ΗΠΑ Νέα Υόρκη - Μαιάμι καλοκαίρι (το ταξίδι ζωής που λατρέψαμε)!

[tzenipan]

μέρα 5η(συνέχεια)

Μετά λοιπόν απ' αυτήν την εξαιρετική και μοναδική εμπειρία που ζήσαμε, μιας και οι ημέρες μας στη Ν.Υ. πλησίαζαν στο τέλος τους και μέσα σε αυτές έπρεπε να χωρέσουμε και κάποια outlet, έπρεπε να βάλουμε τα δυνατά μας ωστε να δούμε όσα περισσότερα πράγματα μπορούσαμε.
Πήραμε λοιπόν τον χάρτη μας και είπαμε να πάμε να δούμε το flatiron building, που είναι ένα ιδιαίτερο κτήριο με μοναδική αρχιτεκτονική. Εκεί κοντά ήταν και το empire το οποίο επίσης θα βλέπαμε από κοντά, ενώ ο σχεδιασμός έλεγε να ξεκουραστούμε στο madison park που είναι δίπλα.
Πήραμε λοιπόν τον subway, και πολύ γρήγορα κατευθυνθήκαμε στο φλάτιρον.
Το κτήριο είναι πράγματι πολύ εντυπωσιακό και επιβλητικό. Το φωτογραφίσαμε από όλες τις οπτικές και έπειτα κατευθυνθήκαμε προς το madison.

flatiron building

Μόλις μπήκαμε στο madison η δροσερή σκιά των δέντρων μας έφτιαξε αμέσως την διάθεση. Ήταν αυτό που χρειαζόμασταν μετά από τόσο περπάτημα.
Μέσα στα δρομάκια υπήρχαν πολλοί άνθρωποι με τους καφέδες τους στο χέρι, άλλοι στα παγκάκια που έτρωγαν μια σαλάτα, πολλοί με τα σκυλάκια τους που απλά έκαναν την βόλτα τους.
Στο χορτάρι φιλικά σκιουράκια έπαιζαν μεταξύ τους ενώ αυτό που μας έκανε ιδιαίτερα καλή εντύπωση(πέρα απ' την καθαριότητα) ήταν πως υπήρχε ειδικά περιφραγμένος χώρος για ανθρώπους με σκυλάκια όπου μπορούσαν να τα αφήσουν ελεύθερα να παίξουν μεταξύ τους.
Καθίσαμε και τα χαζεύαμε. Ως σκυλομαμά αμέσως ένιωσα θλίψη που δεν έχουμε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα(παρά μόνο με πληρωμή).
Στην Ν.Υ. κάθε υποδομή έχει και το δικό της προσωπικό επίσης, έβλεπες συνέχεια προσωπικό "madison park security" που γυρνούσε με ποδήλατα, αλλά και προσωπικό καθαριότητας.
Μας άρεσε πολύ αυτό το παρκάκι, γι αυτό καθίσαμε σε ένα παγκάκι, αγοράσαμε 2 σαλάτες απ' το chop'it (ήταν ακριβώς δίπλα) και τις απολάυσαμε εκείνες τις στιγμές πραγματικά.
Ταίσαμε τα σκιουράκια ,ήταν πολύ φιλικά και αράξαμε στη σκιά για περισσότερη από μια ώρα. Άξιζε πολύ η στάση μας εκεί.

ο περιφραγμέμος χώρος για τα σκυλιά

τα σκιουράκια βρίσκονταν παντού

τα σκιουράκια ήταν πολύ φιλικά

ΠΟΛΥ φιλικά όμως

πολύς κόσμος απολάμβανε τη δροσιά στο πάρκο

Και αφού ξεκουραστήκαμε, γεμίσαμε κοιλίτσες και μπαταρίες, βγήκαμε να φωτογραφίσουμε το empire state building. Στο δρόμο μας συναντήσαμε το macy's, μπήκαμε να ρίξουμε μια ματιά. Όχι με σκοπό να ψωνίσουμε αφου την επόμενη θα πηγαίναμε στο century 21 που είναι outlet και την τελευταία μέρα στο woodberry, που εκεί είναι η χαρά του shopping therapy.

Το macy's δεν είχε προσφορές, ήταν κάτι σαν τα δικά μας άττικα. Ένα μεγάλο εμπορικό που θα βρεις τα πάντα σε κανονικές τιμές.

καφέ στο macy's

macy's

Αφού βγήκαμε, όντως φωτογραφίσαμε το e.s.b.
και μετά το πρόγραμμα βγήκε αυθόρμητα, χαζεύοντας τον χάρτη.

empire state building

Μετά την μέρα εκείνη στον αγώνα baseball, ήξερα πως μπορούσα να ζητήσω απ' τον Πάνο να δούμε το σπίτι της Κάρι απ' το sex and the city.
Δε δυσανασχέτησε γιατι έτσι θα βλέπαμε και όλα αυτά τα όμορφα σπίτια που βλεπουμε στις ταινίες.
Πήραμε τον subway ξανά και βρεθήκαμε σε ένα πολύ όμορφο και διαφορετικό κομμάτι του manhattan. Οι δρόμοι ήταν σκιεροί, γεμάτοι δέντρα, τα σπίτια υπέροχα με τις χαρακτηριστικές σκάλες και τα μεγάλα παράθυρα.
Περπατήσαμε ώρα μέσα στα στενά. όπου τελικά βρεθήκαμε στην perry st.
όπου ήταν ο δρόμος που αναζητούσαμε.
Στον αριθμό 66 αναγνώρισα αυτά τα σκαλιά που οι περισσότερες γυναίκες αναγνωρίζουμε. Τα σκαλιά που η Carrie έκλαψε για τον mr. Big. Βγάλαμε φωτογραφίες και αποφασίσαμε μετά απ' αυτό να συνεχίσουμε κι άλλο την βόλτα μας.

τα δρομάκια στο μανχάτταν

Μια διαφορετική μεριά της πόλης

ένα κτήριο που μ' άρεσε

στα γνωστά σε όλες τις γυναίκες σκαλιά της Κάρι

χαμπάρι ο Πάνος. Έψαχνε την Κάρι κι εκείνος

Η μέρα μας δεν τελειώνει εδώ. Μέχρι αργά η βόλτα μας συνεχίστηκε....

 

[tzenipan]

Καθίσαμε σ' ένα όμορφο παρκάκι που βρέθηκε στον δρόμο μας, σχεδιάζοντας τη συνέχεια του απογεύματός μας.
Το σημειωματάριο μου είχε ανοίξει επίσης και αναζητούσα επειγόντος κάτι όμορφο να δούμε στην περιοχή. Φυσικά ο τόπος του μυστηρίου βρέθηκε σύντομα και λεγότανται high line.
Τι είναι η high line; Για αρχή θα πω οτι είναι ένα πάρκο. Δεν είναι όπως ένα συνηθισμένο πάρκο. Διαφέρει πολύ απ' όλα τα υπόλοιπα πάρκα που είδαμε. Πρόκειται για ένα πάρκο που είναι φτιαγμένο στη θέση σιδηροδρομικών γραμμών που έχουν παψει εδώ και χρόνια να λειτουργούν. Κάτω απ' το πράσινο χορτάρι διακρίνεις τις σκουριασμένες ράγες που περνούσαν σε αυτό το υπερυψωμένο σημείο του Μανχάταν με θέα τη θάλασσα.
Η βόλτα σε αυτό είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία. Λίγο τα ξύλινα μονοπάτια, λίγο τα περιποιημένα παρτέρια και το φρεσκοκομμένο γκαζόν, συνθέτουν ένα σκηνικό της απόλυτης απογευματινής βόλτας. Τα παγκάκια ήταν γεμάτα από παρέες, από ζευγάρια που απολάμβαναν τον απογευματινό ήλιο, ανθρώπους που έτρεχαν ή αλλους που βόλταραν τρώγοντας παγωτό.

άραγμα στη high line

οι παλιές γραμμές κάνουν εντυπωσιακό το σκηνικό

Ο καιρός ήταν υπέροχος και το ελαφρύ αεράκι που μας χτυπούσε προερχόμενο απ'τη μεριά της θάλασσας μας έφτιαχνε τη διάθεση. Κάπως έτσι αράξαμε κι εμείς συζητώντας τα επόμενα σχέδια μας. Στη high line πάλι συναντήσαμε αντιστοιχο προσωπικό ασφαλείας και καθαριότητας, άψογα καθαρές ξύλινες ξαπλώστρες και όμορφα συντριβανάκια για να δροσίζεται ο κόσμος.

μοναδικό άραγμα στις ξυλινες ξαπλώστρες στον απογευματινό ήλιο

Ακόμα και τώρα αναρρωτιόμαστε αν ήταν ζωντανός ή κούκλα. Και να φανταστείτε τον άγγιξα.

το άραγμα ειναι must

Το βράδυ σχεδιάζαμε να επισκευτούμε ένα εξαιρετικό jazz bar λίγο εναλλακτικό.
Το μαγαζί λέγεται fat-cat και όποιος έχει πάει δε φεύγει ποτέ λιγότερο από άπίστευτα ικανοποιημένος.
Όλη η Νεα Υόρκη συμπυκνωμένη σ' αυτό το μπαράκι. Μπιλιάρδα, πινκ πονκ, άψογη jazz μουσική και ωραία ποτά!
Μια εναλλακτική διασκέδαση που όμως όντως σε διασκεδάζει.

Μετά από μια γεμάτη και πλήρη μέρα κοιμηθήκαμε πολύ ευχάριστα. Τα αμερικάνικα χάπια cold&flue είχαν κάνει άψογη δουλειά και η διάθεσή μας όλο ανέβαινε. 2 γεμάτες μέρες μας έχουν απομείνει στη μητρόπολη του κόσμου.
Όμως δε νιώθουμε θλίψη, ούτε στεναχώρια.
Ρουφάμε κάθε δευτερόλεπτο εκεί και νιώθουμε ευγνωμοσύνη που το ζούμε.
Δεν υπάρχει χώρος για θλίψη. Μόνο ευτυχία!
Άλλωστε το κάθε ταξίδι δεν τελειώνει τη μερα επιστροφής. Ζει μέσα στις αναμνήσεις και στα συναισθήματά μας, όσο εμείς το επιτρέπουμε.

Καληνύχτα σας, μια ακόμα ηλιόλουστη μέρα θα ξημερώσει κι αύριο στη Ν.Υ....

 

[Dina Z]

Άλλωστε το κάθε ταξίδι δεν τελειώνει τη μερα επιστροφής. Ζει μέσα στις αναμνήσεις και στα συναισθήματά μας, όσο εμείς το επιτρέπουμε.

Αν και βάζεις δύσκολα συμφωνώ πάρα πολύ. Τουλάχιστον 20 like σ' αυτό

 

[geopap]

Μπράβο Τζένη πολύ ωραία η ιστορία σου.

P.S. Ξεστράβωσε και τους άλλους μπας και βγουν από το καβούκι τους (Αιγάλεω city).

 

[STAVROS85]

Με αυτές τις ιστορίες το ΑΜΕΡΙΚΑ έρχεται πιο κοντά!!Μπράβο σου ΤΖΕΝΗ...Ήδη προσπαθώ να πείσω την κοπέλα να πάμε...και το αστείο είναι ότι χρησιμοποιώ την ιστορία σου και την αφηγησή σου για να πετύχω τον στόχο μ!

 

[tzenipan]

μπορεις να αποφυγεις τα κομμάτια με χάσιμο βαλίτσας, ουρες κλπ !!!...

 

[tzenipan]

μέρα 6

Ξημέρωσε η 6η μέρα μας σε αυτή την απίστευρη πόλη. Ο Πάνος κατέβηκε για πρωινό, ενώ εγώ τον αγγάρεψα να μου φτιάξει τοστάκι και βάφλα και να μου τα φέρει στο δωμάτιο προκειμένου να κοιμηθώ λίγο παραπάνω.
Σε μισή ωρίτσα είχα breakfast on bed και ήταν πολύ απολαυστικό ομολογώ. Έφτιαξα και καφέ μόνη(αφού στο δωμάτιο είχε μηχανή καφέ, κάψουλες κι όλα τα απαραίτητα και έπειτα ντυθηκα ανυπομονώντας να βγούμε έξω. Σήμερα ο καιρός έδινε καταιδίδες στην εφαρμογή του κινητού το πρωί.
Έτσι ο σχεδιασμός ήταν να πάμε στο century 21 το πρωί, το οποίο είναι oulet πολύ κεντρικό στο manhattan και το απόγευμα chinatown και little italy.
Βγήκαμε έξω κι η καυτή ατμόσφαιρα γι άλλη μια φορά μας έκοψε την ανάσα.
Ποια καταιγίδα;
Παίζει να ήταν η πιο ζεστή μέρα. Με την αντανάκλαση απ' τους ουρανοξύστες η αισθητή ίσως να ήταν πάνω απ 40.

Γενικά πρέπει να σας πω ότι ο καιρός στη Ν.Υ. είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος.
Αυτό το συζητήσαμε και με την ξεναγό μας την δεύτερη μέρα αλλά και με φίλη μου η οποία με είχε προειδοποιήσει για καιρό που μπορεί να σε στείλει τρελοκομείο. Τη μια ηλιοφάνεια και στο καπάι καταιγίδα και μετά πάλι ηλιοφάνεια κλπ.

Εμείς σ' αυτο το σημείο, ήμασταν τυχεροί και άτυχοι ταυτόχρονα. Είχαμε σταθερά ζεστό εώς πολύ ζεστό καιρό όλες τις μέρες μας με έντονη ηλιοφάνεια.
Μόνο μια απροσδόκητη 10λεπτη μπόρα μας έπιασε αλλά εμείς εκείνη τη στιγμή ήμασταν στον subway οπότε βγαίνοντας απλά αντικρύσαμε τα πάντα μούσκεμα.

Πήραμε τον σωστό subway και φτάσαμε πολύ εύκολα στο C21(βρίσκεται πολύ κοντά στο ground zero) και πριν ακόμα μπούμε μέσα καταλάβαμε τι παίζει όταν βλέπαμε ορδές κόσμου να βγαίνουν φορτωμένοι με τεράστιες κόκκινες τσάντες.
χωριστήκαμε μιας και θα τρώγαμε πολύ παραπάνω ώρα αν πηγαίναμε μαζί στους ορόφους αφού ήταν 2 όροφοι με αντρικά, 3 με γυναικεία, 1 με αθλητικά κι ένας με παπούτσια.

Ο παράδεισος της ευκαιρίας. Εγώ είχα κατά νου ότι θα ψάξω για ευκαιρίες και πράγματα που δε θα μπορέσω να πάρω απ' την Ελλάδα. Έτσι κι έγινε ψώνισα κυρίως κάποια φορέματα επώνυμα σε τιμές γελοίες. Ορισμένα μάλιστα ήταν υπέρχοχα κι είχαν έκπτωση 95%...!!!!
Έτυχε να πάρω εξαιρετικά επώνυμο φόρεμα από 280$ μόλις με 12!!!!!!!!!!
γέμισα το καρότσι μου με πολύ όμορφα ρούχα που όλα μαζί δεν ξεπερνούσαν τα 70$ και κατέβηκα να βρω τον Πάνο.
Τότε αντίκρυσα μια εικόνα που μου έφερε πολύ γέλιο.
Κρατούσε στο χέρι ένα πακέτο μποξεράκια και με περίμενε στη σκάλα σαν κουτάβι πότε θα κατέβω. Το καρότσι του μετά από 2,5 ώρες ήταν άδειο.
Τι έγινε; του λέω
τίποτα. απαντάει . Απλά χρειάζομαι βοήθεια για να βρω ρούχα. Δεν μπορώ μόνος μου.
Αφού πήρε το πακέτο με τα μποξεράκια φάγαμε άλλες 2 ώρες ώστε να πάρει από κάλτσες(λες και στη λαική δεν έχει ωραιότατες "tommy hilfigher") μέχρι μπουφάν, πουκάμισα, φόρμες, αθλητικά, καπέλα κι ότι άλλο του γυάλιζε.
Αποδείχθηκε πολύ χειρότερος από εμένα...
Πληρώσαμε με την κάρτα μας στα ταμεία, φύγαμε κι εμείς με γεμάτες σακούλες όπως όλοι κι ο Πάνος είχε αγοράσει τα 5πλάσια από εμένα. 300$ δώσαμε συνολικά αλλά όλα αν τα αγοράζαμε Ελλάδα θα θέλαμε 2.000 στο νερό.

Αφού βγήκαμε έξω, αποφασίσαμε να πάμε στο ξενοδοχείο τα πράγματα στη συνέχεια να φάμε στο shake shack (τίμια επιλογή τζανκ) και να συνεχίσουμε για little italy.

Έτσι κι έγινε. Το φαγάδικο ήταν μέσα σε ένα ιδιαίτερο κτήριο, γυάλινο όλο και μας άρεσε πολύ. Φάγαμε μπέργκερ με κοτόπουλο και πήραμε τον subway για chinatown.

Η οροφή του εμπορικού που μέσα είναι το shake shack

Το φουτουριστικό κτήριο

Φτάνοντας στην chinatown ένας διαφορετικός κόσμος ανοίγεται. Ο πληθυσμός απαρτίζεται από Κινέζους όπως φαντάζεστε και εκεί μας έκανε εντύπωση πως οι Κινέζοι δεν ήταν το ίδιο εξυπηρετικοί σε σχέση με τους Νεουορκέζους. Δεν ξέρω αν έτυχε αλλά όποιον ρωτήσαμε για το κέντρο με το ζόρι μας απαντούσε. Αυτό μας έκανε αρνητική εντύπωση μιας και είχαμε συνηθίσει αλλιώς τόσες μέρες.

Λοιπον, βγαίνοντας αυτό που αντικρύζεις είναι παντού κινέζικες επιγραφές, και αρκετή βρωμιά σε σχέση με την υπόλοιπη Ν.Υ.
Κυριαρχούσε κάτι σαν αναρχία και βαβούρα αλλά με την άσχημη έννοια.

Κάναμε τη βόλτα μας στην canal st.(αυτός είναι ο κεντρικός δρόμος) και αν αξίζει κάτι από εκεί είναι να προμηθευτείτε από εκεί τα αναμνηστικά σας καθώς παίρνουν παζάρια και είναι ολόιδια με ότι είδαμε στην times sq. Έχουν πολλά μαγαζιά με αναμνηστικά και όλοι θα ικανοποιηθούν.

chinatown

chinatown(canal st)

Έπειτα περπατήσαμε προς την little italy.
Εκεί σαφώς υπήρχε άλλη ποιότητα με πολλά ετσιατόρια γεμάτα με τουρίστες όμορφα μαγαζάκια αν και βέβαια όλα είναι μια τουριστική παγίδα.
Εμείς κάναμε τη βόλτα μας και φύγαμε. Στην αρχή σκεφτήκαμε να φάμε σε έναπολύ ωραίο bistro αλλά μετά είδαμε τις τιμές στον κατάλογο κι αλλάξαμε γνώμη.

Η είσοδος της little italy

Πανικός στα ιταλικά εστιατόρια

Έτσι πήραμε τον subway αφού κάναμε μια μεγάλη βόλτα και γυρίσαμε προς το bryant park όπου θα τρώγαμε για βράδυ στο λατρεμένο μας chipotle.
Φάγαμε τα τέλεια buritos μας με αυθεντική guacalome και πήραμε το δρόμο της επιστροφής με θέα πάντα το κτήριο της chrysler όπου ήταν μια ανάσα απ' το ξενοδοχείο μας το οποίο το είχε θέα.

chrysler building

Αφου τακτοποιήσαμε τα ρούχα μας στις βαλίτσες, κλείσαμε εισητήρια ιντερνετικά και πάλι για το εκπτωτικό χωριό των αμερικάνων που βρίσκεται στο central valley. Το site που κλείσαμε είναι το www.woodburrycommonbus.com
όπου με 30$ το άτομο πήγαινε έλα(η απόσταση είναι περίπου 1 ώρα αλλά αξίζει!!) θα περνούσαμε την επόμενη μέρα μας ως αργα το απόγευμα σε αυτόν τον καταναλωτικό παράδεισο όπου είχαμε ακούσει πως πρέπει να πας με βαλίτσα. Και όντως κακώς δεν πήραμε...

 

[tzenipan]

μέρα 7η

Ξημέρωσε η τελευταία γεμάτη μας μέρα πριν το εξωτικό Μαιάμι.
Θέλοντας και μη ένας κόμπος ανέβηκε γνωρίζοντας πως αυτό θα ήταν το τελευταίο μας πρωινό στη Ν. Υόρκη. Δεν ήταν μες στο πρόγραμμα αυτή η μικρή θλίψη, αλλα βγήκε αυθόρμητα.
Μετά ωστόσο συνειδητοποίησα πως το ταξίδι μας δεν τελειώνει εδώ, αλλά έχει ακόμα ένα κομμάτι γεμάτο δράση, χαλάρωση, κρυτάλλινα νερά, συγκίνηση και μια γερή δόση αδρεναλίνης.
Ξυπνήσαμε λοιπόν στις 8 το πρωί να φάμε το πρωινό μας και μετά να πάμε να πάρουμε το λεωφορείο για woodburry(το meeting point ήταν μπροστά από μια πιτσαρία στην times sq κοντά).
Φτάσαμε τρέχοντας και πάλι, γιατί στο πρωινό πιάσαμε την κουβέντα και χάσαμε λίγο τον χρόνο. Είχαμε συνηθίσει πια να τρέχουμε για να προλάβουμε...
Φτάσαμε λοιπόν, είδαμε κι άλλο κοσμο να περιμένει(κρατώντας βαλίτσες) και καταλάβαμε πως εκεί έπρεπε να περιμένουμε.
Μετά από λίγο ήρθε το λεωφορείο μας(εμείς είχαμε κλείσει απ' το ιντερνετ καθώς γλυτώνει 5$ το άτομο αν κλέισεις online). O οδηγός έλεγξε τα εισητήρια και μπήκαμε μέσα. Με μια μικρή καθυστέρηση ξεκινήσαμε για το εκπτωτικό χωριό που τόση φήμη έχει.
Η διαδρομή ήταν ευχαριστη αν και το πούλμαν παλιό. Βλέπαμε πολύ όμορφα τοπία, περιποιημένα. Όμορφα σπιτάκια μ' ανθισμένους κήπους και δρόμους μεγάλους, καινούριους με λουλουδιασμενα στηθαία αντι για τσιμενταρισμένα. Η διαδρομή μας ενθουσίασε μπορώ να πω. Είδαμε ακόμα ένα διαφορετικό κομμάτι, που δεν είχαμε αντικρύσει τόσες ημέρες.
Μετα από 1,5 ώρα φτάσαμε στο woodburry.
κατεβήκαμε, μπήκαμε στο κέντρο υποδοχής όπου πήραμε ένα χαρτί με όλες τις επιπλέον εκπτώσεις που παρείχαν σήμερα τα μαγαζιά.
Το εκπτωτικό χωριό μοιάζει σε στυλ με το δικό μας στα Σπάτα αλλά βέβαια το δικό μας είναι το 1/5 μπροστά σ' αυτό το μεγαθήριο.
Σπιτάκια με κεραμοσκεπές φιλοξενούσαν όλες τις διάσημες μάρκες σε τιμές outlet.
Κοιτάζοντας το χάρτη που μας έδωσαν φτιάξαμε ένα πλάνο γιατί ως τις 6 το απόγευμα έπρεπε να έχουμε ψωνίσει τα πάντα και να φάμε κι όλας.

Όσον αφορά τα ψώνια μας, στις αμερικάνικες μάρκες ήταν ένας παράδεισος.
Τι εννοώ;
Τα φουτεράκια GAP(ναι αυτά που χρυσοπληρώνουμε εδώ) τα αγοράσαμε προς 18$ το καθένα, calvin klein ήταν επίσης πολύ οικονομικά όπως και τα nautica,vans,polo. Northface επίσης πού οικονομικά σε σχέση με Ελλάδα όπως και nike, new balance, adidas. Αυτά τα τιμήσαμε δεόντως.

Κάναμε τις αγορές μας χαλαρά, ενώ γύρω μας παντού αλαφιασμένοι Κινέζοι με βαλίτσες έτρεχαν κυριολεκτικά μην και δεν προλάβουν να κατεβάσουν ολόκληρα τα μαγαζιά. Δε μπορώ να κρύψω πόση εντύπωση μου έκανε η άνεση των Κινέζων στις αγορές τους. Τις έπαιρναν 10-10 τις πανάκριβες τσάντες.

το woodurry

κι άλλο woodburry

οι δρόμοι άδειοι, τα μαγαζιά γεμάτα

Αφού φάγαμε στον πολύ όμορφα διαμορφωμένο χώρο και πάλι chipotle(πολύ μου έχει λείψει αυτό το μαγαζί), κάναμε ακόμα κάποιες μικροαγορές της τελευταίας στιγμής και βουρ στο σημείο συναντησης με το λεωφορείο μας.

Η επιστροφή ήταν εξίσου όμορφη, μάλιστα ο οδηγός μας είχε φωνάρα και μας τραγούδησε new york,new york πολύ όμορφα ενώ η θέα καθώς φτάναμε στο νησί ήταν εξαιρετική.

Η όμορφη θέα καθώς πλησιάζαμε

Κατεβήκαμε στην 42 st και με το λατρεμένο μας λεωφορείο φτάσαμε-φορτωμένοι σαν τα γαιδούρια- στο ξενοδοχείο μας. Η ώρα είχε πάει 8 και έπρεπε να φτιάξουμε βαλίτσες, να κάνουμε e-check in (για να γλιτώσουμε ταλαιπωρία) και το αργότερο 4 τα ξημερώματα να ξεκινήσουμε για αεροδρόμιο.
Είχαμε αποφασίσει πάλι να πάμε με μετρό και airtrain και να γλιτώσουμε τα 60$ του ταξί.
Έτσι τη τελευταία μας νύχτα δεν είχαμε χρόνο για πολλά πράγματα.

Η επόμενη μέρα πλησιάζει...

Και ναι, το woodburry άξιζε, όποιος πάει Ν.Υ. θα είναι καλό να το χωρέσει μέσα στο πρόγραμμα. Γενικά είναι καλό να υπάρχει ένα budget για ψώνια μιας κι οι τιμές είναι αστείες σε πολλά προιόντα.

και άλλα τόσα σχεδόν κείτονται στο πάτωμα

 

[Dina Z]

Αυτη τη στιγμη δεν ειμαι σιγουρη αν ζηλευω πιο πολυ το ταξιδι, το woodurry, η τα ψωνια. Το αποφασισα ζηλευω τα ψωνια

 

[tzenipan]

Dina Z, Αυτά τα ψώνια στη Ν.Υ. μεγάλη υπόθεση!! Απόλαυση....

 

[tzenipan]

Μέρα 8η(άφιξη στο Μαιάμι)

Το ξυπνητήρι χτυπάει δαιμονισμένα...αρνούμαστε να το ακούσουμε... Η ώρα δεν είναι ούτε 4 τα ξημερώματα. Οι βαλίτσες είναι σχεδόν πανέτοιμες και μετά από ένα βιαστικό έλεγχο στο δωμάτιο μήπως και ξεχάσαμε κάτι, κατεβήκαμε για check out.
Η πτήση μας αναχωρούσε 8 το πρωι από jfk όμως μιας και θα πηγαίναμε με μετρό-airtrain έπρεπε να είμαστε πολύ νωρίτερα για να μην έχουμε εκπλήξεις.
Δυστυχώς δεν προλάβαμε να φάμε πρωινό, οπότε φύγαμε αποχαιρετώντας το ξενοδοχείο μας. Σύραμε τις βαλίτσες μας ως τον grand central όπου θα πέρναμε τον subway. Εκεί με μια αλλαγη θα συνεχίζαμε με την γραμμή Ε, η οποία συνδεεται με το airtrain στο σταθμο jamaica. Εκεί στον subway που αλλάζαμε υπήρχε ένας τεράστιος αρουραίος πάνω στην αποβάθρα. Δε θέλω να σας περιγράψω πως πέρασε το 5λεπτο αναμονής.
Αφού επιβιβαστήκαμε η νύστα ήταν έντονη κι ανυπομονούσαμε να ρίξουμε εναν 3ωρο υπνάκο μέσα στο αεροπλάνο.
Είχαμε κάνει e-check in κάτι που μας γλίτωσε πολύ χρόνο. Η πτήση μας ήταν με british άλλα υποστηριζόταν απο την american airlines.
Φτάσαμε πολύ άνετα στον terminal 8 που αναχωρούσαμε (το airtrain σ' αφήνει σε όποιον terminal χρειάζεσαι) και από εκεί αφήσαμε τις βαλίτσες μας(εγώ με πόνο ψυχής μετά την λαχτάρα που πέρασα).

Περιμέναμε στο lounge που ήταν πολύ άνετο και σου παρέχει σύνδεση ιντερνετ για μισή ώρα. Ο Πάνος κυνηγούσε Πόκεμον κι εγώ έψαχνα για τον καιρό.

νυσταγμένοι αλλά χαρούμενοι

Όσον αφορά την επιλογή να πάμε Μαιάμι κι όχι κάπου αλλού. Πολλά είχα διαβάσει, κυρίως για τον καιρό την περίοδο που θα πηγαίναμε. Και η εφαρμογή το επιβεβαίωνε. Τροπικές καταιγίδες όλες τις μέρες έδινε. Το ξενέρωμα μου προσπαθούσα να μην το μεταφέρω στον Πάνο, αφού μόνο τον προετοίμαζα λέγοντας του "Ξέρεις το Μαιάμι έχει τροπικό κλίμα, είναι απέναντι απ' την Κούβα στην ουσία, οπότε να ξέρεις οτι μπορεί να μας πιάσει καμιά τροπική βροχή..."
Είχα διαβάσει πολλά... απίστευτη υγρασία, αφόρητη ζέστη κι όλα τα συναφή.
Κάπως έτσι, επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο και κλείσαμε τα μάτια μας....λίγο....
Για την ακρίβεια τα ανοίξαμε μόλις άναψε η ένδειξη για ζώνες. Φτάναμε!

Η όμορφη ακτογραμμή του Μαιάμι.

Προσγειωθήκαμε, παραλάβαμε τις βαλίτσες μας ιδιαίτερα εύκολα, και μιας και είχαμε διαβάσει πως δεν υπάρχει σύνδεση(φυσικά και υπάρχει συγκοινωνία-θα γράψω μετά γι αυτό) πήραμε ταξί το οποίο μας άφησε στο ξενοδοχείο μας πάνω στην ocean drive(η διαδρομή κόστιζε φιξ 35$).
O καιρός ήταν υπέροχος. Μόνο κάποια μικρά συννεφάκια.
Ο "αέρας" του Μαιάμι μας ξετρέλανε μετά την ζωή στην πόλη τόσες μέρες. Βλέπαμε όλους να πηγαινοέρχονται με τα μαγιό τους και τις πετσέτες τους, ισπανόφωνη μουσική ακουγόταν στην ocean dr απ τα μαγαζιά. Ναι, αυτό θέλαμε!
Ανεβήκαμε στο ξενοδοχείο μας το οπόιο και συστύνω ανεπιφύλακτα.
https://room-matehotels.com/es/waldorf/
Το δωμάτιο ήταν φανταστικό και η τοποθεσία ό,τι καλύτερο μπορεί να ζητήσει κανείς στο miami!
Μοντέρνο, καθαρό με πολύ ευγενικό προσωπικό.
Παρότι λέγαμε σε όλη τη διαδρομή πως θα κοιμηθούμε λίγο, δεν κρατιόμασταν να βάλουμε τα μαγιό μας και να πάμε στην περιφημη south beach.
Πήραμε τις πετσέτες θαλάσσης που μας παρείχε το ξενοδοχείο και περνώντας απλά τον δρόμο με τους φοίνικες, βρεθήκαμε σ' αυτόν τον μικρό παράδεισο.

Η παραλία στην southbeach

Λευκή άμμος μέχρι εκεί που πάει το μάτι σου, κόσμος πολύς αλλά ΟΧΙ στριμωγμένος, σπιτάκια ναυαγοσώστη όπως βλέπαμε στο baywatch, νερά που φαίνονταν να σε καλούν να μπεις.
Απλώσαμε τις πετσέτες μας στις πολυτελείς ξαπλώστρες και πλησιάσαμε στα νερά. Εκεί ήταν η απόλυτη αποκάλυψη. Νερά ζεστα(όχι ζεστά όπως λέμε στην Ελλάδα-κανονικά ζεστά-σαν τζακούζι ένα πράγμα) πεντακάθαρα και κρυστάλλινα.
Εγώ δεν πολύγουστάρω να είμαι στη θάλασσα για ώρα αλλά εκεί έμενα μέσα 2 ώρες συνεχόμενες κι έβγαινα επειδή έπρεπε να βάλω αντηλιακό.

Όσον αφορά τις ξαπλώστρες κοστίζουν ακριβά(50$/σετ) γι αυτό απ' την επόμενη κάναμε ότι κάνανε όλοι. Αγοράσαμε μια ομπρέλα με 10$ απ΄ τα τουριστικά, τη στήναμε μπροστά ακριβώς στον ωκεανό παίρναμε τα καρεκλάκια και τις πετσετες που μας παρείχε το ξενοδοχείο κι έτσι την περάσαμε πάμφθηνα και υπέροχα. Όποιος πάει, αυτό να κάνει εξ αρχής.
Καθίσαμε εκεί μέχρι αργά και κατά το απόγευμα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να κάνουμε ένα μπάνιο. Πρώτα θα περνούσαμε από μια κάβα να πάρουμε νερά γιατί ήταν παντού ακριβα.
Κι εκεί είχαμε την πρώτη μας έκπληξη.
Στην κάβα δούλευε ως ασφάλεια ένας Έλληνας ο οποίος μόλις μας άκουσε μας πήρε αγκαλιά και μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα.
Ο Γιώργος, που μετά τον γνωρίσαμε και καλύτερα, ζούσε 3 χρόνια εκεί, και ήταν ΠΟΛΥ ευχαριστημένος πλεόν. Πέρασε και πολύ δύσκολα όπως μας είπε, αλλά τελικά κατάφερε να φτιάξει μια όμορφη ζωή εκεί και με πολλή δουλειά να βγάζει 4.500$/μήνα. not bad.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε λίγο μιας και θέλαμε το βράδυ να κάνουμε μια αναγνωριστική βόλτα στο νυχτερινό Μαιάμι.
Έτσι κι έγινε.
Να σας πω εδώ πως όλη η ζωή(νυχτερινή και μη) είναι στη soutbeach και δεν αξιζει κανείς να πάει μαιαμι και να μείνει οπουδήποτε αλλού.
Η νύχτα ήταν γεμάτη φωτα, μουσική και κόσμο. Περπατήσαμε πολύ, φτάσαμε στην espanola way ένας δρόμος με όμορφα μπαράκια.

espanola way

Τελικά καθίσαμε σε ένα μαγαζί στην ocean dr. ήπιαμε ένα....διαφορετικό κοκτέιλ... και μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.

μπαρακι στην ocean dr

limo

το κοκτέιλ δια του 2

Ξεκούρατοι και χαλαροί όσο ποτέ, κοιμηθήκαμε ανέμελα, χωρίς να βάλουμε ξυπνητήρι.
Η επόμενη μέρα θα είχε και εξόρμηση παραέξω, αλλά όλες οι μέρες μας θα είχαν το πρωί βουτιά στην μαγική southbeach φυσικά.

 

[Dina Z]

Dina Z, Αυτά τα ψώνια στη Ν.Υ. μεγάλη υπόθεση!! Απόλαυση....

Συνδυασες ταξιδι και αγορες. Τι αλλο να ζητησεις απο τη ζωη σου;