bbplayer
Member
- Μηνύματα
- 9
- Likes
- 13
- Επόμενο Ταξίδι
- ΤΡΟΜΣΟ & AURORA BOREALIS
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΑΛΑΣΚΑ & ΝΗΣΙΑ ΣΒΑΛΜΠΑΡΝΤ
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου και αφού πληρώσαμε ένα penalty-ακι της τάξεως των 60 ευρώ γιατί βρεθήκαμε υπέρβαροι, στις 6.30 το πρωί ήμαστε μέσα στο Boeing 737 της Lufthansa με προορισμο το Μόναχο. Η απογείωση, όπως πάντα για μένα ήταν πολύ άσχημη εμπειρία αλλά η ανατολή πάνω απο τα σύννεφα με έκανε να ξεχασω , έστω και παροδικά, τις φοβίες μου.
Eπιτέλους πατήσαμε γη και νιώσαμε χειμώνα με λίγη ομίχλη και πολύ κρύο.
Στην έξοδο μας περίμεναν 3 κτηνάρια της αστυνομίας για έλεγχο διαβατηρίων και αφού τελειώσαμε εύκολα και γρήγορα με την παραλαβή των αποσκευών, κατευθυνθήκαμε στο απέναντι κτιριο για να παραλάβουμε το αυτοκίνητο "μας".
Εκεί μας περίμενε η πρώτη "κρυάδα" , αφού το LandRover Freelander2 που είχα κλείσει και προπληρώσει από τον Μάιο είχε ...μεταλλαχθεί σε Hyundai i35CRDi πράγμα που πολύ απλά σημαίνει 250lt λιγότερα στο χώρο αποσκευών, 5 εκατοστά μικρότερη απόσταση από το έδαφος, πολύ λιγότερες δυνατότητες για κίνηση εκτός δρόμου , 20hp λιγότερα σε υποδύναμη, όχι μόνιμη τετρακίνηση και διάφορα άλλα. Και το τελειωτικό "χτύπημα" :6-7 απαστράπτοντα LandRover περίμεναν στο parking της εταιρείας ...Αλγεινή επίσης εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι το παιδικό κάθισμα δεν ήταν τοποθετημένο στο αυτοκίνητο αλλά "έτρεχα" εγώ να το πάρω από το γραφείο τους τελευταία στιγμή. Από μάκρια και αγαπημένοι με την εν λόγω εταιρεία στο μέλλον.
Στο GPS , Hochstrasse 11 και φεύγουμε για το ξενοδοχείο όπου και περιμένουμε υπομονετικά να πάει 12 η ώρα να μας δώσουν το δωμάτιο. Αυτοί τουλάχιστο ήταν συνεπείς μια και τήρησαν την υπόσχεσή τους και μου έδωσαν το δωμάτιο 2 ώρες νωρίτερα από το προβλεπόμενο.
Η πρώτη μου εντύπωση δεν ήταν και πολύ θετική από το Μόναχο. Καθόμαστε 200μ από το Gasteig σε μια περιοχή με μουντά κτίρια και πολλά ανατολίτικα εστιατόρια. Δεν έχω κάτι άλλο να θυμάμαι.
Γραμμή για Μarienplatz και σε πέντε λεπτά με το μετρό φθάνουμε.
κι εδώ οι εντυπώσεις δεν ήταν και πολύ καλές. Πολύς πάρα πολύς ο κόσμος, σε σημείο να μη μποορύμε να προχωρήσουμε με μια κάποια σχετική άνεση. Εντυπωσιακά τα περιβάλλοντα κτίρια αλλά το στομάχι άρχισε να διαμαρτύρεται και ευτυχώς , από καθαρή τύχη, καταλήξαμε στο Ratskeller. Όλα άψογα , η λίστα του μενού και στα ελληνικά παρακαλώ και οι τιμές μια χαρά. Πραγματικά άψογο εστιατόριο ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσα χρόνια είχα να φάω σε κάποια που να το πλησιάζει καν. Και πραγματικά τε-ρα-στι-ο.
Πίσω γρήγορα στο ξενοδοχείο και μετά από μια υποτυπώδη ξεκουράση κι ένα μπάνιο, γραμμή για Dachau.
Εντάξει ...τι να πω...κάτι αυτά που είχα δει/διαβάσει , κάτι το σούρουπο (φτάσαμε στις 4 παρά και στις 5 έκλεινε) κάτι τα γυμνά , λόγω χειμώνα, δέντρα, κάτι η τεράστια έκτασή του...το όλο σκηνικό συνέθετε μια άκρως φρικιαστική εικόνα.
Μου έκανε εντύπωση ότι άκουσα αγγλικά, γαλλικά , μια ισπανίδα με ρώτησε που είναι το crematorium , είδα δυο ζευγάρια Αράβων, 5-6 απω-ανατολίτες και γενικά ήμαστε κάθε καρυδιάς καρύδι.
Η ώρα κόντευε 6 , τα 2/3 της οικογένειας είχαν παραδώσει το πνεύμα από το ταξίδι και το πολύ πήγαινε -έλα, τους άφησα στο ξενοδοχείο και κατέβηκα -μέσα σε τσουχτερό κρύο- να πάω μια βόλτα μέχρι τον Isar που ήταν εκεί κοντά και για μια μπυρίτσα στην Marienplatz.
Στο γυρισμό , σε μια Esso κολλητά στο ξενοδοχείο, σταμάτησα να πάρω εμφιαλωμένα νερά κι "έπεσα" πάνω σε Έλληνα υπάλληλο. "Τα δικά μας τα χάλια τα μαθαίνεις φαντάζομαι" του λέω. "Εδώ πώς είναι τα πράγματα"? "Μετά την ενοποίηση μας έχει φύγει η μαγκιά φίλε" μου απάντησε κουνώντας το κεφάλι.
2η ημέρα (22 Δεκ)
19 ευρώ το άτομο το πρωινό ?? ευχαριστώ δε θα πάρω , μια χαρά ήταν ο καφές και το κρουασανάκι από το κοντινό cafe. Το πρόγραμμα είχε Deutsches Museum και πραγματικά όσο αδιάφορο έως αποκρουστικό είναι απέξω , τόσο εντυπωσιακό είναι μέσα. Στην αρχή της γέφυρας μας "καλωσόρισε" το άγαλμα του θείου Otto von Bismarck που μάλλον σε απέτρεπε να προχωρήσεις παραμέσα, έτσι τεράστιος και βλοσυρός που είναι με εκείνη τη χατζάρα στο χέρι.
Το αποτέλεσμα βέβαια μας αποζημίωσε και με το παραπάνω αφού είναι κάτι πραγματικά μοναδικό το εν λόγω μουσείο.
Μετά από 3 ώρες ξεθεώματος και με τον μικρό να τα έχει δώσει όλα , ειδικά στην αίθουσα για τα παιδιά, φθάσαμε στο τελευταίο όροφο , όπου με 50 λεπτά μποορoύσες να ανέβεις σε μια μικρή πλατφόρμα δονήσεων για 1-2 λεπτά και να νιώσεις πραγματικά καλύτερα . Πρωτότυπο αν μην τι άλλο!
Δε χαλαρώνουμε , Albrecht Dürer Platz στο GPS και καρφί για Νυρεμβέργη. Μερικές εντυπώσεις από τη διαδρομή : Πώς οδηγούν έτσι σαν παλαβοί ??? Πήγαινα με 140-160 στη μεσαία λωρίδα και στην αριστερή έβλεπα κάτι ...πυραύλους να με περνάν και να εξαφανίζονται!!! Αλλά η αριστερή λωρίδα μονίμως άδεια. Προσπερνούσαν και μετά μαζεύονταν μέσα. Για αυτό αν και η ΕΟ ήταν γεμάτη δε βρήκαμε πουθενά μποτιλιάρισμα και δεν έπεσα ποτέ κάτω από 100χμ/ωρα.
Για καλή μας τύχη βρήκαμε ακριβώς και παρκάραμε λίγα μέτρα από το άγαλμα του Ντύρερ στην παλιά πόλη και η πρώτη μου εντύπωση ήταν η εντελώς αντίθετη από το Μόναχο. Η πόλη είναι απλά μαγευτική και λίγο λέω. Δυστυχώς τον "Άγγελο" δεν τον προλάβαμε αφού φτάσαμε κατα 15 :30 .
Εξαιρετική εντύπωση μου έκανε ο ειδικός χώρος που είχαν για τα παιδιά , αριστερά από τη χριστουγεννιάτικη αγορά τους. Το πορτοφόλι μου βέβαια έχει αντίθετη άποψη....
Αρχες Αυγούστου στη Ζάκυνθο μια βόλτα της τάξεως των 15-20 λεπτών στη Ζάκυνθο με άμαξα κοστίζει 20 ευρώ το άτομο. Παραμονές Χριστουγέννων σε μια πόλη που δέχεται 1,5 με 2 μύρια επισκέπτες τις μέρες αυτές, μια 10λεπτη βόλτα στην παλιά πόλη με άμαξα κοστίζει 2,5 ευρώ το άτομο. Δε θα ήθελα να γράψω τίποτα παραπέρα γιατί θα παρεκτραπώ...
Δε θεωρώ ότι είδα τη Νυρεμβέργη, μια τζούρα πήρα. Είδα μόνο μέρος της παλιά πόλης και τη χριστουγεννιάτικη αγορά. Θέλω να ξαναπάω. Είναι μαγεία η πόλη . Τουλάχιστο αυτή την εντύπωση σχημάτισα. Μέσες άκρες τα ίδια ισχύουν και για το Μόναχο. Ο βασικός προορισμός μου δεν ήταν η Γερμανία αλλά οι Άλπεις. Ήθελα να κάνω ένα μικρό πέρασμα από τη Βαυαρία αλλά μάλλον παρα ήταν μικρό. Το Rothenburg όμως το είδα. Κι έπαθα...
Eπιτέλους πατήσαμε γη και νιώσαμε χειμώνα με λίγη ομίχλη και πολύ κρύο.
Στην έξοδο μας περίμεναν 3 κτηνάρια της αστυνομίας για έλεγχο διαβατηρίων και αφού τελειώσαμε εύκολα και γρήγορα με την παραλαβή των αποσκευών, κατευθυνθήκαμε στο απέναντι κτιριο για να παραλάβουμε το αυτοκίνητο "μας".
Εκεί μας περίμενε η πρώτη "κρυάδα" , αφού το LandRover Freelander2 που είχα κλείσει και προπληρώσει από τον Μάιο είχε ...μεταλλαχθεί σε Hyundai i35CRDi πράγμα που πολύ απλά σημαίνει 250lt λιγότερα στο χώρο αποσκευών, 5 εκατοστά μικρότερη απόσταση από το έδαφος, πολύ λιγότερες δυνατότητες για κίνηση εκτός δρόμου , 20hp λιγότερα σε υποδύναμη, όχι μόνιμη τετρακίνηση και διάφορα άλλα. Και το τελειωτικό "χτύπημα" :6-7 απαστράπτοντα LandRover περίμεναν στο parking της εταιρείας ...Αλγεινή επίσης εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι το παιδικό κάθισμα δεν ήταν τοποθετημένο στο αυτοκίνητο αλλά "έτρεχα" εγώ να το πάρω από το γραφείο τους τελευταία στιγμή. Από μάκρια και αγαπημένοι με την εν λόγω εταιρεία στο μέλλον.
Στο GPS , Hochstrasse 11 και φεύγουμε για το ξενοδοχείο όπου και περιμένουμε υπομονετικά να πάει 12 η ώρα να μας δώσουν το δωμάτιο. Αυτοί τουλάχιστο ήταν συνεπείς μια και τήρησαν την υπόσχεσή τους και μου έδωσαν το δωμάτιο 2 ώρες νωρίτερα από το προβλεπόμενο.
Η πρώτη μου εντύπωση δεν ήταν και πολύ θετική από το Μόναχο. Καθόμαστε 200μ από το Gasteig σε μια περιοχή με μουντά κτίρια και πολλά ανατολίτικα εστιατόρια. Δεν έχω κάτι άλλο να θυμάμαι.
Γραμμή για Μarienplatz και σε πέντε λεπτά με το μετρό φθάνουμε.
κι εδώ οι εντυπώσεις δεν ήταν και πολύ καλές. Πολύς πάρα πολύς ο κόσμος, σε σημείο να μη μποορύμε να προχωρήσουμε με μια κάποια σχετική άνεση. Εντυπωσιακά τα περιβάλλοντα κτίρια αλλά το στομάχι άρχισε να διαμαρτύρεται και ευτυχώς , από καθαρή τύχη, καταλήξαμε στο Ratskeller. Όλα άψογα , η λίστα του μενού και στα ελληνικά παρακαλώ και οι τιμές μια χαρά. Πραγματικά άψογο εστιατόριο ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσα χρόνια είχα να φάω σε κάποια που να το πλησιάζει καν. Και πραγματικά τε-ρα-στι-ο.
Πίσω γρήγορα στο ξενοδοχείο και μετά από μια υποτυπώδη ξεκουράση κι ένα μπάνιο, γραμμή για Dachau.
Εντάξει ...τι να πω...κάτι αυτά που είχα δει/διαβάσει , κάτι το σούρουπο (φτάσαμε στις 4 παρά και στις 5 έκλεινε) κάτι τα γυμνά , λόγω χειμώνα, δέντρα, κάτι η τεράστια έκτασή του...το όλο σκηνικό συνέθετε μια άκρως φρικιαστική εικόνα.
Μου έκανε εντύπωση ότι άκουσα αγγλικά, γαλλικά , μια ισπανίδα με ρώτησε που είναι το crematorium , είδα δυο ζευγάρια Αράβων, 5-6 απω-ανατολίτες και γενικά ήμαστε κάθε καρυδιάς καρύδι.
Η ώρα κόντευε 6 , τα 2/3 της οικογένειας είχαν παραδώσει το πνεύμα από το ταξίδι και το πολύ πήγαινε -έλα, τους άφησα στο ξενοδοχείο και κατέβηκα -μέσα σε τσουχτερό κρύο- να πάω μια βόλτα μέχρι τον Isar που ήταν εκεί κοντά και για μια μπυρίτσα στην Marienplatz.
Στο γυρισμό , σε μια Esso κολλητά στο ξενοδοχείο, σταμάτησα να πάρω εμφιαλωμένα νερά κι "έπεσα" πάνω σε Έλληνα υπάλληλο. "Τα δικά μας τα χάλια τα μαθαίνεις φαντάζομαι" του λέω. "Εδώ πώς είναι τα πράγματα"? "Μετά την ενοποίηση μας έχει φύγει η μαγκιά φίλε" μου απάντησε κουνώντας το κεφάλι.
2η ημέρα (22 Δεκ)
19 ευρώ το άτομο το πρωινό ?? ευχαριστώ δε θα πάρω , μια χαρά ήταν ο καφές και το κρουασανάκι από το κοντινό cafe. Το πρόγραμμα είχε Deutsches Museum και πραγματικά όσο αδιάφορο έως αποκρουστικό είναι απέξω , τόσο εντυπωσιακό είναι μέσα. Στην αρχή της γέφυρας μας "καλωσόρισε" το άγαλμα του θείου Otto von Bismarck που μάλλον σε απέτρεπε να προχωρήσεις παραμέσα, έτσι τεράστιος και βλοσυρός που είναι με εκείνη τη χατζάρα στο χέρι.
Το αποτέλεσμα βέβαια μας αποζημίωσε και με το παραπάνω αφού είναι κάτι πραγματικά μοναδικό το εν λόγω μουσείο.
Μετά από 3 ώρες ξεθεώματος και με τον μικρό να τα έχει δώσει όλα , ειδικά στην αίθουσα για τα παιδιά, φθάσαμε στο τελευταίο όροφο , όπου με 50 λεπτά μποορoύσες να ανέβεις σε μια μικρή πλατφόρμα δονήσεων για 1-2 λεπτά και να νιώσεις πραγματικά καλύτερα . Πρωτότυπο αν μην τι άλλο!
Δε χαλαρώνουμε , Albrecht Dürer Platz στο GPS και καρφί για Νυρεμβέργη. Μερικές εντυπώσεις από τη διαδρομή : Πώς οδηγούν έτσι σαν παλαβοί ??? Πήγαινα με 140-160 στη μεσαία λωρίδα και στην αριστερή έβλεπα κάτι ...πυραύλους να με περνάν και να εξαφανίζονται!!! Αλλά η αριστερή λωρίδα μονίμως άδεια. Προσπερνούσαν και μετά μαζεύονταν μέσα. Για αυτό αν και η ΕΟ ήταν γεμάτη δε βρήκαμε πουθενά μποτιλιάρισμα και δεν έπεσα ποτέ κάτω από 100χμ/ωρα.
Για καλή μας τύχη βρήκαμε ακριβώς και παρκάραμε λίγα μέτρα από το άγαλμα του Ντύρερ στην παλιά πόλη και η πρώτη μου εντύπωση ήταν η εντελώς αντίθετη από το Μόναχο. Η πόλη είναι απλά μαγευτική και λίγο λέω. Δυστυχώς τον "Άγγελο" δεν τον προλάβαμε αφού φτάσαμε κατα 15 :30 .
Εξαιρετική εντύπωση μου έκανε ο ειδικός χώρος που είχαν για τα παιδιά , αριστερά από τη χριστουγεννιάτικη αγορά τους. Το πορτοφόλι μου βέβαια έχει αντίθετη άποψη....
Αρχες Αυγούστου στη Ζάκυνθο μια βόλτα της τάξεως των 15-20 λεπτών στη Ζάκυνθο με άμαξα κοστίζει 20 ευρώ το άτομο. Παραμονές Χριστουγέννων σε μια πόλη που δέχεται 1,5 με 2 μύρια επισκέπτες τις μέρες αυτές, μια 10λεπτη βόλτα στην παλιά πόλη με άμαξα κοστίζει 2,5 ευρώ το άτομο. Δε θα ήθελα να γράψω τίποτα παραπέρα γιατί θα παρεκτραπώ...
Δε θεωρώ ότι είδα τη Νυρεμβέργη, μια τζούρα πήρα. Είδα μόνο μέρος της παλιά πόλης και τη χριστουγεννιάτικη αγορά. Θέλω να ξαναπάω. Είναι μαγεία η πόλη . Τουλάχιστο αυτή την εντύπωση σχημάτισα. Μέσες άκρες τα ίδια ισχύουν και για το Μόναχο. Ο βασικός προορισμός μου δεν ήταν η Γερμανία αλλά οι Άλπεις. Ήθελα να κάνω ένα μικρό πέρασμα από τη Βαυαρία αλλά μάλλον παρα ήταν μικρό. Το Rothenburg όμως το είδα. Κι έπαθα...
Last edited by a moderator:
