hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.164
- Likes
- 14.535
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Aksum & Tigray
Το ελικοφόρο της Ethiopian μετά από σύντομη πτήση πάνω από τα υψίπεδα, προσγειώθηκε στο βορρά της χώρας, στο ιστορικό Aksum. Έδρα του άλλοτε πανίσχυρου βασιλείου μεταξύ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Περσίας, με ζωή από τον 1ο έως τον 8ο αι. μ.Χ. Όπως όμως το θέλει η ιδιοτροπία της ιστορίας, σήμερα τίποτα δεν θυμίζει τις αλλοτινές δόξες και το πλούτο του, καθώς μόνο ερείπια στέκουν διάσπαρτα στην περιοχή του Τigray (και πάμπολλα είναι θαμένα ακόμα κάτω από το χώμα).
Από το αεροδρόμιο κανονίσαμε να μας παραλάβει αμάξι με οδηγό για μια διήμερη περιπλάνηση στο οροπέδιο του Tigray καταλήγοντας στη πόλη Mekele.
Η πρώτη μας στάση ήταν στον αρχαιολογικό χώρο εντός της σύγχρονης πόλης του Aksum με τους εντυπωσιακούς οβελίσκους, τους βασιλικούς τάφους και τα ερείπια του παλατιού.
Εγώ ο φιλομαθής επέμεινα να επιβαρυνθούμε τα έξοδα ξεναγού μπας και μας ξεφύγει καμιά ιστορική λεπτομέρεια. Τα παζάρια ξεκίνησαν από το εκδοτήριο εισιτηρίων όπου ο επίδοξος ξεναγός κλαιγόταν ότι οι τιμές είναι δεδομένες και με ΦΠΑ που αποδίδεται στην κυβέρνηση, εντούτοις συνωμοτικά συμβιβάστηκε σ’ένα τίμημα με την προοπτική να ρίξουμε και μια κλεφτή ματιά στην Εκκλησία της Αγίας Μαρίας της Σιών που ήταν τις συγκεκριμένες ώρες μη επισκέψιμη.
Μετά από μια μακροσκελή εισαγωγή σχετικά με τη μακρά κι αιματοβαμμένη ιστορίου του βασιλείου του Aksum αφεθήκαμε να φωτογραφίζουμε τους διάσημους μονολιθικούς οβελίσκους από τον 3ο-7ο αι.μ.Χ. , με τον μεγαλύτερο να υψώνεται άνω των 23 μέτρων, σκαλισμένο σαν 9όροφο κτήριο των Aξουμιτών. Εντούτοις τα πρωτεία ανήκουν σε έναν οβελίσκο μήκους 33 μέτρων που έχει όμως καταρρεύσει.
Βουτήξαμε στα ενδότερα των βασιλικών ταφών, όπου αφού εντρυφήσαμε στην αρχιτεκτονική τους, το ρίξαμε στη μεταφυσική. Μια η ακαθόριστη σκιά που εμφανιζόταν σε κάποια από τις φωτογραφίες στο κινητό του “ματιασμένου” Γ., μια το μυστήριο του πέτρινου φέρετρου που ήταν κούφιο χωρίς όμως κάποια ένδειξη εξωτερικής παρέμβασης στο εσωτερικό του. Ο Φ. υποσχέθηκε να αναζητήσει πιθανή εξήγηση στο "Πίσω από τη Κουρτίνα" ως φανατικός αναγνώστης...
Μετά τη σύντομη επίσκεψη στο μουσείο του αρχαιολογικού χώρου περάσαμε αντίκρυ στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας της Σιών, όπου φυλάσσεται μακρυά από τα αδιάκριτα βλέμματα κατά τη παράδοση η Κιβωτός της Διαθήκης. Μια κλεφτή φωτογραφία το παρεκκλήσιο καταφέραμε να βγάλουμε και το σύγχρονο ναό, καθώς οι διακονιάρηδες είχαν γίνει έξαλλοι που παραβιάσαμε το ωράριο επίσκεψης τη στιγμή μάλιστα που ήταν σε εξέλιξη ακολουθία.
Με τον οδηγό ανα χείρας αρχίσαμε να ψάχνουμε την στήλη Ezana του 4ου αι. που σε 3 γλώσσες (εκ των οποίων η μία ελληνικά!) περιγράφει τις νίκες του βασιλιά Ezana έναντι των εχθρών του. Μόνο που ούτε αφενός το σχεδιάγραμμα στο χάρτη βοηθούσε ιδιαίτερα, αφετέρου ο οδηγός ήταν παντελώς άσχετος. Περιπλανηθήκαμε κάμποσο κάνοντας γύρους, τρυπώνοντας σε κάθε πιθανό κι απίθανο μέρος, τελικά την εντοπίσαμε σ’ενα καταγώγειο καμαράκι με φύλακα παρακαλώ.
Αφού όλο εθνικό καμάρι δίκην ιστοριοδιφών μελετήσαμε τις πρώτες γραμμές της γραφής συνεχίσαμε το δρόμο μας προς τα ενδότερα του οροπεδίου Tigray.
Τόσο η γεωμορφολογία του εδάφους με τις ηφαιστειακές βουνοκορφές να ξεπηδούν στον ορίζοντα, όσο και η αρχιτεκτονική των σπιτιών χτισμένα με πέτρα με είχαν ενθουσιάσει.
Kάναμε παράκαμψη στον αρχαιολογικό χώρο της Yeha, πρωτεύουσας του προ-αξουμιτικού βασιλείου του D'mt. Εδώ στέκει το αρχαιότερο κτίσμα στην Αιθιοπία, ο Ναός Yeha που χρονολογείται γύρω στο 700 π.Χ. Ατυχώς το πετύχαμε σε διαδικασία αναστήλωσης, κατάφορτο σιδεριές για να το απολαύσουμε και να το απαθαντήσουμε.
Έτσι ο χρόνος αναλώθηκε κυρίως σ’επίσκεψη στο ενδιαφέρον μουσείο της γειτονικής εκκλησιάς,
και σε μια χαλαρή βόλτα στο χωριό...
όπου ο αναστημένος εκ του «ματιού-καρφιού» Γ. το έριξε στο ποδόσφαιρο με τη πιτσιρικαρία του χωριού.
Η μικροσκοπική μπάλλα ήταν απλά ένα μικρό σαβουρόπανο...
Η διαδρομή ως την πόλη Adigrat όπου προβλεπόταν να διανυκτερεύσουμε, ήταν εξόχως απολαυστική.
Κρίμα που η συνεννόηση με τον οδηγό δεν ήταν κι η καλύτερη ώστε να μπορούμε να σταματάμε κάθε λίγο και λιγάκι. Εντούτοις καταφέραμε να βγάλουμε πανοραμικές φωτογραφίες από το εντυπωσιακό φαράγγι πριν αγγίξουμε τα 3000 μέτρα στο ορεινό πέρασμα.
Από τη διαμονή μας στο Agoro Lodge (στα περίχωρα της πόλης Adigrat) εκείνο το βράδυ έτρεφα προσδοκίες. Κι όντως είχε περιποιημένους κοινόχρηστους χώρους, τα bungalows ήταν πέτρινα και γουστόζικα, αλλά το φαγητό ήταν επιεικώς μετριότατο, τα κρεβάτια από μπαμπού ήταν σαν ξεχαρβαλωμένα τόσο που το σκεφτόσουν να αλλάξεις πλευρό, και το κερασακάκι στην τούρτα είναι σαν ο Σ. ανακάλυψε παρκαρισμένο στο παράθυρο του δωματίου του έναν ολοζώντανο σκορπιό!
Η επόμενη μέρα αφιερώθηκε σε λίγες από τις πάμπολλες υπόσκαφες εκκλησιές του Tigray, μετά ξεναγού παρακαλώ. Επιθυμία του υποφαινόμενου βλέπετε που έχει μια λατρεία στα ξωκκλήσια.
Όποιος έχει τις φυσικές αντοχές και δεν πάσχει από υψοφοβία, μπορεί να αποτολμήσει να επισκεφθεί κάποιες από αυτές που κυριολεκτικά φωλιάζουν πάνω στις βουνοκορφές.
Εμείς περιοριστήκαμε σε όσες είχαν εύκολη οδική πρόσβαση. Παρ’όλα αυτά είχαμε και την ευκαιρία να περπατήσουμε λίγο στην ύπαιθρο, ανηφορίζοντας μέχρι την είσοδο των εκκλησιών. Αν έλειπε κι η ενοχλητική κουστωδία νεολαίων που μαζεύονταν σαν τις μύγες στη θέα των faranji, όλα θα ήταν ειδυλλιακότατα.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανεύρεση του κλειδοκράτορα ιερέα κάτι που στη περίπτωσή μας δεν στέφθηκε πάντα μ’επιτυχία.
Η κάθε εκκλησία, είτε σημαντική είτε όχι, είχε εισιτήριο εισόδου. Αν κανείς είναι τόσο παθιασμένος κι επιθυμεί να επισκεφθεί όλες τις εκκλησιές της περιοχής μάλλον θα πρέπει να προϋπολογίσει ένα αξιοσέβαστο ποσό.
Η πιο γοητευτική απ’όλες όσες είδαμε ήταν η Abreha We Atsbeha, ευμεγέθης, με λαξεμένες κολώνες στο υποβλητικό εσωτερικό της. Άξιζε την παράκαμψη από τον κεντρικό δρόμο. Δεν είναι τυχαίο που θεωρείται από τα σημαντικότερα προσκυνήματα και κατακλύζεται από πλήθος πιστών.
Xαζέψαμε λίγο στο υπαίθριο παζάρι πριν οι μικροπωλητές αποχωρήσουν (άλλωστε πάγκοι δεν υπήρχαν, οι πραμάτειες απλώνονταν στο έδαφος) κι εκεί αποχαιρετίσαμε τον ξεναγό μας.
Συνεχίσαμε ως την πόλη Μekele, απ΄όπου θα ξεκινούσε η 4ήμερη εξόρμηση προς το Danakil και το ηφαίστειο Erta Ale.
Πριν την επερχόμενη μπιχλοκατάσταση στη διαμονή, "επέτρεψα" μια δόση πολυτέλειας στο κατάλυμμά μας.
Η επίσκεψή μας στο πρακτορείο που οργάνωνε την εξόρμηση συνοδεύτηκε από μια βραδυνή βόλτα στη πόλη.
Eίχαμε σκόπιμα αφήσει τα καλύτερα για επίλογο του ταξιδιού μας στον αιθιοπικό βορρά.
Το ελικοφόρο της Ethiopian μετά από σύντομη πτήση πάνω από τα υψίπεδα, προσγειώθηκε στο βορρά της χώρας, στο ιστορικό Aksum. Έδρα του άλλοτε πανίσχυρου βασιλείου μεταξύ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Περσίας, με ζωή από τον 1ο έως τον 8ο αι. μ.Χ. Όπως όμως το θέλει η ιδιοτροπία της ιστορίας, σήμερα τίποτα δεν θυμίζει τις αλλοτινές δόξες και το πλούτο του, καθώς μόνο ερείπια στέκουν διάσπαρτα στην περιοχή του Τigray (και πάμπολλα είναι θαμένα ακόμα κάτω από το χώμα).
Από το αεροδρόμιο κανονίσαμε να μας παραλάβει αμάξι με οδηγό για μια διήμερη περιπλάνηση στο οροπέδιο του Tigray καταλήγοντας στη πόλη Mekele.
Η πρώτη μας στάση ήταν στον αρχαιολογικό χώρο εντός της σύγχρονης πόλης του Aksum με τους εντυπωσιακούς οβελίσκους, τους βασιλικούς τάφους και τα ερείπια του παλατιού.
Εγώ ο φιλομαθής επέμεινα να επιβαρυνθούμε τα έξοδα ξεναγού μπας και μας ξεφύγει καμιά ιστορική λεπτομέρεια. Τα παζάρια ξεκίνησαν από το εκδοτήριο εισιτηρίων όπου ο επίδοξος ξεναγός κλαιγόταν ότι οι τιμές είναι δεδομένες και με ΦΠΑ που αποδίδεται στην κυβέρνηση, εντούτοις συνωμοτικά συμβιβάστηκε σ’ένα τίμημα με την προοπτική να ρίξουμε και μια κλεφτή ματιά στην Εκκλησία της Αγίας Μαρίας της Σιών που ήταν τις συγκεκριμένες ώρες μη επισκέψιμη.
Μετά από μια μακροσκελή εισαγωγή σχετικά με τη μακρά κι αιματοβαμμένη ιστορίου του βασιλείου του Aksum αφεθήκαμε να φωτογραφίζουμε τους διάσημους μονολιθικούς οβελίσκους από τον 3ο-7ο αι.μ.Χ. , με τον μεγαλύτερο να υψώνεται άνω των 23 μέτρων, σκαλισμένο σαν 9όροφο κτήριο των Aξουμιτών. Εντούτοις τα πρωτεία ανήκουν σε έναν οβελίσκο μήκους 33 μέτρων που έχει όμως καταρρεύσει.
Βουτήξαμε στα ενδότερα των βασιλικών ταφών, όπου αφού εντρυφήσαμε στην αρχιτεκτονική τους, το ρίξαμε στη μεταφυσική. Μια η ακαθόριστη σκιά που εμφανιζόταν σε κάποια από τις φωτογραφίες στο κινητό του “ματιασμένου” Γ., μια το μυστήριο του πέτρινου φέρετρου που ήταν κούφιο χωρίς όμως κάποια ένδειξη εξωτερικής παρέμβασης στο εσωτερικό του. Ο Φ. υποσχέθηκε να αναζητήσει πιθανή εξήγηση στο "Πίσω από τη Κουρτίνα" ως φανατικός αναγνώστης...
Το φέρετρο μυστήριο
Μετά τη σύντομη επίσκεψη στο μουσείο του αρχαιολογικού χώρου περάσαμε αντίκρυ στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας της Σιών, όπου φυλάσσεται μακρυά από τα αδιάκριτα βλέμματα κατά τη παράδοση η Κιβωτός της Διαθήκης. Μια κλεφτή φωτογραφία το παρεκκλήσιο καταφέραμε να βγάλουμε και το σύγχρονο ναό, καθώς οι διακονιάρηδες είχαν γίνει έξαλλοι που παραβιάσαμε το ωράριο επίσκεψης τη στιγμή μάλιστα που ήταν σε εξέλιξη ακολουθία.
Με τον οδηγό ανα χείρας αρχίσαμε να ψάχνουμε την στήλη Ezana του 4ου αι. που σε 3 γλώσσες (εκ των οποίων η μία ελληνικά!) περιγράφει τις νίκες του βασιλιά Ezana έναντι των εχθρών του. Μόνο που ούτε αφενός το σχεδιάγραμμα στο χάρτη βοηθούσε ιδιαίτερα, αφετέρου ο οδηγός ήταν παντελώς άσχετος. Περιπλανηθήκαμε κάμποσο κάνοντας γύρους, τρυπώνοντας σε κάθε πιθανό κι απίθανο μέρος, τελικά την εντοπίσαμε σ’ενα καταγώγειο καμαράκι με φύλακα παρακαλώ.
Αφού όλο εθνικό καμάρι δίκην ιστοριοδιφών μελετήσαμε τις πρώτες γραμμές της γραφής συνεχίσαμε το δρόμο μας προς τα ενδότερα του οροπεδίου Tigray.
Τόσο η γεωμορφολογία του εδάφους με τις ηφαιστειακές βουνοκορφές να ξεπηδούν στον ορίζοντα, όσο και η αρχιτεκτονική των σπιτιών χτισμένα με πέτρα με είχαν ενθουσιάσει.
Kάναμε παράκαμψη στον αρχαιολογικό χώρο της Yeha, πρωτεύουσας του προ-αξουμιτικού βασιλείου του D'mt. Εδώ στέκει το αρχαιότερο κτίσμα στην Αιθιοπία, ο Ναός Yeha που χρονολογείται γύρω στο 700 π.Χ. Ατυχώς το πετύχαμε σε διαδικασία αναστήλωσης, κατάφορτο σιδεριές για να το απολαύσουμε και να το απαθαντήσουμε.
Έτσι ο χρόνος αναλώθηκε κυρίως σ’επίσκεψη στο ενδιαφέρον μουσείο της γειτονικής εκκλησιάς,
και σε μια χαλαρή βόλτα στο χωριό...
όπου ο αναστημένος εκ του «ματιού-καρφιού» Γ. το έριξε στο ποδόσφαιρο με τη πιτσιρικαρία του χωριού.
Η μικροσκοπική μπάλλα ήταν απλά ένα μικρό σαβουρόπανο...
Η διαδρομή ως την πόλη Adigrat όπου προβλεπόταν να διανυκτερεύσουμε, ήταν εξόχως απολαυστική.
Κρίμα που η συνεννόηση με τον οδηγό δεν ήταν κι η καλύτερη ώστε να μπορούμε να σταματάμε κάθε λίγο και λιγάκι. Εντούτοις καταφέραμε να βγάλουμε πανοραμικές φωτογραφίες από το εντυπωσιακό φαράγγι πριν αγγίξουμε τα 3000 μέτρα στο ορεινό πέρασμα.
Από τη διαμονή μας στο Agoro Lodge (στα περίχωρα της πόλης Adigrat) εκείνο το βράδυ έτρεφα προσδοκίες. Κι όντως είχε περιποιημένους κοινόχρηστους χώρους, τα bungalows ήταν πέτρινα και γουστόζικα, αλλά το φαγητό ήταν επιεικώς μετριότατο, τα κρεβάτια από μπαμπού ήταν σαν ξεχαρβαλωμένα τόσο που το σκεφτόσουν να αλλάξεις πλευρό, και το κερασακάκι στην τούρτα είναι σαν ο Σ. ανακάλυψε παρκαρισμένο στο παράθυρο του δωματίου του έναν ολοζώντανο σκορπιό!
Η επόμενη μέρα αφιερώθηκε σε λίγες από τις πάμπολλες υπόσκαφες εκκλησιές του Tigray, μετά ξεναγού παρακαλώ. Επιθυμία του υποφαινόμενου βλέπετε που έχει μια λατρεία στα ξωκκλήσια.
Όποιος έχει τις φυσικές αντοχές και δεν πάσχει από υψοφοβία, μπορεί να αποτολμήσει να επισκεφθεί κάποιες από αυτές που κυριολεκτικά φωλιάζουν πάνω στις βουνοκορφές.
Εμείς περιοριστήκαμε σε όσες είχαν εύκολη οδική πρόσβαση. Παρ’όλα αυτά είχαμε και την ευκαιρία να περπατήσουμε λίγο στην ύπαιθρο, ανηφορίζοντας μέχρι την είσοδο των εκκλησιών. Αν έλειπε κι η ενοχλητική κουστωδία νεολαίων που μαζεύονταν σαν τις μύγες στη θέα των faranji, όλα θα ήταν ειδυλλιακότατα.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανεύρεση του κλειδοκράτορα ιερέα κάτι που στη περίπτωσή μας δεν στέφθηκε πάντα μ’επιτυχία.
Η κάθε εκκλησία, είτε σημαντική είτε όχι, είχε εισιτήριο εισόδου. Αν κανείς είναι τόσο παθιασμένος κι επιθυμεί να επισκεφθεί όλες τις εκκλησιές της περιοχής μάλλον θα πρέπει να προϋπολογίσει ένα αξιοσέβαστο ποσό.
Η πιο γοητευτική απ’όλες όσες είδαμε ήταν η Abreha We Atsbeha, ευμεγέθης, με λαξεμένες κολώνες στο υποβλητικό εσωτερικό της. Άξιζε την παράκαμψη από τον κεντρικό δρόμο. Δεν είναι τυχαίο που θεωρείται από τα σημαντικότερα προσκυνήματα και κατακλύζεται από πλήθος πιστών.
Xαζέψαμε λίγο στο υπαίθριο παζάρι πριν οι μικροπωλητές αποχωρήσουν (άλλωστε πάγκοι δεν υπήρχαν, οι πραμάτειες απλώνονταν στο έδαφος) κι εκεί αποχαιρετίσαμε τον ξεναγό μας.
Συνεχίσαμε ως την πόλη Μekele, απ΄όπου θα ξεκινούσε η 4ήμερη εξόρμηση προς το Danakil και το ηφαίστειο Erta Ale.
Πριν την επερχόμενη μπιχλοκατάσταση στη διαμονή, "επέτρεψα" μια δόση πολυτέλειας στο κατάλυμμά μας.
Η επίσκεψή μας στο πρακτορείο που οργάνωνε την εξόρμηση συνοδεύτηκε από μια βραδυνή βόλτα στη πόλη.
Eίχαμε σκόπιμα αφήσει τα καλύτερα για επίλογο του ταξιδιού μας στον αιθιοπικό βορρά.
Last edited:
υπό τις επευφημίες των ντόπιων
