psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.647
- Likes
- 51.295
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
2g. Στο μουσείο Powstania Warszawskiego κι επιστροφή
Το uprising museum όπως είναι ευρύτερα γνωστό μου το είχαν συστήσει μερικοί φίλοι από το forum, θεωρώντας το ένα από τα πιο καλοστημένα μουσεία της Πολωνικής πρωτεύουσας και δεν είχαν άδικο:
Είναι εξ’ ολοκλήρου αφιερωμένο στη πολύ σημαντική στιγμή της πόλης κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο, αυτή της εξέγερσης έναντι των στρατευμάτων κατοχής των ναζί, θεωρούμενη ως η μεγαλύτερη επιχείρηση που διεξήγαγε αντιστασιακή οργάνωση κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου:
Πέρα από τα πολύ σημαντικά εκθέματα των εξεγερμένων που προσπαθούν να σε βάλουν στο πνεύμα της ζωής τους κατά τη διάρκεια της μάχης και όχι μόνο, μπορεί κάποιος να δει πιστά αντίγραφα των επιμέρους υλικών και των συνθηκών της εξέγερσης:
Ομολογώ πως έβλεπα το μουσείο αρκετά διστακτικός, αφενός επειδή δεν είχα διαβάσει παρά μόνο επιγραμματικά (κάτι που υποσχέθηκα να κάνω μόλις επιστρέψω) κάποια βασικά σημεία της εξέγερσης, αλλά κυριότερα γιατί ο χρόνος που είχα στη διάθεση μου από το κακό σχεδιασμό δε μου επέτρεπε να διαβάσω και να περιηγηθώ όπως ήθελα στο χώρο:
Πέρασα τα διάφορα τμήματα με τα αντίγραφα των μηχανών των ναζί, αλλά και με πλούσιο υλικό προκηρύξεων, σκίτσων κ.α.
Ένα από τα διασημότερα ίσως τμήματα του είναι το πιστό αντίγραφο 1:1 του βομβαρδιστικού B-24 Liberator, που καταρρίφθηκε κατά τη προσπάθεια ανεφοδιασμού στη πόλη:
Εξίσου εντυπωσιακός είναι και ο τελευταίος όροφος του μουσείου, με φωτογραφικό υλικό
Στολές και εξοπλισμό που χρησιμοποιήθηκε κατά την εξέγερση:
Κυριότερα όμως το αντίγραφο ενός κομματιού του δαιδαλώδους δικτύου υπονόμων της Βαρσοβίας που εκμεταλλεύτηκαν οι εξεγερμένοι για τη δράση τους, τον ανεφοδιασμό, τη μεταφορά των τραυματιών τους, ακόμα και για διαμονή σε πολλές περιπτώσεις:
Στο ισόγειο θα συναντήσει κανείς και το ιδιαίτερα συγκινητικό τμήμα αφιερωμένο στα παιδιά της εξέγερσης και τους νέους μαχητές:
Βγήκα αφιερώνοντας περίπου μία ώρα στο χώρο, αντικρύζοντας και την ιδιαίτερη παρουσίαση για τους επωνύμους που έλαβαν μέρος στη μάχη:
Το κτήριο διαθέτει και εξωτερικούς εκθεσιακούς χώρους όπως και πολλά ακόμα που δε πρόλαβα να δω, καθιστώντας την όλη εμπειρία εξαιρετική μεν, ανολοκλήρωτη δε…
Ήταν μεσημέρι πλέον κάτι που σήμαινε ότι είχα λίγες στιγμές ακόμα πριν την αναχώρηση μου από τη πόλη. Άλλαξα στάση περιμένοντας το τραμ νο 23, πάλι με φόντο τους ουρανοξύστες:
Κατέβηκα στη Nowy Świat κατακλυσμένη από κόσμο την ώρα εκείνη, μιας και ο καλός καιρός σε συνδυασμό με την ημέρα του Σαββάτου έδιναν την ευκαιρία στους Πολωνούς να κάνουν τη βόλτα τους:
Παρέλαβα το σακίδιο μου στα γρήγορα έχοντας κάτι λιγότερο από μία ώρα στη διάθεση μου. Χωρίς να το σκεφτώ και πολύ διένυσα τα λίγα βήματα που απαιτούνταν και μπήκα στο Pinta μπαρ με φόρα:
Επιλέγοντας τη μπύρα που μου ταίριαξε περισσότερο, τη λευκή:
Δε παρέλειψα βεβαίως να τσιμπήσω και κάτι, σε ένα από τα αρκετά καταστήματα της οδού Chmielna, τη πιτσαρία Pizza na Chmielnej που πάντα γινόταν το αδιαχώρητο:
Η πτήση επιστροφής μπορεί να ήταν απογευματινή, ωστόσο λόγω και της κατάστασης δεν ήθελα να ρισκάρω το οτιδήποτε, πέραν του γεγονότος να βρω κίνηση στο δρόμο, καθώς και ότι το αεροδρόμιο αναχώρησης ήταν αρκετά εκτός της πόλης (Warsaw Modlin), έτσι είχα αποφασίσει να κινήσω τις διαδικασίες αρκετά νωρίς, κάτι που εν τέλει αποδείχτηκε ότι δε χρειαζόταν.
Έτσι γύρω στις 15:00 το μεσημέρι βρέθηκα στο λεωφορείο 158, αφήνοντας πίσω μου το πολύ όμορφο κέντρο της Βαρσοβίας, κατεβαίνοντας 8 στάσεις μετά:
Να επισημάνω εδώ ότι το περίφημο Modlinbus που αναφέρουν όλοι στις ιστορίες τους δεν υφίσταται εδώ και καιρό, οπότε μεγάλη προσοχή σ’ αυτή τη μετακίνηση, που διεξάγεται είτε με τρένο και στη συνέχεια λεωφορείο, είτε με απευθείας δρομολόγιο που διεξάγει η FlixBus.
Η αφετηρία των λεωφορείων είναι πλέον εκτός κέντρου, συγκεκριμένα στη θέση ‘’Warszawa Bus Station Zachodnia’’, απέναντι από το πάρκο Zachodni:
Αφού βρήκα τη πλατφόρμα, επιβιβάστηκα στο εκνευριστικά συνεπές FlixBus, δρομολόγιο του οποίου θα χρησιμοποιούσα για μια ακόμη φορά στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Το άνετο λεωφορείο μετά από μια στάση στα βόρεια της πόλης, συνέχισε τη πορεία του διάρκειας μιας ώρας ως το μικρό αεροδρόμιο:
Έφτασα στις 16:45 έχοντας μπροστά μου αρκετή ώρα για σκότωμα, διαπιστώνοντας με τον τρόπο αυτό ότι αδίκως έχασα μιάμιση ώρα από το πάρκο ή το μουσείο (μπορεί και τη παμπ) τη μέρα εκείνη. Ας είναι δε πειράζει, μικρό το κακό και διορθώνεται.
Μπήκα μέσα για να κατατοπιστώ με τις πύλες και το σημείο ελέγχου, διαπιστώνοντας ότι το συγκεκριμένο αεροδρόμιο το έχει πάρει κάτι σαν «εργολαβία» η γνωστή Ιρλανδική εταιρεία:
Είχα στη διάθεση μου πάνω από μια ώρα μέχρι να περάσω τον έλεγχο. Προλάβαινα και με το επόμενο FlixBus που έφτανε στις 18:00
Έκατσα στο πολύ ωραίο και με πολύ προσιτές τιμές Eat & Fly προκειμένου να πιώ καφέ, έξω μιας και ο καιρός ήταν καλός, προσπαθώντας να δω σε streaming το Άρης – Λαύριο, κάτι που βάσει αποτελέσματος δεν αποδείχτηκε καλή ιδέα:
Όντως ο έλεγχος ήταν πολύ σύντομος με αποτέλεσμα να έχω αρκετό χρόνο στη διάθεση μου και για ψώνια στο αεροδρόμιο, κάτι που επιβάλλεται να κάνετε ερχόμενοι από τη Πολωνία, καθώς οι τιμές είναι αρκετά χαμηλές!
Είχα βάλει στο μάτι τη Żubrówka, μια αρωματισμένη βότκα με γρασίδι παρακαλώ από το εθνικό πάρκο της Bialowieza όπου βόσκουν ελεύθεροι βίσωνες, όπως και τη κλασσική και γνωστή Soplica με γεύση φουντούκι που μου είχαν συστήσει:
Επιβιβαστήκαμε στο εκνευριστικά γεμάτο αεροσκάφος της Ryanair, σε μια εποχική πτήση που εκκινεί ξανά την άνοιξη, φεύγοντας δίχως τη παραμικρή καθυστέρηση, κάνοντας δύο ώρες ως το αεροδρόμιο Μακεδονία και κοντά άλλες τόσες για τον έλεγχο των Plf. Σημεία των καιρών…
Όπως και να ‘χει το δεύτερο Solo ταξίδι μου ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία και αυτό, σε μια χώρα που πλέον τείνω να πιστεύω ότι είναι εξαιρετικός προορισμός στο σύνολο της. Πάμε γι’ άλλα!
Το uprising museum όπως είναι ευρύτερα γνωστό μου το είχαν συστήσει μερικοί φίλοι από το forum, θεωρώντας το ένα από τα πιο καλοστημένα μουσεία της Πολωνικής πρωτεύουσας και δεν είχαν άδικο:
Είναι εξ’ ολοκλήρου αφιερωμένο στη πολύ σημαντική στιγμή της πόλης κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο, αυτή της εξέγερσης έναντι των στρατευμάτων κατοχής των ναζί, θεωρούμενη ως η μεγαλύτερη επιχείρηση που διεξήγαγε αντιστασιακή οργάνωση κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου:
Πέρα από τα πολύ σημαντικά εκθέματα των εξεγερμένων που προσπαθούν να σε βάλουν στο πνεύμα της ζωής τους κατά τη διάρκεια της μάχης και όχι μόνο, μπορεί κάποιος να δει πιστά αντίγραφα των επιμέρους υλικών και των συνθηκών της εξέγερσης:
Ομολογώ πως έβλεπα το μουσείο αρκετά διστακτικός, αφενός επειδή δεν είχα διαβάσει παρά μόνο επιγραμματικά (κάτι που υποσχέθηκα να κάνω μόλις επιστρέψω) κάποια βασικά σημεία της εξέγερσης, αλλά κυριότερα γιατί ο χρόνος που είχα στη διάθεση μου από το κακό σχεδιασμό δε μου επέτρεπε να διαβάσω και να περιηγηθώ όπως ήθελα στο χώρο:
Πέρασα τα διάφορα τμήματα με τα αντίγραφα των μηχανών των ναζί, αλλά και με πλούσιο υλικό προκηρύξεων, σκίτσων κ.α.
Ένα από τα διασημότερα ίσως τμήματα του είναι το πιστό αντίγραφο 1:1 του βομβαρδιστικού B-24 Liberator, που καταρρίφθηκε κατά τη προσπάθεια ανεφοδιασμού στη πόλη:
Εξίσου εντυπωσιακός είναι και ο τελευταίος όροφος του μουσείου, με φωτογραφικό υλικό
Στολές και εξοπλισμό που χρησιμοποιήθηκε κατά την εξέγερση:
Κυριότερα όμως το αντίγραφο ενός κομματιού του δαιδαλώδους δικτύου υπονόμων της Βαρσοβίας που εκμεταλλεύτηκαν οι εξεγερμένοι για τη δράση τους, τον ανεφοδιασμό, τη μεταφορά των τραυματιών τους, ακόμα και για διαμονή σε πολλές περιπτώσεις:
Στο ισόγειο θα συναντήσει κανείς και το ιδιαίτερα συγκινητικό τμήμα αφιερωμένο στα παιδιά της εξέγερσης και τους νέους μαχητές:
Βγήκα αφιερώνοντας περίπου μία ώρα στο χώρο, αντικρύζοντας και την ιδιαίτερη παρουσίαση για τους επωνύμους που έλαβαν μέρος στη μάχη:
Το κτήριο διαθέτει και εξωτερικούς εκθεσιακούς χώρους όπως και πολλά ακόμα που δε πρόλαβα να δω, καθιστώντας την όλη εμπειρία εξαιρετική μεν, ανολοκλήρωτη δε…
Ήταν μεσημέρι πλέον κάτι που σήμαινε ότι είχα λίγες στιγμές ακόμα πριν την αναχώρηση μου από τη πόλη. Άλλαξα στάση περιμένοντας το τραμ νο 23, πάλι με φόντο τους ουρανοξύστες:
Κατέβηκα στη Nowy Świat κατακλυσμένη από κόσμο την ώρα εκείνη, μιας και ο καλός καιρός σε συνδυασμό με την ημέρα του Σαββάτου έδιναν την ευκαιρία στους Πολωνούς να κάνουν τη βόλτα τους:
Παρέλαβα το σακίδιο μου στα γρήγορα έχοντας κάτι λιγότερο από μία ώρα στη διάθεση μου. Χωρίς να το σκεφτώ και πολύ διένυσα τα λίγα βήματα που απαιτούνταν και μπήκα στο Pinta μπαρ με φόρα:
Επιλέγοντας τη μπύρα που μου ταίριαξε περισσότερο, τη λευκή:
Δε παρέλειψα βεβαίως να τσιμπήσω και κάτι, σε ένα από τα αρκετά καταστήματα της οδού Chmielna, τη πιτσαρία Pizza na Chmielnej που πάντα γινόταν το αδιαχώρητο:
Η πτήση επιστροφής μπορεί να ήταν απογευματινή, ωστόσο λόγω και της κατάστασης δεν ήθελα να ρισκάρω το οτιδήποτε, πέραν του γεγονότος να βρω κίνηση στο δρόμο, καθώς και ότι το αεροδρόμιο αναχώρησης ήταν αρκετά εκτός της πόλης (Warsaw Modlin), έτσι είχα αποφασίσει να κινήσω τις διαδικασίες αρκετά νωρίς, κάτι που εν τέλει αποδείχτηκε ότι δε χρειαζόταν.
Έτσι γύρω στις 15:00 το μεσημέρι βρέθηκα στο λεωφορείο 158, αφήνοντας πίσω μου το πολύ όμορφο κέντρο της Βαρσοβίας, κατεβαίνοντας 8 στάσεις μετά:
Να επισημάνω εδώ ότι το περίφημο Modlinbus που αναφέρουν όλοι στις ιστορίες τους δεν υφίσταται εδώ και καιρό, οπότε μεγάλη προσοχή σ’ αυτή τη μετακίνηση, που διεξάγεται είτε με τρένο και στη συνέχεια λεωφορείο, είτε με απευθείας δρομολόγιο που διεξάγει η FlixBus.
Η αφετηρία των λεωφορείων είναι πλέον εκτός κέντρου, συγκεκριμένα στη θέση ‘’Warszawa Bus Station Zachodnia’’, απέναντι από το πάρκο Zachodni:
Αφού βρήκα τη πλατφόρμα, επιβιβάστηκα στο εκνευριστικά συνεπές FlixBus, δρομολόγιο του οποίου θα χρησιμοποιούσα για μια ακόμη φορά στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Το άνετο λεωφορείο μετά από μια στάση στα βόρεια της πόλης, συνέχισε τη πορεία του διάρκειας μιας ώρας ως το μικρό αεροδρόμιο:
Έφτασα στις 16:45 έχοντας μπροστά μου αρκετή ώρα για σκότωμα, διαπιστώνοντας με τον τρόπο αυτό ότι αδίκως έχασα μιάμιση ώρα από το πάρκο ή το μουσείο (μπορεί και τη παμπ) τη μέρα εκείνη. Ας είναι δε πειράζει, μικρό το κακό και διορθώνεται.
Μπήκα μέσα για να κατατοπιστώ με τις πύλες και το σημείο ελέγχου, διαπιστώνοντας ότι το συγκεκριμένο αεροδρόμιο το έχει πάρει κάτι σαν «εργολαβία» η γνωστή Ιρλανδική εταιρεία:
Είχα στη διάθεση μου πάνω από μια ώρα μέχρι να περάσω τον έλεγχο. Προλάβαινα και με το επόμενο FlixBus που έφτανε στις 18:00
Έκατσα στο πολύ ωραίο και με πολύ προσιτές τιμές Eat & Fly προκειμένου να πιώ καφέ, έξω μιας και ο καιρός ήταν καλός, προσπαθώντας να δω σε streaming το Άρης – Λαύριο, κάτι που βάσει αποτελέσματος δεν αποδείχτηκε καλή ιδέα:
Όντως ο έλεγχος ήταν πολύ σύντομος με αποτέλεσμα να έχω αρκετό χρόνο στη διάθεση μου και για ψώνια στο αεροδρόμιο, κάτι που επιβάλλεται να κάνετε ερχόμενοι από τη Πολωνία, καθώς οι τιμές είναι αρκετά χαμηλές!
Είχα βάλει στο μάτι τη Żubrówka, μια αρωματισμένη βότκα με γρασίδι παρακαλώ από το εθνικό πάρκο της Bialowieza όπου βόσκουν ελεύθεροι βίσωνες, όπως και τη κλασσική και γνωστή Soplica με γεύση φουντούκι που μου είχαν συστήσει:
Επιβιβαστήκαμε στο εκνευριστικά γεμάτο αεροσκάφος της Ryanair, σε μια εποχική πτήση που εκκινεί ξανά την άνοιξη, φεύγοντας δίχως τη παραμικρή καθυστέρηση, κάνοντας δύο ώρες ως το αεροδρόμιο Μακεδονία και κοντά άλλες τόσες για τον έλεγχο των Plf. Σημεία των καιρών…
Όπως και να ‘χει το δεύτερο Solo ταξίδι μου ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία και αυτό, σε μια χώρα που πλέον τείνω να πιστεύω ότι είναι εξαιρετικός προορισμός στο σύνολο της. Πάμε γι’ άλλα!
Last edited: