Αργεντινή Χιλή Νησί του Πάσχα και Παταγονία 2015 - 2016

[KonstantinosAlyona]

Πάνω στην ωρα βλέπω την Παταγονία να ερχεται, με εξαιρετική περιγραφη!! Ευχαριστούμε, ειδικά εμείς, που ψάχνουμε οτιδήποτε πληροφορίες.

 

[travelbreak]

Τις επόμενες μέρες θα σας περιγράψω όσα ζήσαμε. Ελπίζω να σας αρέσουν.

 

[KonstantinosAlyona]

Τις επόμενες μέρες θα σας περιγράψω όσα ζήσαμε. Ελπίζω να σας αρέσουν.

Θα μας αρέσουν, να είσαι σίγουρος! Περιμένουμε για να οριστικοποιήσουμε και το δικό μας πρόγραμμα για εκεί.

 

[travelbreak]

Θα μας αρέσουν, να είσαι σίγουρος! Περιμένουμε για να οριστικοποιήσουμε και το δικό μας πρόγραμμα για εκεί.

Αφού το έφερε η κουβέντα, στον επόμενο χάρτη φαίνονται οι αεροπορικές διαδρομές που κάναμε σε αυτό το ταξίδι, στην περιοχή της Νότιας Αμερικής. Υπενθυμίζω ότι από Μπουένος Άιρες πήγαμε δυτικά μέχρι το Νησί του Πάσχα και επιστρέψαμε στην πρωτεύουσα της Αργεντινής. Με πτήση φτάσαμε στην Ουσουάγια και από εκεί οδικώς φτάσαμε στο Ελ Καλαφάτε. Από το Καλαφάτε πήγαμε αεροπορικώς στο Μπαριλότσε και επιστροφή μέσω Μπουένος Άιρες στην Ελλάδα.

Στον επόμενο χάρτη φαίνονται οι οδικές διαδρομές που κάναμε μεταξύ των τεσσάρων πόλεων που μείναμε. Εδώ δε φαίνονται οι διαδρομές που κάναμε όταν επισκεπτόμασταν τα σημεία ενδιαφέροντος.

Για να παίρνετε ιδέες.

 

[travelbreak]

Είναι Πέμπτη πρωί, στις 24 Δεκεμβρίου.

Φτάσαμε ξανά στο Σαντιάγο από το Νησί του Πάσχα και αναμένουμε την πτήση μας στις 8:00 το πρωί για το Μπουένος Άιρες. Χθες, όχι και τόσο πολλές ώρες πριν πάντως, φτάσαμε εδώ στο αεροδρόμιο και παραλάβαμε τις αποσκευές μας κατά τις 2:00. Αποφασίσαμε να μην πάμε τελικά στο ξενοδοχείο. Βρήκαμε κάτι μικρούς καναπέδες ενός κλειστού φαγάδικου στις αναχωρήσεις και την πέσαμε για ύπνο. Μπορώ να πω ότι ήταν η καλύτερη περίπτωση. Μέχρι τις 5:30 κοιμόμασταν με μικρές διακοπές φυσικά. Στο ξενοδοχείο θα ήταν χειρότερα.

Κάναμε το check-in πρώτοι-πρώτοι και τώρα σαν κύριοι περιμένουμε την αναχώρηση. Η ουσία είναι ότι μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει κανένα ανυπέρβλητο πρόβλημα. Το χειρότερο από όλα είναι ότι χάλασε η φωτογραφική μου μηχανή. Θα το δούμε όταν φτάσουμε στο ξενοδοχείο στην Ουσουάγια.

Και τώρα βρισκόμαστε ξανά στο Μπουένος Άιρες. Η ώρα είναι τρεις το μεσημέρι. Φτάσαμε στο Διεθνές αεροδρόμιο της πόλης στις 9:30 το πρωί. Πήραμε ταξί αμέσως για το αεροδρόμιο πτήσεων εσωτερικού από το οποίο ήταν η επόμενή μας πτήση. Κάναμε λίγο παζάρι για το ταξί, γιατί τα κοράκια που σε περιμένουν μόλις βγεις από τις αφίξεις θέλανε 50 ευρώ και βρήκαμε κάποιον με 30. Μία χαρά.

Ο τεράστιος Ρίο ντε λα Πλάτα:

Απλά εδώ που ήρθαμε δεν έχει και πολλά να κάνεις. Λέγαμε να αφήνουμε τα πράγματα κάπου και να πηγαίναμε στο κέντρο της πόλης, όμως είχε μία δυσκολία το όλο εγχείρημα. Η ώρα που φτάσαμε μέσα στο κτίριο ήταν 11:30 και η πτήση ήταν στις 16:00. Αποφασίσαμε να μείνουμε εδώ. Όμως πήγαμε απέναντι στην όχθη του Ρίο ντε λα Πλάτα και κάτσαμε σε μία καντίνα όπου φάγαμε φθηνά σάντουιτς και έτσι πέρασε η ώρα. Τώρα περιμένουμε για την επιβίβαση.

Η ώρα τώρα είναι σχεδόν έξι και πετάμε για την Παταγονία, και μάλιστα για το πιο νότιο μέρος του ταξιδιού μας: τη θρυλική Ουσουάγια. 3,5 ώρες ταξιδιού ως εκεί. Μετά τη διαμονή μας εκεί θα αρχίσουμε να ανεβαίνουμε τις επόμενες μέρες. Αυτή είναι η έβδομη κατά σειρά πτήση σε επτά μέρες. Μένουν άλλες τέσσερις για τις υπόλοιπες 17, και από αυτές οι τρεις θα είναι τις τελευταίες τρεις μέρες. Θα μείνουμε δηλαδή με μία πτήση για δύο εβδομάδες. Να ησυχάσουμε και λίγο. Βέβαια οι μετακινήσεις δεν θα μας λείψουν, αλλά θα είναι οδικώς.

Είναι πλέον Παρασκευή και Χριστούγεννα πρωί στην Ουσουάγια.

Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα από το τέρμα του κόσμου. Καλοκαίρι έχουν εδώ και η θερμοκρασία είναι 5 βαθμοί Κελσίου. Μαθαίνω τώρα ότι στην Τρίπολη οι άλλοι συγγενείς έχουν λιακάδα μέσα στο καταχείμωνο.

Η πρώτη μου φωτογραφία από την Ουσουάγια:

Χθες το απόγευμα που φτάσαμε στην Ουσουάγια, ήρθαμε από το αεροδρόμιο με ταξί στο ξενοδοχείο μας. Τα δωμάτια, αν και το ξενοδοχείο είναι πολύ ακριβό (94 ευρώ η βραδιά) είναι σχετικά μικρά και καταχωνιασμένα σε ένα ακάλυπτο χώρο στο ισόγειο. Πάντως μέσα έχουν ζέστη και είμαστε τακτοποιημένοι. Το βραδάκι (βέβαια είχε αρκετό φως ακόμα) κάναμε μία βόλτα στην πόλη, αλλά όχι και μεγάλη γιατί έκανε αρκετό κρύο. Βρήκαμε ευτυχώς ένα πρακτορείο ανοιχτό και κλείσαμε μία εκδρομή με πλοίο για σήμερα το απόγευμα στο κανάλι Beagle για να δούμε και το κανάλι αλλά και μία αποικία πιγκουίνων. Η μικρή κρουαζιέρα θα κρατήσει 4-5 ώρες και ελπίζω να μην κάνει πολύ κρύο. Έτσι αύριο το πρωινό μέχρι το απόγευμα θα το έχουμε ελεύθερο.

Μμμμ!!!

Τουλάχιστον από το εστιατόριο του ξενοδοχείου είχαμε καλή θέα:

Αυτή η φωτογραφία δε θα μπορούσε να λείπει από δω:

Άλλη μία μέρα πέρασε και είναι πρωί του Σαββάτου, 26η Δεκεμβρίου.

Πέρασε η χθεσινή πρώτη μέρα στην περίφημη Ουσουάγια των 70 χιλιάδων κατοίκων. Είναι μεγάλη αλλά όμορφη δεν θα το έλεγα. Ούτε και άσχημη. Έχει έναν κεντρικό εμπορικό δρόμο που ονομάζεται Σαν Μαρτίν και έχει ενδιαφέρον, με ορισμένα όμορφα κτίρια. Η υπόλοιπη πόλη θυμίζει ως προς τις κατοικίες Ισλανδία αλλά στο πιο φτωχικό. Η παραλία και το λιμάνι τίποτα ιδιαίτερο δεν έχουν. Τα γύρω βουνά είναι όμορφα αλλά η συννεφιά δεν αφήνει να δούμε και πολλά πράγματα από αυτά. Η θερμοκρασία είναι τέσσερις έως οκτώ βαθμούς Κελσίου: πολύ κρύο δηλαδή για καλοκαίρι μάλιστα.

Χθες το πρωί μετά το πρωινό εδώ στο ξενοδοχείο, βγήκαμε για μία μεγάλη βόλτα και φωτογραφίες. Ήταν ημέρα Χριστουγέννων και μόνο λίγα καταστήματα ήταν ανοιχτά. Από ένα από αυτά τα ανοιχτά καταστήματα αγοράσαμε μερικά μικρά σουβενίρ διότι ήταν πανάκριβα. Το μεσημέρι ξεκουραστήκαμε και στις 4:30 ξεκινήσαμε με ένα καταμαράν τη βόλτα των 4,5 ωρών στο Canal Beagle. Στην βόλτα αυτή είδαμε θαλάσσιους λέοντες, πιγκουίνους και έναν όμορφο φάρο. Ήταν όμορφα αλλά τα 75 ευρώ που δώσαμε νομίζω ότι ήταν πολλά. Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι αν θες να δεις πρέπει να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη. Έκανε πολύ κρύο και είχε και λίγη βροχή πότε-πότε, αλλά βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες. Τουλάχιστον μέσα στο πλοίο ήταν άνετα όμως δεν προσέφεραν ούτε καφέ.

Προσέξτε τα χρώματα των δύο πιγκουίνων στη μέση της φωτογραφίας δεξιά:

Μόλις επιστρέψαμε στην Ουσουάγια είπαμε να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα με κρεατικά. Γι αυτό πήγαμε σε μία ταβέρνα όπου με 290 pesos φάγαμε όσο θέλαμε. Τα χρήματα αυτά αντιστοιχούν σε περίπου 21 ευρώ. Πεινούσαμε πολύ και ευτυχώς μέσα σε αυτή την τιμή είχε όσο φαγητό ήθελες, αλλά το κρασί το πληρώσαμε, αν και όχι πολύ ακριβά.

Να σημειώσω εδώ ότι η Ουσουάγια δεν είναι και τόσο πολύ κοντά στο Νότιο Πόλο. Βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος 55 μοίρες. Για σύγκριση, το Ρέικιαβικ είναι στις 64 μοίρες. Το Εδιμβούργο είναι στο ίδιο περίπου ύψος, αλλά στο Βορρά.

 

[travelbreak]

Κυριακή πρωί 27η Δεκεμβρίου.

Φεύγουμε σε λίγο και από την Γη του Πυρός. Εμείς βέβαια, αν και καλοκαίρι, δεν είδαμε κανένα κόκκινο ηλιοβασίλεμα. Πολύ κρύο εδώ πέρα. Δεν είδαμε πουθενά αυτές τις δύο τρεις μέρες θερμοκρασία πάνω από 10 βαθμούς Κελσίου. Χτες πάντως η μέρα ήταν λίγο καλύτερη και δεν χρειάστηκε να βάλουμε καπέλο και γάντια. Πήγαμε το πρωί και πήραμε ένα ταλαιπωρημένο Chevrolet για 105 ευρώ και ξεκινήσαμε για να πάμε στο πάρκο Tierra Del Fuego. Από την Ελλάδα πριν φύγουμε για το ταξίδι μας, θέλαμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο για όλες τις μέρες, όμως δεν ήταν εύκολο να βρούμε γραφείο ανοιχτό μέσα στα Χριστούγεννα. Γι αυτό αναγκαστήκαμε και το πήραμε μονάχα αυτή την ημέρα. Και πάλι καλά, γιατί το εκμεταλλευτήκαμε πλήρως.

Ξυπνήσαμε με καθαρό ουρανό:

Μπήκαμε στο πάρκο Tierra Del Fuego, αφού πληρώσαμε το σχετικό εισιτήριο και εκεί με το αυτοκίνητο κάναμε αρκετές βόλτες στα σημεία που καταλαβαίναμε ότι έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Είχαμε και ένα χάρτη του πάρκου. Λίγο περπατήσαμε και με τα πόδια. Αργότερα προς το μεσημέρι η Ντίνα με τον Φίλιππο ήθελαν να πάνε το γνωστό τρενάκι fin del mundo αλλά εγώ με το Γιάννη δεν το επιθυμούσαμε. Γι αυτό φύγαμε από το πάρκο και κάναμε μία βόλτα ξανά στην πόλη.

Εμείς δεν θελήσαμε να κάνουμε τη βόλτα με το διάσημο τρενάκι γιατί το εισιτήριο ήταν αρκετά ακριβό και πιστεύαμε ότι αυτά που είχαν ενδιαφέρον μπορούσαμε να τα δούμε και μόνοι μας. Στις τέσσερις η ώρα και αφού τελείωσαν το τρενάκι, συναντήσαμε την Ντίνα και τον Φίλιππο και μέχρι τις οκτώ που παραδώσαμε το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο κάναμε βόλτες στα ανατολικά, στην περιοχή των λιμνών της Ουσουάγια.

Το συγκινητικό ήταν ότι στο τρένο αυτό, ρωτούσαν από που είναι κάθε επισκέπτης και είχαν ένα φυλλάδιο με πληροφορίες σχετικές με την περιοχή και την ιστορία της (φυλακισμένοι κλπ). Η Ντίνα γέλασε και τους είπε Έλληνες, αλλά δεν περίμενε ότι θα είχαν και στα Ελληνικά Και όμως! Είχαν και της έδωσαν. Το είχε, της είπαν, μεταφράσει ένας αρχηγός ελληνικού γκρουπ και έτσι το είχαν και εκείνοι.

Η γνώμη μου είναι ότι τελικά το πάρκο Tierra del Fuego δεν έχει και το τρομερό ενδιαφέρον που περίμενα. Έχουμε δει και άλλα παρόμοια. Μόνο η αίσθηση που βρίσκεσαι τόσο νότια και σε αυτό το θρυλικό μέρος σου δίνει την ικανοποίηση από την επίσκεψη ότι έχεις φτάσει κάπου που θεωρείται η άκρη του κόσμου.

Να και τα κρουαζιερόπλοια!

Όχι μόνο χιόνια! Να και λίγα λουλούδια από την πόλη.

Είναι και φιλομαθείς:

Από τη βόλτα μας μετά την επίσκεψη στο πάρκο της Γης του Πυρός:

Τώρα βρισκόμαστε σε ένα πούλμαν για να μετακινηθούμε από την Ουσουάγια στο Punta Arenas. Ξεκινήσαμε το πρωί στις 8:00 από την Ουσουάγια και τώρα είναι 17:15 και φυσικά ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο Ρunta Αrenas. Είναι λίγο κουραστικό το ταξίδι όμως κάνουμε αρκετές στάσεις, εκ των οποίων οι δύο ήταν αρκετά μεγάλες. Η μία μάλιστα ήταν στο Σαν Σεμπαστιάν, όπου περάσαμε το τελωνείο με τα σύνορα των Χιλιανών.

Μας ταλαιπώρησαν αρκετά όμως εκεί στο τελωνείο, όπως έκαναν και όταν είχαμε φτάσει στο Σαντιάγο πριν από μέρες. Έχουν μια νομοθεσία τόσο περίεργη με την εισαγωγή τροφίμων στη χώρα που γίνονται κακοί. Γενικά δεν επιτρέπουν να βάλεις στη χώρα καθόλου τρόφιμα και όταν τους ρωτάς το γιατί, σου λένε να τα αγοράσεις από την Χιλή. Ίσως αν κρατάς κάτι φαγώσιμο που έχουν στη χώρα τους να σε αφήσουν να το περάσεις. Είναι πολύ αυστηροί και ίσως για αυτό πάνε και καλά σε σχέση με την οικονομία τους. Από τότε που πήγαμε μέχρι σήμερα έχουν περάσει τρία χρόνια και το πέσος της Χιλής δεν έχει χάσει σχεδόν καθόλου από την τότε αξία του. Αντιθέτως το πέσος της Αργεντινής έχει χάσει πάρα πολύ: από 14 pesos που έπαιρνες τότε με ένα ευρώ, τώρα παίρνεις περίπου 40. Είχανε πλάκα αρκετοί τουρίστες των οποίων έπαιρναν το φαγητό που οι άνθρωποι το είχαν φτιάξει και να φάνε. Ό,τι μπορούσαν βέβαια το έτρωγαν ενώ τα άλλα τα κρατούσαν στο τελωνείο. Σε έναν πήραν όλα κι όλα δύο μήλα που κρατούσε. Σήμερα έβαλαν τη Ντίνα να φάει ή να πετάξει τέσσερις μπανάνες που είχε στην τσάντα της. Ευτυχώς όμως το σκυλί που έχουν για την ανίχνευση τροφών μπερδεύτηκε και δεν βρήκε δύο σάντουιτς στην τσάντα μας ούτε και τα εναπομείναντα καρύδια που κρατάμε. Καλά τα καρύδια δεν τα βρήκε το σκυλί ούτε στο Σαντιάγο. Τα βρήκε όμως το μηχάνημα με τις ακτίνες. Ένας υπάλληλος του αεροδρομίου ήθελε να μας τα πάρει, αλλά ευτυχώς ο προϊστάμενός του μας επέτρεψε να τα κρατήσουμε αφού θεώρησε ότι ήταν λίγα. Εντάξει, δεν ήταν και λίγα 2 κιλά καρύδια αλλά ο τύπος ήταν καλός. Στο τελωνείο εδώ στην Παταγονία αν τα εύρισκαν θα τα χάναμε όλα. Ούτε του Γιάννη βρήκαν ένα σωρό φαγώσιμα που κρατούσε. Τυχεροί ήμασταν.

Αμέσως μετά το τελωνείο σταματήσαμε και για φαγητό σε ένα μικρό εστιατόριο. Εμείς δεν φάγαμε γιατί είχαμε τα σάντουιτς από την Ουσουάγια. Χθες βράδυ βρήκαμε εκεί ένα σούπερ μάρκετ και πήραμε αρκετά ψωμάκια, αρκετό τυρί και λίγο απαίσιο σαλάμι. Τα μισά τα φάγαμε λίγο μετά στο δωμάτιο, πίνοντας και τσικουδιά που έχουμε μαζί μας.

Η άλλη μεγάλη στάση, από τις δύο που κάναμε, ήταν για να περάσουμε από το νησί της Γης του Πυρός στην ενδοχώρα . περάσαμε από ένα Πορθμείο όπου περιμέναμε μισή ώρα και περάσαμε απέναντι σε 15 λεπτά με ένα πλοίο παντόφλα. Έτσι ξεμουδιάσαμε και λίγο. Είχαμε φάει αρκετό χτύπημα στο πούλμαν επί πολλά χιλιόμετρα του δρόμου, ο οποίος ήταν χωματόδρομος, λίγο μετά το Ρίο Γκράντε. Το τοπίο στα πρώτα 60-70 χιλιόμετρα από την Ουσουάγια είχε ψηλά υπέροχα βουνά που είχαν πολύ χιόνι. Τα είχαμε δει και χθες το απόγευμα στη βόλτα που κάναμε μετά την επίσκεψη στην Tierra del Fuego. Τα χιόνια που έχουν είναι και ο λόγος που η Ουσουάγια έχει τόσο κρύο. Μετά από αυτά τα πρώτα χιλιόμετρα, τα βουνά εξαφανίστηκαν. Το ίδιο και τα δάση. Το τοπίο έμεινε άδειο από βλάστηση, έγινε επίπεδο, αλλά με λίμνες και συχνά βλέπαμε τον Ατλαντικό. Και η θερμοκρασία ανέβηκε πολύ. Πιστεύω ότι τώρα έξω έχει γύρω στους 15 βαθμούς Κελσίου.

Χτες στην Ουσουάγια, όταν η Ντίνα με τον Φίλιππο ήτανε στο τρενάκι εγώ με τον Γιάννη είπα ότι πήγαμε στην πόλη. Εκεί έψαχνα να βρω το μαγαζί ενός Έλληνα τέταρτης η πέμπτης γενιάς, που είχα διαβάσει στο site του godimitris, αλλά δυστυχώς δεν τον βρήκα. Ίσως το μαγαζί να έχει κλείσει γιατί δεν υπήρχε πουθενά. Πιστεύω ότι πολλοί από εσάς εδώ στο φόρουμ, που ταξιδεύετε από παλιά θα διαβάζατε πριν 7-8 χρόνια το Δημήτρη στο http://www.godimitris.gr/. Μερικοί θα τον γνωρίζετε και προσωπικά. Τότε είχα κι εγώ επικοινωνία μαζί του, μέσω mail, αλλά όταν πήγαινα να τον συναντήσω εδώ στην Αθήνα μια φορά που είχε έρθει είχα μια βλάβη στη μηχανή (μοτοσυκλέτα αυτή τη φορά) και δεν μπόρεσα να πάω. Όσοι πάντως από εσάς διαβάζετε τώρα την ιστορία μου, κάνετε τον κόπο για λίγο να δείτε την ιστοσελίδα του, που δυστυχώς έχει χρόνια να την ενημερώσει. Όμως οι ιστορίες του, σχεδόν καθημερινές, ήταν υπέροχες και πολύ ζωντανές. Έχω ακούσει ότι πλέον δουλεύει στη Λίμα του Περού και σε αυτή τη χώρα είναι πολύ γνωστός και αγαπητός. Τώρα είδα ότι το φόρουμ της ιστοσελίδας του είναι ανοιχτό αλλά εκείνος έχει καιρό να επικοινωνήσει. Και αλλού σε αυτό το ταξίδι προσπάθησα να βρω έναν Έλληνα της διασποράς που είχε συναντήσει εκείνος.

Η συμπάθειά μου προς τις μοτοσυκλέτες δεν κρύβεται:

Επανέρχομαι όμως στην ιστορία μου. Έψαξα να βρω και ένα μικρό κατσαβίδι μήπως μπορέσω και επιδιορθώσω την φωτογραφική μου μηχανή. Βρήκα αλλά είναι λίγο μεγαλύτερο από όσο χρειάζεται. Έτσι θα ψάξω και αλλού. Μιας και το έφερε η κουβέντα πάλι για τη μηχανή μου, ας αναφέρω ότι ρώτησα τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου μας αν έχει κανένα μικρό κατσαβίδι αλλά μου είπε ότι έχει κάτι μεγάλα. Επειδή κάποια στιγμή του ξέφυγε και είπε ότι εκτός από ξενοδόχος είναι και ηλεκτρονικός αναγκάστηκε και μου έφερε ένα μικρό κατσαβίδι, αλλά όχι τόσο μικρό που να με εξυπηρετεί. Αποκλείεται ως ηλεκτρονικός να μην έχει μικρότερο. Γι αυτό λέω ότι εδώ στο μακρινό Νότο οι άνθρωποι έχουν αγριέψει μέσα στην ερημιά. Ίσως ζηλεύουν εμάς που ερχόμαστε μεν, αλλά γρήγορα φεύγουμε.

Όπως καταλάβατε έχουμε μπει πλέον στη Χιλή. Έχει ωραίο καιρό και δυνατό ήλιο, αλλά το τοπίο είναι ερημικό, που μου θυμίζει την έρημο Γκόμπι στη Μογγολία. Μόνο που εδώ έχει και βροχές. Δεν περίμενα να έχουν εξαφανιστεί όλα τα δέντρα. Και τα κοπάδια είναι λιγοστά. Κάμποσα πρόβατα, μερικές αγελάδες και κάπου-κάπου και κανένα γουανάκο. Τα γουανάκο συχνά τα μπερδεύουμε με τα λάμα του Περού. Είναι σαν να μπερδεύουμε τα κατσίκια με τα πρόβατα. Μικρή διαφορά για έναν από την Παταγονία.

Το κλασικό τοπίο στην Νότια Παταγονία:

Στη Βόρεια Παταγονία το τοπίο όπως θα δείτε αργότερα είναι τελείως διαφορετικό.

Στο μισό ταξίδι τα γουανάκο τα λέγαμε λάμα γιατί τα είχαμε μπερδέψει με τα αντίστοιχα ζώα του Περού. Κάποια στιγμή καταλάβαμε το λάθος μας, αλλά είτε λάμα τα λέγαμε (επειδή είναι πιο απλή λέξη) είτε γουανάκο, εμείς καταλαβαίναμε τι εννοούσαμε.

 

[travelbreak]

Δευτέρα πρωί 28 Δεκεμβρίου 2015, Ρunta Αrenas

Βρισκόμαστε στο Ρunta Αrenas. Καλημέρα από την πανέμορφη πόλη. Φτάσαμε χθες στις 7 το απόγευμα με το πούλμαν. Και εκεί που ψαχνόμασταν για το πώς θα πάμε στο ξενοδοχείο μας, γιατί δεν υπήρχε ταξί εκεί γύρω, ήρθε ένας ηλικιωμένος κύριος με ένα τζιπ και τη γυναίκα του μέσα και προσφέρθηκε να μας μεταφέρει. Βέβαια δεν χωρούσαμε όλοι εκεί μέσα αλλά με κάποιο τρόπο πήγαμε στο ξενοδοχείο, που δεν ήταν και τόσο μακριά. Δεν ήθελε χρήματα αλλά εμείς του δώσαμε 5.000 χιλιάδες πέσος, δηλαδή περίπου 7 ευρώ, τα οποία πήρε ευχαρίστως.

Πολλά καλώδια ρε παιδί μου!

Τραγούδι και χορός. Μα που είμαστε; Στη Λατινική Αμερική;

Αφού τακτοποιήσαμε τα πράγματα μας στα δωμάτια ξεκινήσαμε μία βόλτα στην πόλη. Αρχικά πήγαμε στην προκυμαία που είχε αρκετό κόσμο να κάνει τη βόλτα του και παιδιά να παίζουν. Μετά πήγαμε στην πόλη με τα υπέροχα κτίρια. Ο καιρός ήταν καλός με θερμοκρασία που έφτασε και τους 12 βαθμούς Κελσίου, αλλά μετά τις 9 το βράδυ έπεσε αρκετά ο ήλιος. Εγώ για να ξέρετε έχω ως ορόσημο τη θερμοκρασία των οκτώ βαθμών: αν είναι 8 ή λιγότερους βαθμούς θεωρώ ότι έχει πολύ κρύο. Αν είναι πάνω από τους οκτώ όμως μπορώ να βγω και με ανοιξιάτικο μπουφάν. Εδώ ο ήλιος δύει στις 10:00 το βράδυ, αλλά μέχρι τις 12:00 σχεδόν που κοιμηθήκαμε είχε λίγο φως. Αυτό είναι το καλό αυτών των περιοχών όταν πηγαίνεις την εποχή του καλοκαιριού.

Έξω από το δωμάτιο που μέναμε, αυτά τα χαρακτηριστικά φυτά του Νοτίου Ημισφαιρίου. Τα είδαμε και στην Νέα Ζηλανδία.

Έκανα κάποιες προσπάθειες μήπως δω στον ουρανό τον Σταυρό του Νότου αλλά μάταια. Με τα φώτα που έχει γενικότερα, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Τα κτίρια στο Ρunta Αrenas είναι πάρα πολύ όμορφα, διότι παλιότερα ήταν μία πολύ πλούσια πόλη, αλλά από τότε που αναπτύχθηκε η Ουσουάγια η πόλη εδώ δεν συνέχισε την ανάπτυξή της. Βέβαια σήμερα έχει σχεδόν 150.000 κατοίκους.

Σήμερα έχουμε κανονίσει να νοικιάσουμε ένα αυτοκίνητο και να κάνουμε βόλτες στην περιοχή για μια μέρα. Τα ενδιαφέροντα που έχει εδώ γύρω δεν είναι ιδιαιτέρως πολλά και αξιόλογα όμως έχω κάποιες προτάσεις για να κάνω στην παρέα μου. Να δούμε λοιπόν τι θα προτιμήσουμε.

Είναι πια Τρίτη πρωί στις 29 Δεκεμβρίου.

Περνάνε οι μέρες και δεν το καταλαβαίνουμε αφού είμαστε πλέον στη μέση της εκδρομής. Όλα πάνε καλά πάντως. Έχουμε λίγα νεύρα με τους Χιλιανούς γιατί μερικοί πουλάνε πολύ ακριβά το προϊόν τους εκμεταλλευόμενοι τους τουρίστες. Για παράδειγμα χθες, μακριά από την πόλη, σε ένα μαγαζάκι που είχε μια γιαγιά σταματήσαμε να ξεπεινάσουμε, και πήραμε λίγο ψωμί με 5 φύλλα από το ζαμπόν και 7 φέτες τυρί και μας πήρε περίπου 20 ευρώ. Μετά καθόμασταν και μετρούσαμε πόσες φέτες έφαγε ο καθένας για να πληρώσει αντίστοιχα. Στις εκδρομές πάντα στην παρέα ο καθένας πληρώνει τα δικά του μέχρι δεκάρα. Και ήταν ένα μαγαζί μες στην ερημιά, που στην Ελλάδα οι άνθρωποι σε αυτά τα μαγαζιά έχουν τα πράγματα πολύ φθηνά. Βέβαια επειδή είναι στην άκρη του πουθενά αυτή η γιαγιά ίσως σκέφτεται ότι πρέπει να βγάλει κάτι παραπάνω, ακριβώς γι αυτό. Έχει τέλος πάντων μία δικαιολογία. Λίγο παρακάτω από εκεί βρήκαμε ένα χωριό και σε ένα μικρό μαγαζί ψωνίσαμε νερό και μπισκότα. Οι τιμές πάντως εκεί ήταν φυσιολογικές. Άρα η γιαγιά μάλλον μας έκλεψε, κατά το κοινώς λεγόμενο.

Από εδώ και στο εξής θα έχουμε την αυθεντική Παταγονία.

Πάντως, οι συνθήκες εδώ για τους ντόπιους είναι πολύ δύσκολες. Όχι βέβαια όσο στην Ουσουάγια, που το κλίμα είναι πιο άγριο. Και εδώ είναι δύσκολα τα πράγματα. Βέβαια αυτή την εποχή, που είναι καλοκαίρι, τα πράγματα πάνε καλά.

Ας περιγράψω λοιπόν την χθεσινή μέρα, εδώ στο Πούντα Αρένας.

Το πρωί πήγαμε στην Avis που είχαμε κλείσει ένα αυτοκίνητο για μία μέρα. Ρωτώντας μας είπαν ότι με κόστος 150 ευρώ παραπάνω θα μας το παραχωρούσαν και για μία ακόμα ημέρα ώστε να το παραδώσουμε σήμερα στο Πουέρτο Νατάλες. Για να μεταβούμε εκεί είχαμε σκοπό να πάμε με λεωφορείο. Έτσι με ένα μικρό κόστος επιπλέον δεν θα κουβαλάμε τα πράγματα στο ΚΤΕΛ, να μπαίνουμε σε λεωφορεία και να έχουμε καθυστερήσεις. Μάλιστα, θα πάμε σταματώντας όπου μας αρέσει, σαν να κάνουμε μία όμορφη εκδρομή. Φυσικά χθες δεν το παραδώσαμε, αφού άλλωστε όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ήταν μετά τα μεσάνυχτα, έχοντας διανύσει όλη τη μέρα 550 χιλιόμετρα. Και δεν μιλάμε και για τους καλύτερους δρόμους.

Αρχικά πήγαμε 60-70 χιλιόμετρα νότια της πόλης να δούμε κάποιες περιοχές στις οποίες είχαν έρθει οι πρώτοι άποικοι από την Ισπανία. Tα ονόματά τους είναι Fuerte Bulnes και Pouerto del Hambre. Υπήρχε εκεί ένα σχετικό μνημείο, αλλά δεν μας εντυπωσίασε όλη αυτή η περιοχή τόσο πολύ. Το ωραίο στη βόλτα ήταν ότι είδαμε στον παραλιακό δρόμο που πηγαίναμε, ένα σωρό δελφίνια να κολυμπούν.

Αν και Παταγονία εδώ, αυτή η φωτογραφία μου αρέσει πολύ:

Το μαγαζί της γιαγιάς που έλεγα παραπάνω:

Το να βρίσκεσαι στην Παταγονία και να βλέπεις απλά ωραία μέρη δε σου φτάνει. Θες κάτι να σε αφήσει με ανοιχτό το στόμα. Ήμασταν τυχεροί γιατί το βρήκαμε αλλάζοντας τελείως τα σχέδιά μας. Αποφασίσαμε να πάμε βόρεια της πόλης στο πάρκο Pali Aike, κοντά στα σύνορα με την Αργεντινή. Στη βόλτα που κάναμε εκεί ίσως να περάσαμε και τα σύνορα των δυο χωρών, αλλά δεν είχε κάποιο σημάδι. Εκεί κάναμε αρκετό περπάτημα για να δούμε μερικά υπέροχα ηφαίστεια. Περπατούσαμε πάνω από 5 ώρες μέσα στο πάρκο, που βρίσκεται 190 χιλιόμετρα από το Ρunta Αrenas. Και φυσικά η διαδρομή με το αμάξι είχε πολύ χωματόδρομο.

Αρχικά είδαμε την μικρή υπέροχη λίμνη Laguna Ana. Μετά περπατήσαμε πάνω σε μαύρη ξερή λάβα για να δούμε δυο κρατήρες ηφαιστείων. Σε όλη την πορεία μας είδαμε μόνο 2-3 κορίτσια που περπατούσαν κι εκείνες επιστρέφοντας. Οι κρατήρες λεγόταν. Crater Morada del Diablo και Pozos del Diablo. Όταν είδαμε τον πρώτο είπαμε: ωραία αλλά αρκετά κουραστήκαμε, πάμε πίσω, θα μας πιάσει η νύχτα. Τότε είδαμε τις τουρίστριες που επέστρεφαν από τον δεύτερο κρατήρα και μας είπαν ότι είναι ακόμα πιο ωραίος. Έτσι αναγκαστήκαμε και πήγαμε. Δε χάσαμε, σίγουρα.

Ε;

Γεροντοέρωτες

Έρημοι και μόνοι:

Φαίνεται λίγο αχνά το μονοπάτι για τους κρατήρες των ηφαιστείων:

Στο τέλος, αφού γυρίσαμε πίσω, είδαμε ότι υπήρχε λίγος χρόνος ακόμα και λίγο πριν βραδιάσει πήγαμε στην σπηλιά Cueva Pali Aike. Μη τυχόν και πάει κανείς στο Ρunta Αrenas και δεν επισκεφτεί το πάρκο Pali Aike. Ειδικά για τους κρατήρες!

Σε όποιον δεν αρέσει η επόμενη εικόνα, με την ταυτόχρονη αίσθηση του τόπου που βρίσκεται, ας μην πάει στην Παταγονία. Δε θα την ευχαριστηθεί όσο της αξίζει.

Τα δύο γουανάκο τα βλέπετε;

Δυστυχώς, όταν έχει συρματοπλέγματα, συμβαίνουν και αυτά:

Ήταν λοιπόν μία γεμάτη μέρα, την οποία ευχαριστηθήκαμε και ταυτόχρονα νιώσαμε πλήρως την Παταγονία. Με τη φύση, με τα ζώα, με τα χωριά, τη θάλασσα και τους κρατήρες. Ευτυχώς που είχε φως μέχρι τα μεσάνυχτα οπότε η οδήγηση για την επιστροφή ήταν σχετικά εύκολη.

 

[aspa]

17 Δεκεμβρίου 2015

Λίγες ώρες έχουν μείνει μέχρι την αναχώρηση του μεγάλου μας ταξιδιού. Έχουμε με τη Ντίνα, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, ένα μικρό άγχος. Ένας λόγος είναι εξαιτίας των διαφόρων τρομοκρατικών επιθέσεων που έγιναν πρόσφατα, με κυριότερη στις 13/11/2015 στο Παρίσι. Υπάρχει και ένας διάχυτος φόβος για κάτι αντίστοιχο που θα οδηγούσε σε αναβολή ή αργοπορία πτήσεων. Και για εμάς είναι επώδυνο γιατί έχουμε αρκετές ανταποκρίσεις. Ελπίζω ότι δεν θα μας τύχει κάτι. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω, αλλά δε μπορώ. Θυμάμαι ότι αυτό το ταξίδι με άγχωσε πολύ, μέχρι που φτάσαμε στην Παταγονία, αφού είχαμε πολλές πτήσεις. Και όπως θα δείτε παρακάτω δεν είχα και άδικο. Διότι δεν εξαρτώνται όλα από την οργάνωση.

View attachment 254371

Ήδη έτυχε μία αναποδιά. Στην Ουσουάγια αυτό που είχαμε σκοπό να κάνουμε ήταν να αναχωρήσουμε ακτοπλοϊκώς. Συγκεκριμένα θα πηγαίναμε απέναντι στο Πουέρτο Ναβαρίνο (που ανήκει στη Χιλή) και από κει θα παίρναμε πλοίο για μιάμιση μέρα, για να φτάσουμε στο Ρunta Αrenas. Όταν έκανα το πρόγραμμα της εκδρομής (αρχές Οκτωβρίου), έστειλα e-mail στην εταιρεία που εκτελούσε το δρομολόγιο και μου είπαν ότι κάθε εβδομάδα έχουν μία αναχώρηση η οποία γίνεται πάντα κάθε Σάββατο. Έκανα λοιπόν το πρόγραμμα και τις κρατήσεις στα ξενοδοχεία και αεροπλάνα με την προοπτική να κάνουμε το συγκεκριμένο δρομολόγιο. Θα ήταν φανταστικό. Με πλοίο στο κανάλι του Beagle και μετά ανάμεσα σε φιόρδ και νησιά να πάμε στο Ρunta Αrenas! Οι κρατήσεις τους όμως άνοιγαν δύο μήνες πριν την αναχώρηση του πλοίου. Πήγα τότε να κάνω τις κρατήσεις μας και βλέπω ότι είχε αναχώρηση την Κυριακή 27/12 και όχι το Σάββατο 26/12. Στέλνω αμέσως e-mail μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος και μου απαντούν συγνώμη αλλά την τελευταία εβδομάδα κάθε μήνα η αναχώρηση γίνεται την Κυριακή!!!! Σε αυτές τις χώρες και στην Ελλάδα γίνονται αυτά. Αυτός είναι ο λόγος που φοβάμαι. Τελικά θα μείνουμε άλλη μία μέρα στην Ουσουάγια και θα πάμε με λεωφορείο στο Ρunta Αrenas την Κυριακή. Με το πλοίο θα φτάναμε Δευτέρα. Η διάρκεια του ταξιδιού με το πλοίο θα ήταν μιάμιση μέρα. Το χάσαμε!

View attachment 254372

Μακάρι να είναι το τελευταίο ατυχές συμβάν. Δεν θέλω να γράφω όμως για τέτοια. Σήμερα φτιάξαμε τις βαλίτσες μας. Δεν κρατάμε και τόσο πολλά πράγματα όπως στην Ιαπωνία το περασμένο καλοκαίρι. Ο χειμώνας έχει το καλό ότι δεν ιδρώνεις και μπορείς κάποια ρούχα να τα φοράς και δύο ημέρες. Και τα παντελόνια ακόμα περισσότερες. Το μάθαμε καλά πέρυσι στη Νέα Ζηλανδία, που τα μισά ρούχα τα φέραμε πίσω καθαρά και σιδερωμένα. Και είπα χειμώνα πριν κατά λάθος, αλλά στην Ουσουάγια οι θερμοκρασίες θα είναι σχεδόν χειμερινές. Γύρω στους 10 βαθμούς στο Νότο και 14 στο Μπαριλότσε.

Τον τελευταίο καιρό έχουμε κάνει τέσσερα μακρινά καταπληκτικά ταξίδια. Έτυχε. Δείτε στον επόμενο χάρτη μέσα σε δυο χρόνια σε πόσες γωνιές του πλανήτη πήγαμε! Κυριολεκτικά στις τέσσερις άκρες του!

View attachment 254373

18/12/2015, 7 το απόγευμα, Παρασκευή.

Αρχίζει το ταξίδι. Βρισκόμαστε στο αεροπλάνο της Aegean που τροχοδρομεί για να πάρει θέση απογείωσης στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Οι τέσσερις της παρέας μας, καλά οργανωμένοι, ξεκινούν ένα μεγάλο ταξίδι. Ίσως αποδειχθεί το πιο ενδιαφέρον της ζωής μας. Έχει δύσκολους ανταγωνισμούς: Μεξικό, Περού, Θιβέτ, Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα πολλά. Όμως το Νησί του Πάσχα και η Παταγονία είναι από τα μέρη που κάθε σωστός ταξιδιώτης θα πρέπει να τα επισκεφτεί. Αυτή τη στιγμή έχουμε πετάξει.

View attachment 254374

Η εκλεκτή μας παρέα είναι ο Γιάννης και ο Φίλιππος. Ο βασικότερος λόγος που πάμε μαζί εκδρομές είναι γιατί ταιριάζουμε και είναι η καλύτερη ταξιδιωτική παρέα που θα μπορούσαμε να έχουμε μεταξύ των γνωστών μας. Ίσως και κάποιοι άλλοι να ήταν καλοί, αλλά δεν έχουν χρόνο διαθέσιμο, χρήμα αλλά και όρεξη για να κάνουν τέτοιες εκδρομές. Και τώρα θέλουμε την παρέα, αφού πάμε στη Νότια Αμερική. Δεν είναι Ιαπωνία ή Ευρώπη που πηγαίνουμε οι δυο μας με τη Ντίνα και είμαστε χαλαροί και άνετοι. Βέβαια στις περισσότερες περιοχές που θα επισκεφτούμε τώρα όλοι λένε πως η κατάσταση είναι καλή. Ακούς Παταγονία και φαντάζεσαι ένα γαλήνιο μέρος με ανθρώπους που θέλουν να έρθουν σε επαφή με επισκέπτες. Τους φαντάζομαι φιλικούς και χαρούμενους που θα βλέπουν πώς πήγαμε από τόσο μακριά για να δούμε την περιοχή που μένουν.

View attachment 254375
19/12/2015 στις 5:30 το πρωί του Σαββάτου.

Ακόμα έχουμε ώρα Ελλάδος γιατί βρισκόμαστε στην Κωνσταντινούπολη. Το ταξίδι ήταν μία χαρά ως εδώ και επειδή η επόμενη πτήση μας με τις τουρκικές αερογραμμές είναι με διαφορά από την άφιξή μας πάνω από 10 ώρες, η εταιρεία μας καλύπτει τον ύπνο και μεταφορά σε ξενοδοχείο. Εμείς δεν το είχαμε σκεφτεί όταν βγάλαμε τα εισιτήρια και κλείσαμε ξενοδοχείο για να μείνουμε εδώ το βράδυ. Το κακό είναι ότι όταν μάθαμε αυτό, για τη δωρεάν διαμονή, ήταν αργά και το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει μάλλον έχει πάρει τα χρήματα από την κάρτα. Χάσαμε από 45 ευρώ κάθε ζευγάρι της παρέας. Τουλάχιστον έχω προλάβει να ακυρώσω στην επιστροφή τη διαμονή πάλι στο ίδιο ξενοδοχείο. Μας έφεραν να μείνουμε στο Holiday inn Express που φαίνεται πολύ καλό. Οι Τούρκοι είναι πολύ μπροστά και ως αερογραμμές και ως εξυπηρέτηση.

View attachment 254376

Είναι περίπου 2 ώρες που ξεκίνησε η πτήση για το Μπουένος Άιρες. Θα κάνουμε μία μικρή στάση στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, χωρίς να βγούμε από το αεροπλάνο.

Κάτι άλλο όμως ήθελα να πω, για τη γλώσσα των Ισπανικών. Από το πρώτο μου ταξίδι στην Ισπανία, το 1984, ήθελα να μάθω τη γλώσσα αυτή. Τότε ήμουν νεότατος, αλλά και τότε μου ήταν δύσκολη η εκμάθηση. Είχα πάρει λοιπόν τότε μία μέθοδο Ισπανικών και πίστευα ότι θα κατάφερνα να μάθω έστω λίγα πράγματα για τη γλώσσα. Είχα κάνει το ίδιο και μερικά χρόνια πριν με τα ιταλικά και τα είχα πάει πολύ καλά. Βέβαια τώρα τα έχω ξεχάσει (τα ιταλικά). Τα Ισπανικά λοιπόν ήταν στο μυαλό μου και πριν ένα χρόνο μου δόθηκε η ευκαιρία και έκανα μία αίτηση στα τμήματα δια βίου μάθησης (τώρα, αλήθεια, υπάρχουν. Παρακολούθησα κάποια μαθήματα και έχω μάθει πολύ λίγα.

View attachment 254377

Από εδώ και μετά οι φωτογραφίες θα είναι σε πραγματικό χρόνο. Θα ακολουθούν δηλαδή τη ροή της ιστορίας μου. Μέχρι τώρα ήταν σκόρπιες, για να σας βάζω στο κλίμα.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015 πρωί.

Νάμαστε και στην Αργεντινή. Νάμαστε και στην Χιλή. Χθες βράδυ φτάσαμε στο Μπουένος Άιρες στις 10 περίπου και στις 12 κοιμηθήκαμε σε ένα μικρό ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Πήγαμε με ταξί από το αεροδρόμιο και πληρώσαμε 43 ευρώ. Έχει βγαίνοντας από το αεροδρόμιο ένα σωρό γραφεία για ταξί. Πληρώνεις κάτι παραπάνω αλλά είσαι άνετος. Εμείς είχαμε και πολλά πράγματα οπότε μας ήρθε καλά. Η απόσταση είναι μισή ώρα περίπου, όταν δεν έχει κίνηση. Σήμερα που ήρθαμε πίσω στο αεροδρόμιο δώσαμε μόνο 30 ευρώ και το ταξί μας το φώναξε το ξενοδοχείο. Γι αυτούς αυτά τα χρήματα είναι μια χαρά νομίζω. Αλλά και για μας, τέσσερα άτομα καλά είναι.

View attachment 254378

View attachment 254379

Το Τζετ Λανγκ μας έχει πιάσει κανονικά και δεν κοιμηθήκαμε καλά. Όμως ξεκουραστήκαμε. Αφού σηκωθήκαμε πολύ νωρίς, κάναμε μία βόλτα με τη Ντίνα με τα πόδια στην πόλη, περίπου μία ώρα. Τα μέρη αυτά τα είχαμε περπατήσει και πριν από δύο χρόνια που μείναμε τρεις μέρες στην πόλη αυτή. Τώρα είμαστε στο αεροδρόμιο και περιμένουμε την πτήση μας για το Σαντιάγο.

Άνδεις!!!
View attachment 254380

View attachment 254392

Δευτέρα 6 το πρωί 21η Δεκεμβρίου.

Φτάσαμε και στην Χιλή. Μένουμε σε ένα διαμέρισμα στον 21ο όροφο μιας πολυκατοικίας κοντά στο κτίριο που σκοτώθηκε το 1973 ο Αλιέντε. Ήθελα να ξέρω ο πιλότος που βομβάρδισε το κτίριο και τον σκότωσε, που σήμερα θα είναι γύρω στα 70, πως θα νιώθει τώρα. Μπορεί και περήφανος μέσα στα πλούτη του. Μπορεί και μετανιωμένος μέσα στη φτώχεια. Μπορεί και να τον δολοφόνησαν λίγες μέρες μετά. Ποιός ξέρει; Μόνο αυτός και οι δικοί του.

Έχει και ιδιαίτερα χριστουγεννιάτικα δέντρα:
View attachment 254381

View attachment 254382

Είναι μεγάλο και άνετο το δωμάτιο και χθες ήταν το ορμητήριο μας για μία καταπληκτική βόλτα στο Σαντιάγο. Παρεμπιπτόντως τώρα που γράφω βλέπω μπροστά μου ένα μεγάλο μέρος της πόλης που ξυπνά. Εδώ είχα ξαναέρθει το 2003 στο ταξίδι που έκανα στο Περού. Θυμάμαι κάποια πράγματα. Τότε ήταν χειμώνας εδώ, αφού ήταν Αύγουστος. Και τώρα κάνει λίγο κρύο. Μπορεί να κυκλοφορούν με κοντομάνικο τη μέρα, αλλά το βράδυ το θέλει το μπουφάν του, και μάλιστα λίγο χοντρό.

View attachment 254383

View attachment 254384

Να και διάφοροι που Χριστουγεννιάτικα λένε το ριζικό των περαστικών:
View attachment 254385

View attachment 254389

View attachment 254390

Εμείς χθες κοντά από τις 4 το απόγευμα κάναμε βόλτες στην πόλη. Αρχικά πήγαμε στην πλατεία La Moneda δίπλα σε μας, προχωρήσαμε στην Plaza de Armas και φυσικά στο λόφο San Cristobal με υπέροχη θέα της πόλης. Πριν και μετά το λόφο κάναμε τη βόλτα μας στην Bellavista, με μπαράκια και εστιατόρια. Βγάλαμε ωραίες φωτογραφίες τα πολύχρωμα μικρά κτίρια. Το βράδυ καθίσαμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο από αυτά. Εδώ η κατάσταση φαίνεται λίγο καλύτερη από την Αργεντινή αν και δυο-τρεις φορές μας έλεγαν οι περαστικοί να προσέχουμε τις κάμερες μας από τους κλέφτες.

View attachment 254387

View attachment 254388

Σήμερα πετάμε για το Νησί του Πάσχα στις 10:30 το πρωί. Θα ξαναπεράσουμε όμως από το Σαντιάγο στην επιστροφή. Ένα ευχάριστο που έχω είναι ότι σήμερα ξύπνησα στις 5:00, που θεωρώ ότι είναι πολύ καλή ώρα μετά το πρώτο Τζετ Λανγκ. Άλλωστε κοιμήθηκα στις 11:00.

Ο κόσμος διασκεδάζει:
View attachment 254391

Πολύ ωραία περιγραφή Ευχαριστούμε
Ήρθε και την κατάληλη εποχή. Προγραμματίζω τον γενάρη ένα ταξίδι Αργεντινή Παταγονία.

 

[travelbreak]

Πολύ ωραία!
Δε θα αργήσουμε να μπούμε ξανά στην Παταγονία της Αργεντινής και συγκεκριμένα στο Ελ Καλαφάτε και στο Μπαριτσέλο.

 

[travelbreak]

Τετάρτη πρωί 30/12/2018, Πουέρτο Νατάλες

Έχουμε φτάσει βέβαια στο Πουέρτο Νατάλες. Φτάσαμε χθες το μεσημέρι με το νοικιασμένο αυτοκίνητο από το Πούντα Αρένας, και το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε στο σταθμό για να βγάλουμε εισιτήρια με λεωφορείο, για την Πρωτοχρονιά, ώστε να εξασφαλίσουμε την μετάβαση για το Ελ Καλαφάτε. Δεν ξέρεις αν θα βρεις θέση αν το αφήσεις για αργότερα. Μετά πήγαμε στο ξενοδοχείο μας το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και είναι ένα διαμέρισμα σε μεζονέτα. Έχει δύο μεγάλα υπνοδωμάτια επάνω και φυσικά κουζίνα και μπάνιο κάτω στο ισόγειο. Είναι ευρύχωρο, ζεστό και φωτεινό.

Μετά πήγαμε να παραδώσουμε το αυτοκίνητο στην Avis, αφού είχαμε κλείσει ένα άλλο αυτοκίνητο εδώ με την Hertz. Εκεί στο γραφείο της Avis μας ρώτησαν αν θέλουμε να το κρατήσουμε για τις επόμενες μέρες. Μας άρεσε η ιδέα και γι αυτό πήγαμε στην Hertz. Εκεί δεν είχαν πρόβλημα να ακυρώσουμε την κράτηση του δικού τους αυτοκινήτου, χωρίς κανένα κόστος. Δεν είχα δώσει προκαταβολή, ούτε είχαν τα στοιχεία κάποιας πιστωτικής κάρτας μας. Γυρίσαμε στην Avis και κανονίσαμε να επεκτείνουμε την ενοικίαση του αυτοκινήτου για άλλες τρεις μέρες. Έτσι μάλιστα μας ήρθε λίγο πιο φθηνά, γιατί την χθεσινή μέρα θα την πληρώναμε δύο φορές σε δύο διαφορετικές εταιρείες (ουσιαστικά μισή και μισή, αλλά λογαριάζεται ολόκληρη). Ας πω εδώ για εκείνους που ίσως δεν το γνωρίζουν ότι όταν νοικιάζεις αυτοκίνητο, η ενοικίαση θεωρείται 24ωρη. Αυτό σημαίνει ότι είτε το γυρίσεις σε 25 ώρες είτε σε 48 πληρώνεις για δυο μέρες. Και μετράς 24ωρα, ανεξάρτητα από τις ημερομηνίες. Πχ, αν το νοικιάσεις Τετάρτη 3 το απόγευμα και το γυρίσεις Παρασκευή 2 το απόγευμα πληρώνεις δυο μέρες. Αν όμως το πας Παρασκευή στις 4 το απόγευμα πληρώνεις τρεις μέρες.

Αυτή η διαδικασία μας πήρε αρκετή ώρα και έτσι έμεινε λίγος χρόνος για το υπόλοιπο της ημέρας (αν θέλαμε να κάνουμε μεγάλη απόσταση, έξω από την πόλη). Με το αυτοκίνητο πήγαμε λίγο έξω από την πόλη στη σπηλιά του Μηλόδοντα, η οποία ονομάζεται Cueva del Milodon. Ήταν μια υπέροχη, τεράστια σπηλιά, στην οποία το 1895 βρέθηκαν τα υπολείμματα ενός τεράστιου ζώου, του Μηλόδοντα. Σήμερα έχει γίνει η ατραξιόν της περιοχής. Στη σπηλιά μπαίνεις μόνο στην αρχή της, δεν ξέρω αν έχει και πιο βαθιά άλλο (δε νομίζω γιατί θα φαινόταν), κάνοντας ένα μεγάλο γύρο.

Μετά γυρίσαμε στην πόλη και κάναμε μία μεγάλη βόλτα με τα πόδια. Είναι μια απλή και όμορφη πόλη χωρίς τεράστια κτίρια αλλά με πολύχρωμα σπίτια. Για βραδινό φαγητό είχαμε ψωνίσει από σουπερμάρκετ και φάγαμε όλοι μαζί στο σπίτι που μέναμε. Τα γνωστά πάντως, όχι κάτι ιδιαίτερο: εκτός από τα σάντουιτς είχαμε και γλυκό και κρασί. Όλα τα καλά δηλαδή. Για σήμερα έχουμε σκοπό να πάμε στο πασίγνωστο Torres del Ρaine.

Σε αυτό το ταξίδι έχουμε πολύ τρέξιμο. Αυτό είναι βέβαια πολύ καλό αλλά πολλές φορές τρέχουμε χωρίς να βλέπουμε κάτι αξιόλογο. Βέβαια φταίει σε αυτό που οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες. Τα κοντινά συνήθως τα βλέπουμε όλα και γρήγορα. Γενικά πάντως δεν έχει και πολλούς δρόμους, ούτε καν χωματόδρομους, οπότε δεν έχεις και πολλές επιλογές: πας σε αυτά που λένε οι τουριστικοί οδηγοί. Και μερικές φορές για μας που γυρνάμε πολύ, είναι λίγα.

Torres del Ρaine

Αυτός ο ουρανός με τα υπέροχα χρώματα:

Αχνοφαίνεται:

Μας έχει φάει η σκόνη. Ειδικά οι δρόμοι που πάνε στο Torres del Ρaine, αλλά και μέσα σε αυτή την περιοχή, είναι όλο χώμα. Ακόμα και σε πολλά μέρη που περιμένεις άσφαλτο, αφού είναι τόσο τουριστικά. Έτσι χθες το απόγευμα, προς μια κατεύθυνση, κάναμε πάνω από 120 χιλιόμετρα για να αξιοποιήσουμε το χρόνο μας και το νοικιασμένο αυτοκίνητο, αφού δεν είδαμε τίποτα σπουδαίο. Τίποτα, σε σχέση με τα υπόλοιπα που είδαμε αμέσως μετά. Προς την αντίθετη κατεύθυνση που ήταν η λίμνη Grey ήταν πολύ όμορφα. Απίθανη ομορφιά.

Απ’ όπου και αν κοιτάξεις το βουνό del Ρaine θαυμάζεις τις υπέροχες κορυφές του.

Δεν το χορταίνω:

Περάσαμε από τον καταρράκτη Cascada del Rio Paine που είναι μικρός και όμορφος.

Λίμνη Grey:

Ο Γιάννης με τον Φίλιππο πήγαν αργότερα να κάνουν την κρουαζιέρα για να δουν τον παγετώνα Grey, από τον οποίο δεν έμειναν και πολύ ευχαριστημένοι. Όταν πρόκειται για παγετώνα, έχουμε μεγάλες απαιτήσεις βέβαια. Εμείς θεωρήσαμε υπερβολικό το ποσόν των 80 ευρώ για 2,5 ώρες, και δεν πήγαμε. Εκείνη την ώρα εγώ με τη Ντίνα κάναμε βόλτα δίπλα στη λίμνη θαυμάζοντας από μακριά τον παγετώνα και τα μικρά παγόβουνά του.

Όταν βαρεθήκαμε πήραμε το αυτοκίνητο και τρέξαμε να δούμε ένα άλλο μικρό καταρράκτη, τον Mirador Salto Grande. Δεν μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Ευχαριστηθήκαμε όμως τη διαδρομή. Εννοείται ότι εκεί παντού έχει χωματόδρομους στους οποίους όλοι τρέχουν με ταχύτητες άνω των 60 χλμ την ώρα και συνήθως με 80 ή 90.

 

[travelbreak]

Παραμονή πρωτοχρονιάς Πουέρτο Νατάλες

Η Παταγονία είναι, εκτός των άλλων, και η γη των Παγετώνων. Γι’ αυτό τη σημερινή ημέρα την αφιερώσαμε σε μια κρουαζιέρα επτά ωρών ώστε να θαυμάσουμε από κοντά δυο μικρούς παγετώνες: τον Balmaceda και τον Cerrano. Το κόστος ήταν σχεδόν 80 ευρώ. Καλή τιμή. Όλες αυτές τις ώρες στο πλοίο θαυμάζαμε το τοπίο, το οποίο εκτός από τους παγετώνες, τους οποίους πλησιάσαμε πολύ κοντά, είχε και μαγευτικές ακτές με σπιτάκια απίθανης ομορφιάς και καταρράκτες, όχι μεγάλους αλλά όμορφους. Η περιοχή αυτή ανήκει στο πάρκο Bernardo O’Higgins. Στον Cerrano μάλιστα, κατεβήκαμε από το καραβάκι και προχωρήσαμε με τα πόδια μέχρι που σχεδόν τον ακουμπήσαμε. Αυτά είναι όμορφα γιατί εναλλάσσουν τη βόλτα. Είναι κουραστικό, όσο κι αν είναι όμορφο, να βρίσκεσαι διαρκώς στο πλοίο.

Ας αφήσουμε τις φωτογραφίες να μιλήσουν:

Από το Godimitris είχα διαβάσει για ένα Έλληνα στο Πουέρτο Νατάλες που είχε μαγαζί. Πήγα και το βρήκα, αλλά δεν ήταν εκεί. Και το κορίτσι με το οποίο μίλησα δεν ήξερε να μου πει τίποτα. Μας έμεινε η φωτογραφία:

Και επειδή φυσικά οι μέρες εδώ είναι μεγάλες, όταν επιστρέψαμε στην πόλη αρχίσαμε τις διαδρομές πηγαίνοντας όπου βλέπαμε, σε ένα οδηγό που είχα, ότι είχε ενδιαφέροντα σημεία. Είδαμε και το καρνάγιο της πόλης αλλά και ωραία δάση και λίμνες, οδηγώντας αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το Πουέρτο Νατάλες.

Αργά, και πριν νυχτώσει, κάναμε βόλτα μέσα στην πόλη και είδαμε τους ντόπιους να ετοιμάζουν ψησταριές, στις αυλές τους φυσικά, για να υποδεχτούν όπως πρέπει την πρωτοχρονιά. Εμείς, δεν θυμάμαι, αλλά με τόση κούραση μάλλον την πέσαμε νωρίς για ύπνο. Ακούγαμε βέβαια τα γλέντια των Χιλιανών που διασκέδαζαν μέχρι το πρωί.

 

[travelbreak]

Πρωτοχρονιά του 2016 πρωί-πρωί. Καλή Χρονιά. Ελ Καλαφάτε.

Το Πουέρτο Νατάλες, τελικά, είναι μία πολύ όμορφη και γραφική μικρή πόλη, 100% λατινοαμερικάνικη. Θυμίζει τις μικρές πόλεις στο Μεξικό, με όμορφα πολύχρωμα σπιτάκια, με μεγάλους δρόμους και πεζοδρόμια. Η θάλασσα και τα χιονισμένα βουνά μακριά το κάνουν ακόμα πιο όμορφο. Έχει ευγενικούς και ζωντανούς ανθρώπους. Την ευγένεια τη γνωρίσαμε στα μαγαζιά που ψωνίζαμε φαγητό και σουβενίρ και τη ζωντάνια από τον τρόπο που γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά. Όλοι ετοίμαζαν φωτιές χτες για να ψήσουν στις αυλές τους και όλο το βράδυ δεν κοιμηθήκαμε, που λέει ο λόγος, από τα τραγούδια και τις φωνές διασκέδασης. Ακόμα και τώρα ακούγονται που είναι 7:00 το πρωί. Δεν ξέρω αν προέρχονται τα τραγούδια από κάποιο μαγαζί, από σπίτι ή από μία πλατεία. Ξέρω πως ακόμα τους ακούω.

Σήμερα θα φύγουμε για να πάμε στην Αργεντινή στο Ελ Καλαφάτε. Θα πάμε με λεωφορείο, αφού προηγουμένως επιστρέψουμε το αυτοκίνητο που έχουμε νοικιάσει.

Τι λέτε να δείχνει αυτή η φωτογραφία;

Απάντηση: Το αυτοκίνητο είναι σε κίνηση και ο νεαρός που φαίνεται είναι μεθυσμένος και πάει να βγει από μέσα. Στα επόμενα δευτερόλεπτα ήταν κάτω πεσμένος στο δρόμο. Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα και τραγουδώντας μπήκε στο αυτοκίνητο που σταμάτησε να τον πάρει και φύγανε.

Είναι πια αρκετά αργά το βράδυ λίγο πριν κοιμηθούμε την πρώτη μας βράδια στο Ελ Καλαφάτε.

Ας περιγράψω τη μέρα μας σήμερα. Το πρωί βέβαια βρισκόμασταν στο Πουέρτο Νατάλες, όπου και παραδώσαμε το αυτοκίνητο. Στο γραφείο μία κοπέλα που το έλεγξε βρήκε ένα μικρό χτύπημα στο πλάι και ίσως μας χρεώσουν κάποιο ποσόν για να το διορθώσουν. Θα δούμε. Βέβαια εγώ διαμαρτυρήθηκα, αλλά και πάλι δεν ξέρω ακόμα τι θα γίνει. Έχουν δίκιο οι άνθρωποι: με τόσους χωματόδρομους πολλές φορές πετιούνται πέτρες από τις ρόδες των αυτοκινήτων και μπορεί να σου τύχει να σε βρει καμία. Καλά είναι να μη σου έρθει στο κεφάλι. Αλλά και εμείς δεν μπορούμε να δούμε κατά την παραλαβή του αυτοκινήτου κάθε σημαδάκι! Τελικά δεν πληρώσαμε τίποτα. Δεν είναι να τα σκεφτόμαστε αυτά εδώ πέρα. Ας περνάμε καλά και ας πληρώσουμε και λίγο παραπάνω χρήματα.

Τι να πείτε κι εσείς! Άμα μπλέξεις με εγγλέζους την έχεις άσχημα. Ξέρουμε πολλά κι εμείς.

Μπορείς να είσαι πουλί;

Οι άνθρωποι διασκεδάζουν όσο μπορούν:

Από τη διαδρομή:

Βρισκόμαστε στην 15η ημέρα της εκδρομής και θεωρώ ότι για ένα τέτοιο ταξίδι όλα πάνε πολύ καλά. Το πρωί λοιπόν το πούλμαν έφυγε στις 8:30 από το Πουέρτο Νατάλες και εμείς όλο χαρά πηγαίναμε για την Αργεντινή. Το Καλαφάτε θεωρείται, και όχι άδικα, σούπερ προορισμός για την Παταγονία. Η διάβαση των συνόρων αυτή τη φορά ήταν πολύ εύκολη. Όχι όπως όταν πηγαίνουμε από την Αργεντινή στη Χιλή, που σε ταράζουν στους ελέγχους οι Χιλιανοί. Κάναμε σχεδόν έξι ώρες για να διανύσουμε αυτή τη διαδρομή. Το τοπίο δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δηλαδή ήταν το κλασσικό που έχουμε μάθει πλέον αρκετά καλά. Στη μεγαλύτερη διάρκεια της διαδρομής γύρω υπήρχε ερημικό τοπίο με το χαμηλό ξερό χορτάρι. Τα χιονισμένα βουνά φαινόταν στο βάθος, αλλά σπανίως έβλεπες έστω και ένα δέντρο.

Το ξενοδοχείο εδώ στο Καλαφάτε, είναι καλό αλλά λίγο παλιό, με κάποια ελαττώματα. Πριν χρόνια πρέπει να ήταν πάρα πολύ όμορφο και ακριβό, γιατί τα δωμάτια που έχει είναι μεγάλα. Έχουμε λίγο πρόβλημα μόνο με το wi-fi.

Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο αρχίσαμε τις βόλτες στην πόλη. Ευτυχώς το ξενοδοχείο μας βρίσκεται κοντά στο κέντρο. Κάναμε τις βόλτες μας στα πολύ όμορφα εμπορικά μαγαζιά της πόλης και καθίσαμε σε ένα από τα πιο τουριστικά σημεία σε μια πολύ όμορφη καφετέρια και εστιατόριο. Όμως ήταν πολύ ακριβό. Τα ποτά έκαναν από 6 ευρώ και πάνω. μόνο ο espresso έκανε 3 ευρώ και ήταν το φθηνότερο. Όταν έπεσε ο ήλιος άρχισε ο καιρός να γίνεται πιο κρύος. Μέχρι εκείνη την ώρα ήμασταν με το κοντομάνικο. Μετά βέβαια βάλαμε μπουφάν. Για αύριο το πρωί έχουμε κλείσει ένα αυτοκίνητο και θα πάμε να το πάρουμε για να κάνουμε τις εκδρομές εδώ γύρω.

Πολύ τουριστικό και ακριβό μέρος, όμως το Καλαφάτε. Σήμερα το απόγευμα ήταν ανοιχτά μόνο τα τουριστικά γραφεία, τα εστιατόρια και τα μαγαζιά που πουλούσαν σουβενίρ. Από ένα γραφείο κλείσαμε μία κρουαζιέρα για να πάμε να δούμε τους παγετώνες Ουψάλα και Spegazzini με κρουαζιέρα την Κυριακή στις 3 Ιανουαρίου (σήμερα Πρωτοχρονιά, είναι Παρασκευή). Πληρώσαμε για αυτά 1.500 πέσος που σημαίνει σχεδόν 110 ευρώ ο καθένας. Είναι αρκετά ακριβά για Αργεντινή. Δεν πειράζει καλά να είμαστε εμείς.

Ορισμένες φορές μπαίνει το θέμα του κόστους γι αυτές τις κρουαζιέρες. Δεν είναι ότι δίνεις ένα σωρό λεφτά και αν δεν τα έδινες θα καθόσουν στην καφετέρια ή στο ξενοδοχείο χωρίς να κάνεις κάτι ουσιαστικό ή να βλέπεις. Οπότε προκειμένου να βαριέσαι στην πόλη τα δίνεις. Όχι. Ξέρουμε ότι αν δεν τα δώσουμε για να πάμε, θα πάρουμε το αυτοκίνητο και θα πάμε κάπου αλλού και θα περάσουμε καλά. Κάτι θα δούμε και θα αξιοποιήσουμε το χρόνο μας. Μπαίνουν όμως δυο ζητήματα: πρώτον, αν δεν πας στην κρουαζιέρα δε θα δεις αυτό που θα σου έδειχνε και μπορεί να αξίζει πολύ περισσότερο από εκείνο που θα δεις αν δεν πας. Και δεύτερον, στην Παταγονία δεν έχει τόσα πολλά να δεις, οπότε δεν είναι σίγουρο ότι θα αξιοποιηθεί τουριστικά ο χρόνος. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι έχει η περιοχή να δεις πολλά, όμως βρίσκονται σε τεράστιες αποστάσεις ή μπορεί να χρειάζεται να περπατήσεις ώρες για να τα φτάσεις.

Στο ταξίδι αυτό, ως συνήθως διαπίστωσα ότι ήταν καλύτερα να πληρώνεις με πιστωτική κάρτα γιατί η ισοτιμία που έδιναν οι τράπεζες ήταν πολύ καλή σε σχέση με εκείνη που άλλαζαν οι ντόπιοι. Το γράφω γιατί θυμάμαι ότι εκεί όλο αναρωτιόμασταν πιο να είναι το καλύτερο για μας. Τέλος πάντων όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Στο τέλος μένει το ταξίδι.