Κόστος εισιτηρίων: 1050?
Budget διαμονής/ διατροφής κλπ: 1000?
Χρόνος: 25 μέρες - Νοέμβριος
Νομίσματα: Ευρώ, Δολάριο, Χιλιανά Πέσος, Σολ, Βολιβιάνος
Σκοπός ταξιδιού: Χαλάρωση, ταξιδιωτικές εμπειρίες, γνωριμίες, φωτογραφίες, νέες γεύσεις, εικόνες και αρώματα
Αποτέλεσμα: Σύνδρομο Μόνιμου Χαμόγελου Μετά Το Ταξίδι
Μαδρίτη – Χιλή – Περού – Βολιβία – Νέα Υόρκη
Αυτό το ταξίδι το σκεφτόμουν καιρό. Από τα φοιτητικά μου χρόνια στη Μαδρίτη. Η γνωριμία μου με ανθρώπους της Λατινικής Αμερικής μου άνοιξε την όρεξη για νέα μακρινά ταξίδια. Που λεφτά όμως και χρόνος διαθέσιμα;
Αντιπαθώ τα ταξίδια με τουριστικά γραφεία και αποφάσισα να τα οργανώσω όλα μόνη μου με την συνοδοιπόρο μου στα περισσότερα μέρη εκεί:
Όνομα: Ροσίο
Ετών: 29
Εθνικότητα: Χιλή
Διαμονή: Βαλπαραισο
Φίλη από: συμφοιτήτριες και συγκάτοικος στη Μαδρίτη
Εισιτήρια:
Το φετινό καλοκαίρι ταλάνιζα το μυαλό μου πώς να αγοράσω τα εισιτήρια. Τα μόνα δεδομένα που είχα στο κεφάλι μου ήταν ότι θα τα αγόραζα από Μαδρίτη για να μπορώ να οργανώσω τη διαμονή μου εκεί και ότι πρώτος σταθμός μου θα ήταν το Σαντιάγο της Χιλής για να παραλάβω τη συνταξιδιώτρια μου Ροσίο. Οι μηχανές αναζήτησης άφθονες και σε καθημερινή βάση για πολλές εβδομάδες οι καλύτερες φίλες μου ATRAPALO: ofertas de espect, E-Dreams.com, Rumbo: aqu? comienza el viaje. Vuelos, viajes, hoteles y vacaciones., www.iberia.es, Αεροπορικά Εισιτήρια, Πτήσεις - airtickets.gr�, Ξενοδοχεία, Ταξίδια online, TerminalA: Relaunching soon, ATRAPALO: ofertas de espect . Εκεί με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι το ίδιο εισιτήρια για την ίδια πτήση από Μαδρίτη για Σαντιάγο αν το αγοράσεις από το Χιλιανό site αντί του Ευρωπαϊκού μπορεί να σου κοστίσει εώς και 200? λιγότερα (βλ. atrapalo.com and atrapalo.cl). Αποφάσισα να πάω λοιπόν μέσω Η.Π.Α. με delta airlines με στάση στην Βόρεια Αμερική και 15 ώρες στάση στη Νέα Υόρκη προκειμένου να πάρω μια γεύση από την πόλη μέχρι να ξαναπάω. Συνολικό κόστος: 820?. Από Αθήνα Μαδίρτη εύκολη η αναζήτηση και 111? με Aegean. Αγόρασα και ένα τοπικό εισιτήριο με LAN Airlines από Σαντιάγο για Αρίκα.
Προετοιμασία:
Μήνες πρίν αγόρασα ένα καλό backpack, ελαφρύ αλλά και με σταθερή πλάτη, το οποίο φάνηκε πολύ χρήσιμο στο περιπετειώδες ταξίδι μου. Δυο εβδομάδες πρίν φρόντησα να κάνω τα απαραίτητα εμβόλια και να προμηθευτώ το κίτρινο βιβλιαράκι υγείας. Εκεί με τρομοκράτησαν με τις πιθανές ασθένειες όμως ομολογώ ότι μου δώσαν πολύ χρήσιμες ταξιδιωτικές οδηγίες σχετικά με το νερό, τροφή, υγιεινή κλπ
Βαλίτσες:
Αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολο και επίπονο κομμάτι της προετοιμασίας. Στην Αθήνα, Μαδρίτη και Νέα Υόρκη είναι χειμώνας. Στη Χιλή και στα περισσότερα μέρη της Λατινικής Αμερικής είναι τέλος άνοιξης με αρχή καλοκαιριού. Στα μεγάλα ύψόμετρα όμως θα έκανε κρύο σίγουρα τη νύχτα. Στις πόλεις έπρεπε να έχω ρούχα πόλης, βαφτικά, τακούνια γιατί ήξερα ότι οι τρελλές φίλες μου θα με τρέχουν για χορό. Στα βουνά και στις εξοχές έπρεπε να έχω ελαφριά και άνετα ρούχα, παντελόνια trecking, αθλητικά και πέδιλα. Πώς να συνδυάσεις όλα αυτά κάνοντας το backpack όσο πιο ελαφρύ γίνεται; Τελικά ακολούθησα τη μέθοδο του «Σκόρπα – Μαζευε». Στη Μαδρίτη πρώτη μου στάση άφησα μερικές αλλαξιές χειμωνιάτικα ρούχα κρατώντας μόνο ένα χειμωνιάτικο φόρεμα για τη Ν. Υόρκη. Στο Σαντιάγο έβγαλα τα ρούχα πόλης και σκόρπισα όλα τα άχρηστα για το Περού Βολιβία ρούχα , παπούτσια και βαφτηκά που θα ξαναχρειαζόμουν στην επιστροφή. Με χαρά και περιφάνια σας δηλώνω ότι το backpack μου ζύγιζε 7 κιλά. Όλε!!!!
Αθήνα – Μαδρίτη:
Μένω στην επαρχεία άρα το ταξίδι μου ξεκίνησε από το νησί μου να έρθω στην Αθήνα. Έμεινα μερικές μέρες να κάνω τις απαραίτητες προετοιμασίες και ξεκίνησα με Aegean για Μαδρίτη. Το ταξίδι ξεκινάει με πολύ καλούς οιωνούς, συνταξιδεύω από Αθήνα με τον αγαπημένο μου Tonino Carotone. Καλά ξεκινάμε λέω….Τώρα τι να πώ για τη Μαδρίτη, δεν μπορώ να τη δώ με το μάτι του τουρίστα. Μετά όμως από 2 χρόνια ελάχιστα πράγματα άλλαξαν. Ίσως μόνο που δεν επιτρέπετε το κάπνισμα πουθενά χάνοντας έτσι την αίγλη που είχαν τα τυπικά βρώμικα ισπανικά μπάρ με τις χαρτοπετσέτες και τα αποτσίγαρα. Στη Μαδρίτη για τώρα θα έμενα μόνο για μια μέρα έτσι έκανα μια υπέροχη βόλτα από Tirso de Molina, Sol, Callao, Chueca, Alonso Martinez, Fuencaral για να καταλήξω σε ένα από τα αγαπημένα μου παρακμιακά μπάρ αλλά με τρομερό χρώμα και προσωπικότητα: «Boldegas Lo Maximo» c/ Olivar con c/ San Carlos γωνία στην περιοχή Lavapies. Εκεί ήπια το αγαπημένο μου κόκκινο κρασάκι με φίλους και πέρασα υπέροχα.
(συνεχίζεται...)
Μαδρίτη – Σαντίαγο- Αρίκα
Την επόμενη μέρα ξεκινάω από Μαδρίτη για Σαντίαγο. Όχι όμως απευθείας αφού θα έκανα στάση στις Η.Π.Α. Έτσι Μαδρίτη – Ατλάντα: 10 ώρες και Ατλάντα – Σαντιάγο: 9.30 ώρες. Η πτήση καλή ήταν δεν μπορώ να πώ με ταινιούλες, φαγητά και πιοτά όλη την ώρα περάσαν οι 20 ώρες πτήσεις νερό.
Στο Σαντιάγο θα με περίμενε η άλλη φίλη Στέφανη. Όταν με το καλό έφτασα, άφαντη η Στέφανη. Να δείς θα άργησε λέω και κάθισα να πιώ ένα καφέ στην καφετέρεια. Παράπονο το έχω στο Σαντιάγο ένα καφέ της προκοπής δεν είπια. Είχε πλάκα όμως γιατί έτσι όπως είμουν ζαλισμένη από τη πτήση ξέχασα ότι θα έπρεπε να αλλάξω τα χρήματα και όταν ήρθε ο λογαρισμός 10.000 κόντεψα να πάθω εγγεφαλικό μέχρι να καταλαβω ότι δεν είναι ευρώ αλλά χιλιανά πέσος. Ευτυχώς δεχθήκαν δολάρια και όλα καλά. Η Στέφανη ήρθε να παραλάβει το «δέμα» έτσι με κορόιδευαν μεταξύ τους οι Χιλιανές φίλες μου και πήγαμε σπίτι της. Ένα μπάνιο με ανανέωσε και jet lag δεν είχα αφού είχα φροντίσει στο αεροπλάνο να κοιμηθώ σύμφωνα με τις ώρες της χώρας του προορισμού μου. Μια μικρή βόλτα στο Σαντίαγο και το βράδυ το «δεμα» πήγε στο αεροδρόμιο να συναντήσει τη Ροσίο για να ξεκινήσει το ταξίδι στο Περού και Βολιβία.
Μετα την επισοδιακή μας συνάντηση με το Ροσίο πήραμε το αεροπλάνο για το βορειότερο άκρο της Χιλής: Αρίκα. 3 ώρες πτήση.
Αρίκα – Ταγκνα – Αρεκίπα
Από Αρίκα πήραμε ταξί για να περάσουμε τα σύνορα και να φτάσουμε στη Τάγκνα του Περού. Μας κόστισε 30.000 χιλιανά πέσος δηλαδή περίπου στα 43 ευρώ και η διαδρομή διήρκησε περίπου 1 ώρα. Ο ταξιτζής όταν περάσαμε τα σύνορα μας ενημέρωσε ότι πρέπει να γυρίσουμε το ρολόι μας 2 ώρες πίσω. Το διαβατήριο μου γέμιζε με σφραγίδες και το χαμόγελο μου μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Η πρώτη επαφή με το σταθμό λεωφορείων του Περού ήταν απλά μεγαλειώδεις. Κόσμος να κοιμάτε στις κουβέρτες κατάχαμα, φασαρία και 200 εταιρίες μέσα στο σταθμό του λεωφορείων να φωνάζουν ως τελάλιδες τους προορισμούς τους. Σκοπός ήταν να φτάσουμε στο Κούσκο και θεωρητικά θα έπρεπε να έχει συχνά δρομολόγια. Δρομολόγια για Κούσκο δεν είχε τελικά τουλάχιστον όχι το απογευμα που πήγαμε εμείς. Επόμενο δρομολόγιο για Αρεκίπα σε δυο ώρες και έφτανε κατά τις 4 τα μεσάνυχτα από εκεί το επόμενο μεσημέρι θα φευγαμε για Κούσκο. Ο σταθμός των λεοφωρείων της Αρεκίπας στην ίδια κατάσταση. Αν θές να πάς τουαλέτα πρέπει να πληρώσεις 1 σόλ. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι από τις 5 το πρωί ξημέρωνε και έτσι είχαμε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνουμε μια όμορφη βόλτα στην πόλη της Αρεκίπας.
Πρίν φτάσουμε στο Περού μας είχαν προειδοποιήσει να μην κάνουμε το λάθος να πάρουμε τα τοπικά λεωφορεία, θα έπρεπε να κινούμαστε μόνο με τοπικά. Το θεωρήσαμε υπερβολή η εμπειρία μας όμως μας απέδειξε ότι μόνο υπερβολή δεν ήταν. Στο τοπικό λεωφορείο είχαμε την ευχάριστη εμπειρία να δούμε πώς συσκευάζουν τις κότες για να τις βάλουν στο λεωφορείο, να ευωδιαστούμε απίστευτου κάλους μυρωδιές καθ όλη τη διάρκεια, πώς κατουράνε μέσα στο λεωφορείο, πώς ο οδηγός σταματάει στη μέση του πουθενά έτσι γιατί ο δρόμος είναι υπό κατασκευή. Πώς μπαίνουν οι ντόπιοι μέσα και πουλάνε κοτόπουλα ψημένα που τα κόβουν με τα χέρια και πως το ταξίδι γίνεται μαρτυρικό υπό τους ήχους της μεταγλωττισμένης «γκρίνκο» ταινίας που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς. Ταξιδεύαμε περίπου 10 ώρες μέχρι να φτάσουμε στο Κούσκο
Κούσκο
Η άφιξη μας στο Κούσκο συνοδεύτηκε με την απόγνωση του ταξιδιώτη για τον άφιξη στο τόπο προορισμού. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να μη μας φανεί υπέροχο; Η Ροσίο κουβαλούσε οδηγίες τις θείας Maria – Teresa που μας έσωσε σε πολλές στιγμές. Μας πρότεινε λοιπόν το υπέροχο ξενοδοχείο San Blas II San Blas II Tourist Hostel 130/sol τη βραδιά. Ξεκούραση λοιπόν για το ίδιο βράδυ αφού πρώτα ήπιαμε ένα πισκο σάουερ. Το πίσκο είναι το εθνικό ποτό του Περού και της Χιλής. Και οι δυο χώρες διεκδικούν την πατρότητα του και βρίσκονται σε διαμάχη: Εχει πολύ πλάκα να ρωτήσεις ένα Περουβιανό αν το Πίσκο είναι Χιλιανικό ή να κάνεις το αντίστοιχο στη Χιλή. Θυμώνουν, κοκκινίζουν και κάνουν τα πάντα να σε πείσουν για την εθνική ταυτότητα του πίσκο λές και αποτελεί όλο το καημό σου και το λόγο του ταξιδίου σου. Η θεία λοιπόν σε αυτή τη φοβερή λίστα είχε προσθέσει και ένα φοβερό κεφάλαιο ανά προρισμό ***Imperdibles*** (αυτά που δεν μπορείτε να χάσετε). Μας συμβούλεψε να κάνουμε μια όμορφη βόλτα στη Πλάθα δε Άρμας, να κάνουμε μασάζ (30/σολ τη 1,30 ώρα), να πάμε στα μαγαζάκια αρτεσανίας να ψωνίσουμε σουβενίρ και παραδοσιακά προϊόντα. Ξέχασα να σας πώ ότι το υψόμερο είχει αρχίσει είδη να φένεται. Η Ροσίο δεν φάνηκε να επηρεάζεται πολύ, εγώ όμως είχα όλες τις προδιαγραφές και το φοβόμουν. Νησιώτισα μαθημένη σε υψόμετρο 0, ανεμική άρα και πιο ευάλωτη στο υψόμετρο τελικά τη γλύτωσα με δυσκολία στην αναπνοή λίγους πονοκέφαλους που όμως με την υπερβολική κατανάλωση φύλλων ή τσαγιού κόκας μου περνούσε. Η μέρα στο Κούσκο ήταν μας βοήθησε να οργανώσουμε το ταξίδι μας στο Μάτσου Πίτσου
Budget διαμονής/ διατροφής κλπ: 1000?
Χρόνος: 25 μέρες - Νοέμβριος
Νομίσματα: Ευρώ, Δολάριο, Χιλιανά Πέσος, Σολ, Βολιβιάνος
Σκοπός ταξιδιού: Χαλάρωση, ταξιδιωτικές εμπειρίες, γνωριμίες, φωτογραφίες, νέες γεύσεις, εικόνες και αρώματα
Αποτέλεσμα: Σύνδρομο Μόνιμου Χαμόγελου Μετά Το Ταξίδι
Μαδρίτη – Χιλή – Περού – Βολιβία – Νέα Υόρκη
Αυτό το ταξίδι το σκεφτόμουν καιρό. Από τα φοιτητικά μου χρόνια στη Μαδρίτη. Η γνωριμία μου με ανθρώπους της Λατινικής Αμερικής μου άνοιξε την όρεξη για νέα μακρινά ταξίδια. Που λεφτά όμως και χρόνος διαθέσιμα;
Αντιπαθώ τα ταξίδια με τουριστικά γραφεία και αποφάσισα να τα οργανώσω όλα μόνη μου με την συνοδοιπόρο μου στα περισσότερα μέρη εκεί:
Όνομα: Ροσίο
Ετών: 29
Εθνικότητα: Χιλή
Διαμονή: Βαλπαραισο
Φίλη από: συμφοιτήτριες και συγκάτοικος στη Μαδρίτη
Εισιτήρια:
Το φετινό καλοκαίρι ταλάνιζα το μυαλό μου πώς να αγοράσω τα εισιτήρια. Τα μόνα δεδομένα που είχα στο κεφάλι μου ήταν ότι θα τα αγόραζα από Μαδρίτη για να μπορώ να οργανώσω τη διαμονή μου εκεί και ότι πρώτος σταθμός μου θα ήταν το Σαντιάγο της Χιλής για να παραλάβω τη συνταξιδιώτρια μου Ροσίο. Οι μηχανές αναζήτησης άφθονες και σε καθημερινή βάση για πολλές εβδομάδες οι καλύτερες φίλες μου ATRAPALO: ofertas de espect, E-Dreams.com, Rumbo: aqu? comienza el viaje. Vuelos, viajes, hoteles y vacaciones., www.iberia.es, Αεροπορικά Εισιτήρια, Πτήσεις - airtickets.gr�, Ξενοδοχεία, Ταξίδια online, TerminalA: Relaunching soon, ATRAPALO: ofertas de espect . Εκεί με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι το ίδιο εισιτήρια για την ίδια πτήση από Μαδρίτη για Σαντιάγο αν το αγοράσεις από το Χιλιανό site αντί του Ευρωπαϊκού μπορεί να σου κοστίσει εώς και 200? λιγότερα (βλ. atrapalo.com and atrapalo.cl). Αποφάσισα να πάω λοιπόν μέσω Η.Π.Α. με delta airlines με στάση στην Βόρεια Αμερική και 15 ώρες στάση στη Νέα Υόρκη προκειμένου να πάρω μια γεύση από την πόλη μέχρι να ξαναπάω. Συνολικό κόστος: 820?. Από Αθήνα Μαδίρτη εύκολη η αναζήτηση και 111? με Aegean. Αγόρασα και ένα τοπικό εισιτήριο με LAN Airlines από Σαντιάγο για Αρίκα.
Προετοιμασία:
Μήνες πρίν αγόρασα ένα καλό backpack, ελαφρύ αλλά και με σταθερή πλάτη, το οποίο φάνηκε πολύ χρήσιμο στο περιπετειώδες ταξίδι μου. Δυο εβδομάδες πρίν φρόντησα να κάνω τα απαραίτητα εμβόλια και να προμηθευτώ το κίτρινο βιβλιαράκι υγείας. Εκεί με τρομοκράτησαν με τις πιθανές ασθένειες όμως ομολογώ ότι μου δώσαν πολύ χρήσιμες ταξιδιωτικές οδηγίες σχετικά με το νερό, τροφή, υγιεινή κλπ
Βαλίτσες:
Αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολο και επίπονο κομμάτι της προετοιμασίας. Στην Αθήνα, Μαδρίτη και Νέα Υόρκη είναι χειμώνας. Στη Χιλή και στα περισσότερα μέρη της Λατινικής Αμερικής είναι τέλος άνοιξης με αρχή καλοκαιριού. Στα μεγάλα ύψόμετρα όμως θα έκανε κρύο σίγουρα τη νύχτα. Στις πόλεις έπρεπε να έχω ρούχα πόλης, βαφτικά, τακούνια γιατί ήξερα ότι οι τρελλές φίλες μου θα με τρέχουν για χορό. Στα βουνά και στις εξοχές έπρεπε να έχω ελαφριά και άνετα ρούχα, παντελόνια trecking, αθλητικά και πέδιλα. Πώς να συνδυάσεις όλα αυτά κάνοντας το backpack όσο πιο ελαφρύ γίνεται; Τελικά ακολούθησα τη μέθοδο του «Σκόρπα – Μαζευε». Στη Μαδρίτη πρώτη μου στάση άφησα μερικές αλλαξιές χειμωνιάτικα ρούχα κρατώντας μόνο ένα χειμωνιάτικο φόρεμα για τη Ν. Υόρκη. Στο Σαντιάγο έβγαλα τα ρούχα πόλης και σκόρπισα όλα τα άχρηστα για το Περού Βολιβία ρούχα , παπούτσια και βαφτηκά που θα ξαναχρειαζόμουν στην επιστροφή. Με χαρά και περιφάνια σας δηλώνω ότι το backpack μου ζύγιζε 7 κιλά. Όλε!!!!
Αθήνα – Μαδρίτη:
Μένω στην επαρχεία άρα το ταξίδι μου ξεκίνησε από το νησί μου να έρθω στην Αθήνα. Έμεινα μερικές μέρες να κάνω τις απαραίτητες προετοιμασίες και ξεκίνησα με Aegean για Μαδρίτη. Το ταξίδι ξεκινάει με πολύ καλούς οιωνούς, συνταξιδεύω από Αθήνα με τον αγαπημένο μου Tonino Carotone. Καλά ξεκινάμε λέω….Τώρα τι να πώ για τη Μαδρίτη, δεν μπορώ να τη δώ με το μάτι του τουρίστα. Μετά όμως από 2 χρόνια ελάχιστα πράγματα άλλαξαν. Ίσως μόνο που δεν επιτρέπετε το κάπνισμα πουθενά χάνοντας έτσι την αίγλη που είχαν τα τυπικά βρώμικα ισπανικά μπάρ με τις χαρτοπετσέτες και τα αποτσίγαρα. Στη Μαδρίτη για τώρα θα έμενα μόνο για μια μέρα έτσι έκανα μια υπέροχη βόλτα από Tirso de Molina, Sol, Callao, Chueca, Alonso Martinez, Fuencaral για να καταλήξω σε ένα από τα αγαπημένα μου παρακμιακά μπάρ αλλά με τρομερό χρώμα και προσωπικότητα: «Boldegas Lo Maximo» c/ Olivar con c/ San Carlos γωνία στην περιοχή Lavapies. Εκεί ήπια το αγαπημένο μου κόκκινο κρασάκι με φίλους και πέρασα υπέροχα.
(συνεχίζεται...)
Μαδρίτη – Σαντίαγο- Αρίκα
Την επόμενη μέρα ξεκινάω από Μαδρίτη για Σαντίαγο. Όχι όμως απευθείας αφού θα έκανα στάση στις Η.Π.Α. Έτσι Μαδρίτη – Ατλάντα: 10 ώρες και Ατλάντα – Σαντιάγο: 9.30 ώρες. Η πτήση καλή ήταν δεν μπορώ να πώ με ταινιούλες, φαγητά και πιοτά όλη την ώρα περάσαν οι 20 ώρες πτήσεις νερό.
Στο Σαντιάγο θα με περίμενε η άλλη φίλη Στέφανη. Όταν με το καλό έφτασα, άφαντη η Στέφανη. Να δείς θα άργησε λέω και κάθισα να πιώ ένα καφέ στην καφετέρεια. Παράπονο το έχω στο Σαντιάγο ένα καφέ της προκοπής δεν είπια. Είχε πλάκα όμως γιατί έτσι όπως είμουν ζαλισμένη από τη πτήση ξέχασα ότι θα έπρεπε να αλλάξω τα χρήματα και όταν ήρθε ο λογαρισμός 10.000 κόντεψα να πάθω εγγεφαλικό μέχρι να καταλαβω ότι δεν είναι ευρώ αλλά χιλιανά πέσος. Ευτυχώς δεχθήκαν δολάρια και όλα καλά. Η Στέφανη ήρθε να παραλάβει το «δέμα» έτσι με κορόιδευαν μεταξύ τους οι Χιλιανές φίλες μου και πήγαμε σπίτι της. Ένα μπάνιο με ανανέωσε και jet lag δεν είχα αφού είχα φροντίσει στο αεροπλάνο να κοιμηθώ σύμφωνα με τις ώρες της χώρας του προορισμού μου. Μια μικρή βόλτα στο Σαντίαγο και το βράδυ το «δεμα» πήγε στο αεροδρόμιο να συναντήσει τη Ροσίο για να ξεκινήσει το ταξίδι στο Περού και Βολιβία.
Μετα την επισοδιακή μας συνάντηση με το Ροσίο πήραμε το αεροπλάνο για το βορειότερο άκρο της Χιλής: Αρίκα. 3 ώρες πτήση.
Αρίκα – Ταγκνα – Αρεκίπα
Από Αρίκα πήραμε ταξί για να περάσουμε τα σύνορα και να φτάσουμε στη Τάγκνα του Περού. Μας κόστισε 30.000 χιλιανά πέσος δηλαδή περίπου στα 43 ευρώ και η διαδρομή διήρκησε περίπου 1 ώρα. Ο ταξιτζής όταν περάσαμε τα σύνορα μας ενημέρωσε ότι πρέπει να γυρίσουμε το ρολόι μας 2 ώρες πίσω. Το διαβατήριο μου γέμιζε με σφραγίδες και το χαμόγελο μου μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Η πρώτη επαφή με το σταθμό λεωφορείων του Περού ήταν απλά μεγαλειώδεις. Κόσμος να κοιμάτε στις κουβέρτες κατάχαμα, φασαρία και 200 εταιρίες μέσα στο σταθμό του λεωφορείων να φωνάζουν ως τελάλιδες τους προορισμούς τους. Σκοπός ήταν να φτάσουμε στο Κούσκο και θεωρητικά θα έπρεπε να έχει συχνά δρομολόγια. Δρομολόγια για Κούσκο δεν είχε τελικά τουλάχιστον όχι το απογευμα που πήγαμε εμείς. Επόμενο δρομολόγιο για Αρεκίπα σε δυο ώρες και έφτανε κατά τις 4 τα μεσάνυχτα από εκεί το επόμενο μεσημέρι θα φευγαμε για Κούσκο. Ο σταθμός των λεοφωρείων της Αρεκίπας στην ίδια κατάσταση. Αν θές να πάς τουαλέτα πρέπει να πληρώσεις 1 σόλ. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι από τις 5 το πρωί ξημέρωνε και έτσι είχαμε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάνουμε μια όμορφη βόλτα στην πόλη της Αρεκίπας.
Πρίν φτάσουμε στο Περού μας είχαν προειδοποιήσει να μην κάνουμε το λάθος να πάρουμε τα τοπικά λεωφορεία, θα έπρεπε να κινούμαστε μόνο με τοπικά. Το θεωρήσαμε υπερβολή η εμπειρία μας όμως μας απέδειξε ότι μόνο υπερβολή δεν ήταν. Στο τοπικό λεωφορείο είχαμε την ευχάριστη εμπειρία να δούμε πώς συσκευάζουν τις κότες για να τις βάλουν στο λεωφορείο, να ευωδιαστούμε απίστευτου κάλους μυρωδιές καθ όλη τη διάρκεια, πώς κατουράνε μέσα στο λεωφορείο, πώς ο οδηγός σταματάει στη μέση του πουθενά έτσι γιατί ο δρόμος είναι υπό κατασκευή. Πώς μπαίνουν οι ντόπιοι μέσα και πουλάνε κοτόπουλα ψημένα που τα κόβουν με τα χέρια και πως το ταξίδι γίνεται μαρτυρικό υπό τους ήχους της μεταγλωττισμένης «γκρίνκο» ταινίας που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς. Ταξιδεύαμε περίπου 10 ώρες μέχρι να φτάσουμε στο Κούσκο
Κούσκο
Η άφιξη μας στο Κούσκο συνοδεύτηκε με την απόγνωση του ταξιδιώτη για τον άφιξη στο τόπο προορισμού. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να μη μας φανεί υπέροχο; Η Ροσίο κουβαλούσε οδηγίες τις θείας Maria – Teresa που μας έσωσε σε πολλές στιγμές. Μας πρότεινε λοιπόν το υπέροχο ξενοδοχείο San Blas II San Blas II Tourist Hostel 130/sol τη βραδιά. Ξεκούραση λοιπόν για το ίδιο βράδυ αφού πρώτα ήπιαμε ένα πισκο σάουερ. Το πίσκο είναι το εθνικό ποτό του Περού και της Χιλής. Και οι δυο χώρες διεκδικούν την πατρότητα του και βρίσκονται σε διαμάχη: Εχει πολύ πλάκα να ρωτήσεις ένα Περουβιανό αν το Πίσκο είναι Χιλιανικό ή να κάνεις το αντίστοιχο στη Χιλή. Θυμώνουν, κοκκινίζουν και κάνουν τα πάντα να σε πείσουν για την εθνική ταυτότητα του πίσκο λές και αποτελεί όλο το καημό σου και το λόγο του ταξιδίου σου. Η θεία λοιπόν σε αυτή τη φοβερή λίστα είχε προσθέσει και ένα φοβερό κεφάλαιο ανά προρισμό ***Imperdibles*** (αυτά που δεν μπορείτε να χάσετε). Μας συμβούλεψε να κάνουμε μια όμορφη βόλτα στη Πλάθα δε Άρμας, να κάνουμε μασάζ (30/σολ τη 1,30 ώρα), να πάμε στα μαγαζάκια αρτεσανίας να ψωνίσουμε σουβενίρ και παραδοσιακά προϊόντα. Ξέχασα να σας πώ ότι το υψόμερο είχει αρχίσει είδη να φένεται. Η Ροσίο δεν φάνηκε να επηρεάζεται πολύ, εγώ όμως είχα όλες τις προδιαγραφές και το φοβόμουν. Νησιώτισα μαθημένη σε υψόμετρο 0, ανεμική άρα και πιο ευάλωτη στο υψόμετρο τελικά τη γλύτωσα με δυσκολία στην αναπνοή λίγους πονοκέφαλους που όμως με την υπερβολική κατανάλωση φύλλων ή τσαγιού κόκας μου περνούσε. Η μέρα στο Κούσκο ήταν μας βοήθησε να οργανώσουμε το ταξίδι μας στο Μάτσου Πίτσου