Τουρκία Μόνος και άγρυπνος στην Κωνσταντινούπολη

[kabamarou]

Iris σε ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση

Vameap μπράβο για την αποφασιστικότητα σου να κάνεις αυτό το ταξίδι στο Βελιγράδι. Υπάρχει σχετικό θέμα για τους μοναχικούς ταξιδιώτες που αναφέρεις μέσα στο forum αλλά δεν θυμάμαι τον τίτλο.

Pierre σε ευχαριστώ για την παράθεση του άρθρου για το tarlabasi. Το έχω διαβάσει μετά το ταξίδι και από αυτό έχω πάρει πολλές πληροφορίες που έβαλα μέσα στο κείμενο μου. Όπως είναι αυτός ο χάρτης εγώ εξερεύνησα την περιοχή που είναι στο κάτω μισό του πλαισίου Α. Έκανα αναζήτηση τώρα στο google πάλι και πολλοί την αναφέρουν σαν την πιο επικίνδυνη περιοχή της πόλης. Θα έχει να κάνει και με τα σημεία φαντάζομαι και δεν θα είναι παντού ακριβώς το ίδιο

Hayate η βροχή είναι όμορφη στην περιπλάνηση όταν είναι σιγανή. Αν είναι μαζί με αέρα η μπόρα δεν είναι και ότι καλύτερο. Σίγουρα πάντως είναι μια πολύ όμορφη ανάμνηση η ημέρα εκείνη με την βροχή και δημιούργησε διαφορετικά χρώματα στην εικόνα της πόλης.

Εχεις δίκιο και για αυτό που λες σχετικά με την περιγραφή κάποιων μεγάλων αξιοθέατων. Έκανα μια πολύ απλή αναφορά για την μεγαλοπρεπής Αγία Σοφία, τον Πύργο του Γαλατά και το Τοπ Καπί. Δεν ήταν κάτι προμελετημένο. Βγήκε αυθόρμητα γιατί γράφω καθαρά με βάση τα συναισθήματα. Είχα δει την Αγία Σοφία και τον πύργο δεκάδες φορές μέσα από φωτογραφίες και μάλλον και για αυτό δεν μου δημιούργησαν πολύ ισχυρά συναισθήματα για να κάνω μια περιγραφή για αυτά. Όσον αφορά το Τοπ Καπί αλλά και το παλάτι Ντολμά Μπαχτσέ που θα αναφερθεί στην συνέχεια της ιστορίας είναι μεγαλειώδης μνημεία αλλά προτίμησα να αφιερώσω χρόνο στο να εξετάσω στο πως ζει τώρα αυτήν την στιγμή η μεσαία και η χαμηλή τάξη στην Κωνσταντινούπολη και όχι στο πως ζούσε μια ομάδα εκλεκτών πριν πολλά χρόνια. Δεν λέω ότι αυτός ο τρόπος περιήγησης στην πόλη είναι ο σωστός η ότι δεν έχουν αξία αυτά τα παγκοσμίου φήμης αξιοθέατα. Απλά επειδή ήμουν μόνος και με περιορισμένο budget και χρόνο έκανα αυτό που πραγματικά ήθελα μέσα μου χωρίς να παραμείνω προσηλωμένος σε μια προτεινόμενη top λίστα. Σε ευχαριστώ και για την τιμή να με συγκρίνεις με Τούρκους μυθιστοριογράφους και το ότι έβαλες στους σελιδοδείκτες την ιστορία μου.

MvSylvia σε ευχαριστώ πολύ για τα πανέμορφα σου λόγια. Μεγάλη χαρά να ξέρεις ότι κάποιος απολαμβάνει αυτό που δημιουργείς. Όσο για τις φωτογραφίες είχα ένα απλό κινητό και έκανα το καλύτερο που μπορούσα

 

[kabamarou]

Ημέρα 3η

O φόβος έχει να κάνει σχεδόν πάντα με αυτό που περιμένεις να έρθει και όχι με το τώρα. Είχε ξεπεραστεί σχεδόν ολοκληρωτικά ο φόβος για αυτό το ταξίδι αλλά το ότι ξυπνούσα το πρωί μόνος σε μια ξένη χώρα και σε μια γιγαντιαία πόλη γνωρίζοντας ελάχιστες λέξεις για να συνεννοηθώ, μου δημιουργούσε μια ηδονιστική αβεβαιότητα. Αποδεσμευμένος από συμβάσεις και γνώριμα περιβάλλοντα που σου δίνουν μια ψυχική ασφάλεια αλλά και σε αποχαυνώνουν.

Χρησιμοποιώντας τα μεταφορικά μέσα έφτασα στο Κabatas για να διανύσω από εκεί μια επίπεδη διαδρομή 4 χιλιομέτρων με τα πόδια μέχρι το τζαμί Οrtakoy, ατενίζοντας συνεχώς δίπλα μου τον Βόσπορο. Πέρασα έξω από το γήπεδο της Μπεσίκτας και από το Ντολμά Μπαχτσέ. Ισχύει και εδώ λογικά το ότι μπορείς να πας μέχρι την πρώτη αυλή άνευ εισιτηρίου αλλά η μεγάλη αναμονή για αυτό με έκανε να συνεχίσω και να θαυμάσω το παλάτι από έξω.

Μπήκα στην περιοχή Μπεσίκτας που έχει έναν αέρα πιο Ευρωπαϊκό με αρκετούς τουρίστες. Και εδώ ανηφόρες οπότε κινήθηκα λίγο συντηρητικά.

Σταμάτησα σε έναν φούρνο για να πάρω κάτι σαν κουλούρι με παστά ελιάς μέσα. To λεγόμενο άτσμα. Ο υπάλληλος που μου το έδωσε, είπε κάτι στον ταμία και αυτός μου το χρέωσε στην διπλάσια τιμή από αυτήν που έγραφε στον αναρτημένο κατάλογο. Η διαφορά ήταν αστεία. Αυτή την συμπεριφορά την συνάντησα και σε άλλα μέρη που είχαν και γραμμένες τις τιμές μάλιστα. Του το έδωσα πίσω και πήρα τα χρήματα. Το αγόρασα παρεμπιπτόντως αργότερα από αλλού και ήταν υπέροχο.

Στο παραμυθένιο τζαμί Ortakoy πλήθη στριμώχνονταν για μια φωτογραφία μπροστά του με την θάλασσα και την γέφυρα που ενώνει τις δύο ηπείρους από δίπλα.

Εδώ υπάρχει σε πολλούς υπαίθριους πάγκους και μαγαζιά το φημισμένο kumpir. Μια πατάτα ψημένη σε φούρνο όπου κάνουν πουρέ το εσωτερικό της μαζί με τυρί και από πάνω μπορείς να διαλέξεις να βάλεις μια ποικιλία από σαλάτες. Η τιμή ήταν παντού 60 λίρες και αναγράφονταν. Δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι τρώγανε πάνω στα πεζούλια όταν με τα ίδια χρήματα μπορούσες να κάτσεις σε μαγαζί. Χορταστικό το kumpir σαν γεύμα αλλά γευστικά χαμηλότερο των προσδοκιών.

Είχα δει στον χάρτη πως από το Οrtakoy υπάρχει ένα καραβάκι που σε πάει στο Uskudar στην Ασιατική μεριά. Μου είπε κάποιος ότι θα έπρεπε να πάω με λεωφορείο μέχρι το Besiktas για να το πάρω από εκεί. Καθότι δεν έβλεπα καθόλου κίνηση στο πορθμείο τον πίστεψα, έφυγα με ένα λεωφορείο που έγραφε πάνω Besiktas και ύστερα επιβιβάστηκα στο καραβάκι για την απέναντι πλευρά.

Ήταν ημέρα μνήμης του Κεμάλ Ατατούρκ και όλα τα δημόσια μέσα μεταφοράς ήταν δωρεάν. Το κατάλαβα από την κάρτα που το υπόλοιπο παρέμενε σταθερά το ίδιο.

Από το λιμάνι του Uskudar ανέβηκα στο metro που ήταν πραγματικό metro εδώ πέρα και κατέβηκα στην στάση Κisikli για να καλύψω μια ανηφορική διαδρομή ενός χιλιομέτρου προκειμένου να φτάσω στο Çamlıca Hill. Ένα πάρκο πάνω σε έναν λόφο που έχει απεριόριστη θέα τόσο προς την Ευρωπαϊκή αλλά και Ασιατική πλευρά. Ίσως το καλύτερο σημείο για να δεις από ψηλά την πόλη σε όλη την έκταση της.

Προσεγμένο μέρος που πηγαίνουν οικογένειες για πικ νικ και εδώ. Ατένισα με γουρλωμένα μάτια μια ευμεγέθης περιοχή με ουρανοξύστες της Ασιατικής πλευράς που δεν γνώριζα ότι υπήρχε.

Γύρισα προς την στάση και πήγα πάλι προς το πορθμείο. Δεν περίμενα να προλάβω να έρθω προς αυτήν την πλευρά οπότε δεν είχε γίνει αρκετή έρευνα για το ποια είναι τα καλύτερα αξιοθέατα. Κινούμουν κυρίως από ένστικτο. Άξιος μεγάλης προσοχής ήταν ένας ουρανοξύστης με ελικοειδές σχήμα.

Βόλταρα αρχικά μακριά από την πολυκοσμία στην βόρεια ανηφορική πλευρά και τα στενά.

Στον παραλιακό δρόμο αμέτρητοι άνθρωποι περπατούσαν με γοργό βήμα σαν να ήθελαν όλοι να προλάβουν να πάνε κάπου. Πολύ περισσότερες οι μαντίλες στα γυναικεία κεφάλια και λιγότεροι τουρίστες. Έφτασα μέχρι τον πύργο του Λέαντρου όπου έκανα μια στάση για ξεκούραση.

Χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό δύο γραμμών του metro πήγα στο Kadikoy. Το μόνο που γνώριζα ήταν ο σταθμός τραίνων Haydarpasa που έγιναν κάποια από τα γυρίσματα της ταινίας Πολίτικης Kουζίνας. Μεγάλο όνειρο να τον δω αλλά ήταν κλειστός για εργασίες συντήρησης. Ήθελα να μάθω όμως μέχρι που μπορώ να φτάσω. Ατένιζα από μακριά έναν αστυνομικό σε ένα εξωτερικό φυλάκιο και καθώς κατευθυνόμουν προς τα εκεί περπατούσε δίπλα μου και ένας κύριος με το παιδί του. Τουλάχιστον δεν ήμουν μόνος. Ο κύριος έκανε μια μικρή συζήτηση στα Τουρκικά με τον αστυνομικό και χωρίς να καταλάβω τι λέγανε αντιλήφθηκα ότι του έκανε χάρη και τον άφησε να περάσει σε αντίθεση με εμένα. Τις επόμενες ημέρες μετάνιωνα που ρώτησα απλά αν είναι κλειστά και δεν παρακάλεσα να μπω μέσα λέγοντας ότι είχα έρθει από Ελλάδα για αυτό.

Έκανα περιπάτους στα σοκάκια από την βόρεια πλευρά του λιμανιού και μετά από την νότια εισχωρώντας στο εσωτερικό της περιοχής και ακολουθώντας την γραμμή του τραμ.

Ευχάριστη έκπληξη το Κadikoy και γεμάτη από εναλλακτικές χιπστεροκαφετέριες με χαλαρό κλίμα. Πρόσεξα ένα μαγαζί που λεγόταν mulayim που σερβίριζε ένα γεμιστό μπισκότο με σοκολάτα. Καθώς δεν είχα ίντερνετ στο κινητό οι πολλοί ντόπιοι πελάτες ήταν η καλύτερη λίστα κριτικών. Αυτό το μπισκότο μαζί με παγωτό ντοντουρμά που κόστιζε γύρω στο 1 ευρώ πρόσφερε μια αναζωογονητική ένεση.

Πρόσεξα στον χάρτη μεταφορών ότι ένα τραίνο περνούσε κάτω από τον Βόσπορο και σύνδεε τις δύο πλευρές. Δεν είχα διαβάσει για αυτό και είχα μια ελαφριά δυσπιστία για το αν υπάρχει δημόσιο μεταφορικό μέσο στην Κωσταντινούπολη που να περνά μέσα από το νερό. Τελικά όντως υπήρχε και βρέθηκα έτσι απέναντι.

Άλλαξα άλλες δύο γραμμές για να πάω προς το Balkan Lokantasi να φάω τον μουσακά με την τεράστια στρώση κρέμας που είχα δει στην βιτρίνα του από ότι θυμόμουν... και που τον είχα λαχταρήσει σαν έγκυος. Απορούσα πραγματικά με την ευκολία που άλλαζα τις γραμμές των τραίνων σε ένα μέρος που αρχικά πίστευα ότι θα χάνομαι συνεχώς. Αρκετές φορές μπορούμε να διαψεύσουμε στην πράξη έναν από τους πιο κακούς κριτικούς για εμάς ενίοτε. Τον εαυτό μας. Το εστιατόριο είχε κλείσει και χρησιμοποίησα τις συγκοινωνίες για να πάω στο διαμέρισμα.

 

[kabamarou]

Αναχώρησα στις 11 επιστρέφοντας τα κλειδιά και έχοντας βάλει και πάλι όλα τα πράγματα και τα ρούχα παστωμένα σε σχήμα ρολού μέσα στο σακίδιο μου που θύμιζε παραφουσκωμένη σχολική τσάντα.

Είχα σκεφτεί να πάω στο νησί Adalar στα πριγκηπόννησα αλλά το λεωφορείο για Θεσσαλονίκη έφευγε σε 10 ώρες και ανησύχησα μήπως το έχανα.

Κατέβηκα με το metro στην στάση Levent για να ανέβω σε έναν ουρανοξύστη που από τον τελευταίο όροφο έβλεπες πανοραμική θέα.

Μετά από αρκετή διερεύνηση στους γύρω ουρανοξύστες και με ερωτήσεις διαπίστωσα ότι η σωστή στάση ήταν η 4.Levent που ήταν η επόμενη. Μόλις έφτασα εκεί τελικά και πήγα να βγάλω εισιτήριο ο ταμίας μου είπε ότι κόστιζε 160 λίρες. Ήμουν υπερβέβαιος ότι ήταν 60 λίρες η τιμή όμως. Καθότι είχα δει την πόλη αφ 'υψηλού από τρία σημεία ήδη, αποχώρησα. Από αναζήτηση τις επόμενες ημέρες έμαθα πως για τους ντόπιους ήταν 60 λίρες και για τους τουρίστες 160.

Μπήκα στο λεωφορείο για το πάρκο Εμιργκάν. Κάθε Απρίλιο εκεί γίνεται ένα πολύ διάσημο φεστιβάλ τουλίπας. Ήταν μέσα Μαΐου όμως και οι τουλίπες είχαν μαραθεί. Πέρα από αυτό βλέποντας το εκ των προτέρων από φωτογραφίες νόμιζα ότι όλο το πάρκο θα ήταν γεμάτο τουλίπες. Κάτι που δεν ίσχυε διότι υπήρχαν μόνο σε λίγα συγκεκριμένα σημεία. Εξαίσιο πάρκο πάνω σε λόφο με ατελείωτες ανηφόρες και κατηφόρες και εδώ αλλά μάλλον υπάρχουν και πιο συναρπαστικά πράγματα για ένα πρόγραμμα λίγων ημερών.

Πήρα το λεωφορείο για το κάστρο της Ρούμελης. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη ικανότητα για να κινούμαι με τα λεωφορεία σε μια ξένη χώρα χωρίς να μιλάω ξένες γλώσσες αλλά γνώριζα τα πάντα από πριν χάρη σε μια εφαρμογή στην οποία αποθηκεύεις τις οδηγίες και τις βλέπεις και όταν δεν έχεις ίντερνετ. Υπήρχαν σε πολλά σημεία δωρεάν wifi αλλά μολονότι έκανα εγγραφή και έδειχνε να συνδέεται δεν κατάφερα να το χρησιμοποιήσω ποτέ. Λιγότερος κόσμος και θόρυβος εκεί πέρα. Πάντως παρόλο που όπου πήγαινα κόρναραν συνέχεια οι οδηγοί, δεν είδα νευρώδεις εκφράσεις στα πρόσωπα τους η διάθεση για διαπληκτισμό.

Κοιτούσα με μια ματιά εξοικείωσης τους πύργους του κάστρου που μου φαίνονταν σαν πολλοί λευκοί πύργοι Θεσσαλονίκης μαζεμένοι. Δεν εντόπισα την είσοδο που προφανώς δεν ήταν από την παραλιακή μεριά και τα πόδια μου ήταν αρκετά ασήκωτα για να το ερευνήσω.

Συνέχισα παραλιακά δίπλα από τον Βόσπορο μέχρι την περιοχή του Μπέμπεκ με τα αμέτρητα γιοτ. Διαδρομή ατάραχη χωρίς συνωστισμό που με έκανε να πιστεύω ότι περπατώ σε τόπο που είχα ξαναζήσει.

Πήρα λεωφορείο για το Κabatas και από εκεί το τραμ για την παλιά πόλη. Ένα τελευταίο άραγμα στο πάρκο Γκουλχανέ, βόλτα στην γύρω περιοχή

και μια τελευταία φορά στο Balkan Lokantasi για να φάω τον πολυαναμενόμενο μουσακά που τελικά ήταν χωρίς κρέμα και πατάτες. Μελιτζάνες ανακατεμένες με κιμά. Είπα να πάρω και μια σούπα χωρίς να ξέρω τι ήταν και έπεσα σε πατσά. Από τα ελάχιστα φαγητά που δεν τρώω αλλά στην κατάσταση που ήμουν μπορούσα να φάω σχεδόν τα πάντα.

Βρέθηκα στον σταθμό 2 ώρες πριν φύγει το λεωφορείο και καθισμένος σε ένα παγκάκι δίπλα σε διερχόμενους άρχισα να γράφω ασταμάτητα σε χαρτιά Α4 τις νωπές εντυπώσεις που έλπιζα να γίνονταν ιστορία στην συνέχεια.

Μόλις μπήκα στο σπίτι στην Θεσσαλονίκη πανηγύρισα για την αποστολή που έφερα σε πέρας. Μετά από 4 ημέρες σε ένα τόσο θορυβώδες μέρος μου φαινόταν όλα ανεξήγητα ήσυχα. Με αυτό το ταξίδι απέκτησα μια αναφορά που θα την έχω μέσα μου για οτιδήποτε άλλο έχω να αντιμετωπίσω. Η λαμπρότητα δεν είναι σε αυτό που πετυχαίνεις κάποιες φορές αλλά σε αυτό που γίνεσαι αφού το πετύχεις. Κλείνω με λόγια του Γ. Αγγελάκα.

Και ο πιο μεγάλος μου φόβος φοβάται μην και δεν τον φοβηθώ

 

[Iris_90]

Σε ευχαριστουμε για την εξαιρετικη ιστορια απο το ταξιδι σου στη Βασιλευουσα , με το καλο και στα επομενα !!!

 

[kabamarou]

Ευχαριστώ πολύ Iris για τα καλά σου λόγια αλλά και για την ανάγνωση και συμπαράσταση σε όλη την διάρκεια αυτού του λεκτικού ταξιδιού

 

[dammys]

Λάτρεψα την ιστορία, απόλαυσα τις φωτογραφίες, γέμισα συναισθήματα για την υπέροχη Πόλη. Να σαι καλά να μας ταξιδεύεις!

 

[psilos3]

Πολλά μπράβο για την καταπληκτική ιστορία σου και τις φωτογραφίες της.
Ως συχνά μεμονωμένος ταξιδιώτης συμμερίζομαι απόλυτα τις ανησυχίες σου και χαίρομαι που δεν έκανες πίσω και το απόλαυσες όπως έπρεπε τηρώντας το πρόγραμμα σου.
Έδωσες πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία μάλιστα για την επόμενη επίσκεψη μου στη Πόλη, καθώς ταυτίζεται και ο τρόπος ταξιδιού μας, χρησιμοποιώντας κυρίως τα πόδια βλέποντας περιοχές. Μου θύμισες τη δική μου ιστορία με νοσταλγία γι' αυτον το πανέμορφο τόπο, μόνο που εσύ έχεις και συγγραφικό ταλέντο.
Και στα επόμενα με υγεία εύχομαι.

 

[Sam-chal]

Ευχαριστούμε! Η ιστορία σου μου επιβεβαίωσε την ανάγκη να επισκεφτουμε την Πόλη σύντομα, παρ ' ότι βρεθήκαμε εκεί για 5 μέρες με γκρουπ πριν 1,5 μήνα, αλλά αυτή τη φορά μόνοι μας.

 

[kabamarou]

dammys σε ευχαριστώ πολύ για την πανέμορφη ευχή σου και τις λέξεις που χρησιμοποίησες για να εκφραστείς για την ιστορία.



psilos σε υπερευχαριστώ για όλα αυτά που έγραψες και χαίρομαι πραγματικά αν έδωσα πληροφορίες που μπορούν να φανούν χρήσιμες. Είχα δει φωτογραφίες από την ιστορία σου για την Κωνσταντινούπολη παλιότερα αλλά θα την διαβάσω κιόλας μόλις μπορέσω. Μόνο που είδα το πλούσιο σου φωτογραφικό υλικό τώρα λίγο στα γρήγορα, ταξίδεψα και πάλι σε αυτό το μέρος.



sam-chal σε ευχαριστώ και εγώ που διάβασες το κείμενο μου. Νιώθω ένα πολύ όμορφο συναίσθημα όταν μπορώ να εμπνεύσω έστω και λίγο για να πραγματοποιηθεί κάτι που μπορεί να προσφέρει αναζωογόνηση. Εύχομαι να μπορέσεις να κάνεις αυτό που θέλεις και να περάσεις υπέροχα

 

[vicky_pl]

Σ ευχαριστούμε για αυτήν την τόσο εξαιρετική ιστορία που μας ταξίδεψε μαζί σου στην Πόλη ! Άλλος ένας λόγος να μην αναβάλλω επιπλέον το ταξίδι αυτό!

 

[kabamarou]

vicky σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Δεν φανταζόμουν με τίποτα πριν την συγγραφή αυτής της ιστορίας ότι θα έδινα κίνητρο σε άλλους για να ταξιδέψουν στην πόλη. Τα λόγια σου όπως και τα προηγούμενα από άλλα μέλη μου έχουν ανεβάσει την διάθεση. Εύχομαι να πας και να περάσεις τέλεια

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ασία