Μετακόμιση στην επαρχία..

[galat]

Η δικιά μου εμπειρία
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, όπου και έζησα μέχρι τα 27 μου χρόνια. Την εποχή εκείνη είχε γεννηθεί ο γιός μου και γρήγορα καταλάβαμε ότι είναι δύσκολο να μεγαλώνεις ένα μικρό παιδί στην Αθήνα, ειδικά εάν δεν έχεις βοήθεια. Πήραμε λοιπόν την μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψουμε το κλεινόν άστυ. Ήδη συμπληρώνω 28 χρόνια στην Ερμούπολη της Σύρου (με την οποία δεν είχα πριν την παραμικρή σχέση), ξεπέρασα δηλαδή τα χρόνια που είχα ζήσει στην Αθήνα.

Στα 28 αυτά χρόνια συνάντησα πολλούς που ήρθαν και έφυγαν από την Σύρο. Ήταν κύρια υπάλληλοι που ήρθαν χωρίς την θέλησή τους. Πολλοί από την πρώτη στιγμή είχαν την αίσθηση της προσωρινότητας. Μπορεί να έμειναν εν τέλει 5 ή και 8 χρόνια στη Σύρο και όμως ένοιωθαν πάντα μόνο με το ένα πόδι στη Σύρο. Έμεναν σε άθλια σπίτια, γιατί ένιωθαν ότι επρόκειτο για κάτι αναγκαστικό μεν αλλά προσωρινό. Κάθε σαββατοκύριακο έφευγαν στην Αθήνα. Πολλοί κουβάλαγαν τα άπλυτά τους στην Αθήνα να τους τα πλύνει η μητέρα τους!!! Ε, λοιπόν κανείς από αυτούς δεν έμεινε μόνιμα στη Σύρο. Στην πρώτη ευκαιρία έφυγαν. Και οι περισσότεροι είτε το μετάνιωσαν, είτε απλά αναπολούν την παραμονή τους εδώ. Βέβαια πολλοί είναι και αυτοί που έγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Σύρο, έκτισαν σπίτι και δεν σκοπεύουν πια να την έγκαταλείψουν.

Εγώ αντιθέτως ήρθα στην επαρχία συνειδητά και αυτό με όπλισε από την πρώτη στιγμή με μια διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τις νέες συνθήκες της ζωής μου. Ποτέ δεν μετάνιωσα, ούτε αμφέβαλα για την επιλογή μου αυτή. Αποδείχτηκε μία πολύ σοφή και τυχερή κίνηση. Ο γιός μου μεγάλωσε ευτυχισμένος, το ίδιο και μεις μαζί του. Δεν μου λείπουν πράγματα; Και βέβαια. Αλλά αυτά που έχω μου εξασφαλίζουν ένα επίπεδο ζωής και μία ψυχική ηρεμία και ισορροπία, που αυτά που μου λείπουν μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Και βέβαια και αυτά που λείπουν μπορεί πάντα με κάποιο τρόπο έμμεσα να καλύπτονται.

Σε ένα πράγμα όμως έχω καταλήξει. Ότι δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες. Αυτό που φαντάζει για τον ένα απόλυτη σιγουριά, για τον άλλο φαίνεται εντελώς διαφορετικό. Ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και προτεραιότητες. Ακόμα και στο ίδιο το άτομο σε κάθε φάση της ζωής του υπερισχύουν διαφορετικές επιθυμίες και ανάγκες. Γι’ αυτό και δεν μπορούν να υπάρχουν γενικές συμβουλές. Κάθε άνθρωπος πρέπει να ζυγίσει τα δικά του υπέρ και κατά.

Η εμπειρία μου βέβαια είναι από μια επαρχιακή πόλη, που μπορεί να είναι μικρή, όμως αναπαράγει σε μικρογραφία τα χαρακτηριστικά ενός αστικού περιβάλλοντος. Νομίζω όμως ότι είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η ζωή στην ύπαιθρο ή σε ένα μικρό χωριό. Όταν πρωτόρθα στη Σύρο δεν είχα ξεκαθαρισμένη στο μυαλό μου αυτή την διαφορά. Σε πρώτη ευκαιρία αγόρασα ένα παραθαλλάσιο οικόπεδο σε μία πολύ ωραία τοποθεσία. Έβγαλα και οικοδομική άδεια και άρχισα τις εκσκαφές και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν επιθυμώ να ζήσω στην εξοχή. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα ασχοληθεί με τον κήπο του και τις κοτούλες του. Αντιθέτως έχω γνωρίσει πολλούς που αυτό είναι αυτό που κύρια επιθυμούν. Συνεπώς ο καθένας πρέπει να ιεραρχήσει τα πράγματα που εκείνος θεωρεί σημαντικά.

 

[NATASA 09]

Είμαι της άποψης ότι η ανάγκη είναι αυτή που καθορίζει τα πάντα συμπεριλαμβανομένου και του τόπου διαμονής. Μένω σε μια επαρχιακή πόλη κοντά στην Αθήνα. Στην Αθήνα έμενα σαν φοιτήτρια αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να δουλέψω στην Αθήνα. Ωστόσο είμουν τυχερή και κατάφερα να βρω δουλειά στην πόλη που ζω. Πολλοί από τους φίλους μου έμειναν Αθήνα και με αυτά που συζητάμε η κατάσταση τους είναι τραγική. Η πρόσβαση στη δουλειά τους αποτελεί Γολγοθά, οι συνθήκες διαβίωσης όχι ότι καλύτερο και κοινωνική ζωή στα πατώματα. Πέρυσι το χειμώνα κατέβαινα συχνά πυκνά στο κλεινόν άστυ ιδιαίτερα για θεατρικές παραστάσεις ενώ φίλοι μου που έμεναν Αθήνα δεν κατάφεραν να πάνε ούτε μια φορά στο θέατρο. ΟΚ η επαρχία έχει μειονεκτήματα , το κουτσομπολιό, την έλλειψη των πολλαπλών επιλογών της Αθήνας, αλλά τουλάχιστον είναι όλα πιο ανθρώπινα και έχεις μια ποιότητα ζωής που στην Αθήνα αν δεν έχεις πάρα πολλά χρήματα δεν θα την αποκτήσεις ποτέ. Αν λοιπόν έχετε τις ανάλογες προυποθέσεις δηλαδή δουλειά, τότε πιστεύω πως η αποκέντρωση είναι επιλογή ζωής.

 

[corazonviajera]

Αυτό θα ήταν το ιδανικό για 'μενα, επαρχία αλλά σε κοντινή σχετικά απόσταση από πρωτεύουσα ή άλλη μεγάλη πόλη. Ξανασκέψου το, Αφροδίτη!

Πάντως, παιδιά, πολλοί μαζευτήκαμε! Δεν κάνουμε ένα γκρουπ αλληστήριξης και αλληλοβοήθειας;

Την καλύτερη ιδέα έχεις...σίγουρα χρειάζεται ένα τέτοιο γκρουπ: count me in!

 

[taxidakia]

Και γω οταν σκεφτομαι τη μετακομιση στην επαρχια δεν εννοω να παω σε ενα μικρο χωριουδακι ,οπως ειναι τα χωρια στη Μανη με 2 κατσικες και 2 κατοικους.
Ιδανικο οπως ανεφεραν και παραπανω ειναι μια μικρη πολη κοντα σε μεγαλυτερο αστικο κεντρο,ετσι ωστε να συνδυαζονται και η χαλαρωση,ηρεμια ,ανθρωπινοι ρυθμοι ζωης με περισσοτερες επιλογες σε θεματα υγειας -εκπαιδευσης-διασκεδασης κλπ

Κι εγώ θα ήθελα κάτι ανάλογο. Όμως θα ήθελα το μέρος να είναι συμπαθητικό (να μην είναι άσχημο αν μη τι άλλο). Αν είναι και σχετικά κοντά στη θάλασσα (1 ώρα είναι ΟΚ) θα ήταν ιδανικό.
Ποια είναι όμως αυτά τα μέρη; Από άσχημες κωμοπόλεις, πάμπολλες. Από όμορφα μέρη που συνδέονται με κάκιστο δρόμο με την κοντινότερη μεγάλη πόλη, πολλά. Με τα παραπάνω χαρακτηριστικά όμως;

 

[rethimno]

Μετα απο καποια χρονια στην Αθηνα, εμενα σε καλο προάστιο, ειχα τους φιλους μου τη δουλεια μου...αλλα κατι μου ελειπε
Αποφασισα να γυρισω στο νησι μου αφου εξασφαλισα δουλεια, μενω σε μονοκατοικια, που ολα τα δωματια βλεπουν θαλασσα,φυσικα εχω τα λουλουδια μου, τα λαχανικα μου, και η παραλια στα 10 λεπτα με τα ποδια
Απλα ζυγισα τα συν και τα πλην, γιατι και η επαρχια εχει τα στραβα της ...
Μου αρεσει να γυριζω στην Αθηνα για τους φιλους μου, για shopping αλλα μεχρι εκει....
Οχι ποτε δεν το μετανιωσα, που αφησα το Ψυχικο για να κατεβω στο Ρεθυμνο....

 

[dim kyr]

Εγώ μένω Κόρινθο. Αεροδρόμιο? 1 ώρα. Αθήνα? 45 λεπτά με άριστο δρόμο. Νοσοκομείο 2 λεπτά στην Κόρινθο και 45 Αθήνα. Θάλλασα? 5 λεπτά με τα πόδια ή 2 με ποδήλατο. Αρχαία? 15 λεπτά. Λουτράκι για Καζίνο, ιαματικά μπάνια, διασκέδαση κλπ? 10 λεπτά. Εξοχή? 5 λεπτά με το ποδήλατο. Ορεινή Κορινθία για χειμερινά σπόρ? 30 λεπτά.
Πολύ απλά, έχω τις ανέσεις της Αθήνας και τα πλεονεκτήματα της επαρχίας. Το κουτσομπολιό δεν με ενοχλεί, (γουστάρω κιόλας τα ξεκατινιάσματα της γειτονιάς χε χε), εγκληματικότητα σχεδόν μηδενική, αγορά ικανοποιητική, προαστιακός δίπλα, σχολεία δίπλα, υπηρεσίες στα πόδια σου... τι άλλο να ζητήσω? Μόνο μια Ινδία μπορεί να με πείσει......

 

[KLEOPATRA]

Κι εγώ θα ήθελα κάτι ανάλογο. Όμως θα ήθελα το μέρος να είναι συμπαθητικό (να μην είναι άσχημο αν μη τι άλλο). Αν είναι και σχετικά κοντά στη θάλασσα (1 ώρα είναι ΟΚ) θα ήταν ιδανικό.
Ποια είναι όμως αυτά τα μέρη; Από άσχημες κωμοπόλεις, πάμπολλες. Από όμορφα μέρη που συνδέονται με κάκιστο δρόμο με την κοντινότερη μεγάλη πόλη, πολλά. Με τα παραπάνω χαρακτηριστικά όμως;

Να σου δωσω καποιες προτασεις .
Αιγιο-Διακοφτο-Ναυπακτος ειναι κοντα στην Πατρα.
Γυθειο ειναι κοντα στη Σπαρτη
και πολλα αλλα

 

[Kokonaki]

Εδω εμεις το σκεφτομαστε σοβαρα για Αυστραλια....
Μεχρι ομως να παρουμε τη μεγαλη αποφαση να φυγουμε στην αλλη ακρη του κοσμου, ψαχνουμε δουλεια σε επαρχια.

Εμενα παλαιοτερα με επιανε η ψυχη μου στη σκεψη να φυγω απο Αθηνα και τωρα πραγματικα δεν την αντεχω αλλο. Τι να τις κανω τις περιβοητες "απεριοριστες επιλογες" της Αθηνας, οταν το σκεφτομαι δυο και τρεις φορες για να παω καπου και τις περισσοτερες προτιμω να μεινω σπιτι μου, παρα να φαω στη μαπα την τεραστια κινηση κτλ.
Την Αθηνα ετσι οπως εχει γινει σημερα, δεν τη χαιρομαι. Υπαρχουν σημεια της τα οποια λατρευω,αλλα προτιμω να τη στερηθω και να ζησω ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ καπου πιο εξω, κοντα στη φυση.

 

[mary_a]

Να σου δωσω καποιες προτασεις .
Αιγιο-Διακοφτο-Ναυπακτος ειναι κοντα στην Πατρα.
Γυθειο ειναι κοντα στη Σπαρτη
και πολλα αλλα

Καλά τώρα η Σπάρτη δεν είναι και καμμια πόλη μεγέθους τετοιου που να λες "μένω κοντα σε μεγάλη πολη"...

 

[taver]

Καλά τώρα η Σπάρτη δεν είναι και καμμια πόλη μεγέθους τετοιου που να λες "μένω κοντα σε μεγάλη πολη"...

Ενώ η Πάτρα.... (ΟΚ, έχει το μέγεθος. Σε όλα τ' άλλα είναι χωριό...)

 

[amsterdam]

Κι εγώ θα ήθελα κάτι ανάλογο. Όμως θα ήθελα το μέρος να είναι συμπαθητικό (να μην είναι άσχημο αν μη τι άλλο). Αν είναι και σχετικά κοντά στη θάλασσα (1 ώρα είναι ΟΚ) θα ήταν ιδανικό.
Ποια είναι όμως αυτά τα μέρη; Από άσχημες κωμοπόλεις, πάμπολλες. Από όμορφα μέρη που συνδέονται με κάκιστο δρόμο με την κοντινότερη μεγάλη πόλη, πολλά. Με τα παραπάνω χαρακτηριστικά όμως;

Ξ Α Ν Θ Η . . . .

Αν αντέχεις των "ψωνισμένο" κόσμο της..!!

 

[North66]

@ #46: Κλασική νεοελληνική άποψη ότι όποιος δε μένει σε μια πόλη τουλάχιστον 4 εκατομμυρίων, μένει σε χωριό...