Πακιστάν "Μη ξεχάσεις ν'αγοράσεις σεντόνια και πετσέτες για τα προικιά!" (by hydronetta & isabelle)

[Yorgos]

Απορία σύντροφε hydronetta: Αυτοί οι εξαιρετικοί δρόμοι έγιναν πότε και από ποιους;

Eπίσης, σε ό,τι αφορά τους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας, με έπεισα ότι αξίζουν τον κόπο όταν βρήκα αυτό:
http://insider.pk/travel/tourism/list-prominent-archeological-sites-pakistan/

 

[hydronetta]

Απορία σύντροφε hydronetta: Αυτοί οι εξαιρετικοί δρόμοι έγιναν πότε και από ποιους;

Eπίσης, σε ό,τι αφορά τους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας, με έπεισα ότι αξίζουν τον κόπο όταν βρήκα αυτό:
http://insider.pk/travel/tourism/list-prominent-archeological-sites-pakistan/

Aυτός που βλέπεις είναι ο Karakoram highway
Οι αρχαιολογικοί χώροι έχουν μακρά ιστορία. Πόσο εντυπωσιακοί είναι δεν ξέρω. Από τα Taxila δεν γοητεύτηκα αλλά με 40 βαθμούς κάτω από τον ήλιο τι περιμένεις

 

[panius]

Την κοπελιά την έχω δει σίγουρα σε μπόλυγουντ ταινία... ξέρεις ποια είναι;;;

 

[hydronetta]

Την κοπελιά την έχω δει σίγουρα σε μπόλυγουντ ταινία... ξέρεις ποια είναι;;;

Αν εννοείς την Deepika Padukone (ω ναι ανερυθρίαστα δηλώνω ότι εχω δει μπόλικο Bollywood) της μοιάζει πολύ αλλά δεν νομίζω ότι είναι αυτή. Δεν ξέρω αν οι ινδοί μπαίνουν στον κόπο να κάνουν διαφημιστικά στο Πακιστάν.
Κι επειδή είσαι του Bollywood: Priyanka Chopra

 

[panius]

Δεν πήγε το μυαλό μου στο Ντεπικάκι, όχι. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν το Κατρινάκι, αλλά ούτε... θα την βρω όμως πού θα μου πάει... έχει χαρακτηριστικό χαμόγελο... καιρό έχω να δω ένα καλό 3ωρο μπόλυγουντ τώρα που το σκέφτομαι... αν έχεις κάτι καλό τελευταίας σοδιάς να προτείνεις, στείλε... χεχε...

Μπάι δε γουέι, στις τελευταίες σου φωτογραφίες βλέπω ξανθομπαμπούρικα παιδάκια. Μάλλον πλησιάζετε στους Κάλας που έχω διαβάσει ότι είναι ξανθοί και γαλανομάτηδες...

 

[hydronetta]

Δεν πήγε το μυαλό μου στο Ντεπικάκι, όχι. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν το Κατρινάκι, αλλά ούτε... θα την βρω όμως πού θα μου πάει... έχει χαρακτηριστικό χαμόγελο... καιρό έχω να δω ένα καλό 3ωρο μπόλυγουντ τώρα που το σκέφτομαι... αν έχεις κάτι καλό τελευταίας σοδιάς να προτείνεις, στείλε... χεχε...
Μπάι δε γουέι, στις τελευταίες σου φωτογραφίες βλέπω ξανθομπαμπούρικα παιδάκια. Μάλλον πλησιάζετε στους Κάλας που έχω διαβάσει ότι είναι ξανθοί και γαλανομάτηδες...

Στοκ υπάρχει από ταινίες. Θα πρέπει να δω τη λίστα μου.
Ακόμα απέχουμε από τους Καλάς. Είμαστε βορειοανατολικά. Οι Καλας είναι προς Αφγανιστάν. Μύθος το περί ξανθού γαλανομάτικου. Απ´ολα έχει ο μπαξές και κυριως μελαχροινούς.

 

[dpapatsimpas]

Στο μυαλό μου τα είχα πλάσει υπερμεγέθη πλάσματα με βαρύ μακρύ τρίχωμα κι αυτό που έβλεπα ίσα που μου θύμισε περισσότερο γελάδες με εξτένσιονς.

Θα πρεπει να μπει στη wikipedia ως ο ορισμος της λεξης γιακ...Απιστευτη χωρα,παρεξηγημενη στο επακρο

 

[hydronetta]

Θα πρεπει να μπει στη wikipedia ως ο ορισμος της λεξης γιακ...Απιστευτη χωρα,παρεξηγημενη στο επακρο

Θα συμφωνήσω ως προς το πρώτο με
Ως προς το δεύτερο… με . Εχεις απόλυτο δίκιο. Κι εγώ που που πήγα τελικά, το πάλεψα αρκετά μέσα μου πριν. Να'ναι καλά η ξεροκεφαλιά κι η παρορμητικότητά μου

 

[isabelle]

Δεκαοχτώ μέρες σάλπαρα στο Αιγαίο, και στο μεταξύ το γουρουνάκι διέσχισε φωτοσυγγραφικά το μισό Βόρειο Πακιστάν! Και να που τώρα, διαβάζοντας την ιστορία, όλα μέσα μου μπερδεύονται γλυκά, το κάστρο της Αστροπαλιάς με αυτά του Μπαλτίτ και του Αλτίτ, τα μονοπάτια της Αμοργού με τα ορεινά περάσματα των Ιμαλαιών, τα σοβατισμένα κυκλαδίτικα σοκάκια με τα λάσπινα σπίτια των χωριών της Χούνζα... Τι ωραίο αυτό το μπλέξιμο στο χωροχρόνο! Έτσι λοιπόν, λέω να μείνω για λίγο σ' αυτό το "ανάμεσα", και αργότερα που αναπόφευκτα θα ξελαμπικάρω, εννοείται ότι θα επανέλθω. Στο μεταξύ, καλώς σας ξαναβρίσκω συμφορουμίτες, καλώς σε ξαναβρίσκω Hydronettaki μου!

 

[KLEOPATRA]

Τι να πω βρε Παναγιωτη κ Ισαβελλα μου!! Εχω παθει μεγαλη πλακα.Τι Αλασκες κ Παταγωνιες....Πω πω το Πακισταν ειναι κρυφο διαμαντακι
!!!!

 

[Yorgos]

#ehopatheiplakametisfotos

 

[hydronetta]

Αναζητώντας το παγετώνα

Όσο κι αν χουζουριάσαμε στα ολοκαίνουργια στρώματά μας ροκανίζοντας το χρόνο από το πρόγραμμα της ημέρας, ήταν αδύνατον να αντισταθούμε στην παρόρμηση να μην αγναντέψουμε γι'άλλη μια φορά την θέα στη κοιλάδα του Karimabad από την αετοφωλιά μας στο Duikar.

Το κάστρο Altit και το ομώνυμο χωριό από ψηλά​

Με ολοκαίνουργιες σόλες παπουτσιών, φτιαγμένες από λάστιχα φορτηγών έναντι τιμήματος πινακίου φακής, ο Κώστας ήταν πανέτοιμος μαζί μας να κατακτήσει κι άλλες κορφές στη περιοχή. Αυτή τη φορά σε μια εξόρμηση στο κοντινό ορεινό χωριό Hopar. H ατραξιόν κι εδώ (πέρα από τη διαδρομή) ήταν άλλος ένας παγετώνας. Μόνη διαφορά από τον παγετώνα Passu, ήταν ότι αυτό θα γινόταν ξεκούραστα, σχεδόν τεμπέλικα. Το αυτοκίνητο μπορούσε να φτάσει λίγα μέτρα από το σημείο της πανοραμικής θέας κι έτσι ν'αποφύγουμε το φιάσκο της άσκοπης πεζοπορίας.

Με λίγες κλεφτές εικόνες πάλι στον εμπορικό δρόμο του Karimabad…

...κινηθήκαμε να καλύψουμε τα λιγοστά χιλιόμετρα προς το Hopar.

Διασχίσαμε τη συμβολή των ποταμών Ηunza (με καταγάλανα νερά)…

και Nagar (μέσα στη λασπουριά)…

…και πήραμε τον ανηφορικό χωματόδρομο όπου σταδιακά ξεδιπλώνονταν στα μάτια μας χιονισμένες κορφές και χωριά σκαρφαλωμένα στις πλαγιές.

Το Hopar ήταν το κεφαλοχώρι της περιοχής, μια κοινότητα πολυπληθής για την απομόνωση εκεί στην εσχατιά του δρόμου, που μας αποζημίωσε με εικόνες βουκολικές που ως τότε μας είχαν λείψει.

Πεισματικά αρνούμενες το φακό της μηχανής​

Άντρες και γυναίκες να δουλεύουν ακάματα στα χωράφια, να ταϊζουν και να ποτίζουν τα ζωντανά, να λιάζουν στις ταράτσες τη σοδειά.

Παρκάραμε στο μέρος που προορίζεται για να θαυμάσεις το παγετώνα, αλλά γι'αλλη μια φορά οι προσδοκίες μας υπήρξαν μάλλον υψηλές. Αν και μπορούσε κανείς να διακρίνει κατά διαστήματα τους λευκωπούς όγκους πάγου, τα πάντα ήταν καλυμμένα από μαύρη ιλύ.

Εξ'ου και το ρέμα που τροφοδοτούσε το ποταμό Nagar ήταν μέσα στη λάσπη. Ένας ντόπιος διάβασε στο βλέμμα μας την απογοήτευση κι έσπευσε να μας ενημερώσει ότι ο παραπλήσιος παγετώνας όπισθεν του βουνού είναι κατάλευκος και χάρμα ειδέσθαι.
“Και πώς φτάνουμε εκεί;” ρώτησα αφελώς
“Μόλις μια μέρα ποδαρόδρομος είναι”
Γούρλωσα τα μάτια, έβγαλα μια άναρθρη κραυγή, κοίταξα απελπισμένος προς τη κατεύθυνση του βουνού κι ευχαρίστησα σιωπηλά τους συνοδοιπόρους μου που δεν διακατέχονταν από παράλογες εμμονές να ξεποδαριαστούμε στα βουνά και τα λαγκάδια μόνο και μόνο για να δούμε ένα παγετώνα πακιστανικού τύπου.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το Karimabad.

Στη διαδρομή συναπαντήσαμε όλο το γυμνάσιο θηλέων που σε ομάδες μετακινιόταν πεζή για να πάει σχολείο (μνήμες αλλοτινών εποχών). Χάρηκα που στο Πακιστάν τα χωριά ακόμα είναι ζωντανά, που λειτουργούν σχολειά και στα πιο απομακρυσμένα μέρη γιατί υπάρχει παιδικός πληθυσμός. Και μελαγχόλησα για μια χώρα που στην επαρχία της αργοσβήνουν οι παιδικές φωνές και τα χωριά της στέκουν σαν φαντάσματα του παρελθόντος.

Φρέσκο νεράκι από τη πηγή​

Μετά το καθιερωμένο τσάι κι ανάπαυλα στο PTDC Hunza, κινήσαμε πάλι προς το Gilgit. Αυτή τη φορά απολαύσαμε τη διαδρομή χωρίς τον βαρύ μολυβένιο ουρανό. Βουνά και καταπράσινες πλαγιές λούζονταν όλα μέσα στο δυνατό φώς του ήλιου.

Προειδοποίηση…​

Πώς να τα βάλεις με τη φύση;;​

Gilgit​

Καταφέραμε να φτάσουμε από εναλλακτικούς δρόμους μέχρι το ξενοδοχείο μας γλιτώνοντας την αστυνομική συνοδεία.
Το PTDC Gilgit με τον υπέροχο κήπο του κατάφορτο από τριανταφυλλιές ήταν μια όαση χαλάρωσης που εκτιμήσαμε δεόντως.

Πόσο μάλλον που καταφέραμε να παζαρέψουμε τη τιμή στα χαμηλότερα επίπεδα.
Άλλωστε δεν υπήρχαν και πολλοί επισκέπτες. Το βράδυ δειπνήσαμε στο εστιατόριό του σαν τους κούκους…