Αυστρία Σλοβακία Μπρατισλάβα-Βιέννη: Ταξίδι στις δίδυμες πόλεις

[Georgia86]

Πρώτη μέρα / Άφιξη.

Έχοντας δει ένα μεγάλο κομμάτι της κεντρικής Ευρώπης η Βιέννη ήταν η επόμενη επιλογή μας. Φυσικά δεν μπορείς να πας Βιέννη και να μην επισκεφτείς και την Μπρατισλάβα που είναι μόνο μια ώρα μακριά, με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Με τις βαλίτσες μας γεμάτες ζεστά ρούχα ξεκινήσαμε οι τρεις μας για το αεροδρόμιο του Ελ. Βενιζέλος. Επιβιβαστήκαμε σε αεροπλάνο της εταιρίας Lauda και στις 14:50 απογειωθήκαμε με προορισμό την Βιέννη. Είναι πάντα ένα ρίσκο το ταξίδι με ένα παιδί, δεν ξέρεις ποτέ αν θα έχει καλή διάθεση ή αν θα κάτσει εύκολα σε έναν περιορισμένο χώρο όπως η θέση ενός αεροπλάνου. Ευτυχώς η μικρή μας είναι επί το πλείστον ένα «εύκολο παιδί» όποτε μέχρι τώρα δεν έχουμε αντιμετωπίσει κάποιο μεγάλο πρόβλημα.

Είχαμε κλείσει θέσεις στο λεωφορείο για την Μπρατισλάβα με αναχώρηση μια ώρα μετά την προσγείωση μας οπότε είχα φοβερό άγχος για το αν θα προλάβουμε. Προσγειωθήκαμε στις 16:30 και το λεωφορείο έφευγε στις 17:30 αλλά ευτυχώς ανησυχούσα χωρίς λόγο γιατί η αποβίβαση ήταν γρήγορη και μπορέσαμε να ψωνίσουμε και δυο σάντουιτς από το αεροδρόμιο γιατί πεινούσαμε πολύ. Μέχρι να εντοπίσουμε ποια στάση είναι η δική μας από τις τόσες που έχει απέξω από την αφίξεις μας πήρε λίγη ώρα αλλά ακόμα και έτσι περιμέναμε κάποια ώρα μέχρι να έρθει το λεωφορείο της Slovak Lines. Η επιλογή των λεωφορείων για να πας Σλοβακία ή Ουγγαρία από το Βιέννη βολεύει πολύ καθώς είναι και οι δύο πολύ κοντινοί προορισμοί. Πληρώσαμε περίπου 24 ευρώ για τρείς θέσεις, δυστυχώς είχαμε κλείσει πρώτα στην Flix bus αλλά ήθελε να φέρεις εσύ ο ίδιος την θέση για το μωρό και προφανώς δεν μπορούσαμε. Με την ακύρωση αυτής της κράτησης μας έμεινε και το voucher που δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πουθενά.
Στο λεωφορείο είχε και usb θύρα για φόρτιση οπότε το εκμεταλλεύτηκα και με την μικρή να κοιμάται επάνω μου ξεκινήσαμε για την Μπρατισλάβα. Φτάσαμε χωρίς κανένα πρόβλημα στην στάση Most SNP Novy Most που είχα επιλέξει γιατί ήταν κοντά στο σπίτι μας. Μέχρι να βρούμε πως θα φύγουμε από εκεί μας πήρε λίγη ώρα καθώς τα σκαλιά δεν ήταν καν επιλογή με το καρότσι και τόσες βαλίτσες. Αποφασίσαμε να μπούμε από το παλιό κέντρο, στο οποίο δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Είδαμε μερικά πολύ όμορφα μνημεία όπως την πύλη του Μιχαήλ που στέκεται όρθια από το 1300, η μόνη που έχει μείνει από την οχύρωση της πόλης. Έκανε και εδώ πολύ κρύο όπως και στην Βιέννη αλλά ευτυχώς δεν ήταν μακριά μέχρι το σπίτι που θα μέναμε. Ένιωθα λες και βρισκόταν σε μια παραμυθένια πόλη.

Φτάνοντας στο κτήριο βρήκαμε το κλειδί με τον κωδικό που μας είχε δώσει και μετά από λίγο ψάξιμο βρήκαμε και σε ποια πόρτα αντιστοιχούσε. Το σπίτι ήταν αρκετά μικρό αλλά βολικό για λίγες μέρες. Περίμενα πως και πώς να βγούμε έξω καθώς ότι είχα δει ως τώρα μου άρεσε και ήθελα να δω και άλλο. Βρήκαμε σούπερ μάρκετ για να πάρουμε τα βασικά για την μικρή, γάλα και πάνες και μετά συνεχίσαμε την βόλτα μας για να βρούμε κάπου να φάμε.
Είχαμε επιλέξει το ρεστοράν Slovak Pub για το οποίο είχαμε διαβάσει καλές κριτικές. Παράγγειλα σνίτσελ με τηγανιτές πατάτες ενώ ο άντρας μου με την μικρή από μια σούπα. Ήταν νόστιμα και μας χόρτασαν μετά από μια ολόκληρη μέρα ταξιδιού.

Μετά το φαί ξεκινήσαμε την βόλτα μας στην παλιά πόλη της Μπρατισλάβα. Το κρύο θέριζε για αυτό και είχαμε ντυθεί σαν κρεμμύδια! Στην βόλτα μας πετύχαμε το άγαλμα του Schone Naci ενός ιδιαίτερου χαρακτήρα που γυρνούσε στους δρόμους της Μπρατισλάβα και σκοπός του ήταν να φέρει χαρά στους δρόμους της, πέθανε το 1967. Πιο κάτω βρίσκει κανείς το άγαλμα του εργάτη υπονόμων με το όνομα Čumil που δημιουργήθηκε το 1997 για να δώσει λίγο «χρώμα» στην πόλη μετά από την ανεξαρτησία της. Το παλιό κέντρο δεν είναι μεγάλο αλλά όπου κοιτάξεις βλέπεις παλιά όμορφα κτήρια. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτι για ξεκούραση. Περπατώντας μέσα στους νυκτερινούς δρόμους βλέπαμε το τραμ να περνάει με λιγοστούς επιβάτες μέσα , για αυτούς μια απλή Κυριακή αλλά για εμάς η εκκίνηση ενός ακόμα ταξιδιού!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Georgia86]

Δεύτερη μέρα / Μπρατισλάβα

Το πρωινό της δεύτερης μέρας στην Μπρατισλάβα με βρήκε όπως σε κάθε ταξίδι, ψάχνοντας για πρωινό. Αν δεν φάω δεν μπορώ να κάνω τίποτα, για αυτό και βγήκα μόνη μου έξω για να αγοράσω πρωινό. Βρήκα έναν φούρνο λίγο πιο κάτω από εκεί που μέναμε και αγόρασα μια πίτσα και ένα μικρό ψωμάκι με παρμεζάνα για την μικρή. Η πίτσα πρέπει να είχε τα περισσότερα υλικά που έχω πετύχει, ήταν νόστιμη και πολύ χορταστική και με γέμισε ενέργεια.

Ξεκινήσαμε την εξερεύνηση μας στην Μπρατισλάβα με μια επίσκεψη στο ανάκτορο Γκρασάλκοβιτς. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1760, από τον αρχιτέκτονα Anton Mayerhofer για τον Antal Grassalkovich, αριστοκρατικό φίλο της Maria Theresa. Έχει φιλοξενήσει πολλούς ανά τις δεκαετίες, τώρα πια είναι η προεδρική κατοικία. Στην πλατεία που βρίσκεται μπροστά της, μπορεί κανείς να δει το σιντριβάνι της Ειρήνης που φαντάζομαι λόγο της βροχής που είχε ήταν κλειστό.

Κατά την αναχώρηση μας από το ανάκτορο σκεφτήκαμε μήπως ήταν καλύτερο να γυρίσουμε σπίτι για να πάρουμε την ομπρέλα αλλά αποφασίσαμε να το συνεχίσουμε έτσι. Ανεβήκαμε με την ελαφριά βροχή να μας μουσκεύει και το κρύο να μας τρυπάει μέχρι την επόμενη μας στάση, το Κάστρο! Κατασκευασμένο κατά των 9ο αιώνα επάνω στον λόφο των μικρών καρπαθίων και στα θεμέλια αρχαίων κάστρων, ίσως και παλαιότερων της Ρωμαϊκής περιόδου, το κάστρο αυτό έχει περάσει πολλές φάσεις μέχρι να καταλήξει όπως το βλέπουμε εμείς. Το τετράγωνο κτίριο με τους τέσσερις γωνιακούς πύργους σήμερα ήταν σχεδόν άδειο με ελάχιστους επισκέπτες. Δεν μπορώ να πω πως ήταν κάτι που μας ενόχλησε καθώς μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε την θέα ανενόχλητοι. Οι κήποι ήταν πολύ όμορφοι και η θέα εξαιρετική. Μου άρεσε που περπατούσαμε και τα φυλλώματα των δέντρων ήταν κιτρινισμένα, με πολλά φύλλα να έχουν πέσει κάτω. Μου έδωσε μια αίσθηση φθινοπώρου που δεν έχω στην Αθήνα.

Μετά από εκεί πήγαμε στο UFO. Κατασκευάστηκε το 1972 και έχει ύψος 95 μέτρα. Είχε αρκετό περπάτημα, το οποίο επί το πλείστον το κάναμε σε μια πεζογέφυρα κάτω από την εθνική αλλά πάνω από το δρόμο.

Η είσοδος ήταν δέκα ευρώ το άτομο, το παιδί δωρεάν. Ανεβαίνεις με το ασανσέρ μέχρι το ρεστοράν και μετά με τα πόδια κάποιες σκάλες και βγαίνεις στην ταράτσα όπου έχεις θέα σε όλη την Μπρατισλάβα. Υπέροχη η 360ο θέα της Μπρατισλάβας αν και ο καιρός ήταν ομιχλώδης και βροχερός. Με καθαρή ατμόσφαιρα μπορείς να δεις μέχρι την Ουγγαρία! Μετά κατεβήκαμε στην καφετέρια να πιούμε μια σοκολάτα, αλλά δεν είχε! Πήρα ένα τσάι μέντας που ήταν ένα ποτήρι ζεστό νερό και ένα φρέσκο ματσάκι μέντα και έναν χυμό για την μικρή. Δεν καθίσαμε πολύ, ίσα για να ξεκουράσουμε τα πόδια μας.

Γυρίσαμε πίσω με τον ίδιο τρόπο που πήγαμε, μέσω της πεζογέφυρας και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης. Μας περίμενε πάλι ο Čumil και το άδειο κέντρο της πόλης. Νομίζω πως η Μπρατισλάβα είναι η πιο έρημη πόλη που έχουμε επισκεφτεί. Μπήκαμε σε διάφορα μαγαζιά με αναμνηστικά και κάναμε τις βόλτες στην όμορφη αυτή περιοχή. Μου άρεσαν ιδιαιτέρως τα σπίτια και τα πλακάκια-διακοσμητικά των σκεπών και γενικά όλη η αρχιτεκτονική που προσωπικά με έκανε να αισθάνομαι λες και είμαι σε μεσαιωνικό χωριό. Όπως σε κάθε ταξίδι έτσι και τώρα είχα σημειώσει ένα βιβλιοπωλείο όπου θα έπαιρνα το δικό μου αναμνηστικό. Ήταν πολύ όμορφο όπως ήταν μέσα στο ισόγειο ενός παλιού κτηρίου και μου άρεσε πολύ που είχε τόσες επιλογές στα αγγλικά.

Από εκεί συνεχίσαμε τις βόλτες μας μέχρι που ήρθε η ώρα να φάμε. Επιλέξαμε ένα από τα πιο γνωστά ρεστοράν και το μεγαλύτερο της Μπρατισλάβα το “Bratislava Flagship”. Η είσοδος είναι φανταστική, λες και μπαίνεις σε εκκλησία ή μουσείο! Ο χώρος είναι μεγάλος και γεμάτος τραπέζια αλλά δεν αισθάνεσαι στριμωγμένος και έχει ένα μικρό μέρος όπου μπορούν να παίξουν τα παιδιά. Μου άρεσε πολύ το vibe του μαγαζιού και περίμενα να δω αν το φαί είναι όσο καλό όσο και η διακόσμηση. Αποφασίσαμε να παραγγείλουμε μόνο τοπικά πιάτα που είχαμε σημειώσει από την Αθήνα. Πήραμε ένα τοπικό λουκάνικο, μια goulash σούπα που ξέραμε από την Βουδαπέστη ότι μας αρέσει, ένα πιάτο που είχε τρία διαφορετικά πράγματα όπως dumplings με πατάτα και τυρί κατσικίσιο , πιερόγκι και dumplings πατάτας με μπείκον και το τελευταίο πιάτο μεγάλα κεφτεδάκια πατάτας με κιμά μέσα. Το λουκάνικο με την goulash την αγάπησα ενώ τα άλλα ήταν καλά αλλά όχι ιδιαιτέρως γευστικά. Η μικρή με το ζόρι ήθελε να αφήσει το παιχνίδι αλλά με τα πολλά την πείσαμε και βγήκαμε έξω για να συνεχίσουμε την βόλτα μέχρι να γυρίσουμε σπίτι να ξεκουραστούμε για το μεσημέρι.

Βγήκαμε από το σπίτι ενώ είχε ήδη νυχτώσει κυρίως για να βρούμε φαγητό. Είχα ψάξει για ένα ωραίο κεμπατζίδικο τούρκικο και φάγαμε υπέροχο γύρο κοτόπουλο μερίδα και γύρο μοσχάρι σε σάντουιτς. Η πόλη ήταν πολύ όμορφη την νύκτα ακόμα και χωρίς κόσμο, αυτή η αίσθηση του ταξιδιού πίσω στο χρόνο με μαγεύει συνεχώς.
Την επόμενη μέρα θα φύγουμε το μεσημέρι και θέλαμε τον λίγο χρόνο που μας έμεινε να τον χαρούμε.

 

[Georgia86]

Τρίτη μέρα: Αναχώρηση από Μπρατισλάβα προς Βιέννη

Την επόμενη μέρα μαζέψαμε τα πράγματα μας και στις δέκα το πρωί κάναμε check out από το διαμέρισμα μας. Είχαμε κλείσει με το Radical storage για φύλαξη τριών βαλιτσών για είκοσι ευρώ. Δυσκολευτήκαμε λίγο να το βρούμε γιατί ενώ περιμέναμε να είναι ένα μαγαζί με αυτή την επωνυμία ήταν υπηρεσία φύλαξης που βρίσκεται μέσα σ’ ένα ρεστοράν/καφέ/κομμωτήριο. Αφήσαμε τα πράγματα μας και μετά προχωρήσαμε προς το κέντρο για την τελευταία μας βόλτα στην Μπρατισλάβα γιατί στις τέσσερις είχαμε κλείσει εισιτήρια για Βιέννη με το κτέλ.

Στο κέντρο είχαν αρχίσει να ετοιμάζονται για τα Χριστούγεννα. Είχαν ξεκινήσει να χτίζουν τα σπιτάκια για την χριστουγεννιάτικη αγορά, τα δέντρα είχαν τοποθετηθεί αλλά όχι στολιστεί και γενικά υπήρχε το vibe των επερχόμενων εορτών.

Μετά την βόλτα μας θελήσαμε να δοκιμάσουμε την ζεστή σοκολάτα της Μπρατισλάβα και να φάμε και κάτι, καθώς δεν είχα φάει πρωινό. Βρήκα ένα πανέμορφο μαγαζί με μοναδική διακόσμηση αλλά δυστυχώς υπήρχε ελάχιστη κατανάλωση για το άτομο γύρω στα 12 ευρώ και δεν είχα διάθεση να χαλάσουμε 36 ευρώ για να πιούμε σοκολάτα. Αντί για αυτό, καθίσαμε στα έξω καθίσματα ενός μικρού καφέ και παραγγείλαμε σοκολάτες και κάτι να φάμε. Ο καιρός ήταν υπέροχος, δεν είχε καθόλου βροχή αν και είχε αρκετό κρύο. Φύγαμε από εκεί και περπατώντας πέσαμε επάνω στα γυρίσματα μιας ταινίας όπου οι ηθοποιοί ήταν ντυμένοι σαν να ζούσαν στο 1940!

Επισκεφτήκαμε μερικά ακόμα μαγαζιά για να αγοράσουμε αναμνηστικά και από εκεί πήγαμε μέχρι την μπλε εκκλησία! Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Ελισάβετ, κόρη του βασιλιά της Ουγγαρίας περί του 13ο αιώνα Αντρέα Β’. Ο ναός της Αγίας Ελισάβετ χτίστηκε μεταξύ του 1908 με 1913 στο στυλ Art Nouveau. Οι αποχρώσεις του μπλε τόσο απέξω όσο και μέσα στον ναό εμένα μου άρεσαν, κάτι που δεν βλέπεις συχνά.

Καθώς είχε φτάσει η ώρα να φάμε αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ένα ρεστοράν που είχαμε δει στο google. Βρισκόταν από την πλευρά του κάστρου σε μια μεγάλη ανηφόρα. Δυστυχώς ήταν κλειστό και αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε πίσω στο κέντρο για να βρούμε κάπου να φάμε.

Το μαγαζί έμοιαζε σαν πριβέ χαρτοπαιχτική λέσχη αλλά το φαί ήταν ΟΚ, παραγγείλαμε ένα σνίτσελ, κότσι και μια σούπα. Δεν ξετρελάθηκα με το κότσι και η μικρή ήταν πολύ ανήσυχη για να απολαύσουμε το γεύμα μας. Μετά απλά κάναμε βόλτες να ξοδέψουμε τον χρόνο που μας έμενε μέχρι να χρειαστεί να πάμε στο κτελ.

Η μικρή ήθελε γάλα και της πήρα ένα milkshake και ένα μπισκότο από το Starbucks που κόστισαν 8 ευρώ! Μετά από λίγη ώρα αποφασίσαμε να πάρουμε τις βαλίτσες μας από τον χώρο αποθήκευσης και να καλέσουμε ταξί. Μπήκα στο BOLT και κάλεσα ταξί και σε λίγα λεπτά ήρθε, σε δέκα λεπτά είμασταν στο σταθμό των λεωφορείων.
Το κτελ βρίσκεται κάτω από ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, το οποίο το βρίσκω πολύ ωραία ιδέα και θα ήθελα να το δω και στην Αθήνα. Ήταν καθαρό με λίγο κόσμο και αρκετά λεωφορεία. Το λεωφορείο έφυγε στην ώρα του και θα έκανε περίπου μιάμιση ώρα για να φτάσει στην Βιέννη. Το ταξίδι ήταν βολικό αν και είχε αρκετή κίνηση και αργήσαμε κάπως να φτάσουμε.

Με το που φτάσαμε η μικρή άρχισε φοβερή γκρίνια και στην προσπάθεια μας να την ηρεμήσουμε και να κατέβουμε από το λεωφορείο ξεχάσαμε το κασκόλ της και το μπουκαλάκι της για το νερό. Η στάση του κτελ ήταν δίπλα στο μετρό Südtiroler Platz όποτε μας βόλεψε πολύ και για την μετακίνηση μας στο σπίτι που θα μέναμε. Το μέτρο της Βιέννης είναι αρκετά παλιομοδίτικο αλλά μεγάλο, στην στάση αυτή βγάλαμε και εισιτήριο 7 ημερών για όλα τα μέσα με τιμή 17 ευρώ. Από εκεί κατεβήκαμε στην στάση Stephansplatz και πήραμε την γραμμή U3 για την στάση Kardinal Nagl Platz από την οποία το σπίτι μας ήταν περίπου πέντε λεπτά μακριά. Το δωμάτιο ήταν μικρό, σαλόνι κρεβατοκάμαρα ενιαία αλλά φτηνό για τα ποσά που βρίσκαμε. Δεν καθίσαμε πολύ στο δωμάτιο, βγήκαμε βόλτα να προλάβουμε την ρόδα τη Βιέννης παρόλο που έβρεχε και ξέραμε ότι θα δυσκολευτούμε και με το μωρό.
Πήραμε το μετρό προς την στάση Praterstern και όταν βγήκαμε αντιληφθήκαμε ότι έβρεχε ακόμα πιο πολύ και φυσούσε εξίσου άσχημα. Δυστυχώς η ρόδα ήταν κλειστή και δεν υπήρχε τίποτα άλλο ανοικτό εκεί γύρω. Υποσχεθήκαμε στην μικρή ότι θα γυρίσουμε για να κάνει συγκρουόμενα και φύγαμε.

Πήγαμε στο κέντρο κατεβαίνοντας στην στάση Stephansplatz προχωρήσαμε προς τον καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου, πολύ όμορφος και επιβλητικός και μετά προχωρήσαμε την Graben που είναι σαν την Ερμού στο σύνταγμα αλλά κατά πολύ πιο αριστοκρατική. Ο κόσμος λιγοστός λόγω καιρού. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτι, πριν φτάσουμε σταματήσαμε σε ένα τούρκικο κεμπαπτζίδικο και πήραμε φαί. Εγώ πήρα μια μερίδα γύρο κοτόπουλο και ο άντρας μου ένα είδος τούρκικου κεμπάπ. Γιατί την μικρή πήραμε ένα λουκάνικο. Ήταν όλα πολύ νόστιμα αλλά το δικό μου το καλύτερο. Ξαπλώσαμε να ξεκουραστούμε γιατί αύριο μας περίμενε μια νέα μέρα!

 

[Georgia86]

Τέταρτη μέρα

Το πρωί με βρήκε να ψάχνω για πρωινό στο κοντινό σούπερ μάρκετ. Αφού αγόρασα ότι ήθελα ξεκινήσαμε για την πρώτη ολόκληρη μέρα στην Αυστρία. Παρόλο που είχε ήλιο έκανε φοβερό κρύο και ο αέρας θέριζε αλλά με το περπάτημα ζεσταινόμασταν. Για να πάμε στον προορισμό μας επιλέξαμε το λεωφορείο της γραμμής 5α που θα μας άφηνε πολύ κοντά σε δύο-τρία αξιοθέατα που είχαμε σημειώσει. Θέλαμε να πάμε στο κάστρο Μπελβεντέρε και αποφασίσαμε να περπατήσουμε μέχρι τον Ναό του Αγίου Καρόλου. Ο Κάρολος ΣΤ έκανε «τάμα» πως αν απαλλαγεί η πόλη από την πανώλη θα χτίσει έναν ναό για τον Άγιο Κάρολο, η ανέγερση ξεκίνησε το 1716 και τελείωσε το 1737. Έχει αρχιτεκτονικές επιρροές από την Ρώμη και την Ελλάδα.

Από εκεί φύγαμε για να βρούμε την στάση του τράμ για να πάμε στο κάστρο Μπελβεντέρε που φέτος κλείνει τα 300 χρόνια του! Δεν ήταν εύκολο να διακρίνουμε την στάση του τραμ καθώς δεν υπήρχε ευδιάκριτη σήμανση. Δεν ήταν μακριά από εκεί αλλά η μικρή γκρίνιαζε γιατί ήθελε να πιεί μια σοκολάτα και πριν επισκεφτούμε το Κάστρο ψάξαμε να βρούμε μια καφετέρια και πέσαμε επάνω σε μια ελληνική καφετέρια / ρεστοράν. Πληρώσαμε έξι ευρώ για την σοκολάτα και προχωρήσαμε προς το Κάστρο. Όπως και σε ότι είχαμε δει ως τώρα είχαν αρχίσει την προετοιμασία για τα Χριστούγεννα και τις χριστουγεννιάτικες αγορές. Έκανε φοβερό κρύο και είχα σκεπάσει την μικρή με το κασκόλ μου γιατί κρύωνε πολύ

Δεν καθίσαμε αρκετή ώρα όμως, μετά μάθαμε ότι είχε και υπέροχους κήπους που δυστυχώς δεν τους είδαμε. Από εκεί φύγαμε και πήγαμε στην στάση του τραμ που θα μας πήγαινε στο μετρό U4 και στον κήπο Σενμπρούν για να επισκεφτούμε το Κάστρο αλλά και τον ζωολογικό κήπο που βρίσκεται εκει.

Ο ζωολογικός κήπος της Βιέννης γεννήθηκε σαν ιδέα γύρω στο 1745 από τον άντρα της Μαρίας Τερέζας και φυσικά η κατασκευή του ήταν σε πολύ μικρότερο μέγεθος από ότι είναι τώρα. Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο σώθηκαν χάρη στις προσπάθειες των κατοίκων της Βιέννης μόνο 400 ζώα. Ενώ τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο καταστράφηκε μεγάλο μέρος του και πέθαναν από τους βομβαρδισμούς πάνω από χίλια ζώα. Με το τέλος του πολέμου βρετανικές και σοβιετικές δυνάμεις ενωθήκαν για να βοηθήσουν στην ανακατασκευή του ζωολογικού κήπου. Πλέον έχει 770 είδη ζώων και το νούμερο τους φτάνει τα 8,500. Δεν μου αρέσει να επισκέπτομαι ζωολογικούς κήπους γιατί δεν μου αρέσει να βλέπω τα ζώα φυλακισμένα αλλά σκεφτήκαμε ότι θα ήταν μια ωραία ευκαιρία να δει η μικρή τα ζώα και παράλληλα να της εξηγήσουμε περί αιχμαλωσίας. Η μικρή δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον στα ζώα αλλά της τράβηξε την προσοχή κάθε ξυλαράκι πεσμένο στο έδαφος αλλά και τα ψεύτικα ζωάκια που έβλεπε διάσπαρτα στον χώρο. Ουσιαστικά δώσαμε 50 ευρώ για να κάνει ότι έκανε και σε έναν απλό δρόμο της Βιέννης.

Φάγαμε αρκετό κρύο και τώρα ξεκίνησε και το ψιλόβροχο και έχοντας δει ένα μεγάλο κομμάτι του ζωολογικού κήπου φύγαμε για το παλάτι. Μέχρι να πάμε είχε αρκετό περπάτημα και τα πόδια μας έκαιγαν, είχαμε κουραστεί από το πρωί στους δρόμους.
Τα Ανάκτορα Σενμπρούν αποτελούσαν τα θερινά ανάκτορα των Αψβούργων από τον 18ο αιώνα έως την αρχή του 20ο αιώνα, υπέροχο κληρονόμημα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Βάση φωτογραφιών μπροστά από το παλάτι έχει κήπους αλλά ίσως λόγω καιρού δεν υπήρχαν όταν πήγαμε εμείς. Αν ανεβείς την ανηφόρα θα βρεθείς μπροστά στους άλλους κήπους του παλατιού εμείς όμως δεν ανεβήκαμε. Θέλαμε να πάμε απευθείας από εκεί στην ρόδα που εχθές δε καταφέραμε να δούμε αλλά πήγαμε πρώτα από το σπίτι γιατί υπήρχε πρόβλημα με το ηλεκτρονικό τσιγάρο του συζύγου και έπρεπε να το φτιάξει. Στο σπίτι φτιάξαμε τοστ με υλικά που είχα αγοράσει από το σούπερ μάρκετ ALDI που θύμιζε αρκετά LIDL. Δεν κάτσαμε αρκετά μετά από λίγη ξεκούραση ξεκινήσαμε με την μικρή που είχε κοιμηθεί για την ρόδα της Βιέννης.

Η είσοδος κοστίζει 13,50 ανά άτομο και τα παιδιά κάτω των τριών μπαίνουν δωρεάν. Η ρόδα κατασκευάστηκε το 1897 για να τιμήσει τα πενήντα χρόνια στον θρόνο του βασιλιά Franz Joseph. Προχωρώντας προς την είσοδο της ρόδας μπορείς να χαζέψεις σε ένα μικρό μουσείο που έχουν φτιάξει για τους επισκέπτες. Κάθε βαγόνι χωράει γύρω στα δέκα άτομα και ένα από αυτά είναι εστιατόριο όπου μπορείς να δειπνήσεις. Στο δικό μας βαγόνι ήμασταν τρία ζευγάρια και η μικρή μας. Κάποια στιγμή ένας κύριος έκανε πρόταση γάμου στην σύντροφο του και ήταν πολύ συγκινητικό. Η βόλτα με την ρόδα κράτησε λίγο πάνω από δέκα λεπτά και όταν κατεβήκαμε φύγαμε καρφί για τα συγκρουόμενα που τα αγαπάει πολύ η κόρη.

Μας είχε πιάσει μεγάλη πείνα και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ένα πολύ γνωστό ρεστοράν το Melker Stiftskeller. Για να φτάσεις στο χώρο του εστιατορίου πρέπει κατέβεις δυο απότομες σκάλες (κάτι πολύ δύσκολο με ένα καρότσι) και αμέσως βρίσκεσαι σε ένα κάπως σκοτεινό χώρο που θυμίζει «σπηλιά». Το 1430 είχε χρησιμοποιηθεί για να αποθηκεύονται κρασιά και λάχανα για πώληση στην Βιέννη για αυτό και όντως νιώθεις πως βρίσκεσαι πίσω στον χρόνο. Παραγγείλαμε ένα λουκάνικο μερίδα και δύο σνίτσελ, μοσχαρίσια μας έφεραν αν και εγώ νόμιζα πως έπαιρνα χοιρινά. Για ποτό ο Στάθης πήρε μπύρα και εγώ μια κόκα κόλα. Όλα αυτά μας κόστισαν 60 ευρώ και μπορώ να πω πως το πιο νόστιμο ήταν η πατατοσαλάτα που ήταν από τις καλύτερες που έχω φάει. Μια βόλτα στην νυχτερινή Βιέννη ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμασταν!

Τι όμορφη που ήταν η πόλη το βράδυ και πόσο ακόμα πιο αρχοντική. Με το μετρό κατεβήκαμε στον καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου όπου έπαιζε και εκκλησιαστική μουσική. Μια βόλτα στον κεντρικό δρόμο με τα μαγαζιά και τις καφετέριες ήταν υπέροχη και στην βόλτα μας σταμάτησα σε ένα μαγαζί και αγόρασα το γνωστό γλυκό Sachertorte. Ουσιαστικά πρόκειται για κεικ σοκολάτας με μια στρώση μαρμελάδας στην μέση. Δεν είναι ιδιαίτερα γλυκό αλλά εμένα μου άρεσε. Η μικρή διάλεξε ένα γλυκό «παγώτο» με γέμιση marshmallow και το έφαγε με θέα τον καθεδρικό του Αγ. Στέφανου. Από εκεί ήμασταν έτοιμοι για τον γυρισμό στο σπίτι και ξεκούραση μέχρι την επόμενη μέρα.

 

[Georgia86]

Πέμπτη μέρα

Το πρωινό ήταν ηλιόλουστο αν και κρύο. Η μέρα φαινόταν ότι πρέπει για να εξερευνήσουμε την Βιέννη και γεμάτη διάθεση ξεκινήσαμε προς το μετρό για να δούμε το δημαρχείο της Βιέννης και πολλά άλλα ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Στην διαδρομή προς το δημαρχείο είδαμε πολλά όπως το μνημείο Λιμπενμπερκ. Πρόκειται για μνημείο αφιερωμένο στον δήμαρχο Johann Andreas von Liebenberg που διετέλεσε την θητεία του στο μεγαλύτερο μέρος του 17ου αιώνα. Θα το βρείτε απέναντι από το πανεπιστήμιο της Βιέννης που χτίστηκε το 1365μχ που σημαίνει πως είναι το αρχαιότερο πανεπιστήμιο στον γερμανόφωνο κόσμο. Μικρές χριστουγεννιάτικες αγορές έχουν τοποθετηθεί μπροστά από πολλά από τα αξιοθέατα που βλέπαμε και ήταν πραγματικά μια όμορφη νότα στο ταξίδι μας.

Φτάσαμε στο δημαρχείο της Βιέννης και μας περίμενε ένα τεράστιο καρουζέλ. Είχε αρκετό κόσμο που έκανε την βόλτα του ανάμεσα στα stands και η μικρή βρήκε ευκαιρία να τρέξει λίγο. Το δημαρχείο χτίστηκε μεταξύ 1872 και 1883, είναι ένα κτήριο νεογοτθικού ρυθμού γνωστό για το μέγεθος του αλλά και για το Rathausmann που έχει στην κορυφή του μεγάλου πύργου. Προσωπικά μου αρέσουν πολύ τα κτήρια τέτοιας αρχιτεκτονικής. Μετά από εκεί περπατήσαμε προς το κοινοβούλιο της Βιέννης. Χτισμένο την ίδια περίοδο με το δημαρχείο ο αρχιτέκτονας επέλεξε το αρχαιοελληνικό στυλ τόσο εξωτερικά όσο εσωτερικά, μου θύμισε Ελλάδα αρκετά.

Φύγαμε από εκεί με διάθεση να δούμε ότι μας προσφέρει η διαδρομή χωρίς κάποιο ουσιαστικό πλάνο. Είδαμε πολύ όμορφα κτήρια, μέσα σε αυτά και το μουσείο φυσική ιστορίας που είχαμε σκοπό να επισκεφτούμε την επόμενη μέρα. Κάπως έτσι φτάσαμε στο Ανάκτορο Χόφμπουργκ! Το Ανάκτορο Χόφμπουργκ ήταν το κύριο αυτοκρατορικό ανάκτορο της δυναστείας των Αψβούργων. Βρίσκεται στο κέντρο της Βιέννης και το κύριο ανάκτορο χτίστηκε τον 13ο αιώνα αλλά έγιναν πολλές επεκτάσεις ανά τους αιώνες μέχρι το τέλος της δυναστείας. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι να ξεκουραστούμε και να σχεδιάσουμε τι θα κάνουμε την υπόλοιπη ημέρα.

Ξεκινήσαμε πάλι την βόλτα μας και περάσαμε από την όπερα της Βιέννης, ένα διακριτικό κτήριο που χτίστηκε το 1869. Εγκαινιάστηκε με την όπερα ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ του Don Giovanni και μέχρι το 1945 που κάηκε από τους Αμερικανούς είχε στεγάσει πολλές και διάσημες όπερες. Μετά το τέλος του πολέμου αποφασίστηκε να την ξαναχτίσουν όπως ήταν στο ίδιο μέρος και έκτοτε αποτελεί ένα ενδιαφέρον μέρος να επισκεφτεί κανείς στην Βιέννη.

Ξεκινήσαμε για το κέντρο για να αγοράσουμε αναμνηστικά και για να φάμε κάτι. Είχαμε σημειώσει μια μπυραρία/ζυθοποιείο με την επωνυμία 1516 και χαρήκαμε που βρήκαμε ένα τραπέζι να κάτσουμε γιατί πεινούσαμε πολύ. Εγώ παράγγειλα φτερούγες με σάλτσα bbq, ο άντρας μου μια σούπα γκουλάς και η μικρή κοτόπουλο ποπ κορν. Ήταν και τα τρία πολύ νόστιμα και τα χαρήκαμε πολύ. Από εκεί συνεχίσαμε την βόλτα μας στο κέντρο της πόλης, βρήκα μάλιστα από πού θα αγοράσω τα παραδοσιακά γλύκα της Βιέννης με τον Μότσαρτ απέξω. Μετά γυρίσαμε στο σπίτι την υπόλοιπη ημέρα με την βόλτα που θα κάναμε το βράδυ να ήταν τοπική στην περιοχή που μέναμε.

Το βράδυ που βγήκαμε βρήκαμε πως ακόμα πιο κοντά μας είχαμε μια άλλη στάση του μετρό που θα την χρησιμοποιούσαμε την επόμενη μέρα. Δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο να δεις κοντά μας, απλά βγήκαμε περισσότερο για να πάρουμε λίγο αέρα! Για φαγητό επιλέξαμε πάλι το μικρό μαγαζάκι που είχαμε φάει προχθές αλλά δυστυχώς δεν είχε αυτό που ήθελα να φάω και επέλεξα ένα wrap με shawarma το οποίο δεν με ενθουσίασε.

 

[Georgia86]

Έκτη μέρα

Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη γιατί σήμερα θα πηγαίναμε στο μουσείο φυσικής ιστορίας! Εκτός από τα παιδικά μου χρόνια δεν θυμάμαι να έχω ξαναπάει σε τέτοιο μουσείο και πίστευα ότι θα αρέσει πολύ και στην μικρή μας κόρη. Είχε πολύ κρύο και ο καιρός ήταν κάπως συννεφιασμένος αλλά ξεκινήσαμε από το σπίτι μας ντυμένοι σαν κρεμμύδια όποτε δεν είχαμε θέμα. Πήραμε το μετρό από την στάση που ανακαλύψαμε εχθές και ήταν πιο κοντά σε εμάς αλλά δυστυχώς δεν μπορούσαμε με τίποτα να βρούμε την είσοδο που θα μας πήγαινε προς την κατεύθυνση που θέλαμε. Είχαμε την φαϊνή ιδέα να ρωτήσουμε ένα ζευγάρι που τελικά βγήκαν έλληνες! Με τα πολλά την βρήκαμε, ευτυχώς δεν χρειάστηκε να αλλάξουμε γραμμή και συνεχίσαμε με την U3 και κατεβήκαμε στην στάση Volkstheater.

Το μουσείο φυσικής ιστορίας ολοκληρώθηκε το 1889 και χτίστηκε στην κλασσική βιεννέζικη αρχιτεκτονική που βλέπεις παντού και δίνει αυτή την ομορφιά στην πόλη. Είχε αρκετό κόσμο αλλά δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ. Πληρώσαμε 18 ευρώ το άτομο ενώ η μικρή ήταν δωρεάν. Δεν μπορείς να πας στους ορόφους με το καρότσι οπότε το αφήσαμε στο ισόγειο και ανεβήκαμε την εντυπωσιακή σκάλα μέχρι τον πρώτο όροφο. Τι όμορφα πράγματα που είδαμε! Η συλλογή με πετρώματα, πολύτιμους λίθους και άλλα υπέροχα στολίδια της γης ήταν πολύ μεγάλη και εντυπωσιακή. Επίσης έχει μια ωραία συλλογή από μετεωρίτες και ένα κομμάτι από το φεγγάρι. Δυστυχώς η μικρή μας τράβαγε από το χέρι για να πάμε στην συλλογή με δεινόσαυρους και δεν χαρήκαμε όση ώρα θέλαμε την έκθεση. Δεν είναι τόσο μεγάλη όσο περίμενα αλλά θα δεις τους σκελετούς διάφορων δεινοσαύρων και σίγουρα ένα μεγαλύτερο παιδί θα καταλάβει περισσότερα. Από εκεί γυρίσαμε τις εκθέσεις για τον προϊστορικό άνθρωπο και την αρκτική και πολλά άλλα διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα.

Στον δεύτερο όροφο είχαν όλα τα ταριχευμένα ζώα σε γυάλινες προθήκες και ήταν μια φοβερά μεγάλη συλλογή με όλα τα ζώα! Το απόλαυσα τόσο εγώ όσο και η μικρή μας. Στον τρίτο όροφο δεν πήγαμε γιατί έπρεπε να πληρώσεις έξτρα εισιτήριο. Περάσαμε αρκετή ώρα χαμένοι στο μουσείο και μου άρεσε πάρα πολύ.

Έξω από το μουσείο είχε μια Χριστουγεννιάτικη αγορά και κάναμε μια ωραία βόλτα που κατέληξε στο να δοκιμάσουμε διάφορα spread με φοβερές γεύσεις! Η μέρα συνέχιζε να είναι πολύ κρύα αλλά είχε βγάλει έναν ωραίο φωτεινό ήλιο και ευχαριστιόμουν την βόλτα μας. Προχωρήσαμε αρκετή ώρα βολτάροντας στην πόλη και πηγαίνοντας στο ρεστοράν που είχαμε διαλέξει. Επρόκειτο για το Centimetre ένα ρεστοράν-χώρος συναυλιών με πολλά τραπέζια και ωραίο decor με τούβλα και ξύλο. Παραγγείλαμε σνίτσελ, πατατοσαλάτα , μακαρόνια ογκρατέν και ένα πιάτο μοσχαράκι με dumplings. Το μόνο που μου άρεσε φουλ ήταν το σνίτσελ, τα άλλα από οριακά ωραία μέχρι μέτρια για τα δικά μου γούστα. Του άντρα μου του άρεσαν όλα.

Φύγαμε χορτασμένοι και έτοιμοι για μια ωραία βολτούλα. Βρεθήκαμε στην εκκλησία Votivkirche στη πλατεία Rooseveltplatz και απολαύσαμε την νεογοτθική διαρρύθμιση και την επιβλητική της παρουσία. Λειτούργησε για πρώτη φορά το 1879 με χρήματα που δώρισαν οι πολίτες της Βιέννης ως ένδειξη ευχαριστίας μετά από μια αποτυχημένη δολοφονική απόπειρα εναντίον του Φραγκίσκου Ιωσήφ του Α. Ήθελα να αγοράσω τα παραδοσιακά γλυκά με τον Μότσαρτ, όποτε πεταχτήκαμε μέχρι το μαγαζί που είχαμε δει το προηγούμενο βράδυ όπου είχε τις καλύτερες τιμές που είχαμε βρει. Πήρα δυο σακουλάκια για εφτά ευρώ αλλά είχαν μόνο την μια γεύση με βανίλια, ένα γλειφιτζούρι για την μικρή και μια μαντλέν για να δοκιμάσω. Περπατήσαμε για αρκετή ώρα μέχρι που αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτι για σύντομη ξεκούραση και μετά έξω για την τελευταία μας βόλτα στη Βιέννη.

Για το απόγευμα είχαμε αφήσει την επίσκεψη μας στο Hard Rock Cafe και στο Shakespeare’s Company ένα από τα βιβλιοπωλεία που είχα σημειώσει για να επισκεφτώ. Η Stephansplatz ήταν πανέμορφα στολισμένη για τα Χριστούγεννα και γεμάτη κόσμο. Παιδιά και ενήλικοι, φαντάζομαι οι περισσότεροι τουρίστες, θαύμαζαν τον καθεδρικό ναό και την χριστουγεννιάτικη αγορά ακριβώς δίπλα της. Βρήκα το δρόμο προς το βιβλιοπωλείο δυστυχώς όμως δεν μπορούσαμε να ανεβάσουμε το καρότσι καθώς είχε μια μεγάλη σκάλα. Ο άντρας μου πήρε το καρότσι προς το Hard rock cafe και εγώ το παιδί για το βιβλιοπωλείο. Όσοι αγαπούν τα βιβλία ξέρουν πόση χαρά σε γεμίζει μια επίσκεψη σε βιβλιοπωλείο! Πρόκειται για ένα μικρό μαγαζί γεμάτο βιβλία που σε γεμίζει ζεστασιά και διάθεση για αγορές. Με την μικρή δεν είχα την δυνατότητα να ξοδέψω πολύ χρόνο οπότε διάλεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα ένα βιβλίο που ήθελα πολύ να διαβάσω εδώ και καιρό.

Φύγαμε γρήγορα να πάμε να βρούμε τον μπαμπά μας, τον οποίο βρήκαμε να μας περιμένει στην είσοδο του Hard Rock Café. Βγάλαμε τις καθιερωμένες φωτογραφίες και φύγαμε για να βρούμε καφετερία να πιούμε μια ζεστή βιεννέζικη σοκολάτα. Καθίσαμε σε μια καφετέρια που ήθελε επειγόντως ανακαίνιση αλλά η σοκολάτα ήταν πολύ νόστιμη! Παρόλα αυτά όταν χρειαστήκαν περισσότερες θέσεις για μια παρέα μας ψιλό έδιωξαν... Καθώς ήταν το τελευταίο μας βράδυ θέλαμε να χορτάσουμε την πόλη. Βρεθήκαμε σε ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο στενό δρομάκι γεμάτο μαγαζάκια το οποίο μας έβγαλε στην πλατεία. Εκεί αγοράσαμε από ένα στάντ το γλυκό καμινάδας γνωστό και ως γλύκο του Δούναβη. Αφορά μια ζύμη που ψήνεται με μετά την βουτούν σε ζάχαρη και κανέλα. Πολλοί έπιναν κρασί σε κουπίτσα και μπορούσαν αν ήθελαν να την κρατήσουν, κάτι που βρήκα πολύ γλυκό. Μπήκαμε για ακόμα μια φορά στην εκκλησία που ήταν γεμάτη κόσμο για να την χορτάσουμε πριν φύγουμε. Μετά τρέξαμε να προλάβουμε το σούπερ μάρκετ για να πάρουμε γάλα και σνακ για το ταξίδι. Στην διαδρομή προς το σπίτι σκεφτόμουν πόσο πολύ θα μου λείψει η Βιέννη. Είχαμε περάσει εξαίσια τόσο στην Βιέννη όσο και στην Μπρατισλάβα.

Από φαί το αφήσαμε πολύ αργά και όπως στις περισσότερες χώρες που έχουμε πάει, δεν υπήρχε τίποτα που να έχει ανοιχτή κουζίνα. Ρωτήσαμε σε αρκετά μαγαζιά μέχρι που βρήκαμε ένα ιταλικό και φάγαμε από μια πίτσα και μετά πήγαμε σπίτι να φτιάξουμε τις βαλίτσες μας.

 

[Georgia86]

Επιστροφή

Δεν είχα βρει διαδρομή με τα ΜΜΜ που να μας βόλευε για να πάμε στο αεροδρόμιο οπότε καλέσαμε ταξί από την εφαρμογή Βolt που μας ήρθε πολύ γρήγορα και μας πήγε μέχρι το αεροδρόμιο μέσα σε ένα τεταρτάκι με είκοσι λεπτά. Είχαμε αρκετό χρόνο στην διάθεση μας και πήρα έναν καφέ για να ξυπνήσω λίγο. Κάπως βαρετό το αεροδρόμιο της Βιέννης, τουλάχιστον στην περιοχή των αναχωρήσεων, αλλά η μικρή βρήκε χώρο να τρέξει με την ησυχία της και ένα ωραίο αεροπλάνο/τσουλήθρα για να παίζει μέχρι να πάμε στην έξοδο που θα παίρναμε το αεροπλάνο. Το αεροπλάνο αναχώρησε από το αεροδρόμιο στις 12:35 και η πτήση ήταν ομαλή χωρίς κανένα πρόβλημα. Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό κατάφερα και διάβασα το βιβλίο μου χωρίς ένα μωρό να με ενοχλεί!

Η Μπρατισλάβα με κέρδισε περισσότερο από όσο περίμενα. Την προτείνω για ένα ταξίδι 2-3 ημερών αν και θα καθόμουν και για τέσσερις. Η βιέννη είναι αριστοκρατική, όμορφη και πολύ καθαρή. Παρόλα αυτά, είναι μια κεντροευρωπαική χώρα σαν τόσες και τόσες που έχουμε δει.

 

[Georgia86]

Ποστάρω και το βιντεάκι που φτιάξαμε για τις μέρες που περάσαμε στην Μπρατισλάβα και θα ανεβεί και απο την Βιέννη.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Georgia86]

Και εδώ θα δείτε το βίντεο μας για την Βιέννη