evigiannis
New Member
- Μηνύματα
- 2
- Likes
- 0
- Επόμενο Ταξίδι
- ΗΠΑ
CakeNet
Member
- Μηνύματα
- 2.065
- Likes
- 121
- Επόμενο Ταξίδι
- -
Όχι...δεν είδα κάτι τέτοιο...τι ακριβώς είναι;
CakeNet
Member
- Μηνύματα
- 2.065
- Likes
- 121
- Επόμενο Ταξίδι
- -
Ήταν μεσημέρι της πρώτης μας μέρας...και είμαστε ήδη έτοιμοι για την πρώτη μας επίσημη βόλτα στο κέντρο της Βαρκελώνης. Η δειλή μας ξενάγηση (δειλή από την περιέργεια που είχαμε να νιώσουμε σε πρώτη φάση τον ρυθμό του ταξιδιωτικού μας αυτού προορισμού) στην πόλη ξεκίνησε από τον πεζόδρομο της Ράμπλα! Ανηφορίζοντας αυτό τον δρόμο και παρατηρώντας τις γνώριμες πλέον σε εμένα φιγούρες των καλλιτεχνών που στολίζουν τα γύρω σημεία του, άρχιζες πλέον να νιώθεις όλο και πιο έντονα τον σφυγμό αυτής της πόλης που άρχισε να σε διαπερνά διασχίζοντάς την.
Αφού απολαύσαμε έναν γρήγορο καφέ στο Βιεννέζικο Cafe της Placa Catalunya, ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στο Barri Gotic. Στενά σοκάκια με ψηλά πέτρινα κτίρια που ένιωθες ότι όσο υψώνονταν στον ουρανό, τόσο και έτειναν να ενωθούνε.
Χαζεύοντας τα κτίρια και προσπαθώντας να προστατευθώ από τον παγωμένο αέρα που μας συντρόφευε, κάπου μπερδεύτηκα στον χάρτη και βρέθηκα κάπου παραπέρα. Κάπου εκεί στο βάθος διέκρινα το Centre de Cultura Contemporania (CCCB) (7,5 ? για όλες τις εκθέσεις) και λίγο παραδίπλα το Museau d’Art Contemporani (MACBA) (6,5 ? για όλες τις εκθέσεις) Κέντρο τέχνης το ένα και Μουσείο τεχνών το άλλο. Δεν θα έλεγα ότι ενθουσίαζε ιδιαίτερα η ιδέα στην παρέα μας να μπούμε μέσα για να δούμε κάτι τέτοιο.
Παρότι είχα προετοιμάσει κάποιον δικό μου οδηγό με πληροφορίες για όλα αυτά και είχα το άγχος και την έγνοια να μπορέσω να επισκεφτώ όσο περισσότερα μπορώ, αυτό που διαπίστωσα όλες τις επόμενες μέρες ήταν το ότι η Βαρκελώνη αποτελεί έναν προορισμό που καλό είναι να δεις όσο γίνεται περισσότερα σημεία απ’ έξω και να επισκεφτείς επιλεκτικά κάποια σημεία που θα επισκεφτείς και μέσα. Εκτός αν είσαι πια τόσο φανατισμένος των καλών τεχνών ή έχεις την διάθεση και την χρονική αλλά και οικονομική δυνατότητα να τα δεις όλα από κοντά. Δεν αξίζει όμως κατ’ εμένα να χάσεις πολύτιμο χρόνο που θα μπορούσες να απολαύσεις την πόλη στο πιο χαλαρό...
Κατηφορίζοντας προς τα κάτω, είπα να ξαναβρώ τον δρόμο ώστε να επιστρέψουμε και πάλι στο Barri Gotic. Αφού διασχίσαμε και πάλι τον πεζόδρομο της Ράμπλα, βρεθήκαμε και πάλι στον αρχικό μας προορισμό μετά από περπάτημα αρκετής ώρας. Εκεί λοιπόν βρήκαμε μπροστά μας μερικά από τα πιο hot ας τα πούμε σημεία της συγκεκριμένης περιοχής. Περάσαμε έξω από μουσεία, εκθεσιακούς χώρους και γενικότερα σημεία της παλιάς πόλης που αξίζει να τα περπατήσει κανείς και να πάρει από την αύρα της. Τα κτίρια πάντα το ίδιο εντυπωσιακά, χωρίς πολλές φορές να είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά παρόλα αυτά σε μαγνητίζουν κάθε φορά που τα διασχίζεις στα στενά σοκάκια.
Κάπως έτσι περάσαμε το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης μας μέρας, την μέρα της γνωριμίας μας με το ιστορικό κέντρο αυτής της πόλης και μετά από ένα διάλειμμα για φαγητό, βρεθήκαμε μπροστά στον Καθεδρικό Ναό. Τον ίδιο τον ναό δεν μπορούσες να τον δεις άνετα, αφού ήταν καλυμμένος μια και γινόταν έργα συντήρησης πάνω του και το μόνο που μπορούσες να διακρίνεις ήταν οι κορυφές του, αλλά στην πλατεία μπροστά από τον ναό είχε στηθεί ένα υπέροχο πανηγύρι με μικρά κιόσκια που πούλαγαν Χριστουγεννιάτικα είδη και σε έβαζαν για τα καλά στον ρυθμό της γιορτής που πλησίαζε.
Διασχίζοντας τα στενά γύρω από τον Καθεδρικό Ναό σου δινόταν η δυνατότητα να δεις τον ναό από διάφορες όψεις και κάποια στιγμή βρεθήκαμε στην πλαϊνή του είσοδο όπου βρισκόταν και το εκδοτήριο ώστε να μπεις στον ναό. Πλήθος κόσμου είχε μαζευτεί εκεί μπροστά και οι φύλακες βρισκόταν στην διαδικασία όπου έκλειναν την πόρτα για να την ανοίξουν και πάλι ένα τέταρτο αργότερα, γύρω στις 5.15 που η είσοδος ήταν πλέον Δωρεάν. Μαζί με όλο τον κόσμο, μπήκαμε κι εμείς και αρχίσαμε να παρατηρούμε τον Καθεδρικό ναό και από μέσα. Πραγματικά εντυπωσιακό, με μια αυλή με πάπιες να σε υποδέχεται, γύρω από της πάπιες ένας κυκλικός διάδρομος και διάφορα εκκλησάκια που το καθένα απ’ αυτά ήταν αφιερωμένο σε κάποιον διαφορετικό Άγιο απ’ ότι κατάλαβα. Μέσα στον Ναό υπήρχε το ίδιο μοτίβο με τα μικρά εκκλησάκια γύρω γύρω, το μουσικό όργανο σε κεντρικό σημείο πάνω από την κεντρική είσοδο και διάφορα προσευκτήρια και εξομολογητήρια εκεί γύρω. Μπροστά από το κάθε εκκλησάκι υπήρχε ένα σταντ με λαμπάκια που έμοιαζαν με κεριά και ρίχνοντας ένα κέρμα άναβε αυτόματα ένα από τα λαμπάκια στην τιμή του συγκεκριμένου Άγιου.
Φεύγοντας από εκεί και αφού μας πήρε η νύχτα, περάσαμε κι από την Esglesias de Santa Maria del Pi που επίσης ανακαινίζονταν. Μπροστά στην πλατεία της εκκλησίας ήταν στημένα κιόσκια που πούλαγαν κεριά, μέλι και άλλα συναφή παραδοσιακά προϊόντα.
Τελειώσαμε την μέρα μας βολτάροντας στην γύρω συνοικία μέχρι που καταλήξαμε στην Ramblas για να γευματίσουμε σε ένα εστιατόριο εκεί.
Αφού απολαύσαμε έναν γρήγορο καφέ στο Βιεννέζικο Cafe της Placa Catalunya, ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στο Barri Gotic. Στενά σοκάκια με ψηλά πέτρινα κτίρια που ένιωθες ότι όσο υψώνονταν στον ουρανό, τόσο και έτειναν να ενωθούνε.
Χαζεύοντας τα κτίρια και προσπαθώντας να προστατευθώ από τον παγωμένο αέρα που μας συντρόφευε, κάπου μπερδεύτηκα στον χάρτη και βρέθηκα κάπου παραπέρα. Κάπου εκεί στο βάθος διέκρινα το Centre de Cultura Contemporania (CCCB) (7,5 ? για όλες τις εκθέσεις) και λίγο παραδίπλα το Museau d’Art Contemporani (MACBA) (6,5 ? για όλες τις εκθέσεις) Κέντρο τέχνης το ένα και Μουσείο τεχνών το άλλο. Δεν θα έλεγα ότι ενθουσίαζε ιδιαίτερα η ιδέα στην παρέα μας να μπούμε μέσα για να δούμε κάτι τέτοιο.
Παρότι είχα προετοιμάσει κάποιον δικό μου οδηγό με πληροφορίες για όλα αυτά και είχα το άγχος και την έγνοια να μπορέσω να επισκεφτώ όσο περισσότερα μπορώ, αυτό που διαπίστωσα όλες τις επόμενες μέρες ήταν το ότι η Βαρκελώνη αποτελεί έναν προορισμό που καλό είναι να δεις όσο γίνεται περισσότερα σημεία απ’ έξω και να επισκεφτείς επιλεκτικά κάποια σημεία που θα επισκεφτείς και μέσα. Εκτός αν είσαι πια τόσο φανατισμένος των καλών τεχνών ή έχεις την διάθεση και την χρονική αλλά και οικονομική δυνατότητα να τα δεις όλα από κοντά. Δεν αξίζει όμως κατ’ εμένα να χάσεις πολύτιμο χρόνο που θα μπορούσες να απολαύσεις την πόλη στο πιο χαλαρό...
Κατηφορίζοντας προς τα κάτω, είπα να ξαναβρώ τον δρόμο ώστε να επιστρέψουμε και πάλι στο Barri Gotic. Αφού διασχίσαμε και πάλι τον πεζόδρομο της Ράμπλα, βρεθήκαμε και πάλι στον αρχικό μας προορισμό μετά από περπάτημα αρκετής ώρας. Εκεί λοιπόν βρήκαμε μπροστά μας μερικά από τα πιο hot ας τα πούμε σημεία της συγκεκριμένης περιοχής. Περάσαμε έξω από μουσεία, εκθεσιακούς χώρους και γενικότερα σημεία της παλιάς πόλης που αξίζει να τα περπατήσει κανείς και να πάρει από την αύρα της. Τα κτίρια πάντα το ίδιο εντυπωσιακά, χωρίς πολλές φορές να είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά παρόλα αυτά σε μαγνητίζουν κάθε φορά που τα διασχίζεις στα στενά σοκάκια.
Κάπως έτσι περάσαμε το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης μας μέρας, την μέρα της γνωριμίας μας με το ιστορικό κέντρο αυτής της πόλης και μετά από ένα διάλειμμα για φαγητό, βρεθήκαμε μπροστά στον Καθεδρικό Ναό. Τον ίδιο τον ναό δεν μπορούσες να τον δεις άνετα, αφού ήταν καλυμμένος μια και γινόταν έργα συντήρησης πάνω του και το μόνο που μπορούσες να διακρίνεις ήταν οι κορυφές του, αλλά στην πλατεία μπροστά από τον ναό είχε στηθεί ένα υπέροχο πανηγύρι με μικρά κιόσκια που πούλαγαν Χριστουγεννιάτικα είδη και σε έβαζαν για τα καλά στον ρυθμό της γιορτής που πλησίαζε.
Διασχίζοντας τα στενά γύρω από τον Καθεδρικό Ναό σου δινόταν η δυνατότητα να δεις τον ναό από διάφορες όψεις και κάποια στιγμή βρεθήκαμε στην πλαϊνή του είσοδο όπου βρισκόταν και το εκδοτήριο ώστε να μπεις στον ναό. Πλήθος κόσμου είχε μαζευτεί εκεί μπροστά και οι φύλακες βρισκόταν στην διαδικασία όπου έκλειναν την πόρτα για να την ανοίξουν και πάλι ένα τέταρτο αργότερα, γύρω στις 5.15 που η είσοδος ήταν πλέον Δωρεάν. Μαζί με όλο τον κόσμο, μπήκαμε κι εμείς και αρχίσαμε να παρατηρούμε τον Καθεδρικό ναό και από μέσα. Πραγματικά εντυπωσιακό, με μια αυλή με πάπιες να σε υποδέχεται, γύρω από της πάπιες ένας κυκλικός διάδρομος και διάφορα εκκλησάκια που το καθένα απ’ αυτά ήταν αφιερωμένο σε κάποιον διαφορετικό Άγιο απ’ ότι κατάλαβα. Μέσα στον Ναό υπήρχε το ίδιο μοτίβο με τα μικρά εκκλησάκια γύρω γύρω, το μουσικό όργανο σε κεντρικό σημείο πάνω από την κεντρική είσοδο και διάφορα προσευκτήρια και εξομολογητήρια εκεί γύρω. Μπροστά από το κάθε εκκλησάκι υπήρχε ένα σταντ με λαμπάκια που έμοιαζαν με κεριά και ρίχνοντας ένα κέρμα άναβε αυτόματα ένα από τα λαμπάκια στην τιμή του συγκεκριμένου Άγιου.
Φεύγοντας από εκεί και αφού μας πήρε η νύχτα, περάσαμε κι από την Esglesias de Santa Maria del Pi που επίσης ανακαινίζονταν. Μπροστά στην πλατεία της εκκλησίας ήταν στημένα κιόσκια που πούλαγαν κεριά, μέλι και άλλα συναφή παραδοσιακά προϊόντα.
Τελειώσαμε την μέρα μας βολτάροντας στην γύρω συνοικία μέχρι που καταλήξαμε στην Ramblas για να γευματίσουμε σε ένα εστιατόριο εκεί.
CakeNet
Member
- Μηνύματα
- 2.065
- Likes
- 121
- Επόμενο Ταξίδι
- -
Η επόμενη μέρα ήταν ήδη εδώ... η παρέα κοιμόταν ακόμη κι έτσι σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ αυτό τον χρόνο για μια πρωινή εξερεύνηση στις γειτονιές της El Raval. Κάποια σημεία της περιοχής σε αγριεύουν ίσως λίγο, αλλά και εκεί πέρασα από κάποια πολύ όμορφα σημεία. Τα πιο εντυπωσιακά ήταν η Esglesia de Sant Pau del Camp, καθώς και ένα σύγχρονο εντυπωσιακό ξενοδοχείο που είχε μια μεταλλική εξωτερική επιφάνεια και ήταν κυκλικό...για να είμαι ειλικρινής μου θύμισε κονσέρβα! 
Επιστρέφοντας στην Ράμπλα, συναντήθηκα με την παρέα μου και απολαύσαμε τον πρωινό μας καφέ στον πεζόδρομο ακριβώς απέναντι από το Theatre del Liceu, το μεγαλοπρεπές κτίριο της όπερας που έδωσε το όνομά του και στην στάση του μετρό απ' όπου ξεκίναγαν οι περισσότεροι προορισμοί μας.
Έτσι λοιπόν, μπήκαμε στο μετρό και φτάσαμε λίγο πάνω από την Placa d' Espanya, στην στάση Tarragona! Μια μαγεία μας κυρίευσε σε αυτό το πιο σύγχρονο σημείο της πόλης. Το καινούργιο κυριεύει σε αυτό το σημείο της πόλης και νιώσαμε σαν να βρισκόμαστε πλέον σε μια τελείως διαφορετική πόλη, πιο σύγχρονη και με μία άπλα που σε συνδυασμό με τον υπέροχο ήλιο εκείνης της ημέρας σε κέρδιζε σε κάθε μέτρο που περπάταγες.
Κατεβαίνοντας προς τα κάτω περάσαμε από το Parc Joan Miro και λίγο παρακάτω μας περίμενε η εντυπωσιακή Placa d' Espanya!
Διασχίζοντας την πλατεία και το εντυπωσιακότατο γλυπτό που στολίζει το κέντρο της, περάσαμε ανάμεσα σε δύο ψηλές στήλες που στην κορυφή τους είχε η κάθε μία κάτι που θύμιζε σε ένα ποσοστό την δική μας ακρόπολη! Ένας μεγάλος δρόμος διέσχιζε αυτές τις δύο στήλες και στο βάθος διακρίναμε το Palau Nacional de Catalunia. Στα αριστερά και στα δεξιά υπήρχαν κάποιοι εκθεσιακοί χώροι και μπροστά από τους εκθεσιακούς χώρους τεράστια πεζοδρόμια γεμάτα πράσινο και συντριβάνια! Η πρώτη μας στάση ήταν το Caixa Forum (Casarramona) που ήταν ένα εντυπωσιακό λιθοτουβλόκτιστο κτίριο που συνδύαζε το παλιό και το καινούργιο και μέσα στους χώρους του φιλοξενούσε αρκετές εκθέσεις, κάποιες από τις οποίες τιμήσαμε.
Αφύ πήραμε την δόση μας από τέχνη, συνεχίσαμε την πορεία μας προς τα πάνω. Δεν θυμάμαι αν περάσαμε πριν ή μετά το Palau Nacional de Catalunya ή μετά και από το Βοτανικό Μουσείο καθώς και από το Poble Espanyol τα οποία είδαμε απ' έξω.
Ανεβαίνοντας προς τα πάνω, μας διευκόλυναν πολύ οι κυλιόμενες σκάλες που σε ανέβαζαν στα παραπάνω επίπεδα του Καταλωνικού Μουσείου. Όσο ανεβαίναμε επίπεδο, βλέπαμε την πόλη όλο κι από πιο ψηλά. Στους ενδιάμεσους σταθμούς μας είδαμε το πανέμορφο (την νύχτα) συντριβάνι που αλλάζει χρώματα την νύχτα, αλλά εκείνη την ώρα ήταν εκτός λειτουργίας. Κάποια στιγμή φτάσαμε στο τέρμα μας, το Palau Nacional & Museu Nacional d' Art de Catalunya! Είναι ένα τεράστιο επιβλητικό κτίριο που όπως λέει και το όνομά του είναι το Μουσείο της Καταλωνικής Τέχνης.
Μπαίνοντας μέσα θα διασχίσεις έναν επιβλητικό διάδρομο και κοιτόντας ψηλά θα δεις έναν εντυπωσιακό τρούλο! Εκεί μπορείς να κόψεις το εισιτήριό σου (8,5 ? αλλά νομίζω με διάρκεια 2 ημερών, αν κατάλαβα σωστά) και να αφιερώσεις αρκετό χρόνο ώστε να δεις την τέχνη αυτού του λαού να ξετυλίγεται μπροστά σου! Υπάρχουν πολλά πράγματα να δει κανείς εκεί, κυρίως πίνακες και μάλιστα οι περισσότεροι...θρησκευτικού περιεχομένου. Ίσως να είναι προτιμότερο να πάει κανείς με ξεναγό σε αυτές τις εκθέσεις, αφού παντού θα συναντήσεις πληροφορίες στα Ισπανικά και τα Καταλανικά με αποτέλεσμα να μην γνωρίζεις ακριβώς τι βλέπεις.
Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα από κάποιοιυς διαδρόμους του ενός επιπέδου του Μουσείου βγήκαμε έξω και απολαύσαμε έναν καφέ στην καντίνα που υπάρχει μπροστά του, με θέα την πόλη από ψηλά!
Πήραμε δυο ανάσες, ανανεωθήκαμε κάπως...κι έτσι ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας, που δεν ήταν άλλος από το Ολυμπιακό Στάδιο που βρισκόταν στην πίσω ακριβώς γειτονιά! Εδώ όλοι οι χώροι ήταν πλακόστρωτοι κι αναρωτήθηκα, γιατί άραγε στην δική μας Ολυμπιάδα είχαμε το δικό μας χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου μέσα στα χώματα;
Παρά τα χρόνια που πέρασαν, όλα είναι άψογα συντηρημένα, είδαμε απ' έξω το κλειστό στάδιο Palau Sant Jordi που μοιάζει με διαστημόπλοιο και περπατήσαμε γύρω γύρω απ΄ όλο το Ολυμπιακό Στάδιο.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όσο κι αν προσπάθησα, δεν τα κατάφερα να βρω με τίποτα τον χώρο που στεγάζονταν οι Piscines Bernat Picornell, όπου γίνονται κατά διαστήματα διάφορες εκδηλώσεις, αλλά η μαγεία του Σταδίου όπου σε κάποια σημεία υπήρχε και το Ελληνικό στίγμα με είχε μαγέψει πραγματικά! Μπήκαμε μέσα, τραβήξαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές μας φωτογραφίες και αποχωριστήκαμε ικανοποιημένοι και αυτή την γειτονιά...
Βγαίνοντας από το στάδιο, λίγο πιο δίπλα, υπάρχει το Ολυμπιακό Μουσείο το οποίο αποφασίσαμε να μην επισκεφτούμε τελικά αφού είχαμε κουραστεί από τον ποδαρόδρομο όλης της ημέρας. Κατευθυνθήκαμε προς το Fundacio Joan Miro το οποίο και πάλι είδαμε απ' έξω και στην συνέχεια βρεθήκαμε στην Avigunda de Miramar για να πάρουμε το Τρενάκι για να επιστρέψουμε προς το κέντρο, για φαγητό και λίγη ξεκούραση.
Πολύ θα ήθελα να ανέβω και στον αέρα με το Τελεφερίκ, παρά την υψοφοβία μου, αλλά η ξαδέρφη μου που επίσης είναι υψοφοβική δεν το τολμούσε, κι έτσι αρκεστήκαμε στο να το χαζέψουμε για λίγο από κάτω.
(Η αλήθεια είναι ότι στερήθηκα πολλά επειδή δεν άντεχαν οι υπόλοιποι, αλλά δεν πειράζει, ας έχω και κάποια πράγματα να κάνω την επόμενη φορά, ε; Άλλωστε, δεν έχουν όλοι την τρέλα μου και τις αντοχές μου στα ταξίδια).
Επιστρέφοντας στην Ράμπλα, συναντήθηκα με την παρέα μου και απολαύσαμε τον πρωινό μας καφέ στον πεζόδρομο ακριβώς απέναντι από το Theatre del Liceu, το μεγαλοπρεπές κτίριο της όπερας που έδωσε το όνομά του και στην στάση του μετρό απ' όπου ξεκίναγαν οι περισσότεροι προορισμοί μας.
Έτσι λοιπόν, μπήκαμε στο μετρό και φτάσαμε λίγο πάνω από την Placa d' Espanya, στην στάση Tarragona! Μια μαγεία μας κυρίευσε σε αυτό το πιο σύγχρονο σημείο της πόλης. Το καινούργιο κυριεύει σε αυτό το σημείο της πόλης και νιώσαμε σαν να βρισκόμαστε πλέον σε μια τελείως διαφορετική πόλη, πιο σύγχρονη και με μία άπλα που σε συνδυασμό με τον υπέροχο ήλιο εκείνης της ημέρας σε κέρδιζε σε κάθε μέτρο που περπάταγες.
Κατεβαίνοντας προς τα κάτω περάσαμε από το Parc Joan Miro και λίγο παρακάτω μας περίμενε η εντυπωσιακή Placa d' Espanya!
Διασχίζοντας την πλατεία και το εντυπωσιακότατο γλυπτό που στολίζει το κέντρο της, περάσαμε ανάμεσα σε δύο ψηλές στήλες που στην κορυφή τους είχε η κάθε μία κάτι που θύμιζε σε ένα ποσοστό την δική μας ακρόπολη! Ένας μεγάλος δρόμος διέσχιζε αυτές τις δύο στήλες και στο βάθος διακρίναμε το Palau Nacional de Catalunia. Στα αριστερά και στα δεξιά υπήρχαν κάποιοι εκθεσιακοί χώροι και μπροστά από τους εκθεσιακούς χώρους τεράστια πεζοδρόμια γεμάτα πράσινο και συντριβάνια! Η πρώτη μας στάση ήταν το Caixa Forum (Casarramona) που ήταν ένα εντυπωσιακό λιθοτουβλόκτιστο κτίριο που συνδύαζε το παλιό και το καινούργιο και μέσα στους χώρους του φιλοξενούσε αρκετές εκθέσεις, κάποιες από τις οποίες τιμήσαμε.
Αφύ πήραμε την δόση μας από τέχνη, συνεχίσαμε την πορεία μας προς τα πάνω. Δεν θυμάμαι αν περάσαμε πριν ή μετά το Palau Nacional de Catalunya ή μετά και από το Βοτανικό Μουσείο καθώς και από το Poble Espanyol τα οποία είδαμε απ' έξω.
Ανεβαίνοντας προς τα πάνω, μας διευκόλυναν πολύ οι κυλιόμενες σκάλες που σε ανέβαζαν στα παραπάνω επίπεδα του Καταλωνικού Μουσείου. Όσο ανεβαίναμε επίπεδο, βλέπαμε την πόλη όλο κι από πιο ψηλά. Στους ενδιάμεσους σταθμούς μας είδαμε το πανέμορφο (την νύχτα) συντριβάνι που αλλάζει χρώματα την νύχτα, αλλά εκείνη την ώρα ήταν εκτός λειτουργίας. Κάποια στιγμή φτάσαμε στο τέρμα μας, το Palau Nacional & Museu Nacional d' Art de Catalunya! Είναι ένα τεράστιο επιβλητικό κτίριο που όπως λέει και το όνομά του είναι το Μουσείο της Καταλωνικής Τέχνης.
Μπαίνοντας μέσα θα διασχίσεις έναν επιβλητικό διάδρομο και κοιτόντας ψηλά θα δεις έναν εντυπωσιακό τρούλο! Εκεί μπορείς να κόψεις το εισιτήριό σου (8,5 ? αλλά νομίζω με διάρκεια 2 ημερών, αν κατάλαβα σωστά) και να αφιερώσεις αρκετό χρόνο ώστε να δεις την τέχνη αυτού του λαού να ξετυλίγεται μπροστά σου! Υπάρχουν πολλά πράγματα να δει κανείς εκεί, κυρίως πίνακες και μάλιστα οι περισσότεροι...θρησκευτικού περιεχομένου. Ίσως να είναι προτιμότερο να πάει κανείς με ξεναγό σε αυτές τις εκθέσεις, αφού παντού θα συναντήσεις πληροφορίες στα Ισπανικά και τα Καταλανικά με αποτέλεσμα να μην γνωρίζεις ακριβώς τι βλέπεις.
Μετά από ένα γρήγορο πέρασμα από κάποιοιυς διαδρόμους του ενός επιπέδου του Μουσείου βγήκαμε έξω και απολαύσαμε έναν καφέ στην καντίνα που υπάρχει μπροστά του, με θέα την πόλη από ψηλά!
Πήραμε δυο ανάσες, ανανεωθήκαμε κάπως...κι έτσι ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας, που δεν ήταν άλλος από το Ολυμπιακό Στάδιο που βρισκόταν στην πίσω ακριβώς γειτονιά! Εδώ όλοι οι χώροι ήταν πλακόστρωτοι κι αναρωτήθηκα, γιατί άραγε στην δική μας Ολυμπιάδα είχαμε το δικό μας χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου μέσα στα χώματα;
Παρά τα χρόνια που πέρασαν, όλα είναι άψογα συντηρημένα, είδαμε απ' έξω το κλειστό στάδιο Palau Sant Jordi που μοιάζει με διαστημόπλοιο και περπατήσαμε γύρω γύρω απ΄ όλο το Ολυμπιακό Στάδιο.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όσο κι αν προσπάθησα, δεν τα κατάφερα να βρω με τίποτα τον χώρο που στεγάζονταν οι Piscines Bernat Picornell, όπου γίνονται κατά διαστήματα διάφορες εκδηλώσεις, αλλά η μαγεία του Σταδίου όπου σε κάποια σημεία υπήρχε και το Ελληνικό στίγμα με είχε μαγέψει πραγματικά! Μπήκαμε μέσα, τραβήξαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές μας φωτογραφίες και αποχωριστήκαμε ικανοποιημένοι και αυτή την γειτονιά...
Βγαίνοντας από το στάδιο, λίγο πιο δίπλα, υπάρχει το Ολυμπιακό Μουσείο το οποίο αποφασίσαμε να μην επισκεφτούμε τελικά αφού είχαμε κουραστεί από τον ποδαρόδρομο όλης της ημέρας. Κατευθυνθήκαμε προς το Fundacio Joan Miro το οποίο και πάλι είδαμε απ' έξω και στην συνέχεια βρεθήκαμε στην Avigunda de Miramar για να πάρουμε το Τρενάκι για να επιστρέψουμε προς το κέντρο, για φαγητό και λίγη ξεκούραση.
Πολύ θα ήθελα να ανέβω και στον αέρα με το Τελεφερίκ, παρά την υψοφοβία μου, αλλά η ξαδέρφη μου που επίσης είναι υψοφοβική δεν το τολμούσε, κι έτσι αρκεστήκαμε στο να το χαζέψουμε για λίγο από κάτω.
(Η αλήθεια είναι ότι στερήθηκα πολλά επειδή δεν άντεχαν οι υπόλοιποι, αλλά δεν πειράζει, ας έχω και κάποια πράγματα να κάνω την επόμενη φορά, ε; Άλλωστε, δεν έχουν όλοι την τρέλα μου και τις αντοχές μου στα ταξίδια).
Έχω πάει στην Βαρκελώνη δύο φορές...και τις δύο φορες από 2 μέρες για επαγγελματικές υποχρεώσεις...δεν έχω κατορθώσει να δώ σχεδόν τίποτα..παρόλα αυτά όμως, είναι μια πόλη που σου κάνει αυτό το "κλικ",χωρίς να ξέρεις πολλές φορές τον λόγο.Ελπίζω να κάνω ένα οργανωμένο "ντού" και να την σκαναρω στο 100%!!!
Συνεχίστε να γράφετε πάντως, δίνετε υπέροχες ιδέες!
Συνεχίστε να γράφετε πάντως, δίνετε υπέροχες ιδέες!
CakeNet
Member
- Μηνύματα
- 2.065
- Likes
- 121
- Επόμενο Ταξίδι
- -
Κι εμείς οργανωμένοι πήγαμε...αλλά πάντα αφήνεις κάτι στην άκρη! Πάντα χάνεσαι χρονικά! Πάντα κάποιοι στην παρέα δεν θα αντέχουν άλλο και θα επιθυμούν να απολαύσουν το σημείο που βρίσκονται αφού δεν το χόρτασαν! Πάντα θα λες... μα πέρασε κιόλας η μέρα; Πότε πέρασαν οι μέρες; Και πάντα θα αφήνεις κάτι για την επόμενη φορά...ίσως σαν μια υπόσχεση στον εαυτό σου να επιστρέψεις ξανά!
CakeNet
Member
- Μηνύματα
- 2.065
- Likes
- 121
- Επόμενο Ταξίδι
- -
Κάποια στιγμή...μπορείς να επιστρέψεις κι εκεί! :-D
thanosth
Member
- Μηνύματα
- 3.492
- Likes
- 8.049
- Επόμενο Ταξίδι
- Θάσος με ιστιοπλοϊκό!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Happy Slam, AO
Θα συμφωνήσω με αυτο που γράφτηκε οτι αυτή η πολη σε κάνει ενα "κλικ"
και θέλεις να την ξαναζησεις και να την ξαναεπισκεφτείς!!!
Εχει μια αύρα, ακρως μεθυστική θα έλεγα!
Δυο φορές πήγα και σκεφτομαι πότε θα ειναι η τρίτη!
Λεω αυτή τη φορά να πιασω τα ...περιχωρα:
το μοναστήρι Μοντσερά μια μέρα, 2η μερα στη Ζιρόνα, 3η μέρα στο χωριό Σίτσες που μου το συστησε ανεπιφυλακτα φίλη Βαρκελωνέζα και 2 μέρες εντός Βαρκελώνης.
Ελπίζω την 3η φορά να καταφέρω να επισκεφτώ τον καθεδρικό ναό της πόλης που δεν κατάφερα στις δυο μου εκδρομές εκεί!!!
και θέλεις να την ξαναζησεις και να την ξαναεπισκεφτείς!!!
Εχει μια αύρα, ακρως μεθυστική θα έλεγα!
Δυο φορές πήγα και σκεφτομαι πότε θα ειναι η τρίτη!
Λεω αυτή τη φορά να πιασω τα ...περιχωρα:
το μοναστήρι Μοντσερά μια μέρα, 2η μερα στη Ζιρόνα, 3η μέρα στο χωριό Σίτσες που μου το συστησε ανεπιφυλακτα φίλη Βαρκελωνέζα και 2 μέρες εντός Βαρκελώνης.
Ελπίζω την 3η φορά να καταφέρω να επισκεφτώ τον καθεδρικό ναό της πόλης που δεν κατάφερα στις δυο μου εκδρομές εκεί!!!
Εκπομπές Travelstories
