Πακιστάν "Μη ξεχάσεις ν'αγοράσεις σεντόνια και πετσέτες για τα προικιά!" (by hydronetta & isabelle)

[hydronetta]

Τι να πω βρε Παναγιωτη κ Ισαβελλα μου!! Εχω παθει μεγαλη πλακα.Τι Αλασκες κ Παταγωνιες....Πω πω το Πακισταν ειναι κρυφο διαμαντακι
!!!!

Θα συμφωνήσω απόλυτα. Διαμάντι! Πήγαμε με μικρό καλάθι και μας πετάχτηκαν τα μάτια έξω από την ομορφιά. Τέτοια ευφορία σε ταξίδι είχα καιρό να ζήσω

#ehopatheiplakametisfotos

Μήπως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου;… ρωτάω εγώ τώρα….

 

[Travelstoryteller]

Αγαπημένε μας @hydronetta να κάνω μια πρόταση;
Επικοινωνησε με την πρεσβεία του Πακιστάν στην Ελλάδα, και έτσι αγαπητός που είσαι, ζήτα να βάλετε ένα στοίχημα: ότι οι εκδόσεις βίζα από ανθρώπους στην Ελλάδα για Πακιστάν θα αυξηθούν άμεσα και κατακόρυφα. Στη συνέχεια επικοινώνησε με τον αντίστοιχο ΕΟΤ του Πακιστάν. Ζήτα να σε κάνουν επίτιμο πρεσβευτή της χώρας τους!
Γιατί απλά μας έχεις αρρωστήσει!!!
Μα στο έχω ξαναπεί, κατέχεις την πεμπτουσία του ταξιδιού!!!

 

[hydronetta]

Αγαπημένε μας @hydronetta να κάνω μια πρόταση;
Επικοινωνησε με την πρεσβεία του Πακιστάν στην Ελλάδα, και έτσι αγαπητός που είσαι, ζήτα να βάλετε ένα στοίχημα: ότι οι εκδόσεις βίζα από ανθρώπους στην Ελλάδα για Πακιστάν θα αυξηθούν άμεσα και κατακόρυφα. Στη συνέχεια επικοινώνησε με τον αντίστοιχο ΕΟΤ του Πακιστάν. Ζήτα να σε κάνουν επίτιμο πρεσβευτή της χώρας τους!
Γιατί απλά μας έχεις αρρωστήσει!!!
Μα στο έχω ξαναπεί, κατέχεις την πεμπτουσία του ταξιδιού!!!

Κάτι μου λέει ότι φλερτάρετε με την ιδέα;
Η ιστορία αυτό το σκοπό έχει. Και να γνωρίσει κάποιος τι υπάρχει σ'αυτή τη παρεξηγημένη γωνιά του κόσμου κι ας μη πάει ποτέ και κυρίως ν'αποτελέσει κίνητρο για μελλοντικούς ταξιδιώτες. Αξίζει κανείς να πάει σ'αυτές τις χώρες όσο καιρό περνάνε μια περίοδο σχετικής ηρεμίας. Πριν 10 χρόνια ποιός να φανταζότανε τι μπάχαλο θα γίνει σε πολλές από αυτές.
Αν αρχίσουν να πλακώνουν ανεξάρτητοι ταξιδιώτες στη Πακιστανική Πρεσβεία μάλλον θα μπλοκάρουν από τη χαρτούρα και τις συνεντεύξεις που θα πρέπει να παίρνουν.

 

[alma]

@hydronetta μου αρέσουν πάρα πολύ και οι φωτογραφίες και η διήγηση σου! Και παρόλο που δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να επισκεφτώ τον συγκεκριμένο προορισμό(με ελκύει λιγότερο από ότι εσένα η Κούβα για να καταλάβεις), αναμένω συνεχώς την συνέχεια...Νομίζω αυτό είναι μια ακόμα επιτυχία ενός συγγραφέα...ακόμα και για μέρη που δεν έχεις στόχο να πας, να σου δημιουργεί ενδιαφέρον...

Επίσης ήταν συγκινητική η διήγηση σου, στο σημείο που ανέφερες πόσα παιδιά έχει εκεί η επαρχεία και τα σχολεία λειτουργούν και η θλιβερή σύγκριση με τη χώρα μας(οκ και άλλες έχουν υπογεννητικότητα,αλλά μάλλον τη δική μας εννοούσες), που μετατρέπεται σε χώρα με έλλειψη παιδιών και νεότερου πληθυσμού...Κρίμα.

 

[isabelle]

Καθώς άρχισα σιγά σιγά να εγκλιματίζομαι , ας προσθέσω κι εγώ μερικά σχόλια (πηγαίνοντάς σας αναγκαστικά λίγο πίσω στο χρόνο) αρχής γενομένης από την κουβέντα μας με τον κ. Jacob, τον διευθυντή του ξενοδοχείου Madina, κατά την πρώτη μας στάση στο Gilgit. Αν θεωρώ σημαντική την συνάντηση μαζί του, δεν είναι μονο για όσα πολύ ενδιαφέροντα μάθαμε και ήδη μετέφερε γλαφυρότατα ο Παναγιώτης. Είναι και για κάτι ακόμα: Γνωριμίες σαν κι αυτές συνοψίζουν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που προσωπικά θεωρώ ως συντριπτικό πλεονέκτημα του ανεξάρτητου ταξιδιώτη σε σχέση με τον αυστηρά προγραμματισμένο τουρίστα των γκρουπ. Οι συναντήσεις με τους ανά τον κόσμο κύριους Jacob είναι αυτό που εν τέλει σε "μπάζει", έστω και στοιχειωδώς, σε μία χώρα και κάνει το ταξίδι κάτι ουσιαστικότερο και βαθύτερο από μια απλή γεωγραφική μετακίνηση από αξιοθέατο σε αξιοθέατο. Με δυο λόγια: οι κύριοι Jacob είναι η μισή και βάλε ταξιδιωτική εμπειρία.

Ως προς τη συζήτηση με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, να προσθέσω και κάποια ακόμα στοιχεία που θεωρώ σημαντικά. Ρωτώντας σχετικά, μάθαμε λοιπόν ότι στο Πακιστάν υπάρχουν όχι δύο, όχι πέντε, αλλά ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΔΥΟ σέχτες του Ισλάμ! Από τις πιο φιλελεύθερες (ισμαηλίτες), μέχρι τους πλέον φανατίλες ουαχαμπίτες και λοιπούς ταλιμπανοβλαμμένους. Βαθιά θρησκευόμενος ό ίδιος ο κ. Jacob, δεν υπήρχε ωστόσο το παραμικρό ίχνος μισαλλοδοξίας στο λόγο του. Αντίθετα μας μίλησε παρατεταμένα για την διαστρέβλωση που γίνεται από τους φονταμεταλιστές ως προς την ερμηνεία της έννοιας "τζιχάντ". Σύμφωνα λοιπόν με τη δική του εκδοχή, όταν το κοράνι αναφέρεται στην τζιχάντ ή αλλιώς στον "ιερό πόλεμο" που πρέπει να διεξάγουν οι μουσουλμάνοι για χάρη της πίστης τους, η προτροπή αυτή δεν στρέφεται στην πραγματικότητα κατά των αλλοθρησκων, αλλά αφορά αντίθετα στο συνεχή καθημερινό αγώνα που οφείλει να δίνει κάθε αληθινός μουσουλμάνος με τον ίδιο του τον εαυτό για να παραμένει σταθερά στο δρόμο του αλλάχ. Δεν ξέρω αν και σε ποιές παραλλαγές του ισλάμ επικρατεί η ερμηνεία της τζιχάντ που μας μετέφερε ο κ. Jacob, σίγουρα πάντως μια τέτοια ανάγνωση του κορανιου προσφέρει μια τελείως άλλη οπτική απ' αυτή που σερβίρεται μονοσήμαντα και μονότονα από τα κυρίαρχα μμε.

 

[hydronetta]

Ευχαριστώ που μου μου τα θύμησες και θα φροντίσω να τα εντάξω στο κείμενο του κεφαλαίου γιατί τα θεωρώ πολύ σημαντικά.

 

[isabelle]

"Ο νεαρός αστυνομικός στρογγυλοκάθησε δίπλα στην Ισαβέλλα, σ'ενα σουρρεαλιστικό σκηνικό. Εκείνη να λοξοκοιτάζει με δυσφορία τη κάνη του όπλου που απείχε μερικά εκατοστά από αυτήν κι ο ένοπλος να έχει αλοιθωρίσει από τη νύστα και τη πλήξη." Τάδε έφη Hydronetta, στο δρόμο για την Karimabad.

Κι επειδή είμεθα σοβαροί άνθρωποι, και ειδικότερα ένας Hydronetta δεν πετάει λόγια του αέρα, ιδού το αδιάψευστο τεκμήριο προς επίρρωσιν των λεγομένων του (η φωτο εννοείται ότι τραβήχτηκε στα μουλωχτά, συνοδευόμενη από κρίση βήχα την ώρα που πάτησα το κλικ).

 

[KLEOPATRA]

Είστε δαιμόνια κυρία μου!!

 

[isabelle]

Με δεδομένη την εξαιρετικής ποιότητας όσο και υπερπλήρη φωτο-συγγραφική καταγραφή της διαδρομής από τον Παναγιώτη, όπως καταλαβαίνετε τα περιθωρια των δικών μου συμπληρωμάτων στενεύουν απελπιστικά. Όσο ειλικρινές είναι το αγαπημένο μου γουρουνάκι στη σεμνότητά του, άλλο τόσο μέγας φωτογράφος είναι. Ποια καλύτερη εξάλλου απόδειξη γι αυτό από τις εικόνες που απολαμβάνουμε εδώ; Για να μην μιλήσω για τις τεχνικές γνώσεις που αντλησα σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Αστείρευτος λέμε!

Σε ό,τι λοιπόν αφορά την πρώτη μέρα στο Karimabad, δεν έχει νόημα πιστεύω να προσθέσω εδώ κι άλλες λήψεις από το κάστρο του Μπαλτίτ που έχει ηδη καλυφθεί με τον καλύτερο τρόπο, και θα περιοριστώ για συμπλήρωμα σε μερικές φωτό προσώπων που αποσπάτηκαν ως συνήθως κλεφτά ή με περίσσιο θράσος.

Σκοτεινός τύπος

Ανοιχτόχρωμο δέρμα, γαλανά μάτια, πακιστανικό διαβατήριο.

Επιστροφή από το σχολείο

Τιμημένα γηρατειά της Karimabad

Κοτσωνάτος και ανοιχτομάτης (από το δεξί)

Όχι, δεν έχω μεγάλα αυτια, τα δικά σας είναι μικρά.

Όχι μόνο κάθησε, ήταν ξεσκούφωτη!

Κι άλλη εξώλης και προώλης

Επιτέλους και μία σεμνή

Αν αυτός μοιάζει για Πακιστανός, εμένα να με φτύσετε

Κι άλλα τυπάκια της Karimabad

Και τώρα έπονται τα δυο καλύτερα:

1. Ντοκουμένο ιδεολογικής παρέκκλισης: Ο Ζυρ αγκαλιά με τον Πακιστανό σεκιουριτά στο Μπαλτίτ

2. Ο Παναγιώτης ενώ απαθανατίζει αρχετυπική ταλιμπανόφατσα που του κάθισε με πάσα προθυμία

 

[isabelle]

Και τώρα μια αποκάλυψη:
Εκτός από τα γνωστά και εμφανή ταλέντα του, το γουρουνάκι διαθέτει κι άλλα κρυφά προτερήματα που θα φέρω στο φως σήμερα, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα εδώ. Έτσι λοιπόν, όταν ήρθε σε γνώση του κάποια εν ψυχρώ μεθοδευμένη λαθροχειρία μου, και παρά τις απειλές του ότι θα με δώσει στεγνά στα θύματά μου, τελικά αποδειχτηκε τάφος εχεμύθειας ακόμα κι εδώ στο φόρουμ, επιβεβαιώνοντας τη βαθιά λαϊκή σοφία της ρήσης "γουρουνάκι που γρυλλίζει δεν καρφώνει".
Βέβαια, για να τα λέμε όλα, το τι εκβιασμούς υπέστην σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού δεν το βάζει ανθρώπου νους. Φρικαλεότητες που εκκινούσαν από την αξίωση για άνευ όρων παράδοση των λιγοστών φωτογραφιών μου προς συμπληρώση της συλλογής του με κάνα-δυο τοπία και φάτσες που του είχαν ξεφύγει, και φτάνανε στην αξίωση για εσαεί άντληση χρημάτων από τα πενιχρά εισοδήματά μου για κάλυψη των δικών του αναγκών σε αεροπορικά εισιτήρια και διανυκτερεύσεις ανά τον κόσμο (σε άκρως μπιχλώδεις προορισμούς, αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσω).
Τώρα βέβαια θ' αναρρωτιέστε ποια είναι η λαμογιά που ήθελα να παρασιωπήσει το γουρουνάκι. Ιδού λοιπόν: Επειδή ορισμένοι προορισμοί που τελειωνουν σε "σταν" φαίνεται ότι προκαλούν (αδίκως) ανατριχίλες ακόμα και σε διάφορους (ας πούμε) σκληροτράχηλους ταξιδιώτες εδώ μέσα, εκτίμησα (ορθώς) ότι η η λέξη "Πακιστάν" ενδέχετο να προκαλέσει έμφραγμα και εγκεφαλικό (συνδυαστικά) στους γηραιούς γονείς μου. Έτσι λοιπόν, αντί να τους πω ότι πάω στο Πακιστάν, τους είπα απλά ότι πάω "στις Ινδίες". Προσέξατε ελπίζω τη χρήση του όρου "Ινδίες" και όχι "Ινδία". Καθόλου τυχαία η χρήση του πληθυντικού αφού στο κάτω κάτω η μετέπειτα "Γη των Αγνών" αποτελούσε κάποτε τμήμα του ενιαίου ινδικού χώρου πριν τον διαχωρισμό. Άσε που όταν ρωτήθηκα "πού ακριβώς στις Ινδίες", απάντησα κατά το δυνατόν αόριστα "στα Ιμαλάια", κάτι που επίσης δεν ήταν (εντελώς) αναληθές. Με άλλα λόγια μιλάμε εν τέλει για ένα απολύτως ασήμαντο ψεμματάκι, μερικών εκατοντάδων ψωροχιλιομέτρων δυτικότερα (εντάξει, όταν φτάσαμε στους Καλας ήταν κάπως παραπάνω, χώρια που είχαμε αφήσει τα Ιμαλάια και είχαμε μπει στον Ινδοκαύκασο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα!).
Για να ολοκληρώσω την ομολογία, πρέπει να σας πω ότι η μικρή αυτή "ανακρίβεια" μου έβγαλε την ψυχή καθώς ο πατέρας μου, παρά τα 92 του, είναι όχι μόνο φαν τον ταξιδιών αλλά και του ίντερνετ και είχε την αγνή επιθυμία να διαβάζει κάθε τόσο ηλεκτρονικές ανταποκρίσεις μου από το ινδικό Λαντάκ (όπου νόμιζε ότι ήμουν) παρακολουθώντας μάλιστα την πορεία μας στο Google maps. Μιλάμε για κόλαση!
Και για να κλείνω το πονεμένο αυτό κεφάλαιο αυτομαστίγωσης: Από πού νομίζετε ότι έστελνα τις εν λόγω "ανταποκρίσεις"; Μα από το τάμπλετ και το άι φον του γουρουνακίου βεβαίως βεβαίως καθότι εγώ ως γνήσια πρωτόγονη (λέμε τώρα) δεν διαθέτω παρά ένα καρτοκινητό των 15 ευρώ που ξεχνάω μάλιστα να ελέγξω για αναπάντητες κλήσεις και σμσ.
υ.γ. Πάντως με την εύκαιρία, έμαθα πλέον απ' έξω κι ανακατωτά όλες τις κοιλάδες, τις λίμνες και τα μοναστήρια του Λαντάκ και μπορώ στην ανάγκη να σας γράψω κανονική ιστορία χωρίς να έχω πατήσει (ακόμα) το πόδι μου εκεί..

 

[isabelle]

Μετά την ως άνω παρένθεση αυτοτσαλάκωσης του ταξιδιωτικού μου ίματζ, ας πιάσω πάλι το νήμα εκεί που το άφησα, ήτοι στη δεύτερη μέρα μας στην περιοχή της Hunza.

Όπως ήδη γνωρίζετε από την αφήγηση του Παναγιώτη, ο καιρός μας υποχρέωσε σε αλλαγή σχεδίων, μια αλλαγή ωστόσο που τελικά απέβη όλη σε όφελος μας. Τρανό παράδειγμα, η επίσκεψη στο εκπληκτικό μεσαιωνικό χωριό του Ganesh (η ευελιξία και η αναπροσαρμογή των διαδρομών με συνοπτικές διαδικασίες είναι ένα ακόμη από τα πλεονεκτήματα του ανεξαρτητου ταξιδιού, δεν θα χάνω ευκαιρία να το λέω) που δεν ήταν εγεγραμμένη σε κανένα πρόγραμμα. Στην πραγματικότητα, αγνοούσαμε ακόμα και την ύπαρξη του, ώσπου μας αποκαλύφτηκε τυχαία ενώ κλωθογυρίζαμε περί την Karimabad σε αναζήτηση κατάλληλου "θηράματος" σε καιρό βροχής .

Μερικές φωτό ακόμα από το Ganesh, ή μάλλον ακριβέστερα των κατοίκων του, κι ακόμα ακριβέστερα των κατοίκων θηλυκού γένους που ξέφυγαν του Παναγιώτη

Έλα καλέ, μην ντρέπεσαι!

Ντάξει, μην κάνεις έτσι μια απλή φωτό βγάλαμε!

Αυτή πάντως δείχνει να το γλεντάει κι όλας.

Επιτέλους και μια που κάθησε γλυκά και θαρρετά απέναντι στον φακό

Τζα! Αφού γύρισες να κοιτάξεις, σε τσάκωσα!

Κατά την επίσκεψη στο κάστρο του Αλτίτ, θυμάστε που ο Παναγιώτης έκανε αναφορά σ' έναν ρυψοκίνδυνο ορειβάτη ξεναγό;

Ιδού λοιπόν ο εν λόγω τυπάς, κρεμασμένος χαλαρά από το κάγκελο της βεράντας του κάστρου, απολύτως ασυγκίνητος μπροστά στο χάος των εκατοντάδων μέτρων από κάτω...

Σ' αυτόν πάντως χρωστάμε και την μοναδική φωτο της συμμορίας των τριών σε πλήρη σύνθεση:

Η λίμνη Borith πράγματι δεν άξιζε τον κόπο να περάσουμε ολόκληρο βράδυ εκεί και καλώς αλλάξαμε το πλάνο επιλέγοντας για τόπο διανυκτέρευσης το Passu. Ωστόσο η Borith μάλλον μου άρεσε περισσότερο απ' ό,τι στον Παναγιώτη για δύο βασικούς λόγους.

Ο πρώτος αφορά ένα σχετικά πρόσφατο φωτογραφικό πάθος που έχω αναπτύξει με τις αγροτικές καλλιέργειες, ένας έρωτας που στο Πακιστάν κυριολεκτικά εκτοξεύτηκε. Ποιητική αδεία, τολμώ να ισχυριστώ ότι ανεβαίνοντας για την Borith σαν να έβλεπα φλασιές από τις σκαλωτές καλλιέργειες των Ίνκας στις Άνδεις.

Δεύτερον, το περιβάλλον της λίμνης προσφερόταν για διάφορα ασαφή φωτογραφικά ιμπρεσσιονιστικά παιχνίδια, απ' αυτά που επίσης αγαπάω.

Βέβαια, η πραγματικά "τέλεια ομορφιά" είναι αυτή που μας περίμενε λίγο πιο πέρα, στο δρόμο για το Passu. Γι αυτό κι εδώ θα παραβώ τον δικό μου κανόνα που λέει όχι αλλες φωτό φύσης και κορυφών για να προσθέσω δύο στοιχεία:

1. Ενα κοντινό της οροσειράς για ν' αντιληφθουμε καλά για τι δόντια πριονιού συζητάμε

2. Μερικές αντανακλάσεις που κόντεψα να πληρώσω με κάνα-δυο σπασμένα πόδια όταν κουτρουβάλησα την πλαγιά μεχρι την κοίτη του ποταμού για να βρώ υποτίθεται την σωστή γωνία. Για το τράβελστόρις ρε γαμώτο!

Και η αγαπημένη μου

Καθώς και μια ακόμη καλλιεργεια από τη βόλτα μας στα μποστάνια

 

[isabelle]

Οπωροφόρα δέντρα στα δυόμιση και βάλε χιλιάδες μέτρα; Και όμως ναι, είναι δυνατόν!

Για την ακρίβεια, οι κοιλάδες της Hunza φημίζονται για την εξαιρετικής ποιότητας παραγωγή φρούτων όπως μήλα, βερύκοκα, άσπρα και μαύρα μουρα κλπ. (ειδικά τα βερύκοκα θεωρούνται πρώτης γραμμής), που καταναλώνονται φρέσκα στην εποχή τους αλλά και αποξηραμένα σε όλη τη διάρκεια του έτους, συνοδεία ποικιλίας ξηρών καρπών που επίσης παράγει η περιοχή (ο συνδυασμός αποξηραμένων μαύρων μούρων ανάμικτων με καρύδια είναι απλά αχτύπητος!).

Αν προσθέστε στα παραπάνω την αγαλλίαση ψυχής που προσφέρει το θέαμα των ανθισμένων δέντρων την άνοιξη στο άγριο περιβάλλον των ψηλότερων κορυφών του πλανήτη, καταλαβαίνεται ίσως για τι πανδαισία των αισθήσεων μιλάμε.

Καρακόρουμ και ξερό ψωμί λέμε!

Όχι, δεν πρόκειται για νταμάρι αλλά για γλυπτική της Φύσης.

Ορυκτοί καταρράκτες

Η κλίμακα της ασημαντότητάς μας

Οκ, το καταλάβατε, η διαδρομή αυτή είναι το απόλυτο μαστ προσκύνημα στη Μητέρα Φύση, και μάλιστα χωρίς κανένα προαπαιτούμενο φυσικής προσπάθειας.

Αντίθετα, σε ό,τι αφορά τον παγετώνα του Passu, αν δεν το'χετε με το περπάτημα, και ειδικά αν έχετε θέμα με τα γονατάκια σας, τα πράγματα είναι ιδιαζόντως ζόρικα. Ήτοι ελάχιστα θα δείτε από παγετώνα, όπως ήδη εξήγησε ο Παναγιώτης.

Εγώ ωστόσο οφείλω εδώ να αποκαταστήσω την τιμή του γουρουνακίου και να εξάρω το κουράγιο και την εργώδη προσπάθειά του να προσεγγίσουμε τον παγετώνα παρά και κόντρα στις δυσκολίες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μαγκιά από το να μη σε βοηθάει το σώμα σου κι εσύ να μην παραιτείσαι!

Αυτοσυγκέντρωση πριν το βράχο βράχο (τον καημό μας) πέρασμα της λίμνης

Ακόμα και με τα τέσσερα

Όχι ό,τι και οι υπόλοιποι πετούσαμε...! Χωρίς τη βοήθεια του γλυκού μας του Kachu, ουδείς θα είχε φτάσει

Το γουρουνάκι μετά τον θρίαμβο!

Καθως και επισφράγηση της αθάνατης ελληνοπακιστανικής φιλίας μας με ανταλλαγή καπέλων.

Το λασπωμένο μέτωπο του παγετώνα

Και το αμείωτο μεγαλείο της Φύσης κατά τη ποδαράτη διαδρομή μας.