Μόνος ή με κόσμο στα αξιοθέατα;

[thanos75]

Δεν μπορώ να δω ταινίες εκτός κινηματογράφου, τα καταφέρνω πολύ σπάνια

Εδώ με αρέσεις πολύ. Κατ' αρχάς κάποια είδη ταινιών, πολύ απλά δεν γίνεται να ειδωθουν εκτός αιθούσης. Αλλά και ταινίες που θεωρητικά μπορώ να δω στο σπίτι (π.χ. ρομαντικές κομεντί) προτιμώ αν μπορώ κ προλαβαίνω να τις δω την αίθουσα. Μία άδεια κινηματογραφικη αιθουσα προσωπικά με μελαγχολει απίστευτα! Μου αρέσουν οι γεμάτες αίθουσες. Βέβαια για να μην εξωραΐζω τελείως την κατάσταση, έχει τύχει και σε μένα να θέλω να "χαστουκίσω" κάποιες φορές ορισμένους θεατές.
Όσο για τα αξιοθέατα, καταλαβαίνω ότι όλοι μας έχουμε την εμπειρία του στριμωγματος και της μεγάλης αναμονής σε ουρές. Εννοείται πως ένα υπαίθριο αξιοθέατο (π.χ αρχαίος ναός) όταν μπορείς να το απολαύσεις μόνος η έστω με λίγο κόσμο είναι μοναδική εμπειρία. Από την άλλη πλευρά έχω συλλάβει τον εαυτό μου να νοιώθω αμηχανία όταν σε μια αίθουσα μουσείου ετυχε να ήμουν μόνος με την φύλακα της αιθουσας. Κατά μία περιεργη έννοια ένιωθα και εδώ ότι μου έλειπε μία συλλογική αίσθηση θέασης. Θα ήθελα να ειχε έστω και λίγο κόσμο.

 

[McElk]

Διευκρινίζω ότι θέτοντας το θέμα, το παράδειγμα του κινηματογράφου το ανέφερα ως “κάτι ανάλογο” Κυρίως αναφερόμουν στα αξιοθέατα που επισκεπτόμαστε ως ταξιδιώτες.

Εδώ π.χ. (Ισλανδία – περιμένοντας να εκραγεί ο θερμοπίδακας) δεν θα ήθελα να είμαι μόνος μου αλλά ούτε και να έχει περισσότερο κόσμο, αυτό το πλήθος για μένα ήταν το ιδανικό για την περίσταση.

 

[MVSylvia]

Ουπς...υψιστη ιεροσυλία πραγματικά για κάθε σινεφίλ αυτή η φράση σου. Η συλλογική εμπειρία θέασης μιας ταινίας σε μεγάλη οθόνη και μέσα σε μια σκοτεινή αίθουσα δεν συγκρίνεται με καμία εξατομικευμένη θέαση ενός blue-ray η DVD. Είναι το όλο αίσθημα που μπορεί να μοιράζονται από ένα φιλμ την ίδια στιγμή μερικές δεκάδες άνθρωποι.
Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τις παραστατικες τέχνες. Η συλλογική εμπειρία είναι αναντικαταστατη και νομίζω αυτό το νοιώσαμε πολύ καλά την περίοδο της πανδημίας.

Ευχαριστώ δεν θα πάρω. Ανοίγουν κινητά, σηκώνονται όλη την ώρα, μιλάνε δυνατά, άμα είσαι κ κοντός σαν εμένα κ κάτσει ντερεκι μπροστά δεν βλέπεις τίποτα.
Γελάνε υστερικά σε πράγματα που δεν είναι καν αστεία. Στο παραμικρό υπονοούμενο για τζιζ σημεία του ανθρώπινου σώματος ξεκαρδιζονται σεφερλικα ακόμα κ σε βαριά δράματα.

Ούτε και καταλαβαίνω γιατί είναι ιεροσυλία ένας άνθρωπος να έχει διαφορετική προτίμηση στην εμπειρία θέασης; Ποιος ορίζει ότι είναι απολαυστική για όλους η συλλογική ταυτόχρονη εμπειρία; Ο κάθε ένας το ζει διαφορετικά, άλλος θέλει τίγκα αίθουσα, άλλος θέλει απόλυτη ησυχία κ λίγους θεατές.

 

[varioAthens]

Ευχαριστώ δεν θα πάρω. Ανοίγουν κινητά, σηκώνονται όλη την ώρα, μιλάνε δυνατά, άμα είσαι κ κοντός σαν εμένα κ κάτσει ντερεκι μπροστά δεν βλέπεις τίποτα.
Γελάνε υστερικά σε πράγματα που δεν είναι καν αστεία. Στο παραμικρό υπονοούμενο για τζιζ σημεία του ανθρώπινου σώματος ξεκαρδιζονται σεφερλικα ακόμα κ σε βαριά δράματα.

Ρε συ αυτο με τα κινητα ποσο εκνευριστικο!
Ασε που με τυφλωνει το φως της οθονης μεσα στο απολυτο σκοταδι της αιθουσας.

 

[KIKI]

Στην πρώτη μου απάντηση έβαλα αφηρημένη και τον κινηματογράφο μαζί με γήπεδα και συναυλίες. Σινεμά πηγαίνω στην πρώτη προβολή συνήθως πέντε η έξι το απόγευμα. Δεν θέλω κόσμο για να απολαύσω την ταινία. Δεν μου αρέσουν τα σινεμά με τις πολλές αίθουσες. Στο κέντρο της Αθήνας έχω περάσει άπειρες ώρες στα κλασσικά σινεμά τα απογεύματα.Συνηθως με ελάχιστους άλλους που ήταν οι ίδιοι. Ο καθένας έχει και την αγαπημένη του θέση! Ειδικά χειμώνα μου αρεσει να ακουμπαω στη διπλανή θεση παλτό,κασκολ και κυριως την τσαντα μου και οχι να τα εχω στα πόδια μου.Τώρα που κλείνουν ένα ένα συγκινούμαι πικραίνομαι και εξοργίζομαι γιατί θα γίνουν ξενοδοχεια Τελευταία μέρα στο Ιντεάλ είχαμε βουρκωσει ο ταμίας και ο υπεύθυνος που γνωριζόμαστε πολλά χρόνια στη κουβέντα που είχαμε για την εξαγορά του από ξενοδοχειακή αλυσίδα.Είχανε και τον καημο τους γιατι μετα πολλά χρόνια μεσήλικες πλέον βρεθηκαν χωρις δουλειά.
Επισης ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν ξαναφτειάχτηκαν το Αττικόν (αίθουσα κόσμημα) και το Απόλλων μετά τη φωτιά.
Και στην Αβάνα έχω απολαύσει πολλές ταινίες έτσι.Οταν δεν κοβόταν η ταινία που συνήθως την βλέπαμε την άλλη μέρα ξανά!