Βολιβία Περού Μήνας του μέλιτος χωρίς πολύ μέλι. Περού – Βολιβία.

[chris7]

εκτός απο το ταλεντο στη ζαχαροπλαστική ,εισαι και στη συγγραφη μεγαλο ταλεντο!!!

Συμφωνώ απόλυτα !

 

[FRIDA08]

Ημέρα 11η Λίμνη Τιτικάκα- Πούνο

Όπως κοιμήθηκαν έτσι ακριβώς ξύπνησαν. Και αυτό όχι μόνο λόγω την κούρασης, αλλά και γιατί τα κλινοσκεπάσματα δεν ήταν και για πολύ στριφογύρισμα. Όταν πήγαν στην κουζίνα για το πρωινό, στις 06:30, η mama είχε κάνει κάτι σαν λουκουμάδες που τους έφαγαν με ζάχαρη και τσαγάκι Mate de munia. Λίγο μετά αποχαιρέτησαν τον μπάρμπα και κατέβηκαν με τη mama στο λιμάνι.

Επιβιβάστηκαν στο γνωστό καραβάκι και καμιά ώρα μετά ήταν στο νησί Taquile. Όταν πάτησαν το πόδι τους στη γης, ήταν σαν κοτόπουλα. Σε αυτό συντέλεσαν δύο πράγματα:

Α) Η λίμνη είχε κύμα. Και όταν λέμε κύμα εννοούμε κύμα. Σαν τη θάλασσα.

Β) Η μυρωδιά της βενζίνης μέσα στη βάρκα σε συνδυασμό με τη μπόχα που φάγανε όλη τη νύχτα στο δωμάτιο ήταν σαν να κοπανάς μαζί xanax, ardan, atarax και μισό lexotanil.

Τους πήρε λίγη ώρα να συνέλθουν αλλά δεν πτοήθηκαν. Ανέβηκαν από τη μια μεριά του νησιού ως την κεντρική πλατεία, σουλατσάρανε λίγο και κατεβήκαν από την άλλη πλευρά τα 545 σκαλοπάτια για να ξαναμπούν στο βαρκάκι.



Όχι, όχι. Δεν το διαπραγματεύονταν να μπουν ξανά στον κλειστό χώρο της βάρκας, για λόγους που προαναφέρθηκαν. Έτσι επέλεξαν να πάνε στον επάνω χώρο και να την πέσουν στα παγκάκια. Και εκεί έγινε το μέγα λάθος. Οι φίλοι μας την πάτησαν σαν Σουηδοί σε Ελληνικό νησί, Ιούλιο μήνα.

Δεν είχε ζέστη, απλά ηλιοφάνεια. Αλλά η ηλιοφάνεια στα 4000 μέτρα δεν είναι η ίδια με της Ελλάδας. Ούτε 2,5 ώρες δεν χρειάστηκαν για να γίνουν τα πρόσωπά τους γκάγκανο και να πάθουν ηλίαση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ειδικά ο Β ήταν άστα να πάνε.

Μετά από μια στάση στα Ouros, στις 15:00 ήταν πίσω στο λιμάνι του Puno. Το λεοφωρειάκι τους άφησε στο ξενοδοχείο. Ξεβρωμίσανε, κοιμήθηκαν καμιά ώρα και βγήκαν στην πόλη προς αναζήτηση τροφής.

Ο Β περπατούσε σαν άτομο υπό την επήρεια εξαρτησιογόνων ουσιών (κοινώς junkie) και οι δυο τους γελούσανε με τα χάλια τους. Έφαγαν στον κεντρικό πεζόδρομο, έκαναν και μία βόλτα, ήπιαν και ένα mate de coca και γύρισαν στο ξενοδοχείο, γιατί δεν τους κρατούσαν τα πόδια τους.

Tips:

1. Η εκδρομή κόστισε 110sl. Περιλάμβανε μεταφορά από/προς το ξενοδοχείο, διαμονή, διατροφή, ακτοπλοϊκά, υποτυπώδη ξενάγηση, φόρους εισόδου στα νησιά και τη λίμνη.
2. Έμειναν και πάλι στο Mosoq Inn από το οποίο αποκόμισαν τις καλύτερες εντυπώσεις.
3. Το απόγευμα παρέλαβαν τα εισιτήρια του λεωφορείου Puno - La Paz τα οποία κανόνισαν με ένα τηλεφώνημα στο πρακτορείο που έκαναν την εκδρομή στη λίμνη.

 

[Italitsa]

Wow! Awesome!!

Αυτά τα μέρη τα έχω χιλιο-ονειρευτεί...Ελπίζω να προλάβω να πάω πριν χρειαστώ και τρίτο πόδι (για του πονηρούς μαγκουρίτσα εννοώ!!) Όλα μα όλα τα λεφτά ο σύζυγος στη σκηνή που είσαι ανάσκελα και τραβάει φώτο και βίντεο!! Απλά respect!!

Να ζήσετε και τις καλύτερες ευχές μου!! Περιμένω και εγώ τη συνέχεια!!

 

[skoumpi]

Β) Η μυρωδιά της βενζίνης μέσα στη βάρκα σε συνδυασμό με τη μπόχα που φάγανε όλη τη νύχτα στο δωμάτιο ήταν σαν να κοπανάς μαζί xanax, ardan, atarax και μισό lexotanil.

[/LIST]

Aααα βλέπω οτι ξέρεις να φτιάχνεις καλά κοκτέιλ εεε;;;

 

[Samion]

Επιβιβάστηκαν στο γνωστό καραβάκι και καμιά ώρα μετά ήταν στο νησί Taquile.
Ανέβηκαν από τη μια μεριά του νησιού ως την κεντρική πλατεία, σουλατσάρανε λίγο και κατεβήκαν από την άλλη πλευρά τα 545 σκαλοπάτια για να ξαναμπούν στο βαρκάκι.

η περιγραφή αυτού του νησιού ήταν συντομοτατη..να υποθέσω οτι δεν αξιζε τον κόπο τελικά? ποιο ηταν το πιο ενδιαφερον νησί?
κατα τα αλλα μια πολυ ενδιαφερουσα ιστορια..αναμενουμε με ανυπομονησία..

 

[LULLU]

....Frida για μενα η Λιμνη ήταν πολυ turist trap ( λεξη που εμαθα απο το Traveller) και πραγματι αν το γνωριζα θα την απεφευγα....

 

[FRIDA08]

η περιγραφή αυτού του νησιού ήταν συντομοτατη..να υποθέσω οτι δεν αξιζε τον κόπο τελικά? ποιο ηταν το πιο ενδιαφερον νησί?

Ευχαριστώ για την επισήμανση και επανορθώνω.

Το νησί σε γενικές γραμμές έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το Amantani. Τα σπίτια, η γλώσσα, η θρησκεία. Είναι μικρότερο έχει μία κεντρική πλατεία γύρω στην οποία συγκεντρώνονται αρκετοί τουρίστες. Που και που συναντάς φωτοβολταϊκά πάνελ στις οροφές ή δίπλα στα σπίτια.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι νομίζω στην κουλτούρα τους. Όλοι οι άντρες (δηλ όσοι είναι πάνω από 15) φοράν ένα σκούφο με μία μεγάλη φούντα στην άκρη. Στους παντρεμένους οι φούντα είναι κόκκινη (μπορεί και άσπρη δεν είμαι σίγουρη πάντως μονόχρωμη) και στους ελεύθερους πολύχρωμη. Όσοι από τους ελεύθερους ψάχνουν για σχέση έχουν την φούντα από το σκουφί προς τα πίσω, ενώ όσοι ψάχνουν για "περιπέτεια" την έχουν στο πλάι.

Πολύ χρήσιμο και ξεκάθαρο το βρήκα. Ξέρεις τι θέλει ο άλλος βρε αδερφέ. Δεν ακούς το γνωστό "Δεν είμαι στη φάση για σχέση" και άλλες παρόμοιες ρήσεις ...

....Frida για μενα η Λιμνη ήταν πολυ turist trap ( λεξη που εμαθα απο το Traveller) και πραγματι αν το γνωριζα θα την απεφευγα....

Για μένα είχε αρκετά τουριστικά στοιχεία αλλά άξιζε την επίσκεψη. Εκ των ύστερων ίσως να απέφευγα τo homestay γιατί ήταν μεγάλη ταλαιπωρία τελικά. Αλλά ήταν τα πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του σπιτιού που συντέλεσαν σε αυτό. Αν είχαμε μείνει σε κάποιο σπίτι μου δεν "μύριζε" τόσο θα είχα σίγουρα άλλη γνώμη.

 

[FRIDA08]

Ημέρα 12η Puno –La Paz

Το πρωί που ξύπνησαν ήταν αισθητά καλύτερα. Μάλλον επέδρασαν και οι βιταμίνες που αγόρασαν το προηγούμενο βράδυ από ένα φαρμακείο. Οι ευγενέστατοι υπάλληλοι του ξενοδοχείου, βγήκαν στο δρόμο, σταμάτησαν ένα ταξί και διαπραγματεύτηκαν το κόμιστρο στις 7 sl για τον σταθμό του λεωφορείου για La Paz.

Μια ειδική μνεία στο ταξί αξίζει τον κόπο, καθώς αισθητικά κάνει την τομή στις μεταφορές. Εξωτερικά είχε διάφορα αυτοκόλλητα με ζωάκια, καρδιές, φιγούρες γυναικών και χείλια και στο πίσω παρμπρίζ έγραφε με μεγάλα γράμματα σε έντονο κίτρινο φωσφοριζέ χρώμα : «Το όνομά μου μπορεί να το ξεχάσεις, όμως αυτά που “κάναμε” θα σου μείνουν αξέχαστα». Και Latin lover ο ταξιτζής, όχι ό,τι κι ό,τι. Εσωτερικά ο χώρος ήταν στολισμένος με χριστουγεννιάτικες γιρλάντες και είχε μια ευμεγέθη –για ταξί- οθόνη, στην οποία έπαιζε ένα Video clip μιας τοπικής σταρ, ονόματι Vanessa.


Δυστυχώς η έκδοση που παρακολούθησαν οι φίλοι μας δεν υπάρχει στο You tube. Ήταν όμως αισθητικά ανώτερη, με την πρωταγωνίστρια να αλλάζει συνεχώς κοστούμια και να κινείται με τον ίδιο πάντα τρόπο με φόντο διάφορους εξωτερικούς χώρους (βουνά, λαγκάδια, καταρράκτες, ραχούλες κ.α.)

Πήραν λοιπόν το λεωφορείο, έφτασαν στα σύνορα με τη Βολιβία, αποβιβαστήκαν, πέρασαν με τα πόδια τα σύνορα του Περού και στη συνέχεια της Βολιβίας και επιβιβάστηκαν και πάλι στο λεωφορείο που λίγη ώρα μετά έφτασε στην πόλη Copacabana.

Περίπου μία ώρα είχαν στην πόλη μέχρι να επιβιβαστούν στο άλλο λεωφορείο, που θα τους πήγαινε μέχρι την πρωτεύουσα της Βολιβίας, τη Λα Παζ. Λίγο μετά τα σύνορα μπήκαν σε μία παράκαμψη (μάλλον λόγω ζημιών στο οδόστρωμα) που δεν ήταν καν δρόμος! Ήταν ένα πεπλατυμένο μονοπάτι, σκεφτείτε, πάνω σε κάτι λόφους. Αφού βγήκαν και πάλι στο δημόσιο -που λέγανε και παλιά- ο Αργεντίνος που καθόταν δίπλα τους τους είπε ότι έπρεπε να κατέβουν. Κατέβηκαν, στάθηκαν σε μια ουρά και έναντι μικρού αντιτίμου (κάπου 1,5 Bs) μπήκαν στοιβαγμένοι σε κάτι βαρκάκια οι άνθρωποι και τα λεωφορεία σε σχεδίες για να περάσουν ένα μικρό κομμάτι της λίμνης Τιτικάκα.



Ξαναμπήκαν στο λεωφορείο και αφού διένυσαν ένα κομμάτι με στροφές, μπήκαν σε ένα εντελώς επίπεδο, αχανές τοπίο. Δρόμο παίρναν και δρόμο αφήναν και πάντα ισιάδι. Τα λέγαν στον δρόμο με τον Αργεντίνο και τη σύντροφό του, οι οποίοι ήταν ωραίοι άνθρωποι που είχαν γνωρίσει στη λίμνη Τιτικάκα και πέρασαν ωραία ένα απόγευμα μαζί. Ήταν φωτογράφος από την Ushuaia στην Παταγονία και η κοπέλα του έμεινε άνεργη, οπότε είπαν να το ρίξουν στα ταξίδια.

Άρχισαν να πυκνώνουν τα σπίτια και σιγά σιγά μπήκαν σε μια πόλη με πολύ κίνηση. Τα λεωφορεία (old school) με τις μεγάλες “μούρες”, πολλές φορές στολισμένα με πάμπολλα σημαιάκια, περνούσαν τα φανάρια με κόκκινο και μεγάλες πινακίδες πάνω στις σιδερένιες πεζογέφυρες, προέτρεπαν τους επιβάτες (μάλλον και τους οδηγούς) των λεωφορείων να χρησιμοποιούν τις στάσεις για την επιβίβαση και αποβίβασή τους σε αυτά. Κάτι που φυσικά δεν γινόταν.



Ο Αργεντίνος που πήγαινε για Τρίτη φορά στη Βολιβία, εκστασιασμένος σχεδόν από τις σκηνές της καθημερινότητας, είχε ανοίξει το παράθυρο και τραβούσε 10δες φωτογραφίες. Σε μια στιγμή γύρισε προς τη Φ και της είπε: “hey, Griega! Esa es Bolivia!” (Εϊ Ελληνίδα, αυτή είναι η Βολιβία!)

Κόλλησαν για καμιά ώρα στο σημείο αυτό λόγω κίνησης. Δεν ήταν ακόμα στη Λα Παζ αλλά στο El Alto. Τη νεότερη πόλη στη Βολιβία, η οποία είναι κυριολεκτικά ενωμένη με τη Λα Παζ και αριθμεί περί το ένα εκατομμύριο κατοίκους.

Γύρω στις 19:00 έφτασαν στη Λα Παζ και πήραν ταξί (έναντι 15 Bs) που τους οδήγησε στο ξενοδοχείο. O Bernard, που είναι ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου αλλά και του γαλλικού εστιατορίου κάτω από αυτό, τους βοήθησε να σετάρουν την εκδρομή για την επόμενη μέρα στο Death Road, πράγμα που αποδείχθηκε αρκετά δύσκολο καθ’ ότι ήταν Κυριακή.

Η ώρα είχε για τα καλά περάσει και οι μυρωδιές από την κουζίνα του εστιατορίου La Comedie τους έσπασαν τη μύτη. Τελικά, το τίμησαν αλλά τους φάνηκε πολύ “γαλλικό” για τα γούστα τους.

Tips:

• Το ξενοδοχείο είναι το “La Loge”. Είναι ανεξάρτητα διαμερίσματα με σαλόνι, κουζίνα, ηλεκτρονικό υπολογιστή, δωρεάν υπηρεσία πλυντηρίου και σιδερώματος για όσα ρούχα και αν δώσεις και πρωινό με φρέσκο ψωμάκι που κρεμάν κάθε μέρα στην πόρτα. Είναι σε μία από τις ωραιότερες περιοχές της Λα Παζ και κοστίζει 58 ευρώ τη βραδιά.

:: La Loge - Apart Hotel ::

• Το φαγητό κόστισε 23 ευρώ (2 κοκτέιλ, 1 ποτήρι κρασί, 1 αναψυκτικό, 1 σαλάτα, 2 κυρίως)

:: Appart Hotel La Paz Bolivia - La Comedie ::

• Αν οι Κυριακές στο πρόγραμμά σας πέφτουν σε μέρες που σκοπεύετε να κανονίσετε δραστηριότητες, εισιτήρια κτλ, δεν θα είναι εύκολο.

 

[fenia42]

Εκεί στα σύνορα του Περού με τη Βολιβία είναι ένας παππούς Ελληνας Ηρακλειδέας που ρωτούσε κάτι γνωστούς αν σώθηκε ο Ηρακλής

 

[cathy-κι]

Καλά είσαι φοβερή....!! Μιλώντας μαζί σου για το Βιετνάμ... είδα ότι το ταξίδι μέλιτος...αμέλιτος.. ήταν όμοιο με το δικό μας.. και πολύ κοντά...

Να ζήσετε.... και να πάτε πολλά ταξίδια!!

Με 20 μέρες διαφορά λοιπόν.. εσείς πήγατε και Βολιβία.. και κατάφερες να γράψεις και το μεγαλύτερο.. μέρος της ιστορίας σου... πώπω ντρέπομαι!!

Εγώ στη μέση την έχω αφήσει.. και τώρα άμα πάμε και Βιετνάμ.. σιγά μη θυμάμαι να τη συνεχίσω!!

Anyway πάντως την ευχαριστήθηκα πολύ.. και είδα και μέρη που δεν πήγαμε!!
Αλήθεια τα κανονίζατε όλα επί τόπου?? ή τα είχατε κανονίσει από πριν?? Και πόσο σας πήγε το μαλλί συνολικά αν επιτρέπεται??

 

[FRIDA08]

Ευχαριστώ για τις ευχές.

Και για εσάς ήταν γαμήλιο ταξίδι; Γιατί σε όποιον το λέγαμε μας περνούσε για τρελούς που δεν πήγαμε σε κάποιο εξωτικό μέρος. Και στο ταξίδι μόνο ένα ζευγάρι ακόμα συναντήσαμε που ήταν γαμήλιο.

Γιαυτό και ο τίτλος.Πρώτον δεν είναι πολύ γαμο-προορισμός, αλλά είναι και γ%$ω τους προορισμούς. Και δεύτερον το ταξίδι είχε αρκετή ταλαιπωρία (αναμείνατε έχει και συνέχεια).

Τώρα για το πρόγραμμα. Ο βασικός σκελετός είχε γίνει από πριν και γράφω για ποια πράγματα κανονίσαμε επί τόπου και ποια ήταν κανονισμένα. Για τον προγραμματισμό καίριο ρόλο έπαιξε το Travelstories και κάποια μέλη του στους οποίους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Τις ευχαριστίες όπως και λεπτομέρειες για το κόστος θα τις δώσω στο τέλος της ιστορίας.

 

[cathy-κι]

Ευχαριστώ για τις ευχές.

Και για εσάς ήταν γαμήλιο ταξίδι; Γιατί σε όποιον το λέγαμε μας περνούσε για τρελούς που δεν πήγαμε σε κάποιο εξωτικό μέρος. Και στο ταξίδι μόνο ένα ζευγάρι ακόμα συναντήσαμε που ήταν γαμήλιο.

Γιαυτό και ο τίτλος.Πρώτον δεν είναι πολύ γαμο-προορισμός, αλλά είναι και γ%$ω τους προορισμούς. Και δεύτερον το ταξίδι είχε αρκετή ταλαιπωρία (αναμείνατε έχει και συνέχεια).

Ναι και για μας... Καλά εννοείται.. όλοι μας έκραζαν τρελλά.. αλλά εμείς ήμασταν αποφασισμένοι.. αυτά τα ήσυχα εξωτικά πολυτελή δεν είναι για μας...

Τώρα για το πρόγραμμα. Ο βασικός σκελετός είχε γίνει από πριν και γράφω για ποια πράγματα κανονίσαμε επί τόπου και ποια ήταν κανονισμένα. Για τον προγραμματισμό καίριο ρόλο έπαιξε το Travelstories και κάποια μέλη του στους οποίους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι επειδή φοβηθήκαμε μην παρακουραστούμε μετά το ξεποδάριασμα και ξεφάντωμα του γάμου.. το είχαμε ψάξει και καταλήξει σε όλα τα μέρη και τις εκδρομές από πριν και τα είχαμε κλείσει νωρίτερα.. για να μην έχουμε τέτοιου είδους έγνοιες..
Βασικά σε ρώτησα γι αυτό το λόγο.. χαρά στο κουράγιο σας.. όταν είδα ότι γράφεις τιμές για κάθε εκδρομή και tour.. Εννοείται βέβαια ότι αυτό είναι πιο ωραίο.. αλλά και πιο "κουραστικό".. ψυχοσωματικά!!

Τις ευχαριστίες όπως και λεπτομέρειες για το κόστος θα τις δώσω στο τέλος της ιστορίας.

Κανένα πρόβλημα!! Έτσι κι αλλιώς τώρα θα το παρακολουθήσω.. και που ξέρεις ίσως παρασυρθώ και τελειώσω και τη δική μου..

Περού.. not a classic honeymoon