Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[psilos3]

Βήμα τρίτο - απολύτως επιτυχημένο για το φετινό καλοκαίρι.
Βήμα στο Βόρειο Αιγαίο αυτή τη φορά, με δύο καινούρια νησιά που μου άφησαν υπέροχες εντυπώσεις και αναμνήσεις.
Δύο ολοκαίνουρια κεφάλαια έρχονται, μόλις ολοκληρωθεί η συγγραφή και οι διακοπές γενικότερα.
Συντονιστείτε...

 

[Smaragda53]

Βήμα τρίτο - απολύτως επιτυχημένο για το φετινό καλοκαίρι.
Βήμα στο Βόρειο Αιγαίο αυτή τη φορά, με δύο καινούρια νησιά που μου άφησαν υπέροχες εντυπώσεις και αναμνήσεις.
Δύο ολοκαίνουρια κεφάλαια έρχονται, μόλις ολοκληρωθεί η συγγραφή και οι διακοπές κυριότερα.
Συντονιστείτε...

είναι ολόμαυρη η ράχη πράγματι, εγώ συγκινήθηκα όταν πλησίαζε το καραβάκι το πάλαι ποτέ 1978!

 

[psilos3]

Οινούσσες

Επίσκεψη : Αύγουστος 2021

Διάρκεια: 2 ημέρες



Ούτε κι εγώ δε θυμάμαι πως προέκυψαν οι Οινούσσες στο ταξιδιωτικό μου πρόγραμμα. Προφανώς ψάχνοντας τις διαθέσιμες επιλογές για το Βόρειο Αιγαίο έχοντας πάντα σε προτεραιότητα τα Ψαρά, διαπίστωσα ότι είναι κρίμα να μην αφιερώσω χρόνο ώστε να δω και αυτό το νησάκι, που η αλήθεια είναι ότι είχα από ελάχιστη ως μηδαμινή πληροφόρηση. Για άλλη μια φορά χαίρομαι ιδιαίτερα που δικαιώνομαι πανηγυρικά!

Αυτό που δε περίμενα με τίποτα όμως, ήταν να φάω τέτοια ήττα στο ζητούμενο της διαμονής. Είχα ξεκινήσει ήδη την έρευνα μου από τον Απρίλιο, εισπράττοντας είτε αρνητικές απαντήσεις, είτε παραινέσεις για επικοινωνία εκ νέου τον Ιούλιο. Ο Ιούλιος έφτασε, λίγο μετά έφτασε κι ο πάντα εμπορικός ακόμη και στα μικρά νησιά Αύγουστος, μαζί όμως έφτασε και η απελπισία μου, αφενός γιατί ξαφνικά έκλεισε το λιμάνι των Οινουσσών καθώς εμφάνισε πρόβλημα σε αβαθή σημεία αναγκάζοντας με να αναπροσαρμόσω τα πλάνα τελευταία στιγμή, αλλά και σε ότι αφορά την έρευνα μου για κατάλυμα εισέπραττα μόνο «όχι» & «δεν έχουμε».

Ευτυχώς όμως στάθηκα γι’ ακόμα μια φορά τυχερός, μιας και η τεράστια επιμονή μου μαζί με τον καλό «θεούλη» των ταξιδιωτών έφεραν τελικά αποτέλεσμα. Σκέφτηκα και πήρα τελικά τηλέφωνο στο δημαρχείο του νησιού, όπου μου έστειλαν τη λίστα όλων όσων νοικιάζουν κάτι στις Οινούσσες, από σπίτι και δωμάτιο μέχρι χωράφι και στάβλο, οπότε και πήρα κάποιες τηλεφωνικές διαβεβαιώσεις ότι δε θα ξεμείνω. Είχα αποφασίσει βέβαια να πάω, έστω κι αν χρειαζόταν να τη βγάλω ένα βράδυ σε παγκάκι, μου είχε γίνει εμμονή.

Μέσα σ’ όλα αυτά έμαθα και τα επίσης ευχάριστα νέα ότι το λιμάνι άνοιξε ξανά, με συνέπεια να επανέλθει το δρομολόγιο των μεγάλων πλοίων τύπου bluestar, δίνοντας μου μία επιπλέον γεμάτη μέρα στο νησί.



Ημέρα πρώτη

Έχοντας εύλογες αμφιβολίες λοιπόν για τη διαμονή και διαβάζοντας παράλληλα την ιστορία αλλά και τα σημεία ενδιαφέροντος των Οινουσσών, επιβιβάστηκα στο πλοίο της γραμμής «Οινούσσαι ΙΙΙ» του συλλόγου φίλων Οινουσσών από το λιμάνι της Χίου, έχοντας περάσει κι ένα βράδυ μου εκεί:

Το «Οινούσσαι ΙΙΙ» είναι από εκείνα τα καράβια – ορόσημα για ένα ολόκληρο νησί, καθώς είναι από αυτά που διεξάγουν το δρομολόγιο σε καθημερινή βάση, συνδέοντας το με τη μητρόπολη της Χίου:

Ευτυχώς δεν είχα ευτράπελα με τον καιρό, έχοντας ως αποτέλεσμα ένα πολύ ευχάριστο ταξιδάκι της μιας ώρας στο γεμάτο από κόσμο πλοίο παράλληλα με τις ακτές της Χίου,

Ώσπου 50 λεπτά μετά το πλοίο άρχισε να στρίβει έχοντας κατεύθυνση το σύμπλεγμα των Οινουσσών, τη συστάδα αυτή των 8 νησιών με το ένα βεβαίως να είναι κατοικήσιμο:

Με τη ξακουστή γοργόνα μπροστά από τη νησίδα του Αγ. Παντελεήμονα να καλωσορίζει τους επισκέπτες:

Ακριβώς δίπλα βρίσκεται η δεύτερη νησίδα με το όνομα Πατερόνησο:

Το πλοίο προσέγγισε τον -ευτυχώς- επισκευασμένο λιμενοβραχίονα, δίνοντας μου τη πρώτη άποψη από τη χώρα των Οινουσσών με τα όμορφα αρχοντόσπιτα της, χτισμένη πάνω στο λόφο:

Δε βιάστηκα και πολύ να κατέβω απ’ το πλοίο, το οποίο είχε να ξεφορτώσει πολλά, μιας και πέρα όλων των άλλων εκεί φορτώνονται όλες οι προμήθειες του νησιού:

Βγήκα στη προβλήτα αντικρύζοντας αρχικά τη ταμπέλα που πρώτη φορά βλέπω σε νησί με φόντο το παλιό τελωνείο:

Αλλά και το πολύ συγκινητικό άγαλμα της Οινούσιας μητέρας που αποχαιτετά τους ναυτικούς που φεύγουν από το νησί:

Στη μαρίνα μπροστά απ’ το δημαρχείο ήταν το ραντεβού με τον σπιτονοικοκύρη μου, όπου ήρθε να με φορτώσει λίγα λεπτά μετά:

Μου έκαναν εντύπωση οι πολύ ανηφορικοί και μικροί δρόμοι του οικισμού, βλέποντας μόνο μηχανάκια φτάνοντας μέχρι το σπίτι που βρίσκονταν δίπλα στον κεντρικό ναό του Αγ. Νικολάου.
Αφού τακτοποιήθηκα βγήκα αμέσως για περιήγηση στη χώρα με κατεύθυνση φυσικά τις παραλίες του νησιού:

Πέρασα από την εκκλησία που προανέφερα και άρχισα να κατεβαίνω:

Οι πρώτες εικόνες του οικισμού μου έδωσαν την αίσθηση της αρχοντιάς αλλά παράλληλα και της εγκατάλειψης, εκτός λίγων οικημάτων που εκτελούνταν εργασίες ανακατασκευής:

Πολύ όμορφες ωστόσο εικόνες που δε περίμενα να δω:

Πήρα τον εσωτερικό δρόμο προς τις παραλίες, βλέποντας στο σημείο εκείνο αρκετά νεότερα και σαφώς πιο ακριβά σπίτια:

Δεν άργησα παρά μόνο λίγα λεπτά να αντικρύσω τις πρώτες εικόνες των παραλιών του νησιού, έχοντας μπροστά μου τη Κακοπετριά και το πρώτο Μπιλάλι:

Ο απογευματινός ήλιος του Αυγούστου έδινε ιδιαίτερο χρώμα στα νερά κάνοντας με ανυπόμονο, συνεχίζοντας όμως το δρόμο μου:

Απέναντι μου είχα ένα σεβαστό αριθμό σκαφών. Εξάλλου οι Οινούσσες αποτελούν ακουστό προορισμό γι’ αυτό το τύπο διακοπών:

Κατηφόρισα ως τα επόμενα κολπάκια με το δεύτερο & τρίτο Μπιλάλι όπου στο ενδιάμεσο υπάρχει κι ένα μικρό beach bar:

Το μπάνιο μπορούσε να περιμένει για λίγα λεπτάκια. Δε χάλασε κι ο κόσμος:

Έκανα τη βουτιά μου στη διπλανή παραλία:

Επιστρέφοντας από το κεντρικό αυτή τη φορά:

Έχοντας θέα προς τον οικισμό αλλά και το λιμάνι:

Παρατήρησα γι’ ακόμα μια φορά διαφορετικού τύπου σπίτια σ’ εκείνο το σημείο:

Φτάνοντας μέχρι το καφέ/εστιατόριο του παλιού τελωνείου με τα όμορφα τραπεζάκια του μπροστά στη θάλασσα:

Συνεχίζοντας το παραλιακό δρόμο, έχοντας ακόμα καλύτερη θέα προς το λιμάνι και τον οικισμό:

Δε παρέλειψα φυσικά να βγω και μια φωτογραφία:

Πριν συνεχίσω επισκεπτόμενος το παρεκκλήσι των τριών ιεραρχών,

Ακριβώς πάνω από το Γλάρο, μια ταβέρνα που φαινόταν δελεαστική, με ωραία θέα προς το Πατερόνησο:

Ο ήλιος άρχισε να πέφτει κι εγώ επέστρεψα κεντρικά για μερικές ακόμα λήψεις:

Η ανεμελιά της παρέας των εφήβων που έκανε βουτιές από τη προβλήτα ήταν ίσως η καλύτερη εικόνα της ημέρας:

Αρκετά χαρούμενος και γεμάτος από εικόνες, επέστρεψα προς το κέντρο

Όπου καθισμένος για μερικές μπυρίτζες και φαγητό στο εστιατόριο, συλλογιζόμουν τι είχα δει και τι είχα ακόμα να δω αυτό το καλοκαίρι…

Ημέρα δεύτερη:

Ορεξάτος και χορτάτος από ύπνο ξεκίνησα αρχικά τη βόλτα μου από τα ανώτερα σημεία της χώρας ανεβαίνοντας αρκετά ψηλά:

Η εικόνα δεν άλλαζε. Όμορφα περιποιημένα σπιτάκια με λουλούδια και αυλές δίπλα σε ερειπωμένα, διάσπαρτα δεντράκια με πηγάδια και φυσικά καταπληκτική θέα:

Έβγαλα τις φωτογραφίες μου και πήρα το δρόμο προς το φούρνο, που όποιος βρίσκεται στο νησί πρέπει να επισκεφτεί:

Έφτασα στο σημείο από τη πίσω πλευρά του λιμανιού, αντικρύζοντας εξίσου αρκετά σκάφη αλλά και πολύ όμορφα σπίτια:

Όπως κι ένα πύργο, που αν δε κάνω λάθος διατίθεται προς ενοικίαση:

Κατηφόρισα βλέποντας τα όμορφα και ερμητικά κλεισμένα σπίτια δίπλα στη παραλία Κάθισμα ,κολλητά με το λιμάνι του νησιού:

Βγήκα πάλι στη μαρίνα, την ίδια ώρα που το Οινούσσαι ΙΙΙ έφτανε στο νησί:

Αφού ήπια το καφεδάκι μου στο καφενείο, πήρα το γνωστό κεντρικό πευκόφυτο δρόμο για τις παραλίες του νησιού, έχοντας πάντα δίπλα μου τη χώρα:

Προσπέρασα εν συντομία τις χθεσινές, έχοντας στόχο τις επόμενες καθώς ήθελα καινούριες εικόνες:

Ακόμα κι αυτές που η φύση κέρδισε, αφήνοντας πίσω της ερείπια:

Ο στόχος μου ήταν η παραλία Φώκια για την οποία είχα διαβάσει πολύ καλά λόγια, ωστόσο ο αέρας της ημέρας με απέτρεψε να κατέβω, κάτι που δε φαίνεται στη φωτογραφία:

Χωρίς να απογοητευτώ γύρισα πίσω, παίρνοντας το δρόμο που οδηγεί σε Φασόλι & Απήγανο:

Προσπέρασα αμέσως τη πρώτη,

κατευθυνόμενος στη δεύτερη που είχα ακούσει εξίσου ωραία σχόλια:

Δυστυχώς ο ίδιος άνεμος που πέτυχα πριν δεν έκανε το μπάνιο και πολύ ευχάριστη εμπειρία, οπότε αναγκαστικά γύρισα προς τα πίσω:

Επιλέγοντας αυτή τη φορά σωστά, μιας και η ακτή Φασόλι ήταν όμορφη και γαλήνια:

Και αρκετή ώρα εντελώς μοναχική, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα με αποτέλεσμα να καθίσω αρκετό χρόνο σ’ αυτήν, απολαμβάνοντας το μπάνιο και διαβάζοντας το βιβλίο μου:

Πήρα το δρόμο της επιστροφής και αντιστάθηκα σε ένα επόμενο μπανάκι, καθώς ο χρόνος είχε αρχίσει να με πιέζει:

Πέρασα από το περίφημο περίπτερο των Οινουσσών, το μόνο σημείο που μπορεί να βρει κανείς τα πολύ βασικά:

Κι έκανα μια στάση στο καφενείο να ξεδιψάσω γιατί το χρειαζόμουν:

Δυστυχώς η απόπειρα μου να επισκεφτώ το ναυτικό μουσείο απέβη άκαρπη, μιας και δεν είχα φροντίσει να μάθω τα ωράρια του, καθώς αυτό λειτουργούσε μόνο τα πρωινά, κάτι που δε περίμενα με τίποτα, γεγονός που με στεναχώρησε μιας και ήθελα να το δω:

Έτσι πήρα το δρόμο της επιστροφής ανεβαίνοντας τα σκαλάκια που ξεκινούν απ’ το κεντρικό δρόμο:

Βγάζοντας παράλληλα κάποιες φωτογραφίες από την εκεί άποψη της χώρας:

Ανηφόρησα περνώντας από το φαρμακείο που -ευτυχώς- υπάρχει στο νησί αλλά και το φούρνο όπου βρήκα την ευκαιρία να τσιμπήσω κάτι:

Συνέχισα να περιηγούμαι στα στενάκια του οικισμού που μου έβγαζαν ένα όμορφο συναίσθημα παρόλη την εγκατάλειψη αρκετών οικημάτων, συναίσθημα που μου βγαίνει σε πολλά από τα νησιά που ‘χω δει:

Θαυμάζοντας το ηλιοβασίλεμα από την εκκλησία του Αγ. Νικολάου:

Παίζοντας και λίγο με τους καθρέφτες και τη φωτογραφική

Η ώρα κόντευε 9 κι εγώ έπρεπε να πάρω τα πράγματα μου προς αναχώρηση, γιατί το πλοίο έφτανε στο λιμάνι μια ώρα μετά. Αφού ευχαρίστησα το φιλόξενο ιδιοκτήτη του σπιτιού και ετοιμάστηκα, ξεκίνησα να κατηφορίζω βλέποντας κάποιες τελευταίες εικόνες, όμορφες νυχτερινές εικόνες:

Το πλοίο της Hellenic Seaways έφτασε στην ώρα του, ερχόμενο από τη γειτονική Χίο, με αρκετό κόσμο που είχε προορισμό το λιμάνι του Πειραιά. Όχι όμως εμένα…

Άφησα πίσω τις Οινούσσες χαρούμενος με όσα είχα καταφέρει να δω το τελευταίο διήμερο, από ένα νησί που δεν ήξερα τι έπρεπε να περιμένω. Χάρηκα που βρήκα κάποια πολύ ωραία πράγματα να κάνω, κάποιους φιλόξενους ανθρώπους που δε μ’ άφησαν τελικά να μείνω στο παγκάκι, διαπίστωσα με τα μάτια μου τις ελλείψεις αλλά και το πόσο πίσω είναι σε κάποια ζητήματα (ηθελημένα ίσως) και είδα εικόνες που μου θύμισαν άλλες εποχές.

Οι στίχοι ενός αγαπημένου μου τραγουδιού που πάντα με συντροφεύουν σε τέτοιες περιπτώσεις ήρθαν στο μυαλό μου:

«Το πιο ωραίο, το πιο ωραίο, το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι…»

Αν θα ξαναβρεθώ στο λιμάνι των Οινουσσών; Ποιος ξέρει, δεν αποκλείω πλέον τίποτα!

 

[barkour]

Οινούσσες

Επίσκεψη : Αύγουστος 2021

Διάρκεια: 2 ημέρες



Ούτε κι εγώ δε θυμάμαι πως προέκυψαν οι Οινούσσες στο ταξιδιωτικό μου πρόγραμμα. Προφανώς ψάχνοντας τις διαθέσιμες επιλογές για το Βόρειο Αιγαίο έχοντας πάντα σε προτεραιότητα τα Ψαρά, διαπίστωσα ότι είναι κρίμα να μην αφιερώσω χρόνο ώστε να δω και αυτό το νησάκι, που η αλήθεια είναι ότι είχα από ελάχιστη ως μηδαμινή πληροφόρηση. Για άλλη μια φορά χαίρομαι ιδιαίτερα που δικαιώνομαι πανηγυρικά!

Αυτό που δε περίμενα με τίποτα όμως, ήταν να φάω τέτοια ήττα στο ζητούμενο της διαμονής. Είχα ξεκινήσει ήδη την έρευνα μου από τον Απρίλιο, εισπράττοντας είτε αρνητικές απαντήσεις, είτε παραινέσεις για επικοινωνία εκ νέου τον Ιούλιο. Ο Ιούλιος έφτασε, λίγο μετά έφτασε κι ο πάντα εμπορικός ακόμη και στα μικρά νησιά Αύγουστος, μαζί όμως έφτασε και η απελπισία μου, αφενός γιατί ξαφνικά έκλεισε το λιμάνι των Οινουσσών καθώς εμφάνισε πρόβλημα σε αβαθή σημεία αναγκάζοντας με να αναπροσαρμόσω τα πλάνα τελευταία στιγμή, αλλά και σε ότι αφορά την έρευνα μου για κατάλυμα εισέπραττα μόνο «όχι» & «δεν έχουμε».

Ευτυχώς όμως στάθηκα γι’ ακόμα μια φορά τυχερός, μιας και η τεράστια επιμονή μου μαζί με τον καλό «θεούλη» των ταξιδιωτών έφεραν τελικά αποτέλεσμα. Σκέφτηκα και πήρα τελικά τηλέφωνο στο δημαρχείο του νησιού, όπου μου έστειλαν τη λίστα όλων όσων νοικιάζουν κάτι στις Οινούσσες, από σπίτι και δωμάτιο μέχρι χωράφι και στάβλο, οπότε και πήρα κάποιες τηλεφωνικές διαβεβαιώσεις ότι δε θα ξεμείνω. Είχα αποφασίσει βέβαια να πάω, έστω κι αν χρειαζόταν να τη βγάλω ένα βράδυ σε παγκάκι, μου είχε γίνει εμμονή.

Μέσα σ’ όλα αυτά έμαθα και τα επίσης ευχάριστα νέα ότι το λιμάνι άνοιξε ξανά, με συνέπεια να επανέλθει το δρομολόγιο των μεγάλων πλοίων τύπου bluestar, δίνοντας μου μία επιπλέον γεμάτη μέρα στο νησί.



Ημέρα πρώτη

Έχοντας εύλογες αμφιβολίες λοιπόν για τη διαμονή και διαβάζοντας παράλληλα την ιστορία αλλά και τα σημεία ενδιαφέροντος των Οινουσσών, επιβιβάστηκα στο πλοίο της γραμμής «Οινούσσαι ΙΙΙ» του συλλόγου φίλων Οινουσσών από το λιμάνι της Χίου, έχοντας περάσει κι ένα βράδυ μου εκεί:

View attachment 367604

Το «Οινούσσαι ΙΙΙ» είναι από εκείνα τα καράβια – ορόσημα για ένα ολόκληρο νησί, καθώς είναι από αυτά που διεξάγουν το δρομολόγιο σε καθημερινή βάση, συνδέοντας το με τη μητρόπολη της Χίου:

View attachment 367605

Ευτυχώς δεν είχα ευτράπελα με τον καιρό, έχοντας ως αποτέλεσμα ένα πολύ ευχάριστο ταξιδάκι της μιας ώρας στο γεμάτο από κόσμο πλοίο παράλληλα με τις ακτές της Χίου,

View attachment 367606

Ώσπου 50 λεπτά μετά το πλοίο άρχισε να στρίβει έχοντας κατεύθυνση το σύμπλεγμα των Οινουσσών, τη συστάδα αυτή των 8 νησιών με το ένα βεβαίως να είναι κατοικήσιμο:

View attachment 367607

Με τη ξακουστή γοργόνα μπροστά από τη νησίδα του Αγ. Παντελεήμονα να καλωσορίζει τους επισκέπτες:

View attachment 367608
View attachment 367610

Ακριβώς δίπλα βρίσκεται η δεύτερη νησίδα με το όνομα Πατερόνησο:

View attachment 367609

Το πλοίο προσέγγισε τον -ευτυχώς- επισκευασμένο λιμενοβραχίονα, δίνοντας μου τη πρώτη άποψη από τη χώρα των Οινουσσών με τα όμορφα αρχοντόσπιτα της, χτισμένη πάνω στο λόφο:

View attachment 367611

Δε βιάστηκα και πολύ να κατέβω απ’ το πλοίο, το οποίο είχε να ξεφορτώσει πολλά, μιας και πέρα όλων των άλλων εκεί φορτώνονται όλες οι προμήθειες του νησιού:

View attachment 367612

Βγήκα στη προβλήτα αντικρύζοντας αρχικά τη ταμπέλα που πρώτη φορά βλέπω σε νησί με φόντο το παλιό τελωνείο:

View attachment 367613

Αλλά και το πολύ συγκινητικό άγαλμα της Οινούσιας μητέρας που αποχαιτετά τους ναυτικούς που φεύγουν από το νησί:

View attachment 367614

Στη μαρίνα μπροστά απ’ το δημαρχείο ήταν το ραντεβού με τον σπιτονοικοκύρη μου, όπου ήρθε να με φορτώσει λίγα λεπτά μετά:

View attachment 367615

Μου έκαναν εντύπωση οι πολύ ανηφορικοί και μικροί δρόμοι του οικισμού, βλέποντας μόνο μηχανάκια φτάνοντας μέχρι το σπίτι που βρίσκονταν δίπλα στον κεντρικό ναό του Αγ. Νικολάου.
Αφού τακτοποιήθηκα βγήκα αμέσως για περιήγηση στη χώρα με κατεύθυνση φυσικά τις παραλίες του νησιού:

View attachment 367616

Πέρασα από την εκκλησία που προανέφερα και άρχισα να κατεβαίνω:

View attachment 367617

Οι πρώτες εικόνες του οικισμού μου έδωσαν την αίσθηση της αρχοντιάς αλλά παράλληλα και της εγκατάλειψης, εκτός λίγων οικημάτων που εκτελούνταν εργασίες ανακατασκευής:

View attachment 367618 View attachment 367619

Πολύ όμορφες ωστόσο εικόνες που δε περίμενα να δω:

View attachment 367620

Πήρα τον εσωτερικό δρόμο προς τις παραλίες, βλέποντας στο σημείο εκείνο αρκετά νεότερα και σαφώς πιο ακριβά σπίτια:

View attachment 367621

Δεν άργησα παρά μόνο λίγα λεπτά να αντικρύσω τις πρώτες εικόνες των παραλιών του νησιού, έχοντας μπροστά μου τη Κακοπετριά και το πρώτο Μπιλάλι:

View attachment 367622

Ο απογευματινός ήλιος του Αυγούστου έδινε ιδιαίτερο χρώμα στα νερά κάνοντας με ανυπόμονο, συνεχίζοντας όμως το δρόμο μου:

View attachment 367623

Απέναντι μου είχα ένα σεβαστό αριθμό σκαφών. Εξάλλου οι Οινούσσες αποτελούν ακουστό προορισμό γι’ αυτό το τύπο διακοπών:

View attachment 367624

Κατηφόρισα ως τα επόμενα κολπάκια με το δεύτερο & τρίτο Μπιλάλι όπου στο ενδιάμεσο υπάρχει κι ένα μικρό beach bar:

View attachment 367625

Το μπάνιο μπορούσε να περιμένει για λίγα λεπτάκια. Δε χάλασε κι ο κόσμος:

View attachment 367626

Έκανα τη βουτιά μου στη διπλανή παραλία:

View attachment 367627

Επιστρέφοντας από το κεντρικό αυτή τη φορά:

View attachment 367628

Έχοντας θέα προς τον οικισμό αλλά και το λιμάνι:

View attachment 367629
View attachment 367630

Παρατήρησα γι’ ακόμα μια φορά διαφορετικού τύπου σπίτια σ’ εκείνο το σημείο:

View attachment 367631

Φτάνοντας μέχρι το καφέ/εστιατόριο του παλιού τελωνείου με τα όμορφα τραπεζάκια του μπροστά στη θάλασσα:

View attachment 367632

Συνεχίζοντας το παραλιακό δρόμο, έχοντας ακόμα καλύτερη θέα προς το λιμάνι και τον οικισμό:

View attachment 367633
View attachment 367634

Δε παρέλειψα φυσικά να βγω και μια φωτογραφία:

View attachment 367635

Πριν συνεχίσω επισκεπτόμενος το παρεκκλήσι των τριών ιεραρχών,

View attachment 367636

Ακριβώς πάνω από το Γλάρο, μια ταβέρνα που φαινόταν δελεαστική, με ωραία θέα προς το Πατερόνησο:

View attachment 367637

Ο ήλιος άρχισε να πέφτει κι εγώ επέστρεψα κεντρικά για μερικές ακόμα λήψεις:

View attachment 367638
View attachment 367639

Η ανεμελιά της παρέας των εφήβων που έκανε βουτιές από τη προβλήτα ήταν ίσως η καλύτερη εικόνα της ημέρας:

View attachment 367640

Αρκετά χαρούμενος και γεμάτος από εικόνες, επέστρεψα προς το κέντρο

View attachment 367641

Όπου καθισμένος για μερικές μπυρίτζες και φαγητό στο εστιατόριο, συλλογιζόμουν τι είχα δει και τι είχα ακόμα να δω αυτό το καλοκαίρι…

View attachment 367642



Ημέρα δεύτερη:

Ορεξάτος και χορτάτος από ύπνο ξεκίνησα αρχικά τη βόλτα μου από τα ανώτερα σημεία της χώρας ανεβαίνοντας αρκετά ψηλά:

View attachment 367646

Η εικόνα δεν άλλαζε. Όμορφα περιποιημένα σπιτάκια με λουλούδια και αυλές δίπλα σε ερειπωμένα, διάσπαρτα δεντράκια με πηγάδια και φυσικά καταπληκτική θέα:

View attachment 367643 View attachment 367644
View attachment 367645 View attachment 367648

Έβγαλα τις φωτογραφίες μου και πήρα το δρόμο προς το φούρνο, που όποιος βρίσκεται στο νησί πρέπει να επισκεφτεί:

View attachment 367647

Έφτασα στο σημείο από τη πίσω πλευρά του λιμανιού, αντικρύζοντας εξίσου αρκετά σκάφη αλλά και πολύ όμορφα σπίτια:

View attachment 367649
View attachment 367650
View attachment 367652

Όπως κι ένα πύργο, που αν δε κάνω λάθος διατίθεται προς ενοικίαση:

View attachment 367651

Κατηφόρισα βλέποντας τα όμορφα και ερμητικά κλεισμένα σπίτια δίπλα στη παραλία Κάθισμα ,κολλητά με το λιμάνι του νησιού:

View attachment 367653
View attachment 367654

Βγήκα πάλι στη μαρίνα, την ίδια ώρα που το Οινούσσαι ΙΙΙ έφτανε στο νησί:

View attachment 367655
View attachment 367656

Αφού ήπια το καφεδάκι μου στο καφενείο, πήρα το γνωστό κεντρικό πευκόφυτο δρόμο για τις παραλίες του νησιού, έχοντας πάντα δίπλα μου τη χώρα:

View attachment 367657
View attachment 367658

Προσπέρασα εν συντομία τις χθεσινές, έχοντας στόχο τις επόμενες καθώς ήθελα καινούριες εικόνες:

View attachment 367659

Ακόμα κι αυτές που η φύση κέρδισε, αφήνοντας πίσω της ερείπια:

View attachment 367661

Ο στόχος μου ήταν η παραλία Φώκια για την οποία είχα διαβάσει πολύ καλά λόγια, ωστόσο ο αέρας της ημέρας με απέτρεψε να κατέβω, κάτι που δε φαίνεται στη φωτογραφία:

View attachment 367662

Χωρίς να απογοητευτώ γύρισα πίσω, παίρνοντας το δρόμο που οδηγεί σε Φασόλι & Απήγανο:

View attachment 367660 View attachment 367663
View attachment 367664

Προσπέρασα αμέσως τη πρώτη,

View attachment 367665

κατευθυνόμενος στη δεύτερη που είχα ακούσει εξίσου ωραία σχόλια:

View attachment 367666

Δυστυχώς ο ίδιος άνεμος που πέτυχα πριν δεν έκανε το μπάνιο και πολύ ευχάριστη εμπειρία, οπότε αναγκαστικά γύρισα προς τα πίσω:

View attachment 367667

Επιλέγοντας αυτή τη φορά σωστά, μιας και η ακτή Φασόλι ήταν όμορφη και γαλήνια:

View attachment 367668

Και αρκετή ώρα εντελώς μοναχική, κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα με αποτέλεσμα να καθίσω αρκετό χρόνο σ’ αυτήν, απολαμβάνοντας το μπάνιο και διαβάζοντας το βιβλίο μου:

View attachment 367669

Πήρα το δρόμο της επιστροφής και αντιστάθηκα σε ένα επόμενο μπανάκι, καθώς ο χρόνος είχε αρχίσει να με πιέζει:

View attachment 367670
View attachment 367671

Πέρασα από το περίφημο περίπτερο των Οινουσσών, το μόνο σημείο που μπορεί να βρει κανείς τα πολύ βασικά:

View attachment 367672

Κι έκανα μια στάση στο καφενείο να ξεδιψάσω γιατί το χρειαζόμουν:

View attachment 367673
View attachment 367674

Δυστυχώς η απόπειρα μου να επισκεφτώ το ναυτικό μουσείο απέβη άκαρπη, μιας και δεν είχα φροντίσει να μάθω τα ωράρια του, καθώς αυτό λειτουργούσε μόνο τα πρωινά, κάτι που δε περίμενα με τίποτα, γεγονός που με στεναχώρησε μιας και ήθελα να το δω:

View attachment 367675

Έτσι πήρα το δρόμο της επιστροφής ανεβαίνοντας τα σκαλάκια που ξεκινούν απ’ το κεντρικό δρόμο:

View attachment 367676

Βγάζοντας παράλληλα κάποιες φωτογραφίες από την εκεί άποψη της χώρας:

View attachment 367677
View attachment 367678

Ανηφόρησα περνώντας από το φαρμακείο που -ευτυχώς- υπάρχει στο νησί αλλά και το φούρνο όπου βρήκα την ευκαιρία να τσιμπήσω κάτι:

View attachment 367679

Συνέχισα να περιηγούμαι στα στενάκια του οικισμού που μου έβγαζαν ένα όμορφο συναίσθημα παρόλη την εγκατάλειψη αρκετών οικημάτων, συναίσθημα που μου βγαίνει σε πολλά από τα νησιά που ‘χω δει:

View attachment 367680

Θαυμάζοντας το ηλιοβασίλεμα από την εκκλησία του Αγ. Νικολάου:

View attachment 367681
View attachment 367682
View attachment 367683

Παίζοντας και λίγο με τους καθρέφτες και τη φωτογραφική

View attachment 367684

Η ώρα κόντευε 9 κι εγώ έπρεπε να πάρω τα πράγματα μου προς αναχώρηση, γιατί το πλοίο έφτανε στο λιμάνι μια ώρα μετά. Αφού ευχαρίστησα το φιλόξενο ιδιοκτήτη του σπιτιού και ετοιμάστηκα, ξεκίνησα να κατηφορίζω βλέποντας κάποιες τελευταίες εικόνες, όμορφες νυχτερινές εικόνες:

View attachment 367685 View attachment 367686
View attachment 367687
View attachment 367688

Το πλοίο της Hellenic Seaways έφτασε στην ώρα του, ερχόμενο από τη γειτονική Χίο, με αρκετό κόσμο που είχε προορισμό το λιμάνι του Πειραιά. Όχι εμένα…

View attachment 367689

Άφησα πίσω τις Οινούσσες χαρούμενος με όσα είχα καταφέρει να δω το τελευταίο διήμερο, από ένα νησί που δεν ήξερα τι έπρεπε να περιμένω. Χάρηκα που βρήκα κάποια πολύ ωραία πράγματα να κάνω, κάποιους φιλόξενους ανθρώπους που δε μ’ άφησαν τελικά να μείνω στο παγκάκι, διαπίστωσα με τα μάτια μου τις ελλείψεις αλλά και το πόσο πίσω είναι σε κάποια ζητήματα (ηθελημένα ίσως) και είδα εικόνες που μου θύμισαν άλλες εποχές.

View attachment 367690

Οι στίχοι ενός αγαπημένου μου τραγουδιού που πάντα με συντροφεύουν σε τέτοιες περιπτώσεις ήρθαν στο μυαλό μου:

«Το πιο ωραίο, το πιο ωραίο, το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι…»

Αν θα ξαναβρεθώ στο λιμάνι των Οινουσσών; Ποιος ξέρει, δεν αποκλείω πλέον τίποτα!

Αυτη τη λιστα με τα δωματια ,αν μπορεις δωστη και σε μας γιατι απο ανεκαθεν δεν υπαρχουν πολλα μιας και οι εφοπλιστες του νησιου θελουν το νησι για παρτη τους μονο.
Πριν πολλα-πολλα χρονια η γυναικα μου ειχε παει ημερησια απο Χιο και καποιος εφοπλιστης ειχε στειλει το λιμενικο να διωξει το καραβακι απο μια παραλια που ειχαν σταματησει για μπανιο.
Για πες μας τι κλιμα επικρατει τωρα στο νησι

 

[psilos3]

Αυτη τη λιστα με τα δωματια ,αν μπορεις δωστη και σε μας γιατι απο ανεκαθεν δεν υπαρχουν πολλα μιας και οι εφοπλιστες του νησιου θελουν το νησι για παρτη τους μονο.

Ευχαρίστως, κάνε μου ενα ΠΜ με το email σου να στη προωθήσω.

οι εφοπλιστες του νησιου θελουν το νησι για παρτη τους μονο
Για πες μας τι κλιμα επικρατει τωρα στο νησι

Το κατάλαβα κι εγώ αυτό, μιας και αναφέρω ότι σε πολλά πράγματα είναι πίσω ενώ θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα. Δε ξέρω αν ισχύει σε απόλυτο βαθμό, είναι γεγονός πάντως ότι έχουν τα κουμάντα. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερη προσπάθεια για να φέρει κόσμο το νησί, ειδικά με τέτοια εγγύτητα στη Χίο, ωστόσο το συμπέρασμα που αποκόμισα είναι ότι το θέλουν έτσι ακριβώς.

 

[STKF]

Πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερη προσπάθεια για να φέρει κόσμο το νησί

Για ποιό λόγο να φέρουν κόσμο? Τι να τον κάνουν? Εφόσον δεν υπάρχει οικονομική ανάγκη.

ειδικά με τέτοια εγγύτητα στη Χίο

Η οποία κατά την γνώμη μου έχει άφθονο ταξιδιωτικό ενδιαφέρον. Τόσο που ίσως αρκεί μία ημερησία στις Οινούσσες. Να αφήσουμε και τους εφοπλιστές στην ησυχία τους!

 

[psilos3]

Για ποιό λόγο να φέρουν κόσμο? Τι να τον κάνουν? Εφόσον δεν υπάρχει οικονομική ανάγκη.

Προφανώς, εφόσον δεν έχουν αυτή την ανάγκη όπως λες εγώ δε διαφωνώ, παραθέτω μόνο όσα είδα και παρατήρησα.

κατά την γνώμη μου έχει άφθονο ταξιδιωτικό ενδιαφέρον

Για τη Χίο δε το συζητάμε, απεριόριστο.

Τόσο που ίσως αρκεί μία ημερησία στις Οινούσσες.

Διαφωνώ απόλυτα.
Σε κανένα μικρό νησι δεν αρκει μια ημερήσια. Αν δε κάνεις τουλάχιστον μια διανυκτέρευση δε μπορείς ποτέ να καταλάβεις και να μπεις στο πνεύμα του τι παίζει.
Πολλά νησάκια τέτοιου τύπου αρχίζουν να «ζουν» όταν φεύγουν οι ημερήσιοι επισκέπτες και μένουν οι λίγοι, μαζί με τους ντόπιους.
Πιστεύω η ιστορία μου να το περνάει αυτό...

 

[STKF]

Σε κανένα μικρό νησι δεν αρκει μια ημερήσια. Αν δε κάνεις τουλάχιστον μια διανυκτέρευση δε μπορείς ποτέ να καταλάβεις και να μπεις στο πνεύμα του τι παίζει.

Συμφωνώ , γενικώς. Αυτός είναι ο κανόνας. Μήπως όμως οι Οινούσσες είναι η εξαίρεση? Λόγω της απροθυμίας των ντόπιων? Η μήπως είδες και άτομα που θέλουν τουρίστες?

Πολλά νησάκια τέτοιου τύπου αρχίζουν να «ζουν» όταν φεύγουν οι ημερήσιοι επισκέπτες και μένουν οι λίγοι, μαζί με τους ντόπιους.

Πες μου τώρα ότι ήπιες και καφέ με κανέναν εφοπλιστή και συζητήσατε τα προβλήματα του κλάδου...

 

[psilos3]

Συμφωνώ , γενικώς. Αυτός είναι ο κανόνας. Μήπως όμως οι Οινούσσες είναι η εξαίρεση?

Δε νομίζω ότι υπάρχει εξαίρεση. Λίγα μόλις χρόνια πριν ίσως και να το πίστευα.
Τα τελευταία 2-3 έχω καταλάβει πολύ καλά τι αξία έχει η διανυκτέρευση αλλά και το να αφιερώσεις χρόνο σε τέτοια νησιά. Δεν εξαιρούνται ούτε οι Οινούσες κατά τη γνώμη μου.

Λόγω της απροθυμίας των ντόπιων? Η μήπως είδες και άτομα που θέλουν τουρίστες?

Ισχύει αν και δε τσουβαλιάζω γιατί δεν είναι σωστό. Σαν γενικό κανόνα όμως δεν είδα να καίγονται για τουρισμό, ούτε προθυμία στην εξυπηρέτηση, δεν έχεις άδικο.

Πες μου τώρα ότι ήπιες και καφέ με κανέναν εφοπλιστή και συζητήσατε τα προβλήματα του κλάδου...

Δεν έτυχε ν' αράξω με κανένα συνάδελφο, ήταν όλοι μέσα στη θάλασσα στια γιωτ τους. Εκεί είναι οι καλοί, όχι αυτοί που έχουν χ...σμένο τον πρωθυπουργό μας, προς θεού.

 

[psilos3]

Ψαρά

Επίσκεψη : Αύγουστος 2021

Διάρκεια: 3 ημέρες



Ένας από τους πολύ σημαντικούς στόχους του καλοκαιριού του 2021 ήταν η νήσος των Ψαρών. Στόχος που μου ΄χε καρφωθεί στο μυαλό από πέρυσι ακόμα, όταν ευρισκόμενος στον Άη Στράτη σχεδίαζα τα πλάνα του επόμενου καλοκαιριού.

Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε να βρεθώ τελικά στο νησί ακριβώς 200 χρόνια μετά την έναρξη της επανάστασης του ’21. Ένα νησί που έπαιξε καταλυτικότατο ρόλο σ’ αυτήν, προσφέροντας πολλά στον αγώνα και πληρώνοντας εν τέλει βαρύ τίμημα για τη δράση του. Νησί ξακουστών μπουρλοτιέρηδων, αγωνιστών, ναυτικών, πολιτικών αλλά και πολλών προσωπικοτήτων των τελευταίων αιώνων, αλλά και μια πολύ μεγάλη ναυτική δύναμη του 18ου.

Την ιστορική του δράση και διάσταση την αντιλαμβάνεται κάποιος από τη πρώτη στιγμή που θα πατήσει το πόδι του εκεί, καθώς οι επίσημοι φορείς έχουν φροντίσει να προβάλλουν -και σωστά- όλα τα παραπάνω.

Αυτός είναι ο λόγος που ο περισσότερος κόσμος αφελώς πιστεύει ότι τα Ψαρά γειτνιάζουν με την Ύδρα και τις Σπέτσες κάτι που προέρχεται σαφώς από την ιστορία, στην οποία συχνά ακούγαμε γι’ αυτά. Άλλωστε ίσως η μεγαλύτερη αιτία της καταστροφής των Ψαρών είναι η απουσία βοήθειας από τους άλλους δύο, στη τότε ελεύθερη ναυτική Ελλάδα.

Στο σήμερα τώρα, τα Ψαρά αποτελούν ένα νησί 450 περίπου μόνιμων κατοίκων οι οποίοι αυξάνονται όπως είναι λογικό το καλοκαίρι. Ένα μέρος σχετικά απομονωμένο, καθώς ακόμα και αν υφίσταται καθημερινή σύνδεση με τη Χίο, χρειάζονται τέσσερις ώρες ως εκεί, εκτός κι αν υπάρχει δρομολόγιο προς το λιμάνι της Βολισσού που διαρκεί μιάμιση ώρα, κάτι που ευνοεί για ημερήσιες εκδρομές όσων κάνουν διακοπές στη Χίο. Σίγουρα όχι εμένα, που η εμπειρία μ’ έχει διδάξει ότι τέτοιου τύπου νησιά χρειάζονται το χρόνο τους.

Ένα νησάκι πάρα πολύ προσεγμένο, όμορφο, ανέγγιχτο από το χρόνο και το μαζικό τουρισμό, με καταπληκτικές παραλίες, αλλά και τις ατέλειες του βεβαίως. Ένα νησάκι πολύ φιλόξενο, εκτιμώντας τον επισκέπτη που μπήκε στο κόπο να φτάσει ως εκεί…



Μέρα πρώτη – Άφιξη

Για την ακρίβεια δε το λες μέρα. Νύχτα και μάλιστα προχωρημένη, καθώς το πλοίο για τα Ψαρά αναχώρησε γύρω στις 22:10 από το λιμάνι των Οινουσσών όπου βρισκόμουν και δεν ήθελα να χάσω τη μέρα εκεί:

Ο περίπλους ουσιαστικά της Χίου ολοκληρώθηκε σε 2 ώρες, με αποτέλεσμα να φτάσω στο νησί λίγο μετά τις 12 το βράδυ, όντας ο μόνος πεζός επιβάτης που κατέβαινε:

Προχώρησα στο λιμάνι βλέποντας δεμένο το «Psara Glory» ,ακόμα ένα πλοίο – θρύλο, που συνδέει το νησί καθημερινά με τη Χίο:

Αφού παρέλαβα το πολύ όμορφο και ασύλληπτα οικονομικό διαμέρισμα μου για τα δεδομένα του Αυγούστου δίπλα στο λιμάνι βγήκα κατευθείαν μια πρώτη βόλτα ανακάλυψης και μερικά ψώνια, βλέποντας δίπλα μου το εντυπωσιακό άγαλμα της «Δόξας» των Ψαρών στους πρόποδες της μαύρης ράχης που είχε εγκαινιαστεί μόλις λίγες ημέρες πριν:

Έφτασα μέχρι την απέναντι πλευρά του λιμανιού και το πολύ όμορφο μπαράκι του, έχοντας πλέον απόλυτη θέα προς τον οικισμό:

Κουρασμένος όπως ήμουν επέστρεψα στο σπίτι μου να τσιμπήσω κάτι και να απολαύσω τη νύχτα πίνοντας μερικά ποτάκια στο μπαλκόνι μου, χαζεύοντας την ολόμαυρη ράχη.

Το δικαιούμουν, ήμουν εδώ και λίγη ώρα σε ακόμα ένα νησί…


Ημέρα δεύτερη

Ξύπνησα με πολύ μεγάλη ανυπομονησία να εξερευνήσω το νησί, έτσι μετά από ένα πρώτο καφεδάκι στο μπαλκόνι μου, άφησα πίσω το πολύ ωραίο διαμέρισμα μου ανηφορίζοντας αρχικά προς τους πρόποδες της μαύρης ράχης:

Εκεί συνειδητοποίησα για τα καλά πόσο εντυπωσιακό ήταν το νέο άγαλμα:

Αλλά και ο υπόλοιπος - πλήρως ανακατασκευασμένος - χώρος. Μια φρεγάτα του Πολεμικού ναυτικού και ένα πλοίο υποστήριξης είχαν κάνει την εμφάνιση τους, αγκυροβολώντας στο νησί.

Αφού πήρα μια πανοραμική φωτογραφία του οικισμού από κείνο το σημείο:

Κατευθύνθηκα προς το κέντρο προκειμένου να βρω το φούρνο, θαυμάζοντας αρχικά το μνημείο που είναι αφιερωμένο στο σπουδαίο Ψαριανό ήρωα Κωνσταντίνο Κανάρη:

Μπήκα στα στενάκια εξερευνώντας και πέρασα από το δημαρχείο αλλά και την εκκλησία:

Βρήκα το φούρνο με λίγη δυσκολία, διαπιστώνοντας με χαρά τη καλοσύνη και τη φιλοξενία των κατοίκων των Ψαρών. Οι κυρίες που ήταν απ’ έξω με κέρασαν κουλουράκια, όπως και η πολύ καλή κυρία που είχε το φούρνο όταν αντιλήφθηκε ότι δεν έχω ψιλά: «Πληρώνεις άλλη μέρα, αύριο, δε χάλασε κι ο κόσμος»… Καταπληκτικά πράγματα!

Γύρισα στο σπίτι κι ετοιμάστηκα, ξαναβγαίνοντας στη γύρα το μεσημεράκι. Πέρασα βιαστικά το κεντρικό δρόμο φτάνοντας μέχρι τη γνωστή παραλία εντός του οικισμού με το όνομα Κατσούνη και το κτίσμα των Σπιταλιων:

Τα σπιταλια των Ψαρών είναι ένα χαρακτηριστικό κτήριο του 18ου αιώνα, το οποίο αποτελούσε λοιμοκαθαρτήριο για τους ναυτικούς που επέστρεφαν στο νησί, τη περίοδο της μεγάλης ναυτικής εξάπλωσης των Ψαρών. Ήταν υποχρεωμένοι να παραμείνουν εκεί κάποιες μέρες, έως ότου αποδειχτεί ότι δε φέρουν κάποια μολυσματική ασθένεια την οποία υπήρχε περίπτωση να μεταφέρουν στο χωριό. Σήμερα λειτουργεί εκεί εστιατόριο, καθώς πριν λίγα χρόνια το εγκαταλελειμμένο κτίσμα ανακαινίστηκε υπό την αιγίδα του ΕΟΤ:

Γύρισα πίσω προς το μπαράκι και το ερειπωμένο κτίσμα – παλιό σπίτι αγωνιστών των Ψαρών, φωτογραφίζοντας το Glory και το πολεμικό από τη μία, αλλά και τη Προτομή του Νικόλαου Αποστολη από την άλλη. Τα Ψαρά φροντίζουν να σου περνούν κάθε στιγμή την ιστορικότητα του νησιού στο οποίο βρίσκεσαι:

Απέναντι μου είχα όπως και το προηγούμενο βράδυ απόλυτη θέα προς την Ολόμαυρη Ράχη:

Κάθισα να πιώ ένα καφέ παραλιακά γιατί τον χρειαζόμουν, ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες πήρε πόδι ως όφειλε, γυρνώντας το στο επίσημο ποτό του καλοκαιριού (και όχι μόνο), μιας και το κλίμα ήταν εορταστικό έχοντας στηθεί ένα μεσημεριανό παρτάκι:

Έτσι λίγο πριν τις τέσσερις πήρα κι εγώ το δρόμο για τις παραλίες, όπως ο περισσότερος κόσμος στο νησί, μιας και εκεί όπως σε κάθε τέτοιο μέρος οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί. Σταμάτησα και κατέβηκα μέχρι τα Σπιταλια (η λέξη ελληνική παραφορά του Hospital) προκειμένου να τα δω μιας και το εστιατόριο δε λειτουργεί μεταξύ 4-8:

Από εκείνο το σημείο ξεκινάει το εντυπωσιακό, εύκολο και πολύ όμορφο πετρόχτιστο μονοπάτι προς τις παραλίες του νησιού, το οποίο και ακολούθησα:

Απαρνήθηκα το πρώτο πολύ δελεαστικό κολπάκι που βρήκα μπροστά μου και συνέχισα το δρόμο μου:

Έφτασα στο Εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής,

Κι από εκεί φωτογράφησα την άδεια ομώνυμη παραλία:

Αλλά και την επόμενη που ακολουθούσε λίγο μετά, τα Λαζαρέττα:

Ο λόγος που τα νερά δεν είχαν κόσμο δεν ήταν άλλος από το κακό φαινόμενο (ακόμα ένα) του καλοκαιριού του 2021 με τις τσούχτρες. Δυστυχώς τις μέρες που βρισκόμουν στο νησί είχε ενταθεί αρκετά, με αποτέλεσμα το μπάνιο να διεξάγεται με πολύ μεγάλη προσοχή!

Κάπου εκεί αποφάσισα ν’ αποτολμήσω να φτάσω ως τη παραλία της «Λήμνου» που βρισκόταν περίπου 3 χιλιόμετρα πιο κάτω, έτσι ξεκίνησα να πεζοπορώ εκτός του μονοπατιού, ανάμεσα σε χαμηλή βλάστηση αλλά και σε χωματόδρομο με καλαμιές λίγο πιο κάτω:

Το καλό είναι ότι η Λήμνος (μα τι ινσεψιο είναι αυτό, νησί μέσα στο νησί) είναι μια υπέροχη παραλία με βότσαλο και δελεαστικά χρώματα, όμως εγώ από φόβο αρκέστηκα σε μια πολύ μικρή βουτιά για να δροσιστώ από το πολύ περπάτημα:

Στη συγκεκριμένη είδα και μία σκηνή από παιδιά που ήταν εκεί για ελεύθερο. Οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι αυτή ίσως είναι η καλύτερη παραλία του νησιού!

Δεν έμεινα πολύ και πήρα το δρόμο της επιστροφής προς τις προηγούμενες, μπας και καταφέρω και κάνω καμιά βουτιά της προκοπής:

Έμεινα για λίγη ώρα στη πρώτη που είχα δει και αφού διαπίστωσα ότι ο κόσμος που έκανε το μπανάκι του δεν είχε κάποιο πρόβλημα, έσβησα κι εγώ στα υπέροχα γαλήνια νερά:

Το Glory είχε ξεκινήσει το δρομολόγιο του προς τη Βόλισσο, υπενθυμίζοντας μου ότι έπρεπε κι εγώ να πεταχτώ στο πρακτορείο για να εκδώσω το εισιτήριο της επιστροφής.

Έτσι αν και δεν ήθελα να φύγω νωρίς από τη παραλία ξεκίνησα, βλέποντας και τον όμορφο νωχελικό γατούλη του νησιού να χει αράξει για την απογευματινή του σιέστα,

Στο πολύ όμορφο παραλιακό μέτωπο των Ψαρών:

Έβγαλα το εισιτηριάκι μου και μπήκα πάλι στα ενδότερα του οικισμού ψάχνοντας το μαρκετ που όπως διαπίστωσα εκτελεί και παραγγελίες φαρμακείου. Τα δέντρα και τα πολλά πηγάδια που συναντάει κανείς στο δρόμο του αποδεικνύουν ότι τα Ψαρά είναι ένα νησί που δε στερείται νερού:

Ήταν κάτι που έμαθα από τη πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου, ότι το νερό της βρύσης πίνεται. Που ακούστηκε αυτό για νησί!

Αφού έκανα τα ψώνια μου πήρα τα δρομάκια του οικισμού περιμετρικά, ανηφορίζοντας προς την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ένα από τα σημαντικά αξιοθέατα του νησιού, για να δω το ηλιοβασίλεμα:

Η προτομή του Κωνσταντίνου Νικόδημου μου υπενθύμισε για μια ακόμα φορά το μέρος που βρίσκομαι:

Όπως και η ιστορική μαύρη ράχη απέναντι μου:

Ο Ναός του Αγίου Νικολάου, άρχισε να κτίζεται το 1785 και ολοκληρώθηκε τη χρονιά που γεννήθηκε ο Κανάρης (1793). Καταστράφηκε το 1824, με την Καταστροφή των Ψαρών και ανακαινίστηκε το 1863:

Κατέβηκα μέσα από τα στενάκια συναντώντας πάλι πολλά πηγάδια, την ώρα που ο ήλιος άρχισε να πέφτει για τα καλά:

Βγήκα παραλιακά προς αναζήτηση φαγητού η οποία απέβη άκαρπη:

Και επέστρεψα στο σπίτι σταμπάροντας ένα πολύ ωραίο ταβερνείο για την επομένη:

Ετοίμασα κάτι να φάω μιας και είχα φροντίσει για ψώνια νωρίτερα, καθώς δε με ενέπνευσε πραγματικά τίποτα από τα παραλιακά καταστήματα. Ευτυχώς το σπίτι ήταν πλήρως εξοπλισμένο.

Έφαγα ευχάριστα και έπινα τα ποτά μου συνοδεία καλής μουσικής και βιβλίου. Δεν είχα όρεξη να βγω έξω, απολάμβανα την ησυχία και τις διακοπές μου. Ξαφνικά περασμένα μεσάνυχτα μου ήρθε μια ιδέα! Να ανέβω στη μαύρη ράχη για μερικές νυχτερινές φωτογραφίες.

Χωρίς να το σκεφτώ περισσότερο και κόντρα στη λογική μιας και φυσούσε αρκετά πήρα τη φωτογραφική μηχανή στα χέρια μου και ξεκίνησα ν’ ανεβαίνω:

Ευτυχώς τα φωτισμένα σκαλοπάτια έδειχναν το δρόμο προς τη κορυφή, αν και ο αέρας δε βοηθούσε τη κατάσταση:

Μερικά λεπτά μετά έφτασα πάνω, αποτυγχάνοντας πλήρως στις φωτογραφίες του νυχτερινού οικισμού. Βρέθηκα μπροστά στην εκκλησία Αγ.Ιωάννη & Αγ.Άννας:

Φωτογράφισα το μνημείο του ολοκαυτώματος:

Και κατέβηκα προς τα κάτω βλέποντας το φωτισμένο μύλο, το άγαλμα και το Glory που εν τω μεταξύ είχε επιστρέψει:

Περίμενα τη στιγμή ώστε να φωτογραφίσω τις σημαίες όπως ήθελα:

Και γύρισα σπίτι για να συνεχίσω τα ποτά, απολύτως ικανοποιημένος με όσα είδα κι έκανα τη πρώτη μου γεμάτη μέρα στα Ψαρά.



Ημέρα Τρίτη

Ξύπνησα και βγήκα σχεδόν αμέσως έξω για αναζήτηση φαγητού. Η ζέστη ήταν ήδη ανυπόφορη κι εγώ πήρα τον αντίθετο δρόμο αυτή τη φορά, από την άλλη πλευρά της παραλιακής, περνώντας από το πολύ όμορφο ουζερί, αλλά και τη σχεδόν ερημική και ωραία παραλία του Κάτω γιαλού, ευρισκόμενη κολλητά στη μαύρη ράχη και απέναντι από τ’ Αντίψαρα:

Έκανα δεξιά περνώντας στα ενδότερα του οικισμού, φτάνοντας στο φούρνο για προμήθειες και για την εξόφληση του χθεσινού χρέους. Η ζέστη τους είχε χτυπήσει όλους για τα καλά:

Οργανώθηκα και ήπια το καφέ μου βλέποντας θάλασσα. Είχαν καταφτάσει και κάποια μικρά εκδρομικά στο νησί κατεβάζοντας κόσμο:

Το αεράκι που ξεκίνησε να φυσά μου έδωσε το καλύτερο έναυσμα να κινηθώ προς τις παραλίες, αυτή τη φορά από τη πάνω πλευρά του οικισμού δίπλα στο γήπεδο, αφήνοντας πίσω μου το μονοπάτι:

Ο στόχος της ημέρας ήταν να φτάσω με τα πόδια ως τη Λάκα κάτι που ούτε 2 χιλιόμετρα ήταν, ούτε εύκολο δρόμο είχε μέσα στον ήλιο:

Με το απαραίτητο νεράκι μου στο χέρι ανέβηκα το λόφο και λίγο μετά βρέθηκα να κατηφορίζω μέσα από το αιολικό πάρκο:

Για ακόμα μία φορά δεν υπολόγισα σωστά τους αέρηδες με αποτέλεσμα να μη μπω καν στη διαδικασία της βουτιάς αρκούμενος σε μερικές φωτογραφίες, κάτι που επιβεβαίωνε και η μηδαμινή παρουσία κόσμου στη Λάκα και το Αρχοντίκι, τις διπλανές και πανέμορφες παραλίες που δε μπορούσα να χαρώ. Από τη μία οι τσούχτρες, από την άλλη ο αέρας…

Δεν είναι τυχαίο μάλλον ότι τα ερείπια των ανεμόμυλων του νησιού βρίσκονται σ’ αυτή τη περιοχή:

Επέστρεψα γρηγορότερα βλέποντας τη μαύρη ράχη προς την αγαπημένη μου παραλία, αντιλαμβανόμενος ότι οι δύο ανασταλτικοί παράγοντες του μπάνιου δεν έβρισκαν ευτυχώς εφαρμογή στο μικρό αυτό κολπάκι:

Έκανα τη βουτιά μου και συνέχισα το πρόγραμμα μου, μπαίνοντας στα κλειστά την ώρα εκείνη Σπιταλια για μερικές ακόμα λήψεις:

Είχα χρόνο στη διάθεση μου και κατευθύνθηκα προς το ουζερί για ένα πιατάκι συνοδείας χιώτικου ούζου, όπως τουλάχιστον το είχα στο μυαλό μου. Η απάντηση για μια ακόμα φορά δε με ικανοποίησε, έτσι αφού σπάστηκα και ήπια μια μπυρίτσα με θέα τον Άγιο Νικόλαο, επέστρεψα στο δωμάτιο να ετοιμάσω κάτι φαγώσιμο:

Η ώρα ήταν περασμένες επτάμιση όταν πήρα την άγουσα μια φορά ακόμη για την Ολόμαυρη Ράχη ή τη χερσόνησο του Παλαιόκαστρου όπως επίσημα ονομάζεται, προκειμένου να τη δω στο ηλιοβασίλεμα:

Οι εικόνες όντως ήταν εντυπωσιακές, με τον ήλιο να πέφτει πίσω από τ΄Αντίψαρα, δημιουργώντας ένα μοναδικό σκηνικό.

Η θέα προς τον οικισμό και το λιμάνι ήταν ανεμπόδιστη:

Εγώ ξεκίνησα την ανάβαση από το διαρρυθμισμένο μονοπάτι, φωτογραφίζοντας παράλληλα προς όλες τις πιθανές γωνίες:

Το ηλιοβασίλεμα ήταν πλέον γεγονός, δίνοντας στα Αντίψαρα ένα αρκετά σκούρο χρώμα.

Έφτασα γρήγορα στη κορυφή της Μαύρης Ράχης, βλέποντας υπό το φως της ημέρας πλέον το εκκλησάκι, το μνημείο των πεσόντων και τη θέα προς τον Άγιο Νικόλαο:

Στο μέρος αυτό γράφτηκαν μερικές ακόμα ηρωικές σελίδες της επανάστασης του 1821, ενός νησιού που αποτελούσε κόκκινο πανί για τη δράση του, πρόσφερε τα μέγιστα στον αγώνα και καταστράφηκε τελικά ολοσχερώς το 1824. Η τελευταία αντίσταση που προέβαλαν Ψαριανοί πριν την ολοκληρωτική καταστροφή του νησιού, ήταν η οχύρωση 500 περίπου από αυτούς στο φρούριο της Παλαιοχώρας, την «Μαύρη Ράχη«, όπου βρισκόταν η πυριτιδαποθήκη του νησιού. Όταν ο κλοιός έγινε ασφυκτικός, αποφάσισαν να αυτοπυρποληθούν, ανατινάζοντας τα πυρομαχικά και τους εαυτούς τους… ΔΕΟΣ

Δεν έχασα την ευκαιρία βέβαια να βγω κι εγώ μια αναμνηστική φωτογραφία στο σημείο:

Κατεβαίνοντας προς τη χώρα σούρουπο πλέον:

Τα φώτα είχαν αρχίσει ν’ ανάβουν, δίνοντας εξαιρετικές εικόνες στ’ αξιοθέατα της ράχης:

Προχώρησα μέχρι το περίπτερο όπου πωλούνται αναμνηστικά του νησιού και ανοίγει κάθε απόγευμα για όποιον επισκέπτη θέλει να κάνει τα ψώνια του:

Επέστρεψα στο σπίτι γεμάτος εικόνες, προκειμένου να ετοιμάσω κάτι για φαγητό (μεγάλα τα κενά στο τομέα αυτό στα Ψαρά αλλά δε πειράζει), να πιω τα ποτάκια μου και να τα συνεχίσω εν τέλει αργότερα έξω, κάνοντας παράλληλα τον απολογισμό της εκδρομής, στο καταπληκτικό πετρόχτιστο μπαρ του νησιού με τις μουσικάρες του και τις υπέρ το δέον χαμηλές τιμές του:

Κρίμα που δε μπορούσα να μείνω ως το ξημέρωμα, μιας και το ξημέρωμα …έφευγα. Με μια τελευταία εικόνα της παραλιακής επέστρεψα για ελάχιστες ώρες ύπνου:

Μέρα τέταρτη – Αναχώρηση

Ξύπνησα λίγο μετά τις έξι, βλέποντας το Psara Glory να έχει αρχίσει ήδη να ζεσταίνει τις μηχανές του, με το δρομολόγιο προς Χίο να ξεκινάει στις επτά. Ετοιμάστηκα και κατέβηκα στο λιμάνι, βλέποντας παράλληλα τις όμορφες τοιχογραφίες – πρωτοβουλία των νέων του νησιού:

Ένας ακόμα λόγος να «νιώσει» κάποιος το νησί από την άφιξη του ακόμα. Αντίστοιχες εικόνες με διαφορετική βεβαίως θεματολογία είδα και πέρυσι στον Άγιο Ευστράτιο:

Ο ήλιος είχε ανατείλει για τα καλά πάνω απ’ τη Χώρα των Ψαρών

Το πλοίο αναχώρησε συνεπέστατο μετά και τους καθιερωμένους πλέον ελέγχους:

Άφηνα πίσω μου τα Ψαρά με αίσθημα απόλυτης ικανοποίησης καθώς είδα αρκετά καλά ακόμα ένα από κείνα τα νησιά που αποτελούν το κάτι ξεχωριστό για τους δικούς τους λόγους, ένα νησί βαθιά ιστορικό και σημαντικό, ένα νησί φιλόξενο, προσιτό, ένα νησί που προκαλεί όσους αναζητούν τη διαφορετικότητα στις διακοπές τους και όχι μόνο.

Άφηνα πίσω μου τα Ψαρά με νοσταλγία, καθώς θα ήθελα λίγο χρόνο ακόμα σ’ αυτά. Είναι ίσως ο καλύτερος λόγος για την επιστροφή μου…

 

[Klair]

Ψαρά

Επίσκεψη : Αύγουστος 2021

Διάρκεια: 3 ημέρες



Ένας από τους πολύ σημαντικούς στόχους του καλοκαιριού του 2021 ήταν η νήσος των Ψαρών. Στόχος που μου ΄χε καρφωθεί στο μυαλό από πέρυσι ακόμα, όταν ευρισκόμενος στον Άη Στράτη σχεδίαζα τα πλάνα του επόμενου καλοκαιριού.

Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε να βρεθώ τελικά στο νησί ακριβώς 200 χρόνια μετά την έναρξη της επανάστασης του ’21. Ένα νησί που έπαιξε καταλυτικότατο ρόλο σ’ αυτήν, προσφέροντας πολλά στον αγώνα και πληρώνοντας εν τέλει βαρύ τίμημα για τη δράση του. Νησί ξακουστών μπουρλοτιέρηδων, αγωνιστών, ναυτικών, πολιτικών αλλά και πολλών προσωπικοτήτων των τελευταίων αιώνων, αλλά και μια πολύ μεγάλη ναυτική δύναμη του 18ου.

Την ιστορική του δράση και διάσταση την αντιλαμβάνεται κάποιος από τη πρώτη στιγμή που θα πατήσει το πόδι του εκεί, καθώς οι επίσημοι φορείς έχουν φροντίσει να προβάλλουν -και σωστά- όλα τα παραπάνω.

Αυτός είναι ο λόγος που ο περισσότερος κόσμος αφελώς πιστεύει ότι τα Ψαρά γειτνιάζουν με την Ύδρα και τις Σπέτσες κάτι που προέρχεται σαφώς από την ιστορία, στην οποία συχνά ακούγαμε γι’ αυτά. Άλλωστε ίσως η μεγαλύτερη αιτία της καταστροφής των Ψαρών είναι η απουσία βοήθειας από τους άλλους δύο, στη τότε ελεύθερη ναυτική Ελλάδα.

Στο σήμερα τώρα, τα Ψαρά αποτελούν ένα νησί 450 περίπου μόνιμων κατοίκων οι οποίοι αυξάνονται όπως είναι λογικό το καλοκαίρι. Ένα μέρος σχετικά απομονωμένο, καθώς ακόμα και αν υφίσταται καθημερινή σύνδεση με τη Χίο, χρειάζονται τέσσερις ώρες ως εκεί, εκτός κι αν υπάρχει δρομολόγιο προς το λιμάνι της Βολισσού που διαρκεί μιάμιση ώρα, κάτι που ευνοεί για ημερήσιες εκδρομές όσων κάνουν διακοπές στη Χίο. Σίγουρα όχι εμένα, που η εμπειρία μ’ έχει διδάξει ότι τέτοιου τύπου νησιά χρειάζονται το χρόνο τους.

Ένα νησάκι πάρα πολύ προσεγμένο, όμορφο, ανέγγιχτο από το χρόνο και το μαζικό τουρισμό, με καταπληκτικές παραλίες, αλλά και τις ατέλειες του βεβαίως. Ένα νησάκι πολύ φιλόξενο, εκτιμώντας τον επισκέπτη που μπήκε στο κόπο να φτάσει ως εκεί…



Μέρα πρώτη – Άφιξη

Για την ακρίβεια δε το λες μέρα. Νύχτα και μάλιστα προχωρημένη, καθώς το πλοίο για τα Ψαρά αναχώρησε γύρω στις 22:10 από το λιμάνι των Οινουσσών όπου βρισκόμουν και δεν ήθελα να χάσω τη μέρα εκεί:

View attachment 367957

Ο περίπλους ουσιαστικά της Χίου ολοκληρώθηκε σε 2 ώρες, με αποτέλεσμα να φτάσω στο νησί λίγο μετά τις 12 το βράδυ, όντας ο μόνος πεζός επιβάτης που κατέβαινε:

View attachment 367959

Προχώρησα στο λιμάνι βλέποντας δεμένο το «Psara Glory» ,ακόμα ένα πλοίο – θρύλο, που συνδέει το νησί καθημερινά με τη Χίο:

View attachment 367960

Αφού παρέλαβα το πολύ όμορφο και ασύλληπτα οικονομικό διαμέρισμα μου για τα δεδομένα του Αυγούστου δίπλα στο λιμάνι βγήκα κατευθείαν μια πρώτη βόλτα ανακάλυψης και μερικά ψώνια, βλέποντας δίπλα μου το εντυπωσιακό άγαλμα της «Δόξας» των Ψαρών στους πρόποδες της μαύρης ράχης που είχε εγκαινιαστεί μόλις λίγες ημέρες πριν:

View attachment 367961

Έφτασα μέχρι την απέναντι πλευρά του λιμανιού και το πολύ όμορφο μπαράκι του, έχοντας πλέον απόλυτη θέα προς τον οικισμό:

View attachment 367962

Κουρασμένος όπως ήμουν επέστρεψα στο σπίτι μου να τσιμπήσω κάτι και να απολαύσω τη νύχτα πίνοντας μερικά ποτάκια στο μπαλκόνι μου, χαζεύοντας την ολόμαυρη ράχη.

View attachment 367963

Το δικαιούμουν, ήμουν εδώ και λίγη ώρα σε ακόμα ένα νησί…


Ημέρα δεύτερη

Ξύπνησα με πολύ μεγάλη ανυπομονησία να εξερευνήσω το νησί, έτσι μετά από ένα πρώτο καφεδάκι στο μπαλκόνι μου, άφησα πίσω το πολύ ωραίο διαμέρισμα μου ανηφορίζοντας αρχικά προς τους πρόποδες της μαύρης ράχης:

View attachment 367964 View attachment 367965

Εκεί συνειδητοποίησα για τα καλά πόσο εντυπωσιακό ήταν το νέο άγαλμα:

View attachment 367966

Αλλά και ο υπόλοιπος - πλήρως ανακατασκευασμένος - χώρος. Μια φρεγάτα του Πολεμικού ναυτικού και ένα πλοίο υποστήριξης είχαν κάνει την εμφάνιση τους, αγκυροβολώντας στο νησί.

View attachment 367967

Αφού πήρα μια πανοραμική φωτογραφία του οικισμού από κείνο το σημείο:

View attachment 367968

Κατευθύνθηκα προς το κέντρο προκειμένου να βρω το φούρνο, θαυμάζοντας αρχικά το μνημείο που είναι αφιερωμένο στο σπουδαίο Ψαριανό ήρωα Κωνσταντίνο Κανάρη:

View attachment 367969

Μπήκα στα στενάκια εξερευνώντας και πέρασα από το δημαρχείο αλλά και την εκκλησία:

View attachment 367970 View attachment 367974
View attachment 367971
View attachment 367972

Βρήκα το φούρνο με λίγη δυσκολία, διαπιστώνοντας με χαρά τη καλοσύνη και τη φιλοξενία των κατοίκων των Ψαρών. Οι κυρίες που ήταν απ’ έξω με κέρασαν κουλουράκια, όπως και η πολύ καλή κυρία που είχε το φούρνο όταν αντιλήφθηκε ότι δεν έχω ψιλά: «Πληρώνεις άλλη μέρα, αύριο, δε χάλασε κι ο κόσμος»… Καταπληκτικά πράγματα!

Γύρισα στο σπίτι κι ετοιμάστηκα, ξαναβγαίνοντας στη γύρα το μεσημεράκι. Πέρασα βιαστικά το κεντρικό δρόμο φτάνοντας μέχρι τη γνωστή παραλία εντός του οικισμού με το όνομα Κατσούνη και το κτίσμα των Σπιταλιων:

View attachment 367975

Τα σπιταλια των Ψαρών είναι ένα χαρακτηριστικό κτήριο του 18ου αιώνα, το οποίο αποτελούσε λοιμοκαθαρτήριο για τους ναυτικούς που επέστρεφαν στο νησί, τη περίοδο της μεγάλης ναυτικής εξάπλωσης των Ψαρών. Ήταν υποχρεωμένοι να παραμείνουν εκεί κάποιες μέρες, έως ότου αποδειχτεί ότι δε φέρουν κάποια μολυσματική ασθένεια την οποία υπήρχε περίπτωση να μεταφέρουν στο χωριό. Σήμερα λειτουργεί εκεί εστιατόριο, καθώς πριν λίγα χρόνια το εγκαταλελειμμένο κτίσμα ανακαινίστηκε υπό την αιγίδα του ΕΟΤ:

View attachment 367976

Γύρισα πίσω προς το μπαράκι και το ερειπωμένο κτίσμα – παλιό σπίτι αγωνιστών των Ψαρών, φωτογραφίζοντας το Glory και το πολεμικό από τη μία, αλλά και τη Προτομή του Νικόλαου Αποστολη από την άλλη. Τα Ψαρά φροντίζουν να σου περνούν κάθε στιγμή την ιστορικότητα του νησιού στο οποίο βρίσκεσαι:

View attachment 367977 View attachment 367979
View attachment 367978

Απέναντι μου είχα όπως και το προηγούμενο βράδυ απόλυτη θέα προς την Ολόμαυρη Ράχη:

View attachment 367980

Κάθισα να πιώ ένα καφέ παραλιακά γιατί τον χρειαζόμουν, ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες πήρε πόδι ως όφειλε, γυρνώντας το στο επίσημο ποτό του καλοκαιριού (και όχι μόνο), μιας και το κλίμα ήταν εορταστικό έχοντας στηθεί ένα μεσημεριανό παρτάκι:

View attachment 367981

Έτσι λίγο πριν τις τέσσερις πήρα κι εγώ το δρόμο για τις παραλίες, όπως ο περισσότερος κόσμος στο νησί, μιας και εκεί όπως σε κάθε τέτοιο μέρος οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί. Σταμάτησα και κατέβηκα μέχρι τα Σπιταλια (η λέξη ελληνική παραφορά του Hospital) προκειμένου να τα δω μιας και το εστιατόριο δε λειτουργεί μεταξύ 4-8:

View attachment 367982
View attachment 367983 View attachment 367984

Από εκείνο το σημείο ξεκινάει το εντυπωσιακό, εύκολο και πολύ όμορφο πετρόχτιστο μονοπάτι προς τις παραλίες του νησιού, το οποίο και ακολούθησα:

View attachment 367985

Απαρνήθηκα το πρώτο πολύ δελεαστικό κολπάκι που βρήκα μπροστά μου και συνέχισα το δρόμο μου:

View attachment 367986
View attachment 367987

Έφτασα στο Εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής,

View attachment 367988

Κι από εκεί φωτογράφησα την άδεια ομώνυμη παραλία:

View attachment 367989

Αλλά και την επόμενη που ακολουθούσε λίγο μετά, τα Λαζαρέττα:

View attachment 367990

Ο λόγος που τα νερά δεν είχαν κόσμο δεν ήταν άλλος από το κακό φαινόμενο (ακόμα ένα) του καλοκαιριού του 2021 με τις τσούχτρες. Δυστυχώς τις μέρες που βρισκόμουν στο νησί είχε ενταθεί αρκετά, με αποτέλεσμα το μπάνιο να διεξάγεται με πολύ μεγάλη προσοχή!

Κάπου εκεί αποφάσισα ν’ αποτολμήσω να φτάσω ως τη παραλία της «Λήμνου» που βρισκόταν περίπου 3 χιλιόμετρα πιο κάτω, έτσι ξεκίνησα να πεζοπορώ εκτός του μονοπατιού, ανάμεσα σε χαμηλή βλάστηση αλλά και σε χωματόδρομο με καλαμιές λίγο πιο κάτω:

View attachment 367991 View attachment 367992

Το καλό είναι ότι η Λήμνος (μα τι ινσεψιο είναι αυτό, νησί μέσα στο νησί) είναι μια υπέροχη παραλία με βότσαλο και δελεαστικά χρώματα, όμως εγώ από φόβο αρκέστηκα σε μια πολύ μικρή βουτιά για να δροσιστώ από το πολύ περπάτημα:

View attachment 367993
View attachment 367994

Στη συγκεκριμένη είδα και μία σκηνή από παιδιά που ήταν εκεί για ελεύθερο. Οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι αυτή ίσως είναι η καλύτερη παραλία του νησιού!

Δεν έμεινα πολύ και πήρα το δρόμο της επιστροφής προς τις προηγούμενες, μπας και καταφέρω και κάνω καμιά βουτιά της προκοπής:

View attachment 367995

Έμεινα για λίγη ώρα στη πρώτη που είχα δει και αφού διαπίστωσα ότι ο κόσμος που έκανε το μπανάκι του δεν είχε κάποιο πρόβλημα, έσβησα κι εγώ στα υπέροχα γαλήνια νερά:

View attachment 367996

Το Glory είχε ξεκινήσει το δρομολόγιο του προς τη Βόλισσο, υπενθυμίζοντας μου ότι έπρεπε κι εγώ να πεταχτώ στο πρακτορείο για να εκδώσω το εισιτήριο της επιστροφής.

View attachment 367997

Έτσι αν και δεν ήθελα να φύγω νωρίς από τη παραλία ξεκίνησα, βλέποντας και τον όμορφο νωχελικό γατούλη του νησιού να χει αράξει για την απογευματινή του σιέστα,

View attachment 367998

Στο πολύ όμορφο παραλιακό μέτωπο των Ψαρών:

View attachment 367999

Έβγαλα το εισιτηριάκι μου και μπήκα πάλι στα ενδότερα του οικισμού ψάχνοντας το μαρκετ που όπως διαπίστωσα εκτελεί και παραγγελίες φαρμακείου. Τα δέντρα και τα πολλά πηγάδια που συναντάει κανείς στο δρόμο του αποδεικνύουν ότι τα Ψαρά είναι ένα νησί που δε στερείται νερού:

View attachment 368000

Ήταν κάτι που έμαθα από τη πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου, ότι το νερό της βρύσης πίνεται. Που ακούστηκε αυτό για νησί!

Αφού έκανα τα ψώνια μου πήρα τα δρομάκια του οικισμού περιμετρικά, ανηφορίζοντας προς την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ένα από τα σημαντικά αξιοθέατα του νησιού, για να δω το ηλιοβασίλεμα:

View attachment 368001

Η προτομή του Κωνσταντίνου Νικόδημου μου υπενθύμισε για μια ακόμα φορά το μέρος που βρίσκομαι:

View attachment 368002

Όπως και η ιστορική μαύρη ράχη απέναντι μου:

View attachment 368003

Ο Ναός του Αγίου Νικολάου, άρχισε να κτίζεται το 1785 και ολοκληρώθηκε τη χρονιά που γεννήθηκε ο Κανάρης (1793). Καταστράφηκε το 1824, με την Καταστροφή των Ψαρών και ανακαινίστηκε το 1863:

View attachment 368004

Κατέβηκα μέσα από τα στενάκια συναντώντας πάλι πολλά πηγάδια, την ώρα που ο ήλιος άρχισε να πέφτει για τα καλά:

View attachment 368005

Βγήκα παραλιακά προς αναζήτηση φαγητού η οποία απέβη άκαρπη:

View attachment 368006

Και επέστρεψα στο σπίτι σταμπάροντας ένα πολύ ωραίο ταβερνείο για την επομένη:

View attachment 368007

Ετοίμασα κάτι να φάω μιας και είχα φροντίσει για ψώνια νωρίτερα, καθώς δε με ενέπνευσε πραγματικά τίποτα από τα παραλιακά καταστήματα. Ευτυχώς το σπίτι ήταν πλήρως εξοπλισμένο.

Έφαγα ευχάριστα και έπινα τα ποτά μου συνοδεία καλής μουσικής και βιβλίου. Δεν είχα όρεξη να βγω έξω, απολάμβανα την ησυχία και τις διακοπές μου. Ξαφνικά περασμένα μεσάνυχτα μου ήρθε μια ιδέα! Να ανέβω στη μαύρη ράχη για μερικές νυχτερινές φωτογραφίες.

Χωρίς να το σκεφτώ περισσότερο και κόντρα στη λογική μιας και φυσούσε αρκετά πήρα τη φωτογραφική μηχανή στα χέρια μου και ξεκίνησα ν’ ανεβαίνω:

View attachment 368008

Ευτυχώς τα φωτισμένα σκαλοπάτια έδειχναν το δρόμο προς τη κορυφή, αν και ο αέρας δε βοηθούσε τη κατάσταση:

View attachment 368009

Μερικά λεπτά μετά έφτασα πάνω, αποτυγχάνοντας πλήρως στις φωτογραφίες του νυχτερινού οικισμού. Βρέθηκα μπροστά στην εκκλησία Αγ.Ιωάννη & Αγ.Άννας:

View attachment 368010

Φωτογράφισα το μνημείο του ολοκαυτώματος:

View attachment 368011

Και κατέβηκα προς τα κάτω βλέποντας το φωτισμένο μύλο, το άγαλμα και το Glory που εν τω μεταξύ είχε επιστρέψει:

View attachment 368012

Περίμενα τη στιγμή ώστε να φωτογραφίσω τις σημαίες όπως ήθελα:

View attachment 368013

Και γύρισα σπίτι για να συνεχίσω τα ποτά, απολύτως ικανοποιημένος με όσα είδα κι έκανα τη πρώτη μου γεμάτη μέρα στα Ψαρά.



Ημέρα Τρίτη

Ξύπνησα και βγήκα σχεδόν αμέσως έξω για αναζήτηση φαγητού. Η ζέστη ήταν ήδη ανυπόφορη κι εγώ πήρα τον αντίθετο δρόμο αυτή τη φορά, από την άλλη πλευρά της παραλιακής, περνώντας από το πολύ όμορφο ουζερί, αλλά και τη σχεδόν ερημική και ωραία παραλία του Κάτω γιαλού, ευρισκόμενη κολλητά στη μαύρη ράχη και απέναντι από τ’ Αντίψαρα:

View attachment 368014
View attachment 368015

Έκανα δεξιά περνώντας στα ενδότερα του οικισμού, φτάνοντας στο φούρνο για προμήθειες και για την εξόφληση του χθεσινού χρέους. Η ζέστη τους είχε χτυπήσει όλους για τα καλά:

View attachment 368016
View attachment 368017

Οργανώθηκα και ήπια το καφέ μου βλέποντας θάλασσα. Είχαν καταφτάσει και κάποια μικρά εκδρομικά στο νησί κατεβάζοντας κόσμο:

View attachment 368018

Το αεράκι που ξεκίνησε να φυσά μου έδωσε το καλύτερο έναυσμα να κινηθώ προς τις παραλίες, αυτή τη φορά από τη πάνω πλευρά του οικισμού δίπλα στο γήπεδο, αφήνοντας πίσω μου το μονοπάτι:

View attachment 368019 View attachment 368020

Ο στόχος της ημέρας ήταν να φτάσω με τα πόδια ως τη Λάκα κάτι που ούτε 2 χιλιόμετρα ήταν, ούτε εύκολο δρόμο είχε μέσα στον ήλιο:

View attachment 368021

Με το απαραίτητο νεράκι μου στο χέρι ανέβηκα το λόφο και λίγο μετά βρέθηκα να κατηφορίζω μέσα από το αιολικό πάρκο:

View attachment 368022
View attachment 368023

Για ακόμα μία φορά δεν υπολόγισα σωστά τους αέρηδες με αποτέλεσμα να μη μπω καν στη διαδικασία της βουτιάς αρκούμενος σε μερικές φωτογραφίες, κάτι που επιβεβαίωνε και η μηδαμινή παρουσία κόσμου στη Λάκα και το Αρχοντίκι, τις διπλανές και πανέμορφες παραλίες που δε μπορούσα να χαρώ. Από τη μία οι τσούχτρες, από την άλλη ο αέρας…

View attachment 368024
View attachment 368025

Δεν είναι τυχαίο μάλλον ότι τα ερείπια των ανεμόμυλων του νησιού βρίσκονται σ’ αυτή τη περιοχή:

View attachment 368026

Επέστρεψα γρηγορότερα βλέποντας τη μαύρη ράχη προς την αγαπημένη μου παραλία, αντιλαμβανόμενος ότι οι δύο ανασταλτικοί παράγοντες του μπάνιου δεν έβρισκαν ευτυχώς εφαρμογή στο μικρό αυτό κολπάκι:

View attachment 368027
View attachment 368028

Έκανα τη βουτιά μου και συνέχισα το πρόγραμμα μου, μπαίνοντας στα κλειστά την ώρα εκείνη Σπιταλια για μερικές ακόμα λήψεις:

View attachment 368029
View attachment 368030

Είχα χρόνο στη διάθεση μου και κατευθύνθηκα προς το ουζερί για ένα πιατάκι συνοδείας χιώτικου ούζου, όπως τουλάχιστον το είχα στο μυαλό μου. Η απάντηση για μια ακόμα φορά δε με ικανοποίησε, έτσι αφού σπάστηκα και ήπια μια μπυρίτσα με θέα τον Άγιο Νικόλαο, επέστρεψα στο δωμάτιο να ετοιμάσω κάτι φαγώσιμο:

View attachment 368031

Η ώρα ήταν περασμένες επτάμιση όταν πήρα την άγουσα μια φορά ακόμη για την Ολόμαυρη Ράχη ή τη χερσόνησο του Παλαιόκαστρου όπως επίσημα ονομάζεται, προκειμένου να τη δω στο ηλιοβασίλεμα:

View attachment 368032

Οι εικόνες όντως ήταν εντυπωσιακές, με τον ήλιο να πέφτει πίσω από τ΄Αντίψαρα, δημιουργώντας ένα μοναδικό σκηνικό.

View attachment 368033

Η θέα προς τον οικισμό και το λιμάνι ήταν ανεμπόδιστη:

View attachment 368034
View attachment 368035

Εγώ ξεκίνησα την ανάβαση από το διαρρυθμισμένο μονοπάτι, φωτογραφίζοντας παράλληλα προς όλες τις πιθανές γωνίες:

View attachment 368036
View attachment 368037

Το ηλιοβασίλεμα ήταν πλέον γεγονός, δίνοντας στα Αντίψαρα ένα αρκετά σκούρο χρώμα.

View attachment 368038

Έφτασα γρήγορα στη κορυφή της Μαύρης Ράχης, βλέποντας υπό το φως της ημέρας πλέον το εκκλησάκι, το μνημείο των πεσόντων και τη θέα προς τον Άγιο Νικόλαο:

View attachment 368039
View attachment 368040 View attachment 368041

Στο σημείο αυτό γράφτηκαν μερικές ακόμα ηρωικές σελίδες της επανάστασης του 1821, ενός νησιού που αποτελούσε κόκκινο πανί για τη δράση του, πρόσφερε τα μέγιστα στον αγώνα και καταστράφηκε τελικά ολοσχερώς το 1824. Η τελευταία αντίσταση που προέβαλαν Ψαριανοί πριν την ολοκληρωτική καταστροφή του νησιού, ήταν η οχύρωση 500 περίπου από αυτούς στο φρούριο της Παλαιοχώρας, την «Μαύρη Ράχη«, όπου βρισκόταν η πυριτιδαποθήκη του νησιού. Όταν ο κλοιός έγινε ασφυκτικός, αποφάσισαν να αυτοπυρποληθούν, ανατινάζοντας τα πυρομαχικά και τους εαυτούς τους… ΔΕΟΣ

Δεν έχασα την ευκαιρία βέβαια να βγω κι εγώ μια αναμνηστική φωτογραφία στο σημείο:

View attachment 368042

Κατεβαίνοντας προς τη χώρα σούρουπο πλέον:

View attachment 368043

Τα φώτα είχαν αρχίσει ν’ ανάβουν, δίνοντας εξαιρετικές εικόνες στ’ αξιοθέατα της ράχης:

View attachment 368044 View attachment 368045

Προχώρησα μέχρι το περίπτερο όπου πωλούνται αναμνηστικά του νησιού και ανοίγει κάθε απόγευμα για όποιον επισκέπτη θέλει να κάνει τα ψώνια του:

View attachment 368046

Επέστρεψα στο σπίτι γεμάτος εικόνες, προκειμένου να ετοιμάσω κάτι για φαγητό (μεγάλα τα κενά στο τομέα αυτό στα Ψαρά αλλά δε πειράζει), να πιω τα ποτάκια μου και να τα συνεχίσω εν τέλει αργότερα έξω, κάνοντας παράλληλα τον απολογισμό της εκδρομής, στο καταπληκτικό πετρόχτιστο μπαρ του νησιού με τις μουσικάρες του και τις υπέρ το δέον χαμηλές τιμές του:

View attachment 368047 View attachment 368048

Κρίμα που δε μπορούσα να μείνω ως το ξημέρωμα, μιας και το ξημέρωμα …έφευγα. Με μια τελευταία εικόνα της παραλιακής επέστρεψα για ελάχιστες ώρες ύπνου:

View attachment 368049



Μέρα τέταρτη – Αναχώρηση

Ξύπνησα λίγο μετά τις έξι, βλέποντας το Psara Glory να έχει αρχίσει ήδη να ζεσταίνει τις μηχανές του, με το δρομολόγιο προς Χίο να ξεκινάει στις επτά. Ετοιμάστηκα και κατέβηκα στο λιμάνι, βλέποντας παράλληλα τις όμορφες τοιχογραφίες – πρωτοβουλία των νέων του νησιού:

View attachment 368052 View attachment 368053

Ένας ακόμα λόγος να «νιώσει» κάποιος το νησί από την άφιξη του ακόμα. Αντίστοιχες εικόνες με διαφορετική βεβαίως θεματολογία είδα και πέρυσι στον Άγιο Ευστράτιο:

View attachment 368054
View attachment 368055

Ο ήλιος είχε ανατείλει για τα καλά πάνω απ’ τη Χώρα των Ψαρών

View attachment 368056

Το πλοίο αναχώρησε συνεπέστατο μετά και τους καθιερωμένους πλέον ελέγχους:

View attachment 368057

Άφηνα πίσω μου τα Ψαρά με αίσθημα απόλυτης ικανοποίησης καθώς είδα αρκετά καλά ακόμα ένα από κείνα τα νησιά που αποτελούν το κάτι ξεχωριστό για τους δικούς τους λόγους, ένα νησί βαθιά ιστορικό και σημαντικό, ένα νησί φιλόξενο, προσιτό, ένα νησί που προκαλεί όσους αναζητούν τη διαφορετικότητα στις διακοπές τους και όχι μόνο.

View attachment 368058

Άφηνα πίσω μου τα Ψαρά με νοσταλγία, καθώς θα ήθελα λίγο χρόνο ακόμα σ’ αυτά. Είναι ίσως ο καλύτερος λόγος για την επιστροφή μου…

Πολύ όμορφα πράγματα μας δείχνεις και μας διηγείσαι Γιάννη! Να είσαι πάντα γερός και να ταξιδεύεις όσο περισσότερο μπορείς!

Αν δεν σου κάνει κόπο δώσε λίγες επιπλέον εξηγήσεις για το θέμα του φαγητού στο νησί. Τι ακριβώς συμβαίνει με τις ταβέρνες;

 

[STKF]

για φαγητό (μεγάλα τα κενά στο τομέα αυτό στα Ψαρά αλλά δε πειράζει),

Δηλαδή αν δεν μαγειρεύεις μόνος σου δεν τρώς?