Μονιμη κατοικια στο εξωτερικο??

[Defkalion]

@bekos: σε ποιο τομέα είναι η δουλειά σου; :xmas_wink:

 

[giota1]

δεν ειμαι πολυταξιδεμενη ουτε το εχω ψαξει για να μπορω να συγκρινω χωρες και τροπο ζωης αλλα εχω φαει κολημα με την ολλανδια. θα θελα πολυ να ζησω εκει με την οικογενεια μου. γενικα δε μου αρεσει που ζω εδω γιατι σιχαινομαι την νοοτροπια και τον τροπο σκεψης που εχουν πιστευω οι περισσοτεροι.
αν δεν ειχα οικογενεια(εννοωντας αντρα και παιδια) θα πηγαινα εθελοντρια σε καποια οργανωση οπου και αν χρειαζοταν, δε ξερω αν θα καταφερνα αλλα σιγουρα θα προσπαθουσα.
παντως η μανα μου τωρα στα 43 της μεταναστευσε στη λειψια(γερμανια) και μου ειπε οτι ειναι αρκετα καλυτερα απο δω.

 

[Pokahontas]

ουτε εγω εχω κανει πολλα ταξιδια, αλλα μου αρεσει η Φινλανδια, Καναδας δεν θα με χαλουσε.

ηδη εχω κανει ενα μεγαλο βημα στη ζωη μου, αφησα τη χωρα μου για την Ελλαδα (εχω ελληνικες ριζες. Τωρα εδω που φτασαμε ετσι μου ερχεται να παω καπου πολυ μακρια ))))). Εκει που υπαρχει σταθεροτητα οικονομικη. Εκει που η κυβερνηση να σκεφτεται λιγοτερο τη τσεπι της.

 

[mapi]

Εαν μπορούσα θα έφευγα χθές!!!
Πιστεύω πως η Ελβετία είναι μια πολύ καλή λύση και από οτι μου έχουν πει φίλοι που θα φύγουν είναι πιο ανθρώπινες οι συνθήκες εκεί, εννοείται και οι μισθοί.

 

[ZephX]

Έζησα στην Ελλάδα μέχρι τα 17 μου. Εφύγα για να πάω για σπουδές στην Αμερική (με πανεπιστημιακή υποτροφία και πάρα πολλές θυσίες), όπου επίσης εργάστικα και έζησα (και τελικά την είδα και απο την καλή και απο την ανάποδη). Γύρισα μετα απο 10 χρόνια στην Ελλάδα για να πάω στρατο.

Οι πρώτες 15 μέρες στην Αθήνα ήταν πολύ όμορφες. Άλλα όσο περνούσε ο καιρός άρχιζα να καταλαβαίνω πάλι γιατί έφυγα. Η Ελλάδα όταν έχεις φύγει για καιρό θυμίζει Καφκαική ιστορία, ξέρεις ότι αυτό που βιώνεις είναι αληθινό αλλα παράλληλα ξέρεις οτι κάτι δεν πάει καλά. Τα πάντα ήταν δύσκολα - το ταχυδρομείο για ένα γράμμα δύσκολο, η πληρωμή λογαριασμών δύσκολη, το να βρείς ταξί δύσκολο κτλ. Φυσικά όλα αυτά υπάρχουν και στο εξωτερικό, η διαφορά είναι στην αντιμετώπιση που έχω όμως είτε σαν πελάτης ή άνθρωπος γενικότερα.

Μόλις τελείωσα το στρατό ήρθα στο Λονδίνο για ένα year off, πρίν γίνω 30 (και πολλοί συμφοιτητές μου το ίδιο). Μου άρεσε τόσο πολύ που δεν ήθελα να φύγω και τελικά έκατσα εδώ.

Άκομα λατρεύω την Άθηνα. Αλλά δεν μπορώ να ζήσω εκει...Τώρα που θα ζούσα αν ΔΕΝ ζούσα Λονδίνο? Σίγουρα πρώτη επιλογή θα ήταν το Τορόντο.

 

[Pokahontas]

Εαν μπορούσα θα έφευγα χθές!!!
Πιστεύω πως η Ελβετία είναι μια πολύ καλή λύση και από οτι μου έχουν πει φίλοι που θα φύγουν είναι πιο ανθρώπινες οι συνθήκες εκεί, εννοείται και οι μισθοί.

καλη επιλογη, πως μου ξεφυγε :xmas_cheesygrin:

 

[Ηλιοδυσιον]

Θα φευγα αμ΄σως για Σκωτία αν είχα βρεί πρώτα δουλειά ! και Κορνουάλη Αγγλία πάντως!

 

[GKCAPO]

Έζησα στην Ελλάδα μέχρι τα 17 μου. Εφύγα για να πάω για σπουδές στην Αμερική (με πανεπιστημιακή υποτροφία και πάρα πολλές θυσίες), όπου επίσης εργάστικα και έζησα (και τελικά την είδα και απο την καλή και απο την ανάποδη). Γύρισα μετα απο 10 χρόνια στην Ελλάδα για να πάω στρατο.

Οι πρώτες 15 μέρες στην Αθήνα ήταν πολύ όμορφες. Άλλα όσο περνούσε ο καιρός άρχιζα να καταλαβαίνω πάλι γιατί έφυγα. Η Ελλάδα όταν έχεις φύγει για καιρό θυμίζει Καφκαική ιστορία, ξέρεις ότι αυτό που βιώνεις είναι αληθινό αλλα παράλληλα ξέρεις οτι κάτι δεν πάει καλά. Τα πάντα ήταν δύσκολα - το ταχυδρομείο για ένα γράμμα δύσκολο, η πληρωμή λογαριασμών δύσκολη, το να βρείς ταξί δύσκολο κτλ. Φυσικά όλα αυτά υπάρχουν και στο εξωτερικό, η διαφορά είναι στην αντιμετώπιση που έχω όμως είτε σαν πελάτης ή άνθρωπος γενικότερα.

Μόλις τελείωσα το στρατό ήρθα στο Λονδίνο για ένα year off, πρίν γίνω 30 (και πολλοί συμφοιτητές μου το ίδιο). Μου άρεσε τόσο πολύ που δεν ήθελα να φύγω και τελικά έκατσα εδώ.

Άκομα λατρεύω την Άθηνα. Αλλά δεν μπορώ να ζήσω εκει...Τώρα που θα ζούσα αν ΔΕΝ ζούσα Λονδίνο? Σίγουρα πρώτη επιλογή θα ήταν το Τορόντο.

Σωστός ο νέος!!!!
(μου έλεγε προχθές κάποιος καλά βολεμένος (Πανεπιστημιακός) εδώ και 25 χρόνια στις Βρυξέλλες: όλα τέλεια αλλά ....αναγκάζομαι κάθε 2 μήνες να κατέβω Ελλάδα...για να δω ήλιο:xmas_eek::xmas_eek::xmas_eek:. Του απάντησα : για ψάξε καλύτερα, κάτι άλλο σου φταίει εκεί ή όταν έρχεσαι εδώ αποσύρεσαι για 2-3 μέρες στο εξοχικό σου μακριά από τη ζούγκλα που εμείς βιώνουμε κάθε μέρα. Άρα του λέω ΔΕΝ σ' ακούω, μεροληπτείς ...)

 

[tita]

δεν τον αδικώ. Οκ, κάθε 2 μήνες το θεωρώ υπερβολικό, αλλά κι εγώ κάθε 4 με 6 μήνες, το χρειάζομαι. Όχι, δεν κατεβαίνω τόσο για τους φίλους μου, αλλά για τον ήλιο. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, όταν βιώνεις τόσους μήνες "σκοτάδι" -υποψία ήλιου (ειδικά το χειμώνα, το ότι έχει φως τη "μέρα' δεν σημαίνει ότι έχει και ήλιο), χρειάζεσαι τα θετικά του ήλιου. Όχι μόνο το φως! Το καταλαβαίνεις όταν το βιώνεις. Η διάθεση, το κέφι, η όρεξη να κάνεις πράγματα, η απόδοσή σου στη δουλειά, η διατροφή σου, οι ώρες που κοιμάσαι, οι δραστηριότητες με τις οποίες επιλέγεις να ασχοληθείς, όλα καθορίζονται από τον ήλιο! Παλιά το κορόιδευα, αλλά τώρα το καταλαβαίνω!!!

 

[GKCAPO]

Ο ισορροπημένος άνθρωπος δεν πρέπει να αντιμετωπίζει κανονικά πρόβλημα...λόγω γκρίζου ουρανού!!! Αν μάλιστα βάλει στη ζυγαριά τα ατέλειωτα ...απρόοπτα που "τυχαίνουν" κάθε μέρα σ' έναν ενεργό πολίτη (για φροντ ντεσκ λέω, κάτι σαν βιοπάλη), που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει!!!, της ...ηλιόλουστης χώρας μας, πρέπει να ... αγαπάει το γκρι!!! (Αρκεί δηλ. νομίζετε..λίγος ήλιος, λίγη θάλασσα, ένα ψαρο ταβερνάκι, ένα τσιπουράκι και το κορίτσι μου...??? )
Αλλά είπαμε και παραπάνω...όλα είναι σαν τον Γάμο!!! Ένα κάστρο!!! Αυτοί που είναι απ' έξω (από τον γάμο, λέω) θέλουν και κάνουν πολλά, για να μπούνε μέσα (???αμφιβάλω πια???). Όσοι είναι μέσα (δηλ. την "πάτησαν", λέω) θέλουν να βγούνε έξω!!! Ανικανοποίητος ο άνθρωπος!!!

 

[panosast]

Σωστά τι να τον κάνεις τον ήλιο και την θάλασσα αν η τσέπη σου είναι άδεια και τίποτα γύρω σου δεν μοιάζει σίγουρο..

 

[tita]

μην το τραβάμε όμως και στα άκρα. Διότι τους τελευταίους μήνες βλέπω πολλούς να θεωρούν το εξωτερικό παράδεισο, και όταν έρχονται και βιώνουν στο πετσί τους κάποια πράγματα, σηκώνονται και φεύγουν. Κανείς δεν σε περιμένει με ανοιχτές αγκάλες, και αυτό είναι το λιγότερο. Έχει να αντιμετωπίσει ο Έλληνας νέες καταστάσεις, τον "πόλεμο"-ρατσισμό, την αδικία, τη νέα τάξη πραγμάτων και άλλα ωραία. Δεν μπορώ να πω τι ειναι καλύτερο και τι όχι. Εξαρτάται από τον άνθρωπο και τις εμπειρίες του.
Προσωπικά, ναι, προτιμώ το εξωτερικό. Αλλά σας το υπογράφω ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι σίγουρο και στο εξωτερικό, ειδικά τους τελευταίους μήνες/χρόνο.
και δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όπως λένε εδώ "μα στην Ελλάδα έχει ήλιο και θάλασσα" αλλά ούτε και το της Ελλάδος "μα εδώ δεν υπάρχει σιγουριά. ενώ στο εξωτερικό πληρώνεσαι καλά και στην πιο απλή δουλειά. Υπάρχει αξιοκρατία κλπ". σκατά αξιοκρατία υπάρχει τη σήμερον ημέρα...
(προς θεού, δεν το λέω με παράπονο, ξέρω ότι όπου και να πας, ειναι δυσκολα. Αλλά μην τα εξιδανικευουμε ή αντίθετα τα ισοπεδώνουμε ολα!)