Ιταλία Μια βόλτα στη Τοσκάνη και το “Palio” της Σιένα.

[Grerena]

Ας υποθέσουμε ότι αυτή η ιστορία ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2008 και βρίσκεται τόσα χρόνια στις ιστορίες σε εξέλιξη.
Θα μπορούσε να είχε συμβεί;
Πιθανόν.
Πολλά ταξίδια έγιναν από τότε, πολλές ιστορίες γράφτηκαν από τότε, υπάρχει και η καθημερινότητα που σε τραβάει πίσω … από τα συγγραφικά καθήκοντα. Τώρα που βρήκα λίγο χρόνο για να την ολοκληρώσω … να μην το κάνω;

Ένα ταξίδι μου, που ακυρώθηκε πρόσφατα και μου στέρησε τη δυνατότητα να γράψω για αυτό, αυτήν την εποχή και ο νεοαποκτηθείς «εθισμός» μου στο γράψιμο με ανάγκασαν να ανατρέξω στο παρελθόν σε ένα ταξίδι στην Τοσκάνη.
Η ιστορία της Τοσκάνης υπάρχει καταγεγραμμένη από εκείνα τα χρόνια στο αρχείο μου, για λόγους ενίσχυσης της δικής μου μνήμης, και όχι γιατί σκεφτόμουν το... travel stories. Επειδή όμως αυτή η περιοχή της Ιταλίας είναι λίγο πολύ γνωστή και έχουν γραφτεί γι' αυτή, άπειρα πράγματα και στο forum και αλλού, σκέφτηκα η παρούσα ιστορία να είναι πιο επιγραμματική στα highlight σημεία και λίγο πιο αναλυτική σε αυτά που ίσως να μην είναι και τόσο γνωστά και δεν έχουν αναλυθεί, τουλάχιστον από την παρέα του travelstories.

Έκανα μια μεγάλη προσπάθεια προκειμένου το ταξίδι αυτό να το “στήσω” πάνω στις ημερομηνίες του Palio της Σιένα.
Το Palio είναι μια γιορτή που γίνεται στη Σιένα, για την οποία με είχε ξεσηκώσει (για μιαν ακόμη φορά) το Γεωτρόπιο (το γνωστό περιοδικό της Eλευθεροτυπίας).

Λέω ότι έκανα προσπάθεια, γιατί τελικά δεν κατάφερα να πάρω άδεια από τη δουλειά μου την ημερομηνία που γίνεται η γιορτή, αλλά λίγο νωρίτερα από αυτήν.
Είχε προηγηθεί και ένα ταξίδι αποκριάς στη Βενετία, πάλι σε δύσκολες ημερομηνίες για τη δουλειά, και η εργοδότριά μου, μου το είχε δηλώσει ρητά: «Δεν θα σου ξαναδώσω άδεια αν πρόκειται να κάνεις ταξίδι που θα ζηλέψω», οπότε δεν μπόρεσα να πιέσω τα πράγματα.

Το ταξίδι αυτό ήταν ένα τετραήμερο που είχε τρεις διανυκτερεύσεις στη Φλωρεντία και μία διανυκτέρευση στη Σιένα.
Τέλος Ιουνίου, βράδυ Τετάρτης, μαζί με ένα φιλικό μας ζευγάρι ο άνδρας μου και εγώ, προσγειωθήκαμε στο Fumicino της Ρώμης.
Θα συνεχίσω λοιπόν επιγραμματικά … όπως υποσχέθηκα!
Άφιξη σε Ρώμη στις 20:30. Ενοικίαση αυτοκινήτου και αναχώρηση για Φλωρεντία. Άφιξη σε Φλωρεντία στις 23:00. Το ξενοδοχείο ήταν σε όροφο, ήταν μακριά από το κέντρο της πόλης και είχε ζέστη απίστευτη! Το δωμάτιο είχε aircondition, το οποίο ναι μεν δούλευε, αλλά δεν μας «έπιανε» και πολύ.

Ημέρα Φλωρεντίας
Σήμερα κάναμε μερικά απ’ όσα κάνει ένας τουρίστας, που έρχεται για πρώτη φορά στην Φλωρεντία.
Αφού φάγαμε πρωινό στη μικροσκοπική αίθουσα του πρωινού που χωρούσε όλα και όλα 3 τραπεζάκια βγήκαμε βόλτα στην πόλη.
Φτάσαμε στο κέντρο της πόλης ποδαράτοι. Περάσαμε μπροστά από την Piazza Repubblica, κοντοσταθήκαμε μπροστά στο πολύ εντυπωσιακό Duomo και το Βαπτιστήριο, βγάλαμε και πολλές φωτογραφίες σχεδόν με όλα τα αγάλματα της piazza della Signioria και του Palazzo Vecchio, ώσπου καταλήξαμε στην Galleria Uffizi.

Το τίμημα της εισόδου στην Πινακοθήκη ήταν τσουχτερό και η ουρά μεγάλη. Αυτά είναι δύο στοιχεία που περιμέναμε ότι θα έχει η σημαντικότερη gallery τέχνης της Ιταλίας. Όλοι οι μεγάλοι ζωγράφοι είναι συγκεντρωμένοι εδώ.

Rafael, Leonardo Da Vinci, Michelangelo, Giotto, Uccello, Rembrandt, Rubens, Van Dyck. Με συγκίνησε η “Γέννηση της Αφροδίτης” του Boticelli, αφού μου θύμισε εικόνες από τα μαθητικά βιβλία. Με εντυπωσίασε η “Αφροδίτη του Urbino”, του Tiziano, η οποία ήταν πολύ τολμηρή για την εποχή της. Με συγκλόνισε η “Μέδουσα” του Caravaggio. Εδώ βρίσκεται και ο «Βάκχος» και η «Θυσία του Ισαάκ», του ίδιου. Για καθένα από τα παραπάνω έργα κατά τη γνώμη μου, αξίζει κάποιος να επισκεφτεί την Uffizi. Πόσο μάλλον όταν είναι όλα μαζί!

Μια εικόνα από τους διαδρόμους του Uffizi, γιατί από τις αίθουσες δεν έχω. Μάλλον δεν επιτρεπόταν τότε.

Από τους οποίους διαδρόμους είχαμε καταπληκτική θέα του Άρνου και της Ponte Vecchio.

Μετά την επίσκεψή μας στην Uffizi, πήγαμε για φαγητό στην πρώτη τραττορία, που βρήκαμε μπροστά μας, γιατί η πείνα ήταν μεγάλη και δεν ψάξαμε και πολύ.
Μετά προχωρήσαμε προς την περίφημη γέφυρα του Ponte Vecchio. Το χάζι στα χρυσοχοεία της γέφυρας κράτησε πολύ λίγο, γιατί η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Εντάξει, Έλληνες είμαστε, γνωρίζουμε από καύσωνες, αλλά αυτοί οι 40 βαθμοί της Φλωρεντίας θα μου μείνουν αξέχαστοι. Καθίσαμε σε ένα καφέ κάτω από λίγη σκιά για να συνέλθουμε λίγο. Παρόλη την ψυχρολουσία του λογαριασμού (το μπουκάλι το νερό κόστιζε 4€) για πολύ λίγο ανακουφιστήκαμε. Πραγματικά από τη ζέστη δεν είχαμε κουράγιο να κάνουμε τίποτα άλλο. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου, που η ζέστη με ταλαιπώρησε τόσο, που αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα για τις τουριστικές μου διαθέσεις. Πρώτη φορά που κουράστηκα από τη ζέστη (αργότερα το έπαθα για δεύτερη φορά στη Σεβίλλη).

Η θέα του Άρνου και της νότιας όχθης από τη γέφυρα...

Αποφασίσαμε σύσσωμοι να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για σιέστα, μέχρι να δροσίσει λίγο. Οπότε “πάει” το Palazzo Pitti και οι κήποι Boboli, που είχα στο μυαλό μου.

Στο δρόμο του γυρισμού ρίξαμε μια ματιά και στο Βαπτιστήριο, που εκείνη την ώρα το βρήκαμε ανοιχτό.

Όταν συναντήσαμε τον ξενοδόχο μας, του εκφράσαμε την αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε τη ζέστη. Εκείνος μας εξήγησε το φαινόμενο για να μην έχουμε απορίες…, ως εξής: «Florence is in the middle of the mountains. Wind …no goes»!!! Με αυτήν την σύνταξη! Και μας κούνησε και το δάχτυλο αρνητικά, δεξιά και αριστερά, όταν μας έλεγε το: «wind …..no goes».
Αυτή η ατάκα μας συνόδευσε σε όλο το ταξίδι, αφού και η ζέστη μας ακολουθούσε παντού!

Αφού ξεκουραστήκαμε, βγήκαμε απογευματινή βόλτα στη Piazza della Signoria. Καθίσαμε για φαγητό στο Il David, δίπλα στη Loggia dei Lanzi. Από το τραπέζι μας μπορώ να πω ότι είχαμε στο οπτικό μας πεδίο τα περισσότερα εκθέματα της υπαίθριας gallery της Piazza della Signioria. Με θέα τον “Δαβίδ”, τον “Ηρακλή”, τον “Περσέα” και άλλους ήπιαμε τα κρασάκια μας, αργά, αργά και απολαυστικά. Ήταν μια καταπληκτική βραδιά.


Ημερήσια εκδρομή σε Pisa & Vinci
Η επόμενη ημέρα ξεκίνησε με επίσκεψη στους τάφους των Μεδίκων, οι οποίοι βρίσκονται στην εκκλησία του San Lorenzo.
Το συγκρότημα του San Lorenzo περιλαμβάνει τον κυρίως ναό, παρεκκλήσια, κρύπτες, σκευοφυλάκια και μια βιβλιοθήκη. Τα έργα των Bruneleski, Donatello, Μιχαήλ Άγγελου κ.α. που συναντά κανείς εκεί δίνουν μια ιδέα για τον πλούτο και τη δύναμη της οικογένειας των Μεδίκων.

Τα highlight του San Lorenzo όμως αποτελούν τα γλυπτά του Μιχαήλ Άγγελου, που κοσμούν τις σαρκοφάγους της μεγάλης αυτής οικογένειας των Μεδίκων της Φλωρεντίας (φωτογραφίες δεν έχω), καθώς και η σκάλα, που οδηγεί στη βιβλιοθήκη του συγκροτήματος, την οποία κατάφερα να αποθανατίσω (κάτι που απαγορευόταν για κάποιο λόγο) και δεδομένου ότι περιέργως δεν υπήρχαν τα γνωστά πλήθη τουριστών.

Αυτή είναι η σκάλα του Μιχαήλ Άγγελου...

Το παζάρι του San Lorenzo, που είναι στημένο έξω από την ομώνυμη εκκλησία δεν μας άφησε ασυγκίνητους. Ψωνίσαμε και εμείς το κατιτίς μας.

Την υπόλοιπη ημέρα «εκμεταλλευτήκαμε» το αυτοκίνητο. Πήγαμε στη γειτονική Πίζα, για να δούμε τον περίφημο κεκλιμένο πύργο της.
Εμείς, καθώς και πάρα πολλοί τουρίστες βρεθήκαμε εκεί προκειμένου να θαυμάσουμε την πλατεία των θαυμάτων.

Είμαστε και εμείς τουρίστες της μιας μέρας, που έρχονται για λίγο … και φεύγουν. Πολύ άδικο αυτό για την πόλη. Από τη μία ο κεκλιμένος πύργος προσελκύει τουρισμό, αλλά από την άλλη την καπελώνει κιόλας. Αυτό το λέω έχοντας την εμπειρία και από άλλο μου ταξίδι στην Πίζα, στο οποίο έμεινα και βράδυ σε αυτήν, με αποτέλεσμα να τη «δω» με άλλο, διαφορετικό μάτι. Και από αυτό το μάτι ... μου άρεσε πιο πολύ.

Θα ήθελα να δείξω την αντίθεση αυτή της πόλης ανάμεσα σε ημέρα και βράδυ και νομίζω ότι εδώ είναι το κατάλληλο σημείο για να το κάνω. Μια ιδέα από αυτή, τη ρομαντική νυχτερινή βόλτα, που έκανα ανάμεσα στα θαύματα της Πίζας (σε επόμενο ταξίδι) δεν μπορώ να μην καταθέσω επί τη ευκαιρία:...

Από τη όμορφη τραττορία που καθίσαμε για φαγητό το βράδυ...

έως τις βόλτες στην πλατεία των θαυμάτων σχεδόν μόνοι μας...
εμείς και τα "θαύματα"...

Κλείνει η παρένθεση και επιστρέφω πίσω (στο 2008). Προσπαθώ να είμαι συνοπτική, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα.

Από τα τρία θαύματα του πάρκου Duomo, Βαπτιστήριο και καμπαναριό, εμείς μπήκαμε στο Duomo, γιατί απλά είχε … μικρότερη ουρά.
Μετά ακολουθώντας το ρεύμα… βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες με πόζα τύπου “κρατάω τον πύργο για να μην πέσει”, κάτι που έκαναν όλοι ανεξαιρέτως.

Τέλος καθίσαμε σε ένα άκρως τουριστικό μαγαζί και φάγαμε πίτσα, που δεν θυμάμαι να μου άρεσε και πολύ.

Για μένα που είχα ξαναδεί τον κεκλιμένο πύργο και σε προηγούμενο ταξίδι μου, το ενδιαφέρον της ημέρας ήταν το χωριό Vinci, στο οποίο κάναμε στάση στο γυρισμό μας προς τη Φλωρεντία.

Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, το Vinci είναι το χωριό καταγωγής του Leonardo Da Vinci. Η επίσκεψη αυτή ήταν περίπου απρογραμμάτιστη. Υπήρχε σαν ιδέα στο μυαλό μου, την οποία και “έριξα” στην παρέα. Δεδομένου ότι επιστρέφαμε νωρίς στην Φλωρεντία και είχαμε χρόνο, η ιδέα έγινε αποδεκτή. Η ουσία είναι όμως ότι εκτός από το φόρο τιμής που θα αποδίδαμε στη μεγάλη αυτή ιδιοφυία του Leonardo, επισκεπτόμενοι το χωριό του, δεν ήξερα τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε εκεί.

Το Vinci είναι χτισμένο ανάμεσα στους λόφους της Τοσκάνης. Είναι ένα ρομαντικό χωριό με γραφικά δρομάκια και υπέροχη θέα. Από την κεντρική πλατεία του η θέα της κοιλάδας που αντικρίζει κανείς είναι διάστικτη με ελαιώνες και «ριγέ» αμπέλια, που παρέμειναν ίδια από την αρχαιότητα έως σήμερα.

Η ζωή της πόλης περιστρέφεται γύρω από την εξέχουσα προσωπικότητα της Αναγέννησης και το Vinci έχει γίνει ένα είδος χωριού – μουσείου, αφιερωμένο στον Leonardo.
Όλα όσα μπορούμε να δούμε στο Vinci σχετίζονται με τη ζωή του Leonardo. Το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε, την εκκλησία όπου βαφτίστηκε και τη βιβλιοθήκη με το μουσείο που έχει το όνομά του. Εμείς επιλέξαμε να επισκεφτούμε το τελευταίο.

Μέσα στο καλά διατηρημένο κάστρο του 12ου αι. Conti Guidi βρίσκεται το μουσείο Leonardiano.
Το μουσείο μας πληροφορεί για όλα όσα σχετίζονται με τη ζωή και το έργο του Leonardo, με αναφορές και στα κύρια ιστορικά, πολιτιστικά και κοινωνικά γεγονότα της εποχής του. Αυτό όμως που προσέλκυσε το ενδιαφέρον μας σε μεγάλο βαθμό ήταν τα μοντέλα των μηχανών του Leonardo.

Υπήρχε μία έκθεση από σχέδια και μοντέλα μηχανών, εφευρέσεων του Da Vinci. Είδαμε πάνω από 60 μοντέλα μηχανών, τα οποία έχουν κατασκευαστεί με βάση τα πρωτότυπα και λεπτομερή σκίτσα που βρέθηκαν στα σημειωματάρια του Da Vinci και τα οποία (μοντέλα) βρίσκονται σε κατάσταση πλήρους λειτουργίας. Πρόκειται για εφευρέσεις, από όπλα και στρατιωτικές μηχανές έως και ποδήλατα, αυτοκίνητα και ιπτάμενα μηχανήματα. Τις εφευρέσεις αυτές, ο Da Vinci, είχε σχεδιάσει πολύ πριν αυτά εμφανιστούν μέσα στους επόμενους αιώνες!
Επίσης, όλα αυτά συνοδεύονταν από ψηφιακές εικόνες και διαδραστικές εφαρμογές.

Τη συγκεκριμένη έκθεση έκτοτε τη συνάντησα αρκετές φορές στην Ιταλία (Βενετία, Μιλάνο και Ρώμη). Κάποια στιγμή ήρθε και στην Ελλάδα! Εμένα όμως πολύ μου άρεσε που την επισκέφτηκα εδώ, στο Vinci, τον τόπο καταγωγής του Leonardo Da Vinci!

Την ξύλινη όμως κατασκευή του Vitruvian Man –το άγαλμα "L'Uomo di Vinci" - που βρίσκεται σε μια βεράντα έξω από το μουσείο δεν την έχω ξανασυναντήσει. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή τρισδιάστατη αναπαράσταση του Βιτρούβιου άντρα, ενός σχεδίου του Leonardo, το οποίο αντιπροσωπεύει έναν άνθρωπο με τις ιδανικές αναλογίες.

Μετά το μουσείο είμαστε “full of Leonardo” και δεδομένης και της ζέστης λαχταρίσαμε ένα χαλάρωμα μαζί με έναν παγωμένο καφέ, στο πολύ γραφικό μαγαζάκι του κάστρου.

Εκεί όμως δεν γνωρίζουν το freddo. Δεν γνωρίζουν μάλλον κανενός είδους παγωμένου καφέ.

Ο φίλος μας όμως δεν μπορούσε με τίποτα να συμβιβαστεί με αυτή τη ζέστη να πιει ζεστό καφέ. Εξήγησε με μεγάλη υπομονή στην καφεντζού, πως θέλει να πιει τον καφέ του. Η πρώτη απόπειρα ήταν μια αποτυχία. Δεν υπήρξε δεύτερη, αφού αποφάσισε ο ίδιος να τον φτιάξει περνώντας μέσα από την μπάρα. Κάνοντας λοιπόν διάφορες πατέντες με τον καφέ και τα παγάκια κατάφερε και μας έφτιαξε 4 freddo, που τόσο τραβούσε η όρεξή μας με την τόση ζέστη που έκανε και σήμερα.
Αν περάσετε λοιπόν ποτέ από το Vinci και βρείτε freddo να ξέρετε ότι δεν είναι εφεύρεση του Da Vinci, αλλά εφεύρεση … βέρα ελληνική.

Στη βραδινή μας έξοδο στη Φλωρεντία θελήσαμε να μην πάμε πάλι για κλασική πίτσα, αλλά να δοκιμάσουμε κάτι παραδοσιακό της Τοσκάνης. Όλοι οι οδηγοί πρότειναν το Cibreo, στο οποίο και πήγαμε, αλλά και περιμέναμε και ουρά για να βρούμε τραπέζι. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε το φαγητό. Μπορεί να είναι και ψυχολογικό το θέμα. Δεν “σηκώνει” ο οργανισμός μου άλλου είδους φαγητό, όταν είμαι στην Ιταλία, εκτός από τα «παραδοσιακά» πίτσα και μακαρονάδα.

Παρόλα αυτά ήταν ένα όμορφο βράδυ. Κλείσαμε τη βραδιά μας με σεργιάνι στα στενάκια και με ένα παγωτό στην Piazza della Repubblica.

Πέρασαν ήδη δύο ημέρες στην Τοσκάνη. Τα ωραιότερα όμως τα είχαμε μπροστά μας...

 

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Grerena]

Έφτασε και η ημέρα της Σιένα…
Η επόμενη μέρα είχε πολύ βαρύ πρόγραμμα. Θα φεύγαμε από την Φλωρεντία και θα καταλήγαμε το βράδυ στη Σιένα αφού περνάγαμε πρώτα από το San Gimignano. Προηγουμένως όμως, έπρεπε να “κλείσουμε” και κάποιες εκκρεμότητες στη Φλωρεντία.

Φεύγοντας λοιπόν με το αυτοκίνητο κάναμε μία στάση στην εκκλησία Santa Croce. Η βασιλική του Τιμίου Σταυρού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και το «Πάνθεον» της Ιταλίας, δεδομένου ότι σε αυτήν βρίσκονται πολλοί τάφοι και τύμβοι διάσημων Φλωρεντίνων, αλλά και άλλων Ιταλών. Η εκκλησία είναι διακοσμημένη με έργα Φλωρεντίνων ζωγράφων, αλλά την προσοχή μας την τράβηξαν πιο πολύ οι τάφοι των Μιχαήλ Άγγελου, Γαλιλαίου, Μακιαβέλλι, τα κενοτάφια των Leonardo Da Vinci και Dante, αλλά και οι τάφοι των πιο σύγχρονων, συνθέτη Rossini και εφευρέτη Marconi.

Το σκευοφυλάκιο της εκκλησίας είχε τόσα πολλά έργα Φλωρεντίνων, κυρίως ζωγράφων, που θα μπορούσε να έχει ξεχωριστή είσοδο σαν μια ακόμη Πινακοθήκη. Ένα από τα πολλά που είδαμε ήταν ο αριστουργηματικός βυζαντινής τεχνοτροπίας εσταυρωμένος του Φλωρεντίνου Cimabue.

Βγαίνοντας από την πόλη κάναμε μία τελευταία στάση στην πλατεία “βεράντα” του Μιχαήλ Άγγελου για να θαυμάσουμε τη θέα της Φλωρεντίας. Από την κορυφή του λόφου, νότια του Ποταμού Άρνου, που βρίσκεται η piazza Michelangelo, είδα μια από τις ωραιότερες αστικές θέες που έχω δει.

Από εκεί πια …αποχαιρετήσαμε τη Φλωρεντία.

Φύγαμε από τη Φλωρεντία με κατεύθυνση προς νότο. Θα παρεκκλίναμε από την πορεία μας για λίγο, προκειμένου να δούμε το διάσημο για τους πύργους του, «Μανχάταν» του μεσαίωνα, το San Gimignano. Είναι μια μεσαιωνική πόλη, από τις πολλές της Ιταλίας, που ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της Unesco.

Πανέμορφη πόλη, η οποία και αυτή κατακλύζεται από τουρίστες της μιας ημέρας. Εδώ όμως μου φάνηκε ότι αυτοί οι τουρίστες ήταν δυσανάλογα πολλοί σε σχέση και με το μέγεθος της πόλης, αλλά και με ότι έχει αυτή να προσφέρει. Την μερική αυτή “ασφυξία” μου, την ενίσχυσε και η απίστευτη ζέστη που δυστυχώς συνέχιζε να μας βασανίζει.

Κάναμε βόλτα στα δρομάκια της πόλης και καθίσαμε για πίτσα και σε δεύτερο χρόνο καθίσαμε και για παγωτό στην εκπληκτική πλατεία Cisterna. Το παγωτό που έφαγα στο Caffeteria dell’olmo της πλατείας το κατατάσσω στα 5 καλύτερα που έχω φάει στην Ιταλία και δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Η επόμενη μας στάση ήταν στο Monteriggioni. Μέχρι τότε δεν γνωρίζαμε την ύπαρξή του, αλλά αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε γιατί ήταν ένα χωριό στο δρόμο μας για τη Σιένα, αλλά κυρίως γιατί μας το είχε συστήσει να πάμε ο “wind …no goes”, ο ξενοδόχος μας.
Πρόκειται για ένα μεσαιωνικό χωριό όχι πολύ τουριστικό και πολύ μα πολύ μικρό. Για την ακρίβεια ο ξενοδόχος μας είχε επιμείνει πολύ να πάμε, γιατί ήταν ένα όμορφο «στρογγυλό» χωριό και έπρεπε λέει να δούμε και το αντίπαλο δέος του τουριστικού San Gimignano, αλλά και της φασαριόζικης Σιένα (που θα πηγαίναμε αργότερα).

Πλησιάζοντας στο Monteriggioni αμέσως καταλάβαμε τι εννοούσε ο «wind no … goes» όταν έλεγε ότι θα δούμε ένα “στρογγυλό χωριό”.

Στην κορυφή του λόφου, που αντικρίζαμε μπροστά μας βλέπαμε τα χοντρά κυκλικά του τείχη, τα οποία διακόπτονταν κατά διαστήματα από πύργους. Και όταν λέμε κυκλικά τείχη εννοούμε για μια τέλεια κυκλική περίμετρο, πολύ εντυπωσιακή.

Παρκάραμε έξω από τα τείχη και μπήκαμε από τη νότια πύλη του. Στα τείχη υπάρχει άλλη μία πύλη που κοιτάει προς βορρά.

Πράγματι το χωριό αυτό ήταν πάρα πολύ μικρό. Είχε έναν κεντρικό δρόμο όλο και όλο (που ένωνε τις δύο πύλες), μια σειρά σπίτια δεξιά και αριστερά του δρόμου, μία εκκλησία, 2 ταβέρνες, ένα μαγαζί με σουβενίρ και μια μικρή πλατεία, την piazza Roma, στην είσοδό του. Όλο το χωριό ήταν κυριολεκτικά περικυκλωμένο από τείχη. Όρθια, ψηλά, μεσαιωνικά και πλήρη τείχη. Το χωριό μπορούσε να κλείσει τις δύο πύλες από βορρά και νότο και να αποκλειστεί αν ήθελε. Όπως στις ταινίες της εποχής του μεσαίωνα. Απορώ πως δεν το έχουν πάρει χαμπάρι σκηνοθέτες για να πρωταγωνιστήσει σε καμιά ταινία.

Εμείς κάναμε μια βόλτα, καθίσαμε και για φαγητό σε μία από τις ταβέρνες, παρακολουθήσαμε και μία πρόβα γάμου στην εκκλησία του.

Απ’ ότι φαίνεται όμως ήρθαμε λάθος Σαββατοκύριακο, γιατί από τις διάσπαρτες αφίσες που κατέκλυζαν το χωριό, διαπιστώσαμε ότι το επόμενο Σαββατοκύριακο θα πραγματοποιούνταν ένα μεσαιωνικό φεστιβάλ. Το χωριό θα γέμιζε με κόσμο ντυμένο με κοστούμια εποχής έχοντας το ρόλο τεχνιτών, ταβερνιάρηδων, χορευτών, μονομάχων και άλλων επαγγελματιών της εποχής του μεσαίωνα. Η απόλυτη μεταφορά στους χρόνους του μεσαίωνα επιτυγχάνεται -εκτός φυσικά από τα σκηνικά- με το ότι για να κάνεις οποιαδήποτε συναλλαγή κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ θα έπρεπε πρώτα να περάσεις από το ανταλλακτήριο για να προμηθευτείς μεσαιωνικά νομίσματα!

Με εμένα «σκασμένη» από το κακό timing της επίσκεψης στο Monteriggioni, φύγαμε με κατεύθυνση πια προς Σιένα.

Εδώ θα πρέπει πρώτα να κάνω μια ενημέρωση σχετικά με την πόλη της Σιένας και τα δρώμενα των ημερών. Ήρθε η ώρα για το κυρίως θέμα της ιστορίας ….

Στη Σιένα δύο φορές το χρόνο (2 Ιουλίου και 16 Αυγούστου) διοργανώνεται μία γιορτή, το λεγόμενο Palio.
Σχετικά με το Palio έχουν αναφερθεί μερικά πράγματα στο forum. Δεν έτυχε να διαβάσω κάπου όμως κάποια προσωπική εμπειρία από κάποιον που να έχει βρεθεί στη Σιένα τις ημερομηνίες αυτές.
Ε λοιπόν! Ούτε και εγώ ήμουν εκεί!

Ήμουν όμως εκεί λίγο πριν το Il Palio του Ιουλίου και νομίζω ότι γεύτηκα αρκετά την ατμόσφαιρα και τους ρυθμούς της πόλης. Η πόλη ζει στους ρυθμούς του Palio πολλές ημέρες πριν τον αγώνα. Έζησα λίγο και εγώ τα προεόρτια.


Λίγα λόγια για το Palio…
Το Palio di Siena είναι αγώνες ιπποδρομίας χωρίς σέλα και χωρίς κανόνες. Όταν λέμε χωρίς κανόνες εννοούμε ότι επιτρέπονται κλωτσιές, σπρωξίματα και ότι unfair δεν επιτρέπεται στους κλασικούς αγώνες ιπποδρομίας. Άλλο ιδιαίτερο με αυτούς τους αγώνες είναι ότι δεν πραγματοποιούνται σε κάποια πίστα αγώνων, αλλά στην κεντρική πλατεία της πόλης, την λεγόμενη Campo, η οποία μετατρέπεται σε ιπποδρόμιο για τις ημέρες της γιορτής.

Η πλατεία της Σιένα κατά τη γνώμη μου είναι από τις ομορφότερες πλατείες της Ιταλίας για να μην πω η ομορφότερη. Έχει σχήμα …αχιβάδας και έχει και τέτοια γεωμετρία και κλίση, που σε όποιο σημείο της πλατείας και αν σταθείς μπορείς πανοραμικά να έχεις ορατότητα … σε όλα τα σημεία της πλατείας. Στο χαμηλότερο σημείο της βρίσκεται το Palazzo Pubblico, το Δημαρχείο της, το οποίο διαθέτει ένα επιβλητικό πύργο ύψους 100 μέτρων.
Αν και η Σιένα είναι μια μεσαιωνική πόλη, η piazza del Campo είναι μια πολύ μα πολύ φωτογενής πλατεία.

Τις μέρες του Palio, ο δρόμος γύρω από την πλακοστρωμένη πλατεία στρώνεται με χώμα, μετατρέπεται σε πίστα αγώνων ιπποδρομίας, προκειμένου να τρέξουν τα άλογα και το Δημαρχείο μετατρέπεται σε … στάβλο!

Μου φαίνεται ότι έχει δίκιο ο Αστερίξ, που έλεγε: «Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι»!

Η πόλη έχει 17 γειτονιές (ή κοντράτες), η καθεμιά από τις οποίες αντιπροσωπεύεται στους αγώνες με έναν αναβάτη και ένα λάβαρο -σημαία. Σε κάθε αγώνα Palio συμμετέχουν οι 10 από τις 17 κοντράτες της Σιένας. Συμμετέχουν οι 7 που δεν πήραν μέρος στους αγώνες του προηγούμενου έτους και οι 3 που θα προκύψουν από την κλήρωση ανάμεσα στις υπόλοιπες 10. Ο νικητής θα κερδίσει το “Palio”. Πρόκειται για ένα τρόπαιο, που στην ουσία είναι ένα πανί που φέρει ζωγραφισμένη την εικόνα της Παναγίας.
Το Palio ναι μεν διοργανώνεται 2 Ιουλίου (και 16 Αυγούστου), αλλά η πόλη ζει στους ρυθμούς του μέρες πριν. Τα μέλη μιας contrada (οι contradaioli όπως ονομάζονται) συμμετέχουν στη ζωή της contrada και του Palio καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Γενικά το Palio μπαίνει στη ζωή του κάθε Σιενέζου από τη γέννησή του και το ζει με μεγάλο πάθος.

Λίγες ημέρες πριν το Palio καθορίζεται ποιο άλογο θα τρέξει με ποια contrada. “Εξοπλίζεται” η πλατεία δηλ. στρώνεται με ένα μείγμα χώματος και στήνονται οι κερκίδες για τους θεατές και το σημαντικότερο απ’ όλα πραγματοποιούνται δοκιμαστικοί αγώνες, κατά τους οποίους οι αναβάτες εξοικειώνονται με το άλογό τους και την πίστα. Παράλληλα τις ημέρες αυτές πραγματοποιούνται και διάφορα εορταστικά δείπνα, παρελάσεις αλλά και τελετές.

Ο όλος αγώνας συνολικά διαρκεί 90 δευτερόλεπτα! Η πλατεία σφύζει από κόσμο, ο οποίος για να πάρει καλή θέση πηγαίνει νωρίς στο κέντρο της πλατείας- αχιβάδας και δεν μπορεί να φύγει παρά μόνο με το τέλος του αγώνα, γιατί ο χώρος περιφράσσεται ώστε να μην μπορεί κανείς να περάσει από το δρόμο-πίστα. Πιο τυχεροί είναι οι θεατές που βρίσκουν θέση στις περιμετρικά της πλατείας ξύλινες κερκίδες. Ακόμα πιο τυχεροί είναι όμως και αυτοί που παρακολουθούν τον αγώνα από τα “θεωρεία” . Λέγοντας θεωρεία εννοώ από τα μπαλκόνια των γύρω σπιτιών. Αν θέλει κάποιος να παρακολουθήσει τους αγώνες από τα μπαλκόνια αυτά, θα πρέπει πρώτα να επικοινωνήσει απ’ ευθείας με τους ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων.

Photo από το internet

Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!

Οι ιπποδρομίες του Il Palio έχουν προφανώς μεσαιωνικές καταβολές και είναι και αρκετά μεσαιωνικές και στη σύγχρονη εκτέλεσή τους.
Πολύ συχνά οι αναβάτες πέφτουν από τα άλογα (ειδικά στις δύο απότομες καμπές του δρόμου) με αποτέλεσμα πολύ συχνούς τραυματισμούς.
Ο πραγματικός ηττημένος είναι αυτός που ήρθε … δεύτερος. Αυτός που άγγιξε σχεδόν τη νίκη, αλλά που την είδε να φεύγει μέσα από τα χέρια του. Αντί για ασημένιο μετάλλιο …. παραδοσιακά χλευάζεται από το πλήθος. Αντίθετα οι νικητές, άλογο και αναβάτης, θεωρούνται ήρωες, ακόμα και αν τερματίσει …μόνο το άλογο και ο αναβάτης είναι κάπου πεσμένος στα μισά της διαδρομής!
Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!!!

Για τη δική μου εμπειρία, θα μιλήσω στο επόμενο post….

 

[vasiliss]

Ένα χρόνο μετά από εσάς,το 2009, βρεθήκαμε στη Σιένα την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου. Δυστυχώς ο λόγος δεν ήταν τουριστικός, οπότε ελάχιστα ασχοληθήκαμε με την πόλη και τα πέριξ αυτής.
Δεν γνωρίζαμε για το Palio, αλλά κάτι καταλάβαμε ότι συμβαίνει στην πόλη, από τις λίγες εκδηλώσεις που είδαμε.
Μου έκανε εντύπωση ότι το τοπικό κανάλι έδειχνε συνεχώς την προετοιμασία, αγώνες με άλογα, συνεντεύξεις και διάφορα άλλα, που τότε δεν καταλάβαινα τι ήταν. Γυρίζοντας στην Ελλάδα το έψαξα λίγο και έτσι έμαθα τι εστί Palio.
Ήμουν τόσο μα τόσο κοντά, αλλά εκείνη την περίοδο άλλα βασάνιζαν το μυαλό μου. Οπότε έχασα κι εγώ αλλά κι εσύ την ευκαιρία να πάρεις από πρώτο χέρι πληροφορίες για το θέαμα που δεν είδαμε και οι δυό μας
(εγώ βέβαια το είδα αλλά από την τηλεόραση)

 

[Grerena]

Η δική μου εμπειρία…
Εμείς φτάσαμε στη Σιένα Σάββατο 28 Ιουνίου, δηλαδή 4 ημέρες πριν το Palio.

Είχαμε κλείσει ένα ξενοδοχείο περιφερειακά της πόλης και για να πάμε στην piazza del Campo θα έπρεπε να πάμε με το αυτοκίνητο να παρκάρουμε κοντά στα τείχη της και μετά με τα πόδια να περπατήσουμε αρκετά μέχρι να φτάσουμε στην πλατεία.
Έτσι και κάναμε. Φτάσαμε στην πλατεία νωρίς απόγευμα του Σαββάτου.

Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική. Όλη η πόλη κινούνταν στο ρυθμό του Palio. Είχες την εντύπωση ότι μόλις έγιναν οι αγώνες. Το χώμα ήταν ήδη στρωμένο στο δρόμο, οι ξύλινες κερκίδες ήταν ήδη στημένες περιφερειακά της πλατείας και υπήρχαν παντού σημαίες. Υπήρχαν σημαίες στα μπαλκόνια και στα μαγαζιά αλλά και σημαίες φορεμένες από κόσμο, ντόπιο ή μη, σαν φουλάρια, ζώνες ή καπέλα.

Νωρίτερα ερχόμενοι προς την πλατεία στο ίδρυμα ακαδημίας της μουσικής είδαμε αναρτημένες και τις 17 σημαίες…
Κατά σειρά από αριστερά είναι οι: Αετός, χήνα, σαλιγκάρι, κουκουβάγια, δράκος, καμηλοπάρδαλη, σκαντζόχοιρος, μονόκερος, λύκαινα, κοχύλι, κάμπια, κύμα, πάνθηρας, δάσος, χελώνα, πύργος και κριάρι.

Πήγαμε στο Δημαρχείο και είδαμε και ιδίοις όμμασι το στρωμένο με χώμα δάπεδό του!

Δεν ξέρω πόσες ώρες μείναμε στην Piazza del Campo.
Φτάσαμε νωρίς. Στην αρχή ήπιαμε καφεδάκι και μετά φάγαμε παγωτό. Μετά ξαπλώσαμε στο πλακόστρωτο, ακολουθώντας πολλούς που έκαναν το ίδιο.

Χωθήκαμε και περπατήσαμε στα γειτονικά στενά, καθίσαμε και για βραδινό φαγητό, ήπιαμε και κρασάκι, πήγαμε και για ποτό, ξαναφάγαμε παγωτό. Υπήρχε πολύς κόσμος. Εξάλλου ήταν και Σαββατόβραδο αλλά και παραμονές των αγώνων. Το περίεργο όμως ήταν ότι δεν αισθανόμουν να «πνίγομαι» από τον κόσμο. Δεν με ενοχλούσε η πολυκοσμία. Η πλειοψηφία του κόσμου έδειχνε να είναι ντόπιοι. Ήταν κόσμος που απλά περνούσε ωραία.

Φύγαμε από τους τελευταίους…

γιατί δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε…

Το βράδυ στο δωμάτιό μας παρακολούθησα στην τηλεόραση ένα τοπικό κανάλι που περιέγραφε τα άπαντα του palio. Είχε αφιέρωμα σε παλιούς αγώνες, ενημέρωνε για τους δοκιμαστικούς αγώνες που θα γίνουν, είχε και παρουσίαση και συνεντεύξεις των φετινών φαβορί, είχε και αφιερώματα σε άλογα και αναβάτες.

Η έναρξη των αγώνων...
Την άλλη μέρα το πρωί (Κυριακή 29 Ιουνίου), την ώρα του πρωινού μας στο ξενοδοχείο, το τοπικό κανάλι είχε απ’ ευθείας μετάδοση από την piazza del Campo. Εκείνη την ώρα υπήρχε μια κινητικότητα στην πλατεία και εμείς βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο και τρώγαμε πρωινό;
Ενώ είχαμε σκοπό άμεσα να φύγουμε για Ρώμη και για το ταξίδι της επιστροφής αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε πάλι στο κέντρο μήπως και προλάβουμε τίποτα από τη σημερινή φιέστα. Όλο και κάτι από την ατμόσφαιρα θα ένιωθα. Έτσι και κάναμε.

Οι φίλοι μας όμως δεν είχαν διάθεση να ξανακατέβουν στην πόλη. Την χόρτασαν χθες και ήθελαν κάτι πιο χαλαρό. Αποφάσισαν να καθίσουν κάπου κοντά στα τείχη για καφέ και να μας περιμένουν να γυρίσουμε.
Εγώ είχα λίγο τύψεις που τους αφήσαμε, αλλά από την άλλη μεριά …με “τράβαγε” τόσο πολύ η piazza del Campo.

Με το που περάσαμε τα τείχη της πόλης πέσαμε πάνω σε μία πομπή μιας contrada. Η contrada του «σαλιγκαριού» ντυμένη με στολές εποχής (κάτι πορτοκαλοκόκκινες πολύ αστείες) με μπάντα, με τύμπανα περιδιάβαινε τους δρόμους. Τουρίστες και ντόπιοι μαζεύτηκαν γύρω της, με άλλοι να τη χειροκροτούν και άλλους να την ακολουθούν.

Φτάσαμε στην πλατεία. Υπήρχε ένας “αναβρασμός”. Υπήρχε κόσμος στις κερκίδες και πολύς κόσμος μπροστά στο Δημαρχείο. Προς τα εκεί κατευθυνθήκαμε και εμείς.

Αυτό το στενό ανήκει σίγουρα στη γειτονιά του "κύματος"...

Στην πόρτα του Palazzo Pubblico στέκονταν κάποιοι ντόπιοι με διαπιστευτήρια κολλημένα στο στήθος τους. Είπα να κάνω την προσπάθειά μου και να τους πιάσω κουβέντα. Τώρα όταν λέω να τους πιάσω κουβέντα εννοώ να επικοινωνήσω μαζί τους όπως όπως και με χρήση παντομίμας, αφού Ιταλικά δεν ξέρω. Δεν δυσκολεύτηκα πολύ, αφού οι συγκεκριμένοι δύο ήταν πολύ εξωστρεφείς και … λαλίστατοι. Ο ένας, ο Mario ήταν πρώην αναβάτης. Είχε πάρει μέρος ως αναβάτης στο Palio της Σιένα την προηγούμενη δεκαετία. Τώρα ήταν ένας απλός contradaioli από μία contrada (που δεν θυμάμαι ποια μου είπε), που θα έτρεχε και στον τελικό της Τρίτης.

Ο Mario λοιπόν μου εξήγησε ότι άρχισε και επισήμως το τετραήμερο των εκδηλώσεων του Palio. Σήμερα με βάση το πρόγραμμα έγινε η επιλογή των αλόγων που θα τρέξουν και έγινε και η ανάθεση αυτών με κλήρωση στις 10 contrade. Εκείνος ήταν ευχαριστημένος, γιατί έτυχε πολύ καλό άλογο στην contrada του. Αργά το απόγευμα θα γινόταν ο πρώτος δοκιμαστικός αγώνας και τις επόμενες ημέρες θα γινόντουσαν και άλλοι πέντε.

Τώρα πως τα κατάλαβα όλα αυτά, αφού μου τα εξήγησε στα Ιταλικά;
Είναι φοβερό το πόσο επικοινωνιακός ήταν. Νομίζω βέβαια ότι αυτό είναι και ένα χαρακτηριστικό των Ιταλών. Λίγο η παντομίμα και λίγο οι λέξεις, που αν και Ιταλικές είναι αναγνωρίσιμες (όπως programma, barbero, buon cavallo, selezione, corsa, Quattro giorni) βοήθησαν στο να καταλάβω πολλά.

Είπα να εκμεταλλευτώ τη "φιλία" μου με το Mario και δειλά δειλά τον ρώτησα αν θα μπορούσα να μπω μέσα στο Δημαρχείο να ρίξω μια ματιά. Εκείνος μου είπε ότι κανονικά δεν επιτρέπεται, γιατί μέσα στο Δημαρχείο αυτή τη στιγμή βρίσκονται τα διαγωνιζόμενα άλογα, τα οποία “γνωρίζονται” με τους αναβάτες τους. Έχει και αστυνομικούς άλλωστε, που φυλάσσουν την είσοδο.

Κανονικά δεν επιτρέπεται.
Αλλά:
Ο Mario το επέτρεψε!

Κάνει μια κίνηση και βγάζει από το στήθος του το διαπιστευτήριό του και μου το δίνει! Και μου λέει via!
Εγώ… τα ‘χασα!
Μου έδωσε το διαπιστευτήριό του για να μπω μέσα στο Δημαρχείο!

Τρελάθηκα με τη χειρονομία του αυτή και … τη δέχτηκα προφανώς. Κρεμάω και εγώ λοιπόν το ταμπελάκι του Mario στην μπλούζα μου και με «αέρα» προχώρησα προς το στάβλο-Δημαρχείο!

Και μπήκα άνετα προσπερνώντας 5-6 αστυνομικούς που στέκονταν στην είσοδο.

Το ισόγειο του Δημαρχείου το είχα δει και χθες στρωμένο με χώμα. Τώρα όμως με τα άλογα μέσα, η εικόνα που αντίκρισα ήταν …ένας μεσαιωνικός στάβλος!! Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!

Εκεί βρίσκονταν περίπου 7-8 άλογα με διακριτικά, τα οποία και κουράρανε οι …σταβλίτες να τους πω;

Με ενθουσιασμό άρχισα να τραβώ φωτογραφίες. Θα μπορούσα να κάθομαι για ώρα να παρατηρώ χωρίς να με πάρει χαμπάρι κανείς, γιατί στεκόμουν πίσω από την κλειστή τεράστια εξώπορτα του palazzo pubblico, η οποία βρίσκεται στη σκιά του περιμετρικού υπόστεγου του πολύ φωτεινού αίθριου που βρίσκεται στο ισόγειο του Δημαρχείου και σχεδόν δεν διακρινόμουν από πουθενά. Ένας “γητευτής” μόνο με πρόσεξε, αλλά δεν ασχολήθηκε μαζί μου.

Όταν όμως πήρα θάρρος και βγήκα από την κρυψώνα μου, γιατί ήθελα να περιεργαστώ το χώρο και από άλλη οπτική γωνία, κάποιος άλλος “γητευτής” με κατάλαβε. Έβγαζα μάτι ότι δεν είμαι εμπλεκόμενη στο Palio. Για αναβάτης σίγουρα δεν έμοιαζα. Με τη φωτογραφική στο χέρι μάλλον για paparazzi με έκοψε, οπότε η συνέχεια αναμενόμενη. Μου είπε κάτι … Ιταλικά με αυστηρό ύφος και μου έδειξε την έξοδο.

Νομίζω ότι μόνο εγώ και ο James Bond έχουμε βρεθεί σε αυτόν το χώρο τέτοια μέρα, ως άσχετοι με το θέμα. Ο Daniel Greg είχε μια σκηνή στην ταινία Quantum of Solace, εδώ στο χώρο του Δημαρχείου την ημέρα του Palio.

Photo …. Σκηνή από την ταινία… τη στιγμή που ο "κακός" μπαίνει μέσα στο Palazzo Pubblico την ώρα των αγώνων του Palio...

Ενώ ο Bond τον ακολουθεί...

Στην ταινία βέβαια παρακολουθήσαμε και άλλες σκηνές με φόντο τις στέγες της Σιένα. Είναι μια οπτική που σαν τουρίστας θα ήταν … δύσκολο να την είχα…αλλά είναι πάρα πολύ ωραία… και πολύ θα ήθελα να ήταν δικές μου λήψεις.

αυτά... γιατί έχω και αδυναμία και στα film locations...

Επανέρχομαι...
Βγήκα ενθουσιασμένη έξω από το Palazzo και αφού ευχαρίστησα το Mario, του έδωσα και το ταμπελάκι του πίσω, αν και πολύ θα ήθελα να το κρατήσω ως σουβενίρ.

Αυτός ο ξανθούλης με τα μακριά μαλλιά είναι ο Mario. κοιτάξτε τον καλά γιατί θα επανέλθω σε αυτόν αργότερα.

Στο δρόμο του γυρισμού συναντήσαμε στο δρόμο πάλι την πομπή του «σαλιγκαριού».

Τώρα όμως η πομπή συνοδευόταν και από τους επίσημους contradaioli...

Ήταν πλέον επιβεβλημένη η στάση μας σε κάποιο μαγαζάκι για να αγοράσω φουλάρι κάποιας contrada για σουβενίρ. Αμφιταλαντεύτηκα αρκετά μέχρι να διαλέξω. Τελικά επέλεξα του αετού (aquila), το οποίο ήταν κίτρινο και είχε πάνω του σαν σύμβολο έναν δικέφαλο αετό. Αυτό κι αν ήταν σουβενίρ. Ήταν και χρηστικό. Η επιλογή του φουλαριού έγινε όχι με βάση ποια contrada ήταν φαβορί για φέτος, αλλά με βάση τι ταιριάζει πιο πολύ με το … τσαντάκι μου. Εννοείτε ότι έλπιζα να κερδίσει ο κίτρινος αετός, αφού είχα αποκτήσει πια το λάβαρό του.

Συνεχίζεται…

 

[escursione]

Πολύ ωραία η ιστορία σου μπορεί να πέρασαν αρκετά χρόνια αλλά πάντα επίκαιρη μιας και το Palio δεν σταματάει ποτέ. Πέρασα πολύ ευχάριστα διαβάζοντας την με το μεσημεριανό καφεδάκι μου. Στη Σιένα βρέθηκα το 2016 το Πάσχα ημερήσια από Φλωρεντία. Στη Φλωρεντία είχαμε πετύχει κάποιο event που έκαναν παρέλαση στους δρόμους διαφορετικές ομάδες με διαφορετικά χρώματα, σημαίες, μπάντες, άτομα όλων των ηλικιών κλπ που ακόμα αναρωτιέμαι τι γιόρταζαν...

Πάντως υπάρχουν και πιο τρελοί από τους Ρωμαίους που είναι οι Βάσκοι στη Παμπλόνα που τους κυνηγάνε οι ταύροι και ποδοπατιούνται.

 

[Grerena]

Ένα χρόνο μετά από εσάς,το 2009, βρεθήκαμε στη Σιένα την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου. Δυστυχώς ο λόγος δεν ήταν τουριστικός, οπότε ελάχιστα ασχοληθήκαμε με την πόλη και τα πέριξ αυτής.
Δεν γνωρίζαμε για το Palio, αλλά κάτι καταλάβαμε ότι συμβαίνει στην πόλη, από τις λίγες εκδηλώσεις που είδαμε.
Μου έκανε εντύπωση ότι το τοπικό κανάλι έδειχνε συνεχώς την προετοιμασία, αγώνες με άλογα, συνεντεύξεις και διάφορα άλλα, που τότε δεν καταλάβαινα τι ήταν. Γυρίζοντας στην Ελλάδα το έψαξα λίγο και έτσι έμαθα τι εστί Palio.
Ήμουν τόσο μα τόσο κοντά, αλλά εκείνη την περίοδο άλλα βασάνιζαν το μυαλό μου. Οπότε έχασα κι εγώ αλλά κι εσύ την ευκαιρία να πάρεις από πρώτο χέρι πληροφορίες για το θέαμα που δεν είδαμε και οι δυό μας
(εγώ βέβαια το είδα αλλά από την τηλεόραση)

Εσύ τουλάχιστον δεν ήξερες τι εστί Palio, οπότε δικαιολογημένα το έχασες.
Εγώ που ήξερα και το έχασα;
Όμως η αλήθεια είναι ότι παρόλο που δεν είδα αγώνες, δεν νιώθω και πολύ ότι έχασα τη γιορτή. Είναι τόσο έντονη η παρουσία όοοολων. Είδα από κοντά contradaioli, ιππείς, άλογα και κόσμο με κέφι που σίγουρα με έκαναν να νιώσω τη σωστή ατμόσφαιρα. Βέβαια θα ήθελα κάποια στιγμή να βρεθώ και στους αγώνες.
Το σίγουρο είναι ότι η πρώτη φορά στη Σιένα (και για τους δυο μας) ήταν αναγνωριστική.

Πολύ ωραία η ιστορία σου μπορεί να πέρασαν αρκετά χρόνια αλλά πάντα επίκαιρη μιας και το Palio δεν σταματάει ποτέ. Πέρασα πολύ ευχάριστα διαβάζοντας την με το μεσημεριανό καφεδάκι μου. Στη Σιένα βρέθηκα το 2006 το Πάσχα ημερήσια από Φλωρεντία. Στη Φλωρεντία είχαμε πετύχει κάποιο event που έκαναν παρέλαση στους δρόμους διαφορετικές ομάδες με διαφορετικά χρώματα, σημαίες, μπάντες, άτομα όλων των ηλικιών κλπ που ακόμα αναρωτιέμαι τι γιόρταζαν...

View attachment 252567

Πάντως υπάρχουν και πιο τρελοί από τους Ρωμαίους που είναι οι Βάσκοι στη Παμπλόνα που τους κυνηγάνε οι ταύροι και ποδοπατιούνται.

Σε ευχαριστώ πολύ.
Και εγώ πιστεύω ότι το Palio είναι πάντα επίκαιρο γι' αυτό και πήρα την απόφαση να γράψω για τη δική μου πολύ ωραία εμπειρία.
Στη Φλωρεντία ανήμερα του Πάσχα έχουν το explosion of the cart. Πρόκειται για ένα βαγόνι που αυταναφλέγεται με τη βοήθεια πυροτεχνημάτων. Το συγκεκριμένο event συνοδεύεται από παρελάσεις με κοστούμια κτλ. Μπορεί να είναι αυτό που λες και εσύ. Ε λοιπόν! Και αυτό το έχασα φέτος στο παραπέντε όταν έφτασα στη Φλωρεντία λίγο αφού τελείωσε.

Γενικά οι Ιταλοί έχουν πολλές γιορτές που έχουν ρίζες στο μεσαίωνα. Στην περιοχή της Τοσκάνης έχω ανακαλύψει τουλάχιστον πέντε fiesta (το μήνα Ιούνιο) που πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο κάποιος οργανώσει ταξίδι για να τις δει από κοντά.
Εξάλλου, τόσες φορές πάμε στη Ιταλία, δίπλα μας είναι, ας πάμε να ζήσουμε λίγο και τις γιορτές τους. Θα γνωρίσουμε έτσι καλύτερα και τους γείτονες!

Όσον αφορά τους Βάσκους και την Παμπλόνα ... την έχω ζήσει αυτή τη γιορτή από κοντά. Το encierro το πέτυχα! Πράγματι είναι το πιο τρελό που έχω δει! Έχω γράψει και ιστορία με την εμπειρία μου αυτή.

 

[Grerena]

Επίλογος…
Ο αετός “μου” … δεν κέρδισε.

Στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου μας ανέμιζαν σε περίοπτη θέση ο "αετός" μου στα δεξιά και ο σκαντζόχοιρος (που τελικά κέρδισε) στο κέντρο.

Τους αγώνες του Palio -που έγιναν 2 ημέρες μετά την επιστροφή μας στην Ελλάδα- τελικά κέρδισε η contrada dell’ Istrice, δηλ. του “σκαντζόχοιρου”, με το άλογο το Gia del Menhir και αναβάτη τον Trecciolino. Σε αυτήν την κούρσα τερμάτισαν και οι δύο!

Το Αγγλοαραβικό άλογο Gia del Menhir είχε 27 αγώνες καριέρας με συνολικά 6 νίκες, εκ των οποίων οι 2 στο palio της Σιένα.
Ο Luigi Bruschelli γνωστός και ως Trecciolino, είναι ένας θρυλικός αναβάτης, ο οποίος έχει κερδίσει στο Palio 13 φορές! Είναι ο δεύτερος σε νίκες στην ιστορία του Palio (ο πρώτος έχει 14 νίκες). Ξεκίνησε τους αγώνες το 1990 και από το 2012 που πέτυχε την τελευταία του νίκη, πασχίζει να ισοφαρίσει το ρεκόρ συμμετέχοντας κάθε χρόνο. Στις δύο τελευταίες κούρσες του 2018 έπεσε από το άλογο, πάνω στις δύο επικίνδυνες στροφές της κούρσας. Στο βιογραφικό του δεν έχει δεύτερη θέση (που είναι μεγάλη ντροπή). Αναφέρεται: «Ποτέ δεν έφτασε δεύτερος.»
Πάντως από τη στιγμή που ο Trecciolino «τρέχει» ακόμα, θα μπορούσα να χαρακτηρίσω και την ιστορία μου και επίκαιρη!
Η Σιένα πάντως γίνεται επίκαιρη κάθε χρόνο το καλοκαίρι με το Il Palio της.

To Palio του Ιουλίου του 2008 έχει μείνει στην ιστορία όχι μόνο γιατί ήταν το Palio που …έζησα εγώ , αλλά και γιατί ήταν το Palio που μαγνητοσκοπήθηκε για τις ανάγκες της ταινίας Quantum of Solace. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν Μάιο, Ιούνιο και Ιούλιο του 2008!

Η contrada του "αετού" δεν ξέρω σε τι σειρά ήρθε στους αγώνες. Εξάλλου, μόνο ο πρώτος (νικητής) και ο δεύτερος (ηττημένος) μένουν στην ιστορία. Στους υπόλοιπους μένει μόνο η συμμετοχή. Απ’ ότι είδα αργότερα ο "αετός" την τελευταία του νίκη την έκανε το μακρινό 1992! Δεν πειράζει. Τουλάχιστον θα έχω κάτι να φορέσω αν πάω σε αγώνα της ΑΕΚ. Σας είπα ότι ο αετός είναι δικέφαλος; (Ουπς! Μάλλον μόλις έχασα πιθανά like από οπαδούς των άλλων ομάδων…).

Όσον αφορά τον γλυκύτατο Mario, που μου επέτρεψε να μπω τόσο βαθιά στην ατμόσφαιρα αυτής της τόσο ιδιαίτερης γιορτής, η περιέργειά μου με έσπρωξε να ψάξω για αυτόν αργότερα στη wikipedia και να ανακαλύψω ότι ήταν όντως ιππέας. Ο Mario Cottone (γνωστός και ως Truciolo) πήρε μέρος σε επτά Palio της Σιένας, φέρνοντας μία νίκη το 1986 για λογαριασμό της «καμηλοπάρδαλης», πήρε πολλές νίκες στο Palio του Asti και δεν είχε ποτέ δεύτερη θέση!!!

Photo Mario Cottone από Internet:

Που να τα ξέρω όλα αυτά τότε που του έπιασα κουβέντα; Μιλούσα με μια διασημότα της Σιένα και δεν το ήξερα τότε για να του πάρω αυτόγραφο!

«Γεμάτοι» από Σιένα και Palio συναντήσαμε τους φίλους μας, πήραμε και το αυτοκίνητο και φύγαμε για τη Ρώμη. Εκείνοι θα έμεναν ένα βράδυ στη Ρώμη και εμείς θα συνεχίζαμε για το αεροδρόμιο για την πτήση της επιστροφής μας.

Το πέρασμα από τη Ρώμη…
Μπήκαμε στη Ρώμη ψάχνοντας για αρκετή ώρα το ξενοδοχείο των φίλων μας. Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε και ένα "πέρασμα" από γειτονιές της Ρώμης, που άλλες φορές δεν είχαμε δυνατότητα να τις δούμε όντας πεζοί και κυκλοφορώντας μόνο στο κέντρο της.

Αφήσαμε τους φίλους μας στο ξενοδοχείο τους και εμείς έχοντας λίγο χρόνο ακόμα διαθέσιμο παρκάραμε το αυτοκίνητο και συνεχίσαμε ποδαράτοι. Η βόλτα δεν κράτησε πολύ γιατί η ζέστη .... καλά κρατούσε. Φτάσαμε μέχρι το μπαλκόνι της Trinita dei Monti και θαυμάσαμε τη θέα της Σκαλινάτας και της Via Condotti από ψηλά.

Μετά προχωρήσαμε με ένα παγωτό στο χέρι έως την Piazza del Popolo κάνοντας μια δεύτερη στάση εκεί, για να πιούμε ένα καφεδάκι.

Μπήκαμε για λίγο μέσα στη Santa Maria del Popolo για να χαζέψουμε ένα γάμο. Είδαμε το γάμο, αλλά όχι και τον Caravaggio που έχει μέσα. Τότε ... δεν ήξερα... ότι βρίσκονταν εκεί δύο από τα έργα του. Μετά που το έμαθα «αναγκάστηκα» να ... ξαναπάω να τον δω σε άλλο ταξίδι αργότερα.

Ωραία η Popolo, αλλά το καφεδάκι δεν το ευχαριστηθήκαμε και τόσο. Η ζέστη της Φλωρεντίας μας κυνήγησε …και μας πρόφτασε. Κρύο καφέ (ω! τι έκπληξη) είχε το Rosati της πλατείας, αλλά δεν ήταν και τόσο απολαυστικός. Όλα ωραία της Ιταλίας, αλλά με τον κρύο καφέ… δεν…

Μέχρι να πάμε να πάρουμε το αυτοκίνητο κάναμε τόσες στάσεις όσα και τα συντριβάνια που συναντούσαμε στο δρόμο μας (για να δροσιστούμε). Πόσα παγωτά να φάμε πια;

Ελλείψει gps η ταλαιπωρία μας ήταν μεγάλη μέχρι να βρούμε το αεροδρόμιο. Όλα καλά της Ιταλίας, αλλά αν είχε και σωστή σήμανση και βρίσκαμε το Fiumicino γρηγορότερα θα ήταν ωραιότερη…

Μπροστά από το Καπιτώλιο περάσαμε καναδυό φορές...

Και από το Θέατρο του Μάρκελλου πρέπει να περάσαμε άλλες δυο – τρεις ...

Αυτή ήταν η τελευταία φωτογραφία που τράβηξα...

Μετά σταμάτησα, γιατί απελπίστηκα...
Δεν ξέρω πόση ώρα βολοδέρναμε στους δρόμους της Ρώμης και δεν ξέρω τελικά πως βρήκαμε το δρόμο για να πάμε στο αεροδρόμιο, αλλά φτάσαμε μάλλον οριακά στο χρόνο.

Ανασκόπηση…
Ωραίο το ταξίδι στην Τοσκάνη. Όλες οι πόλεις και χωριά που συνάντησα προφανώς και μου άρεσαν. Είμαι και εγώ Ιταλόφιλη. Φλωρεντία, Πίζα, Vinci, San Gimignano, Monteriggioni, Σιένα.

Εντυπώσεις:
Φλωρεντία: Αντιπροσωπευτική της Αναγέννησης. Επισκιάστηκε όμως λίγο από τη μεγαλοπρέπεια της Ρώμης για μένα. Έφταιγε που είδα και τις δύο πόλεις στο ίδιο ταξίδι κοντά κοντά και η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη.
Πίζα: Κρίμα που εκτιμάται μόνο για τον πύργο της.
Vinci: η ευχάριστη έκπληξη του ταξιδιού.
Monteriggioni: Θα μπορούσε να το έχει χτίσει και κάποιος σκηνοθέτης – παραγωγός ταινίας. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο τόσο μικρό, ανέπαφο και μεσαιωνικό οχυρωμένο χωριό.
San Gimignano: Ένα από τα πάμπολλα πανέμορφα χωριά της Ιταλίας. Βρίσκω όμως τον τουρισμό του υπερβολικό.
Σιένα: Πρωταγωνίστρια του ταξιδιού ήταν η Σιένα και το Il Palio. Μπορεί να μην είδα αυτούς καθ’ αυτούς τους αγώνες, αλλά ένιωσα ότι τους είδα. Έζησα μια καταπληκτική ατμόσφαιρα. Εδώ που τα λέμε και στους αγώνες αν ήμουν, μάλλον δεν θα άντεχα το πολύωρο στρίμωγμα της πλατείας και τη ζέστη. Από μακριά θα το ζούσα.

Με αφορμή το Il Palio αργότερα ανακάλυψα πάρα πολλές φιέστες που διοργανώνουν οι Ιταλοί, οι οποίες έχουν τις ρίζες τους βαθιά στον μεσαίωνα. Μία από αυτές είναι το Calcio Storico της Φλωρεντίας. Πρόκειται για έναν αγώνα μεσαιωνικού ποδοσφαίρου, που ο τελικός του διοργανώνεται κάθε 24 Ιουνίου, δηλ. έγινε μια μέρα πριν φτάσουμε!!!
Γι’ αυτό ήταν πανάκριβο το ξενοδοχείο μας. Μόλις φύγαμε η τιμή του έπεσε στο μισό.

Μια άλλη γιορτή είναι η «μάχη της γέφυρας» στην Πίζα, που πραγματοποιείται το τελευταίο Σάββατο του Ιουνίου, δηλαδή μια ημέρα μετά τη δική μας επίσκεψη στην Πίζα!!!
Αν είναι δυνατόν! Πήγαμε Τοσκάνη ανάμεσα στο Calcio της Φλωρεντίας, τη «μάχη της γέφυρας» της Πίζα και στο Il Palio της Σιένα. Από τα δύο πρώτα δεν πήρα χαμπάρι και από το τρίτο πήρα μια γεύση.

Απ’ ότι καταλάβατε σε αυτό το ταξίδι δεν ήμουν καλά διαβασμένη. Αφού έχασα το Palio, το Calcio, τη fiesta του Monteriggioni και τη μάχη της Pisa!!! Όλα τα παραπάνω είναι μεσαιωνικά φεστιβάλ, που γίνονται από 24 Ιουνίου έως 2 Ιουλίου και εγώ πήγα … ανάμεσα σε αυτές, χωρίς να τις δω! Το χειρότερο όλων; Πέρασε από δίπλα μου ο … James Bond και εγώ δεν τον είδα!

Από τότε έμαθα το μάθημά μου και ρίχνω πολύ διάβασμα πριν από κάθε ταξίδι. Δεν θα την ξαναπάθω.

Για παν ενδεχόμενο ένα πρόγραμμα, που να περιλαμβάνει όλες τις μεσαιωνικές γιορτές του Ιουνίου της Τοσκάνης “παίζει” στο αρχείο μου.

Τώρα είμαι προετοιμασμένη.
Τοσκάνη, νομίζω ότι θα ξανάρθω………………………………………………………
Και νομίζω ότι θα σε «γυρίσω» με τον τρόπο που το κάνει η παρέα της παρακάτω φωτογραφίας. Έτσι…

Αυτήν την παρέα με τις βέσπες την είχαμε συναντήσει έξω από τα τείχη του Monteriggioni και πολύ τη ζήλεψα.

Καλά ταξίδια να έχουμε!

 

[Sassenach77]

σκέφτηκα η παρούσα ιστορία να είναι πιο επιγραμματική στα highlight σημεία και λίγο πιο αναλυτική σε αυτά που ίσως να μην είναι και τόσο γνωστά και δεν έχουν αναλυθεί, τουλάχιστον από την παρέα του travelstories.

Αυτά τα tips σου, μου αρέσουν πολύ!!!

ΥΓ. Πότε ξεκίνησες εσύ ιστορία;;; Κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου...τώρα την είδα! Και μόλις είδα οτι την τελείωσες κιόλας.....

 

[chris7]

Ευχαριστούμε πολύ για την θαυμάσια ιστορία σου.

 

[Grerena]

Αυτά τα tips σου, μου αρέσουν πολύ!!!

ΥΓ. Πότε ξεκίνησες εσύ ιστορία;;; Κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου...τώρα την είδα! Και μόλις είδα οτι την τελείωσες κιόλας.....

Σ'ευχαριστώ
Δεν είχα σκεφτεί ότι μπορεί να είναι και disadvantage το να τελειώνεις γρήγορα μια ιστορία...
Θα πρέπει να το σκεφτώ μάλλον μήπως πρέπει να το πηγαίνω πιο αργά άλλη φορά.

Απλά αυτή η ιστορία είναι παλιά και εκτός αυτού συνήθως όταν ξεκινώ μια ιστορία, λίγο πολύ την έχω ήδη γράψει και όταν ποστάρω κεφάλαιο κεφάλαιο αφιερώνω μόνο χρόνο "χτενιζοντάς" το. Έτσι τελειώνω σχετικά γρήγορα.

@chris7 Σ'ευχαριστώ πολύ. Πάντα "ανεβαστικός" με τα καλά σου λόγια.

 

[Sassenach77]

Δεν είχα σκεφτεί ότι μπορεί να είναι και disadvantage το να τελειώνεις γρήγορα μια ιστορία...
Θα πρέπει να το σκεφτώ μάλλον μήπως πρέπει να το πηγαίνω πιο αργά άλλη φορά.

Θα το πηγαίνεις με τον δικό σου μοναδικό τρόπο!!! Όποιος θέλει να σε διαβάσει ξέρει που να σε βρεί

Ο τρόπος γραφής, όλων όσων μου αρέσει, είναι πολύ σημαντικό κίνητρο για να διαβάζω ακόμα και τις πολύ παλιές τους ιστορίες!!! Οπότε, αργά η γρήγορα, "θα έπεφτε στα χέρια μου" η ιστορία σου

 

[angie82]

Πολύ ωραία η ιστορία σου μπορεί να πέρασαν αρκετά χρόνια αλλά πάντα επίκαιρη μιας και το Palio δεν σταματάει ποτέ. Πέρασα πολύ ευχάριστα διαβάζοντας την με το μεσημεριανό καφεδάκι μου. Στη Σιένα βρέθηκα το 2006 το Πάσχα ημερήσια από Φλωρεντία. Στη Φλωρεντία είχαμε πετύχει κάποιο event που έκαναν παρέλαση στους δρόμους διαφορετικές ομάδες με διαφορετικά χρώματα, σημαίες, μπάντες, άτομα όλων των ηλικιών κλπ που ακόμα αναρωτιέμαι τι γιόρταζαν...

View attachment 252567

Πάντως υπάρχουν και πιο τρελοί από τους Ρωμαίους που είναι οι Βάσκοι στη Παμπλόνα που τους κυνηγάνε οι ταύροι και ποδοπατιούνται.

Ωραια η ιστορια σ πολυ!!!! Μπραβο!!! κ εγω βρεθηκα στην προετοιμασια για το Palio. Σιενα 16/10-18/10/2018 . Και ειδα ολα αυτα που αναφερεις. ηταν πραγματικα ομορφα. Ομορφη Πολη!!! & στα επομενα.