Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.957
- Likes
- 52.382
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Tο ground zero... Μηδέν εις το πηλίκον, ένα χαριτωμένο εργοτάξιο. Δεύτερο έρχεται το Άγαλμα της Ελευθερίας: προβατοειδείς ουρές για ένα άσχημο, άτεχνο άγαλμα-σιδεράτζα. Κάτσε στο καραβάκι (από μακριά το βγάζεις μια χαρά φωτό) και συνέχισε για το Έλλις, μακράν καλύτερο. Θα κουφάνω μερικούς λέγοντας πως νομίζω πως η γέφυρα του Μπρούκλιν είναι πατάτα, σιγά τη θέα. Τρίτο το meatpacking; γεμάτο ημιμεθυσμένες χοντροκώλες Αγγλίδες με το Lonely Planet στο χέρι για να δουν τα πιο "hip places", προσοχή στα ξερατά. Α, και τα λαμπιόνια στην Times Square για γέλια είναι και η αναλογία Αγλίδων και Γιαπωνέζων προς νορμάλ ανθρώπους είναι 25 προς 1, αλλά 5 λεπτά θα σου φάει, δεν είναι πρόβλημα. Η Τσάινα τάουν κάτι λέει (αμυδρά), αλλά το Little Italy είναι μεγάλο μπάζο... Απαράδεκτο και το μουσείο ανθρωπολογίας/επιστημών/μπουρδολογίας (μηδέν συνεκτικότητα, λεζάντες για μόγγολα τύπου "οι Μίνωες ήταν λαός που δεν υπάρχει πια", "στην Αφρική πλέον δεν υπάρχουν ανθρωποφάγοι" και γενικώς κιτς) και δεν τρελάθηκα και με το Central Park (εμ... Ένα πάρκο. Μεγάλο. Καθαρό).Μμμ...μάλλον θα είμαι αυτός που θα ζήσει πρώτος την εμπειρία για να τη διηγηθεί μετά.
Τέσπα, ποιό αξιοθέατο στη NY που είδατε θεωρείτε ότι δεν άξιζε ούτε το χρόνο, ούτε την αναμονή, ούτε το κόστος?
Στα συν ό,τι έχει να κάνει με το Χάρλεμ, μαζί και η διαμονή εκεί. To Broadway, η διαφορετικότητα που έχουν αρκετές γειτονιές μεταξύ τους, το περπάτημα γενικώς, τα κτίρια αν δε βαριέσαι τη σιδεράτζα, τα στριπτιτζάδικα (!), ο γενικός αχταρμάς πλάκα έχει, καραμάστ το Έλλις (πολύ καλοφτιαγμένο και συγκινητικό), αλλά πάλι μένω με το Χάρλεμ (π.χ η "πασαρέλα" που βλέπεις μεσημεριάτικα, το gospel, τα κτίρια, ο κόσμος, τα γκραφίτι, το Apollo)... Αν είχα πάει και Μπρονξ θα ήμουν πολύ πιο ευχαριστημένος, θεωρώ μεγάλο λάθος που δεν του δώσαμε προτεραιότητα. Από φαγητό, υποφερτά, με εξαίρεση ένα εξαιρετικό κυπριακό στην Αστόρια που του έδωσα και κατάλαβε, αλλά τουλάχιστον έχει μεγάλη ποικιλία (τη μία ινδικό, την άλλη βιετναμέζικο, μετά αιθιοπικό και στο τέλος πίτσες μπλε). Σε σχέση με τις υπόλοιπες πολιτείες που έχω επισκεφθεί, οι Νεοϋορκέζοι είναι αγενείς και αδιάφοροι.
Για μας το διήμερο διάλειμμα στην Ουάσιγκτον ήταν πολύ θετικό break από μια ΝΥ που θα χαρακτήριζα ενδιαφέρουσα, αλλά λίγο κουραστική και όχι και τίποτε το φοβερό (έχει πόλεις την ίδια ήπειρο που της ρίχνουν στα αυτιά σε όλους τους τομείς), είναι από αυτούς τους υπερτιμημένους αλλά οπωσδήποτε must προορισμούς, βαρετή δεν την λες κι έχει ένα σχετικό χαρακτήρα.