Γκάνα Μαύρο είναι το χρώμα (Ζώντας στην Γκάνα)

[ΕΡΣΗ]

Ναι! Σπυρο να κρατας αυτό το ημερολόγιό σου και να μας το δίνεις να το διαβάζουμε. Πολυ ζωντανή αφήγηση και όμορφες, έντονες ειικόνες.
Να είσαι καλά!

 

[Dorotija]

Σπυράκο μονορούφι κι απο μένα...

 

[soudianos]

αυτές οι λεπτομερειούλες... που αναφέρεις δίνουν την καλύτερη εικόνα της ζωής στη χώρα

 

[kalspiros]

Μια βόλτα στα προάστια.

ΠΟΤΕ!: Ποτέ δεν πετάμε χρήματα κάτω, ποτέ δεν τα πατάμε και ποτέ δεν τα σκίζουμε! Αν μας καταδώσει κανείς (δηλαδή όλοι όσοι μας δούνε) πρώτη θέση για την φυλακή. Ποτέ δεν ζητάμε από ντόπιο να γράψει το όνομά του σε χαρτί με κόκκινο στυλό. Έπρεπε να περάσω το όνομά μου σε τετράδιο κίνησης και ο Johnas μου το επισήμανε τρεις φορές ότι (δυστυχώς) έχει μόνο κόκκινο στυλό. Φτέρνισμα: ποτέ μπροστά στα πρόσωπα τους. Πάντα γυρνάμε το κεφάλι προς τα πίσω για να φτερνιστούμε. Ειδικότερα νωρίς το πρωί, πρέπει να απομακρυνθούμε κιόλας για να μην μας ακούσουν καν!!! Τέλος, πίνουμε νερό από την βρύση μόνο αν έχουμε δυσκοιλιότητα και επιθυμούμε ένα πρώτης τάξεως καθαρτικό (για οδηγίες χρήσης, αντενδείξεις ρωτήστε με pm, θα σας πω αναλυτικά τα συμπτώματα......)

Η βδομάδα θα κυλίσει ομαλά. Λίγα πράγματα παρά μια Τρίτη στην οποία θερίσαμε τα βόρεια προάστια (για τους fan του google earth: Dome, Adenta αλλά και προς κέντρο, στην μουσουλμανική Fadama(Abeka)). Πρώτος σταθμός: στην Dome κοντά σε ένα σχολείο. Ξεκινούσαν τα μαθήματα και παιδάκια μας προσπερνούσαν ενώ εμείς φωτογραφίζαμε την κεραία. Όλα χαμογελαστά με τις κίτρινες- καφέ στολές τους, τα περισσότερα χαιρετούσαν. Κεφάτος και ένας περαστικός αστυνομικός που μας έπιασε κουβέντα. Η διαδρομή για τον επόμενο σταθμό περνούσε από λιβάδια όπου συχνά πυκνά έβλεπες δίμετρες και τρίμετρες τριγωνικές μυρμηγκοφωλιές. Μπαίνουμε σε ένα χωριουδάκι με στενούς δρόμους (συνήθως το φάρδος των δρόμων είναι μεγάλο). Πρέπει όλοι οι κάτοικοι του χωριού να ήταν έξω! Κίνηση παντού παρά την αφόρητη ζέστη. Άντρες με σορτσάκια, γυναίκες με τα μωρά δεμένα στην πλάτη τους σαν σάκοι, γυναίκα με μωρό δεμένο στην πλάτη σαν σακί με τσίγκινη λεκάνη στο κεφάλι γεμάτη μπουκάλια με νερά να ανασηκώνει με το ένα χέρι το φουστάνι της με το άλλο να κρατάει την λεκάνη να σπάει τα γόνατά της και να χαμηλώνει τον κορμό της πάνω από τάφρο για να αφοδεύσει (για όσους δεν έχουν διαβάσει το χρονικό της τέχνης, αυτό είναι η αφηρημένη τέχνη!!), πιτσιρίκι να αφοδεύει μπροστά στον δρόμο μέσα σε ένα φρεάτιο, έμποροι ειδικής αφροδισιακής σκόνης από κέρας ρινόκερου για άντρες με πλειάδα φαλλικών ομοιωμάτων στον πάγκο του και άλλα τόσα γλαφυρά... Τελειώνουμε και με αυτό τον σταθμό και οδηγούμε προς τον τρίτο. Τα σπίτια πιο ευπρεπή με μικρή βεραντούλα μπροστά σε καλοδιατηρημένα χρώματα. Εδώ βλέπουμε και ένα κομμωτήριο. Οι πληροφορίες που συγκέντρωσα από διάφορες πυγές: τα μαλλιά των μαύρων είναι πολύ σκληρά. Οι άντρες κουρεύονται περίπου 1 με 2 φορές τον μήνα. Οι γυναίκες βάζουν κρέμες για να τα κρατάνε μαλακά. Επίσης επειδή είναι κοντά, οι πλείστες βάζουν extensions τα οποία μυρίζουν και κάπως αλλόκοτα.

 

[Dorotija]

Δεν κατεβάζεις μερικά μπουκάλια απο αυτό το φαρμακευτικό νερό, χρυσές δουλειές θα κάνεις

 

[kalspiros]

Το βαφτίσαμε και φαρμακευτικό βλέπω! Dorothy μιλάμε για ισχυρή δράση! 5-6 κολοβακτηρίδια τακτοποίησαν όλο το σύστημα!

 

[KIKI]

Σπυρο , τωρα πήρα ειδηση και απολαυσα τα γραφομενα σου !!!
πολυ ενδιαφεροντα πραγματα , να εισαι καλά και περιμενουμε
τις ωραιες ανταποκρισεις σου .....

 

[ioanna karagianni]

Και εγώ Σπύρο περιμένω ανυπόμονα, ως και Θώδη έχω αρχίσει να ακούω.

 

[kalspiros]

You choose life, Life choose you

Αλλαγή παραγράφου: (...) τελικός σταθμός: Fadama. Κατεβαίνουμε στον περιφερειακό όπου επικρατεί το αδιαχώρητο. Εικόνες που μου θυμίζουν την είσοδο των Τιράνων από το Zogu i Zi ή περιφερειακό Βουκουρεστίου από A1 σε Otopeni. (μάλλον σας απογοήτευσα λίγο, δεν περιμένατε ότι θα υπάρχει τίποτα συγκρίσιμο με Βαλκάνια!!). Εδώ όμως προσθέτουμε την κινούμενη αγορά. Σε πλησιάζουν, σου χτυπάνε με το δάκτυλο τα παράθυρα και σου πουλάνε ό,τι μπορείς να φανταστείς (πήραμε από ένα πιτσιρικάκι αυτοκόλλητα “Jesus loves you”). Κάποια στιγμή αφήνουμε τον δρόμο- powerplate, για να μπούμε στο προάστιο (τρόμος!!!). Μια στιγμή να ανοίξω τις φωτογραφίες για να μπορέσω να περιγράψω καλύτερα: δρόμοι χωμάτινοι, σπίτια μονώροφα αλλά χαμένα μεταξύ τσίγκινων κατασκευών, μισογκρεμισμένων τοίχων και φραχτών από οριζόντιες σάπιες σανίδες. Στην πορεία καταλαβαίνω ότι κάποια σπίτια είναι οι τσίγκινες προχειροκατασκευές, άλλα οι μισογκρεμισμένοι τοίχοι ή οι σάπιες σανίδες. Στους δρόμους κυκλοφορούν πέρα από τους ανθρώπους, μικρά κοτόπουλα. Ανάμεσα από δύο δρόμους, υπάρχει αλάνα όπου γκανέζοι έπαιζαν ποδόσφαιρο. Η βλάστηση είναι λιγοστή και αποτελείται από φοίνικες, μανγκόδεντρα και κάτι που μοιάζει με ακακία όλα τους στριμωγμένα σε μικρές αυλές των ιδιοκτησιών. Σε μια γωνιά του δρόμου έχουν πεταχτεί 5-6 άδεια ψυγεία προς πώληση. Λίγο πιο πίσω το κυρίως κατάστημα (ένα ανοιχτό container) με τραπεζάκι γεμάτο σίδερα, μια 14άρα τηλεόραση από κάτω του και πλειάδα από ηχεία σε ράφια και πάγκους. Ανάμεσα στους παράλληλους δρόμους υπάρχουν μικρά στενά από όπου περνάνε οι κάτοικοι αλλά και η αποχέτευση, ένα ανοιχτό αυλάκι όπου όλα είναι σε κοινή θέα («ρε Pat, βλέπω πάλι εντερικά ο Martin, πήγαινε του καμιά πιπερόριζα με βολβό ματιού από βόδι και τρίχες αντιλόπης να ιάνει»). Ένα δύσοσμο λευκό υγρό κυλάει για να βρει την κεντρική τάφρο στους παράλληλους. Η μυρωδιά παραπέμπει ξεκάθαρα σε βιολογικό καθαρισμό ή καλύτερα, σε στραγγίδια σκουπιδιών. Οι τοίχοι όλων των σπιτιών, φαγωμένοι και μαυρισμένοι από την υγρασία. Χώμα, σκουπίδια, πράσινο πουθενά. Απειλητικά κουνούπια παντού. Και η αποθέωση: μέσα σε όλη αυτή την δυσωδία, ζωγραφισμένη πινακίδα με ξαπλωμένο νέγρο και ένα χέρι με νυστέρι πάνω από τα γεννητικά του όργανα. Ο γιατρός Mahomet είναι υπεύθυνος της περιοχής για τις περιτομές (όπως προείπα, είμαστε σε μουσουλμανική κοινότητα).

Το ίδιο βράδυ πήγαμε και στο μεγαλύτερο mall της χώρας. Κάπως ξεχνάς που βρίσκεσαι. Όλα είναι πιο γυαλιστερά εδώ μέσα και πιο θελκτικά στα μάτια των δυτικών ή και των ντόπιων που πέσανε θύματα. Πάμε να μπούμε σε κατάστημα με σουβενίρ το οποίο ήταν κλειστό αλλά με την πωλήτρια μέσα. Ο Λιβανέζος φέρνει το μια του παλάμη στο ύψος του στήθους. Στην συνέχεια με την άλλη του παλάμη χτύπησε ρυθμικά δυο φορές την πρώτη. Η κοπέλα γνεύει αρνητικά. Η κίνηση του σημαίνει «σε παρακαλώ». Συνεχίζουμε προς το supermarket παρατηρώντας πολύ κόσμο να φεύγει με πίτσες καθώς η αλυσίδα pizzainn προσφέρει 1+1 δώρο μόνο κάθε Τρίτη. Καθόμαστε σε εστιατόριο. Όλα τα φαγητά είναι καυτερά. Παίρνουμε αρχικά ένα κατασκεύασμα που έμοιαζε με πατάτα αλλά είχε γεύση κάστανου συνοδευόμενο από καυτερές σάλτσες (κάτι σαν το κυπριακό Κολοκάσι πρέπει να είναι). Στον κατάλογο, το βοδινό είναι κατά 2cedi φθηνότερο από το κοτόπουλο το οποίο εισάγεται. Παίρνω redred βοδινό μέσα σε κόκκινα φασόλια και plantain(άγλυκη μπανάνα, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τους φαγητά, που την τηγανίζουν). Για καλή μου τύχη, το στομάχι μου τα κατάφερε να το χωνέψει!

Και φτάσαμε αισίως στην ημέρα των κηδειών, την Παρασκευή. Οι κηδείες εδώ ξεκινούν το βράδυ της Παρασκευής ενώ η ταφή πραγματοποιείται την Κυριακή το μεσημέρι. Η τελετή συνοδεύεται από άφθονο αλκοόλ, χορούς και τραγούδι. Όλα καλά μέχρι εδώ. Για πάμε πιο πίσω: δεν μπορεί εύκολα ο κάθε Γκανέζος να ανταπεξέλθει στο οικονομικό βάρος της προετοιμασίας την κηδείας (καθώς μιλάμε για υπερπαραγωγή). Άρα όταν πεθαίνει κάποιος, τον βάζουν σε μεγάλα ψυγεία μαζί με όλους τους υπόλοιπους νεκρούς της περιοχής, δίνοντας σου έτσι χρόνο να συγκεντρώσεις το τίμημα. Αυτό συνήθως διαρκεί 1-2 μήνες. Όταν λοιπόν είσαι έτοιμος, μπαίνεις στον φρικιαστικό αυτό χώρο για να αναγνωρίσεις τον νεκρό σου. Και μετά.. τον θάβεις σε φέρετρα που βγαίνουν σε διάφορα χρώματα και με πολλά στολίδια.

Προσεχώς: "Βόλτα στην Βόλτα"

 

[pattyyy]

Πάρα πολύ έντονες εικόνες μου δημιουργούν οι περιγραφές σου! Λες και παρακολουθώ ντοκυμαντέρ! Thank you!

 

[ΕΡΣΗ]

Όσο και να επαινέσω τις περιγράφες σου λίγο θα είναι!

 

[dim kyr]

και από εμένα!!