότι επισκεφτήκαμε σχεδόν όλους τους χώρους στους οποίους υπήρχαν Μοάι, αλλά δεν τους έχω αναφέρει ονομαστικά. Παραθέτω όμως φωτογραφίες.

Η ώρα είναι 7 και τέταρτο το απόγευμα.

Πάει και το Νησί του Πάσχα απ’ όπου πετάξαμε με καθυστέρηση τρεισήμισι ωρών. Αυτό είναι δραματικά άσχημο για μας διότι θα φτάσουμε στο Σαντιάγο σχεδόν στις 2 τα ξημερώματα και η πτήση μας για Μπουένος Άιρες είναι στις 8 το πρωί. Αυτό σημαίνει ότι στο ξενοδοχείο που θα φτάσουμε στις τρεις σχεδόν, πρέπει να μην κοιμηθούμε πάνω από 2 ώρες. Έτσι αποφασίσαμε με την παρέα να μείνουμε στο αεροδρόμιο μέχρι την επόμενη πτήση, και όσο κοιμηθούμε. Η ταλαιπωρία μεταξύ πήγαινε-έλα στο ξενοδοχείο θα είναι μεγαλύτερη.

Αυτά φοβόμουν από τη Ελλάδα, όταν το ταξίδι είδα ότι έβγαινε με πολλά αεροπορικά. Και το χειρότερο είναι ότι οι πτήσεις δεν συνδέονται μεταξύ τους, ώστε αν γίνει μια καθυστέρηση ή ακύρωση πτήσης να είμαστε καλυμμένοι. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει εμείς να ασχοληθούμε και να πληρώσουμε για να προλάβουμε το πρόγραμμά μας. Μέχρι τώρα πάλι καλά. Αν η αναχώρησή μας από το Νησί του Πάσχα ήταν προγραμματισμένη για μια μέρα νωρίτερα, θα είχαμε μεγάλα προβλήματα, αφού η χθεσινή πτήση δεν έγινε λόγω βλάβης του αεροπλάνου. Τώρα απλά θα χάσουμε τα χρήματα του ξενοδοχείου.

Χάνγκα Ρόα:

Vinapu:

Και αν ήταν μόνο αυτή η ατυχία σήμερα καλά θα ήταν! Και δεν πιστεύω στα ματιάσματα που λέει η Ντίνα, αλλιώς τώρα η φωτογραφική μου μηχανή θα δούλευε με ένα ξεμάτιασμα της πεθεράς μου. Όπως καταλάβατε μου χάλασε η φωτογραφική μηχανή. Ίσως χτες που φύσαγε και είχε πολλή σκόνη να μπήκε κάποιος κόκκος στο κλείστρο που τραβά τις φωτογραφίες και μου βγάζει ένα μήνυμα για error. Τέλος πάντων. Ευτυχώς κρατώ και μία μικρή αλλά αρκετά καλή μηχανή μαζί μου. Θα κάνει εκείνη τη δουλειά. Άλλωστε μπορώ να πάρω και τα στικάκια του Φίλιππα από την δική του μηχανή με τις φωτογραφίες που τραβά.

Κάποια στιγμή τις επόμενες μέρες θα δω στο internet μήπως βρω τίποτα για το πώς μπορώ να διορθώσω τη βλάβη. Η μηχανή από μόνη της βγάζει ένα μενού που μου λέει διάφορα για την επιδιόρθωση του συγκεκριμένου προβλήματος. Τα έκανα αλλά δεν είδα φως. Όμως τα υπόλοιπα συστήματα δουλεύουν. Μόνο φωτογραφίες δεν βγάζει. Τέλεια!

Πάντως η σημερινή τελευταία μέρα στο Νησί πήγε πολύ καλά. Σηκωθήκαμε νωρίς και στις 8 φύγαμε από τα δωμάτια με μικρή καθυστέρηση λόγω βροχής. Άλλωστε χθες από τις 5 και μετά έβρεχε κάθε τόσο. Πήγαμε το πρωί μία βόλτα στο μισό νησί, να δούμε κάτι παραλήψεις από σημεία που ήταν στο μέσον του νησιού. Πήγαμε και στο μουσείο της Χάνγκα Ρόα, που ήταν δωρεάν και στις μία πήγαμε στο αεροδρόμιο όπου φάγαμε την κρυάδα της καθυστέρησης. Αν αύριο το βραδάκι φτάσουμε στην Ουσουάγια χωρίς αλλά ιδιαίτερα προβλήματα, θα τα έχουμε ξεχάσει όλα. Να κάνουμε βρε αδερφέ Χριστούγεννα σαν άνθρωποι. Αν και τα Χριστούγεννα στην ξενιτιά δεν λένε.

Puna pau:

Μουσείο:

Δεν είναι δική μου η φωτογραφία. Από το μουσείο είναι:

Και αυτή:

Νομίζω για τις τιμές στο νησί δεν έχω πει και πολλά, οπότε ας πω. Όλα είναι πανάκριβα, εκτός από το ξενοδοχείο που μείναμε και το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε. Ο καφές σε μια καφετέρια κάνει δύο χιλιάδες πέσος (σχεδόν τρία ευρώ). Στο σούπερ μάρκετ το σάντουιτς 4.500 (6 ευρώ), το 1,5 λίτρο νερό 1.600, η συσκευασία το ψωμί του τοστ μεγάλο μέγεθος 2.500. Το δωμάτιο στο ξενοδοχείο ήταν φθηνό αφού έκανε 30 ευρώ η βραδιά.

Πάντως άξιζε να νοικιάσεις αυτοκίνητο, που το οδηγούσα εγώ συνέχεια, αφού είχα δώσει μόνο το δικό μου δίπλωμα οδήγησης στο γραφείο. Δεν κουράστηκα αφού σε δύο εικοσιτετράωρα κάναμε μόλις 220 χιλιόμετρα. Στο νησί η μέγιστη ταχύτητα που επιτρέπεται είναι τα 50 χιλιόμετρα την ώρα και μέσα στην πόλη τα 30. Εγώ όμως το πήγα έξω και μέχρι 60 – 70, όπως όλοι. Μέσα στην πόλη έχει ικανή αστυνόμευση με αρκετά περιπολικά που τριγυρνούν διαρκώς. Και ειδικά τη νύχτα. Δεν ξέρω αν έχει καθόλου εγκληματικότητα.

Ο ξενοδόχος μου είπε ότι έχουν καθημερινά γύρω στους χίλιους πεντακόσιους τουρίστες, οι περισσότεροι από αυτούς Χιλιάνοι. Οι δρόμοι στο νησί δεν είναι καλοί και εκτός πόλης τα πιο πολλά αυτοκίνητα είναι ενοικιαζόμενα από τουρίστες.
Hana Kao Kao:

Το αεροπλάνο τώρα δεν έχει πληρότητα ούτε 50% και τρέχει πολύ γρήγορα: πάει στα 12,5 χιλιόμετρα ύψος με ταχύτητα 970 χιλιόμετρα την ώρα. Θα φτάσουμε περίπου 40 λεπτά νωρίτερα από το χρόνο του πηγαιμού που ήταν γεμάτο. Άρα θα κερδίσουμε λίγο ύπνο.