Γκάνα Μαύρο είναι το χρώμα (Ζώντας στην Γκάνα)

[dim kyr]

Βρε! Ακόμα εκεί κάτω στην Αραπιά είσαι? Ελα πίσω, ώρα για μπάνια φίλε μου, και εδώ ζέστη κάνει , μην νομίζεις, Αφρική εκεί, Αφρική και εδώ, μόνο λίγο νοτιότερα.....

 

[kalspiros]

Τώρα που ξέρω ότι φεύγω σε 2 βδομάδες, αντιλαμβάνομαι πόσο θα μου λείψει!

 

[dim kyr]

Τώρα που ξέρω ότι φεύγω σε 2 βδομάδες, αντιλαμβάνομαι πόσο θα μου λείψει!

Πίστεψέ με Σπύρο δεν θα σου λείψει καθόλου!! Και εδώ Αφρική είμαστε από όλες τις απόψεις.....Τι εδώ? Τι εκεί? Το ίδιο είναι, απλά εκεί υπάρχει περισσότερη αξιοκρατεία (οκ. εκεί ίσως να είναι και λίγο καλύτερα)

 

[kalspiros]

Εικόνες απ' το βάζο vol2

Φτάνουμε Akim Aperad ένα χωριό στα δυτικά βάθη του ανατολικού region, περίπου 4 ώρες από την πρωτεύουσα. Με το βολτόμετρό μας χαλασμένο, δανειζόμαστε από ντόπιο ένα, χωρίς βέβαια εγγυήσεις ή αντίτιμα. Στην κεραία, ενώ παίρνω φωτογραφίες, ο Jonas αγοράζει έναν κουβά Kasawa από μικρό κοριτσάκι αλλά φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά. Προσπαθεί αρκετές φορές να επιβεβαιώσει το αντίτιμο καθώς το βρίσκει πολύ χαμηλό. Όπως μου λέει, η αντίστοιχη ποσότητα στην πόλη κάνει 5 cedi όχι 1 που τα πουλάει η μικρή. Πιστεύει ότι η μικρή μπερδεύτηκε με τα οικονομικά και τις ποσότητες, ένα σφάλμα το οποίο θα της δώσει ένα γερό ξύλο από τους γονείς της και άλλη μια γεμάτη λεκάνη στο κεφάλι ώσπου να καταφέρει να την ξεπουλήσει. Καθώς δεν θέλει να είναι η αιτία για τούτη την πιθανή εξέλιξη, απευθύνεται σε περαστική γυναίκα που περπατούσε ξυπόλητη στον δρόμο με τα σανδάλια της τοποθετημένα στο κεφάλι της. Εκείνη επιβεβαιώνει την τιμή, οι kasawa μένουν στο αμάξι και η μικρή τρέχει με 1,5 cedi στην τσέπη και μπερδεμένο βλέμμα προς το σπίτι της. Ακολουθούν τα χωριά Ayeribi και Bawdua.

Εδώ θα ήθελα να δώσω μερικά εντυπωσιακά ανθρωπογεωγραφικά στοιχεία για την χώρα: τα χωριά είναι γεμάτα παιδιά και νεολαία ενώ οι ηλικιωμένοι είναι σαφώς λιγότεροι. Βλέπετε, στην Γκάνα οι νέοι προτιμούν να μεγαλώνουν στα χωριά ενώ οι γηραιότεροι αποτραβιούνται στην πόλη όπου έχουν ευκολότερη πρόσβαση σε νοσοκομεία και γιατρούς. Άλλοι γηραιοί φεύγουν καθώς δεν έχουν παρέα συνομήλικων τους στο χωριό και κατεβαίνουν στα προάστια της Accra! Πως είμαστε στην Ελλάδα δηλαδή? Καμία σχέση!

Φεύγουμε βράδυ από το Bawdua. Γεμάτοι οι δρόμοι κόσμο. Απορείς που πάνε και τους συγκρατούν μονίμως έτσι γεμάτους. Το θυμάμαι αυτό και στην Ρουμάνικη Μολδαβία. Μουσική παίζει εκκωφαντικά από διάφορα κιόσκια, σε άλλα βλέπεις στο αχνό φως μιας σκονισμένης λάμπας, παιδιά ξαπλωμένα στα πατώματα και άλλα παραταγμένα στους τοίχους να παρακολουθούν μουντιάλ ενώ στα σκαλοπάτια των καταστημάτων επικρατεί το αδιαχώρητο. Νεαροί και νεαρές κάθονται σαν να βρίσκονται σε σινεμά με αποψινή παράσταση, τον κεντρικό δρόμο του χωριού (και χθεσινή, και αυριανή, και και...). Τα παιδιά, όπως και το πρωί, βρίσκονται κι εκείνα στους δρόμους. Μάλιστα κάποια τα βλέπεις ενώ έχεις αφήσει αρκετά πίσω σου το χωριό, να περπατάνε στις άκρες των δρόμων. Το βράδυ στους στενούς επαρχιακούς δρόμους, οι οδηγοί εφαρμόζουν ένα σύστημα όπου ανάβουν το φλας που βρίσκεται στο εσωτερικό του δρόμου για να ορίσουν πιο ευδιάκριτα τα όρια των οχημάτων τους. Ιδιαίτερα βοηθητικό γιατί κυριολεκτικά δεν βλέπεις τα στραβά σου.

Δύο πράγματα μου μείνανε τούτες τις μέρες: Στην εξοχή της Γκάνας μπορείς να αναγνωρίσεις και να δεις όλες τις ηλικίες με τις γηγενείς και «αυτονόητες» συνήθειές τους. Θα δεις τα μωρά δεμένα στις πλάτες των μανάδων, τα μικρά παιδιά που παίζουν με τροχούς (όχι internet), τα νεαρά που αρχίζουν να δουλεύουν στα χωράφια (όχι internet), τους έφηβους να φλερτάρουν (όχι internet), τους νέους γονείς, όλους, όλοι βρίσκονται μπροστά σου, μεταπηδάς από ύπαρξη σε ύπαρξη και γνωρίζεις ότι οι μικροί έχουν μια προκαθορισμένη πορεία την οποία την βλέπεις γύρω σου. Οι δυτικοί βλέπουμε ένα παιδί και αναρωτιόμαστε πόσο εύρωστο μπορεί να γίνει, αν θα έχει επιτυχημένη εργασιακή πορεία και αν θα έχει χαρούμενο γάμο. Εδώ απλώς βλέπεις γύρω σου και ξέρεις πάνω κάτω την γραμμή της ζωής του μέσω ζωντανών παραδειγμάτων.
Δεύτερο, λίγο καθυστερημένα, σκαρφίστηκα τρόπο να τραβάω φωτογραφίες: οι ντόπιοι δεν συμπαθούν όλοι τους τις φωτογραφικές. Πρέπει να είστε προσεκτικοί καθώς οι παρεξηγήσεις είναι πιθανές. Όταν όμως κινείσαι στον δρόμο δεν έχεις χρόνο να πιάσεις συζήτηση αλλά ούτε θες να προκαλείς όταν σε βλέπουν με τον φακό σηκωμένο. Λύση: κάποιες φωτογραφικές έχουν λειτουργία συνεχόμενης λήψης φωτογραφιών. Επιλέξτε το, βάλτε όσο πιο γρήγορη ταχύτητα επιτρέπει ο φωτισμός (εγώ λειτουργούσα σταθερά στα 800) για να μη βγαίνουνε τρεμάμενες από την κίνηση του αυτοκινήτου και κρατήστε αδιάφορα την μηχανή πάνω στο ανοιχτό παράθυρο. Όταν βλέπετε κάτι ενδιαφέρον, πατήστε, όλο και κάποια θα βγει. Βέβαια αυτό που μου έμεινε δεν είναι η παραπάνω «ανακάλυψη» αλλά το γεγονός ότι όλες οι τραβηγμένες φωτογραφίες είχαν ενδιαφέρον! Όπως είχα αναφέρει ξανά, εδώ δεν φωτογραφίζουμε μνημεία αλλά ανθρώπους, ζωή, καθημερινότητα. Άρα η όποια φωτογραφία είναι μια ανταμοιβή. Φανταστείτε τι γίνεται λοιπόν με την αυτοπροσώπως θέαση...

 

[pattyyy]

Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα όσα μας γράφεις! Thank you!

 

[kalspiros]

Εγώ ευχαριστώ! και για να μη μένουμε στα γραφόμενα ας περάσουμε και στις εικόνες:

http://www.travelstories.gr/members...9%F0%EF-%F4%E7%F2-%E3%EA%DC%ED%E1%F2-784.html

Brand new: το πρόσωπο της Γκάνας (60 φωτογραφίες)

 

[zmaria]

Εγώ ευχαριστώ! και για να μη μένουμε στα γραφόμενα ας περάσουμε και στις εικόνες:

http://www.travelstories.gr/members...9%F0%EF-%F4%E7%F2-%E3%EA%DC%ED%E1%F2-784.html

Brand new: το πρόσωπο της Γκάνας (60 φωτογραφίες)

Υπέροχες οι φώτος σου! Τις είδα το πρωί!
Εξαιρετικό συμπλήρωμα του στόρι σου

 

[kalspiros]

Unidos seremos grandes seremos fuertes
Somos un pueblo bandera de libertad
Que viene y que va que viene y que va

 

[ευαγγελια]

Πεσς στα παιδια εκει, δεν εχει τελειωσει ακομα το ματς!!!
Να κρυψουν τις βουβουζελες για το τελος!!

 

[KIKI]

Σπυρο σε ευχαριστώ για τις πολυ ενδιαφερουσες αναφορές σου για μια χώρα που μου ηταν εντελώς αγνωστη ....

Αντε και με τη νίκη !!! να χαρούν και οι Γκανέζοι φιλοι σου ....

 

[kalspiros]

Και τελικά... ισοπαλία
Κική δεν είναι ακριβώς φίλοι μας!! Ανοίξαμε τις καγκελόπορτες του σπιτιού για να έρθουν τα πιτσιρίκια της γειτονιάς να δούνε το ματς. Οι μεγαλύτεροι είναι τεχνικοί κλιματιστικών που τους έπιασε η έναρξη του αγώνα στο σπίτι μας...

 

[kalspiros]

Μια Volta στα νησιά

Επιστροφή στην λίμνη. Τούτη όμως την φορά, ξεκινάμε 08:00 από Ακκρά γιατί έπρεπε να προλάβουμε το καράβι για το νησί Dodi. Η συγκεκριμένη εκδρομή συγκαταλέγεται σε ένα από τα must see της Γκάνας όπως μας έχουν πει. Φτάνουμε λοιπόν στο λιμάνι πίσω από το φράγμα όπου μας περιμένει παλιό μεν, ευπρεπέστατο δε καράβι τριών επιπέδων. Στην πλώρη του πρώτου υπάρχει πισίνα σαν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ (ίσα για να πλατσουρίζεις την πατούσα!) με ξύλινες πολυθρόνες και τραπέζια γύρω της. Στην συνέχεια έχεις έναν εσωτερικό κλιματιζόμενο χώρο που δεν τον τιμήσαμε καθόλου καθώς η μέρα ήταν εκπληκτική. Στην πλώρη του δεύτερου επίπεδου βρισκόντουσαν τα μουσικά όργανα και τα ηχεία. Η μπάντα ακόμα όχι. Τέλος το τρίτο επίπεδο εκτινόταν από τα μέσα του καραβιού ως την πρύμνη. Όλα τα μέρη του καραβιού εκτός από την κολυμπήθρα ήταν καλυμμένα. Ξεκινάμε την δίωρη πορεία προς το νησί. Το landscape είναι όσο όμορφο όσο κάθε λίμνης πνιγμένης στο πράσινο αν και η δυτική πλευρά ήταν σαφώς πιο «καραφλή» από την ανατολική. Μέχρι τα μέσα του ταξιδίου, ακούγαμε από το τρίτο κατάστρωμα την μπάντα να επαναλαμβάνει νούμερα. Όταν με το καλό πήρε μπρος, το ρίξε στα reggae και στην παραδοσιακή μουσική τους. (παρένθεση (προφανώς) ας μου ρίξει με pm κανείς καμιά ιδέα για το πώς μπορώ να ποστάρω στο internet και κατ επέκταση στο travelstories, βίντεο τα οποία δεν θα είναι στην κοινή θέα του youtube αλλά κάπου πιο ελεγχόμενα! Ευχαριστώ!!) Η διαδρομή είναι κουραστική αν δεν κάνεις τίποτα. Άρα η μονοτονία σπάει λίγο πριν την άφιξη όπου ανοίγει ο μπουφές. Ήδη από την στιγμή που ξεκινήσαμε, η ψησταριά στην γωνιά του τελευταίου καταστρώματος λειτουργούσε πυρετωδώς προετοιμάζοντας ψάρια και κοτόπουλα (Λίτσα..... έχω φωτό!!!). Ρύζι λοιπόν με λίγα μακαρόνια και κοτόπουλο. Καυτερή σάλτσα? Βεβαίως. Γευστικότατα όλα τους. Ακόμα να τα χωνέψω!! Άφιξη.

Η ίδια αποβάθρα, κίτρινα αναποδογυρισμένα κούφια μεταλλικά τελάρα. Πλησιάζοντας αρχίζουν να συγκεντρώνονται τα πιτσιρίκια. Κάποια τσίτσιδα που κολυμπούσαν στην λίμνη, βγαίνανε και φορούσαν τα σορτσάκια και τα μπλουζάκια τους για να υποδεχθούν τους τουρίστες (ένα 70% λευκοί, τα 30cedi δεν είναι και εύκολο ποσό για ντόπιους τουρίστες). Από την αποβάθρα ξεκινάει ανηφορικό λιθόχτιστο μονοπάτι. Στα 50 μέτρα από την αποβάθρα, αρχίζουν να μαζεύονται άντρες, γυναίκες και παιδιά. Συνολικά να ήταν κάπου στους 7. Λίγο πιο πίσω το ίδιο σκηνικό. Όταν πλέον αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τις σκάλες, ακούμε παραδοσιακά μουσικά όργανα και τραγούδια. Περνάμε δίπλα τους όπου όλοι μαζί χτυπάνε τα κρουστά, τραγουδάνε και χορεύουν. Καθαρά για τέρψη του τουρίστα και για να μαζέψουν κάνα ψιλό. Κάποια από τα μικρά που μας περιμένανε στην αποβάθρα, συνόδευαν ήδη λευκές γυναίκες κρατώντας τες με τα μικρά τους χέρια. Συνεχίζουμε και ανηφορίζουμε εν μέσω δύσκολης και υγρής ζέστης. Το τοπίο δεν είναι καταπράσινο σαν τους λόφους (βγαλμένους απευθείας απ’ το lost) που βλέπαμε ερχόμενοι. Τα, μεσαίου μεγέθους, δέντρα καλύπτουν περίπου το μισό του νησιού και όλο το υπόλοιπο είναι απλό γρασίδι και όχι η συνηθισμένη ψηλή πόα. Η ανάβαση καλά κρατεί όπως και οι μικρότερες πλέον μπάντες που αποτελούνται από τρία παιδιά με κυλινδρικά ξύλα που τα χτυπάνε σε πέτρες αλλά και με μικρά ραβδάκια. Ο ήχος τους ακούγεται απλός και στακάτο μόνο όταν εστιάσεις στα μουσικά όργανα γιατί αλλιώς γεμίζουν την ατμόσφαιρα. Φτάνουμε στην κορυφογραμμή των λόφων και κατηφορίζουμε πολύ πιο απότομα προς έναν κολπίσκο όπου ψαράδες με τις βάρκες τους (δύο όλες κι όλες) προσφέρονται να σε κάνουν βόλτα. Μεταβολή. Παίρνουμε το ανηφορικό μονοπάτι προς της κορυφή του νησιού (μέγεθος νησιού περίπου 1 τετραγωνικό χιλιόμετρο) απ’ όπου βλέπεις τριγύρω την λίμνη. Ξανακατεβαίνουμε στο καράβι. Αγορά από ψάρια σε άθλια κατάσταση έχουν στηθεί μπροστά από την είσοδο. Τελευταίες αγοραπωλησίες πριν αφήσουμε το νησί πίσω μας.

Στα μείον της εκδρομής, το ελάχιστο μισάωρο που μας άφησαν στο νησί. Μόνο μισή ώρα χρειαζόσουν στους οργανοπαίχτες όταν η βαβούρα της πολυκοσμίας θα αναζητά βαρκάρηδες και κορυφές. Μόνο η κορυφή ήθελε ρεμβασμό για κάνα τέταρτο. Και οι ψαράδες που θα σε κάνουν μια βόλτα? Όχι λοιπόν μόνο ένα μισάωρο! Βέβαια όσοι προλάβετε. Αυστραλοί πήραν έγκριση για ανοικοδόμηση ξενοδοχείου στο νησί... Και καλό είναι να προλάβετε γιατί αξίζει. Μη φεύγετε, έχουμε την επιστροφή...

Κατά καιρούς ο Λιβανέζος (Elie) μας ρωτούσε για ελληνικές λέξεις. Τις μεταφράζαμε και εκεί τελείωνε όλο (το κρατάμε αυτό)..... Δεν καθόμαστε στο πάνω κατάστρωμα. Τούτη την φορά ας μην βαρεθούμε. Αράζουμε απέναντι από την μπάντα. Το ρεπερτόριο για άλλη μια φορά το ίδιο κεφάτο και ευχάριστο. Παραδοσιακοί αφρικανικοί χοροί που δεν χόρταινες να βλέπεις και καλοκαιρινοί ρυθμοί στην τιμητική τους (όπως προείπα, video υπάρχουν πολλά.. Please pm me with the answer!!). Στήνετε και ο Elie δίπλα στην μπάντα, δώστου τα επιφωνήματα και τα back vocals! Οι μαύροι, η καλή τους η χαρά. Κάποιες στιγμές όμως τον πιάναμε να τους λέει κάτι στο αυτί. Όταν ενημερωθήκαν πλέον και οι τρεις τραγουδιστές, όταν είχαμε εναποθέσει τους οβολούς μας, φτάναμε στον τελικό προορισμό. Και να σου ξαφνικά όλη την μπάντα μαζί με τον Elie να τραγουδάνε σε reggae ρυθμούς «Τώρα ξέρω σ’ αγαπώ, τώρα ξέρω σ’ αγαπώ» σε άπταιστα Ελληνικά! Χαιρετάμε το πλήρωμα εν μέσω κοιλόπονων από τα γέλια και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.