teo
Member
- Μηνύματα
- 25
- Likes
- 9
- Επόμενο Ταξίδι
- μονακο για φορμουλα
- Ταξίδι-Όνειρο
- σαφαρι στην αφρικη
Ειναι η πρωτη ιστορια που γραφω και πιστευω τα οποια λαθη να μου τα συχωρεσεται(κυριως τα ορθογραφικα!). Τον αυγουστο του 2009 κλεισαμε με την Μαρια ( η γυναικα μου) 10 χρονια γαμου και αποφασισαμε την επετοιο μας να την γιορτασουμε με ενα ωραιο ταξιδι στην Αγια Πετρουπολη η οποια αποτελουσε ονειρο για την Μαρια. Αν και γενικα ταξιδευουμε μονοι μας αυτο το ταξιδι αποφασισαμε να το κανουμε οργανομενο για πολλους λογους που ολοι σας αντιλαβανεσται. Το ψαξιμο ξεκινησε αρκετα νωρις κυριως για να βρω τιμες και παροχες των πρακτορειων. Δεν χρειαστηκε ομως να ψαξω και πολυ, γιατι τα πρακτορεια που οργανονουν ταξιδια στη ρωσια ειναι λιγα. Κατεληξα λοιπον σε ενα πρακτορειο αρκετα γνωστο εδω στη θεσσαλονικη, κυριως για την σχεση του με τον τουρισμο της ρωσιας και τον εισερχομενο και τον εξερχομενο.( αν μου επιτραπει μπορω να πω και το ονομα του πρακτορειου, γιατι τα καλα να λεγονται).Το κοστος της εκδρομης λοιπον ηταν 1390 ευρω το ατομα με ημιδιατροφη, 7 νυχτες(3 Μοσχα,4 Αγ.Πετρουπολη) και περιελαμβανε εισοδους σε αρκετα μουσεια, τα κυριωτερα.19 Αυγουστου λοιπον, 7 η ωρα το πρωι μαζευτηκαμε στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ για την πτηση στη Μοσχα. Εκει μας περιμενε η συνοδος του γραφειου, μας εδωσε καποιες οδηγιες για τα τελωνεια και τα λοιπα, καναμε τσεκ ιν και βρεθηκαμε μεσα σε ενα μποιγκ κατι της VIM AIRLINES(ρωσικη εταιρεια). Μετα απο 2,5 ωρες πτησης ημασταν στη Μοσχα, με θερμοκρασια κοντα στους 20 βαθμους και με ηλιο.Να πω οτι τα διαδικαστικα μας πηραν καμια ωρα, γιατι οι τελωνιακοι ηταν λιγο αργοι, προφανως συνδρομο μιας αλλης εποχης.Μπηκαμε στο λεωφορειο, οπου μας υποδεχτηκε η ξεναγος,( η συνοδος εξακολουθει να ειναι μαζι μας σε ολο το ταξιδι)και αρχισαμε την κλασικη πρωτη βολτα στην πολη με το λεωφορειο. Η εικονα που αντικριζει κανεις στη Μοσχα ειναι μιας μεγαλουπολης, με εμφανη τα σημαδια του καθεστοτως, οτι αφορα τα κτιρια κυριως, αν και με καλυτερη αρχιτεκτωνικη απο αλλες πολεις του πρωην ανατολικου μπλοκ, και παρα πολυ πρασινο. Εβλεπες τεραστια παρκα μεσα στην πολη, τεραστιους δρομους και γενικα τα παντα σε τεραστιες διαστασεις.Μεχρι να φτασουμε στο ξενοδοχειο καναμε στασεις σε διαφορα μερη, αυτο που μου εκανε μεγαλη εντυπωση ηταν μια τεχνιτη πιστα για σκι που ξεκινουσε απο εναν λοφο και κατεληγε μπροστα στο ολυμπιακο σταδιο, και πανω με λιφτ
( δεν ξερω να ανεβαζω φωτογραφιες).Φτασαμε στο ξενοδοχειο νωρις το απογευμα,ενα καλο τετραστερο ξενοδοχειο, ξεκουραστηκαμε, φαγαμε και αποφασισαμε ως καλοι ταξιδιωτες να εξερευνισουμε την πολη οσο αυτο ηταν δυνατο.Αφου πηραμε τις απαραιτητες πληροφοριες, μπηκαμε στο μετρο, το οποιο ειναι τεραστιο, και κατευθηνθηκαμε που αλλου, στην κοκκινη πλατεια.Αν και φοβηθηκαμε οτι δεν θα βγαλουμε ακρη και μεση με τις πινακιδες γιατι ειναι ολες στα ρωσικα, μα ολες, με λιγη τυχη και συνδιασμο με το ελληνικο αλφαβητο τα καταφεραμε.Αξιζει πιστευω να αναφερω οτι σε καμμια στιγμη δεν νιωσαμε τον παραμικρο φοβο, ουτε στο μετρο, ουτε στην βολτα μας η οποια κρατησε μεχρι τις 12 περιπου το βραδυ. Κοκκινη πλατεια την νυχτα.Η γνωστη κατ ονομα αυτη πλατεια, ειναι μια παραληλογραμη τεραστια πλατεια περιστοιχισμενη απο κτιρια της εποχης των τσαρων,( καστρα, παλατια, εκκλησιες) και φυσικα αυτο που βλεπεις απεναντι σου, μολις μπεις στην πλατεια, μιαζει σαν να βγηκε απο παραμυθι. Η εκκλησια του Αγιου Βασιλειου με τους κρεμυδωτους τρουλους οπως τους λενε ειναι ενα θεαμα απιστευτης ομορφιας. Οπως κατευθεινεται κανεις προς την εκκλησια δεξια ειναι το κρεμλινο, θα πω για αυτο παρακατω, και επισης το μαυσολειο του λενιν, ο οποιος ειναι ισως και ο μοναδικος ανθρωπος του παλιου καθεστοτως, ο οποιος απολαμβανει τιμες, αγαλματα, ονομα δρομων κ.α.Η μοναδικη παραφωνια στο ολο παραμυθενιο σκηνικο, ηταν το κτηριο στην αριστερη πλευρα, ενα παλιο παλατι που εχει μετατραπει σε εμπορικο κεντρο και η κακογουστια ηταν οτι το εχουν στολισμενο το κτηριο ολο το χρονο με χριστουγεννιατικα λαμπακια.
Αυτη ηταν η πρωτη μας μερα σε μια πολη που στην αρχη ηταν το αναγκαιο κακο της εκδρομης, αλλα στην πορεια η αποψη μου αλλαξε προς το καλυτερο. Η συναιχεια σε λιγο.
_____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Μη εισαγόμενο
Μοσχα δευτερη μερα. Το προγραμμα σημερα ελεγε μοναστηρι Αγ. Σεργιου. Αφου ολοι του γκρουπ ηταν τυπικοι με τις ωρες, πραγμα περιεργο για ελληνα, μετα απο μια διαδρομη περιπου μιας ωρας, βρεθηκαμε σε εναν χωρο, οπου εξελισεται σχεδον ολη η θρησκευτικη ζωη της ρωσιας. Ο Αγ. Σεργιος ειναι ο προστατης αγιος της ρωσιας και αυτο φαινετε στο μοναστηρι, που η εκταση του ειναι οσο ενα μεγαλο ελληνικο χωριο. Πολλες και τεραστιες εκκλησιες, απιστευτου μεγεθους καμπαναρια, και το ωραιοτερο πιροσκι που εχω φαει ποτε μου. Αξιζει να ξερουμε και ιδικα εδω στη Ελλαδα, οτι η εκκλησια στην ρωσια δεν χρηματοδοτειτε, επισιμα τουλαχιστον, απο το κρατος και για αυτο υπαρχει εισοδος στο μοναστηρι και πληρωνεις για φωτογραφικη και καμερα. Για το βραδυ ειχαμε κανονισει μια παρεα 4 ατομων να βγουμε και να περπατησουμε την πολη, τουλαχιστον οσο μπορουσαμε για να παρουμε μια γευση απο την πολη. Αφου φαγαμε στο ξενοδοχειο απο τον πλουσιο μπουφε, πηραμε το μετρο προς μια κατευθηνση με σκοπο να αρχισουμε την βολτα μας. Χωρις ιχνος φοβου βρεθηκαμε να περπαταμε επι 3 ωρες στη Μοσχα με τον καιρο να παιζει μαζι μας τα δικα του παιχνιδια, ποτε εβρεχε ποτε σταματουσε. Αφου λοιπον ειδαμε μερακα τεραστια αγαλματα, ενα εξ αυτων του λενιν και του στρατηγου ζουκωφ, αφου ειδαμε συντριβανια μεσα στα ποταμια, με τα φωτα να παιζουν τα δικα τους παιχνιδια στην καθε ενναλαγη πιεσης στο νερο, αφου ειδαμε το κρεμλινο, απο εξω σε διαφορα σημεια του, γιατι ειναι και τεραστιο, καταληξαμε σε εναν πεζοδρομο που λεγεται αρμπατ,οπου ειναι μαζεμενα αρκετα καφε, μπαρ και εστιατορια με την ελπιδα να πιουμε ενα ποτο. Η ωρα 12 το βραδυ και δυστηχως δεν ηταν τιποτα ανοιχτο, ουτε καν το χαρντ ροκ. Βρικαμε τον κοντινοτερο σταθμο του μετρο και γυρισαμε για το ποτο μας στο ξενοδοχειο, που ειχε πολλα μαγαζια μεσα τα οποια ηταν και ανοιχτα.
Μοσχα τριτη μερα. Απο την αρχη ακομα αυτη η μερα φενοταν η πιο ενδιαφερουσα του προγραμματος στη Μοσχα. Αρχισαμε την βολτα μας απο τον καθεδρικο ναο, που ολα τα κτιρια στη Μοσχα ειναι τεραστιος. Ειναι μια εκκλησια που τελεισε οχι πριν πολλα χρονια, αλλα πριν απο 10 χρονια αν θυμαμαι καλα, στα ερειπια μιας πιο παλιας εκκλησιας που γκρεμιστικε καποια στιγμη επι καθεστοτως και ειχε δημιουργιθει σε εκεινο το σημειο μια τεραστια πισινα Αρχισε λοιπον να λειτουργει ξανα καπου κατα τα τελη της δεκαετιας του 90 και εγινε η εδρα του πατριαρχη μοσχας. Απιστευτες αγιογραφιες, ψηφιδωτα και πολυ χρυσο. Οι ανθρωποι οπου μπορουσαν το χροισημηπιοισαν για διακοσμηση και αυτο φενεται οπου και αν γυρισεις το κεφαλι σου μεσα στην εκκλησια. Στη συναιχεια πηγαμε στο κρεμλινο, για το οποιο εγω τοσα χρονια πιστευα οτι ηταν ενα κυβερνιτικο κτηριο της μοσχας
. Αυτο που αντικρισα βεβαια δεν ηταν ενα κυβερνητικο κτηριο, αλλα ενα τεραστιο καστρο, χτισμενο μια πολυ παλια εποχη, με παλατια και εκκλησιες να προστειθονται κατα καιρους, και φυσικα απιστευτη αξιοποιηση, κυριως τουριστικη. Αφου λοιπον ειδαμε την αλλαγη φρουρας(καμια σχεση με τους τσολιαδες μας) μπηκαμε στο καστρο οπου η ομορφια των κτηριων ηταν ανεπαναλιπτη. Εκκλησιες για τσαρους, παλατια, παλατακια, παλατουδια και ολα να λειτουργουν σαν μουσεια, δεν τα ειδαμε ολα γιατι δεν θα μας εφτανε ουτε μια εβδομαδα. Στον προαυλιο χωρο υπηρχαν δυο αντικειμενα τα οποια απουτελουν σημειο αναφορας της τσαρικης εποχης. Η μεγαλυτερη καμπανα του κοσμου, η οποια δεν χτυπησε ποτε και το μεγαλυτερο κανονι στον κοσμο το οποιο επισης δεν βαρεσε ποτε. Ο ογκος και των δυο αυτων αντεικιμενων ειναι απο τα πιο εντιπωσιακα πραγματα που εχω δει μεχρι τωρα σε ολα τα ταξιδια που εχω κανει. Το πιο συμαντικο μουσειο του κρεμλινου ειναι το λεγομενο θυσαυροφυλακιο, το οποιο καμια σχεση δεν εχει με τους θυσαυρους που να εχουμε στο μυαλο μας καπιοι. Ειναι συλλογες απο την τσαρικη εποχη, με στεμματα, ρουχα, αμαξες, σπαθια,σερβιτσια και καποια αυγα φαμπερζε, ολα αντεικιμενα μιας εποχης πλουσιας και πολυ αυτοκρατορικης. Θεορω οτι αυτο το μουσειο δεν πρεπει να το χασει κανεις που θα επισκεφτει την πολη. Μετα το κρεμλινο ειχαμε να κανουμε μια βολτα σε σταθμους του μετρο, οι οπιοι ηταν απο μονοι τους μουσεια. Ειναι τρεις σταθμοι του μετρο, δεν θυμαμαι ονοματα, οι οπιοι επι εποχης σταλιν ειχαν διακοσμιθει με πινακες ζωγραφικης, ψηφιδωτα, γλυπτα και απιστευτους πολυαιλεους. Η λογικη του σταλιν ηταν οι εργατες που πηγαιναν για δουλεια με το μετρο, να νιωθουν οτι βρισκονται σε ενα βασιλικο περιβαλλον
. Οι σταθμοι ειναι οντως εντυπωσιακοι, αποτελουν απο μονοι τους μουσιακους χωρους και εγω τουλαχιστον σε κανενα αλλο μετρο, δεν εχω δει κατι τετοιο. Να πω επισης οτι οι περισσοτεροι σταθμοι του μετρο, ειχαν για φωτισμο πολυαιλεους εντυπωσιακους και καλοδιατηριμενους. Κατι που ξεχασα να πω για το κρεμλινο, ενα-ενα μου ερχονται, ειχε μεσα στο καστρο και ενα κτηριο, που δεν τεριαζε κθολου με την ολη εικονα του καστρου. Το κτηριο των συνελευσεων του Κ.Κ.Σ.Ε.. Με αυτα και με αυτα φτασαμε στο τελευταιο μας βραδυ στη μοσχα και ταυτοχρονα την ημερα της επαιτειου μας. Και αφου η προηγουμενη προσπαθεια για ενα ποτο στη μοσχα ηταν ανεπυτιχης, αποφασισαμε να το γιορτασουμε σε ενα μπαρ στο ξενοδοχειο. Αφου ειπιαμε κατα τη διαρκεια της νυχτας αρκετες βοτκες, κερνοντας ταυτοχρονα και οποιον απο το γκρουπ βλεπαμε, πληρωσαμε 10 ευρω για τις βοτκες και 80 ευρω για χυμους και 2 ποτυρια κρασι. Τα λεφτα ηταν ρουβλια και οχι ευρω και μαλιστα με εξαιρεση εξω απο το μοναστηρι απο καποιους μικροπωλητες δεν παιρναν πουθενα αλλου ευρω. Οποτε το συμπερασμα: πινουμε βοτκα και οχι νερο γιατι ειναι πολυ φτηνη!!!!!!!!!. Οι εντυπωσεις απο τη Μοσχα. Αν και οπως ειπα θεωρουσα αναγκαιο κακο της εκδρομης την πολη, εντυπωσιαστικα με καποια πραγματα αν και πιστευω οτι δεν ειδα τιποτα. Δεν ειναι και τοσο κακο τελικα οτι οι πρακτορες βαζουν και την μοσχα σχεδον υποχρεωτικα σε μια εκδρομη στη ρωσια, οπου ο περισσοτερος κοσμος παει για να δει την Αγια Πετρουπολη. Η συναιχεια αργοτερα.
Το πρωϊ της τεταρτης μερας, αφου καναμε μια τουριστικη επισκεψη σε ενα εμπορικο κεντρο με σουβενιρ, πηραμε το αεροπλανο των ρωσικων αερογραμμων (ΤΟΥΠΟΛΕΦ) και σε μαι ωρα και ενα τεταρτο βρεθηκαμε στην αγ. πετρουπολη. Μετα τα διαδικαστικα, με το λεωφορειο φυγαμε για μια πρωτη βολτα στην πολη που ιδρυσε ο μεγαλος Πετρος πριν απο 300 χρονια περιπου. Μεγαλοι δρομοι, μεγαλα κτιρια και μεγαλα παρκα η πρωτη εικονα, που ομως οσο πλησιαζαμε στην παλια πολη αλλαζε και φενοταν καθαρα η πολη που ειχε ονειρευτει και ειχε ξεκινισει να φτιαχνει ο Πετρος. Τριοροφα σπιτια με αρχιτεκτονικη που θυμιζει εντονα Παρισι και Βιεννη, πλακοστρωτα που παραμπεμπουν σε μιαν αλλη εποχη και ολα αυτα σε συνδιασμο με τα καναλια και τον ποταμο ΝΕΒΑ που διασχιζουν την πολη, δινουν δικαιολογημενα τον τιτλο της Βενετιας του βορρα. Στις οχθες του ποταμου χτισμενα τα παλατια (ερμιταζ) το ενα διπλα στο αλλο, με την ιδια αρχιτεκτονικη, χωρις καποιο να ξεχωριζει απο το αλλο, δινουν στην πολη μια ομορφια απιστευτη. Πριν φτασουμε στο ξενοδοχειο καναμε μια σταση σε ενα σημειο που βρισκεται η εκκλησια του αγιου ισαακ, μια τεραστια εκκλησια του προστατη αγιου της πολης, χτισμενη ολη απο καφε σκουρο μαρμαρο, με ενα πολυ ψηλο καμπαναριο, οπου οποιος ανεβει θαυμαζει τη θεα ολης της πολης. Το ξενοδοχειο μας ( PARK INN) ηταν αρκετα απομακρισμενο, μετα απο το λιμανι για οσους ξερουν, και η σταση του μετρο ηταν 45 λεπτα με τα ποδια. Το βραδυ μετα το φαγητο προσπαθησαμε να βρουμε ενα μαγαζι να πιουμε ενα ποτο εκει κοντα στο ξενοδοχειο, αλλα οτι βλεπαμε ηταν το ενα χειροτερο απο το αλλο. Τελικα ηπιαμε μια βοτκα, σε πλαστικο ποτηρι και την πληρωσαμε και 5 ευρω. Ακριβως πισω απο το ξενοδοχειο οπου βρισκοταν αυτα τα μαγαζια, απλωνωταν η θαλασσα. Ωρα 11 το βραδυ και ενιωθα οτι βρισκομουν σε καποιο μερος παραθαλασσιο στην Ελλαδα και μολις ειχε σουρουπωσει. Ηταν τα απομειναρια των λευκων νυχτων, τις οποιες εγω δεν προλαβα, ειναι μεχρι τις αρχες ιουλιου, αλλα στις 11 η ωρα ενιωθα οτι ηταν σουρουπο.
Δευτερη μερα και αρχιζουμε τη βολτα μας απο το ερμιταζ. Χειμερινα ανακτορα την εποχη των τσαρων, με ιστορικη σημασια τις μερες της επαναστασης, το τριτο μεγαλυτερο μουσειο στον κοσμο απο οτι λενε σημερα. Δεν ξετρελαθηκα για να λεμε την αληθεια, αλλα αυτο ειναι υποκειμενικο. Η συλλογες που υπαρχουν μεσα ειναι κυριως εκθεματα που αγοραζαν οι τσαροι απο τα ταξιδια τους, δωρα που τους κανανε απο αλλες χωρες και πολλους πινακες ζωγραφικης, εκ των οποιων πολλοι ειναι και αυθεντικοι διασημων ζωγραφων οπως για παραδειγμα του νταβιντσι.Το οτι εμενα δεν μου αρεσε. δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να του δωσει καποιος την δεουσα προσοχη. Ενα τριωρο με τερταωρο μεσα το περνας ανετα και χωρις να το καταλαβεις.Στη συναιχεια πηγαμε στο φρουριο, ενα μικρο νησακι, οπου ηταν και η αρχικη πολη, με τα πρωτα κτισματα. Εκει βρισκεται και ο ναος των αποστολων Πετρου και Παυλου οπου ειναι θαμενοι ολοι οι τσαροι, απο τον μεγαλο Πετρο ως και τους τελευταιου της εποχης της επαναστασης.Η βολτα στο φρουριο θυμιζε βολτα σε ενα μεγαλο καστρο, χωρις αυτοκινητα, με πλακοστρωτους τους δρομους, με ομορφα κτηρια να ξεπροβαλουν σε καθε γωνια, και το καθενα να εχει την δικη του ιστορια.Το απογευμα μετα το φαγητο αποφασισαμε να κανουμε μια βολτα μονοι, περνωντας το μετρο. Αφου περπατησαμε περιπου 40 λεπτα για την πιο κοντινη σταση του μετρο, φτασαμε στην πισω πλευρα του ερμιταζ. Οπως ολες οι πολεις ετσι και η πετρουπολη ειναι μια αλλη πολη τη νυχτα. Φωτιζμενα ολα τα κτηρια, ολες οι γεφυρες, ακομα και τα συντριβανια ειχαν εναν ιδιετερα ομορφο φωτισμο. Περπατωντας λοιπον οσο περισσοτερο μπορουσαμε, φτασαμε στο σημειο οπου δενανε τα κρουαζιεροπλοια, ενας αλλος τροπος για νε επισκεφτει κανεις την πολη. Τα κρουαζιεροπλοια μπαινουν και δενουν μεσα στην πολη τους καλοκαιρινους μηνες, μεσω του ποταμου νεβα, καθως τη νυχτα ολες οι γεφυρες ανοιγουν, για να κινηθουν ολα τα πλοια, εμπορικα και επιβατικα.
Τριτη μερα στην Αγ. Πετρουπολη, μερα αφιερωμενη στα θερινα ανακτορα η αλλιως πετερχοφ. Αφου καναμε μια διαδρομη περιπου μιας ωρας, θαυμαζοντας την φυση και τα μικρα παλατια τα οποια ηταν διασπαρτα δεξια και αριστερα της διαδρομης μας, φτασαμε στο μερος που ειναι χτισμενο το παλατι που το χρησιμοποιουσαν οι τσαροι για καλοκαιρινη κατοικια. Περπατησαμε εναν τεραστιο κηπο και φτασαμε στο κεντρικο κτηριο για την ξεναγηση. Ομολογω οτι μεσα δεν ειναι και τοσο εντυπωσιακο, μολις ομως βγηκα στον πισω κηπο, αυτον που βλεπει θαλασσα, χαζεψε το ματι μου! Ενας τεραστιος κηπος, με χιλιαδες συντριβανια διαφορων μεγεθων και παραστασεων. Την ωρα που πηγαμε δεν λοιτουργουσε κανενα συντριβανι. Αρχισαμε την βολτα μας στο κηπο και ξαφνικα αρχισαν ολα μαζι να δουλευουν και βλεποντας νομιζα οτι χορευαν ολα μαζι σε εναν ρυθμο χορευτικο που μας παρασερναν και εμας μαζι! Το εντυπωσιακοτερο ολων ειναι αυτο μπροστα στη εισοδο του κτηριου με ανισοποεδα διαζωματα, χρυσα αγαλματα δεξια και αριστερα, και ενα τεραστιο αγαλμα του πετρου που συμβολιζει τη νικη του σε εναν πολεμο εναντιον των σουηδων. Για μενα ηταν απο τα πιο εντυπωσιακα θεαματα που εχω δει. Υπο φυσιολογικες συνθηκες θα επρεπε να δουμε αυτην την ημερα και την κεχριμπαρενια αιθουσα, αλλα δυστυχως την ανακαινιζανε, οποτε την επομενη φορα. Για το απογευμα ειχε προγραματιστει βαρκαδα στα καναλια και στο νεβα, οποτε μεχρι να ερθει εκεινη η ωρα καναμε μια βολτα στην αγορα με σκοπο να " χαζεψουμε" λιγο βιτρινες και να πιουμε ενα καφε. Οι τιμες στις βιτρινες ηταν ψιλοαπογοητευση, αν αναλογιστει κανεις αλυσιδες καταστηματων που υπαρχουν και στην ελλαδα, με τιμες 15% με 20% ακριβοτερα. Καθησαμε σε ενα καφε στον κεντρικοτερο δρομα της πολης, χωρις να ειναι κατι ιδιαιτερο το μαγαζι και πληρωσαμε για 2 καπουτσινο ενα σαντουιτς και μια μπυρα 12 ευρω. Τα συμπερασματα δικα σας. Για το βραδυ το προγραμμα ειχε μια νυχτερινη βολτα με τελευταια "ατραξιον" στη μια και μιση το βραδυ την πρωτη χρονικα γεφυρα που ανοιγει για να περασουν τα καραβια. Ειναι 5 αν δεν κανω λαθος γεφυρες που ανοιγουν απο τη μια και μιση το βραδυ μεχρι τις πεντε το πρωι για να μπορουν να κινηθουν τα πλοια, τα εμπορικα και τα επιβατικα. Και επειδη η πολη αποταλειτε απο πολλα νησια, θα πρεπει την στιγμη που ανοιγουν οι γεφυρες να βρισκεσαι στο νησι που μενεις, αλλιως θα μπορεσεις να γυρισεις σπιτι σου μετα τις πεντε το πρωι η να παρεις ταξι για το οποιο θα πληρωσεις ενα καθολου ευκαταφρονητο ποσο, καθοτι και βραδυ.
Η τελευταια μας μερα ηταν ελευθερη απο προγραμμα. Ετσι την εκμεταλευτηκαμε οσο καλυτερα μπορουσαμε κανωντας το αγαπημενο μας αθλημα: ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ. Εκκλησιες, γεφυρες, μουσεια, μικρα παζαρια. Σιγουρα 3 μερες ηταν λιγες για μια τοσο ομορφη και ρομαντικη πολη, αλλαοι εικονες και οι εντυπωσεις θα μας συντροφευουν για καιρο. Την τελευταια μερα της επιστροφης ολα κυλισαν ομαλα και με αναμινη 3 ωρες στη μοσχα, φτασαμε στη θεσσαλονικη στις 2 το μεσημερι. Στην αρχη δεν ανεφερα πουθενα το ονομα του πρακτορειου, αλλα ειδα οτι δεν υπαρχει προβλημα να αναφερθει. Ειναι το mouzenidis. Ειχε αψογη εξυπηρετιση και καλες τιμες. Αυτη ηταν λοιπον η ρωσια με τα ματια τα δικα μου. Συγνωμη αν σας κουρασα, αλλα ποτε δεν ημουν καλος στις εκθεσεις.
( δεν ξερω να ανεβαζω φωτογραφιες).Φτασαμε στο ξενοδοχειο νωρις το απογευμα,ενα καλο τετραστερο ξενοδοχειο, ξεκουραστηκαμε, φαγαμε και αποφασισαμε ως καλοι ταξιδιωτες να εξερευνισουμε την πολη οσο αυτο ηταν δυνατο.Αφου πηραμε τις απαραιτητες πληροφοριες, μπηκαμε στο μετρο, το οποιο ειναι τεραστιο, και κατευθηνθηκαμε που αλλου, στην κοκκινη πλατεια.Αν και φοβηθηκαμε οτι δεν θα βγαλουμε ακρη και μεση με τις πινακιδες γιατι ειναι ολες στα ρωσικα, μα ολες, με λιγη τυχη και συνδιασμο με το ελληνικο αλφαβητο τα καταφεραμε.Αξιζει πιστευω να αναφερω οτι σε καμμια στιγμη δεν νιωσαμε τον παραμικρο φοβο, ουτε στο μετρο, ουτε στην βολτα μας η οποια κρατησε μεχρι τις 12 περιπου το βραδυ. Κοκκινη πλατεια την νυχτα.Η γνωστη κατ ονομα αυτη πλατεια, ειναι μια παραληλογραμη τεραστια πλατεια περιστοιχισμενη απο κτιρια της εποχης των τσαρων,( καστρα, παλατια, εκκλησιες) και φυσικα αυτο που βλεπεις απεναντι σου, μολις μπεις στην πλατεια, μιαζει σαν να βγηκε απο παραμυθι. Η εκκλησια του Αγιου Βασιλειου με τους κρεμυδωτους τρουλους οπως τους λενε ειναι ενα θεαμα απιστευτης ομορφιας. Οπως κατευθεινεται κανεις προς την εκκλησια δεξια ειναι το κρεμλινο, θα πω για αυτο παρακατω, και επισης το μαυσολειο του λενιν, ο οποιος ειναι ισως και ο μοναδικος ανθρωπος του παλιου καθεστοτως, ο οποιος απολαμβανει τιμες, αγαλματα, ονομα δρομων κ.α.Η μοναδικη παραφωνια στο ολο παραμυθενιο σκηνικο, ηταν το κτηριο στην αριστερη πλευρα, ενα παλιο παλατι που εχει μετατραπει σε εμπορικο κεντρο και η κακογουστια ηταν οτι το εχουν στολισμενο το κτηριο ολο το χρονο με χριστουγεννιατικα λαμπακια. Αυτη ηταν η πρωτη μας μερα σε μια πολη που στην αρχη ηταν το αναγκαιο κακο της εκδρομης, αλλα στην πορεια η αποψη μου αλλαξε προς το καλυτερο. Η συναιχεια σε λιγο._____________________________________________________________
photo by wikipedia.org
Αυτό το αρχείο εικόνας διανέμεται με τους όρους της άδειας Creative Commons / Αναφορά - Παρόμοια Διανομή 3.0 Μη εισαγόμενο
Μοσχα δευτερη μερα. Το προγραμμα σημερα ελεγε μοναστηρι Αγ. Σεργιου. Αφου ολοι του γκρουπ ηταν τυπικοι με τις ωρες, πραγμα περιεργο για ελληνα, μετα απο μια διαδρομη περιπου μιας ωρας, βρεθηκαμε σε εναν χωρο, οπου εξελισεται σχεδον ολη η θρησκευτικη ζωη της ρωσιας. Ο Αγ. Σεργιος ειναι ο προστατης αγιος της ρωσιας και αυτο φαινετε στο μοναστηρι, που η εκταση του ειναι οσο ενα μεγαλο ελληνικο χωριο. Πολλες και τεραστιες εκκλησιες, απιστευτου μεγεθους καμπαναρια, και το ωραιοτερο πιροσκι που εχω φαει ποτε μου. Αξιζει να ξερουμε και ιδικα εδω στη Ελλαδα, οτι η εκκλησια στην ρωσια δεν χρηματοδοτειτε, επισιμα τουλαχιστον, απο το κρατος και για αυτο υπαρχει εισοδος στο μοναστηρι και πληρωνεις για φωτογραφικη και καμερα. Για το βραδυ ειχαμε κανονισει μια παρεα 4 ατομων να βγουμε και να περπατησουμε την πολη, τουλαχιστον οσο μπορουσαμε για να παρουμε μια γευση απο την πολη. Αφου φαγαμε στο ξενοδοχειο απο τον πλουσιο μπουφε, πηραμε το μετρο προς μια κατευθηνση με σκοπο να αρχισουμε την βολτα μας. Χωρις ιχνος φοβου βρεθηκαμε να περπαταμε επι 3 ωρες στη Μοσχα με τον καιρο να παιζει μαζι μας τα δικα του παιχνιδια, ποτε εβρεχε ποτε σταματουσε. Αφου λοιπον ειδαμε μερακα τεραστια αγαλματα, ενα εξ αυτων του λενιν και του στρατηγου ζουκωφ, αφου ειδαμε συντριβανια μεσα στα ποταμια, με τα φωτα να παιζουν τα δικα τους παιχνιδια στην καθε ενναλαγη πιεσης στο νερο, αφου ειδαμε το κρεμλινο, απο εξω σε διαφορα σημεια του, γιατι ειναι και τεραστιο, καταληξαμε σε εναν πεζοδρομο που λεγεται αρμπατ,οπου ειναι μαζεμενα αρκετα καφε, μπαρ και εστιατορια με την ελπιδα να πιουμε ενα ποτο. Η ωρα 12 το βραδυ και δυστηχως δεν ηταν τιποτα ανοιχτο, ουτε καν το χαρντ ροκ. Βρικαμε τον κοντινοτερο σταθμο του μετρο και γυρισαμε για το ποτο μας στο ξενοδοχειο, που ειχε πολλα μαγαζια μεσα τα οποια ηταν και ανοιχτα.
Μοσχα τριτη μερα. Απο την αρχη ακομα αυτη η μερα φενοταν η πιο ενδιαφερουσα του προγραμματος στη Μοσχα. Αρχισαμε την βολτα μας απο τον καθεδρικο ναο, που ολα τα κτιρια στη Μοσχα ειναι τεραστιος. Ειναι μια εκκλησια που τελεισε οχι πριν πολλα χρονια, αλλα πριν απο 10 χρονια αν θυμαμαι καλα, στα ερειπια μιας πιο παλιας εκκλησιας που γκρεμιστικε καποια στιγμη επι καθεστοτως και ειχε δημιουργιθει σε εκεινο το σημειο μια τεραστια πισινα
Αρχισε λοιπον να λειτουργει ξανα καπου κατα τα τελη της δεκαετιας του 90 και εγινε η εδρα του πατριαρχη μοσχας. Απιστευτες αγιογραφιες, ψηφιδωτα και πολυ χρυσο. Οι ανθρωποι οπου μπορουσαν το χροισημηπιοισαν για διακοσμηση και αυτο φενεται οπου και αν γυρισεις το κεφαλι σου μεσα στην εκκλησια. Στη συναιχεια πηγαμε στο κρεμλινο, για το οποιο εγω τοσα χρονια πιστευα οτι ηταν ενα κυβερνιτικο κτηριο της μοσχας. Αυτο που αντικρισα βεβαια δεν ηταν ενα κυβερνητικο κτηριο, αλλα ενα τεραστιο καστρο, χτισμενο μια πολυ παλια εποχη, με παλατια και εκκλησιες να προστειθονται κατα καιρους, και φυσικα απιστευτη αξιοποιηση, κυριως τουριστικη. Αφου λοιπον ειδαμε την αλλαγη φρουρας(καμια σχεση με τους τσολιαδες μας) μπηκαμε στο καστρο οπου η ομορφια των κτηριων ηταν ανεπαναλιπτη. Εκκλησιες για τσαρους, παλατια, παλατακια, παλατουδια και ολα να λειτουργουν σαν μουσεια, δεν τα ειδαμε ολα γιατι δεν θα μας εφτανε ουτε μια εβδομαδα. Στον προαυλιο χωρο υπηρχαν δυο αντικειμενα τα οποια απουτελουν σημειο αναφορας της τσαρικης εποχης. Η μεγαλυτερη καμπανα του κοσμου, η οποια δεν χτυπησε ποτε και το μεγαλυτερο κανονι στον κοσμο το οποιο επισης δεν βαρεσε ποτε. Ο ογκος και των δυο αυτων αντεικιμενων ειναι απο τα πιο εντιπωσιακα πραγματα που εχω δει μεχρι τωρα σε ολα τα ταξιδια που εχω κανει. Το πιο συμαντικο μουσειο του κρεμλινου ειναι το λεγομενο θυσαυροφυλακιο, το οποιο καμια σχεση δεν εχει με τους θυσαυρους που να εχουμε στο μυαλο μας καπιοι. Ειναι συλλογες απο την τσαρικη εποχη, με στεμματα, ρουχα, αμαξες, σπαθια,σερβιτσια και καποια αυγα φαμπερζε, ολα αντεικιμενα μιας εποχης πλουσιας και πολυ αυτοκρατορικης. Θεορω οτι αυτο το μουσειο δεν πρεπει να το χασει κανεις που θα επισκεφτει την πολη. Μετα το κρεμλινο ειχαμε να κανουμε μια βολτα σε σταθμους του μετρο, οι οπιοι ηταν απο μονοι τους μουσεια. Ειναι τρεις σταθμοι του μετρο, δεν θυμαμαι ονοματα, οι οπιοι επι εποχης σταλιν ειχαν διακοσμιθει με πινακες ζωγραφικης, ψηφιδωτα, γλυπτα και απιστευτους πολυαιλεους. Η λογικη του σταλιν ηταν οι εργατες που πηγαιναν για δουλεια με το μετρο, να νιωθουν οτι βρισκονται σε ενα βασιλικο περιβαλλον. Οι σταθμοι ειναι οντως εντυπωσιακοι, αποτελουν απο μονοι τους μουσιακους χωρους και εγω τουλαχιστον σε κανενα αλλο μετρο, δεν εχω δει κατι τετοιο. Να πω επισης οτι οι περισσοτεροι σταθμοι του μετρο, ειχαν για φωτισμο πολυαιλεους εντυπωσιακους και καλοδιατηριμενους. Κατι που ξεχασα να πω για το κρεμλινο, ενα-ενα μου ερχονται, ειχε μεσα στο καστρο και ενα κτηριο, που δεν τεριαζε κθολου με την ολη εικονα του καστρου. Το κτηριο των συνελευσεων του Κ.Κ.Σ.Ε.. Με αυτα και με αυτα φτασαμε στο τελευταιο μας βραδυ στη μοσχα και ταυτοχρονα την ημερα της επαιτειου μας. Και αφου η προηγουμενη προσπαθεια για ενα ποτο στη μοσχα ηταν ανεπυτιχης, αποφασισαμε να το γιορτασουμε σε ενα μπαρ στο ξενοδοχειο. Αφου ειπιαμε κατα τη διαρκεια της νυχτας αρκετες βοτκες, κερνοντας ταυτοχρονα και οποιον απο το γκρουπ βλεπαμε, πληρωσαμε 10 ευρω για τις βοτκες και 80 ευρω για χυμους και 2 ποτυρια κρασι. Τα λεφτα ηταν ρουβλια και οχι ευρω και μαλιστα με εξαιρεση εξω απο το μοναστηρι απο καποιους μικροπωλητες δεν παιρναν πουθενα αλλου ευρω. Οποτε το συμπερασμα: πινουμε βοτκα και οχι νερο γιατι ειναι πολυ φτηνη!!!!!!!!!. Οι εντυπωσεις απο τη Μοσχα. Αν και οπως ειπα θεωρουσα αναγκαιο κακο της εκδρομης την πολη, εντυπωσιαστικα με καποια πραγματα αν και πιστευω οτι δεν ειδα τιποτα. Δεν ειναι και τοσο κακο τελικα οτι οι πρακτορες βαζουν και την μοσχα σχεδον υποχρεωτικα σε μια εκδρομη στη ρωσια, οπου ο περισσοτερος κοσμος παει για να δει την Αγια Πετρουπολη. Η συναιχεια αργοτερα.Το πρωϊ της τεταρτης μερας, αφου καναμε μια τουριστικη επισκεψη σε ενα εμπορικο κεντρο με σουβενιρ, πηραμε το αεροπλανο των ρωσικων αερογραμμων (ΤΟΥΠΟΛΕΦ) και σε μαι ωρα και ενα τεταρτο βρεθηκαμε στην αγ. πετρουπολη. Μετα τα διαδικαστικα, με το λεωφορειο φυγαμε για μια πρωτη βολτα στην πολη που ιδρυσε ο μεγαλος Πετρος πριν απο 300 χρονια περιπου. Μεγαλοι δρομοι, μεγαλα κτιρια και μεγαλα παρκα η πρωτη εικονα, που ομως οσο πλησιαζαμε στην παλια πολη αλλαζε και φενοταν καθαρα η πολη που ειχε ονειρευτει και ειχε ξεκινισει να φτιαχνει ο Πετρος. Τριοροφα σπιτια με αρχιτεκτονικη που θυμιζει εντονα Παρισι και Βιεννη, πλακοστρωτα που παραμπεμπουν σε μιαν αλλη εποχη και ολα αυτα σε συνδιασμο με τα καναλια και τον ποταμο ΝΕΒΑ που διασχιζουν την πολη, δινουν δικαιολογημενα τον τιτλο της Βενετιας του βορρα. Στις οχθες του ποταμου χτισμενα τα παλατια (ερμιταζ) το ενα διπλα στο αλλο, με την ιδια αρχιτεκτονικη, χωρις καποιο να ξεχωριζει απο το αλλο, δινουν στην πολη μια ομορφια απιστευτη. Πριν φτασουμε στο ξενοδοχειο καναμε μια σταση σε ενα σημειο που βρισκεται η εκκλησια του αγιου ισαακ, μια τεραστια εκκλησια του προστατη αγιου της πολης, χτισμενη ολη απο καφε σκουρο μαρμαρο, με ενα πολυ ψηλο καμπαναριο, οπου οποιος ανεβει θαυμαζει τη θεα ολης της πολης. Το ξενοδοχειο μας ( PARK INN) ηταν αρκετα απομακρισμενο, μετα απο το λιμανι για οσους ξερουν, και η σταση του μετρο ηταν 45 λεπτα με τα ποδια. Το βραδυ μετα το φαγητο προσπαθησαμε να βρουμε ενα μαγαζι να πιουμε ενα ποτο εκει κοντα στο ξενοδοχειο, αλλα οτι βλεπαμε ηταν το ενα χειροτερο απο το αλλο. Τελικα ηπιαμε μια βοτκα, σε πλαστικο ποτηρι και την πληρωσαμε και 5 ευρω. Ακριβως πισω απο το ξενοδοχειο οπου βρισκοταν αυτα τα μαγαζια, απλωνωταν η θαλασσα. Ωρα 11 το βραδυ και ενιωθα οτι βρισκομουν σε καποιο μερος παραθαλασσιο στην Ελλαδα και μολις ειχε σουρουπωσει. Ηταν τα απομειναρια των λευκων νυχτων, τις οποιες εγω δεν προλαβα, ειναι μεχρι τις αρχες ιουλιου, αλλα στις 11 η ωρα ενιωθα οτι ηταν σουρουπο.
Δευτερη μερα και αρχιζουμε τη βολτα μας απο το ερμιταζ. Χειμερινα ανακτορα την εποχη των τσαρων, με ιστορικη σημασια τις μερες της επαναστασης, το τριτο μεγαλυτερο μουσειο στον κοσμο απο οτι λενε σημερα. Δεν ξετρελαθηκα για να λεμε την αληθεια, αλλα αυτο ειναι υποκειμενικο. Η συλλογες που υπαρχουν μεσα ειναι κυριως εκθεματα που αγοραζαν οι τσαροι απο τα ταξιδια τους, δωρα που τους κανανε απο αλλες χωρες και πολλους πινακες ζωγραφικης, εκ των οποιων πολλοι ειναι και αυθεντικοι διασημων ζωγραφων οπως για παραδειγμα του νταβιντσι.Το οτι εμενα δεν μου αρεσε. δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να του δωσει καποιος την δεουσα προσοχη. Ενα τριωρο με τερταωρο μεσα το περνας ανετα και χωρις να το καταλαβεις.Στη συναιχεια πηγαμε στο φρουριο, ενα μικρο νησακι, οπου ηταν και η αρχικη πολη, με τα πρωτα κτισματα. Εκει βρισκεται και ο ναος των αποστολων Πετρου και Παυλου οπου ειναι θαμενοι ολοι οι τσαροι, απο τον μεγαλο Πετρο ως και τους τελευταιου της εποχης της επαναστασης.Η βολτα στο φρουριο θυμιζε βολτα σε ενα μεγαλο καστρο, χωρις αυτοκινητα, με πλακοστρωτους τους δρομους, με ομορφα κτηρια να ξεπροβαλουν σε καθε γωνια, και το καθενα να εχει την δικη του ιστορια.Το απογευμα μετα το φαγητο αποφασισαμε να κανουμε μια βολτα μονοι, περνωντας το μετρο. Αφου περπατησαμε περιπου 40 λεπτα για την πιο κοντινη σταση του μετρο, φτασαμε στην πισω πλευρα του ερμιταζ. Οπως ολες οι πολεις ετσι και η πετρουπολη ειναι μια αλλη πολη τη νυχτα. Φωτιζμενα ολα τα κτηρια, ολες οι γεφυρες, ακομα και τα συντριβανια ειχαν εναν ιδιετερα ομορφο φωτισμο. Περπατωντας λοιπον οσο περισσοτερο μπορουσαμε, φτασαμε στο σημειο οπου δενανε τα κρουαζιεροπλοια, ενας αλλος τροπος για νε επισκεφτει κανεις την πολη. Τα κρουαζιεροπλοια μπαινουν και δενουν μεσα στην πολη τους καλοκαιρινους μηνες, μεσω του ποταμου νεβα, καθως τη νυχτα ολες οι γεφυρες ανοιγουν, για να κινηθουν ολα τα πλοια, εμπορικα και επιβατικα.
Τριτη μερα στην Αγ. Πετρουπολη, μερα αφιερωμενη στα θερινα ανακτορα η αλλιως πετερχοφ. Αφου καναμε μια διαδρομη περιπου μιας ωρας, θαυμαζοντας την φυση και τα μικρα παλατια τα οποια ηταν διασπαρτα δεξια και αριστερα της διαδρομης μας, φτασαμε στο μερος που ειναι χτισμενο το παλατι που το χρησιμοποιουσαν οι τσαροι για καλοκαιρινη κατοικια. Περπατησαμε εναν τεραστιο κηπο και φτασαμε στο κεντρικο κτηριο για την ξεναγηση. Ομολογω οτι μεσα δεν ειναι και τοσο εντυπωσιακο, μολις ομως βγηκα στον πισω κηπο, αυτον που βλεπει θαλασσα, χαζεψε το ματι μου! Ενας τεραστιος κηπος, με χιλιαδες συντριβανια διαφορων μεγεθων και παραστασεων. Την ωρα που πηγαμε δεν λοιτουργουσε κανενα συντριβανι. Αρχισαμε την βολτα μας στο κηπο και ξαφνικα αρχισαν ολα μαζι να δουλευουν και βλεποντας νομιζα οτι χορευαν ολα μαζι σε εναν ρυθμο χορευτικο που μας παρασερναν και εμας μαζι! Το εντυπωσιακοτερο ολων ειναι αυτο μπροστα στη εισοδο του κτηριου με ανισοποεδα διαζωματα, χρυσα αγαλματα δεξια και αριστερα, και ενα τεραστιο αγαλμα του πετρου που συμβολιζει τη νικη του σε εναν πολεμο εναντιον των σουηδων. Για μενα ηταν απο τα πιο εντυπωσιακα θεαματα που εχω δει. Υπο φυσιολογικες συνθηκες θα επρεπε να δουμε αυτην την ημερα και την κεχριμπαρενια αιθουσα, αλλα δυστυχως την ανακαινιζανε, οποτε την επομενη φορα. Για το απογευμα ειχε προγραματιστει βαρκαδα στα καναλια και στο νεβα, οποτε μεχρι να ερθει εκεινη η ωρα καναμε μια βολτα στην αγορα με σκοπο να " χαζεψουμε" λιγο βιτρινες και να πιουμε ενα καφε. Οι τιμες στις βιτρινες ηταν ψιλοαπογοητευση, αν αναλογιστει κανεις αλυσιδες καταστηματων που υπαρχουν και στην ελλαδα, με τιμες 15% με 20% ακριβοτερα. Καθησαμε σε ενα καφε στον κεντρικοτερο δρομα της πολης, χωρις να ειναι κατι ιδιαιτερο το μαγαζι και πληρωσαμε για 2 καπουτσινο ενα σαντουιτς και μια μπυρα 12 ευρω. Τα συμπερασματα δικα σας. Για το βραδυ το προγραμμα ειχε μια νυχτερινη βολτα με τελευταια "ατραξιον" στη μια και μιση το βραδυ την πρωτη χρονικα γεφυρα που ανοιγει για να περασουν τα καραβια. Ειναι 5 αν δεν κανω λαθος γεφυρες που ανοιγουν απο τη μια και μιση το βραδυ μεχρι τις πεντε το πρωι για να μπορουν να κινηθουν τα πλοια, τα εμπορικα και τα επιβατικα. Και επειδη η πολη αποταλειτε απο πολλα νησια, θα πρεπει την στιγμη που ανοιγουν οι γεφυρες να βρισκεσαι στο νησι που μενεις, αλλιως θα μπορεσεις να γυρισεις σπιτι σου μετα τις πεντε το πρωι η να παρεις ταξι για το οποιο θα πληρωσεις ενα καθολου ευκαταφρονητο ποσο, καθοτι και βραδυ.
Η τελευταια μας μερα ηταν ελευθερη απο προγραμμα. Ετσι την εκμεταλευτηκαμε οσο καλυτερα μπορουσαμε κανωντας το αγαπημενο μας αθλημα: ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ. Εκκλησιες, γεφυρες, μουσεια, μικρα παζαρια. Σιγουρα 3 μερες ηταν λιγες για μια τοσο ομορφη και ρομαντικη πολη, αλλαοι εικονες και οι εντυπωσεις θα μας συντροφευουν για καιρο. Την τελευταια μερα της επιστροφης ολα κυλισαν ομαλα και με αναμινη 3 ωρες στη μοσχα, φτασαμε στη θεσσαλονικη στις 2 το μεσημερι. Στην αρχη δεν ανεφερα πουθενα το ονομα του πρακτορειου, αλλα ειδα οτι δεν υπαρχει προβλημα να αναφερθει. Ειναι το mouzenidis. Ειχε αψογη εξυπηρετιση και καλες τιμες. Αυτη ηταν λοιπον η ρωσια με τα ματια τα δικα μου. Συγνωμη αν σας κουρασα, αλλα ποτε δεν ημουν καλος στις εκθεσεις.
Attachments
Last edited by a moderator:
