soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.755
- Likes
- 6.505
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Μέσα Πυρηναία (Τουλούζη, Σπήλαιο Niaux, Κάστρο Montsegur, Oι «Κάθαροι» κ,.ά )-Ανδόρα.
Αυτή τη φορά θα πάμε στα Πυρηναία όρη…
Ήταν Ιούλιος του 2004 όταν πήραμε την πτήση από Ηράκλειο για Τουλούζη, με επιστροφή μετά από έξη διανυχτευρεύσεις. Ο δικός μας…άνθρωπος μας υποδέχτηκε με την οικογένεια του στο αεροδρόμιο. Επιτέλους, ανταποκριθήκαμε στις προσκλήσεις του να γνωρίσουμε τον τόπο που ζει και εργάζεται, και μια ακόμα επικοινωνία με την τετραμελή οικογένεια του, που μέχρι τότε γινόταν μόνο στον τόπο μας. Δεν αρκέστηκε όμως, σ΄ αυτά, αλλά είχε πάρει άδεια, και με ημερήσιες κι όχι μόνο εκδρομές, γνωρίσαμε την ευρύτερη περιοχή της πόλης, με τα αξιοθέατα , την γεωγραφία και την ιστορία της. Έχοντας τον λοιπόν, οδηγό, διερμηνέα και ξεναγό, ξεκινάμε τις περιηγήσεις μας
Η Τουλούζη είναι η τέταρτη σε μέγεθος πόλη της Γαλλίας και βρίσκεται στα νότια της χώρας, στην περιοχή των Μεσοπυρηναίων. Εντυπωσιάζει το μουσείο des Augustins με πολλά ρωμαϊκά αρχαία. Πολύ όμορφο είναι το πάρκο της πόλης, καθαρό και περιποιημένο, πλούσιο σε χλωρίδα με καλλιτεχνικά διαμορφωμένα ανθοστόλιστα θέματα.
Την πόλη διασχίζει ο ποταμός Γαρούνας ο οποίος πηγάζει από τα Πυρηναία, φτάνει στο Μπορντό και καταλήγει στον Βισκαϊκό κόλπο. Από την Τουλούζη συνεχίζει το ποτάμι με το Canal du Midi (κανάλι του νότου) και χύνεται στη Μεσόγειο. Είναι ένα τεράστιο έργο του ανθρώπου που κατατάσσεται, κατά μικρό βέβαια ποσοστό, στην κατηγορία του Σουέζ, του Ισθμού της Κορίνθου και του καναλιού του Παναμά. Έχει καταχωρηθεί στα μνημεία της παγκοσμίου κληρονομιάς της Unesco. Το έργο αυτό που μαζί με τον Γαρούνα θα ένωνε τη Μεσόγειο με τον Ατλαντικό το είχαν σκεφτεί και οι Ρωμαίοι. Οι εργασίες όμως ξεκίνησαν το 1666 επί Λουδοβίκου 14ου και τέλειωσαν 15 χρόνια αργότερα. Το Canal du Midi έχει μήκος 240 km, βάθος 2,5 μ., και πλάτος 10μ. . Ένα σύνολο από 100 δεξαμενές όπως και στο κανάλι του Παναμά αλλά εδώ μικρότερες, φέρνουν τα κάθε είδους σκάφη που τα περισσότερα είναι αναψυχής, στο επόμενο επίπεδο που πρέπει να προχωρήσουν για τη συνέχεια του ταξιδιού. Στα χωριά και στις πόλεις απ’ όπου περνά υπάρχουν λιμανάκια για τον ελλιμενισμό των σκαφών, παράλληλα με το κανάλι δεν υπάρχουν δρόμοι για αυτοκίνητα αλλά μόνο καλοί χωματόδρομοι για ποδηλασία, ή τζόκιν, δενδροστοιχίες δίπλα στο ποτάμι και πολλοί χώροι αναψυχής με τους απαραίτητους πάγκους για πικ νικ.
Μας έτυχε να σταματήσουμε σε ένα παραποτάμιο χωριό με λιμανάκι για τα σκάφη, και εντυπωσιάστηκα από την οργάνωση. Όλα τα πλεούμενα ήταν εφοδιασμένα με ποδήλατα, για να μπορούν οι επιβάτες τους να επισκέπτονται τα κοντινά αξιοθέατα.. Είναι ταξίδι μέσα στην φύση, μέσα από τα χωριά και πόλεις της νοτίου Γαλλίας. Στη Μεσόγειο θάλασσα καταλήγει στο λιμάνι Sete, που φτιάχτηκε για την εξυπηρέτηση των σκαφών του καναλιού.
Στην ευρύτερη περιοχή της Τουλούζης βρίσκεται η αεροκατασκευαστική μονάδα των air bus 380, παλιά και των Concord κι΄ επίσης ο ESA (Ευρωπαικός Οργανισμός Διαστήματος), που είναι η NASA της Ευρώπης. Δεν μπορεί να λείπει απ εδώ η Cite de l’ Espace. Με 40 ευρώ το εισιτήριο που έκανε τότε, βλέπεις ομοιώματα σε κανονικό μέγεθος του Ariane, του Mir, του Suyuz κα. Ξεναγήσε στο αστεροσκοπείο, μπαίνεις σε διαστημόπλοια, παίρνεις μια καλή ιδέα απ’ τη ζωή των αστροναυτών, και πολλές τεχνικές λεπτομέρειες για δορυφόρους ,διαστημόπλοια, πυραύλους κ.λ.π.
Το πανεπιστήμιο της Τουλούζης είναι από τα παλαιότερα της Ευρώπης.. Σήμερα υπάρχουν τρία πανεπιστήμια και ο αριθμός των φοιτητών είναι ο τρίτος στην Γαλλία μετά το Παρίσι και τη Λυών. Τα νερά του ποταμού κυλούν ήρεμα μέσα απ’ την πόλη, οι παλιές γέφυρες πάνω του δίνουν μια ρομαντική νότα, φέρνει όμως αρκετή υγρασία , τις μέρες που ήμασταν είχαμε τακτικό ραντεβού με απογευματινές, και ιδίως νυχτερινές μπόρες, παρόλο που ήταν Ιούλιος και την μέρα ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος.
Σπήλαιο Niaux. Για να επισκεφτείς το σπήλαιο πρέπει να κλείσεις ραντεβού 12-15 μέρες πριν. Η ξενάγηση γίνεται ανά ομάδες των δέκα ατόμων. Βρίσκεται στα ΝΔ της Τουλούζης κοντά στα Πυρηναία. Φτάσαμε μετά από δυο ώρες οδήγησης με μια μικρή στάση στην όμορφη πόλη Foix. H αίθουσα υποδοχής και το ταμείο ήταν ένα επίπεδο κάτω απ’ αυτό της εισόδου. Μετά από την επιβεβαίωση του ραντεβού μας και την έκδοση των εισιτηρίων, μας έδωσαν να φορέσουμε κράνη, κι’ από ένα φακό ανά δύο άτομα, με οδηγίες να μην φωτίζουμε τις πλευρές του σπηλαίου αλλά να τον ανοίγουμε μόνο όπου δεν διακρίνουμε καλά το μονοπάτι, κι εφόσον ο φακός του ξεναγού δεν μας καλύπτει.
Παίρνουμε το μεγάλο ανελκυστήρα και φτάνουμε στο επίπεδο του σπηλαίου. Βρισκόμαστε στους πρόποδες των Πυρηναίων σε υψόμετρο 500 μέτρα περίππου,και μπροστά μας βλέπουμε μια τεράστια μαύρη τρύπα που είναι είσοδος του σπηλαίου. Το φως της ημέρας που μπαίνει απ΄ τη μεγάλη είσοδο φωτίζει τα πρώτα μας βήματα. Το μονοπάτι είναι καλά χαραγμένο απ’ την πολύ χρήση, ο ξεναγός μας επισημαίνει τα γλιστερά του σημεία, οδηγίες για στιγμιαίο άναμμα των φακών, ξενάγηση στα γαλλικά και μετάφραση σε μας απ΄ τον άνθρωπο μας. Κάθε σπήλαιο έχει τις ιδιαιτερότητες του. Εδώ έχουμε μεγάλο πλάτος και ύψος ιδίως στα πρώτα μέτρα της εισόδου. Το σπήλαιο μοιάζει με μια μακρόστενη γαλαρία με μόνο μία μικρή καμπή κάπου στη μέση. Προχωρώντας στο βάθος αρχίζουν να στενεύουν τα τοιχώματα αλλά η οροφή παραμένει σε αρκετό ύψος. Με μεγάλη μου έκπληξη βλέπω ότι είναι το πρώτο σπήλαιο απ’ όσα έχω δει, που δεν υπάρχουν σταλαγμίτες ή σταλαχτίτες. Μόνο βράχια στις πλευρές, σκόρπια στο έδαφος μαζί με άμμο και μερικές λιμνούλες.
Μετά από 800 μέτρα από την είσοδο φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής όπου βρίσκεται το λεγόμενο «Μεγάλο Σαλόνι» με τις σπηλαιογραφίες για τις οποίες ήρθαμε που γι’ αυτές είναι το σπήλαιο τόσο ξακουστό στον κόσμο. Δίνεται αυστηρή εντολή από τον ξεναγό να μην ανάβουμε φακό, εκτός απ΄ τον δικό του που μας φωτίζει την τέχνη των σπηλαίων του παλαιολιθικού ανθρώπου.
Είναι εικόνες κυνηγιού, με βίσονες, άλογα, αίγες, ελάφια, μερικά βέλη, σε μια στάση κίνησης γεμάτη ζωή. Οι περισσότερες είναι ζωγραφισμένες από μαύρο άνθρακα και ο λόγος που δεν κάνει να φωτίζονται, είναι για να μην αλλοιωθεί η ουσία αυτή απ’ το ηλεκτρικό φως. Η ηλικία τους έχει υπολογιστεί στα 13.000 χρόνια π.Χ. Το σπήλαιο δεν χρησιμοποιήθηκα σαν κατοικία αλλά ήταν πέρασμα μεταναστευτικών φύλων, που μετακινιόνταν σε μέρη που έβρισκαν κυνήγι.
Ένα ερώτημα όμως που τίθεται είναι, γιατί διάλεξαν αυτό το σκοτεινό, το βαθύτερο σημείο του σπηλαίου να φτιάξουν τα έργα τους, με μόνη βοήθεια το φωτισμό που ερχόταν από κάποιες εστίες φωτιάς; Ή μήπως ζωγράφισαν και σε άλλα σημεία, αλλά το φως της ημέρας ή η επίδραση του αέρα έσβησε τα έργα; Μια εκδοχή που υποστηρίζεται είναι ότι, ήταν έκφραση λατρείας ή θυσίας, που απαιτούσε απομόνωση κι απομάκρυνση από το πλήθος που περιφερόταν στους υπόλοιπους χώρους. Άλλη πάλι ότι ήταν πληροφορίες προς άλλους νομάδες σχετικά με την πανίδα της περιοχής.
Σημάδια του προϊστορικού ανθρώπου βρέθηκαν κι άλλα μέσα στο σπήλαιο όπως απλές γραμμές, ίχνη φωτιάς κ.α. Υπάρχουν όμως χαραγμένα πάνω στα βράχια και ονόματα επισκεπτών του σπηλαίου με παλαιότερη χρονολογία το 1602 μ.Χ., που φανερώνουν ότι η αγάπη του ανθρώπου για τουρισμό είναι πολύ παλιά.
Αυτή τη φορά θα πάμε στα Πυρηναία όρη…
Ήταν Ιούλιος του 2004 όταν πήραμε την πτήση από Ηράκλειο για Τουλούζη, με επιστροφή μετά από έξη διανυχτευρεύσεις. Ο δικός μας…άνθρωπος μας υποδέχτηκε με την οικογένεια του στο αεροδρόμιο. Επιτέλους, ανταποκριθήκαμε στις προσκλήσεις του να γνωρίσουμε τον τόπο που ζει και εργάζεται, και μια ακόμα επικοινωνία με την τετραμελή οικογένεια του, που μέχρι τότε γινόταν μόνο στον τόπο μας. Δεν αρκέστηκε όμως, σ΄ αυτά, αλλά είχε πάρει άδεια, και με ημερήσιες κι όχι μόνο εκδρομές, γνωρίσαμε την ευρύτερη περιοχή της πόλης, με τα αξιοθέατα , την γεωγραφία και την ιστορία της. Έχοντας τον λοιπόν, οδηγό, διερμηνέα και ξεναγό, ξεκινάμε τις περιηγήσεις μας
Η Τουλούζη είναι η τέταρτη σε μέγεθος πόλη της Γαλλίας και βρίσκεται στα νότια της χώρας, στην περιοχή των Μεσοπυρηναίων. Εντυπωσιάζει το μουσείο des Augustins με πολλά ρωμαϊκά αρχαία. Πολύ όμορφο είναι το πάρκο της πόλης, καθαρό και περιποιημένο, πλούσιο σε χλωρίδα με καλλιτεχνικά διαμορφωμένα ανθοστόλιστα θέματα.
Την πόλη διασχίζει ο ποταμός Γαρούνας ο οποίος πηγάζει από τα Πυρηναία, φτάνει στο Μπορντό και καταλήγει στον Βισκαϊκό κόλπο. Από την Τουλούζη συνεχίζει το ποτάμι με το Canal du Midi (κανάλι του νότου) και χύνεται στη Μεσόγειο. Είναι ένα τεράστιο έργο του ανθρώπου που κατατάσσεται, κατά μικρό βέβαια ποσοστό, στην κατηγορία του Σουέζ, του Ισθμού της Κορίνθου και του καναλιού του Παναμά. Έχει καταχωρηθεί στα μνημεία της παγκοσμίου κληρονομιάς της Unesco. Το έργο αυτό που μαζί με τον Γαρούνα θα ένωνε τη Μεσόγειο με τον Ατλαντικό το είχαν σκεφτεί και οι Ρωμαίοι. Οι εργασίες όμως ξεκίνησαν το 1666 επί Λουδοβίκου 14ου και τέλειωσαν 15 χρόνια αργότερα. Το Canal du Midi έχει μήκος 240 km, βάθος 2,5 μ., και πλάτος 10μ. . Ένα σύνολο από 100 δεξαμενές όπως και στο κανάλι του Παναμά αλλά εδώ μικρότερες, φέρνουν τα κάθε είδους σκάφη που τα περισσότερα είναι αναψυχής, στο επόμενο επίπεδο που πρέπει να προχωρήσουν για τη συνέχεια του ταξιδιού. Στα χωριά και στις πόλεις απ’ όπου περνά υπάρχουν λιμανάκια για τον ελλιμενισμό των σκαφών, παράλληλα με το κανάλι δεν υπάρχουν δρόμοι για αυτοκίνητα αλλά μόνο καλοί χωματόδρομοι για ποδηλασία, ή τζόκιν, δενδροστοιχίες δίπλα στο ποτάμι και πολλοί χώροι αναψυχής με τους απαραίτητους πάγκους για πικ νικ.
Μας έτυχε να σταματήσουμε σε ένα παραποτάμιο χωριό με λιμανάκι για τα σκάφη, και εντυπωσιάστηκα από την οργάνωση. Όλα τα πλεούμενα ήταν εφοδιασμένα με ποδήλατα, για να μπορούν οι επιβάτες τους να επισκέπτονται τα κοντινά αξιοθέατα.. Είναι ταξίδι μέσα στην φύση, μέσα από τα χωριά και πόλεις της νοτίου Γαλλίας. Στη Μεσόγειο θάλασσα καταλήγει στο λιμάνι Sete, που φτιάχτηκε για την εξυπηρέτηση των σκαφών του καναλιού.
Στην ευρύτερη περιοχή της Τουλούζης βρίσκεται η αεροκατασκευαστική μονάδα των air bus 380, παλιά και των Concord κι΄ επίσης ο ESA (Ευρωπαικός Οργανισμός Διαστήματος), που είναι η NASA της Ευρώπης. Δεν μπορεί να λείπει απ εδώ η Cite de l’ Espace. Με 40 ευρώ το εισιτήριο που έκανε τότε, βλέπεις ομοιώματα σε κανονικό μέγεθος του Ariane, του Mir, του Suyuz κα. Ξεναγήσε στο αστεροσκοπείο, μπαίνεις σε διαστημόπλοια, παίρνεις μια καλή ιδέα απ’ τη ζωή των αστροναυτών, και πολλές τεχνικές λεπτομέρειες για δορυφόρους ,διαστημόπλοια, πυραύλους κ.λ.π.
Το πανεπιστήμιο της Τουλούζης είναι από τα παλαιότερα της Ευρώπης.. Σήμερα υπάρχουν τρία πανεπιστήμια και ο αριθμός των φοιτητών είναι ο τρίτος στην Γαλλία μετά το Παρίσι και τη Λυών. Τα νερά του ποταμού κυλούν ήρεμα μέσα απ’ την πόλη, οι παλιές γέφυρες πάνω του δίνουν μια ρομαντική νότα, φέρνει όμως αρκετή υγρασία , τις μέρες που ήμασταν είχαμε τακτικό ραντεβού με απογευματινές, και ιδίως νυχτερινές μπόρες, παρόλο που ήταν Ιούλιος και την μέρα ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος.
Σπήλαιο Niaux. Για να επισκεφτείς το σπήλαιο πρέπει να κλείσεις ραντεβού 12-15 μέρες πριν. Η ξενάγηση γίνεται ανά ομάδες των δέκα ατόμων. Βρίσκεται στα ΝΔ της Τουλούζης κοντά στα Πυρηναία. Φτάσαμε μετά από δυο ώρες οδήγησης με μια μικρή στάση στην όμορφη πόλη Foix. H αίθουσα υποδοχής και το ταμείο ήταν ένα επίπεδο κάτω απ’ αυτό της εισόδου. Μετά από την επιβεβαίωση του ραντεβού μας και την έκδοση των εισιτηρίων, μας έδωσαν να φορέσουμε κράνη, κι’ από ένα φακό ανά δύο άτομα, με οδηγίες να μην φωτίζουμε τις πλευρές του σπηλαίου αλλά να τον ανοίγουμε μόνο όπου δεν διακρίνουμε καλά το μονοπάτι, κι εφόσον ο φακός του ξεναγού δεν μας καλύπτει.
Παίρνουμε το μεγάλο ανελκυστήρα και φτάνουμε στο επίπεδο του σπηλαίου. Βρισκόμαστε στους πρόποδες των Πυρηναίων σε υψόμετρο 500 μέτρα περίππου,και μπροστά μας βλέπουμε μια τεράστια μαύρη τρύπα που είναι είσοδος του σπηλαίου. Το φως της ημέρας που μπαίνει απ΄ τη μεγάλη είσοδο φωτίζει τα πρώτα μας βήματα. Το μονοπάτι είναι καλά χαραγμένο απ’ την πολύ χρήση, ο ξεναγός μας επισημαίνει τα γλιστερά του σημεία, οδηγίες για στιγμιαίο άναμμα των φακών, ξενάγηση στα γαλλικά και μετάφραση σε μας απ΄ τον άνθρωπο μας. Κάθε σπήλαιο έχει τις ιδιαιτερότητες του. Εδώ έχουμε μεγάλο πλάτος και ύψος ιδίως στα πρώτα μέτρα της εισόδου. Το σπήλαιο μοιάζει με μια μακρόστενη γαλαρία με μόνο μία μικρή καμπή κάπου στη μέση. Προχωρώντας στο βάθος αρχίζουν να στενεύουν τα τοιχώματα αλλά η οροφή παραμένει σε αρκετό ύψος. Με μεγάλη μου έκπληξη βλέπω ότι είναι το πρώτο σπήλαιο απ’ όσα έχω δει, που δεν υπάρχουν σταλαγμίτες ή σταλαχτίτες. Μόνο βράχια στις πλευρές, σκόρπια στο έδαφος μαζί με άμμο και μερικές λιμνούλες.
Μετά από 800 μέτρα από την είσοδο φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής όπου βρίσκεται το λεγόμενο «Μεγάλο Σαλόνι» με τις σπηλαιογραφίες για τις οποίες ήρθαμε που γι’ αυτές είναι το σπήλαιο τόσο ξακουστό στον κόσμο. Δίνεται αυστηρή εντολή από τον ξεναγό να μην ανάβουμε φακό, εκτός απ΄ τον δικό του που μας φωτίζει την τέχνη των σπηλαίων του παλαιολιθικού ανθρώπου.
Είναι εικόνες κυνηγιού, με βίσονες, άλογα, αίγες, ελάφια, μερικά βέλη, σε μια στάση κίνησης γεμάτη ζωή. Οι περισσότερες είναι ζωγραφισμένες από μαύρο άνθρακα και ο λόγος που δεν κάνει να φωτίζονται, είναι για να μην αλλοιωθεί η ουσία αυτή απ’ το ηλεκτρικό φως. Η ηλικία τους έχει υπολογιστεί στα 13.000 χρόνια π.Χ. Το σπήλαιο δεν χρησιμοποιήθηκα σαν κατοικία αλλά ήταν πέρασμα μεταναστευτικών φύλων, που μετακινιόνταν σε μέρη που έβρισκαν κυνήγι.
Ένα ερώτημα όμως που τίθεται είναι, γιατί διάλεξαν αυτό το σκοτεινό, το βαθύτερο σημείο του σπηλαίου να φτιάξουν τα έργα τους, με μόνη βοήθεια το φωτισμό που ερχόταν από κάποιες εστίες φωτιάς; Ή μήπως ζωγράφισαν και σε άλλα σημεία, αλλά το φως της ημέρας ή η επίδραση του αέρα έσβησε τα έργα; Μια εκδοχή που υποστηρίζεται είναι ότι, ήταν έκφραση λατρείας ή θυσίας, που απαιτούσε απομόνωση κι απομάκρυνση από το πλήθος που περιφερόταν στους υπόλοιπους χώρους. Άλλη πάλι ότι ήταν πληροφορίες προς άλλους νομάδες σχετικά με την πανίδα της περιοχής.
Σημάδια του προϊστορικού ανθρώπου βρέθηκαν κι άλλα μέσα στο σπήλαιο όπως απλές γραμμές, ίχνη φωτιάς κ.α. Υπάρχουν όμως χαραγμένα πάνω στα βράχια και ονόματα επισκεπτών του σπηλαίου με παλαιότερη χρονολογία το 1602 μ.Χ., που φανερώνουν ότι η αγάπη του ανθρώπου για τουρισμό είναι πολύ παλιά.
Attachments
Last edited by a moderator:
