fourkas
Member
- Μηνύματα
- 62
- Likes
- 14
- Επόμενο Ταξίδι
- ... που άραγε ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Καραιβική για ένα μήνα
Μου το λέγανε ότι η Κουάλα Λουμπούρ είναι από τις πιο ωραίες πόλεις στην Ασία αλλά το διαπίστωσα και μόνος μου. Η πολυπολιτισμικότητα, τα διάφορα χρώματα και τα περίεργα αρώματα των φαγητών ( κινέζικων, ταυλανδέζικων, ινδονησιακών) σου αφήνουν μία έντονη εικόνα και γεύση όταν την αποχωρίζεσαι.
Το ταξίδι : αρχές Αυγούστου με τη γυναίκα μου και ένα φιλικό ζευγάρι ( όλοι τρελαμένοι με την Ασία )
Ο προορισμός : 4 νύκτες Κουάλα Λουμπούρ, 4 νύχτες Βόρνεο, 4 νύκτες στο Λανγκάουι.
Το πρακτορείο : versus (παρόλο που είχε φάει κίτρινη κάρτα, αλλά το αποφασίσαμε τελευταία στιγμή)
Κουάλα Λουμπούρ
Με Qatar μέσω Ντόχας φτάνουμε στην Κουάλα Λουμπούρ. Από το αεροδρόμιο φαίνεται ότι κάτι ξεχωριστό υπάρχει εδώ. Ισως η ωραιότερη πόλη στην Ασία (χωρίς να έχω πάει Σιγκαπούρη). Μεγάλα κτίρια ( petronas towers, KL tower κλπ) μεγάλοι δρόμοι, με φυσικά τεράστια δέντρα διάσπαρτα που τα εχουν αφήσει, ένα μείγμα ανθρώπων και πολιτισμών, άλλωστε κυκλοφορεί και τηλεοπτικό σποτ της Μαλαισιανής τηλεόρασης "ελάτε εδώ για να γνωρίσετε όλους τους πολιτισμούς της Ασίας". Η πόλη είναι έυκολα προσβάσιμη, με μετρό και monorail μπορείς να κάνει βόλτα σε όλη την πόλη.
Φθάνοντας λοιπόν το μεσημέρι στο ξενοδοχείο, ένα ντουζάκι ήταν αρκετό να σε συνεφέρει από το πολύωρο ταξίδι και μια βόλτα στην κινεζική αγορά ήταν η πρώτη εμπειρία μας.
Ολων των ειδών οι μαιμούδες διαθέσιμες και κάποια παζαρια με τους μικροπωλητές είναι απαραίτητα. Χτυπάμε και ένα φαγητό εκεί , λίγο τραβηγμένο αν έβλεπες το μαγαζί αλλά το τολμήσαμε. Αυτό που δεν τόλμησα είναι ένα foot massage σε πλανόδιους που σε περιτριγυρίζουν.
Την 2 μέρα κάνουμε μία περιήγηση της πόλης, με το group, βλέποντας το σιδηροδρομικό σταθμό, το βασιλικό παλάτι, το εθνικό μνημείο, το μουσείο, το κτίριο του Suldan Abdul something ( δεν θυμάμαι το άλλο όνομα) και καταλήξαμε στις σπηλιές Μπατού οι οποίες είναι ένας ινδουιστικός ναός μέσα σε ένα βράχο γεμάτο νυχτερίδες και μαιμούδες αλλα για να τις ανεβείς πρέπει να περάσεις 272 σκαλοπάτια αριθμημένα. Εντυπωσιακή η θέα απο εκεί πάνω και παιχνίδι με τις μαιμούδες απαραίτητο. Το κατέβασμα ήταν πιο εύκολο και η έκπληξη ήταν ένας ινδικός γάμος με αρκετή γεύση από bollywood.
Το μεσημεράκι βόλτα στους petronas. Το θαύμα αυτό της αρχιτεκτονικής. Δυστυχώς ανεβήακμε μέχρι τον 4
. Λοιπόν για να ανέβεις στους πύργους πρέπει να κόψεις εισητήριο απο πολύ πρωί ( να στηθείς στην ουρά απο τις 6 το πρωί ) διότι πλέον κόβουνε μόνο 1700 εισητήρια τη μέρα και δεν προλαβαίνεις. Βέβαια κανένας απο εμάς
Το βράδυ μία βόλτα στην περιοχή με τα πολυκαταστήματα και καφε/μπαρ της περιοχής Bukit Bitang ήταν απαραίτητη.
Την 3 μέρα , με το group, φεύγοντας για εκδρομή στην Μέλακα ( νότια της χερσονήσου) περάσαμε απο την Πουτρατζάγια. Μία πόλη η οποία ξεκίνησε να χτίζεται το 1993 και το τι έχουν κάνει σε 15 χρόνια είναι άξιο θαυμασμού. Τεράστια κτίρια, δρόμοι, ένα τεράστιο μουσουλμανικό τέμενος κι ένα ποτάμι στο οποίο αν έχεις αρκετό χρόνο μπορείς να κάνεις και μια βολτίτσα με βαρκούλα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εκεί βρίσκονται τα περισσότερα κυβερνητικά κτίρια, υπουργεία κλπ. Η Πουτρατζάγια δεν απέχει πολύ απο την Κουάλα, αν θυμάμαι καλά πρεπει να ήταν κανα μισάωρο.
Φτάνοντας στη Μέλακα (ή Μάλακα) δυστυχώς μας έπιασε μια βροχή και δεν μπορέσαμε να τη χαρούμε πολύ αλλά φαίνεται ότι η πόλη έχει διατηρήσει το αποικιακό χαρακτήρα της. Μια τεράστια ολανδική γαλέρα ( μάλον δλδ) σου λέει καλωσήρθες και χαρακτηριστικός ο ολανδικός μύλος στην πλατεία. Ομορφη ολανδική και πορτογαλική συνοικία με μαγαζάκια δεξια κι αριστερά και απαραίτητη η βόλτα στο δρόμο των πνευμάτων στον οποίο υπάρχει ένα ινδικός ένας ισλαμικός κι ένας κινέζικος ναός σε μικρή απόσταση μεταξύ τους.
Γενικά αξίζει να αφιερώσει κάποιος 2 ώρες δρόμο να πάει. Αν υπάρχει χρόνος μπορείς να πιείς κι ένα καφεδάκι σε κάποιο μαγαζάκι ή να πάρεις ένα γεύμα σε κάποιο εστιατόριο 50-70 RM ( αναλογία 1 euro προς 4.8 RM περίπου).
Αυτό που δεν είδαμε λόγω βροχής και χρόνου εκεί κοντά είναι ένα παραδοσιακό χωριό κανα 20' απο την Μέλακα. Μας είχαν πει απο Ελλάδα ότι αξίζει αλλα δυστυχώς.
Το βραδάκι εμείς κάναμε μία βόλτα στα μπαράκια της περιοχής μας βλέποντας την νυχτερινή διασκέδαση και τελικά είπιαμε ένα (εως πολλά) ποτάκια στο Hard Rock Cafe ( κλασικός προορισμός μου σε κάθε πόλη που πάω για τη συλλογή μου στα μπλουζάκια).
Την 4η μέρα, αγορά... μαγαζιά... τεράστια πολυ-καταστήματα και ξανά μαγαζιά...(δεν χορταίνουν οι γυναίκες με τίποτα) , καλές ευκαιρίες για όσους ψάχνουν διάφορα ρουχα, μαιμούδες και μη, αλλά και preta a porte ρούχα για τις γυναίκες. Το απόλυτο μαγαζί σαφώς είναι το 5οροφο πολυκατάστημα με τα ηλεκτρονικά (μπήκα και δεν ήθελα να βγω). Οι τιμές είναι 20%-30% κάτω απο Ελλάδα. Μπορείς να πετύχεις και ευκαιρίες με 50% κάτω. Ολα τα καινούργια γκάτζετς. ΑΛΛΑ προσοχή, ότι αγοράσετε να τα δοκιμάσετε πρώτα μπροστά τους διότι εγω΄την έπαθα με 2 ψείρες Nokia που πήρα και ξαναγύρισα να τις αλλαξω.
Αφού τελειώσαμε με τα μαγαζιά, ένα καφεδάκι στα starbucks απαραίτητο και μετά με ένα ταξάκι πήγαμε στο πάρκο των εξωτικών πουλιών. Αφού τρως 1-2 ώρες εκεί διότι είναι τεράστιο και ψιλοχάνεσαι λίγο, έχει φτάσει ήδη 3-4 ώρα, επιλέγεις και πας ή στο πάρκο πεταλούδων ή στο πάρκο με τις τουλίπες ή στο kraft center ( όλα με ταξί). Στο kraft center μπορείς να δείς ξυλόγλυπτα, παραδοσιακά προιόντα, μπατίκ κλπ αλλα ακριβές τιμές ( δεν πήγα αλλά απότι μου είπαν ήταν ακριβά ). Αργά το απόγευμα ίσως το καλύτερο balinesse massage που έχω κάνει, ακόμα και απο το bali, στο ξενοδοχείο. Κόστισε περίπου 200rm ( 40euros) αλλά άξιζε ο κόπος.
Ζούγκλα Βόρνεο
Bye-bye Κουάλα...
Το άλλο πρωί την 5η μέρα πέρνουμε εσωτερική πτήση απο Κουάλα για Κουτσίγκ της επαρχίας Σαραβάκ στην ανατολική Μαλαισία ( περνάς έλεγχο διαβατηρίων). Περίπου 2 ώρες πτήση και φτάνεις.
Φθάσαμε μεσημέρι γύρω στις 1-2 στο ξενοδοχείο και καπάκι ψάχνουμε και βρίσκουμε τι μπορείς να κάνεις. Προλαβαίνουμε δεν προλαβαίνουμε το τάισμα στο πάρκο ουραγκοτάγκων και πέρνουμε ένα ταξί ( φθηνότερη λύση απο το τοπικό εκεί πρακτορείο). Μέσα σε ένα φυσικό για τους ουραγκοτάγκους περιβάλλον ζούγκλας περπατάς και δίπλα σου οι ουραγκοτάγκοι τρώνε και σε κοιτάνε ... κάπως. Σταματάνε αυτοί, σταματάς κι εσύ, σηκώνονται αυτοί... σηκώνεσε κι εσύ. Ενω περίμενα να είναι σε περιγραφγμένο χώρο, δεν ήταν και καλύτερα φυσικά. Βέβαια υπάρχουν πάντα φύλακες του πάρκου δίπλα σε κάθε ζώο για τυχόν απρόβλεπτα...
Γυρνώντας στο ξενοδοχείο αργα το απόγευμα προλαβαίνουμε έν ακαταπληκτικό ηλιοβασίλεμα στο κανάλι (δίπλα στο ξενοδοχείο). Κατα μήκος του καναλιού μπορείς να βρεις διάφορα αναψυκτήρια και μαγαζάκια με σουβενίρ, μία βόλτα την κάνεις έτσι κι αλλοιώς εκεί. Και πιο πέρα να πάλι κάτι εμπορικά ( με ακολοθούνε σε κάθε πόλη αυτά ... ένα πραγμα να μη γλυτώνω ).
Τη 2η μέρα εκεί (6η σύνολο) (, δεν ακολοθούμε μία οργανωμένη περιήγηση διότι κακα τα ψέματα πέρα γενικά η πόλη δεν ήταν και πολύ καλή. Πέρα απο 2-3 κτίρια και το κανάλι με τη βόλτα δεν σου έδινε και τίποτε παραπάνω. Απότι είδα όμως επικρατεί εργασμός έργων , οπότε θέλω να πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια θα είναι πιο όμορφη.), πέρνουμε 2 ταξάκια ( τον ίδιο ταρίφα που είχαμε πάρει χθες ) και με αλλα 2 ζευγάρια και πάμε για treking στο bako international park. ενα νησί στο οποίο ζούνε οι πίθηκοι με τη μύτη προβοσκίδα ( σπάνιο είδος) το οποίο είναι περίπου 30-40 λεπτά απο την πόλη και 20-30 λεπτά με το βαρκάκι απο το λιμανάκι του χωριού εκεί.
Ενα νησί μία ζούγκλα με περιπατητικές διαδρομές. μία ώρα κουβέντα για να δούμε ποια θα ακολουθήσουμε και φύγαμε. ( τι το θελα.... ) Μας βγήκε λίγο η γλώσσα μες την κάψα αλλά εντυπωσιασμένοι απο τη ζούγκλα περπατώντας επί 2 ώρες και ... κάνοντας μία στάση σε ένα κιόσκι στο μέσον της διαδρομής σε ένα ξέφωτο ( φτιάχνοντας φραπέ με σέικερ ... ελληνάρες ολε ) φθάνουμε σε μια εξωτική παραλία κατεβαίνοντας κάθετα σχεδόν μέσα από τη ζούγκλα ( εκεί είχαμε δώσει ραντεβού με τον βαρκάρη να μας πάρει.) κάποιοι βουτήξανε με μαγιό κάποιοι με το βρακί και κάποιοι την πέσανε στη σκιά. Η θάλασσα βέβαια δεν ήταν και για δροσιά διότι είχε 35 βαθμούς, αλλά άξιζε το τοπίο.
Γυρνώντας μεσημέρι προλαβαίνω με τη γυναίκα μου και μία κρουαζιέρα στο κανάλι για να δούμε την πόλη απο την άλλη μεριά. Γενικά δεν μπορώ να πω ότι άξιζε πολύ, 2-3 κτίρια μπορείς να δείς αξιόλογα, το κτίριο Μαργαρίτα ( το οποίο είναι γινεται τώρα με αρχιτέκτονα τον ίδιο της όπερας του Συδνευ , αν θυμαμαι καλα και δεν κάνω λάθος) . Αυτό που άξιζε είναι η άλλη μεριά του καναλιού που ήταν γεματο παραδοσιακά ξύλινα σπίτια με κολόνες και τα τοπικά καφενενεία που την πέφτανε οι ντόπιοι. Στη μία μερια του καναλιού εβλεπες τη σύγχρονη πόλη και στην άλλη την παραδοσιακή , ... να το πω... κάπως έτσι.
Την επόμενη φεύγουμε για τη είσοδο στη ζούγκλα, για την περιοχή batang ai και το ξενοδοχείο hilton batanga ai longhouse, το οποίο ήταν περίπου 3-4 ώρες δρόμο με το λεοφωρείο και κανα 30' με τη βάρκα, χωμένο μέσα στη ζούγκλα, ξύλινο σε στυλ των παραδοσιακών σπιτιών των ιθαγενών - τα λεγόμενα Long house - με μία απίστευτη λίμνη μπροστά λόγω ενός φράγματος που έχουν φτιάξει λίγο παρακάτω. Μετά απο μία βουτιά στην πισίνα πείραμε ένα ποδήλατο και 2-3 καλάμια για ψάρεμα και μπηκαμε μέσα. Ε δεν τσήμπησε ούτε μια φορά... αντε ψέματα 1-2 τσιμοήματα τα είχαμε. Από ψάρι με λίγα λόγια ουτε λέπι αλλά το απίστευτο ηλιοβασίλεμα μας γέμισε την πίκρα του ψαρέματος. Στο ξενοδοχείο μπορούσες να κάνεις και εναν περίπατο μέσα στο δάσος κανα μισάωρο περίπου 45' περνώντας απο μία κρεμαστή γέφυρα με σχοινιά. σορυ αλλα δεν άντεχα άλλο περπάτημα παιδιά.
Το βράδυ χαλαρά , στο ξενοδοχείο ακούγωντας μόνο πουλιά, πιθήκους και βλέποντας το απόλυτο μαύρο της ζούγκλας ήταν ιδανικό για μπιρίμπα, ( τσαμπα κουβαλούσε τις τράπουλες η γυναίκα μου σε όλο το ταξίδι) αλλά πιασαμε την κουβέντα και πέρασε η ώρα.
Την επόμενη λοιπόν πάμε να περάσουμε κάποιες ώρες με τους ιθανγενείς και να φάμε μαζί τους. Πέρωντας πάλι τη βαρκούλα ( 4persons / boat) πάμε στο σπίτι μιας οικογένειας ιθαγενών. Καλά μη φανταστείτε και τίποτε ανθρωποφάγους, το εχουν κάνει επάγγελμα με τους τουρίστες, αλλά το περιβάλλον όλο ήταν πρωτόγονη κατάσταση. Μας υποδέχτηκε ο αρχηγός της φυλής και μας παρουσιασανε κάποιους δικούς τους χωρούς, παίξαμε με τα παιδάκια τα οποία ήταν αξιαλάτρευτα και είδαμε γενικά τον τρόπο ζωής τους. Εντυπωσεις : βρώμα, μπίχλα, δυσωδία, φτώχια αλλά και καλή φιλοξενία καιδικαιοσύνη μεταξύ τους.
Είχαμε παέι κάτι δώρα για τα παιδάκια, μπισκότα τετράδια κλπ, και τα μοίρασε ο αρχηγός ακριβοδίκαια σε όλους, και όλοι υπομονετικά περιμένανε τη σειρά τους.
αααα δεν σας είπα ότι σε κάθε longhouse ζούνε περίπου 24 οικογένειες ( αν θυμάμαι καλά) και τα δωμάτια όλα είναι στο πίσω μέρος του σπιτιού για να μην ανυσηχούνε τα πνεύματα της λίμνης και ο μπροστά χώρος είναι εκεί που κάθονται και κάνουνε τις δουλειές τους και περνάνε την ώρα τους.
Βλέποντας το φαγητό να ετοιμάζεται μας κεράσανε ένα ρυζόκρασο (κατι σαν το ρακί, πολύ λίγο πιο ελαφρύ). Κάτι επρεπε να κάνουμε όμως για να ξεχαστούμε απο τη βρώμα και τη μπόχα που αναδυότανε μέσα αλλά και έξω απο το χώρο.
Αυτό ήταν λοιπόν, το ελληνικό στοιχείο βρήκε διαφυγή.......... Ξεκινάμε να κερνάμε γύρους με ρυζόκρασα στον αρχηγό και στους άντρες της φυλής και καθόμαστε και γινόμαστε τουρνα.
Εμείς δεν βλεπόμασταν απο τη σούρα, αλλα σας πληροφορώ ότι και ο αρχηγός της φυλής ήταν γκολ. Και λέω κερνάμε διότι μπορουσες να αγοράσεις μπουκάλι ρυζόκρασο με 5 rm δλδ 1 ευρω. Οποτε καταλαβαίνετε τι εγινε.
Θεωρώ ότι θα μας θυμούνται για αρκετο καιρό οι ιθαγενείς - όπως κι εμείς αυτούς άλλωστε.
Αφου ρίξαμε με κάτι τεράστια δικά τους φυσοκάλαμα και είδαμε κάτι ( απαράδεκτες ) κοκορομαχίες, το απόγευμα μπαίνουμε στη βάρκα και επιστρέφουμε. Οποιος κάνει αυτη τη διαδρομή ας μη καθήσει πίσω στη βάρκα... ας καθήσει πρώτος... ή και δεύτερος αλλά όχι τρίτος ή τελευταίος όπως εγω. Οι αγαπητοί φίλοι μου λοιπόν μπροστά βγάζοντας τα χεράκια λίγο έξω απο τη βάρκα ( καθότι χαμηλή ) με κάνανε λες και είχα μπει στο μπάνιο με τα ρούχα ( ευτυχώς οι κάμερες και η φωτο δεν παθανε κάτι) . Αλλα κι εγω πέρνωντας ένα κουβάκι απο τον βαρκάρη απο πίσω μου , το οποίο το είχε να βγάζει τα νερά που μπαίνανε στη βάρκα ( πως δεν πεσαμε μεσα θεε μου να μας φανε οι κορκοδοιλοι) , δεν τους άφησα παπαπονεμένους. Απίστευτη και αξέχαστη μέρα.
εεε καλά κατόπιν δεν σας λέω τι εγινε , αλλος κοιμότανε στην πισίνα, άλλος ξερνούσε, άλλος έπαιζε πόλο, άλλος δεν βγήκε μέχρι το βράδυ απο το δωμάτιο.
Τελικά το βράδυ πάλι μπιρίμπα δεν παίξαμε. Το επόμενο πρωί φύγαμε απο τη ζούγκλα Βόρνεο με τις καλύτερες εντυπώσεις...
Λανγκάουι
Μετά απο εσωτερικές πτησεις Κουτσίγκ - Κουάλα - Λανγκάουι φθάνουμε στο νησί των αετών και των παραμυθιών. Μία πινακίδα στο αεροδρόμιο σου θυμίζει κάτι απο ... coctails and dreams.
Το ξενοδοχείο μας καλό αλλά και όχι ότι τρελαθήκαμε κι όλας. Με μια κλασική εξωτική παραλία στην οποία δεν βουτούσες όντως, αλλά απίστευτα γραφική στο σύνολό της.
Απο την πρωτη μέρα κι όλας νοικάζουμε αυτοκίνητο για να γυρίσουμε όλο το νησί. Με 35euros νοικιάσαμε αυτοκίνητο για 4 μέρες. Οδήγηση στην αριστερή μεριά και θέλει προσοχή αλλά εύκολο γενικά όλο το νησί και μικρό. Μπορείς εύκολα να το γυρίσεις.
Δεν θέλω να πω πολλά απλα αναφέρω κάποια μέρη που πηγαμε και τι νομίζω ότι αξίζει να δει και να κάνει κάποιος (αυτό είναι και προσωπικό γούστο του καθενός)
- Ξενοδοχείο datai hotel: απίστευτο μέρος, απερίγραπτη παραλία, αξίζει και να μείνεις αλλά και να πας μόνο για μπάνιο στα βόρεια του νησιού
- Βόλτα με το τελεφερίκ στις 2 κορυφές του νησιού: φανταστική θέα, φοβάσαι δε φοβάσαι πρέπει να ανέβεις, μοναδικό
- Επίσκεωη στη φάρμα των κροκοδείλων: είναι στο κέντρο του νησιού και καλό να πετύχεις ώρα ταίσματος
- Επίσκεψη στις 7 λίμνες και στον καταράκτη: πολλά σκαλοπάτια ανέβασμα και για τους τολμηρούς (βλεπε Γιαννη) μία βουτιά στα λιμνάκια που δημιουργούνται πάνω απο τον καταράκτη. οχι όμως κάτι εντυπωσιακό
- Εκδρομή στα βόρεια για τάισμα αετών, φοτοsafari για ελεύθερους κροκόδειλους και βουτιά σε περίεργες παραλίες
- Βόλτα στην παραλία πάνω απο το sheraton hotel ( δεν θυμαμαι όνομα) η οποία είναι απίστευτη και προς το απόγευμα , λόγω άμπωτης, πας στα απέντοι νησάκια περπατώντας σε μια πιθαμή νερό
- diving ή snorkeling στο θάλασσιο πάρκο ( αν έχει κάνει κάπιος αλλου ερυθρά ή μαλδίβες δεν θα εντυπωσιαστεί)
- ψώνια και πάλι ψώνια διότι όλο το νησί είναι duty free island.
+++ οκ μερικά ακόμα πράγματα για το νησί απο τα requests σας
Αν σκεφτείς κανείς ότι βρίσκεται κάτω απο το Πουκέτ μπορεί να καταλάβει αμέσως τι παραλίες θα βρει. Το νησί είναι μικρό και μπορείς να το γυρίσεις έυκολα όπως είπα, ωραία βόλτα και μαγαζιά για φαγητό υπάρχουν στη Pantai Cenang και λιγότερα μαγαζακια αλλα καλύτερα εστιατόρια στη Pantai Tengah, τις 2 περιοχές τις επισκεφτόμασταν κάθε βράδυ για να βρούμε να κάτσουμε για φαγητό. Γενικά παντού έπαιζε η ίδια κουζίνα στα εστιατόρια οπότε μπορούσες να δείς περιβάλλον και να κάτσεις. Το βασικότερο είναι ότι στο νησί τα περισσότερα εστιατόρια κλείνουν στις 10 το βράδυ, οπότε ρωτούσες καταρχήν τι ώρα κλείνετε και μετά καθόσουνα.
Πολύ όμορφο μέρος είναι το oriental village το οποίο είναι ένα πανέμορφο -προσφατα φτιαγμένο- χωριό με λιμνούλες, μαγαζακια, εστιατόρια horse riding, ξενοδοχείο και εξάλου εκεί είναι και η στάση για το Lift αν θέλεις να ανέβεις στις κορυφές, οπότε θα πας και στο χωριό οπωσδήποτε.
Λίγο πιο κάτω υπάρχει ένα λιμανάκι , Telaga Harbour Park, με γιωτ και χλίδα γενικά αλλά με 4-5 καλά εστιατόρια μπροστά και αξίζει για καφέ ή και φαγητό. Το μέρος μπορείς να το συνδυάσεις με καφεδάκι και μπάνιο στη γειτονική παραλία Pantai Kok.
αααα το μέρος που μπορείς να νοικιάσεις βάρκα για τάισμα αετών , σπηλιές για μπάνιο και την τρομερή άμπωτη που έλεγα στα βόρεια του νησιού λέγεται Tj. Rhu ( ενοείται ότι πρέπει να πάει κάπιος)
Παρόλο που στο χάρτη φαίνονται πολλά νησάκια στο κάτω μέρος δεν είναι δυνατόν να τα επισκεφτείς όλα. Μπορείς να νοικιάζεις κάποια βάρκα (280rm περιπου) ή παίρνεις κάποια συγκεκριμένα δρομολόγια μεγαλύτερων πλοιαρίων σε καθορισμένες ώρες και σε κάνουν μια βόλτα. Ολα αυτά γίνονται απο το λιμάνι (jetty) της πόλης Kuah. Καλό είναι βέβαια να πας απο την προηγούμενη μέρα και να κλείσεις κάτι διότι αν μπορείς πρωί εκεί μπορεί να μη βρείς να κάνεις κάτι διότι είτε θα είναι κλεισμένα ( συνηθως απο groupakia κινέζων) είτε δεν θα προλάβεις γιατι θα έχουν φύγει τα δρομολόγια.
Και προς θεού μη κλείσετε απο το ξενοδοχείο διότι θα είναι πολύ πιο ακριβά, εγγυημένα. Στο αεροδρόμιο μόλις φτάσεις μπορείς να προμηθευτής μπόλικα φυλάδια με εκδρομές και δραστηριότητες απο τοπικά μικρά πρακτορεία και με ένα τηλεφωνο μπορείς να κλείσεις.
Στο θαλάσιο πάρκο υπάρχουν 2 εταιρίες που κάνουν τις εκδρομές και όλοι οι άλλοι κλείνουν για λογαριασμό αυτών. Εμείς κλείσαμε απευθείας στη μία και δώσαμε 150rm για snorkeling και 250 για diving, ενω απο ξενοδοχείο θα κλείναμε 200 για snorkeling και 300rm για diving.
Δυτικοευρωπαίοι τουρίστες δεν είδαμε πολλούς σε σχέση με ασιάτες ( κινα κλπ) και άραβες ( saudi, gatar, uae ) . ( ... να κάνει η άλλη snorkeling με μπούργκα και μαύρα ρουχα δεν πιστευα ότι θα δω ρε παιδιά ... )
Notes : κάτι που δεν ήξερα είναι ότι κάποιες τράπεζες θεορουνε τη Μαλαισία high risk country για συναλλαγές και δεν μπορείς να δουλέψεις με πιστωτικές και χρεωστικές. Εγω την έπαθα με την Πειραιώς και μετα απο 2-3 τηλεφωνα ( με το αναλογα κόστος βέβαια) μπόρεσα να ανοίξω την πιστωτική καθημερινές μέρες μόνο και όχι αργίες.
ΥΣ: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη γυναικάρα μου Μαρία, στους πολύ καλούς φίλους μας Γιάννη και Λήδα που τα τραβήξαμε όλα αυτά μαζί αλλά και στους Γιάννη και Πέπη, Βασίλη-welcome to the jungle- και Τζούλια που τους γνωρίσαμε εκεί και συντροφεύσανε και μεγαλώσανε τη παρέα μας.
... και φυσικά στον απίστευτο αρχηγό-παππού της εκδρομής ο οποίος δεν έκανε τίποτα και αυτά που έκανε δεν τα δίναμε σημασία.
" τι θέλει ρε παιδιά... , λίγη τρέλα και ένα χαμόγελο "
http://www.travelstories.gr/photo/showgallery.php?cat=500&page=2&ppuser=962
Το ταξίδι : αρχές Αυγούστου με τη γυναίκα μου και ένα φιλικό ζευγάρι ( όλοι τρελαμένοι με την Ασία )
Ο προορισμός : 4 νύκτες Κουάλα Λουμπούρ, 4 νύχτες Βόρνεο, 4 νύκτες στο Λανγκάουι.
Το πρακτορείο : versus (παρόλο που είχε φάει κίτρινη κάρτα, αλλά το αποφασίσαμε τελευταία στιγμή)
Κουάλα Λουμπούρ
Με Qatar μέσω Ντόχας φτάνουμε στην Κουάλα Λουμπούρ. Από το αεροδρόμιο φαίνεται ότι κάτι ξεχωριστό υπάρχει εδώ. Ισως η ωραιότερη πόλη στην Ασία (χωρίς να έχω πάει Σιγκαπούρη). Μεγάλα κτίρια ( petronas towers, KL tower κλπ) μεγάλοι δρόμοι, με φυσικά τεράστια δέντρα διάσπαρτα που τα εχουν αφήσει, ένα μείγμα ανθρώπων και πολιτισμών, άλλωστε κυκλοφορεί και τηλεοπτικό σποτ της Μαλαισιανής τηλεόρασης "ελάτε εδώ για να γνωρίσετε όλους τους πολιτισμούς της Ασίας". Η πόλη είναι έυκολα προσβάσιμη, με μετρό και monorail μπορείς να κάνει βόλτα σε όλη την πόλη.
Φθάνοντας λοιπόν το μεσημέρι στο ξενοδοχείο, ένα ντουζάκι ήταν αρκετό να σε συνεφέρει από το πολύωρο ταξίδι και μια βόλτα στην κινεζική αγορά ήταν η πρώτη εμπειρία μας.
Ολων των ειδών οι μαιμούδες διαθέσιμες και κάποια παζαρια με τους μικροπωλητές είναι απαραίτητα. Χτυπάμε και ένα φαγητό εκεί , λίγο τραβηγμένο αν έβλεπες το μαγαζί αλλά το τολμήσαμε. Αυτό που δεν τόλμησα είναι ένα foot massage σε πλανόδιους που σε περιτριγυρίζουν.
Την 2 μέρα κάνουμε μία περιήγηση της πόλης, με το group, βλέποντας το σιδηροδρομικό σταθμό, το βασιλικό παλάτι, το εθνικό μνημείο, το μουσείο, το κτίριο του Suldan Abdul something ( δεν θυμάμαι το άλλο όνομα) και καταλήξαμε στις σπηλιές Μπατού οι οποίες είναι ένας ινδουιστικός ναός μέσα σε ένα βράχο γεμάτο νυχτερίδες και μαιμούδες αλλα για να τις ανεβείς πρέπει να περάσεις 272 σκαλοπάτια αριθμημένα. Εντυπωσιακή η θέα απο εκεί πάνω και παιχνίδι με τις μαιμούδες απαραίτητο. Το κατέβασμα ήταν πιο εύκολο και η έκπληξη ήταν ένας ινδικός γάμος με αρκετή γεύση από bollywood.
Το μεσημεράκι βόλτα στους petronas. Το θαύμα αυτό της αρχιτεκτονικής. Δυστυχώς ανεβήακμε μέχρι τον 4
. Λοιπόν για να ανέβεις στους πύργους πρέπει να κόψεις εισητήριο απο πολύ πρωί ( να στηθείς στην ουρά απο τις 6 το πρωί ) διότι πλέον κόβουνε μόνο 1700 εισητήρια τη μέρα και δεν προλαβαίνεις. Βέβαια κανένας απο εμάςΤο βράδυ μία βόλτα στην περιοχή με τα πολυκαταστήματα και καφε/μπαρ της περιοχής Bukit Bitang ήταν απαραίτητη.
Την 3 μέρα , με το group, φεύγοντας για εκδρομή στην Μέλακα ( νότια της χερσονήσου) περάσαμε απο την Πουτρατζάγια. Μία πόλη η οποία ξεκίνησε να χτίζεται το 1993 και το τι έχουν κάνει σε 15 χρόνια είναι άξιο θαυμασμού. Τεράστια κτίρια, δρόμοι, ένα τεράστιο μουσουλμανικό τέμενος κι ένα ποτάμι στο οποίο αν έχεις αρκετό χρόνο μπορείς να κάνεις και μια βολτίτσα με βαρκούλα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εκεί βρίσκονται τα περισσότερα κυβερνητικά κτίρια, υπουργεία κλπ. Η Πουτρατζάγια δεν απέχει πολύ απο την Κουάλα, αν θυμάμαι καλά πρεπει να ήταν κανα μισάωρο.
Φτάνοντας στη Μέλακα (ή Μάλακα) δυστυχώς μας έπιασε μια βροχή και δεν μπορέσαμε να τη χαρούμε πολύ αλλά φαίνεται ότι η πόλη έχει διατηρήσει το αποικιακό χαρακτήρα της. Μια τεράστια ολανδική γαλέρα ( μάλον δλδ) σου λέει καλωσήρθες και χαρακτηριστικός ο ολανδικός μύλος στην πλατεία. Ομορφη ολανδική και πορτογαλική συνοικία με μαγαζάκια δεξια κι αριστερά και απαραίτητη η βόλτα στο δρόμο των πνευμάτων στον οποίο υπάρχει ένα ινδικός ένας ισλαμικός κι ένας κινέζικος ναός σε μικρή απόσταση μεταξύ τους.
Γενικά αξίζει να αφιερώσει κάποιος 2 ώρες δρόμο να πάει. Αν υπάρχει χρόνος μπορείς να πιείς κι ένα καφεδάκι σε κάποιο μαγαζάκι ή να πάρεις ένα γεύμα σε κάποιο εστιατόριο 50-70 RM ( αναλογία 1 euro προς 4.8 RM περίπου).
Αυτό που δεν είδαμε λόγω βροχής και χρόνου εκεί κοντά είναι ένα παραδοσιακό χωριό κανα 20' απο την Μέλακα. Μας είχαν πει απο Ελλάδα ότι αξίζει αλλα δυστυχώς.
Το βραδάκι εμείς κάναμε μία βόλτα στα μπαράκια της περιοχής μας βλέποντας την νυχτερινή διασκέδαση και τελικά είπιαμε ένα (εως πολλά) ποτάκια στο Hard Rock Cafe ( κλασικός προορισμός μου σε κάθε πόλη που πάω για τη συλλογή μου στα μπλουζάκια).
Την 4η μέρα, αγορά... μαγαζιά... τεράστια πολυ-καταστήματα και ξανά μαγαζιά...(δεν χορταίνουν οι γυναίκες με τίποτα) , καλές ευκαιρίες για όσους ψάχνουν διάφορα ρουχα, μαιμούδες και μη, αλλά και preta a porte ρούχα για τις γυναίκες. Το απόλυτο μαγαζί σαφώς είναι το 5οροφο πολυκατάστημα με τα ηλεκτρονικά (μπήκα και δεν ήθελα να βγω). Οι τιμές είναι 20%-30% κάτω απο Ελλάδα. Μπορείς να πετύχεις και ευκαιρίες με 50% κάτω. Ολα τα καινούργια γκάτζετς. ΑΛΛΑ προσοχή, ότι αγοράσετε να τα δοκιμάσετε πρώτα μπροστά τους διότι εγω΄την έπαθα με 2 ψείρες Nokia που πήρα και ξαναγύρισα να τις αλλαξω.
Αφού τελειώσαμε με τα μαγαζιά, ένα καφεδάκι στα starbucks απαραίτητο και μετά με ένα ταξάκι πήγαμε στο πάρκο των εξωτικών πουλιών. Αφού τρως 1-2 ώρες εκεί διότι είναι τεράστιο και ψιλοχάνεσαι λίγο, έχει φτάσει ήδη 3-4 ώρα, επιλέγεις και πας ή στο πάρκο πεταλούδων ή στο πάρκο με τις τουλίπες ή στο kraft center ( όλα με ταξί). Στο kraft center μπορείς να δείς ξυλόγλυπτα, παραδοσιακά προιόντα, μπατίκ κλπ αλλα ακριβές τιμές ( δεν πήγα αλλά απότι μου είπαν ήταν ακριβά ). Αργά το απόγευμα ίσως το καλύτερο balinesse massage που έχω κάνει, ακόμα και απο το bali, στο ξενοδοχείο. Κόστισε περίπου 200rm ( 40euros) αλλά άξιζε ο κόπος.
Ζούγκλα Βόρνεο
Bye-bye Κουάλα...
Το άλλο πρωί την 5η μέρα πέρνουμε εσωτερική πτήση απο Κουάλα για Κουτσίγκ της επαρχίας Σαραβάκ στην ανατολική Μαλαισία ( περνάς έλεγχο διαβατηρίων). Περίπου 2 ώρες πτήση και φτάνεις.
.................. Welcome to the jungle
Το ξενοδοχείο μας εκεί ήταν το hilton το οποίο είναι και το καλύτερο της περιοχής αν σκεφθείς ότι την ίδια μέρα έμενε και η γυναίκα του πρωθυπουργού της χώρας με γραμματείς και φαρισαίους... εεε νιώθεις κάπως όπως και ν'έχει.
Φθάσαμε μεσημέρι γύρω στις 1-2 στο ξενοδοχείο και καπάκι ψάχνουμε και βρίσκουμε τι μπορείς να κάνεις. Προλαβαίνουμε δεν προλαβαίνουμε το τάισμα στο πάρκο ουραγκοτάγκων και πέρνουμε ένα ταξί ( φθηνότερη λύση απο το τοπικό εκεί πρακτορείο). Μέσα σε ένα φυσικό για τους ουραγκοτάγκους περιβάλλον ζούγκλας περπατάς και δίπλα σου οι ουραγκοτάγκοι τρώνε και σε κοιτάνε ... κάπως. Σταματάνε αυτοί, σταματάς κι εσύ, σηκώνονται αυτοί... σηκώνεσε κι εσύ. Ενω περίμενα να είναι σε περιγραφγμένο χώρο, δεν ήταν και καλύτερα φυσικά. Βέβαια υπάρχουν πάντα φύλακες του πάρκου δίπλα σε κάθε ζώο για τυχόν απρόβλεπτα...
Γυρνώντας στο ξενοδοχείο αργα το απόγευμα προλαβαίνουμε έν ακαταπληκτικό ηλιοβασίλεμα στο κανάλι (δίπλα στο ξενοδοχείο). Κατα μήκος του καναλιού μπορείς να βρεις διάφορα αναψυκτήρια και μαγαζάκια με σουβενίρ, μία βόλτα την κάνεις έτσι κι αλλοιώς εκεί. Και πιο πέρα να πάλι κάτι εμπορικά ( με ακολοθούνε σε κάθε πόλη αυτά ... ένα πραγμα να μη γλυτώνω ).
Τη 2η μέρα εκεί (6η σύνολο) (, δεν ακολοθούμε μία οργανωμένη περιήγηση διότι κακα τα ψέματα πέρα γενικά η πόλη δεν ήταν και πολύ καλή. Πέρα απο 2-3 κτίρια και το κανάλι με τη βόλτα δεν σου έδινε και τίποτε παραπάνω. Απότι είδα όμως επικρατεί εργασμός έργων , οπότε θέλω να πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια θα είναι πιο όμορφη.), πέρνουμε 2 ταξάκια ( τον ίδιο ταρίφα που είχαμε πάρει χθες ) και με αλλα 2 ζευγάρια και πάμε για treking στο bako international park. ενα νησί στο οποίο ζούνε οι πίθηκοι με τη μύτη προβοσκίδα ( σπάνιο είδος) το οποίο είναι περίπου 30-40 λεπτά απο την πόλη και 20-30 λεπτά με το βαρκάκι απο το λιμανάκι του χωριού εκεί.
Ενα νησί μία ζούγκλα με περιπατητικές διαδρομές. μία ώρα κουβέντα για να δούμε ποια θα ακολουθήσουμε και φύγαμε. ( τι το θελα.... ) Μας βγήκε λίγο η γλώσσα μες την κάψα αλλά εντυπωσιασμένοι απο τη ζούγκλα περπατώντας επί 2 ώρες και ... κάνοντας μία στάση σε ένα κιόσκι στο μέσον της διαδρομής σε ένα ξέφωτο ( φτιάχνοντας φραπέ με σέικερ ... ελληνάρες ολε ) φθάνουμε σε μια εξωτική παραλία κατεβαίνοντας κάθετα σχεδόν μέσα από τη ζούγκλα ( εκεί είχαμε δώσει ραντεβού με τον βαρκάρη να μας πάρει.) κάποιοι βουτήξανε με μαγιό κάποιοι με το βρακί και κάποιοι την πέσανε στη σκιά. Η θάλασσα βέβαια δεν ήταν και για δροσιά διότι είχε 35 βαθμούς, αλλά άξιζε το τοπίο.
Γυρνώντας μεσημέρι προλαβαίνω με τη γυναίκα μου και μία κρουαζιέρα στο κανάλι για να δούμε την πόλη απο την άλλη μεριά. Γενικά δεν μπορώ να πω ότι άξιζε πολύ, 2-3 κτίρια μπορείς να δείς αξιόλογα, το κτίριο Μαργαρίτα ( το οποίο είναι γινεται τώρα με αρχιτέκτονα τον ίδιο της όπερας του Συδνευ , αν θυμαμαι καλα και δεν κάνω λάθος) . Αυτό που άξιζε είναι η άλλη μεριά του καναλιού που ήταν γεματο παραδοσιακά ξύλινα σπίτια με κολόνες και τα τοπικά καφενενεία που την πέφτανε οι ντόπιοι. Στη μία μερια του καναλιού εβλεπες τη σύγχρονη πόλη και στην άλλη την παραδοσιακή , ... να το πω... κάπως έτσι.
Την επόμενη φεύγουμε για τη είσοδο στη ζούγκλα, για την περιοχή batang ai και το ξενοδοχείο hilton batanga ai longhouse, το οποίο ήταν περίπου 3-4 ώρες δρόμο με το λεοφωρείο και κανα 30' με τη βάρκα, χωμένο μέσα στη ζούγκλα, ξύλινο σε στυλ των παραδοσιακών σπιτιών των ιθαγενών - τα λεγόμενα Long house - με μία απίστευτη λίμνη μπροστά λόγω ενός φράγματος που έχουν φτιάξει λίγο παρακάτω. Μετά απο μία βουτιά στην πισίνα πείραμε ένα ποδήλατο και 2-3 καλάμια για ψάρεμα και μπηκαμε μέσα. Ε δεν τσήμπησε ούτε μια φορά... αντε ψέματα 1-2 τσιμοήματα τα είχαμε. Από ψάρι με λίγα λόγια ουτε λέπι αλλά το απίστευτο ηλιοβασίλεμα μας γέμισε την πίκρα του ψαρέματος. Στο ξενοδοχείο μπορούσες να κάνεις και εναν περίπατο μέσα στο δάσος κανα μισάωρο περίπου 45' περνώντας απο μία κρεμαστή γέφυρα με σχοινιά. σορυ αλλα δεν άντεχα άλλο περπάτημα παιδιά.
Το βράδυ χαλαρά , στο ξενοδοχείο ακούγωντας μόνο πουλιά, πιθήκους και βλέποντας το απόλυτο μαύρο της ζούγκλας ήταν ιδανικό για μπιρίμπα, ( τσαμπα κουβαλούσε τις τράπουλες η γυναίκα μου σε όλο το ταξίδι) αλλά πιασαμε την κουβέντα και πέρασε η ώρα.
Την επόμενη λοιπόν πάμε να περάσουμε κάποιες ώρες με τους ιθανγενείς και να φάμε μαζί τους. Πέρωντας πάλι τη βαρκούλα ( 4persons / boat) πάμε στο σπίτι μιας οικογένειας ιθαγενών. Καλά μη φανταστείτε και τίποτε ανθρωποφάγους, το εχουν κάνει επάγγελμα με τους τουρίστες, αλλά το περιβάλλον όλο ήταν πρωτόγονη κατάσταση. Μας υποδέχτηκε ο αρχηγός της φυλής και μας παρουσιασανε κάποιους δικούς τους χωρούς, παίξαμε με τα παιδάκια τα οποία ήταν αξιαλάτρευτα και είδαμε γενικά τον τρόπο ζωής τους. Εντυπωσεις : βρώμα, μπίχλα, δυσωδία, φτώχια αλλά και καλή φιλοξενία καιδικαιοσύνη μεταξύ τους.
Είχαμε παέι κάτι δώρα για τα παιδάκια, μπισκότα τετράδια κλπ, και τα μοίρασε ο αρχηγός ακριβοδίκαια σε όλους, και όλοι υπομονετικά περιμένανε τη σειρά τους.
αααα δεν σας είπα ότι σε κάθε longhouse ζούνε περίπου 24 οικογένειες ( αν θυμάμαι καλά) και τα δωμάτια όλα είναι στο πίσω μέρος του σπιτιού για να μην ανυσηχούνε τα πνεύματα της λίμνης και ο μπροστά χώρος είναι εκεί που κάθονται και κάνουνε τις δουλειές τους και περνάνε την ώρα τους.
Βλέποντας το φαγητό να ετοιμάζεται μας κεράσανε ένα ρυζόκρασο (κατι σαν το ρακί, πολύ λίγο πιο ελαφρύ). Κάτι επρεπε να κάνουμε όμως για να ξεχαστούμε απο τη βρώμα και τη μπόχα που αναδυότανε μέσα αλλά και έξω απο το χώρο.
Αυτό ήταν λοιπόν, το ελληνικό στοιχείο βρήκε διαφυγή.......... Ξεκινάμε να κερνάμε γύρους με ρυζόκρασα στον αρχηγό και στους άντρες της φυλής και καθόμαστε και γινόμαστε τουρνα.
Εμείς δεν βλεπόμασταν απο τη σούρα, αλλα σας πληροφορώ ότι και ο αρχηγός της φυλής ήταν γκολ. Και λέω κερνάμε διότι μπορουσες να αγοράσεις μπουκάλι ρυζόκρασο με 5 rm δλδ 1 ευρω. Οποτε καταλαβαίνετε τι εγινε.
Θεωρώ ότι θα μας θυμούνται για αρκετο καιρό οι ιθαγενείς - όπως κι εμείς αυτούς άλλωστε.
Αφου ρίξαμε με κάτι τεράστια δικά τους φυσοκάλαμα και είδαμε κάτι ( απαράδεκτες ) κοκορομαχίες, το απόγευμα μπαίνουμε στη βάρκα και επιστρέφουμε. Οποιος κάνει αυτη τη διαδρομή ας μη καθήσει πίσω στη βάρκα... ας καθήσει πρώτος... ή και δεύτερος αλλά όχι τρίτος ή τελευταίος όπως εγω. Οι αγαπητοί φίλοι μου λοιπόν μπροστά βγάζοντας τα χεράκια λίγο έξω απο τη βάρκα ( καθότι χαμηλή ) με κάνανε λες και είχα μπει στο μπάνιο με τα ρούχα ( ευτυχώς οι κάμερες και η φωτο δεν παθανε κάτι) . Αλλα κι εγω πέρνωντας ένα κουβάκι απο τον βαρκάρη απο πίσω μου , το οποίο το είχε να βγάζει τα νερά που μπαίνανε στη βάρκα ( πως δεν πεσαμε μεσα θεε μου να μας φανε οι κορκοδοιλοι) , δεν τους άφησα παπαπονεμένους. Απίστευτη και αξέχαστη μέρα.
εεε καλά κατόπιν δεν σας λέω τι εγινε , αλλος κοιμότανε στην πισίνα, άλλος ξερνούσε, άλλος έπαιζε πόλο, άλλος δεν βγήκε μέχρι το βράδυ απο το δωμάτιο.
Τελικά το βράδυ πάλι μπιρίμπα δεν παίξαμε. Το επόμενο πρωί φύγαμε απο τη ζούγκλα Βόρνεο με τις καλύτερες εντυπώσεις...
Λανγκάουι
Μετά απο εσωτερικές πτησεις Κουτσίγκ - Κουάλα - Λανγκάουι φθάνουμε στο νησί των αετών και των παραμυθιών. Μία πινακίδα στο αεροδρόμιο σου θυμίζει κάτι απο ... coctails and dreams.
Το ξενοδοχείο μας καλό αλλά και όχι ότι τρελαθήκαμε κι όλας. Με μια κλασική εξωτική παραλία στην οποία δεν βουτούσες όντως, αλλά απίστευτα γραφική στο σύνολό της.
Απο την πρωτη μέρα κι όλας νοικάζουμε αυτοκίνητο για να γυρίσουμε όλο το νησί. Με 35euros νοικιάσαμε αυτοκίνητο για 4 μέρες. Οδήγηση στην αριστερή μεριά και θέλει προσοχή αλλά εύκολο γενικά όλο το νησί και μικρό. Μπορείς εύκολα να το γυρίσεις.
Δεν θέλω να πω πολλά απλα αναφέρω κάποια μέρη που πηγαμε και τι νομίζω ότι αξίζει να δει και να κάνει κάποιος (αυτό είναι και προσωπικό γούστο του καθενός)
- Ξενοδοχείο datai hotel: απίστευτο μέρος, απερίγραπτη παραλία, αξίζει και να μείνεις αλλά και να πας μόνο για μπάνιο στα βόρεια του νησιού
- Βόλτα με το τελεφερίκ στις 2 κορυφές του νησιού: φανταστική θέα, φοβάσαι δε φοβάσαι πρέπει να ανέβεις, μοναδικό
- Επίσκεωη στη φάρμα των κροκοδείλων: είναι στο κέντρο του νησιού και καλό να πετύχεις ώρα ταίσματος
- Επίσκεψη στις 7 λίμνες και στον καταράκτη: πολλά σκαλοπάτια ανέβασμα και για τους τολμηρούς (βλεπε Γιαννη) μία βουτιά στα λιμνάκια που δημιουργούνται πάνω απο τον καταράκτη. οχι όμως κάτι εντυπωσιακό
- Εκδρομή στα βόρεια για τάισμα αετών, φοτοsafari για ελεύθερους κροκόδειλους και βουτιά σε περίεργες παραλίες
- Βόλτα στην παραλία πάνω απο το sheraton hotel ( δεν θυμαμαι όνομα) η οποία είναι απίστευτη και προς το απόγευμα , λόγω άμπωτης, πας στα απέντοι νησάκια περπατώντας σε μια πιθαμή νερό
- diving ή snorkeling στο θάλασσιο πάρκο ( αν έχει κάνει κάπιος αλλου ερυθρά ή μαλδίβες δεν θα εντυπωσιαστεί)
- ψώνια και πάλι ψώνια διότι όλο το νησί είναι duty free island.
+++ οκ μερικά ακόμα πράγματα για το νησί απο τα requests σας
Αν σκεφτείς κανείς ότι βρίσκεται κάτω απο το Πουκέτ μπορεί να καταλάβει αμέσως τι παραλίες θα βρει. Το νησί είναι μικρό και μπορείς να το γυρίσεις έυκολα όπως είπα, ωραία βόλτα και μαγαζιά για φαγητό υπάρχουν στη Pantai Cenang και λιγότερα μαγαζακια αλλα καλύτερα εστιατόρια στη Pantai Tengah, τις 2 περιοχές τις επισκεφτόμασταν κάθε βράδυ για να βρούμε να κάτσουμε για φαγητό. Γενικά παντού έπαιζε η ίδια κουζίνα στα εστιατόρια οπότε μπορούσες να δείς περιβάλλον και να κάτσεις. Το βασικότερο είναι ότι στο νησί τα περισσότερα εστιατόρια κλείνουν στις 10 το βράδυ, οπότε ρωτούσες καταρχήν τι ώρα κλείνετε και μετά καθόσουνα.
Πολύ όμορφο μέρος είναι το oriental village το οποίο είναι ένα πανέμορφο -προσφατα φτιαγμένο- χωριό με λιμνούλες, μαγαζακια, εστιατόρια horse riding, ξενοδοχείο και εξάλου εκεί είναι και η στάση για το Lift αν θέλεις να ανέβεις στις κορυφές, οπότε θα πας και στο χωριό οπωσδήποτε.
Λίγο πιο κάτω υπάρχει ένα λιμανάκι , Telaga Harbour Park, με γιωτ και χλίδα γενικά αλλά με 4-5 καλά εστιατόρια μπροστά και αξίζει για καφέ ή και φαγητό. Το μέρος μπορείς να το συνδυάσεις με καφεδάκι και μπάνιο στη γειτονική παραλία Pantai Kok.
αααα το μέρος που μπορείς να νοικιάσεις βάρκα για τάισμα αετών , σπηλιές για μπάνιο και την τρομερή άμπωτη που έλεγα στα βόρεια του νησιού λέγεται Tj. Rhu ( ενοείται ότι πρέπει να πάει κάπιος)
Παρόλο που στο χάρτη φαίνονται πολλά νησάκια στο κάτω μέρος δεν είναι δυνατόν να τα επισκεφτείς όλα. Μπορείς να νοικιάζεις κάποια βάρκα (280rm περιπου) ή παίρνεις κάποια συγκεκριμένα δρομολόγια μεγαλύτερων πλοιαρίων σε καθορισμένες ώρες και σε κάνουν μια βόλτα. Ολα αυτά γίνονται απο το λιμάνι (jetty) της πόλης Kuah. Καλό είναι βέβαια να πας απο την προηγούμενη μέρα και να κλείσεις κάτι διότι αν μπορείς πρωί εκεί μπορεί να μη βρείς να κάνεις κάτι διότι είτε θα είναι κλεισμένα ( συνηθως απο groupakia κινέζων) είτε δεν θα προλάβεις γιατι θα έχουν φύγει τα δρομολόγια.
Και προς θεού μη κλείσετε απο το ξενοδοχείο διότι θα είναι πολύ πιο ακριβά, εγγυημένα. Στο αεροδρόμιο μόλις φτάσεις μπορείς να προμηθευτής μπόλικα φυλάδια με εκδρομές και δραστηριότητες απο τοπικά μικρά πρακτορεία και με ένα τηλεφωνο μπορείς να κλείσεις.
Στο θαλάσιο πάρκο υπάρχουν 2 εταιρίες που κάνουν τις εκδρομές και όλοι οι άλλοι κλείνουν για λογαριασμό αυτών. Εμείς κλείσαμε απευθείας στη μία και δώσαμε 150rm για snorkeling και 250 για diving, ενω απο ξενοδοχείο θα κλείναμε 200 για snorkeling και 300rm για diving.
Δυτικοευρωπαίοι τουρίστες δεν είδαμε πολλούς σε σχέση με ασιάτες ( κινα κλπ) και άραβες ( saudi, gatar, uae ) . ( ... να κάνει η άλλη snorkeling με μπούργκα και μαύρα ρουχα δεν πιστευα ότι θα δω ρε παιδιά ... )
Notes : κάτι που δεν ήξερα είναι ότι κάποιες τράπεζες θεορουνε τη Μαλαισία high risk country για συναλλαγές και δεν μπορείς να δουλέψεις με πιστωτικές και χρεωστικές. Εγω την έπαθα με την Πειραιώς και μετα απο 2-3 τηλεφωνα ( με το αναλογα κόστος βέβαια) μπόρεσα να ανοίξω την πιστωτική καθημερινές μέρες μόνο και όχι αργίες.
ΥΣ: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη γυναικάρα μου Μαρία, στους πολύ καλούς φίλους μας Γιάννη και Λήδα που τα τραβήξαμε όλα αυτά μαζί αλλά και στους Γιάννη και Πέπη, Βασίλη-welcome to the jungle- και Τζούλια που τους γνωρίσαμε εκεί και συντροφεύσανε και μεγαλώσανε τη παρέα μας.
... και φυσικά στον απίστευτο αρχηγό-παππού της εκδρομής ο οποίος δεν έκανε τίποτα και αυτά που έκανε δεν τα δίναμε σημασία.
" τι θέλει ρε παιδιά... , λίγη τρέλα και ένα χαμόγελο "
http://www.travelstories.gr/photo/showgallery.php?cat=500&page=2&ppuser=962
