Βιετνάμ Καμπότζη Ταϊλάνδη ΝΑ Ασία για 3 μέρες ως 3 μήνες. Πόσο ακριβώς; Θα δείξει.

[poised]

Μιά σημαντική πληροφορία είναι ότι στη Μαλαισία οι κάρτες Εθνικής Τράπεζας παίρνουν προμήθεια ένα 1€+ % από οποιαδήποτε ποσό συναλλαγής πχ 20 λεπτά!!!! Αυτό δεν συμβαίνει στην Ταϊλάνδη.Μία άλλη υπηρεσία τύπου taxi σε Μαλαισία & Ταϊλάνδη εκτός Grab είναι το indrive app όπου δέχονται μόνο μετρητά.

Έχω την εντύπωση ότι όταν έκανα το ταξίδι αυτό δεν έβρισκες grab εκτός Μπανγκόκ και ακόμα και εκεί υπήρχαν ελάχιστοι οδηγοί συγκριτικά.

Τα επόμενα χρόνια το grab ξέφυγε σε όλη την ΝΑ Ασία με πολύ επιθετική πολιτική, έδινε δωράκια και εκπτώσεις συνέχεια, σε σημείο που κάθε τρίτη χρήση ήταν τζάμπα ή σχεδόν τζάμπα. Φαντάζομαι ήταν αντίστοιχα γενναιόδωρο και για τους οδηγούς. Αφού έκλεισε τους άλλους σταδιακά γινόταν πιο ακριβό, προσπάθησε να επεκταθεί και σε άλλα (φαγητό, πληρωμές) αλλά με τον covid άλλαξαν τα δεδομένα εντελώς.

Τώρα αντιμετωπίζει προβλήματα σε μερικές χώρες και έχουν αναβαθμιστεί ή εμφανιστεί άλλες τοπικές υπηρεσίες, κάτι το οποίο είναι θετικό κατά την άποψη μου, χρειάζονται εναλλακτικές και τρόποι να ξέρεις που κινούνται οι τιμές για να μην σε κάνουν ότι θέλουν οι ταρίφες κάθε είδους.

 

[LIK]

Έχω την εντύπωση ότι όταν έκανα το ταξίδι αυτό δεν έβρισκες grab εκτός Μπανγκόκ και ακόμα και εκεί υπήρχαν ελάχιστοι οδηγοί συγκριτικά.

Τα επόμενα χρόνια το grab ξέφυγε σε όλη την ΝΑ Ασία με πολύ επιθετική πολιτική, έδινε δωράκια και εκπτώσεις συνέχεια, σε σημείο που κάθε τρίτη χρήση ήταν τζάμπα ή σχεδόν τζάμπα. Φαντάζομαι ήταν αντίστοιχα γενναιόδωρο και για τους οδηγούς. Αφού έκλεισε τους άλλους σταδιακά γινόταν πιο ακριβό, προσπάθησε να επεκταθεί και σε άλλα (φαγητό, πληρωμές) αλλά με τον covid άλλαξαν τα δεδομένα εντελώς.

Τώρα αντιμετωπίζει προβλήματα σε μερικές χώρες και έχουν αναβαθμιστεί ή εμφανιστεί άλλες τοπικές υπηρεσίες, κάτι το οποίο είναι θετικό κατά την άποψη μου, χρειάζονται εναλλακτικές και τρόποι να ξέρεις που κινούνται οι τιμές για να μην σε κάνουν ότι θέλουν οι ταρίφες κάθε είδους.

Στο Phuket το χρησιμοποίησα πολλές φορές & ειδικά δικάβαλο σε παπάκι!

 

[LorenzoTheGreek]

Πολύ χρήσιμη η ψυχανάλυση των Ταιλανδών ,σε διαβάζω από το Krabi resort & κάθε μέρα έχω τα ίδια προβλήματα με τις μεταφορές γι'αυτό χρησιμοποιώ το Grab app View attachment 424832

Καλημέρα ! Εκεί μείναμε και εμείς στην Ao Nang , στο Krabi resort. Κεντρικότατο σημείο με ωραία παραλία! Καλή επιλογή

 

[KIKI]

Είσαι ωραίος ! Ξεκιναω διάβασμα....
Τωρα ειδα οτι οταν ξεκινησες την ωραιοτατη ιστορια σου ηταν οταν εκανα αποβαση στην Ιαπωνια, και δεν την πηρα ειδηση στον γυρισμό γιατι αφοσιωθηκα στη συγγραφή

 

[poised]

Και καλά έκανες και αφοσιώθηκες στην συγγραφή της δικής σου που διαβάζω τώρα (όσο προλαβαίνω)!

 

[poised]

Koh Tao: Σαν να κολυμπάς σε τροπικό ενυδρείο

Επειδή την είχα καταλάβει την δουλειά με τις εκδρομές από την πρώτη φορά στο Πουκέτ, δηλαδή το πως τραβάνε κάτι που γίνεται σε λίγες ώρες σαν πακέτο μίας μέρας, είχα κάνει αρκετά καλή έρευνα αγοράς την προηγούμενη ώστε να πάρω κάποιο πακέτο που θα ήταν όντως snorkeling και όχι βαρκάδα με ολίγον από. Βέβαια μέχρι και να το κάνεις δε μπορείς να ξέρεις με σιγουριά και αν δεν έχεις να συγκρίνεις πολύ λιγότερο, αλλά τελικά έμεινα ευχαριστημένος από την επιλογή μου.

Ξύπνησα για άλλη μια φορά πολύ πρωί, πακέταρα, άφησα τα πράγματα στην ρεσεψιόν αλλά δεν είχα αποφασίσει ακόμα αν θα έφευγα ή όχι. Ήθελα λοιπόν να έχω την επιλογή. Κρεβάτια είχαν, οπότε τους είπα ότι θα τους ειδοποιούσα με την επιστροφή αν θα έμενα πάλι ή όχι.

Πήγα στο καταδυτικό κέντρο λίγο σαν τον σκουντούφλη από την νύστα, δεν με είχε πιάσει ο καφές ακόμα. Περιμέναμε αρκετή ώρα (γιατί κατά το γνωστό μαζευόμαστε αυστηρά ως κάποια ώρα για να φύγουμε χαλαραααα καμιά ώρα μετά). Και όπως καθόμουν σε μια καρέκλα προσπαθώντας να μην με πάρει ο ύπνος και σωριαστώ και γελάνε όλοι, άρχισε να καθαρίζει λίγο το βλέμμα μου και συνειδητοποίησα ότι κοιτάω αυτό:

WTF δηλαδή, τι στην ευχή κάνουν οι φώτος του Αιγαίου στην άλλη άκρη του κόσμου; Ήμουν σίγουρος ότι υπήρχε μία ιστορία πίσω από αυτό. Ο ιδιοκτήτης είναι Έλληνας; Μήπως έκανε ταξίδι στην Ελλάδα και έπαθε την πλάκα του ("σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά" άλλωστε); Μήπως δεν έχει πάει ποτέ αλλά είναι όνειρο ζωής;

Ρώτησα λοιπόν ένα τύπο που ήταν εκεί, με παρέπεμψε σε έναν άλλο, που με παρέπεμψε στο αφεντικό. Το αφεντικό ήταν μία 40+ Ταϊλανδέζα κυρία με αρκετά περιττά κιλά και αυστηρό ύφος. Την ρώτησα λοιπόν ποιος τράβηξε τις φωτογραφίες που ήταν στον τοίχο. Με ρώτησε επιφυλακτικά "γιατί". Της λέω γιατί είναι από Ελλάδα και θέλω να δω πως βρέθηκαν εκεί. Και που το ξέρεις ότι είναι από Ελλάδα μου είπε πάλι διερευνητικά. Είμαι Έλληνας της λέω, ε, ξέρω. Με κοίταξε για λίγο και τελικά μου είπε ότι έβαλε μία υπάλληλο να βρει ωραίες φωτογραφίες με θέα και θάλασσα για τον τοίχο και αυτές έβγαλε το google πάνω πάνω, οπότε τις εκτύπωσαν και κορνίζαραν. Δεν είχε καν ιδέα ότι ήταν από Ελλάδα. Ξενέρα;

Κάποια στιγμή μας φόρτωσαν στο καράβι, γνωριστήκαμε με τον αγγλόφωνο δυτικό "αρχηγό", ο οποίος είχε προφορά και ήταν κάπως δύσκολο να τον καταλάβεις τι έλεγε αλλά η δουλειά γινόταν. Μας είπε ότι ήταν προγραμματισμένο να κάνουμε 4 ή 5 στάσεις για snorkeling (δε θυμάμαι τώρα ακριβώς) κυκλώνοντας το νησί, αλλά στις μία από αυτές και μάλιστα την καλύτερη κατά αυτόν δε μπορούσαμε να πάμε εκείνη την μέρα γιατί κάποιο μέλος της βασιλικής οικογένειας (μη νομίζετε, κάποιο δευτεροξαδέρφι) είχε έρθει να κάνει το μπάνιο του σε ένα resort στο πίσω μέρος του νησιού και είχαν κλείσει την περιοχή για λόγους ασφαλείας. Μάλιστα δεν ξέρανε καν αν θα μας επέτρεπαν να περάσουμε, ίσως χρειαζόταν να επιστρέψουμε όπως ήρθαμε για να πάμε στο τελευταίο μέρος, οπότε δεν θα βλέπαμε καθόλου την βόρεια πλευρά. Γκαντεμιά.

Το βάζω αυτό εδώ πριν την επόμενη παράγραφο για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Δεν είμαι ειδικός στη πολιτική ανάλυση ή σύγχρονη ιστορία, ούτε προσπαθώ να το παίξω τέτοιος. Μου αρέσει να διαβάζω κάποια πράγματα για τις χώρες που πηγαίνω ώστε να καταλαβαίνω περισσότερα και μέσα από αυτά διαμορφώνω μία άποψη που ενδεχομένως είναι επιφανειακή. Ότι γράφω στην συνέχεια είναι η σχηματισμένη εντύπωση από αυτά που διάβασα και όχι κάποια βαθιά τεκμηριωμένη ανάλυση.

Παραδοσιακά από τις εποχές των βασιλείων των Σιάμ οι αυτοκράτορες θεωρούνταν σχεδόν μυθικά ή ιερά όντα και λατρεύονταν από τον λαό. Παρόλο που στην πρόσφατη ιστορία ο βασιλιάς ήταν πιο κοσμικός και είχε μικρότερο ρόλο και όχι την ίδια αίγλη, τύχαινε σεβασμού από τον λαό και συχνά αποτελούσε έναν παράλληλο πόλο δίπλα στους ισχυρούς της χώρας που έκαναν κουμάντο.

Η στρατιωτική χούντα που κυβερνούσε τότε είχε εργαλειοποιήσει αυτό τον σεβασμό, μετατρέποντάς τον σε υποχρεωτική υποταγή και λατρεία, μιας που ο υπερήλικας αυτοκράτορας που από καιρό δεν τα είχε 400 (πιθανώς ούτε 4) χρησιμοποιούνταν σαν δικαιολογία για την έλλειψη δημοκρατίας, με την εξής απλή λογική. Αν είχες πρόβλημα με την χούντα που ενέκρινε ο βασιλιάς, είχες πρόβλημα με τον βασιλιά, οπότε αυτό ήταν προσβολή και τσουπ στην φυλακή.

Αυτό φυσικά δεν χάλαγε καθόλου τα υπόλοιπα μέλη της βασιλικής οικογένειας που μαζί με τον βασιλικό ποτιζόταν και η γλάστρα (εντάξει εδώ ταίριαξε και γαμώ η παροιμία). Να σαν το εν λόγω μέλος που επειδή πήγε να κάνει το μπάνιο του έπρεπε να αδειάσει όλη η περιοχή λες και ήταν εμίρης. Επίσης αυτό εξηγεί και τον παροξυσμό με το κοντά ενάμιση-δύο χρόνια πένθος που κράτησαν και κατά το οποίο κάθε ταιλανδέζος είχε ως "υποχρέωση" να πάει να προσκυνήσει τον (νεκρό) βασιλιά και που νομίζω το πτώμα του οποίου δεν ήταν καν στον χώρο που τους πηγαίνανε για προσκυνητό, αλλά η σκέψη μετράει.

Επιστρέφοντας στο θέμα. Ξεκινήσαμε από το λιμάνι με αριστερόστροφη πορεία. Ο "αρχηγός" μεταξύ άλλων μας έκανε και "οικολογική εκπαίδευση". Δεν πατάμε, κόβουμε ή παίρνουμε τα κοράλλια, δεν ρυπαίνουμε το περιβάλλον, δεν ταΐζουμε τα ψάρια, δεν βγαίνουμε από τις σημαδούρες, και άλλα. Κοίτα να δεις πως έχουν αλλάξει τα πράγματα σκεφτόμουν γιατί σε άλλη περίπτωση που είχα πάει ήταν στα @@ τους. Βέβαια όλα αυτά ήταν θεωρία που δεν τήρησε κανείς από το πλήρωμα, ούτε αυτός και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Θα το γράψω στην συνέχεια. Δυστυχώς όπως και με τους ελέφαντες, σε ένα μεγάλο βαθμό απλά άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς για τους τουρίστες.

Θυμάστε που έλεγα την άλλη φορά που τους βρίσκουν τους οδηγούς; Ε αυτή τη φορά ήταν ο καπετάνιος. Άκουγε κάτι (παραδόξως εύηχα) rap και hip hop όλη την ώρα τραγουδώντας και χορεύοντας στο τιμόνι. Δυστυχώς σε βίντεο δεν τον πέτυχα στα πιο ντουζένια του. Κουνιόταν όχι από το καράβι αλλά επειδή είχε τη μουσική μέσα του.

Ενώ προσπαθούσε ο άνθρωπος να στρίψει το 'γάρο του και το καράβι δεν τον άφηνε. Επαγγελματίας, όχι αστεία.

Μαζί είχε βοηθό για όλες τις δουλειές έναν άλλο τύπο, που ήταν περίπτωση από μόνος του, αλλά και οι δυο μαζί κάποιες στιγμές συγχρονίζονταν και τραγούδαγαν και χόρευαν κάποιο στίχο και ήταν σαν σουρεάλ βίντεο κλιπ. Κρίμα που δε μπορώ να βάλω βίντεο με μουσική.

(συνεχίζεται)

 

[poised]

Δυστυχώς δεν είχα κάμερα που μπορούσε να μπει στο νερό ή τρόπο να βγάλω φώτος ή βίντεο υποβρύχια. Πια δεν θυμάμαι τίποτα από τις εικόνες που είδα μέσα στο νερό, εκτός από το αίσθημα, το οποίο ήταν εξωπραγματικό. Ένιωθα σαν να κολυμπάω μέσα στην τηλεόραση που δείχνει ντοκιμαντέρ τροπικών θαλασσών. Έχω ξανακάνει snorkeling σε παρόμοια μέρη αλλά είτε εκείνη την μέρα ήμασταν τυχεροί είτε απλά το νησί ήταν απίστευτο, τέτοια ποικιλία σε ψάρια, μικρά και μεγάλα, εικόνες από υφάλους, κοράλλια και υδρόβια ζωή δεν είχα ξαναδεί (ούτε ξαναείδα τόσο καλά).

Οι φωτογραφίες που θα βάλω εδώ είναι πάνω από το καράβι κάνοντας τον κύκλο του νησιού. Δεν είμαι σίγουρος ακριβώς που έγιναν οι στάσεις. Περάσαμε και είδαμε τις 2-3 παραλίες του νησιού από την ανατολική πλευρά. Κάθε παραλία είχε και το resort της αλλά όπως είπα και νωρίτερα, ήταν πολύ δεμένα με το περιβάλλον και δεν σε ενοχλούσαν. Μόνο μία από αυτές φαινόταν επισκέψιμη (και πιθανώς άξιζε) για κάποιον που θα το έκανε με τα πόδια από την άλλη άκρη.

Από πρότερη εμπειρία ήξερα ότι στο σνόρκελινγ καίγεσαι από τον ήλιο. Οπότε εκτός από αντιηλιακό με το κιλό που έβαζα συνέχεια, είχα προνοήσει και μέσα στο νερό φόραγα την λευκή μπλούζα (εκείνη που είχα λερώσει στις αναρριχήσεις). Αν είχα μακρυμάνικη θα την φόραγα αλλά δεν είχα. Με κοίταζαν οι άλλοι λίγο περίεργα στην αρχή αλλά νομίζω μετά την δεύτερη-τρίτη βουτιά άρχισα να το κάνουν και αυτοί. Παρόλα αυτά κάηκα στον σβέρκο και λιγότερο στα χέρια.

Μαζί ήταν και μία παρέα από 3-4 ισπανίδες. Το πρωί στο μαγαζί που περιμέναμε είχαμε γνωριστεί όλοι οι ξένοι και είπαμε από που είμαστε. Δεν υπήρχαν άλλοι Ισπανοί εκτός από αυτές, εγώ μίλησα στα αγγλικά, οπότε μάλλον θεωρούσαν ότι μπορούσαν να μιλάνε με ασφάλεια. Πριν την πρώτη βουτιά η μία από αυτές είχε αρχίσει μία έντονη συζήτηση, καθόμουν σχετικά κοντά, οπότε έκανα τον αδιάφορο αλλά προσπαθούσα να καταλάβω τι λέγανε. Κάποιο δράμα με πρώην εξιστορούσε, δε θυμάμαι λεπτομέρειες, άλλωστε δεν τα έπιανα όλα γιατί χρησιμοποιούσε αρκετή αργκό, τα ισπανικά μου είχαν σκουριάσει πολύ, ενώ παίζει να ήταν από μούρθια ή βαλένθια που η προφορά τους είναι χέθε μέθα (ή μάλλον χεε μεα για όσους ξέρουν πόσα σύμφωνα κόβουν). Επίσης από το πάθος της μίλαγε σαν πολυβόλο οπότε δεν την προλάβαινα στην μετάφραση.

Αφού λοιπόν έλεγε, έλεγε, κάποια στιγμή η φίλη της πήγε να της δώσει κουράγιο ή κάτι τέτοιο, αλλά αυτή της απάντησε θυμωμένη "pollas azules" και έπεσε ησυχία. Εμένα μέχρι να αναλύσει ο εγκέφαλος ότι είχε ακούσει πήρε λίγο χρόνο αλλά όταν κατάλαβα ότι η απάντηση ήταν "φούτσες μπλε", που δεν ήξερα ότι το λέγανε και στην Ισπανία, μου φάνηκε τόσο απρόσμενο που δεν μπόρεσα να κρατήσω τα γέλια μου. Έκανα ότι δήθεν γέλαγα με φωτογραφίες που έβλεπα στη μηχανή για να μην καταλάβουν ότι τόση ώρα άκουγα. Είχα μπει σε εκείνη την ηλίθια φάση που προσπαθείς να πνίξεις το γέλιο αλλά τελικά δεν τα καταφέρνεις και περιοδικά γελάς σαν άβγαλτος που άκουσε σόκιν ανέκδοτο και δεν μπορεί να διαχειριστεί την ντροπή και το αστείο την ίδια στιγμή.

Ο αρχηγός μας είπε ότι κανονικά ήταν να σερβίρουν το φαγητό μετά την τελευταία βουτιά στη ανατολική πλευρά αυτή που λόγω του βασιλικού θα χάναμε, αλλά τους είπαν ότι υπήρχε πιθανότητα να φύγει, οπότε θα τρώγαμε νωρίτερα και θα περιμέναμε μήπως και είμαστε τυχεροί. Ντάξει βουτιές με γεμάτη κοιλιά δεν είναι και ότι καλύτερο, οπότε προσπάθησα να μην φάω πολύ. Κάποια στιγμή είδαμε ένα στρατιωτικό ελικόπτερο να φεύγει (ελπίζω να μην περίμενε κανείς ότι θα ερχόταν με καράβι μαζί με την πλέμπα), φεύγανε και κάτι βάρκες του λιμενικού που κάνανε περιπολία

Και έτσι συνεχίσαμε προς την τελευταία στάση χωρίς να την χάσουμε. Πρόσεξα βέβαια ότι μόλις ξεκινήσαμε πέταξαν από την κουζίνα του καραβιού όλα τα αποφάγια στην θάλασσα. Καλή η οικολογική ευαισθησία στα χαρτιά και τα "δεν λερώνουμε, δεν ταΐζουμε τα ψάρια" αλλά η βόλεψη φαίνεται είναι καλύτερη.

Εδώ λογικά ήταν η τελευταία βουτιά από εκείνη την πλευρά του νησιού. Δεν θυμάμαι αν ήταν και η καλύτερη.

(συνεχίζεται)

 

[turms]

δεν αξιωθηκα να κανω στην ταυλανδη σνορκελλινγ. Ουτε καταδυση of course. μετα το στραπατσο στην Γαλ. πολυνησια με εχει πιασει φοβος

παντως και εγω τσιμπησα εγκαυματακια εκει απο τον ηλιο. Βαραει κυριολεκτικα. Δεκα χρονια μετα μου ηρθε και ο λογαριασμος απο το να μην φοραω καπελο η να μην βαζω αντιηλιακο στο "ροξ"

 

[poised]

δεν αξιωθηκα να κανω στην ταυλανδη σνορκελλινγ. Ουτε καταδυση of course. μετα το στραπατσο στην Γαλ. πολυνησια με εχει πιασει φοβος

παντως και εγω τσιμπησα εγκαυματακια εκει απο τον ηλιο. Βαραει κυριολεκτικα. Δεκα χρονια μετα μου ηρθε και ο λογαριασμος απο το να μην φοραω καπελο η να μην βαζω αντιηλιακο στο "ροξ"

Μιλάς λες και ξέρω γεγονότα...

Για τον κεφτέ (όπως τον ξέρω εγώ) νομίζω μόνο η ηλικία και η γενετική φταίει για την δημιουργία του, αν είναι αυτό που λες. Δεν είναι ότι ο ήλιος σε χτύπαγε σε κύκλο μόνο σε εκείνο το σημείο, εκτός αν φόραγες ημίψηλο χωρίς τάπα επάνω... H εννοείς ότι έπαθες κάτι άλλο δερματικό σε κάτι που προϋπήρχε;

 

[turms]

Μιλάς λες και ξέρω γεγονότα...

Για τον κεφτέ (όπως τον ξέρω εγώ) νομίζω μόνο η ηλικία και η γενετική φταίει για την δημιουργία του, αν είναι αυτό που λες. Δεν είναι ότι ο ήλιος σε χτύπαγε σε κύκλο μόνο σε εκείνο το σημείο, εκτός αν φόραγες ημίψηλο χωρίς τάπα επάνω... H εννοείς ότι έπαθες κάτι άλλο δερματικό σε κάτι που προϋπήρχε;

εγω ροξ εννοω εκεινο το σημειο στο κεφαλι που ξεκιναει η φαλακρα....αλλιως ροξακι
γενικα η γενετικη φταιει οπως ειπες (το εχω απο σχετικα μικρη ηλικια αλλα παρεμεινε ετσι, δεν επεκταθηκε)
το προβλημα εινα οτι δεν σκεφτηκα ποτε να βαλω αντιηλιακο εως το 2010 που ημουνα ταυλανδη και ενα βραδυ με πονουσε το κεφαλι απο το αστακο-κοκκινισμα....
δηλαδη καπου 7-8 χρονια στον ελληνικο ηλιο (και στο εξωτερικο) το σημειο το βαρουσε ο ηλιος ανελεητα

Να χαμε να λέγαμε..


.περιμένουμε την συνέχεια

 

[GKCAPO]

Εξαιρετική γραφή. Συγχαρητήρια. Ευχαριστούμε.

 

[poised]

Συνεχίσαμε ολοκληρώνοντας σχεδόν τον αριστερόστροφο κύκλο του νησιού, φτάνοντας στην βόρεια πλευρά της δυτικής πλευράς.

Εκεί έχει ένα σύμπλεγμα από δύο μικρά ιδιωτικά νησιά, τα οποία ενώνονται από μία νησίδα άμμου. Αυτό παίζει να είναι και το πιο τουριστικό σημείο του νησιού και για πρώτη φορά είδα αρκετό κόσμο, ίσως έφταιγε ότι τα περισσότερα σνόρκελινγκ τουρ φτάνανε εκεί την ίδια στιγμή.

Κάτι η ντάλα όλη μέρα, κάτι το συνεχές κολύμπι που μπορεί να μην ήταν εντατικό αλλά δεν ήταν και εύκολο (εγώ έκανα και μακροβούτια για να βλέπω πιο κοντά τον βυθό), κάτι η περασμένη ώρα, είχα αρχίσει να νιώθω έντονα την κούραση.

Η πίσω πλευρά της νησίδας είχε ύφαλο από κοράλλια και ο αρχηγός μας έδωσε ραντεβού μετά από κάποια ώρα στην παραλία για να μας οδηγήσει μέσα σε ένα σημείο που πιθανώς θα βλέπαμε τους μικρούς καρχαρίες που συχνάζουν εκεί.

Νομίζω στο μεγάλο νησί δεν επιτρεπόταν να περπατήσεις πέρα από μπροστά στην παραλία, όμως το μικρό νησί είχε μία περιμετρική ξύλινη περατζάδα και ένα μονοπάτι στο λόφο που ανέβαινε σε σημείο θέας.

Έβγαλα πάλι πολλές φωτογραφίες γιατί ήταν ωραία

με έπιασε και το καλλιτεχνικό μου

Γενικά το χάρηκα

Αποφάσισα να ανέβω στο σημείο θέας, που ήταν πιο δύσκολο απ' ότι περίμενα παρόλο που δε φαινόταν ψηλό.

Εκεί είχε και έναν βράχο στον οποίο μπορούσες να ανέβεις και να βγεις σέλφι με αυτή τη θέα ή καλύτερα να σε βγάλει κάποιος άλλος. Ούτε ουρά σε τράπεζα τέτοιο χάλι μέχρι να βγει η κάθε χαζογκόμενα 180 πόζες αδιαφορώντας για τους άλλους που περιμένανε.

Κατέβηκα και ξεκίνησα να κάνω την περίμετρο του μικρού νησιού, αλλά η περατζάδα δεν ήταν σε καλή κατάσταση.

Σε κάποια σημεία είχαν σπάσει τάβλες, σε άλλα έτριζε όλο, κάποια στιγμή ήταν εντελώς διαλυμένο.

και ενώ το σκεφτόμουν να συνεχίσω από τα βράχια, τελικά αποφάσισα να μην κάνω άλλες μαλακίες γιατί ήμουν στην πίσω πλευρά και έτσι και έπεφτα δεν θα το μάθαινε κανείς.

Ήταν εντυπωσιακό πως ανάμεσα στα βράχια ότι φαινόταν σαν πέτρες ήταν στην πραγματικότητα κοράλλια.

Ήμουν πίσω στην ώρα μου στο σημείο της παραλίας που μας είχε πει ο αρχηγός να είμαστε, μαρτυρώντας κάτω από τον ήλιο γιατί φυσικά αυτός άργησε, αν και όχι πολύ. Μπήκαμε λοιπόν στο νερό σε αναζήτηση καρχαριών. Φτάσαμε μέχρι την αρχή του κοραλλιογενή υφάλου και άρχισε να πηγαίνει πέρα δώθε για να τους βρει. Πως; Πάταγε με πέδιλα πάνω στα κοράλλια, σηκώνοντας ένα τεράστιο "σύννεφο" γύρω του από την ζημιά που έκανε και γενικά ήταν τόσο απρεπής με το περιβάλλον που τον σιχάθηκα. Για κάποιο λόγο όμως ενώ θύμωσα δεν του είπα τίποτα. Είτε ήμουν απογοητευμένος χωρίς να περιμένω ότι θα καταλάβει κάτι ο βλάκας, είτε εξαντλημένος και δεν είχα όρεξη ούτε για λεκτική αντιπαράθεση.

Καρχαρίες πάντως δεν είδαμε, άσε που το πέρα δώθε κολυμπώντας (γιατί αυτός περπάταγε) μου άδειασε και τις τελευταίες μπαταρίες.

Βγήκα έξω και είδα μία σεζλόνγκ που είχε αγκαλιά μία ομπρέλα από πάνω. Δεν ήξερα αν χρεωνόταν, πάντως χώθηκα από κάτω, έσπρωξα και την ομπρέλα χαμηλά να καλύπτει όσο το δυνατόν περισσότερο. Βέβαια η αντηλιά ήταν τόσο έντονη που χρειαζόταν γυαλιά ηλίου. Καταβρόχθισα κάτι μπανάνες που είχα λες και δεν είχα ξαναφάει στη ζωή μου και έμεινα εκεί να ξεκουραστώ. Όμως μπροστά έβλεπα αυτή την "πισίνα" οπότε δεν κρατήθηκα και έριξα μία βουτιά, μάλιστα σε ένα σημείο ήταν πολύ ρηχά και το νερό σχεδόν έκαιγε.

Αυτό ήταν το τελευταίο resort στο Τάο, στην άκρη της μεγάλης παραλίας, το οποίο δεν το είχα προσέξει την προηγούμενη από την παραλία.

Μας επέστρεψαν, αυτή τη φορά χωρίς μεταφορά πίσω στο πρακτορείο αλλά μας άφησαν από το λιμάνι να γυρίσουμε μόνοι μας. Εμένα δεν με πείραζε, δεν ήμουν πολύ μακριά, αλλά το βρήκα αστείο ότι στο πήγαινε μας μετέφεραν με όχημα αλλά στο τέλος ο καθένας μόνος του.

Στο δρόμο πέτυχα και κάτι περίεργα πουλιά στον χώρο ενός σπιτιού, σαν μεγάλα περιστέρια

Σιγά ρε άγριε, σκιάχτηκα, κατούρα και λίγο

Δεν είχα αποφασίσει ακόμα αν θα έμενα και μία ακόμα μέρα, οπότε άραξα στο λόμπι του χοστέλ και προσπάθησα να ζυγίσω τι θέλω να κάνω.

(συνεχίζεται)