hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.164
- Likes
- 14.535
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Η ιστορία διδάσκει…
Μια λωρίδα γης στο κέρας της Αφρικής. Αυτό είναι η Ερυθραία.
Από κεί και πέρα σιωπή.
Μία από τις πιο μυστικοπαθείς χώρες του κόσμου. Το άγνωστο.
Μ’όνομα ελληνικό εμπνευσμένο από την Ερυθρά Θάλασσα που βρέχει τις ακτές της.
Μόνο γενικότητες γνώριζα: για την ιταλική αποικιοκρατία, το γάμο και το αιματηρό διαζύγιο το 1993 με την Αιθιοπία, που την κατέστησε ένα από τα νεώτερα ανεξάρτητα κράτη με διαλυμένες όμως υποδομές, θάνατο κι εξορία.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια με την Αιθιοπία. Ορκισμένοι εχθροί, σε μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση, για διαφιλονικούμενες συνοριακές περιοχές. Όχι ότι και με τους λοιπούς γείτονες τα πάει καλύτερα…
Ως εκ τούτου η τουριστική ανάπτυξη δεν αποτελεί προτεραιότητα κι η Ερυθραία φαίνεται καταδικασμένη να ζει στην περίκλειστη σκληρή της πραγματικότητα.
Η ανεξαρτησία δημιούργησε “εθνική περηφάνεια” όμως δεν έφερε το θαύμα.
Συστάθηκε εθνοσυνέλευση (αποκλειστικά από μέλη του Λαϊκού Μετώπου για τη Δημοκρατία και για τη Δικαιοσύνη), που εξέλεξε πρόεδρο κι επικύρωσε σύνταγμα. Αυτό δεν τέθηκε ποτέ σε εφαρμογή, οι εκλογές που είχαν προγραμματιστεί αναβλήθηκαν επ' αόριστον και σήμερα κυβερνά το ένα και μοναδικό κόμμα.
Το κράτος έχει πάρει τον έλεγχο του συνόλου των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Οι διακοπές ρεύματος, οι ελλείψεις τροφίμων, η εκτόξευση των τιμών, η μαύρη αγορά, τα δελτία είναι η καθημερινή ρουτίνα.
Μια ματιά στα ράφια των “μινι μαρκετ” ήταν η απτή απόδειξη για μας τους δύσπιστους. Το βρεφικό γάλα ακριβότερο από τη χώρα μας, το ίδιο κι ένα πακέτο μακαρόνια ιταλικής προέλευσης. Η ταπεινή μακαρονάδα, είδος πολυτελείας. Κι αυτά με κατά κεφαλήν ΑΕΠ στον πάτο της διεθνούς λίστας. Ο κόσμος κυκλοφορεί πεζή, με ποδήλατα ή ζωήλατα. Τα αυτοκίνητα είναι λίγα, άλλωστε τα καύσιμα είναι δυσανάλογα ακριβά.
Σαν να μην έφτανε αυτό, η ελευθερία έκφρασης είναι ανύπαρκτη και τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται κουρελόχαρτα. Αυτό προέκυψε όταν οι ηρωικοί αντάρτες μετατράπηκαν σε στερεότυπους δικτάτορες, ακυρώνοντας τις ελπίδες για δημοκρατία, περιορίζοντας την ελευθερία του λόγου στο όνομα της προστασίας της εθνικής ασφάλειας.
Αποτέλεσμα; Η Ερυθραία έχει κερδίσει το “αξιοζήλευτο” παρατσούκλι «Η Βόρεια Κορέα της Αφρικής».
Οι κάτοικοι της Ερυθραίας έχουν αναγάγει τη λιτότητα και την αυτάρκεια σε “τέχνη” κι υπομένουν σιωπηλά, με αξιοπρέπεια κι ανθεκτικότητα προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο.
Η φτώχεια κι η καταπίεση δεν κάνει όμως το κόσμο να χάσει το κέφι για ζωή. Θα χορέψουν, θα βολτάρουν στη passeggiata της Asmara και θα πιούν το macchiato τους. Γιατι η ιταλική κατοχή άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στη γωνιά αυτή της Αφρικής.
Ο αλλοδαπός επισκέπτης θα νοιώσει παράδοξα ασφαλής για αφρικανική χώρα κυκλοφορώντας άφοβα ακόμα και το βράδυ, θα είναι ευπρόσδεκτος σαν κάποιοι του ανοίξουν το σπιτικό για να τον τρατάρουν ένα καφέ, θα γνωρίσει ένα ήρεμο φιλόξενο λαό. Την ανελευθερία θα την βιώσει έμμεσα σαν διαπιστώσει ότι δεν είναι όλες οι περιοχές της χώρας προσβάσιμες και χρειάζονται ειδικές άδειες για να μετακινηθεί.
Από την Piccola Roma όπως χαρακτηρίζεται η πρωτεύουσα Asmara, όπου οι άνθρωποι ανεξάρτητα από την κατάσταση της οικονομίας είναι εμφανώς bon vivants και εκλαμβάνουν τη dolce vita πολύ στα σοβαρά...
ως τις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας με την μισοκατεστραμμένη πόλη της Massawa που αποπνέει οθωμανικές επιρροές...
ως τα βουνά με τα χωριά, τις πόλεις, τα μοναστήρια όπου ο χρόνος δείχνει να έχει σταματήσει...
στα χαμόγελα των παιδιών...
στην αφτιασίδωτη γοητεία…
στα σκαμμένα πρόσωπα των ηλικιωμένων...
μέχρι την ιεροτελεστία και τα αρώματα του φρεσκοψημμένου καφέ...
...η Ερυθραία είναι μια παραδοξότητα, ένα μυστήριο, που σου αφήνει στη ψυχή μια ανεξήγητη γλύκα ανάμικτη με πίκρα και προβληματισμό.
Καλωσορίσατε στο οδοιπορικό μας στην “Άγνωστη” του κέρατος της Αφρικής.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων τον φίλο συνταξιδιώτη babaduma, πρώτον για την εξαιρετική παρέα στο οδοιπορικό αυτό και δεύτερον για την συμβολή του στην συγγραφή αυτή της ιστορίας.
Το οφείλαμε σ’αυτή τη μικρή, σχεδόν αφανή χώρα.
Μια λωρίδα γης στο κέρας της Αφρικής. Αυτό είναι η Ερυθραία.
Από κεί και πέρα σιωπή.
Μία από τις πιο μυστικοπαθείς χώρες του κόσμου. Το άγνωστο.
Μ’όνομα ελληνικό εμπνευσμένο από την Ερυθρά Θάλασσα που βρέχει τις ακτές της.
Μόνο γενικότητες γνώριζα: για την ιταλική αποικιοκρατία, το γάμο και το αιματηρό διαζύγιο το 1993 με την Αιθιοπία, που την κατέστησε ένα από τα νεώτερα ανεξάρτητα κράτη με διαλυμένες όμως υποδομές, θάνατο κι εξορία.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια με την Αιθιοπία. Ορκισμένοι εχθροί, σε μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση, για διαφιλονικούμενες συνοριακές περιοχές. Όχι ότι και με τους λοιπούς γείτονες τα πάει καλύτερα…
Ως εκ τούτου η τουριστική ανάπτυξη δεν αποτελεί προτεραιότητα κι η Ερυθραία φαίνεται καταδικασμένη να ζει στην περίκλειστη σκληρή της πραγματικότητα.
Η ανεξαρτησία δημιούργησε “εθνική περηφάνεια” όμως δεν έφερε το θαύμα.
Συστάθηκε εθνοσυνέλευση (αποκλειστικά από μέλη του Λαϊκού Μετώπου για τη Δημοκρατία και για τη Δικαιοσύνη), που εξέλεξε πρόεδρο κι επικύρωσε σύνταγμα. Αυτό δεν τέθηκε ποτέ σε εφαρμογή, οι εκλογές που είχαν προγραμματιστεί αναβλήθηκαν επ' αόριστον και σήμερα κυβερνά το ένα και μοναδικό κόμμα.
Το κράτος έχει πάρει τον έλεγχο του συνόλου των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Οι διακοπές ρεύματος, οι ελλείψεις τροφίμων, η εκτόξευση των τιμών, η μαύρη αγορά, τα δελτία είναι η καθημερινή ρουτίνα.
Μια ματιά στα ράφια των “μινι μαρκετ” ήταν η απτή απόδειξη για μας τους δύσπιστους. Το βρεφικό γάλα ακριβότερο από τη χώρα μας, το ίδιο κι ένα πακέτο μακαρόνια ιταλικής προέλευσης. Η ταπεινή μακαρονάδα, είδος πολυτελείας. Κι αυτά με κατά κεφαλήν ΑΕΠ στον πάτο της διεθνούς λίστας. Ο κόσμος κυκλοφορεί πεζή, με ποδήλατα ή ζωήλατα. Τα αυτοκίνητα είναι λίγα, άλλωστε τα καύσιμα είναι δυσανάλογα ακριβά.
Σαν να μην έφτανε αυτό, η ελευθερία έκφρασης είναι ανύπαρκτη και τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται κουρελόχαρτα. Αυτό προέκυψε όταν οι ηρωικοί αντάρτες μετατράπηκαν σε στερεότυπους δικτάτορες, ακυρώνοντας τις ελπίδες για δημοκρατία, περιορίζοντας την ελευθερία του λόγου στο όνομα της προστασίας της εθνικής ασφάλειας.
Αποτέλεσμα; Η Ερυθραία έχει κερδίσει το “αξιοζήλευτο” παρατσούκλι «Η Βόρεια Κορέα της Αφρικής».
Οι κάτοικοι της Ερυθραίας έχουν αναγάγει τη λιτότητα και την αυτάρκεια σε “τέχνη” κι υπομένουν σιωπηλά, με αξιοπρέπεια κι ανθεκτικότητα προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο.
Η φτώχεια κι η καταπίεση δεν κάνει όμως το κόσμο να χάσει το κέφι για ζωή. Θα χορέψουν, θα βολτάρουν στη passeggiata της Asmara και θα πιούν το macchiato τους. Γιατι η ιταλική κατοχή άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στη γωνιά αυτή της Αφρικής.
Ο αλλοδαπός επισκέπτης θα νοιώσει παράδοξα ασφαλής για αφρικανική χώρα κυκλοφορώντας άφοβα ακόμα και το βράδυ, θα είναι ευπρόσδεκτος σαν κάποιοι του ανοίξουν το σπιτικό για να τον τρατάρουν ένα καφέ, θα γνωρίσει ένα ήρεμο φιλόξενο λαό. Την ανελευθερία θα την βιώσει έμμεσα σαν διαπιστώσει ότι δεν είναι όλες οι περιοχές της χώρας προσβάσιμες και χρειάζονται ειδικές άδειες για να μετακινηθεί.
Από την Piccola Roma όπως χαρακτηρίζεται η πρωτεύουσα Asmara, όπου οι άνθρωποι ανεξάρτητα από την κατάσταση της οικονομίας είναι εμφανώς bon vivants και εκλαμβάνουν τη dolce vita πολύ στα σοβαρά...
ως τις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας με την μισοκατεστραμμένη πόλη της Massawa που αποπνέει οθωμανικές επιρροές...
ως τα βουνά με τα χωριά, τις πόλεις, τα μοναστήρια όπου ο χρόνος δείχνει να έχει σταματήσει...
στα χαμόγελα των παιδιών...
στην αφτιασίδωτη γοητεία…
στα σκαμμένα πρόσωπα των ηλικιωμένων...
μέχρι την ιεροτελεστία και τα αρώματα του φρεσκοψημμένου καφέ...
...η Ερυθραία είναι μια παραδοξότητα, ένα μυστήριο, που σου αφήνει στη ψυχή μια ανεξήγητη γλύκα ανάμικτη με πίκρα και προβληματισμό.
Καλωσορίσατε στο οδοιπορικό μας στην “Άγνωστη” του κέρατος της Αφρικής.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων τον φίλο συνταξιδιώτη babaduma, πρώτον για την εξαιρετική παρέα στο οδοιπορικό αυτό και δεύτερον για την συμβολή του στην συγγραφή αυτή της ιστορίας.
Το οφείλαμε σ’αυτή τη μικρή, σχεδόν αφανή χώρα.
Με έπιασε μια νοσταλγία για τα παλιότερα ταξίδια. Άλλωστε δεν έχει γραφτεί κάτι στο φόρουμ μας για την ταλαίπωρη αυτή χώρα οπότε μέσω του κειμένου και των φωτογραφιών είναι μια ευκαιρία να τη συστήσω σε όσους θέλουν να την γνωρίσουν. Τώρα να πάνε…. δεν ψυχανεμίζομαι να ήθελαν πολλοί
