Μετακόμιση στην επαρχία..

[naxosmania]

σιγουρα δεν εισαι ο μονος.ολος ο κοσμος το ιδιο σκεφτεται..αυτο που με εκνευριζει ιδιαιτερα ειναι οτι δε το κανει..κ αντε ανθρωποι που εχουν χιλιεςδυο υποχρεωσεις..οικογενεια,παιδια,μονιμη δουλεια.αυτοι ομως που πραγματικα μπορουν,γιατι δε το κανουν?δυστυχως ειμαι κ εγω μεσα σε αυτους κ βριζω τον εαυτο μου καθημερινα....το επομενο βημα ειναι μεγαλη αποφαση κ ισως ρισκο...αλλα,τι ειχαμε,τι χασαμε σε αυτη τη ζωη.σου ευχομαι καθε επιτυχια σε αυτο που θες να κανεις...

 

[soudianos]

Δεν είναι όλα ρόδινα εδώ.
Αν συμβεί κάτι, τρέχουμε στις μεγάλες πόλεις για γιατρούς. Ιδίως μέχρι πριν κάμποσα χρόνια γιατί τελευταία αντιμετωπίζονται απ ότι ακούω οι περισσότερες περιπτώσεις
Όμως εδώ στο ΠΑΓΝΗ αν πας είναι γεμάτο το parking με IX και με πινακίδες, από Χανιά, Ρέθυμνο, και Α. Νικόλαο. Περιπτώσεις γνωστών μου βλέπω αρκετές.
Τις μεγάλες πόλεις, για ευνόητους λόγους, θα διαλέξουν οι καλοί ιδιώτες επιστήμονες, δάσκαλοι κλπ, να εργαστούν ή να ανοίξουν επιχείρηση.
Έτσι σ΄αυτές υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα στα παιδιά για εκλογή μιας πχ εξωσχολικής δραστηριότητας ή μάθησης, ή συμμετοχή σε οργανωμένο αθλητισμό κ.α.

 

[evi01]

Θέλω να σας αναφέρω για προσωπική εμπειρία από τον εργασιακό μου χώρο. Εργάζομαι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και πολλοί συνάδελφοί μου καταφέρνουν να πάρουν μετά μυρίων βασάνων την πολυπόθητη μετάθεση για την επαρχία και πιο συγκεκριμένα για τις πόλεις απ'όπου κατάγονται. Όλοι το μετάνιωσαν και θέλουν να επιστρέψουν στην πρωτεύουσα... Δεν μπορούν να προσαρμοστούν στην καινούργια ζωή , ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός στην επαρχία (ακόμα και μέσα στη δουλειά). Εδώ έχεις μάθει να έχεις την ανωνυμία σου και όταν φτάνεις εκεί και τα βρίσκεις όλα αλλιώτικα , ακόμα και ο τρόπος που σε κοιτάνε, δεν σου αρέσει. Και όσο για παρέες, αυτό είναι το πιο δύσκολο ιδιαίτερα όσο μεγαλώνεις. Η μοναξιά μπορεί να είναι απίστευτη....

 

[corazonviajera]

Τελικά, είμαστε πολλοί αυτοί που σκεφτόμαστε να κάνουμε μια αλλαγή στη ζωή μας...άλλοι για την επαρχία, άλλοι για τη μεγάλη πόλη κι άλλοι για το εξωτερικό. Όμως, ο καθένας μας έχει ένα "αλλά" που τον κρατάει πίσω: η εύρεση εργασίας, η οικογένεια,οι φίλοι, η συνήθεια, η ανασφάλεια, ο φόβος για το άγνωστο...τελικά, όλα στη ζωή είναι θέμα προτεραιοτήτων. Νομίζω πως ο καθένας μας πρέπει να "δει" και να "ζυγίσει" τα υπερ και τα κατά και κυρίως να αναρωτηθεί τι έιναι διατεθιμένος να ρισκάρει για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο...δεν ξέρω αν το καταλάβατε: είμαι κι εγω σ'αυτή τη σκέψη κι η απόφαση με δυσκολεύει...οι "γύρω" μου με δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο, αλλά τελικά η απόφαση είναι προσωπική κι έτσι έχω απλά να δώσω τη μάχη με τον εαυτό μου! Καλές αποφάσεις , εύχομαι σε όλους και ...να μας βγουν σε καλό!

 

[xenos]

gastone αν σκεφτεσε να την κανεις...και μπορεις....δεν εχεις υποχρεωσεις...κλπ
κανε ενα δωρο ζωης στον εαυτο σου και φυγε.

Φυσικα δεν εισαι μονος.....αλλοι τοκαναν πιο νωρις απο σενα.

 

[Dafni]

παροτι ζω σε επαρχιακή πολη και οχι στο κέντρο της αλλά σε κοντινο προαστιο,πριν μερικά χρονια πιστευα οτι θα μπορουσα να ζήσω σε ένα χωριο στην επαρχια....εβλεπα σπιτακια σε πλαγιες βουνων και έλεγα οτι αυτο ήθελα...να ξυπναω και να βλέπω τη φύση γυρω μου...πήγαινα στα ζαγοροχωρια και ήθελα να μεινω εκει για πάντα...
με τα χρονια αλλαξαν αρκετά πραγματα...
καταλαβα οτι ήθελα να μεινω σε χωριο,αλλά ζωντας τη ζωη της πολης...
οταν αρρωστησω θέλω να έχω προσβαση σε γιατρους που τους εμπιστευομαι και οχι να αποτανθω στο κεντρο υγειας της περιοχης...ήθελα να μπορω να παω για φαγητο και οχι αποκλειστικά στο μαγαζι -μινι μαρκετ-ταβερνα της περιοχης που σερβιρει οτι έχει φτιαξει ο μαγαζατορας για την οικογενεια του (και οτι είχε φτιαξει την προηγουμενη)αντε και σουβλακια το σαββατοκυριακο...ήθελα να έχω τη δυνατοτητα να πηγαινω να βλεπω τους φιλους μου και την οικογενειά μου οταν θελω...ήθελα να κάνω ταξιδια,ήθελα να έχω γρηγορο ιντερνετ,να κατεβαινω στα μαγαζιά (παροτι δεν είμαι ο πλεον καταναλωτικος τυπος)μια στο τοσο ειτε για να ψωνισω ειτε για να χαζεψω και να πιω τον καφέ μου....αυτα φυσικά δεν είναι απαγορευτικά σε ένα τετοιο μέρος αλλά προυποθετουν οικονομική ανεση που δυσκολα θα την επιτυχει κανεις ζώντας σε ένα μικρο χωριο....
δυστυχως πιστευω οτι όταν λέμε οτι θελουμε να παμε στην επαρχια δεν πρεπει να έχουμε ψευδαισθησεις......η ζωή των ανθρωπων εκει δεν είναι ουτε ευκολη ουτε ομορφη....αλλά οπως ειπα δε νομιζω οτι οι περισσοτεροι θελουμε αυτη τη ζωη ,θέλουμε αυτο το πλαισιο,....το κάδρο .....αλλά μέσα σε αυτο θέλουμε τη ζωή και τα οσα έχουμε μάθει...αυτα φυσικά ισχυουν για τη ζωη σε χωρια ,σε απομακρυσμενες περιοχες και οχι για επαρχιακες πολεις που σε πολλες περιπτωσεις προσφερουν καλη ποιοτητα ζωης αλλά και ευκολιες .....για μένα είναι προτιμοτερο να ζει κανεις σε μια καλη περιοχη ,σε ένα προαστιο ,ήσυχο ,οσο το δυνατο αραιοκατοικημενο αλλά σε αποσταση κοντινη απο μια πολη.....αυτο τουλάχιστο ταιριαζει σε μενα.....
κάποια στιγμη τα έφερε η τύχη και βρηκαμε ένα σπιτακι που νοικιαζονταν σε ένα χωριο πάνω σε βουνο σε αποσταση περιπου μιας ώρας απο το σπιτι μας...το ενοικοιο ήταν χαμηλο και το σπιτι σε πολυ καλη κατασταση ...το νοικιάσαμε για ολο το χρονο με σκοπο να περναμε εκει τα σαββατοκυριακα ,μερος των διακοπων μας και τελος παντων να πηγαινουμε οσο μπορουμε...και μετα απο εναμισι χρονο το ξενοικιασαμε....πρωτα πρωτα δεν πηγαιναμε οσο ειχαμε φανταστει....ολο και καποια υποχρεωση τυχαινε το σαββατοκυριακο ,αλλωτε κανονιζαμε να παμε κάπου αλλου,το καλοκαιρι ,ε να μη παμε και καπου?το χειμωνα το σπιτι ηταν παγωμενο ...μεχρι να ζεστανει επρεπε να ξαναφυγουμε....το χωριο ειχε κανα δυο ταβερνες που γρηγορα τις βαρεθηκαμε μιας και δεν προσφεραν και τιποτα ιδιαιτερο...καθε φορα επρεπε να παμε πρωτα σουπερ μαρκετ για προμηθειες και μετα να ξαναφερνουμε πισω οσα τροφιμα περισσεψαν και δε διατηρουνταν για πολυ στο ψυγειο....οι φιλοι μας ηρθαν μια δυο φορες αλλά μετα ήταν δυσκολο να κανονισουμε γιατι είτε αυτοι είχαν κάποια υποχρεωση,ειτε δεν τους ήταν ευκολο να μετακινηθουν οσοι ειχαν μικρά παιδια κ.τ.λ
με αυτα δε θελω να πω οτι δε μου αρεσε αυτη η εμπειρια...περασαμε ομορφα κάνοντας περιπατους στη φυση ανοιγοντας το παραθυρο το πρωι και νοιωθοντας το άρωμα της πρωινης δροσιάς,μαζεψαμε καστανα,σαπισαμε βλεποντας ταινιες και διαβαζοντας....ακομα δεν ειμαι σιγουρη οτι καναμε καλά που ξενοικιάσαμε το σπιτακι.....ομως ήταν ευκαιρια να απομυθοποιησω μερικά πραγματα......

 

[afroditi]

Μετα από 25 έτη στην Πρωτεύουσα πριν 1,5-2 χρόνια εφυγα και βρήκα την ησυχία μου.Οι αποστάσεις κοντινές, η ποιότητα ζωής πολυ ανεβασμένη ασε που εδω μπόρεσα να χτίσω ενα αξιοπρεπέστατο σπίτι για το οποίο στην Αθήνα θα ήθελα ένα αστρονομικό ποσό.Έχω και τα τυχερά μου (φρέσκα αυγουλακια, κοτοπουλάκια, χορταράκια και κάθε είδους ζαρζαβατικό χιχι) .

σε ζηλεύω!
το όνειρό μου να έχω έναν κήπο και να καλλιεργώ διάφορα λαχανικά και να οσφραίνομαι όλες τις μυρωδιές της γης κ των λουλουδιών!
κι εγώ το σκέφτομαι αρκετά τα 2 τελευταία χρόνια να πάω επαρχία. έχουμε σπίτι στην αμάρυνθο (εύβοια) κ όποτε πάω(σπάνια λόγω δουλειάς) νιώθω άλλος άνθρωπος! αν είχα δουλεία εκεί εγώ κ ο άντρας μου, θα πηγαίναμε χωρίς δεύτερη σκέψη!
κ είναι κοντά στην αθήνα οπότε κ κοντά σε φίλους κ κοντά στο ελ. βενιζέλος

 

[nera_gr]

σε ζηλεύω!
το όνειρό μου να έχω έναν κήπο και να καλλιεργώ διάφορα λαχανικά και να οσφραίνομαι όλες τις μυρωδιές της γης κ των λουλουδιών!
κι εγώ το σκέφτομαι αρκετά τα 2 τελευταία χρόνια να πάω επαρχία. έχουμε σπίτι στην αμάρυνθο (εύβοια) κ όποτε πάω(σπάνια λόγω δουλειάς) νιώθω άλλος άνθρωπος! αν είχα δουλεία εκεί εγώ κ ο άντρας μου, θα πηγαίναμε χωρίς δεύτερη σκέψη!
κ είναι κοντά στην αθήνα οπότε κ κοντά σε φίλους κ κοντά στο ελ. βενιζέλος

Αυτό θα ήταν το ιδανικό για 'μενα, επαρχία αλλά σε κοντινή σχετικά απόσταση από πρωτεύουσα ή άλλη μεγάλη πόλη. Ξανασκέψου το, Αφροδίτη!

Πάντως, παιδιά, πολλοί μαζευτήκαμε! Δεν κάνουμε ένα γκρουπ αλληστήριξης και αλληλοβοήθειας;

 

[Twinkie]

Όση αλληλοστήριξη ή αλληλοβοήθεια και να χουμε nera μου, πάντα ορθώνεται ένα αλλά...Γι' αυτό λέω πάντα πως τις καλύτερες αποφάσεις μου τις έχω πάρει εν θερμώ κι ας με κοροιδεύουν οι άλλοι...
Τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς, απ' όσο βλέπω έχουν και το πλεονέκτημα της επιλογής...Τι να πουν κι αυτοί που δεν το χουν..Αν και το επικαλούμαι κι εγώ που και που, δεν θεωρώ λόγους ανωτέρας βίας πάντα τη δουλειά ή τους δεσμούς...

 

[afroditi]

Αυτό θα ήταν το ιδανικό για 'μενα, επαρχία αλλά σε κοντινή σχετικά απόσταση από πρωτεύουσα ή άλλη μεγάλη πόλη. Ξανασκέψου το, Αφροδίτη!

Πάντως, παιδιά, πολλοί μαζευτήκαμε! Δεν κάνουμε ένα γκρουπ αλληστήριξης και αλληλοβοήθειας;

αγαπημένη μου nera το σκέφτομαι κ το ξανασκέφτομαι αλλά χωρίς δουλεία εκεί είναι προς το παρόν αυτό το βήμα ακατόρθωτο.. κλαψ

 

[KLEOPATRA]

Και γω οταν σκεφτομαι τη μετακομιση στην επαρχια δεν εννοω να παω σε ενα μικρο χωριουδακι ,οπως ειναι τα χωρια στη Μανη με 2 κατσικες και 2 κατοικους.
Ιδανικο οπως ανεφεραν και παραπανω ειναι μια μικρη πολη κοντα σε μεγαλυτερο αστικο κεντρο,ετσι ωστε να συνδυαζονται και η χαλαρωση,ηρεμια ,ανθρωπινοι ρυθμοι ζωης με περισσοτερες επιλογες σε θεματα υγειας -εκπαιδευσης-διασκεδασης κλπ

 

[mary_a]

Εγώ απλά θέλω να ρωτήσω το εξής σε όσους λένε ότι θέλουν να φύγουν στην επαρχία...
έχετε ζήσει στην επαρχία και θέλετε να γυρίσετε πίσω ή έχετε ζήσει μόνο στη μεγαλούπολη?
αν κάποιος έχει ζήσει και γυρίζει πίσω λιγο πολύ φαντάζετε τι θα συναντήσει.
Αν όμως δεν έχει ζήσει ποτέ στην επαρχία (και δεν εννοώ επαρχία τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ηράκλειο ή την Λάρισα) δεν είμαι πολύ σίγουρη αν θα βρει αυτό που φαντάζεται..