Μαρόκο Μαρόκο: για ερημο ξεκινήσαμε, Ατλαντικό καταλήξαμε!

[panius]

Νομίζω το Μαρόκο έχει γίνει ο νέος hot προορισμός του forum!
Περιμένω τη συνέχεια της πολλά υποσχόμενης ιστορίας σου!

Έεετσι! Σε λίγο θα λέμε "Πού να πάμε για ΣΚ; Ναύπλιο ή Μαρόκο;''

Βλέπω, έγινα και featured! Ευχαριστώωω!

 

[panius]

Marrakech, part 1

Ξημερώνει η πρώτη μας μέρα στο Μαρακές... μέσα στη θολούρα του ύπνου δεν ξέρω ούτε που βρίσκομαι, ούτε τι ώρα είναι. Δεν έχει χαράξει ακόμα και έξω γίνεται χαλασμός. Απόκοσμες φωνές, σειρήνες, που γίνονταν ολοένα και πιο δυνατές... Ειλικρινά, νόμιζα ότι κάποιου είδους λιτανεία περνούσε έξω από το δρόμο του ξενοδοχείου και ήμουν έτοιμος να σηκωθώ να δω τι συμβαίνει. Κάτι η κούραση, κάτι η τρομάρα (είχα ανατριχιάσει ολόκληρος) με έκανε να κουλουριαστώ ακόμα περισσότερο μέσα στα σκεπάσματα. Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτό που άκουγα ήταν το πρώτο κάλεσμα της ημέρας για προσευχή. Έχω πάει αρκετές φορές Τουρκία και έχω ακούσει τις αντίστοιχες ψαλμωδίες εκεί, αλλά αυτό δεν είχε καμία σχέση! Βραχνές παραληρηματικές φωνές σε ένα συνονθύλευμα. Σοβαρά τώρα, χ...στηκα επάνω μου από το φόβο!

Το πρωί βγήκαμε για μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα. Η Μεδίνα (παλιά πόλη) του Μαρακές είναι στα αλήθεια τεράστια και χαώδης, αλλά σε αντίθεση με ότι λένε οι τουριστικοί οδηγοί, σε καμία περίπτωση δεν νιώσαμε χαμένοι στα δαιδαλώδη στενά της. Παντού υπάρχουν πινακίδες που σου δείχνουν το δρόμο προς την κεντρική πλατεία, η οποία λειτουργεί ως σταθερό σημείο αναφοράς για τον περιπατητή.

Επίσης, δεν νιώσαμε καθόλου να μας πιέζουν στα παζάρια για αγορές. Οπωσδήποτε δεν έλειπαν τα “hello, where are you from, please come” αλλά σε πολύ λογικά πλαίσια και χαλαρά. Ακόμα και όταν σταματούσαμε στο κατάστημα και χαζεύαμε την πραμάτεια, ο έμπορος δεν ήταν καθόλου φορτικός και δεν έτρεχε ξωπίσω μας κάθε φορά που φεύγαμε. Τι να πω, ίσως να φταίει η έμφυτη αδιαφορία (έως ξινίλα) που δείχνω κάθε φορά που χαζεύω πράγματα σε σωρό (το παίρνω, το περιεργάζομαι, το πετάω πίσω με ύφος «τι παλιόπραμα είναι αυτό»). Γενικά, νομίζω ότι πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής, ή άμαθος ώστε να νιώθει ότι πιέζεται σε τέτοια τουριστικά παζάρια ανά τον κόσμο. Εννοείται ότι αν κάθεσαι και απαντάς σε όλες τις προσκλήσεις και τα καλέσματα, θα καταλήξεις μπαλάκι από τον ένα μαγαζάτορα στον άλλον. Χρειάζεται απάθεια, βαριεστημένο ύφος και στυλάκι «δεν έχω βγει για ψώνια, απλά δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, γι΄αυτό back off!».

Και η αλήθεια είναι ότι στο Μαρακές, αν κάτσετε πάνω από 3 διανυκτερεύσεις αυτό ακριβώς θα κάνετε. Σε μία μέρα θα δείτε τα μνημεία της παλιάς πόλης. Την επόμενη θα κάνετε τη βόλτα σας στα παζάρια και μετά, μάλλον θα ψάχνετε λεωφορείο για μονοήμερη εκδρομή στα πέριξ. Προς Θεού, δεν λέω να μην πάτε! Είναι εμπειρία το Μαρακές, αλλά... δεν ξέρω. Η παλιά πόλη μας φάνηκε ολοκληρωτικά παραδομένη στον τουρισμό. Κάπως ψεύτικη. (σε αντίθεση με τη μεδίνα της Φεζ, που μόνο καλά λόγια έχω να πω). Βασικά βαρεθήκαμε!!! (φτου μας, παλιοτουρίστες)! Τη δεύτερη μέρα σκεφτείτε βολτάραμε στη νέα πόλη και πήραμε εικόνες πολύ πιο ενδιαφέρουσες και αυθεντικές για το Μαρόκο και τους κατοίκους του.

Επειδή βέβαια -και για να μην ξεχνιόμαστε- η θάλασσα της κουλτούρας ξεχειλίζει από το μέσα μας και μας κάνει καλλιεργημένες προσωπικότητες, τα μνημεία του Μαρακές τα βρήκαμε εξαιρετικής, ΑΑ πγιότητας! Μνημεία που σηματοδοτούν ιστορία για το Μαρόκο τόσο σημαντική, ώστε ολόκληρη η χώρα να πάρει το όνομά της από αυτήν εδώ την πόλη!

Σίγουρα θα εντυπωσιαστείτε από το μεγάλο τζαμί Κουτούμπια με τον πανύψηλο μιναρέ του. Κτήριο μεγάλης ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας που δυστυχώς μόνο απ’ έξω μπορείς να το θαυμάσεις αν δεν είσαι μουσουλμάνος. Είναι 850 ετών και αποτέλεσε το αρχέτυπο του τυπικού μαροκινού τζαμιού με τετράγωνο μιναρέ. Όσοι έχουν πάει Σεβίλλη και έχουν θαυμάσει το πανύψηλο καμπαναριό του καθεδρικού ναού της, θα πρέπει να ξέρουν ότι χτίστηκε αρχικά ως μουσουλμανικός μιναρές έχοντας ως μοντέλο τον αντίστοιχο του τζαμιού Κουτούμπια στο Μαρακές.

Στον μεγάλο ανοιχτό χώρο έξω από το τζαμί θα ξεφύγετε λίγο από την κλεισούρα της παλιάς πόλης και θα πάρετε βαθιές ανάσες. Εκεί θα σας πλησιάσουν νεαροί μαροκινοί που θα σας πουν ότι είναι φοιτητές και κάνουν ξεναγήσεις στην παλιά πόλη για λίγα dihrams. Ο δικός μας, ήταν πολύ χαλαρός, cool, μοντέρνος, οπότε τον εμπιστευτήκαμε και συμφωνήσαμε κάπου στα 5 ευρώ για μια δίωρη ξενάγηση στη μεδίνα. Μας πήγε εξαρχής από κάτι στενά σοκάκια μακριά από τα παζάρια και τον κόσμο και ήταν άκρως ενδιαφέρον γιατί έβλεπες την πραγματική ζωή της παλιάς πόλης. Περνάγαμε κάτω από καμάρες, στρίβαμε σε θεόστενα καλντερίμια, μυρίζαμε φρεσκοψημένο ψωμάκι από υπόγειους παραδοσιακούς φούρνους, μέχρι που άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια. Πάει, λέμε την πατήσαμε. Θα μας ξεμοναχιάσει σε μια γωνιά όπου θα μας περιμένει η συμμορία του και θα μας πάρουν μέχρι και τα σώβρακα. Αρχίσαμε να κρατάμε απόσταση ο ένας από τον άλλον ώστε τουλάχιστον κάποιος από εμάς να γλυτώσει τρέχοντας. Για πρώτη φορά χάρηκα που «τυχαία πάντα» περάσαμε έξω από ένα μαγαζί με βότανα όπου ο οδηγός μας πρότεινε να ρίξουμε μια ματιά και αυτός θα μας περιμένει απ’ έξω.

Το μαγαζί λεγόταν Medina Herbal και λυπάμαι που δεν μπορώ να δώσω περισσότερες πληροφορίες για να το βρείτε γιατί οι άνθρωποι εκεί μέσα είναι πραγματικοί επαγγελματίες. Φτιάχνουν προϊόντα με βάση το argan oil και ειλικρινά ήμουν έτοιμος να πιστέψω ότι βρήκα το ελιξήριο της νεότητας, της ομορφιάς και της ευεξίας. Εκεί, ο Μάκης έκανε και μασαζάκι στην πλάτη για μόλις 3 ευρώ, μυρίσαμε, δοκιμάσαμε, απλώσαμε κρέμες στα χέρια και αγοράσαμε διάφορα καλούδια. Αν θέλετε να γυρίσετε πίσω στην πατρίδα με δωράκια καλαίσθητα που θα εκτιμηθούν (κυρίως από τις γυναίκες) μη ρίξετε δεύτερη ματιά στη σαβούρα στα παζάρια και πάρτε σαπουνάκια (πάρτε μπόλικα), λοσιόν για τα μαλλιά, κρέμες για το πρόσωπο, μέχρι και σκόνη για ενέργεια και αύξηση λίμπιντο! Όλα με βάση το arganoil που θεωρείται το υγρό χρυσάφι του Μαρόκο.

Βγαίνοντας έξω από το μαγαζί, διαπιστώσαμε ότι ο οδηγός μας, μας άφησε στα κρύα του λουτρού! Προφανώς θα βρήκε άλλους τουρίστες, πρόθυμους να δώσουν περισσότερα χρήματα για μια ξενάγηση. Γι’ αυτό ποτέ μην προπληρώσετε τέτοιου είδους αυτοσχέδια τουρ. Εμείς πάντως συνεχίσαμε μια χαρά μόνοι μας. Βολτάραμε κατά μήκος των τειχών της παλιάς πόλης (να το κάνετε κι εσείς), βρήκαμε την παλιά πύλη Bab Agnaou της ξακουστής δυναστείας των Almohavid, η οποία οδηγούσε στο παλάτι γι’ αυτό και είναι η πιο όμορφη με τα λουλουδάτα μοτίβα της, και από εκεί επισκεφθήκαμε τους τάφους των Σααδινών (SaadinTombs).

Δεν ξέρω πόσο σας άρεσε η ιστορία στο σχολείο, αν όμως σκυλοβαριόσασταν ετοιμαστείτε να κόψετε φλέβες γιατί ξεκινάει μάθημα μαροκινής ιστορίας (θα είμαι σύντομος, το υπόσχομαι). Οι Almohavids ήταν από τις παλαιότερες δυναστείες και θεωρούνται γηγενείς Μαροκινοί. Βασίλεψαν γύρω στα 1100. Ανήκαν στη φυλή των Βερβέρων που κατοικούν κυρίως στην οροσειρά του Άτλαντα. Σε αυτούς οφείλουμε το Τζαμί Κουτούμπια και την πύλη Bab Agnaou. Αργότερα ήρθαν οι Άραβες και εγκαθίδρυσαν τις δικές τους δυναστείες. Οι Saadines βασίλεψαν για 150 χρόνια περίπου στα 1500. Τους ξεπάστρεψαν με συνοπτικές διαδικασίες το 1650 οι Αλαουίτες, άραβες και αυτοί , οι οποίοι τα κατάφεραν μια χαρά! Ζουν και βασιλεύουν μέχρι σήμερα! Ο Βασιλιάς του Μαρόκου είναι αρκετά νέος και μάλλον τον αγαπάνε πολύ τον ατιμούτσικο. Θα τον δείτε σε τόσες πολλές φωτογραφίες, θα σας γίνει τόσο οικείος, που έτσι και τον συναντούσατε ζωντανά θα τον χτυπάγατε φιλικά στην πλάτη και θα του λέγατε «πού ‘σαι ρε man; Όλα καλά; Τι χαμπάρια;»

Αυτοί οι Αλαουίτες λοιπόν, κατέστρεψαν κάθε ίχνος των Saadines εκτός από τους τάφους τους καθότι BLASPHEMY!– φωτιά θα ρίξει ο Αλλάχ να μας κάψει. Έχτισαν πάντως έναν τοίχο γύρω τους και έμειναν οι τάφοι ξεχασμένοι μέχρι το 1917. Σήμερα, είναι ένα από τα λίγα μνημεία που μπορεί κάποιος μη μουσουλμάνος να επισκεφθεί και είναι ότι πιο όμορφο σε ισλαμική τέχνη μπορεί κανείς να δει στο Μαρόκο: καλειδοσκοπικά μοτίβα, χρωματιστά πλακάκια, ανάγλυφες καλλιγραφίες, διακοσμητικοί σταλακτίτες και όλα αυτά μόλις με ένα ευρώ εισιτήριο! Να πάτε οπωσδήποτε!

Μετά τους τάφους, περπατήσαμε για 15 λεπτά περίπου και με τη βοήθεια του GPS** βρήκαμε το παλάτι Bahia: το έχτισε τον 19ο αιώνα ο μεγάαλος Βεζίρης Δενεχεισημασια και είναι τόσο γλυκούλικο που το χρησιμοποίησε ως κατοικία και αυτός, ο αποικιοκράτης Διοικητής (Ναι! μη χάσει ο σκ@τόγαλλος! Τι, να το πάρω πίσω; Έκανε πολλά καλά στο Μαρόκο; Αναβάθμισε την Καζαμπλάνκα; Έφτιαξε υποδομές; Εκσυγχρόνισε τη χώρα; Ναι, είναι αλήθεια, αλλά πίσω δεν το παίρνω, χαχα! ). Δεν εντυπωσιάζει με το μέγεθος αλλά με το γούστο και την ποιότητα κατασκευής. Ευάερο, διαμπερές, με τα αίθριά του, με τα σκαλιστά κέδρινα ταβάνια του, τις μαρμάρινες κρίνες και κάτι κήπους -σωστή όαση μέσα στο αλαλούμ της μεδίνας- με μυρωδάτα δέντρα και αρωματικά φυτά. Ναι, να πάτε να το δείτε!

**(να κατεβάσετε τους HERE Maps στο κινητό σας!!! Πολύ καλά ενημερωμένοι, δωρεάν και το κυριότερο: κατεβάζεις τη χώρα που θέλεις και την έχεις στο κινητό ανα πάσα στιγμή, χωρίς να χρειάζεται πρόσβαση στο internet)

 

[giannismits]

Τι να πω, ίσως να φταίει η έμφυτη αδιαφορία (έως ξινίλα) που δείχνω κάθε φορά που χαζεύω πράγματα σε σωρό (το παίρνω, το περιεργάζομαι, το πετάω πίσω με ύφος «τι παλιόπραμα είναι αυτό»). Γενικά, νομίζω ότι πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής, ή άμαθος ώστε να νιώθει ότι πιέζεται σε τέτοια τουριστικά παζάρια ανά τον κόσμο. Εννοείται ότι αν κάθεσαι και απαντάς σε όλες τις προσκλήσεις και τα καλέσματα, θα καταλήξεις μπαλάκι από τον ένα μαγαζάτορα στον άλλον. Χρειάζεται απάθεια, βαριεστημένο ύφος και στυλάκι «δεν έχω βγει για ψώνια, απλά δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, γι΄αυτό back off!».

Α μοιάζουμε πολύ Εύγε!
Σε παρακολουθώ και περιμένω τη συνέχεια.

 

[echo2011]

Τι να πω, ίσως να φταίει η έμφυτη αδιαφορία (έως ξινίλα) που δείχνω κάθε φορά που χαζεύω πράγματα σε σωρό (το παίρνω, το περιεργάζομαι, το πετάω πίσω με ύφος «τι παλιόπραμα είναι αυτό»).

Χαχαχα
Panius και γω σε παρακολουθώ, πολύ ωραία η περιγραφή σου και οι φωτογραφίες!

 

[underwater]

Ξημερώνει η πρώτη μας μέρα στο Μαρακές... μέσα στη θολούρα του ύπνου δεν ξέρω ούτε που βρίσκομαι, ούτε τι ώρα είναι. Δεν έχει χαράξει ακόμα και έξω γίνεται χαλασμός. Απόκοσμες φωνές, σειρήνες, που γίνονταν ολοένα και πιο δυνατές... Ειλικρινά, νόμιζα ότι κάποιου είδους λιτανεία περνούσε έξω από το δρόμο του ξενοδοχείου και ήμουν έτοιμος να σηκωθώ να δω τι συμβαίνει. Κάτι η κούραση, κάτι η τρομάρα (είχα ανατριχιάσει ολόκληρος) με έκανε να κουλουριαστώ ακόμα περισσότερο μέσα στα σκεπάσματα. Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτό που άκουγα ήταν το πρώτο κάλεσμα της ημέρας για προσευχή. Έχω πάει αρκετές φορές Τουρκία και έχω ακούσει τις αντίστοιχες ψαλμωδίες εκεί, αλλά αυτό δεν είχε καμία σχέση! Βραχνές παραληρηματικές φωνές σε ένα συνονθύλευμα. Σοβαρά τώρα, χ...στηκα επάνω μου από το φόβο!

Σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Μου είχε τύχει και μένα μια φορά να ξυπνήσω φρικαρισμένη από τη φωνή του μουεζίνη μέσα στα άγρια χαράματα, πριν 1.5 χρόνο Κων/πολη! Έμενα σε ένα ξενοδοχείο σχεδόν μεσοτειχία με ένα τζαμί και είχα διαβάσει εκ των προτέρων ότι οι προσευχές ακούγονται πολύ έντονα, παρ' όλα αυτά το πρώτο πρωινό μου σηκώθηκε η τρίχα! Η φωνή του μουεζίνη ακουγόταν τελείως απόκοσμη, πολύ βροντερή και κάπως δυσοίωνη, μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ για κανά δίωρο! Και να πεις ότι δεν είχα ξανακούσει! Πάντως στη συνέχεια της διαμονής μου το συνήθισα τόσο που μόλις γύρισα Αθήνα μου έλειπε!

 

[panius]

Α μοιάζουμε πολύ Εύγε!
Σε παρακολουθώ και περιμένω τη συνέχεια.

Και όχι μόνο. Και στην τρέλα με τη φωτογραφία, και στα ψηλά κτήρια, και στο ατέλειωτο περπάτημα, και στην ενδελεχή μελέτη και στην αγάπη για city προορισμούς!

Σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Μου είχε τύχει και μένα μια φορά να ξυπνήσω φρικαρισμένη από τη φωνή του μουεζίνη μέσα στα άγρια χαράματα, πριν 1.5 χρόνο Κων/πολη! Έμενα σε ένα ξενοδοχείο σχεδόν μεσοτειχία με ένα τζαμί και είχα διαβάσει εκ των προτέρων ότι οι προσευχές ακούγονται πολύ έντονα, παρ' όλα αυτά το πρώτο πρωινό μου σηκώθηκε η τρίχα! Η φωνή του μουεζίνη ακουγόταν τελείως απόκοσμη, πολύ βροντερή και κάπως δυσοίωνη, μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ για κανά δίωρο! Και να πεις ότι δεν είχα ξανακούσει! Πάντως στη συνέχεια της διαμονής μου το συνήθισα τόσο που μόλις γύρισα Αθήνα μου έλειπε!

Άστα @underwater! Μιλάμε, πολύ spooky! Στην Τουρκία τουλάχιστον έχουν λίγο μελωδία. Εδώ ήταν ακατάλυπτο παραλήρημα!

 

[panius]

Marrakech part 2

Καταρχήν, λίγα λόγια για τον καιρό στο Μαρόκο το Χειμώνα...(α, δεν σας είπα; Πήγαμε περίοδο Πρωτοχρονιάς 2015 που να μην πηγαίναμε...) μην σας ξεγελούν οι υποτροπικές συντεταγμένες της χώρας. Το χειμώνα στο Μαρόκο κάνει ΚΡΥΟ! Για να είμαστε πιο ακριβείς κάνει κρύο και ζέστη μαζί. Για να καταλάβετε, κάθεσαι κάπου να πιεις τον καφέ σου. Κρυώνεις. Μετακινείς την καρέκλα στον ήλιο. Ιδρώνεις και δυσφορείς. Ξαναπάς στη σκιά. Τουρτουρίζεις. Εξαιρετικός συνδυασμός κλίματος για πρωτότυπες ενδυματολογικές προτάσεις: πχ κασκολάκι με κοντομάνικο (τρε σικ). Εν κατακλείδι, χρειάζεται οπωσδήποτε χειμωνιάτικο μπουφάν. Μακάρι να υπήρχε κάποιος να μου πει "Που πας ρε Καραμήτρο;;;" όταν έφτιαχνα βαλίτσα: ανοιξιάτικο μπουφανάκι, ζακετούλα και πολλά κοντομάνικα. Δεύτερη μέρα στο Μαρακές και την είχα ήδη αρπάξει. Πιστέψτε με, δεν θέλετε να είστε δίπλα μου όταν αρρωσταίνω. Ο Μάκης ήδη έκανε σχέδια: "Αν πεθάνεις πριν γυρίσουμε, η action camera σου θα γίνει δική μου να ξέρεις!''. Σχεδόν όλο το υπόλοιπο ταξίδι, συνεχίστηκε με βήχα, καταρροή, λαιμό κλεισμένο, ωτίτιδα σε σημείο κουφαμάρας (-κλείδωσες; -Τι να καλέσω; ) που κατέληξε σε νοσοκομείο κάποιες μέρες μετά! Μια ομορφιά!
Έτσι, βογκώντας και γκρινιάζοντας κάναμε τη βόλτα μας στη μεγάλη πλατεία El Fnaa του Μαρακές. Ναι, αυτή την πλατεία που όλοι οι τουριστικοί οδηγοί την θεωρούν βγαλμένη από τις χίλιες και μία νύχτες λόγω των χάπενινγκ κάθε βράδυ με τους γητευτές των φιδιών, τις μουσικές και τους ακροβάτες. Αν μας άρεσε; Αρκεί να σας πω ότι στο ξενοδοχείο ο ρεσεψιονιστ περίμενε να ακούσει επιφωνήματα θαυμασμού και εμείς ήμασταν "εεε...χμμμ... τι άλλο έχει στο Μαρακές να κάνουμε;" "Μα, τα φίδια τα είδατε;" επέμενε αυτός. Και τα φίδια είδαμε (μου ζήτησαν 10 ευρώ για 10 δευτερόλεπτα βίντεο. Έδωσα 1), αλλά κυρίως είδαμε ένα σωρό ταλαίπωρους που βγήκαν στη γύρα για δολάρια και ευρώ:
-"Δείτε τι ωραία που παίζω το ντέφι"
-"Απολαύστε τραντίσιοναλ μουζίκ από το κινητό μου με ξεκούρδιστα ηχειάκια υπολογιστή".
-"Ελάτε να παίξετε 1 γύρο angry birds στο τάμπλετ μου!''

Δεν ήταν άσχημα, αλλά δεν ξετρελαθήκαμε κιόλας! Αξίζει σίγουρα να ανέβεις σε ένα από τα πολυάριθμα ρουφ γκάρντεν και να χαζεύεις το τζέρτζελο από κάτω, πίνοντας το τσαγάκι σου ή τρώγοντας το πάμφθηνο και πεντανόστιμο ταζινάκι σου.

Να εδώ! Καυτό ταζίν μοσχαρίσιο με δαμάσκηνα και αμύγδαλα! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Κάπου εκεί, στο τραπέζι με τα ταζίν και τα τσάγια μέντας ήρθαν τα πάνω κάτω και άλλαξε το πρόγραμμα του ταξιδιού άρδην. Είχα προγραμματίσει μετά το Μαρακές να πάρουμε λεωφορείο, να περάσουμε την οροσειρά του Άτλαντα, να διανυκτερεύσουμε στα Σκούρα για να δούμε το πανέμορφο kashbah (χωμάτινο κάστρο) Amridil - ίσως και το διάσημο χωριό Ait Benhadoo- και στη συνέχεια να κάνουμε πρωτοχρονιά στην Merzouga, στην έρημο Σαχάρα, όπου θα μέναμε 2 νύχτες πριν συνεχίζαμε για Φεζ.

Τότε, ο Μάκης αποφάσισε ότι δεν θέλει να κάνει πρωτοχρονιά μέσα στις ερημιές, παρέα με τις καμήλες. Τι κι αν του εξήγησα ότι θα πάμε σε ξενοδοχείο μαζί με άλλους τουρίστες, τι οτί θα δούμε την 1η ανατολή του 2015 στη Σαχάρα, τι ότι έχουμε κλείσει ξενοδοχεία, τι ότι θα χάσουμε τα πιο μεγάλα highlights της χώρας, τίποτα αυτός. Η Ελευθερία προσπάθησε να βρει τρόπους να συνδυάσουμε πρωτοχρονιά σε μια μεγάλη πόλη και ταξίδι στην έρημο κάποιες άλλες μέρες. Το φέρναμε από 'δω, το φέρναμε από 'κει, δεν έβγαινε. Οι αποστάσεις ήταν τεράστιες. Θα έπρεπε να είμαστε με μια βαλίτσα στο χέρι κάθε μέρα, να μειώσουμε μέρες στη Φες, να χάσουμε τη μπλε πόλη, ακόμα και να πάμε στην έρημο χωρίς διανυκτέρευση σκεφτήκαμε. Όλα ήταν ημίμετρα και στο τέλος δεν θα ευχαριστιόμασταν τίποτα. Οπότε το δίλημμα ήταν: ή πάμε έρημο και μένουμε στο αρχικό πρόγραμμα, ή ξεχνάμε έρημο και κινούμαστε προς αντίθετη κατεύθυνση, Ατλαντικό ωκεανό και μεγάλες πόλεις για γκλαμουράτη πρωτοχρονιά.

Κάτι η αρρώστια μου, κάτι ότι την εμπειρία της ερήμου την είχα ζήσει στην Ινδία, δεν επέμεινα και τελικά όλοι με μισή καρδιά αποφασίσαμε να αλλάξουμε το αρχικό πλάνο, να βάλουμε κάτω χάρτες, ημερολόγια, ιστοσελίδες ξενοδοχείων για να δούμε τι θα κάνουμε και πού τελικά θα πάμε.

Διαθέσεις χαλάσανε, μούτρα πέσανε, κοντέψαμε βασικά να σκοτωθούμε μεταξύ μας, αλλά κρατήσαμε την ψυχραιμία μας και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Η επόμενη μέρα μας βρήκε στον σταθμό των λεωφορείων. Το εισιτήριο όμως δεν έλεγε Merzouga αλλά Essaouira. Φεύγοντας από το κισσέ, μπροσούρες και αφίσες στον τοίχο με απίστευτα πορτοκαλί ηλιοβασιλέματα σε αμμόλοφους, οάσεις με φοίνικες και χωμάτινα χωριά με βασάνιζαν σαδιστικά και η στιγμιαία παρόρμηση να πάω να αλλάξω το εισιτήριο έδωσε τη θέση της σε τρομερό πονοκέφαλο. Μουδιασμένοι και αμίλητοι ανεβήκαμε στο λεωφορείο...

Αποχαιρέτα την έρημο που χάνεις... (φώτο από ίντερνετ...δυστυχώς)


(ταξιδέψαμε με τα λεωφορεία της SupraTours που ανήκουν στην κρατική εταιρία σιδηροδρόμων. Σύγχρονα, άνετα και πάμφθηνα. Ο σταθμός βρίσκεται ακριβώς δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μαρακές. Όσοι έχετε smartphone, κατεβάστε την εφαρμογή της ONCF (o μαροκινος ΟΣΕ). Είναι τρομερά εξυπηρετική σε πληροφορίες δρομολογίων, τρένων, λεωφορείων, ώρες αναχώρησης, άφιξης, τιμές κλπ)

 

[giannismits]

Κριμα όμως. Δηλαδή για έναν Μάκη άλλαξαν τα σχέδια? Δηλαδή πριν το ταξίδι δεν τα συμφωνήσατε που θα πάτε και τι θα κάνετε? Αυτός ήταν ανένδοτος.Κι αν ήσουν κι εσύ τι θα γινόταν?
Είμαι σίγουρος πως στην Essaouira θα περάσατε καλά και θα σας άρεσε και απ'οτι έχω δει σε φωτό είναι πανέμορφη. Αλλά το αρχικό πλάνο με την Merzouga δεν θα το άλλαζα.

 

[karfitsa]

Panius,η αφηγηση σου,ειναι υπεροχη...δεν περιγραφεις μονο τα μερη,αλλα και τα συναισθηματα σας,που οταν μπλεκονται ολα,ειναι τελεια...
Καλα,ο φιλος σας δεν το ηξερε απο την αρχη;τι πιστευε η τι φοβηθηκε;

 

[panius]

Κριμα όμως. Δηλαδή για έναν Μάκη άλλαξαν τα σχέδια? Δηλαδή πριν το ταξίδι δεν τα συμφωνήσατε που θα πάτε και τι θα κάνετε? Αυτός ήταν ανένδοτος.Κι αν ήσουν κι εσύ τι θα γινόταν?
Είμαι σίγουρος πως στην Essaouira θα περάσατε καλά και θα σας άρεσε και απ'οτι έχω δει σε φωτό είναι πανέμορφη. Αλλά το αρχικό πλάνο με την Merzouga δεν θα το άλλαζα.

Και δυστυχώς Γιάννη, η στεναχώρια είναι μεγαλύτερη για αυτόν που φτιάχνει το πρόγραμμα γιατί στο μυαλό του ήδη αρχίζει το ταξίδι στα μέρη εκείνα με τη φαντασία του και η προσμονή του μεγαλώνει. Έφαγα λοιπόν μεγάλη ήττα! Και να σκεφτείς ότι το Μαρόκο δεν ήταν καν δική μου ιδέα. Εγώ για Ισπανία ή Ντουμπάι έλεγα για Πρωτοχρονιά και τα παιδιά πρότειναν Μαρόκο για πιο εξωτικά! Τελικά χάσαμε το εξωτικό για την Πρωτοχρονιά (που θα μπορούσαμε να την περάσουμε πιο ωραία στο Ντουμπάι). Κακή συνεννόηση. Τι να πείς;

Panius,η αφηγηση σου,ειναι υπεροχη...δεν περιγραφεις μονο τα μερη,αλλα και τα συναισθηματα σας,που οταν μπλεκονται ολα,ειναι τελεια...
Καλα,ο φιλος σας δεν το ηξερε απο την αρχη;τι πιστευε η τι φοβηθηκε;

Σε ευχαριστώ @karfitsa ! To πρόγραμμα τους το είχα στείλει ένα μήνα΄πριν το ταξίδι και είχαμε συμφωνήσει όλοι. Βέβαια ο Μάκης, λόγω δουλειάς στο εξωτερικό δεν είχε τον χρόνο να το μελετήσει εμπεριστατωμένα και δεν πρόσεξε τις ημερομηνίες, ούτε ότι Πρωτοχρονιά θα ήμασταν στην έρημο. Από την άλλη και η Ελευθερία μου εκμυστηρεύτηκε στο Μαρακές ότι θα ήθελε να δει τον Ατλαντικό, οπότε η κατάσταση μπλέχτηκε. Εκεί που μάλλον έκανα λάθος είναι ότι για τον πολύ κόσμο τα ημερολογιακά ήθη και έθιμα έχουν μεγάλη σημασία και πρέπει να τα γιορτάζουμε σε συγκεκριμένους χώρους και με συγκεκριμένο τρόπο. Ήταν κάτι που έπρεπε να το λάβω υπόψιν και γι' αυτό δεν επέμεινα. Εγώ προσωπικά δεν δίνω δεκάρα (σκέψου, πέρσι το Πάσχα παράτησα τους δικούς μου και τις οικογενειακές μαζώξεις και πήγα Ιαπωνία).

 

[giannismits]

Εκεί που μάλλον έκανα λάθος είναι ότι για τον πολύ κόσμο τα ημερολογιακά ήθη και έθιμα έχουν μεγάλη σημασία και πρέπει να τα γιορτάζουμε σε συγκεκριμένους χώρους και με συγκεκριμένο τρόπο. Ήταν κάτι που έπρεπε να το λάβω υπόψιν και γι' αυτό δεν επέμεινα.

Το θεωρώ τόσο κουφό να πηγαίνεις ταξίδι και μάλιστα κάπου τόσο διαφορετικά σε μια άλλη κουλτούρα και να θες να ακολουθήσεις στερεώτυπα που έτσι κι αλλιώς τα ζεις κάθε χρόνο.Καλύτερα να πηγαίνατε Ισπανία.

Εγώ προσωπικά δεν δίνω δεκάρα (σκέψου, πέρσι το Πάσχα παράτησα τους δικούς μου και τις οικογενειακές μαζώξεις και πήγα Ιαπωνία).

Και πολύ καλά έκανεςΌπως έγω τον Οκτώβρη που ήμουν Πορτογαλίες ενώ ήξερα πως θα χάσω ένα σημαντικό μυστήριο στενών συγγενών. Καλύτερα

Όπως και να έχει είναι σημαντικό μια παρέα όσα άτομα και να είναι να συννενοούνται πριν το ταξίδι ώστε να μην υπάρχουν στραβώματα και άβολες καταστάσεις. Και ειδικά σε χώρες ειδικού ενδιαφέροντος και βαθμού δυσκολίας όπως το Μαρόκο.

 

[panius]

Όπως και να έχει είναι σημαντικό μια παρέα όσα άτομα και να είναι να συννενοούνται πριν το ταξίδι ώστε να μην υπάρχουν στραβώματα και άβολες καταστάσεις. Και ειδικά σε χώρες ειδικού ενδιαφέροντος και βαθμού δυσκολίας όπως το Μαρόκο.

Thumps up! Let's drink to that!