Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[perixvra]

Rapid και PCR tests για ταξιδιωτικούς λόγους γίνονται αποκλειστικά και μόνο στους Γιατρούς του Κόσμου. Βασικά εκει γίνεται η δειγματοληψία και μετά αναλαμβάνει ιατρικό εργαστήριο άλλου νησιού για την αποστολή των αποτελεσμάτων με email.Πρέπει να έχει προηγηθεί τραπεζική κατάθεση, δεν υπάρχει άλλος τρόπος πληρωμής. Κόστος: 100€ το PCR και 40€ το Rapid (συν 10€ προστίθενται στο τελευταίο, για την αγορά του self test από το φαρμακειο του νησιού). Τηλ για Γιατρούς του Κόσμου: 2286041113

Self tests, όπως προείπα, μπορεί να προμηθευτεί κάποιος από το φαρμακείο και να εκδώσει μετά μόνος του τη βεβαίωση. Για τη μετακίνηση μεταξύ νησιών ή για την επιστροφή από νησί προς την ηπειρωτική χώρα (Πειραιά), αρκεί και το self test.

Για 3 μέρες που θα πάμε θα μας βγει η ψυχή από το άγχος εν ολίγης! Πως θα πρέπει να το προγραμματίσουμε δηλαδή; Το ίδιο ισχύει για οδικά ταξίδια βλέπε ΚΤΕΛ, αεροπορικά και ακτοπλοϊκά;

 

[Earth Citizen]

Για 3 μέρες που θα πάμε θα μας βγει η ψυχή από το άγχος εν ολίγης! Πως θα πρέπει να το προγραμματίσουμε δηλαδή; Το ίδιο ισχύει για οδικά ταξίδια βλέπε ΚΤΕΛ, αεροπορικά και ακτοπλοϊκά;

Πάρε στο τηλέφωνο που σου έδωσα και θα σε κατατοπίσουν. Δε χρειάζεται άγχος, απλά λίγα λεπτά απ' τον χρόνο σου και κάμποσα από τα ευρώ σου.
Αυτό που έγραψα πριν, ισχύει για τα ακτοπλοϊκά (σημείωση: από ηπειρωτική χώρα προς νησί δεν ισχύει το self test). Για τις υπόλοιπες μετακινήσεις, (χερσαίες κι αεροπορικές) δεν έχω αναλυτική εικόνα.

 

[perixvra]

Πάρε στο τηλέφωνο που σου έδωσα και θα σε κατατοπίσουν. Δε χρειάζεται άγχος, απλά λίγα λεπτά απ' τον χρόνο σου και κάμποσα από τα ευρώ σου.
Αυτό που έγραψα πριν, ισχύει για τα ακτοπλοϊκά (σημείωση: από ηπειρωτική χώρα προς νησί δεν ισχύει το self test). Για τις υπόλοιπες μετακινήσεις, (χερσαίες κι αεροπορικές) δεν έχω αναλυτική εικόνα.

Θα μεταφέρω τις πληροφορίες στην κολλητή μου…εγώ ζω εξωτερικό και είμαι εμβολιασμένη, αυτήν αφορα το θέμα επι της ουσίας! Σ ευχαριστω πολύ για τις πληροφορίες! Καλό καλοκαίρι!

 

[psilos3]

Ήπιο άνεμο μπορεί να μην είχαμε στη δεύτερη εξόρμηση του φετινού καλοκαιριού, με αποτέλεσμα να τροποποιηθεί λίγο το πρόγραμμα, τον τελικό όμως στόχο τον πετύχαμε, έχοντας τις καλύτερες μάλιστα των εντυπώσεων.
Ακόμα δύο κεφάλαια έρχονται, για ένα καινούριο, αλλά κι ένα «παλαιότερο» νησί.
Συντονιστείτε, δένουμε κάβο και ξεκινάμε!

 

[psilos3]

Αυτή τη φορά δε στάθηκα τυχερός στη πτήση πάνω απ' το Αιγαίο. Ούτε η διαδρομή, ούτε η ατμόσφαιρα βοηθούσε, λίγα πράγματα.
Ίσα που πρόλαβα να φωτογραφίσω τη Σκύρο (2017) απέναντι μου, νησί που ξεχωρίζει πρώτα απ' όλα από το αεροδρόμιο του:

Μερικά λεπτά μετά φάνηκε η άκρη της Ικαρίας (2011) όπου το αεροδρόμιο είναι σε εξίσου χαρακτηριστικό σημείο:

Δεν άργησε να φανεί η συστάδα των νήσων Κορσέων (2019), που αποτελούσαν άλλωστε και τον προορισμό μου γι' αυτό το τριήμερο, μαζί με την Ικαρία :

Το αεροσκάφος πραγματοποίησε στροφή προκειμένου να κατευθυνθεί πάνω στο αεροδρόμιο της Σάμου (2012,2017,2019) που προσγειώθηκε λίγα λεπτά μετά:

Η θάλασσα στο λιμάνι του Καρλοβασίου έδινε την εντύπωση ότι όλα θα είναι ήσυχα αναχωρώντας απ' αυτό:

Κάτι που ανατράπηκε από τις πρώτες κιόλας στιγμές, αφήνοντας πίσω μου τη Σάμο με 5-6 μποφόρ, βάζοντας πλώρη για την επόμενη νησιωτική περιπέτεια της σεζόν:

 

[psilos3]

2021: (Φούρνοι Κορσέων πράξη δεύτερη)

Διάρκεια: 1 ημέρα



Ομολογώ πως δεν είχα στο μυαλό μου να αφιερώσω ξανά χρόνο στο μικρό αλλά πολύ όμορφο αυτό νησάκι, πόσο μάλλον όταν δεν είχαν συμπληρωθεί ούτε δυο χρόνια από τη μέρα που το επισκέφτηκα. Οι καιρικές συνθήκες όμως και ο έντονος βοριάς που επικρατούσε στη περιοχή το τέλος του Ιούλη, δε μου έδωσαν το περιθώριο της επιλογής, κάτι που σαφώς μου ανάτρεψε εν μέρει το πρόγραμμα, αλλά σίγουρα δε με χάλασε.

Οι αεροπορική σύνδεση με τη νησιώτικη Ελλάδα, είναι κάτι που επίσης δεν ευνοεί αρκετές φορές τα σχέδια, έχοντας ως αποτέλεσμα να πρέπει να περάσω μερικές ώρες στο Καρλόβασι της Σάμου, αναχωρώντας τελικά με το πλοίο – θρύλο που συνδέει τα νησιά των Κορσέων με τη Σάμο και την Ικαρία, το ξακουστό «Μεγαλόχαρη», γύρω στις έξι το απόγευμα:

Αν και είχα ακούσει τα χειρότερα, φέρθηκα επιπόλαια αγνοώντας επιδεικτικά τη θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα να τιμωρηθώ με ναυτία σχεδόν αμέσως μετά τον απόπλου, μιας και ο βοριάς μας χτυπούσε αλύπητα πλευρικά για αρκετή ώρα.

Είδα την άφιξη μου στο νησί μιάμιση ώρα μετά σχεδόν σα λύτρωση, όντας όμως τυχερός γιατί φρόντισα να είμαι νηστικός. Μάζεψα τα κουράγια μου, φορτώθηκα την αποσκευή μου, πάτησα στέρεο έδαφος και βγήκα προς αναζήτηση δωματίου.

Το σχέδιο μου να φύγω αμέσως από το νησί δεν ήταν πετυχημένο λόγω καιρού, με αποτέλεσμα να πρέπει να περάσω τη νύχτα στους Φούρνους όπως προείπα.

Ευτυχώς δε δυσκολεύτηκα καθόλου, μιας και ο άνθρωπος που με περίμενε στο απέναντι νησί φρόντισε και για τη διαμονή μου στους Φούρνους, οπότε με ένα τηλέφωνο με έστειλε στο κατάλληλο μεσάζοντα, τον μαγαζάτορα ενός καταπληκτικού παντοπωλείου με τοπικά προϊόντα, στο κεντρικό, χαρακτηριστικό και πανέμορφο δρόμο του οικισμού:

Αφού με κέρασε ένα τσίπουρο με δενδρολίβανο να συνέλθω μιας και με είδε κάτασπρο, φρόντισε να με κατατοπίσει, στέλνοντας με στη σπιτονοικοκυρά του δωματίου στο πάνω μέρος του οικισμού:

Γενικά οι τιμές στους Φούρνους ακόμα και την πολύ υψηλή σεζόν είναι ιδιαίτερα χαμηλές, πόσο μάλλον όταν πηγαίνεις συστημένος. Είκοσι ευρώ για ένα μονόκλινο και χάρισμα την ημιδιαμονή της επομένης, δε τα λες και πολλά…

Αφού έκανα ένα καυτό μπάνιο, χαλάρωσα και ήπια όσο νερό στερήθηκα κατά τη διάρκεια της μέρας, ξεκίνησα νωρίς το βραδάκι τη βόλτα μου προς αναζήτηση φαγητού, μιας και ήμουν θεονήστικος και λόγω της φουρτούνας το στομάχι έπρεπε να έρθει στη θέση του.

Ανέβηκα στη φανταστική πλατεία με τα πλατάνια, βγάζοντας αρχικά μερικές νυχτερινές φωτογραφίες. Ο κόσμος ήταν αρκετός στο νησί, ένα νησί που και τη προηγούμενη φορά που το χα δει μου είχε κάνει εντύπωση για το πόσο ζωντανό ήταν βάσει πάντα του μεγέθους του:

Έπιασα ένα τραπέζι στον «Ξενύχτη Πλάτανο» έχοντας στο μυαλό μου τα τοπικά κρέατα του νησιού και τη περίφημη γίδα, κάτι για το οποίο όμως με απέτρεψε η ιδιοκτήτρια λόγω βεβαρημένου στομαχιού, έτσι αρκέστηκα στα τυπικά πλην όμως ιδιαίτερα γευστικά εδέσματα:

Έφαγα και συνέχισα τη βόλτα μου απόλυτα ευχαριστημένος προς αναζήτηση κάποιου μπαρ, έφτασα μέχρι το beach bar στη ψιλή άμμο, δε μου έκανε όμως την αίσθηση να καθίσω, μιας και ήμουν πολύ κουρασμένος και η πολλή ησυχία θα με νύσταζε περισσότερο, οπότε και κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου γύρω στη μία, προκειμένου να ξεκουραστώ σχεδιάζοντας όσο ήταν δυνατό την επόμενη ημέρα.

Μέρα δεύτερη:


Ξύπνησα αρκετά ξεκούραστος μετά από ένα πολύ ωραίο ύπνο χωρίς κλιματιστικό, μιας και ο αέρας στα νησιά έχει και τα καλά του, όπως το να δροσίζει χωρίς κόπο.

Ξεχύθηκα στους δρόμους μιας και είχα χρόνο πλέον στη διάθεση μου, αφού με μια τηλεφωνική επικοινωνία διαπίστωσα ότι ο μόνος τρόπος να περάσω απέναντι ήταν τελικά το απογευματινό πλοίο, κάτι που δε μπορώ να πω ότι με χαροποίησε.

Η βόλτα μου για φωτογραφικούς λόγους στα στενάκια του νησιού, είχε να δώσει πολλά περισσότερα από τη προηγούμενη φορά που βρέθηκα εδώ.

Όμορφα, προσεγμένα σπιτάκια γεμάτα λουλούδια, χωρίς καμιά ιδιαίτερη αρχιτεκτονική βέβαια, ωστόσο αυτό είχε μικρή σημασία.

Προχώρησα στα στενά φωτογραφίζοντας, με τις μυρωδιές του Κυριακάτικου μεσημεριανού φαγητού που αναδύονταν από τα νοικοκυριά, να μου έχουν σπάσει τη μύτη στη κυριολεξία.

Έφτασα από το πάνω μέρος στην όμορφη και πάντα δροσερή πλατεία:

Αρπάζοντας την ευκαιρία για τον πρώτο και απαραίτητο καφέ της ημέρας:

Συνεχίζοντας λίγο αργότερα τη βόλτα μου με το ίδιο ακριβώς κίνητρο:

Έκανα μια στάση να τσιμπήσω κάτι από τα υπέροχα εδέσματα του μπουγατσατζίδικου, αλλά και να βγάλω τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για τη συνέχεια, δίνοντας το εξωφρενικό ποσό των 3,60€ για δύο εισιτήρια.

Όλα αυτά βεβαίως στο κεντρικό πεζόδρομο του οικισμού:

Έκανα μια βόλτα και στη παραλία, βλέποντας την άφιξη εκείνη την ώρα του πλοίου

Αλλά και τη θάλασσα που δεν ήταν ότι καλύτερο σε κείνο το σημείο λόγω του αέρα:

Συνέχισα προκειμένου να κατευθυνθώ για το μπανάκι της ημέρας προς το Καμπί, από τον κοντινό δρόμο εντός του οικισμού:

Έχοντας πλέον αρκετές εικόνες και παραστάσεις, μπορώ να πω ότι οι Φούρνοι θυμίζουν αρκετά κάποια παραθαλάσσια χωριά της γειτονικής Ικαρίας, όμως εμένα μου έφεραν στο μυαλό ένα παραπάνω τον Άγιο Ευστράτιο, που αποτέλεσε περσινή μου εξόρμηση:

Προχωρούσα στον ανηφορικό δρόμο, έχοντας εξαίρετη πλέον θέα προς τα νησάκια απέναντι και τον οικισμό.

Αλλά και κατεύθυνση προς το Καμπί, με τους χαρακτηριστικούς ανεμόμυλους στη κορυφή του λόφου:

Δεν έκανα παρά λίγα μόνο λεπτά να φτάσω στη κορυφή του λόφου:

Πριν ξεκινήσω τη κατάβαση μου απ’ τα σκαλοπατάκια για την όμορφη παραλία

Έπιασα ένα ωραίο σκιερό τραπέζι, παράγγειλα μια μπύρα κι έκανα μερικές βουτιές στη -πάντα- κρύα θάλασσα των Φούρνων, πόσο μάλλον εκείνη τη μέρα με το βοριά:

Έμεινα στο Καμπί πάνω-κάτω μια ώρα, καθώς ο χρόνος μου στο νησί τελείωνε, παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής από τα σκαλοπάτια που βρίσκονται δίπλα στη προβλήτα αυτή τη φορά:

Δε παρέλειψα να βγω και μια φωτογραφία ευτυχίας (ή και βλακείας):

Λίγο πριν πάρω το πλακόστρωτο για να επιστρέψω στο χωριό

Παρέλαβα την αποσκευή μου από το δωμάτιο κι έκανα μερικές ακόμη βόλτες στα κατάφυτα και όμορφα σοκάκια:

Έφτασα στο αγαπημένο μου παραλιακό καφενείο, το οποίο είχαμε τιμήσει αρκετά τη προηγούμενη φορά,

παραγγέλνοντας μια μπύρα με χταπόδι ξυδάτο για μεζέ, όσο περίμενα το πλοίο:

Το «Μεγαλόχαρη» ήταν συνεπέστατο και αυτή τη φορά, κάνοντας με να σηκωθώ γρήγορα κατευθυνόμενος προς το λιμάνι:

Μου έκανε εντύπωση ο αρκετός κόσμος που περίμενε να επιβιβαστεί στο πλοίο, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων αποτελούνταν από εκδρομείς της γειτονικής Ικαρίας:

Άφησα πίσω μου τους Φούρνους με χαμόγελο, λίγο πριν τις πέντε το απόγευμα, όπως κάθε φορά που βλέπω (ή ξαναβλέπω) ένα νησάκι της άγονης γραμμής.

Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε να τους ξαναδώ σύντομα, αλλά κι άλλη φορά να προκύψει σίγουρα δε θα πω όχι…

 

[Sam-chal]

2021: (Φούρνοι Κορσέων πράξη δεύτερη)

Διάρκεια: 1 ημέρα



Ομολογώ πως δεν είχα στο μυαλό μου να αφιερώσω ξανά χρόνο στο μικρό αλλά πολύ όμορφο αυτό νησάκι, πόσο μάλλον όταν δεν είχαν συμπληρωθεί ούτε δυο χρόνια από τη μέρα που το επισκέφτηκα. Οι καιρικές συνθήκες όμως και ο έντονος βοριάς που επικρατούσε στη περιοχή το τέλος του Ιούλη, δε μου έδωσαν το περιθώριο της επιλογής, κάτι που σαφώς μου ανάτρεψε εν μέρει το πρόγραμμα, αλλά σίγουρα δε με χάλασε.

Οι αεροπορική σύνδεση με τη νησιώτικη Ελλάδα, είναι κάτι που επίσης δεν ευνοεί αρκετές φορές τα σχέδια, έχοντας ως αποτέλεσμα να πρέπει να περάσω μερικές ώρες στο Καρλόβασι της Σάμου, αναχωρώντας τελικά με το πλοίο – θρύλο που συνδέει τα νησιά των Κορσέων με τη Σάμο και την Ικαρία, το ξακουστό «Μεγαλόχαρη», γύρω στις έξι το απόγευμα:

View attachment 362477

Αν και είχα ακούσει τα χειρότερα, φέρθηκα επιπόλαια αγνοώντας επιδεικτικά τη θαλασσοταραχή, με αποτέλεσμα να τιμωρηθώ με ναυτία σχεδόν αμέσως μετά τον απόπλου, μιας και ο βοριάς μας χτυπούσε αλύπητα πλευρικά για αρκετή ώρα.

Είδα την άφιξη μου στο νησί μιάμιση ώρα μετά σχεδόν σα λύτρωση, όντας όμως τυχερός γιατί φρόντισα να είμαι νηστικός. Μάζεψα τα κουράγια μου, φορτώθηκα την αποσκευή μου, πάτησα στέρεο έδαφος και βγήκα προς αναζήτηση δωματίου.

View attachment 362478

Το σχέδιο μου να φύγω αμέσως από το νησί δεν ήταν πετυχημένο λόγω καιρού, με αποτέλεσμα να πρέπει να περάσω τη νύχτα στους Φούρνους όπως προείπα.

View attachment 362479

Ευτυχώς δε δυσκολεύτηκα καθόλου, μιας και ο άνθρωπος που με περίμενε στο απέναντι νησί φρόντισε και για τη διαμονή μου στους Φούρνους, οπότε με ένα τηλέφωνο με έστειλε στο κατάλληλο μεσάζοντα, τον μαγαζάτορα ενός καταπληκτικού παντοπωλείου με τοπικά προϊόντα, στο κεντρικό, χαρακτηριστικό και πανέμορφο δρόμο του οικισμού:

View attachment 362480

Αφού με κέρασε ένα τσίπουρο με δενδρολίβανο να συνέλθω μιας και με είδε κάτασπρο, φρόντισε να με κατατοπίσει, στέλνοντας με στη σπιτονοικοκυρά του δωματίου στο πάνω μέρος του οικισμού:

View attachment 362481

Γενικά οι τιμές στους Φούρνους ακόμα και την πολύ υψηλή σεζόν είναι ιδιαίτερα χαμηλές, πόσο μάλλον όταν πηγαίνεις συστημένος. Είκοσι ευρώ για ένα μονόκλινο και χάρισμα την ημιδιαμονή της επομένης, δε τα λες και πολλά…

Αφού έκανα ένα καυτό μπάνιο, χαλάρωσα και ήπια όσο νερό στερήθηκα κατά τη διάρκεια της μέρας, ξεκίνησα νωρίς το βραδάκι τη βόλτα μου προς αναζήτηση φαγητού, μιας και ήμουν θεονήστικος και λόγω της φουρτούνας το στομάχι έπρεπε να έρθει στη θέση του.

View attachment 362482

Ανέβηκα στη φανταστική πλατεία με τα πλατάνια, βγάζοντας αρχικά μερικές νυχτερινές φωτογραφίες. Ο κόσμος ήταν αρκετός στο νησί, ένα νησί που και τη προηγούμενη φορά που το χα δει μου είχε κάνει εντύπωση για το πόσο ζωντανό ήταν βάσει πάντα του μεγέθους του:

View attachment 362483 View attachment 362485

Έπιασα ένα τραπέζι στον «Ξενύχτη Πλάτανο» έχοντας στο μυαλό μου τα τοπικά κρέατα του νησιού και τη περίφημη γίδα, κάτι για το οποίο όμως με απέτρεψε η ιδιοκτήτρια λόγω βεβαρημένου στομαχιού, έτσι αρκέστηκα στα τυπικά πλην όμως ιδιαίτερα γευστικά εδέσματα:

View attachment 362486

Έφαγα και συνέχισα τη βόλτα μου απόλυτα ευχαριστημένος προς αναζήτηση κάποιου μπαρ, έφτασα μέχρι το beach bar στη ψιλή άμμο, δε μου έκανε όμως την αίσθηση να καθίσω, μιας και ήμουν πολύ κουρασμένος και η πολλή ησυχία θα με νύσταζε περισσότερο, οπότε και κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου γύρω στη μία, προκειμένου να ξεκουραστώ σχεδιάζοντας όσο ήταν δυνατό την επόμενη ημέρα.

View attachment 362484




Μέρα δεύτερη:


Ξύπνησα αρκετά ξεκούραστος μετά από ένα πολύ ωραίο ύπνο χωρίς κλιματιστικό, μιας και ο αέρας στα νησιά έχει και τα καλά του, όπως το να δροσίζει χωρίς κόπο.

View attachment 362487

Ξεχύθηκα στους δρόμους μιας και είχα χρόνο πλέον στη διάθεση μου, αφού με μια τηλεφωνική επικοινωνία διαπίστωσα ότι ο μόνος τρόπος να περάσω απέναντι ήταν τελικά το απογευματινό πλοίο, κάτι που δε μπορώ να πω ότι με χαροποίησε.

View attachment 362488

Η βόλτα μου για φωτογραφικούς λόγους στα στενάκια του νησιού, είχε να δώσει πολλά περισσότερα από τη προηγούμενη φορά που βρέθηκα εδώ.

View attachment 362489

Όμορφα, προσεγμένα σπιτάκια γεμάτα λουλούδια, χωρίς καμιά ιδιαίτερη αρχιτεκτονική βέβαια, ωστόσο αυτό είχε μικρή σημασία.

View attachment 362490

Προχώρησα στα στενά φωτογραφίζοντας, με τις μυρωδιές του Κυριακάτικου μεσημεριανού φαγητού που αναδύονταν από τα νοικοκυριά, να μου έχουν σπάσει τη μύτη στη κυριολεξία.

View attachment 362491

Έφτασα από το πάνω μέρος στην όμορφη και πάντα δροσερή πλατεία:

View attachment 362492 View attachment 362493

Αρπάζοντας την ευκαιρία για τον πρώτο και απαραίτητο καφέ της ημέρας:

View attachment 362494 View attachment 362495

Συνεχίζοντας λίγο αργότερα τη βόλτα μου με το ίδιο ακριβώς κίνητρο:

View attachment 362496

Έκανα μια στάση να τσιμπήσω κάτι από τα υπέροχα εδέσματα του μπουγατσατζίδικου, αλλά και να βγάλω τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για τη συνέχεια, δίνοντας το εξωφρενικό ποσό των 3,60€ για δύο εισιτήρια.

View attachment 362497

Όλα αυτά βεβαίως στο κεντρικό πεζόδρομο του οικισμού:

View attachment 362498

Έκανα μια βόλτα και στη παραλία, βλέποντας την άφιξη εκείνη την ώρα του πλοίου

View attachment 362499
View attachment 362500

Αλλά και τη θάλασσα που δεν ήταν ότι καλύτερο σε κείνο το σημείο λόγω του αέρα:

View attachment 362501

Συνέχισα προκειμένου να κατευθυνθώ για το μπανάκι της ημέρας προς το Καμπί, από τον κοντινό δρόμο εντός του οικισμού:

View attachment 362502

Έχοντας πλέον αρκετές εικόνες και παραστάσεις, μπορώ να πω ότι οι Φούρνοι θυμίζουν αρκετά κάποια παραθαλάσσια χωριά της γειτονικής Ικαρίας, όμως εμένα μου έφεραν στο μυαλό ένα παραπάνω τον Άγιο Ευστράτιο, που αποτέλεσε περσινή μου εξόρμηση:

View attachment 362503

Προχωρούσα στον ανηφορικό δρόμο, έχοντας εξαίρετη πλέον θέα προς τα νησάκια απέναντι και τον οικισμό.

View attachment 362505
View attachment 362504

Αλλά και κατεύθυνση προς το Καμπί, με τους χαρακτηριστικούς ανεμόμυλους στη κορυφή του λόφου:

View attachment 362507

Δεν έκανα παρά λίγα μόνο λεπτά να φτάσω στη κορυφή του λόφου:

View attachment 362508

Πριν ξεκινήσω τη κατάβαση μου απ’ τα σκαλοπατάκια για την όμορφη παραλία

View attachment 362509

Έπιασα ένα ωραίο σκιερό τραπέζι, παράγγειλα μια μπύρα κι έκανα μερικές βουτιές στη -πάντα- κρύα θάλασσα των Φούρνων, πόσο μάλλον εκείνη τη μέρα με το βοριά:

View attachment 362510

Έμεινα στο Καμπί πάνω-κάτω μια ώρα, καθώς ο χρόνος μου στο νησί τελείωνε, παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής από τα σκαλοπάτια που βρίσκονται δίπλα στη προβλήτα αυτή τη φορά:

View attachment 362511

Δε παρέλειψα να βγω και μια φωτογραφία ευτυχίας (ή και βλακείας):

View attachment 362512

Λίγο πριν πάρω το πλακόστρωτο για να επιστρέψω στο χωριό

View attachment 362506

Παρέλαβα την αποσκευή μου από το δωμάτιο κι έκανα μερικές ακόμη βόλτες στα κατάφυτα και όμορφα σοκάκια:

View attachment 362513
View attachment 362514

Έφτασα στο αγαπημένο μου παραλιακό καφενείο, το οποίο είχαμε τιμήσει αρκετά τη προηγούμενη φορά,

View attachment 362515

παραγγέλνοντας μια μπύρα με χταπόδι ξυδάτο για μεζέ, όσο περίμενα το πλοίο:

View attachment 362516

Το «Μεγαλόχαρη» ήταν συνεπέστατο και αυτή τη φορά, κάνοντας με να σηκωθώ γρήγορα κατευθυνόμενος προς το λιμάνι:

View attachment 362517
View attachment 362518

Μου έκανε εντύπωση ο αρκετός κόσμος που περίμενε να επιβιβαστεί στο πλοίο, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων αποτελούνταν από εκδρομείς της γειτονικής Ικαρίας:

View attachment 362519

Άφησα πίσω μου τους Φούρνους με χαμόγελο, λίγο πριν τις πέντε το απόγευμα, όπως κάθε φορά που βλέπω (ή ξαναβλέπω) ένα νησάκι της άγονης γραμμής.

View attachment 362520

Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε να τους ξαναδώ σύντομα, αλλά κι άλλη φορά να προκύψει σίγουρα δε θα πω όχι…

View attachment 362521

Είναι από τα νησιά που τα ερωτεύεσαι με τη πρώτη ματιά αλλά και με την δεύτερη!

 

[EviTan]

Υπέροχα όλα όσα περιγράφεις και δείχνεις! Κυρίως ένιωσα το βραδινό δροσερό αεράκι και τις μεσημεριανές μυρωδιές από τα σπίτια ( ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται!)

 

[psilos3]

Είναι από τα νησιά που τα ερωτεύεσαι με τη πρώτη ματιά αλλά και με την δεύτερη!

Είναι το άτιμο, παρόλο που δεν είναι τόσο όμορφο αρχιτεκτονικά όπως άλλα. Καμιά φορά είναι αυτή η αίσθηση που σ' αφήνει και δε περιγράφεται, αυτή η φιλοξενία.

Υπέροχα όλα όσα περιγράφεις και δείχνεις! Κυρίως ένιωσα το βραδινό δροσερό αεράκι και τις μεσημεριανές μυρωδιές από τα σπίτια ( ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται!)

Σ' ευχαριστώ για την ανάγνωση και τα λόγια σου.
Ακριβώς αυτό το «γνώριμο» συναίσθημα προσπαθώ να μεταφέρω κι εγώ...

 

[psilos3]

Θύμαινα Κορσέων

Επίσκεψη : Ιούλιος 2021

Διάρκεια: 1 ημέρα



Η Θύμαινα αποτελούσε ταξιδιωτικό απωθημένο από το έτος 2019, όπως έγραψα και στο πρώτο κεφάλαιο για τους Φούρνους, κάτι που με οδήγησε στο ψάξιμο προκειμένου να την επισκεφτώ από τον χειμώνα, όταν ακόμη δε ξέραμε τι μπορεί να προκύψει ταξιδιωτικά & όχι μόνο.

Καταλυτικό ρόλο έπαιξε η αναζήτηση μου για διαμονή, ξεκινώντας μια γνωριμία από μακριά, με τον Βαγγέλη, συνομήλικο σχεδόν και ιδιοκτήτη των δωματίων στη χώρα. Δεν υπάρχουν και πολλά άλλωστε, γύρω στα 8 τον αριθμό, οπότε αν κάποιος έχει σκοπό να επισκεφτεί το μικρό και άγνωστο αυτό νησάκι, πρέπει να προνοήσει.

Έχοντας βρει πλέον άκρη μου απέμενε το δύσκολο κομμάτι, να συνδυάσω ακτοπλοϊκά και αεροπορικά δηλαδή, εμπλέκοντας αναγκαστικά στο πρόγραμμα τις γειτονικές Σάμο και Ικαρία. Δεν έβγαινε αλλιώς, μιας και όταν δεν έχεις αρκετές ημέρες στη διάθεση σου οι βόλτες στην άγονη γραμμή είναι εξ ορισμού πολύ δύσκολες.



Μέρα πρώτη:

Τα σχέδια που με κόπο είχα χτίσει όλες αυτές τις ημέρες όμως, ήρθαν να ανατρέψουν οι καιρικές συνθήκες, καθιστώντας απαγορευτική τη μετάβαση μου στη Θύμαινα μια μέρα νωρίτερα όπως είχε το πλάνο μου, οδηγώντας με τελικά στο νησί το απογευματάκι, μεταβαίνοντας εκεί με το πλοίο της γραμμής από τους γειτονικούς Φούρνους:

Η διαδρομή δε θα ‘ταν μεγαλύτερη από 10 λεπτά, εξάλλου μιλάμε για απέναντι λιμάνια, θυμίζοντας μου τη διαδρομή του Σχοινούσα – Ηρακλειά λίγα χρόνια πριν:

Το νησάκι των 90 περίπου κατοίκων το χειμώνα άρχισε να αποκαλύπτεται μπροστά μου:

Ο Βοριάς συνέχιζε να μας χτυπάει κουνώντας το πλοίο (που κουνάει πάντα) ακόμα και εντός του λιμανιού:

Ευτυχώς δεν αργήσαμε να δέσουμε λίγα λεπτά μετά:

Ο Βαγγέλης με περίμενε να με καλωσορίσει, αλλά και να με κατατοπίσει στο δωμάτιο λίγο πιο πάνω ανεβαίνοντας μερικά σκαλοπάτια:

Ήπιαμε έναν ελληνικό για το καλωσόρισμα στο καφενείο με την υπέροχη θέα:

Αναχωρώντας λίγο μετά με το αυτοκίνητο για μια σύντομη βόλτα. Ήξερα ότι δεν είχα παρά μόνο λίγες ώρες με το φως της ημέρας στο νησί και ήθελα να δω ότι προλαβαίνω. Ο Βαγγέλης ανέλαβε το ρόλο του ξεναγού αυτόκλητα, λέγοντας μου παράλληλα πόσο στεναχωρημένος είναι που δε πρόλαβα να πάω από τη προηγούμενη για να έχω χρόνο να δω το νησί. Έχοντας απέναντι μου αυτή τη φορά τους Φούρνους :

Μπήκαμε στο χωματόδρομο με κατεύθυνση το Θυμαινάκι, την ακατοίκητη νησίδα δίπλα στη Θύμαινα, μαθαίνοντας παράλληλα πολύ χρήσιμες πληροφορίες για το νησί:

Φτάσαμε με κόπο ως τη παραλία του Αγίου Νικολάου με το ομώνυμο εκκλησάκι και τα καθαρά νερά της:

Ο δρόμος είναι δύσκολος και σίγουρα δεν ενδείκνυται για καλό αυτοκίνητο:

Ακολούθως αφού ξαναβγήκαμε στον πρόσφατα κατασκευασμένο κεντρικό, κατευθυνθήκαμε προς τη πιο γνωστή παραλία του νησιού όπου θα με άφηνε, τη Κεραμειδού:

Στη παραλία υπάρχει μια μικρή προβλήτα για να δένουν τα σκάφη, εκδρομικά και μη:

Αλλά και η πιο γνωστή ψαροταβέρνα του νησιού (με τρία ενοικιαζόμενα δωμάτια από πάνω), για την οποία έρχεται κόσμος από απέναντι με σκαφάκια και βάρκες, εκδρομείς, σκαφάτοι κτλ, για να δοκιμάσουν τα θαλασσινά εδέσματα της, μιας και το νησί αποτελεί γνωστό ψαρότοπο:

Καθισμένοι στη πραλία με την υπέροχη θέα της:

Δυστυχώς είχα φτάσει αργά και δε προλάβαινα τη κουζίνα ανοικτή, με το ζόρι πρόλαβα τη ταβέρνα και μιας και το κρύο ήταν αρκετό και δεν υπήρχε περίπτωση να βουτήξω, παράγγειλα μια μπύρα πιάνοντας τη κουβέντα με τις ιδιοκτήτριες αλλά και τον άνθρωπο που με σέρβιρε, μαθαίνοντας αργότερα στο χωριό ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν 91 χρονών!

(Γενικότερα η Θύμαινα είναι ακόμα ένα μέρος που φημίζεται για τη μακροζωία του, μαζί με τη ξακουστή στο τομέα αυτό Ικαρία. Βέβαια οι Θυμαινιώτες εικάζουν ότι αυτοί έχουν τα πρωτεία).

Η ώρα κόντευε επτά, οπότε αναχώρησα για να προλάβω να δω και το υπόλοιπο χωριό. Για ακόμα μια φορά την ίδια μέρα ανέβηκα τα πολλά σκαλοπάτια που οδηγούσαν προς το κεντρικό δρόμο:

Βλέποντας από ψηλά τη Κεραμειδού:

Αλλά πλησιάζοντας στο κεντρικό και όλο το χωριό:

Προχώρησα μέσω του χωματόδρομου προκειμένου να μη κάνω το γύρο και να βγω άμεσα στη κατοικημένη περιοχή:

Πλησιάζοντας στα σπίτια του οικισμού, πλαισιωμένα τα πιο ακριανά από τις κλασσικές αναβαθμίδες και τα ελαιόδεντρα:

Έφτασα ως το εκκλησάκι πάνω από το νεκροταφείο:

Χωρίς να παραλείψω να βγω μια χαρακτηριστική φωτογραφία:

Στη συνέχεια προχώρησα προς τα κάτω, περνώντας και από τη καντίνα του νησιού. Είναι ένα από τα μέρη στα οποία μπορεί κάποιος να πιει το ποτό του το βράδυ, πέρα από τα δύο καφενεία.

Συνέχισα τη βόλτα μου στα ενδότερα του οικισμού βλέποντας και φωτογραφίζοντας τα όμορφα σπιτάκια, τις γειτονιές, τα σκαλοπάτια και τις πλατείες:

Το μονοπάτι με έβγαλε μέχρι την επάνω πλατεία όπου βρίσκεται η κεντρική εκκλησία:

Με την Αιγαιοπελαγίτικη θέα στο κόλπο της Θύμαινας και τους Φούρνους:

Συνέχισα προς το λιμάνι:

Ανεβαίνοντας αυτή τη φορά προς την άλλη μεριά:

Οι κάτοικοι του νησιού ήταν όλοι ευγενέστατοι, καλησπερίζοντας με και πιάνοντας μου τη κουβέντα αρκετές φορές κάτι που μ’ έκανε να νιώσω ακόμη μεγαλύτερη οικειότητα, ένα στοιχείο που αν μη τι άλλο χαρακτηρίζει τη Θύμαινα έτσι κι αλλιώς:

Αφιέρωσα λίγο ακόμα χρόνο στη βόλτα μου, προκειμένου να εκπληρωθεί κάθε φωτογραφικό απωθημένο:

Ακόμα και σε τέτοια μέρη άλλωστε υπάρχουν ευκαιρίες:

Προτού σταμπάρω το καλύτερο τραπέζι του καφενείου πάνω απ’ το λιμανάκι προκειμένου να ξεδιψάσω:

Ένα μαγαζί σήμα κατατεθέν της Θύμαινας, που το βράδυ περνούσε απ’ αυτό όλος ο κόσμος:

Η πείνα ήρθε άμεσα όπως είναι λογικό, δίνοντας έτσι τη παραγγελία για τα εκλεκτά και πολύ φρέσκα μεζεδάκια:

Έμεινα εκεί ως αργά το βράδυ, απολαμβάνοντας τις μπυρίτσες μου, συζητώντας παράλληλα με τους ντόπιους και γελώντας για τον άτυπο «ανταγωνισμό» τους με τους γειτονικούς Φούρνους. Τους θεωρούνε πολύ τουριστικούς, αλλά και τους ανθρώπους εκμεταλλευτές, παρόλο βέβαια που είναι όλοι συγγενείς μεταξύ τους. Που να ‘ξεραν οι καημένοι τι γίνεται σε άλλα μέρη ανά την Ελλάδα…

Έκανα μια μικρή βόλτα και κοιμήθηκα σχεδόν ευτυχισμένος που βίωνα ακόμα ένα τόσο μικρό νησάκι της άγονης γραμμής.



Μέρα δεύτερη:


Μέρα; Ποια μέρα;

Εγερτήριο στις 7 και μισή το πρωί και καφεδάκι στο καφενείο. Ήταν βλέπετε τα ωράρια που δεν ευνοούσαν αυτή την εκδρομή με τίποτα, καθώς έπρεπε στις 8 και μισή να αναχωρήσω με το γνωστό πλοίο για Ικαρία. Πάλι καλά να λέω που κατάφερα και πήγα έστω για τόσο λίγο.

Η τελευταία βόλτα λίγο πριν τον απόπλου μου χάρισε εξαιρετικές πρωινές λήψεις:

Που υπό το φως και τον ήλιο της ημέρας ήταν πολύ καλύτερες από τις χθεσινές:

Η «Μεγαλόχαρη» δεν άργησε να σφυρίξει κάνοντας την εμφάνιση της:

Μπήκα στην ουρά προς επιβίβαση μαζί με μερικούς από τους μόνιμους κάτοικους, ηλικιωμένους ως επί το πλείστον, οι οποίοι αναχωρούσαν προς επίσκεψη στο νοσοκομείο της Ικαρίας, κάνοντας με να πάρω μια μικρή γεύση από τις δυσκολίες της άγονης γραμμής:

Πρώτη φορά μπήκα σε πλοίο και δε μου έγινε καν έλεγχος εισιτηρίου, δίνοντας μου ακόμα ένα σημάδι της οικειότητας του μέσου με τους μόνιμους κατοίκους:

Άφησα πίσω μου τη Θύμαινα με χαμόγελο, όχι μόνο γιατί κατάφερα τελικά να τη δω όπως έπρεπε, με διανυκτέρευση, αλλά και γιατί είδα ένα τέτοιο μέρος, ένα νησί που σε παραπέμπει σε χρόνια και εικόνες που δε συναντάς πλέον μέσα και κοντά στα αστικά κέντρα. Εικόνες νησιώτικες, πρόσωπα χαμογελαστά, φιλόξενα, μιας άλλης ζωής. Ένα νησί από τα αρκετά πλέον αυτής της σπάνιας λίστας, το καθένα όμως με το δικό του χαρακτήρα.

Δε ξέρω αν θα επιστρέψω, γι’ αυτό δε λέω και μεγάλες κουβέντες. Όσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή. Είμαι πάντως διαθέσιμος με χαρά να το ξανακάνω...

 

[Smaragda53]

΄Ενας μικρός παράδεισος, ούτε που ήξερα ότι υπάρχει!

 

[psilos3]

΄Ενας μικρός παράδεισος, ούτε που ήξερα ότι υπάρχει!

Είναι νησιά που αγνοεί ο περισσότερος κόσμος, από αυτά που μου αρέσουν να «κυνηγάω»να δω.
Ακόμα και οι επισκέπτες - εκδρομείς από τη γειτονική Ικαρία κατευτύνονται προς τους Φούρνους αλλά ποτέ κανένας προς τη Θύμαινα.
Ωραία, λιτά, φιλόξενα...