Μαρόκο Μαρόκο: για ερημο ξεκινήσαμε, Ατλαντικό καταλήξαμε!

[karfitsa]

Χθες μιλησα λιγο με εναν Μαροκινο που μενει στην Ταγγερη και μου ελεγε οτι εχουν μεγαλη διαφορα νοοτροπιας ακομα και γλωσσας,οι μαροκινοι που ζουν στο βορρα,απο αυτους που ζουν στο νοτο.Οι βορειοι αισθανονται πιο ισπανοι,απο τους νοτιους και μου ειπε οτι απο τη γλωσσα-διαλεκτο που χρησιμοποιουν, καταλαβαινει γυρω στο 20%.

 

[panius]

Χθες μιλησα λιγο με εναν Μαροκινο που μενει στην Ταγγερη και μου ελεγε οτι εχουν μεγαλη διαφορα νοοτροπιας ακομα και γλωσσας,οι μαροκινοι που ζουν στο βορρα,απο αυτους που ζουν στο νοτο.Οι βορειοι αισθανονται πιο ισπανοι,απο τους νοτιους και μου ειπε οτι απο τη γλωσσα-διαλεκτο που χρησιμοποιουν, καταλαβαινει γυρω στο 20%.

Αυτό πιστεύω ισχύει για το πολύ βόρειο κομμάτι της χώρας. Πχ στη Φες δεν διαπίστωσα έντονες διαφορές στους ανθρώπους με το νότιο Μαρακές εκτός από το κλίμα (πιο μεσογειακό στη Φες. Τίγκα στην ελιά). Στην μπλε πόλη όμως που είναι ακόμα πιο βόρεια το ένιωσα αυτό που λες. Πιο "ευρωπαϊκές" φάτσες και όλοι μιλούσαν λίγο πολύ τα ισπανικά. Πάντως τους Ισπανούς τους αγαπάνε παντού στο Μαρόκο. Ιδιαίτερα τις ομάδες τους. (παντού βλέπαμε αφίσες της Ρεάλ κυρίως).

 

[karfitsa]

Παντως,απ'οτι καταλαβα,στο βορειο μερος του Μαροκου,εγκατασταθηκαν οι Εβραιοι της Ισπανιας,μετα τον διωγμο τους,γι αυτο και το "δεσιμο"με την Ισπανια.

 

[panius]

Παντως,απ'οτι καταλαβα,στο βορειο μερος του Μαροκου,εγκατασταθηκαν οι Εβραιοι της Ισπανιας,μετα τον διωγμο τους,γι αυτο και το "δεσιμο"με την Ισπανια.

Ο οδηγός μας στη Φες (μεγάλο λαμόγιο!) μας είπε ότι κυρίως οι Μουσουλμάνοι της Ισπανίας κατέφυγαν στο Μαρόκο μετά τον διωγμό τους από τους χριστιανούς. Πρέπει όμως να έχεις δίκιο γιατί στη Φες υπάρχει ολόκληρη εβραϊκή συνοικία με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, συναγωγές κλπ. Πάντως οι περισσότεροι Εβραίοι τις Ισπανίας εγκαταστάθηκαν στη...Θεσσαλονίκη!

 

[panius]

Εσσαουίρα

Η διαδρομή από Μαρακές προς Εσσαουίρα κρατάει περίπου 4 ώρες (μαζί με την 20λεπτη στάση για ξεκούραση) και είναι αδιάφορη, εκτός και αν είστε τυχεροί και δείτε ένα ολόκληρο κοπάδι κατσίκες πάνω στα κλαδιά των δέντρων κρεμασμένες σαν χριστουγεννιάτικες μπάλες ! Απίστευτο θέαμα!!! Την πρώτη φορά που τις είδαμε όλο το λεωφορείο αναστατώθηκε: φωνές, επιφωνήματα, ενθουσιασμός! Μέσα σε δευτερόλεπτα ήμασταν όλοι με τις μηχανές στο χέρι και κολλημένοι στα παράθυρα να αποτυπώσουμε την εικόνα. Δυστυχώς, όπως οι μεγάλες ευκαιρίες εμφανίζονται μία φορά μόνο στη ζωή, έτσι και τις δεντρο-κατσίκες δεν τις ξαναείδαμε. Πάρτε όμως μια γεύση από το ίντερνετ γιατί αξίζει! Γενικά, είναι θέαμα, που συναντάς συχνά στα χωράφια γύρω από την Εσσαουίρα, γι' αυτό όσοι ταξιδεύετε προς τα 'κει, το νου σας!

Φτάνοντας στην πόλη, άρχισε η μουρμούρα. "Σιγά...αυτό είναι; Δώσαμε τόσα λεφτά για να έρθουμε στο Μαρόκο να δούμε άσπρα σπίτια με μπλέ παράθυρα; Δεν πηγαίναμε Κυκλάδες καλύτερα να μας έρθει και φθηνότερα!" Ό,τι είπα όμως τα πήρα πίσω μέσα σε λίγα λεπτά. Η Εσσαουίρα είναι μία απόλαυση για τα μάτια και το πνεύμα. Ήταν αυτό που χρειαζόμουν για να γλυκάνει ο πόνος της ματαίωσης του ταξιδιού στην έρημο. Τι όμορφη πόλη, αλήθεια! Θεόρατα μεσαιωνικά τείχη προσπαθούν, σαν φράγμα να την προστατεύσουν από τα ορμητικά κύματα του Ατλαντικού που σκάνε ασταμάτητα και σμηλεύουν τη βραχώδη ακτογραμμή.

Χιλιάδες στην κυριολεξία γλαροπούλια χορεύουν πάνω από τα κεφάλια μας, περιμένουν δίπλα στις ψαρόβαρκες το κερασματάκι τους και εμείς σαν μικρά παιδιά χαιρόμαστε μαζί τους, τα πλησιάζουμε σε απόσταση μισού μέτρου και τα φωτογραφίζουμε.

Η πόλη εντός των τειχών, αποπνέει μια ηρεμία, μια καλαισθησία τέτοια, που προς στιγμήν ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στο αραβικό Μαρόκο. Εδώ τα πολύβουα και χαοτικά παζάρια δεν έχουν θέση. Η κεντρική πλατεία της Εσσαουίρα αποπνέει ατμόσφαιρα ιταλικής πιάτσας. Τα σοκάκια με τα προσεγμένα καταστήματα, εστιατόρια και καλλιτεχνικές γκαλερί προσφέρουν εικόνες ευρωπαϊκού θέρετρου και τα τείχη με το παραθαλάσσιο μπούρτζι σε μεταφέρουν αστραπιαία σε ισπανική αποικία εποχής κονκισταδόρες της λατινικής Αμερικής.

Εντυπωσιάστηκα κυρίως από τα πέτρινα ψηλά κτήρια, τις σκοτεινές στοές που διέρχονται μέσα από αυτά για δεκάδες μέτρα και το "μονολιθικό" τοίχος που, περπατώντας στη βάση του, νιώθεις ασφαλής από την αστείρευτη δύναμη της δεύτερης μεγαλύτερης υδάτινης μάζας του πλανήτη (τον Ατλαντικό καλέ!).

Σ' αυτήν την πανέμορφη πόλη μείναμε ένα βράδυ. Κλείσαμε σε ένα παραδοσιακό Ριάντ (Caverne D Ali Baba) με καλαίσθητη εσωτερική αυλή και όμορφα δωμάτια γύρω από αυτή. Πολύ εξυπηρετικός και ο κυριούλης στην υποδοχή, αλλά το βράδυ μας τα χάλασε λίγο. Στο δωμάτιο του Μάκη δεν υπήρχε καλοριφέρ (ντύσου του είπε), τα σεντόνια είχαν τα στιγματάκια τους και το μπάνιο κολυμπούσε στην υγρασία (αν και όλη η πόλη μια υγρασία την έχει, όσο να πεις). Ο λόγος που δεν ρίχνω άκυρο στο ξενοδοχείο είναι η πολύ ωραία διακόσμηση, το πρωινό, η εξαιρετική τοποθεσία και η απίστευτα φθηνή τιμή, οπότε για ένα βραδάκι μια χαρά θα μείνετε.

Στην Εσσαουίρα δοκιμάσαμε για πρώτη φορά παραδοσιακό μαροκινέζικο γάλα αμυγδάλου: ρόφημα που σερβίρεται σε μεγάλα ποτήρια, με κρεμώδη υφή και έντονη γεύση αμύγδαλου. Σε εμάς είχαν προσθέσει και μια γενναιόδωρη κουταλιά με αλεσμένα αμύγδαλα και καρύδια και ήταν τρομερά γευστικό! Το ήπιαμε όλο εκτός από την Ελευθερία, που η θέση της έβλεπε στην κουζίνα και είδε τη μαγείρισσα να πίνει και αυτή το ρόφημα που μας έφτιαξε πριν λίγο, γλείφοντας το μπλέντερ! Γενικά, η μαροκινέζικη κουζίνα μας άρεσε πολύ! Τα ταζίν τα σκίσαμε! Κους κους μόνο μια φορά δοκιμάσαμε και αυτό ως συνοδευτικό στο ταζίν μας. Ξετρελαθήκαμε με την παστίλια, την οποία φανταστείτε την ως στρογγυλή μπουγάτσα γεμισμένη με διάφορα υλικά (κιμά, κοτόπουλο κλπ.). Παντού θα βρείτε τη σούπα Χαρίρα (σε διάφορες εκδοχές), την οποία ετίμησα (ένεκα αρρώστιας) υπέρ του δέοντος. Το street food είναι μαγεία! Όσο και αν σκέφτεστε τις συνθήκες υγιεινής και διστάζετε, η μύτη σας θα επαναστατήσει και θα σας τραβήξει μέχρι τον πάγκο, να αγοράσετε κι εσείς πεντανόστιμη ποικιλία κρεάτων με συκωτάκια και άλλα γλυκάδια, ψημένα πάνω σε μεταλλική πλάκα και ψιλοκομμένα, με μπόλικο κρεμμυδάκι και μπαχάρια μέσα σε στρογγυλό φρέσκο ψωμάκι! Μούρλια! Πάντως, εγώ και με ταζίν μόνο θα μπορούσα να περάσω όλο το ταξίδι! Δεν τα βαριέσαι ποτέ! Στα φέρνουν μπροστά σου σαν κιντερ έκπληξη, με το σκεπαστό πήλινο σκεύος, σου βγάζουν το καπάκι και χαίρεσαι σαν παιδάκι!

Αν και σύντομη η παραμονή μας στην Εσσαουίρα, τη χαρήκαμε και με το παραπάνω. Η πόλη είναι πανέμορφη και αξίζει οπωσδήποτε να την εντάξετε στο πρόγραμμά σας. Εν' ανάγκη κόψτε μια μέρα από το Μαρακές και κάντε μια μονοήμερη βόλτα μέχρι εκεί. Και μόνο να κάτσεις στα τείχη, να χαζέψεις τον Ατλαντικό για 10 λεπτά, έχεις κάνει την καλύτερη και φθηνότερη ψυχοθεραπεία. Αδειάζεις από έγνοιες και προβλήματα στη στιγμή. Μας πέρασε και η σκέψη να κάτσουμε ακόμα μια μέρα αλλά δεν γινόταν... η ''γκλαμουράτη'' Πρωτοχρονιά στη Ράμπατ μας περίμενε!!!

 

[underwater]

Πολύ όμορφη διήγηση και φωτός!
Η Εσσαουίρα είναι μία από τις (κάμποσες) εκκρεμότητες που έχω αφήσει στο Μαρόκο, αν και ομολογώ ότι από τις εικόνες μου θυμίζει πολύ το Kasbah του Ραμπάτ. Εσύ που έχεις πάει και στα δύο δεν ξέρω αν έχεις την ίδια άποψη.

Όσο για τα σχόλια περί ταζίν και βρώμικων θα συμφωνήσω απόλυτα! Κολασμένη η μαροκινή κουζίνα!

 

[panius]

Πολύ όμορφη διήγηση και φωτός!
Η Εσσαουίρα είναι μία από τις (κάμποσες) εκκρεμότητες που έχω αφήσει στο Μαρόκο, αν και ομολογώ ότι από τις εικόνες μου θυμίζει πολύ το Kasbah του Ραμπάτ. Εσύ που έχεις πάει και στα δύο δεν ξέρω αν έχεις την ίδια άποψη.

Όσο για τα σχόλια περί ταζίν και βρώμικων θα συμφωνήσω απόλυτα! Κολασμένη η μαροκινή κουζίνα!

Σε ευχαριστώ @underwater !!! Έχεις δίκιο, μοιάζουν. Το feeling στην Εσσαουίρα όμως είναι πολύ πιο έντονο. Βέβαια, στο Ράμπατ, ο ωκεανός ήταν ήρεμος ενώ στην Εσσαουίρα σωστό θηρίο! Ίσως να επηρεάστηκα και από αυτό. Όπως και να έχει, καλά κάνεις και την έχεις εκκρεμότητα. Είναι πανέμορφη πόλη και πρέπει να τη δεις. Και δεν χρειάζεται να κάτσεις μέρες. Μια διανυκτέρευση είναι αρκετή.

 

[varioAthens]

Πολυ ωραια ιστορια!! Τη διαβαζω χαμογελαστη...
Συμπονω την Ελευθερια οσο δεν παει αλλο... αυτη ειναι που ιπταται σε μια φωτο? Ειδες το ντους με νερο αποχετευσης? Σου δινει φτερα ενα πραμα...
Επισης, εσυ δεν ησουν που στην Ινδια παλι εψαχνες για τουρτα για καποια γενεθλια??

 

[Nedelja]

Πολύ ωραία ιστορία σε παρακολουθώ με νοσταλγία!
Εσσαουίρα έρωτας τρελός, ήταν και η πρώτη πόλη στο ταξίδι μου αλλά γενικά την έχω πολύ ψηλά στην καρδιά μου. Έχει έναν δικό της πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα που δεν περιγράφεται με λόγια και εικόνες εύκολα, εγώ πάντως έκατσα 2 μέρες και δεν το μετάνιωσα καθόλου.

Οι βορειοι αισθανονται πιο ισπανοι,απο τους νοτιους και μου ειπε οτι απο τη γλωσσα-διαλεκτο που χρησιμοποιουν, καταλαβαινει γυρω στο 20%.

Αν δεν κάνω λάθος οι Μαροκινοί αποτελούνται από 2 φυλές τους Άραβες και τους Βέρβερους με τους δεύτερους να ζουν κατά κύριο λόγο στο νότιο κομμάτι της χώρας, γενικά δε μου αρέσει να εκφράζομαι στερεοτυπικά αλλά όσους Βέρβερους γνώρισα μου φάνηκαν πιο ''ανοιχτοί' και πιο αυθεντικοί άνθρωποι, γενικά είναι ένας πολύ περήφανος λαός και μην ξεχνάμε οτι και ο Ζιζού βέρβερος είναι!

 

[emouli]

Λυσσάξατε πια! Μία εσύ @panius, μία η κυρία @underwater και νωρίτερα η @Nedelja μάς ανάψατε φωτίτσα με την Αραπιά! Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά έχω τον γρουσούζη που από τότε που πήγαμε στην Τυνησία, μου ξεκαθάρισε πως σε χώρα της Βόρειας Αφρικής δεν ξαναπατάει το πόδι του.

 

[underwater]

Λυσσάξατε πια! Μία εσύ @panius, μία η κυρία @underwater και νωρίτερα η @Nedelja μάς ανάψατε φωτίτσα με την Αραπιά! Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά έχω τον γρουσούζη που από τότε που πήγαμε στην Τυνησία, μου ξεκαθάρισε πως σε χώρα της Βόρειας Αφρικής δεν ξαναπατάει το πόδι του.

Πολύ καλώς σας ανάβουν φωτιές!
Να του πεις πάντως ότι καμία σχέση το Μαρόκο με την Τυνησία, πολύ πιο ενδιαφέρον και πολυδιάστατο το 1ο! Εντάξει, κάποια κοινά σε επίπεδο φύσης, φυσιογνωμιών, γαλλικών επιρροών και λοιπά αναπόφευκτα υπάρχουν, αλλά μέχρι εκεί! Η Τυνησία είναι κάπως "νερόβραστη", το Μαρόκο δημιουργεί έντονα συναισθήματα (όπως άλλωστε και η έτερη αγαπημένη μου βορειοαφρικάνα, η Αίγυπτος).

 

[panius]

Πολυ ωραια ιστορια!! Τη διαβαζω χαμογελαστη...
Συμπονω την Ελευθερια οσο δεν παει αλλο... αυτη ειναι που ιπταται σε μια φωτο? Ειδες το ντους με νερο αποχετευσης? Σου δινει φτερα ενα πραμα...
Επισης, εσυ δεν ησουν που στην Ινδια παλι εψαχνες για τουρτα για καποια γενεθλια??

Σε ευχαριστώ @varioAthens ! Και εμείς τη συμπονάμε. Σκέψου, της κρύψαμε οτι βρήκα μυγάκι μέσα στη σούπα, την οποία έφαγα χωρίς να πω κουβέντα διαφορετικά θα έμενε τελείως νηστική!!! Πράγματι, και στην Ινδία τούρτα ψάχναμε! Στα πιο άκυρα μέρη ψάχνουμε τούρτες!!!

Πολύ ωραία ιστορία σε παρακολουθώ με νοσταλγία!
Εσσαουίρα έρωτας τρελός, ήταν και η πρώτη πόλη στο ταξίδι μου αλλά γενικά την έχω πολύ ψηλά στην καρδιά μου. Έχει έναν δικό της πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα που δεν περιγράφεται με λόγια και εικόνες εύκολα, εγώ πάντως έκατσα 2 μέρες και δεν το μετάνιωσα καθόλου.



Αν δεν κάνω λάθος οι Μαροκινοί αποτελούνται από 2 φυλές τους Άραβες και τους Βέρβερους με τους δεύτερους να ζουν κατά κύριο λόγο στο νότιο κομμάτι της χώρας, γενικά δε μου αρέσει να εκφράζομαι στερεοτυπικά αλλά όσους Βέρβερους γνώρισα μου φάνηκαν πιο ''ανοιχτοί' και πιο αυθεντικοί άνθρωποι, γενικά είναι ένας πολύ περήφανος λαός και μην ξεχνάμε οτι και ο Ζιζού βέρβερος είναι!

Πάντως ο Βερμέρος οδηγός μας στη Φες, μεγάλο λαμόγιο!!! Η Εσσαουίρα πράγματι, διαμαντάκι!!!

Λυσσάξατε πια! Μία εσύ @panius, μία η κυρία @underwater και νωρίτερα η @Nedelja μάς ανάψατε φωτίτσα με την Αραπιά! Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά έχω τον γρουσούζη που από τότε που πήγαμε στην Τυνησία, μου ξεκαθάρισε πως σε χώρα της Βόρειας Αφρικής δεν ξαναπατάει το πόδι του.

Άχαχαχαχα!!! Πες του ότι δεν είναι βόρεια Αφρική, αλλά δυτική! Ή μάλλον άσε! Θα πει ότι έχει έμπολα εκεί (οι δικοί μου έτσι έλεγαν: "Πού πας, μέσα στον Έμπολα!!!")