Περιεχόμενα
Μια νέα, μεγάλη ταξιδιωτική περιπέτεια ετοιμάζεται μόλις να ξεκινήσει! Συντονιστείτε μαζί μας γιατί αυτή τη φορά το αεροπλάνο θα μας πάει πολύ μακριά….σε μια χώρα αυθεντική, με έντονο αέρα εξωτισμού, όμορφους ανθρώπους, μεθυστικούς χορούς, φοινικάκια (πάντα λατρεμένα) και ένα όνομα που ακόμα τρομάζει και θα τρομάζει από ότι φαίνεται για πολύ καιρό τους ά-τολμους ταξιδιωτικά…ετοιμαστείτε λοιπόν γιατί αυτή τη φορά θα ταξιδέψουμε στη ΚΟΛΟΜΒΙΑ !
Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια από το ταξίδι αυτό και τί καλύτερο από το να προσπαθήσω να ανακαλέσω και να ξαναζήσω μαζί σας αυτό το υπέροχο ταξίδι. Φεβρουάριο του 2018 κι η γνωστή ταξιδιωτική ομάδα που απαρτίζεται πάντα από το συγγραφέα (ως κεντρικό πυρήνα και διοργανωτή) και τους πιστούς - τρελούς συνοδοιπόρους (μόνο ο Κ., ο Ν., και η Μ. αυτή τη φορά καθώς επαγγελματικές υποχρεώσεις απέτρεψαν άλλους εξαίρετους συνταξιδευτές) ετοιμαζόμαστε να πετάξουμε για την «τρομακτική» Κολομβία. Στο άκουσμά της χαμός ! Οικογένεια, φίλοι και γνωστοί να παραληρούν με την τρελή επιλογή του συγγραφέα για μια χώρα τόσο επικίνδυνη που μαστίζεται από ναρκωτικά, καρτέλ, εγκληματικότητα, κι ότι άλλο έχουμε ακούσει ή δει για τον Εσκόμπαρ και την ομήγυρη του μέσα από τις σειρές του Netflix και τα σχόλια της γειτόνισσας. Αληθινά ή μη, εμείς ήμασταν έτοιμοι να ανακαλύψουμε την πραγματικότητα κι έτσι να που έφτασε η ώρα....είμαστε έτοιμοι να επιβιβαστούμε από Θεσσαλονίκη στο αεροπλάνο της Turkish airlines με προορισμό την Κωνσταντινούπολη !! Η πρώτη πτήση σύντομη με ένα μεγάαααλο κενό σχεδόν 12 ωρών που μας επέτρεψε να βγούμε με τα δωρεάν λεωφορεία της Turkish στην Πόλη και να κάνουμε μια χειμερινή βόλτα στα αγαπημένα μας αξιοθέατα που εννοείται έχουμε δει ξανά στο παρελθόν, ε να φάμε και ένα φαγητάκι κερασμένο από την εταιρεία και να γυρίσουμε πίσω στο αεροδρόμιο. Η επόμενη πτήση αναμενόταν να είναι από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια πτήσεις (14 ώρες) που έχουμε κάνει με προορισμό τη Μπογκοτά απευθείας από Κων/πολη. Να είναι καλά οι τούρκικες αερογραμμές που μας συνέδεσαν απευθείας με τη Λατινική Αμερική κι ακόμα καλύτερα που μας προσέφεραν τόσο δελεαστικές τιμές, με αποτέλεσμα με 710Ε (κλασσικά κράτηση του εισιτηρίου σχεδόν 5 μήνες πριν) να πετάξουμε από Θεσσαλονίκη στη Μπογκοτά. Και κάπως έτσι λοιπόν ετοιμαζόμαστε να προσγειωθούμε στο θρυλικό αεροδρόμιο El Dorado της Μπογκοτά….
Η προσγείωση όμως προϋποθέτει πρώτα κατάλληλη προετοιμασία. Πάμε λοιπόν να δούμε ένα συνοπτικό σχεδιασμό του ταξιδιού καθώς το ταξίδι στην Κολομβία δεν είναι εύκολο…ή μάλλον δεν είναι εύκολο όταν πρέπει να δεις όσα περισσότερα μέρη μπορείς μέσα σε 14 ημέρες, το κλασσικό δηλαδή διάστημα που ταξιδεύει η ομάδα μας. Κι αυτό γιατί οι αποστάσεις είναι πραγματικά μεγάλες. Συνεπώς ο μοναδικός τρόπος για να γυρίσεις τη χώρα γρήγορα και φτηνά είναι το αεροπλάνο. Αυτό είναι μονόδρομος. Έτσι λοιπόν ο σχεδιασμός συμπεριέλαβε 4 εσωτερικές πτήσεις και το πρόγραμμα διαμορφώθηκε ως εξής:
Άφιξη στη Μπογκοτά κι απευθείας πτήση για Armenia --> μεταφορά και διανυκτέρευση για 2 ημέρες στο ορεινό Σαλέντο προκειμένου να κάνουμε πεζοπορία στη μαγευτική κοιλάδα Cocora --> μεταφορά στην Pereira και διανυκτέρευση στο λεωφορείο με προορισμό τη Medellin --> διανυκτέρευση για 2.5 ημέρες στην ξακουστή πόλη της παρέας του Εσκόμπαρ συμπεριλαμβανομένης μιας εκδρομής στη Guatape και το βράχο Piedra de Penol --> πτήση για Καρταχένη και διαμονή για 3 ημέρες στο πιο όμορφο και χρωματιστό λιμάνι της Καραιβικής --> πτήση για τον εξωτικό παράδεισο του San Andres και διαμονή για 3 ημέρες σε ένα ξεχασμένο νησί σε ρυθμούς ρέγκε --> πτήση για Μπογκοτά και διαμονή για 2 γεμάτες ημέρες στην περιβόητη πρωτεύουσα της Κολομβίας. Οι εσωτερικές πτήσεις με διάφορες εταιρείες είχαν όλες κλειστεί μέσω ίντερνετ από καιρό (κι εδώ να πω ότι οι εσωτερικές πτήσεις στην Κολομβία είναι πολύ φτηνές), το ίδιο και το νυχτερινό λεωφορείο από Pereira για Μedellin. Ταξιδιωτικός οδηγός εννοείται χιλιοδιαβασμένος από καιρό προκειμένου να δημιουργηθεί το πρόγραμμα και κάπως έτσι ήρθε η στιγμή να προσγειωθούμε στη Μπογκοτά.
Ο έλεγχος των διαβατηρίων ήταν εξαιρετικά γρήγορος, μικρή αναμονή στο καινούριο αεροδρόμιο της Μπογκοτά και πτήση διάρκειας κάτι λιγότερο από 1 ώρα πάνω από τις Κολομβιανές Άνδεις για την Αρμενία…Η Αρμενία είναι μια αδιάφορη πόλη που αποτελεί εφαλτήριο για την εκδρομή στο γειτονικό Salento και την κοιλάδα Cocora. Έτσι κι εμείς δεν χάσαμε χρόνο και μόλις προσγειωθήκαμε πήραμε το ταξί που είχαμε πληρώσει για να μας μεταφέρει από το αεροδρόμιο της πόλης στο χωριό Salento, μια διαδρομή διάρκειας περίπου μισής ώρας. Σαφέστατα και υπάρχει η επιλογή του λεωφορείου που είναι πολύ φτηνό, αλλά πρέπει να πάτε πρώτα από το αεροδρόμιο στο σταθμό της πόλης και από εκεί να αλλάξετε για να πάρετε το λεωφορείο γεγονός το οποίο κοστίζει σημαντικά σε χρόνο. Αρχίσαμε λοιπόν να ανεβαίνουμε στο βουνό για να φτάσουμε στο Salento. Στο δρόμο μας υποδέχτηκαν κάποια εξαιρετικά απειλητικά και θυμωμένα σύννεφα που εξελίχθηκαν σε μια δροσιστική τροπική μπόρα, η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει ευχάριστα και το πράσινο να μας κυριεύει παντού…μέχρι που φτάσαμε στο μικρό, ορεινό χωριουδάκι μας.
Το Salento λοιπόν είναι ένα πολύ γραφικό ορεινό χωριό 4000 κατοίκων ψηλά στις Κολομβιανές Άνδεις στα 1900m υψόμετρο κι αποτελεί το εφαλτήριο για την εξερεύνηση της κοιλάδας Cocora. Το ίδιο το χωριό είναι όμορφο με χρωματιστά, παραδοσιακά σπιτάκια, πλακόστρωτους δρόμους, μια γραφική πλατεία όπως συναντάμε σε όλη τη Λατινική Αμερική και αρκετά μαγαζιά με σουβενίρ.
Πρώτη, απαραίτητη στάση στα «φρουτάδικα» της κεντρικής πλατείας για να δοκιμάσουμε ολόφρεσκους χυμούς από πολύχρωμα και κάποια άγνωστα για εμάς φρούτα του τροπικού δάσους.
Ακολουθεί βόλτα στον γεμάτο κόσμο και τουρίστες κεντρικό πεζόδρομο (calle real) του χωριού για να πάρουμε μία πρώτη γεύση Λατινικής Αμερικής.
Συνεχίζουμε φτάνοντας ένα σημείο με υπέροχη θέα των καταπράσινων βουνών που περικυκλώνουν την πράσινη κοιλάδα
και από εκεί φτάνουμε στο λόφο με το σταυρό (Alto de la Cruz) που δεσπόζει πάνω από το χωριό προκειμένου να θαυμάσουμε την θέα του χωριού και ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα.
Η μυρωδιά του βουνού και η μικρή μπόρα που ακολούθησε μας άνοιξαν την όρεξη και καταλήγουμε σε ένα εστιατόριο όπου δοκιμάσαμε την τοπική σπεσιαλιτέ της περιοχής την ποταμίσια πέστροφα με τα τσιπς-πίτα μπανάνας.
Χορτασμένοι αλλά και κουρασμένοι από τις πολύωρες πτήσεις επιστρέφουμε για ύπνο στο ξενοδοχείο μας γιατί την επομένη πρέπει να ξυπνήσουμε πολύ νωρίς για να πάρουμε τα τζιπ που ξεκινούν από την κεντρική πλατεία του χωριού και θα μας οδηγήσουν στην κοιλάδα με τους φοίνικες. Σημείωση: το μέρος είναι ορεινό και το βράδυ έχει αρκετή ψύχρα οπότε εφοδιαστείτε με ζεστά ρούχα.
Πρώτη ημέρα ξημερώνει στην Κολομβία και εμείς τρέχουμε από τα άγρια χαράματα να προλάβουμε τα τζιπάκια που γεμίζουν με τουρίστες ήδη από τις 06:00 το πρωί (κόστος 3400$ COP).
Μετά από μία όμορφη διαδρομή 11 χιλιομέτρων φτάνουμε στην είσοδο της διάσημης κοιλάδας Cocora. H κοιλάδα Cocora λοιπόν πήρε το όνομά της από την πριγκίπισσα ενός προ-κολομβιανού πολιτισμού (Quimbaya) και σημαίνει το αστέρι του νερού (star of water). Αποτελεί τμήμα του Εθνικού Φυσικού Πάρκου Los Nevados και το διάσημο αξιοθέατό της είναι το εθνικό φυτό και σύμβολο της Κολομβίας, ο μεγαλύτερος φοίνικας του κόσμου που μπορεί να φτάσει μέχρι τα 60m σε ύψος και ονομάζεται wax palm (Ceroxylon Quindiuense). Από το σημείο που σταματάνε τα τζιπ πληρώνεις μια μικρή είσοδο (αν η μνήμη μου δεν με γελά) και ξεκινάει μία μαγευτική πεζοπορία στην καταπράσινη κοιλάδα με τους υπέροχους και πανύψηλους φοίνικες !!!! Η διαδρομή είναι μαγική ωστόσο προσοχή γιατί το μονοπάτι είναι ανηφορικό και κατά τόπους αρκετά λασπωμένο (ιδιαίτερα αν έχει βρέξει πρόσφατα), επομένως χρειάζεται να φοράτε μποτάκια ή σπορτέξ, σίγουρα όμως όχι ανοικτό παπούτσι. Απολαύστε λοιπόν την πανέμορφη κοιλάδα Cocora και τους εμβληματικούς φοίνικές της….
Προσωπικά συνιστώ ανεπιφύλακτα να κάνετε όλη την πεζοπορία μέχρι τη Finca La Montaňa στα 2860m όπου θα ανταμειφθείτε με υπέροχες εικόνες από την Κεντρική Κορδιλλιέρα των Κολομβιανών Άνδεων και σημεία με πολλούς, πανύψηλους φοίνικες σε καταπράσινα λιβάδια !
Στην κορυφή μπορείτε να ξαποστάσετε για μία ζεστή σοκολάτα και ένα ντόπιο τυράκι (ομολογουμένως όχι κάτι ιδιαίτερα συγκλονιστικό και μάλιστα ακριβό), πριν πάρετε το δρόμο του γυρισμού με την εξίσου φανταστική θέα.
Συνολικά μέχρι να ανεβείτε και να κατεβείτε συμπεριλαμβανομένων των στάσεων για τις απαραίτητες φωτογραφίες και το θαυμασμό του τοπίου θα σας πάρει περίπου 5 ώρες, οπότε καλό είναι για να κερδίσετε τη μέρα να ξεκινήσετε με τα πρώτα πρωινά τζιπ στις 06:00.
Γρήγορη επιστροφή πίσω στο χωριό και προκειμένου να εκμεταλλευτούμε την ημέρα αποφασίζουμε να επισκεφτούμε μια φυτεία παραγωγής καφέ. Μην ξεχνάτε, είμαστε στη διάσημη ζώνη (zona cafetera) παραγωγής ενός από τους καλύτερους καφέδες στον κόσμο. Ξεκινάμε λοιπόν την πεζοπορία από το χωριό προς τη φυτεία με το όνομα Don Elias. Η διαδρομή (αυτή τη φορά κατηφορική) εξίσου απολαυστική μέσα σε καταπράσινα τοπία και φυτείες καφέ. Η αλήθεια είναι πως δεν υπολογίσαμε σωστά το περπάτημα και από εκεί που πιστεύαμε πως θα είναι υπόθεση μισής ώρας, τελικά η φυτεία ήταν πολύ πιο μακριά και με τα πόδια μας πήρε τουλάχιστον 1.5 ώρα.
Ευτυχώς προλάβαμε την τελευταία επίσκεψη σε μια πολύ όμορφη, μικρή φυτεία όπου με κόστος 5000$ COP ξεναγηθήκαμε μέσα στην πυκνή βλάστηση με τα καφεόδεντρα, τις μπανανιές και τους ανανάδες, μάθαμε πολλά πράγματα για την καλλιέργεια του καφέ και φωτογραφηθήκαμε και με τον ίδιο τον ιδιοκτήτη τον Don Elias. Μπορεί επίσης εποχή συγκομιδής να μην προλάβαμε αλλά τουλάχιστον απολαύσαμε έναν πολύ νόστιμο καφέ (για τα δικά μου δεδομένα τουλάχιστον που δεν είμαι γενικά οπαδός) με θέα τη φυτεία και το γλυκό ήλιο που σιγά σιγά έδυε. Επιστροφή στο χωριό με το αγροτικό-καρότσα της φυτείας κι εμείς ενθουσιασμένοι σαν μικρά παιδιά να απολαμβάνουμε τη φιδογυριστή διαδρομή.
Τελευταίο βράδυ στο γραφικό Salentο τρώγοντας ψάρι του «βουνού» (χαχα!) και κάνοντας βόλτα στα γραφικά του δρομάκια…
Σύντομα ξεκίνησε η βροχή και το κρύο οπότε μαζέψαμε τα πράγματά μας και ετοιμαστήκαμε να πάρουμε το νυχτερινό λεωφορείο. Με πληρωμένο ταξί μεταφερόμαστε στην πόλη Pereira που δεν έχει και τίποτα ενδιαφέρον (απ'όσο γράφει ο οδηγός) και από εκεί επιβιβαζόμαστε στο νυχτερινό λεωφορείο με την εταιρεία Flota Occidental (κράτηση μέσω ιντερνετ) από την οποία μείναμε ευχαριστημένοι και απρόσκοπτα φτάσαμε το επόμενο πρωί στο σταθμό λεωφορείων της Medellin.
Καλημέρα θρυλική Medellin !!!
Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια από το ταξίδι αυτό και τί καλύτερο από το να προσπαθήσω να ανακαλέσω και να ξαναζήσω μαζί σας αυτό το υπέροχο ταξίδι. Φεβρουάριο του 2018 κι η γνωστή ταξιδιωτική ομάδα που απαρτίζεται πάντα από το συγγραφέα (ως κεντρικό πυρήνα και διοργανωτή) και τους πιστούς - τρελούς συνοδοιπόρους (μόνο ο Κ., ο Ν., και η Μ. αυτή τη φορά καθώς επαγγελματικές υποχρεώσεις απέτρεψαν άλλους εξαίρετους συνταξιδευτές) ετοιμαζόμαστε να πετάξουμε για την «τρομακτική» Κολομβία. Στο άκουσμά της χαμός ! Οικογένεια, φίλοι και γνωστοί να παραληρούν με την τρελή επιλογή του συγγραφέα για μια χώρα τόσο επικίνδυνη που μαστίζεται από ναρκωτικά, καρτέλ, εγκληματικότητα, κι ότι άλλο έχουμε ακούσει ή δει για τον Εσκόμπαρ και την ομήγυρη του μέσα από τις σειρές του Netflix και τα σχόλια της γειτόνισσας. Αληθινά ή μη, εμείς ήμασταν έτοιμοι να ανακαλύψουμε την πραγματικότητα κι έτσι να που έφτασε η ώρα....είμαστε έτοιμοι να επιβιβαστούμε από Θεσσαλονίκη στο αεροπλάνο της Turkish airlines με προορισμό την Κωνσταντινούπολη !! Η πρώτη πτήση σύντομη με ένα μεγάαααλο κενό σχεδόν 12 ωρών που μας επέτρεψε να βγούμε με τα δωρεάν λεωφορεία της Turkish στην Πόλη και να κάνουμε μια χειμερινή βόλτα στα αγαπημένα μας αξιοθέατα που εννοείται έχουμε δει ξανά στο παρελθόν, ε να φάμε και ένα φαγητάκι κερασμένο από την εταιρεία και να γυρίσουμε πίσω στο αεροδρόμιο. Η επόμενη πτήση αναμενόταν να είναι από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια πτήσεις (14 ώρες) που έχουμε κάνει με προορισμό τη Μπογκοτά απευθείας από Κων/πολη. Να είναι καλά οι τούρκικες αερογραμμές που μας συνέδεσαν απευθείας με τη Λατινική Αμερική κι ακόμα καλύτερα που μας προσέφεραν τόσο δελεαστικές τιμές, με αποτέλεσμα με 710Ε (κλασσικά κράτηση του εισιτηρίου σχεδόν 5 μήνες πριν) να πετάξουμε από Θεσσαλονίκη στη Μπογκοτά. Και κάπως έτσι λοιπόν ετοιμαζόμαστε να προσγειωθούμε στο θρυλικό αεροδρόμιο El Dorado της Μπογκοτά….
Η προσγείωση όμως προϋποθέτει πρώτα κατάλληλη προετοιμασία. Πάμε λοιπόν να δούμε ένα συνοπτικό σχεδιασμό του ταξιδιού καθώς το ταξίδι στην Κολομβία δεν είναι εύκολο…ή μάλλον δεν είναι εύκολο όταν πρέπει να δεις όσα περισσότερα μέρη μπορείς μέσα σε 14 ημέρες, το κλασσικό δηλαδή διάστημα που ταξιδεύει η ομάδα μας. Κι αυτό γιατί οι αποστάσεις είναι πραγματικά μεγάλες. Συνεπώς ο μοναδικός τρόπος για να γυρίσεις τη χώρα γρήγορα και φτηνά είναι το αεροπλάνο. Αυτό είναι μονόδρομος. Έτσι λοιπόν ο σχεδιασμός συμπεριέλαβε 4 εσωτερικές πτήσεις και το πρόγραμμα διαμορφώθηκε ως εξής:
Άφιξη στη Μπογκοτά κι απευθείας πτήση για Armenia --> μεταφορά και διανυκτέρευση για 2 ημέρες στο ορεινό Σαλέντο προκειμένου να κάνουμε πεζοπορία στη μαγευτική κοιλάδα Cocora --> μεταφορά στην Pereira και διανυκτέρευση στο λεωφορείο με προορισμό τη Medellin --> διανυκτέρευση για 2.5 ημέρες στην ξακουστή πόλη της παρέας του Εσκόμπαρ συμπεριλαμβανομένης μιας εκδρομής στη Guatape και το βράχο Piedra de Penol --> πτήση για Καρταχένη και διαμονή για 3 ημέρες στο πιο όμορφο και χρωματιστό λιμάνι της Καραιβικής --> πτήση για τον εξωτικό παράδεισο του San Andres και διαμονή για 3 ημέρες σε ένα ξεχασμένο νησί σε ρυθμούς ρέγκε --> πτήση για Μπογκοτά και διαμονή για 2 γεμάτες ημέρες στην περιβόητη πρωτεύουσα της Κολομβίας. Οι εσωτερικές πτήσεις με διάφορες εταιρείες είχαν όλες κλειστεί μέσω ίντερνετ από καιρό (κι εδώ να πω ότι οι εσωτερικές πτήσεις στην Κολομβία είναι πολύ φτηνές), το ίδιο και το νυχτερινό λεωφορείο από Pereira για Μedellin. Ταξιδιωτικός οδηγός εννοείται χιλιοδιαβασμένος από καιρό προκειμένου να δημιουργηθεί το πρόγραμμα και κάπως έτσι ήρθε η στιγμή να προσγειωθούμε στη Μπογκοτά.
Ο έλεγχος των διαβατηρίων ήταν εξαιρετικά γρήγορος, μικρή αναμονή στο καινούριο αεροδρόμιο της Μπογκοτά και πτήση διάρκειας κάτι λιγότερο από 1 ώρα πάνω από τις Κολομβιανές Άνδεις για την Αρμενία…Η Αρμενία είναι μια αδιάφορη πόλη που αποτελεί εφαλτήριο για την εκδρομή στο γειτονικό Salento και την κοιλάδα Cocora. Έτσι κι εμείς δεν χάσαμε χρόνο και μόλις προσγειωθήκαμε πήραμε το ταξί που είχαμε πληρώσει για να μας μεταφέρει από το αεροδρόμιο της πόλης στο χωριό Salento, μια διαδρομή διάρκειας περίπου μισής ώρας. Σαφέστατα και υπάρχει η επιλογή του λεωφορείου που είναι πολύ φτηνό, αλλά πρέπει να πάτε πρώτα από το αεροδρόμιο στο σταθμό της πόλης και από εκεί να αλλάξετε για να πάρετε το λεωφορείο γεγονός το οποίο κοστίζει σημαντικά σε χρόνο. Αρχίσαμε λοιπόν να ανεβαίνουμε στο βουνό για να φτάσουμε στο Salento. Στο δρόμο μας υποδέχτηκαν κάποια εξαιρετικά απειλητικά και θυμωμένα σύννεφα που εξελίχθηκαν σε μια δροσιστική τροπική μπόρα, η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει ευχάριστα και το πράσινο να μας κυριεύει παντού…μέχρι που φτάσαμε στο μικρό, ορεινό χωριουδάκι μας.
Το Salento λοιπόν είναι ένα πολύ γραφικό ορεινό χωριό 4000 κατοίκων ψηλά στις Κολομβιανές Άνδεις στα 1900m υψόμετρο κι αποτελεί το εφαλτήριο για την εξερεύνηση της κοιλάδας Cocora. Το ίδιο το χωριό είναι όμορφο με χρωματιστά, παραδοσιακά σπιτάκια, πλακόστρωτους δρόμους, μια γραφική πλατεία όπως συναντάμε σε όλη τη Λατινική Αμερική και αρκετά μαγαζιά με σουβενίρ.
Πρώτη, απαραίτητη στάση στα «φρουτάδικα» της κεντρικής πλατείας για να δοκιμάσουμε ολόφρεσκους χυμούς από πολύχρωμα και κάποια άγνωστα για εμάς φρούτα του τροπικού δάσους.
Ακολουθεί βόλτα στον γεμάτο κόσμο και τουρίστες κεντρικό πεζόδρομο (calle real) του χωριού για να πάρουμε μία πρώτη γεύση Λατινικής Αμερικής.
Συνεχίζουμε φτάνοντας ένα σημείο με υπέροχη θέα των καταπράσινων βουνών που περικυκλώνουν την πράσινη κοιλάδα
και από εκεί φτάνουμε στο λόφο με το σταυρό (Alto de la Cruz) που δεσπόζει πάνω από το χωριό προκειμένου να θαυμάσουμε την θέα του χωριού και ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα.
Η μυρωδιά του βουνού και η μικρή μπόρα που ακολούθησε μας άνοιξαν την όρεξη και καταλήγουμε σε ένα εστιατόριο όπου δοκιμάσαμε την τοπική σπεσιαλιτέ της περιοχής την ποταμίσια πέστροφα με τα τσιπς-πίτα μπανάνας.
Χορτασμένοι αλλά και κουρασμένοι από τις πολύωρες πτήσεις επιστρέφουμε για ύπνο στο ξενοδοχείο μας γιατί την επομένη πρέπει να ξυπνήσουμε πολύ νωρίς για να πάρουμε τα τζιπ που ξεκινούν από την κεντρική πλατεία του χωριού και θα μας οδηγήσουν στην κοιλάδα με τους φοίνικες. Σημείωση: το μέρος είναι ορεινό και το βράδυ έχει αρκετή ψύχρα οπότε εφοδιαστείτε με ζεστά ρούχα.
Πρώτη ημέρα ξημερώνει στην Κολομβία και εμείς τρέχουμε από τα άγρια χαράματα να προλάβουμε τα τζιπάκια που γεμίζουν με τουρίστες ήδη από τις 06:00 το πρωί (κόστος 3400$ COP).
Μετά από μία όμορφη διαδρομή 11 χιλιομέτρων φτάνουμε στην είσοδο της διάσημης κοιλάδας Cocora. H κοιλάδα Cocora λοιπόν πήρε το όνομά της από την πριγκίπισσα ενός προ-κολομβιανού πολιτισμού (Quimbaya) και σημαίνει το αστέρι του νερού (star of water). Αποτελεί τμήμα του Εθνικού Φυσικού Πάρκου Los Nevados και το διάσημο αξιοθέατό της είναι το εθνικό φυτό και σύμβολο της Κολομβίας, ο μεγαλύτερος φοίνικας του κόσμου που μπορεί να φτάσει μέχρι τα 60m σε ύψος και ονομάζεται wax palm (Ceroxylon Quindiuense). Από το σημείο που σταματάνε τα τζιπ πληρώνεις μια μικρή είσοδο (αν η μνήμη μου δεν με γελά) και ξεκινάει μία μαγευτική πεζοπορία στην καταπράσινη κοιλάδα με τους υπέροχους και πανύψηλους φοίνικες !!!! Η διαδρομή είναι μαγική ωστόσο προσοχή γιατί το μονοπάτι είναι ανηφορικό και κατά τόπους αρκετά λασπωμένο (ιδιαίτερα αν έχει βρέξει πρόσφατα), επομένως χρειάζεται να φοράτε μποτάκια ή σπορτέξ, σίγουρα όμως όχι ανοικτό παπούτσι. Απολαύστε λοιπόν την πανέμορφη κοιλάδα Cocora και τους εμβληματικούς φοίνικές της….
Προσωπικά συνιστώ ανεπιφύλακτα να κάνετε όλη την πεζοπορία μέχρι τη Finca La Montaňa στα 2860m όπου θα ανταμειφθείτε με υπέροχες εικόνες από την Κεντρική Κορδιλλιέρα των Κολομβιανών Άνδεων και σημεία με πολλούς, πανύψηλους φοίνικες σε καταπράσινα λιβάδια !
Στην κορυφή μπορείτε να ξαποστάσετε για μία ζεστή σοκολάτα και ένα ντόπιο τυράκι (ομολογουμένως όχι κάτι ιδιαίτερα συγκλονιστικό και μάλιστα ακριβό), πριν πάρετε το δρόμο του γυρισμού με την εξίσου φανταστική θέα.
Συνολικά μέχρι να ανεβείτε και να κατεβείτε συμπεριλαμβανομένων των στάσεων για τις απαραίτητες φωτογραφίες και το θαυμασμό του τοπίου θα σας πάρει περίπου 5 ώρες, οπότε καλό είναι για να κερδίσετε τη μέρα να ξεκινήσετε με τα πρώτα πρωινά τζιπ στις 06:00.
Γρήγορη επιστροφή πίσω στο χωριό και προκειμένου να εκμεταλλευτούμε την ημέρα αποφασίζουμε να επισκεφτούμε μια φυτεία παραγωγής καφέ. Μην ξεχνάτε, είμαστε στη διάσημη ζώνη (zona cafetera) παραγωγής ενός από τους καλύτερους καφέδες στον κόσμο. Ξεκινάμε λοιπόν την πεζοπορία από το χωριό προς τη φυτεία με το όνομα Don Elias. Η διαδρομή (αυτή τη φορά κατηφορική) εξίσου απολαυστική μέσα σε καταπράσινα τοπία και φυτείες καφέ. Η αλήθεια είναι πως δεν υπολογίσαμε σωστά το περπάτημα και από εκεί που πιστεύαμε πως θα είναι υπόθεση μισής ώρας, τελικά η φυτεία ήταν πολύ πιο μακριά και με τα πόδια μας πήρε τουλάχιστον 1.5 ώρα.
Ευτυχώς προλάβαμε την τελευταία επίσκεψη σε μια πολύ όμορφη, μικρή φυτεία όπου με κόστος 5000$ COP ξεναγηθήκαμε μέσα στην πυκνή βλάστηση με τα καφεόδεντρα, τις μπανανιές και τους ανανάδες, μάθαμε πολλά πράγματα για την καλλιέργεια του καφέ και φωτογραφηθήκαμε και με τον ίδιο τον ιδιοκτήτη τον Don Elias. Μπορεί επίσης εποχή συγκομιδής να μην προλάβαμε αλλά τουλάχιστον απολαύσαμε έναν πολύ νόστιμο καφέ (για τα δικά μου δεδομένα τουλάχιστον που δεν είμαι γενικά οπαδός) με θέα τη φυτεία και το γλυκό ήλιο που σιγά σιγά έδυε. Επιστροφή στο χωριό με το αγροτικό-καρότσα της φυτείας κι εμείς ενθουσιασμένοι σαν μικρά παιδιά να απολαμβάνουμε τη φιδογυριστή διαδρομή.
Τελευταίο βράδυ στο γραφικό Salentο τρώγοντας ψάρι του «βουνού» (χαχα!) και κάνοντας βόλτα στα γραφικά του δρομάκια…
Σύντομα ξεκίνησε η βροχή και το κρύο οπότε μαζέψαμε τα πράγματά μας και ετοιμαστήκαμε να πάρουμε το νυχτερινό λεωφορείο. Με πληρωμένο ταξί μεταφερόμαστε στην πόλη Pereira που δεν έχει και τίποτα ενδιαφέρον (απ'όσο γράφει ο οδηγός) και από εκεί επιβιβαζόμαστε στο νυχτερινό λεωφορείο με την εταιρεία Flota Occidental (κράτηση μέσω ιντερνετ) από την οποία μείναμε ευχαριστημένοι και απρόσκοπτα φτάσαμε το επόμενο πρωί στο σταθμό λεωφορείων της Medellin.
Καλημέρα θρυλική Medellin !!!
.
Είμαστε αταξίδευτοι ένα χρόνο, έχουμε ψυχολογικά! Ελπίζω να μην αργήσει το κεφάλαιο ε? Λεπτομέρειες και φωτογραφίες μη σε πιάσουν τσιγκουνιές στο καλύτερο κομμάτι 
