Ερυθραία Μια άγνωστη στο κέρας της Αφρικής

[maιra1]

ως προς τι ο πληθυντικός καλή μου φίλη;
Είναι από τα ομορφότερα πράγματα για μένα να μην κρατώ εικόνες κι εντυπώσεις από περιοχές του κόσμου λιγότερο γνωστές για τον εαυτό μου μόνο αλλά να τις μοιράζομαι με εκλεκτή παρέα!.

....Επειδή έχει μεσολαβήσει μεγάλο διάστημα από την τελευταία "συνομιλία"...μα γι'αυτή την ομορφιά σ' ευχαριστώ(...ενικός) κυρίως δε όταν το μοίρασμα δεν είναι αυτονόητο για όλους

 

[Anas Tassos]

Έχεις απόλυτο δίκιο σ'αυτό που γράφεις και μάλιστα υπάρχει κι ελληνορθόδοξη εκκλησία αλλά δεν την εντοπίσαμε. Έλληνες δεν συναντήσαμε και με την οικονομική κατάσταση εκεί δεν ξέρω αν είναι και το πλέον ευνοϊκό περιβάλλον για επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Πράγματι κρίμα είναι διότι η Ελληνική κοινότητα της Ερυθραίας ήταν ακμαία (ιδίως μεταξύ 1950 και 1960) και τόσο η εκκλησία όσο και τα μεγαλοπρεπή κοινοτικά κτίρια αποτελούν αξιοθέατα. Που συγκινούν ακόμα περισσότερο καθώς πλέον η κοινότητα δεν υπάρχει.. Θα ψάξω τις φωτογραφίες μου του 2002 και αν μπορέσω να τις κάνω ψηφιακές ίσως και να γράψω κάτι. Αλλά που, τώρα που ήρθα εγώ το θέμα πάλιωσε...
Πάντως πολύ ωραίες οι φωτογραφίες του δίδυμου καθώς και η ταξιδιωτική ματιά τους. Με συγκίνησε η ιστορία τους για την Ερυθραία γιατί τότε που πήγα ήταν σε πολύ διαφορετική κατάσταση.

 

[Anas Tassos]

Τώρα που ξανα-διάβασα όλη αυτή την ιστορία μου προέκυψε και πάλι μια νοσταλγία για την Ερυθραία. Είναι τόσο ωραία η ιστορία σας και οι φωτογραφίες σας φοβερό ντοκιμαντέρ.
Εγώ πήγα επί αναλογικής εποχής, το 2002. Πάντως βρήκα και μερικές φωτογραφίες με τα ίχνη των Ελλήνων και θα τις δημοσιεύσω.
Νομίζω στο νήμα "Ότι θυμίζει Ελλάδα.." Ή μήπως θέλετε και εδώ στην ιστορία σας?
Πάντως το ξεκαθαρίζω αυτό με τους Έλληνες της Ερυθραίας είναι κάτι που συγκινεί αλλά δεν είναι το κυριότερο για τον ταξιδιώτη. Είναι όλο το σκηνικό και όλος ο λαός αυτού του τόπου που με κατέκτησε και εμένα, όπως και οι δυο σας το περιγράφετε θαυμάσια.

 

[Anas Tassos]

Τώρα που ξανα-διάβασα όλη αυτή την ιστορία μου προέκυψε και πάλι μια νοσταλγία για την Ερυθραία. Είναι τόσο ωραία η ιστορία σας και οι φωτογραφίες σας φοβερό ντοκιμαντέρ.
Εγώ πήγα επί αναλογικής εποχής, το 2002. Πάντως βρήκα και μερικές φωτογραφίες με τα ίχνη των Ελλήνων και θα τις δημοσιεύσω.
Νομίζω στο νήμα "Ότι θυμίζει Ελλάδα.." Ή μήπως θέλετε και εδώ στην ιστορία σας?
Πάντως το ξεκαθαρίζω αυτό με τους Έλληνες της Ερυθραίας είναι κάτι που συγκινεί αλλά δεν είναι το κυριότερο για τον ταξιδιώτη. Είναι όλο το σκηνικό και όλος ο λαός αυτού του τόπου που με κατέκτησε και εμένα, όπως και οι δυο σας το περιγράφετε θαυμάσια.

Τελικά δημοσίευσα κάτι στο thread Ελλάδα στον κόσμο, νομίζω καλύτερα θα το δουν εκεί.
Όμως συγχαρητήρια και πάλι. Για την αφήγηση και ιδίως για τις φωτογραφίες, η Ερυθραία είναι φωτογενής αλλά μετράει και η ματιά του φωτογράφου που βρίσκει το θέμα.
Τώρα καθώς το έθεσε και ο fotast και επειδή το έψαξα, το 2018 που έκανα μεγάλο ταξίδι στην Ανατολική Αφρική, θα σας γράψω ότι υπάρχουν πληροφορίες για τις Ελληνικές κοινότητες από δυο αξιόλογες πηγές.
Αφενός από τον Ελληνοαυστραλό ταξιδιώτη Νικ Ντάλας, που γράφει σε blog
και αφετέρου από το Μυτιληνιό Αντώνη Χαλδαίο που έχει κάνει έρευνες για τους Έλληνες στην Αφρική. Έχει δημοσιεύσει πολλά λεπτομερή βιβλία (δεν έχω διαβάσει κανένα!, μόνο αποσπάσματα αλλά έχει FB).
Και μια λεπτομέρεια. Η φωτο κάτω από τη λεζάντα
"Γοητευτικές βίλλες με έντονο Ιταλικό χρώμα" στο Κερέν
εικονίζει τη Βιβλιοθήκη, κομψό Ιταλικό οικοδόμημα, δίκαια φημισμένο.

 

[Thalassaki]

Ξεκίνησα χθες βράδυ να διαβάζω το οδοιπορικό σου σε αυτήν την άγνωστη άκρη της Αφρικής κυρίως από περιέργεια χωρίς να έχω ιδέα τι με περιμένει.

Η πρώτη σελίδα αρχίζει να τραβά την προσοχή μου για τη συνέχεια .Τα μάτια μου ρουφάνε εικόνες και διήγηση προκαλώντας τον θαυμασμό μου.Είσαι πραγματικά χαρισματικός άνθρωπος!
Στο μυαλό μου σκέψεις τριγυρνάνε σκέψεις για την δυσκολία του εγχειρήματος αλλά και δέος για όλα αυτά τα χαμογελαστά πρόσωπα που μοναδικά στόχευσες και αποτύπωσες με τον πιο συναρπαστικό τρόπο.

Αυτές δεν είναι απλά φωτογραφίες , είναι τέχνη!

Άνθρωποι! Χαμόγελα ! Βλέμματα που διηγούνται βουβά σε μιά μόνο στιγμή!

Πόσος πλούτος και ομορφιά!

Με θαμπώνουν οι εικόνες ή τα μάτια μου υγράνθηκαν;

Πόση χαρά μπορεί να νοιώσει κάποιος φτιάχνοντας έναν καφέ για να σε φροντίσει;
Αυτό το κορίτσι μοιάζει λες και μόλις του χάρισε κάποιος ένα μονόπετρο.Το όνειρο πολλών δυτικών καλοζωισμένων κοριτσιών της ηλικίας της. Και όμως, αυτή χαμογελάει γιατί απλά φτιάχνει καφέ να προσφέρει!

Σταματώ μπροστά σε δυο χαμογελαστά μάτια που με κοιτάζουν πονηρά κρατώντας αγκαλιά ένα νεογέννητο κατάλευκο κατσικάκι, το ίδιο κατάλευκο με το χαμόγελό του.Στέκομαι! Θέλω να το πάρω αγκαλιά !

Αυτό το αγόρι που να βρίσκεται τώρα που μεγάλωσε άραγε? Ίσως κάπου πολύ κοντά σε εμάς τους Ευρωπαίους, τους προνομιούχους,αναζητώντας το δικαίωμα να ζήσει , να σπουδάσει, να δημιουργήσει να προσφέρει, παλεύοντας καθημερινά να επιβιώσει μέσα στην αγριάδα των πολιτισμένων! Σε ποια βάρκα να μπήκε , σε ποια ερημική ακτή να βγήκε κουβαλώντας τις ελπίδες του? Κανείς δεν μπορεί να ξέρει.....

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και συνεχίσω .Το μπακάλικο με κάνει να χαμογελώ. Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο πολλών αυθεντικών χωριών της Αφρικής. Πουλάνε τα πάντα ,ξεσκονίζουν τα ράφια πολλές φορές τη μέρα και περιμένουν καρτερικά τους πελάτες που θα μπουν να ζητήσουν ένα μοναδικό αγαθό μετρώντας τα κέρματα που κρατούν στις ροζιασμένες χούφτες τους. Κι εμείς σκεφτόμαστε πόσες επαναχρησιμοποιήσιμες σακούλες πρέπει να μην ξεχάσουμε να ρίξουμε στο πορτπαγκάζ το Σάββατο πριν την επιδρομή μας στο σούπερ μάρκετ!

Πλημμυρίζουν τα μάτια μου φωτεινά χρώματα από τα ανάλαφρα υφάσματα που τυλίγουν τα σοκολατένια σώματα και κυλάω πιο κάτω τον κέρσορα.....

Ένα βλέμμα με μαχαιρώνει απευθείας στο στέρνο! Δυο τεράστια παραπονεμένα μάτια με βρώμικα σουφρωμένα χείλια με πονάνε βαθιά και μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια.
Με καθηλώνουν! Με κάνουν να ντρέπομαι και να θυμώνω!

Παγώνω και μένω δεν ξέρω για πόση ώρα αποκλειστικά να κοιτάζω θαμπά αυτή και μόνο την εικόνα. Κλαίω! Δεν αντέχω και δεν θέλω να συνεχίσω. Απλά στεκομαι υπνωτισμένη και χάνομαι ......
Σε ευχαριστώ που με έκανες να κλάψω!
Όταν θα βρω τη δύναμη θα συνεχίσω να σε διαβάζω!

 

[Smaragda53]

Τι ιστοριάρα κι αυτή! Τι άνθρωποι ωραίοι! Παρατηρώ δε ότι όσο μεγαλύτερη η φτώχεια, τόσο πιο φωτεινά τα χρώματα των ρούχων. Ενώ στη Γερμανία φοράνε όλοι μαύρα!