Ηνωμένο Βασίλειο Λονδίνο μαζί με Οξφόρδη, Stonehenge, Bath και τους γιους μου!

[Grerena]

Με παρέα τους δυο μου γιους πραγματοποίησα ένα ταξίδι στην Αγγλία, προσαρμοσμένο στα γούστα τους και μόνο!

Η αφορμή
Η ιδέα για αυτό το ταξίδι έπεσε το προπέρσινο καλοκαίρι όταν σε συζήτηση με τον μεγάλο μου γιο, μου έλεγε ότι πληρώνει πολλά μεταφορικά όταν παραγγέλνει τις αγαπημένες του φιγούρες από την Αγγλία, από μαγαζιά της αλυσίδας Games workshop. Και τότε του λέω μισο-σοβαρά μισο-αστεία: «Είσαι να πάμε επί τόπου να τα ψωνίσουμε, να γλυτώσουμε τα … μεταφορικά»; Και η απάντηση ήταν ... καταφατική.
Η αφορμή για ταξίδι είχε βρεθεί.
Μόνο που για να γίνει το ταξίδι value for money έπρεπε να κάνουμε και κάτι άλλο ...εκτός από ψώνια.

Εγώ είχα ξαναπάει Λονδίνο άλλες τρεις φορές.
Την πρώτη φορά που πήγα ήταν τότε που γυρνούσα με το σακίδιο στον ώμο. Έφτασα εκεί με την παρέα μου (φοιτητοπαρέα) ύστερα από ένα τριήμερο ταξίδι με τρένο από Ελλάδα. Μείναμε σε hostel. Σε μουσεία δεν πήγαμε σε πολλά, αλλά αυτό που θυμάμαι είναι το πολύ περπάτημα που είχαμε ρίξει.
Τη δεύτερη φορά πήγα μόνη μου και έμεινα στη μικρή ξαδερφούλα μου, που σπούδαζε εκεί. Το πολύ διάβασμά της όμως με “ανάγκασε” να γυρίζω μόνη μου. Πήγα σε Πινακοθήκες και παρακολούθησα θεατρικές παραστάσεις. Το «Φάντασμα της όπερας» θα μου μείνει αξέχαστο. Πήγα και για ψώνια στο Notting Hill.
Την τρίτη φορά πήγα με το δεκάχρονο τότε γιο μου. Σε αυτό το ταξίδι κάναμε “παιδικά” πράγματα. Πήγαμε Winderwonderland (ήταν Χριστούγεννα), Madame Tussauds, Φυσικής Ιστορίας έως και βόλτα στην εξοχή του Kent κάνοντας αθλοπαιδιές τύπου τοξοβολία και αναρρίχηση.

Αυτή η πόλη είναι ιδανική για … φοιτητές, για … γυναίκες (on their own), για … μικρομαμάδες, … για μικρά παιδιά. Εγώ τουλάχιστον το είχα διαπιστώσει αυτό. Ήρθε λοιπόν η ώρα να μάθω αν ταιριάζει και σε … εφήβους. Κάτι μου έλεγε ότι ταιριάζει.

Το πρόγραμμα
Άρχισα λοιπόν και εγώ να ψάχνω. Έπρεπε να φτιάξω πρόγραμμα τριήμερο και για τους δυο μου γιους (16 και 14 χρονών) προσαρμοσμένο στα γούστα τους. Μου έγραψαν δυο λίστες με το που ήθελε να πάει ο καθένας. Ήθελαν να δούμε και το Big Ben από κοντά, να πάμε και στο Φυσικής Ιστορίας, να δούμε και το Βρετανικό, να πάμε και Οξφόρδη και το δυσκολότερο να πάμε και Stonehenge. Και φυσικά το σημαντικότερο: να βρω που έχει μαγαζιά της παραπάνω αλυσίδας, για να μην ξεχνιόμαστε. Εξάλλου γι’ αυτό το λόγο κάνουμε το ταξίδι. Για να ψωνίσουμε φιγούρες. Όλα τα άλλα είναι παρελκόμενα.

Που να τα χωρέσω όλα αυτά σε ένα τριήμερο; Και μάλιστα πώς να συμπτίξω και λίγο το κόστος, αφού το Λονδίνο ως γνωστό είναι και ακριβή πόλη;

Γενικά είμαι αρκετά οργανωτική και μου αρέσει να σχεδιάζω ταξιδιωτικά προγράμματα, αλλά ομολογώ ότι η οργάνωση αυτού του ταξιδιού με ζόρισε πιο πολύ από τα άλλα που έχω οργανώσει.
Κατάφερα και βρήκα όμως αρκετά οικονομικά αεροπορικά εισιτήρια με Ryan για τον Οκτώβριο με 86€ το άτομο πήγαινε – έλα, με αναχώρηση πολύ πρωί Παρασκευής και επιστροφή απόγευμα Δευτέρας. Δηλαδή στην ουσία είχαμε 3,5 ημέρες στη διάθεσή μας.
Τα παιδιά θα λείπανε και δύο μέρες από το σχολείο τους, πηγαίνοντας αυτήν την εκδρομή. Θεωρώ όμως ότι το ταξίδι είναι πιο «σχολείο» απ’ το σχολείο. Θα τους προσφέρει πολλά πράγματα. Και όταν μπορώ να τους προσφέρω αυτού του είδους τη γνώση (την ταξιδιωτική), χαίρομαι πολύ. Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ στα ταξίδια μου να έχω και τα παιδιά μου μαζί, τα οποία δεν με ακολουθούν απλώς, αλλά μάλλον εγώ τα ακολουθώ προσαρμόζοντας το ταξίδι ανάλογα με τα … κέφια τους. Στο συγκεκριμένο όμως ταξίδι ένιωθα πιο πολύ από άλλες φορές την ευθύνη του «αρχηγού». Ήθελα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά τα παιδιά να περάσουν καλά.

Παρόλο που οι γιοί μου (ως έφηβοι που είναι) δεν εξέφραζαν συχνά με σαφήνεια τι τους αρέσει και τι όχι, από διάφορα σημάδια κατάλαβα ότι τελικά και ωραίο πρόγραμμα κάναμε και πράγματα της αρεσκείας τους είδαμε και διασκεδάσαμε και στη μνήμη μας έμεινε και το σημαντικό για μένα είναι ότι αποκτήσαμε και πολλές ευχάριστες εμπειρίες.

Μέσα σε αυτές λοιπόν τις 3,5 ημέρες κάναμε δύο καταπληκτικές ημερήσιες εκδρομές, μία στην Οξφόρδη και μία σε Stonehenge & Bath και την υπόλοιπη μιάμιση μέρα γυρίσαμε το Λονδίνο σε αρκετά έντονους ρυθμούς.

Stonehenge

Bath

Oxford

... London

Εκτός όμως από αξιοθέατα, το πρόγραμμα είχε και ... film locations sites και ... ψώνια και ... βαρκάδες και Bond…ξέρετε…James Bond.

Γιατί το ταξίδι είπαμε …. ήταν προσαρμοσμένο στα κέφια των γιών μου.

Ένα ταξίδι «αστραπή»
Μια Παρασκευή λοιπόν του Οκτωβρίου αναχωρήσαμε με πτήση της Ryan air στις 6:30 το πρωί για το Stansted του Λονδίνου. Φτάσαμε εκεί στις 8:45 τοπική ώρα.
«Φάγαμε» αρκετό χρόνο στον έλεγχο. Είναι πολύ σχολαστικοί αυτοί οι Εγγλέζοι!

Με τα εισιτήρια του τρένου Stansted express προεκτυπωμένα (από το internet) στο χέρι, επιβιβαστήκαμε αμέσως και χωρίς καμία καθυστέρηση στο βαγόνι μας. Συνάλλαγμα είχα ήδη κάνει από Ελλάδα, οπότε με εισιτήρια και λίρες στην τσέπη δεν καθυστερήσαμε σε καμιά θυρίδα και σε καμιά ουρά και μέσα σε μισή ώρα από τον έλεγχο (κατά τις 10:00) φτάσαμε στο σταθμό Charring Cross και στις 11παρά είμαστε στο ξενοδοχείο μας.
Τα εισιτήρια του τρένου κόστισαν πήγαινε έλα για τρία άτομα 32 λίρες. Τα είχα αγοράσει με έκπτωση γιατί τα είχα κλείσει ένα μήνα πριν.

Η περιγραφή του ξενοδοχείου μα και της ξενοδόχας θα μπορούσε να μου «φάει» ένα κεφάλαιο ολόκληρο. Περίεργη περίπτωση. Το βρήκα από το booking. Δεν είχε καλή βαθμολογία. Είχε 6,8. Συνήθως επιδιώκω να κλείνω καταλύματα με βαθμολογία πάνω από 7,5 με 8. Το συγκεκριμένο όμως κατάλυμα όμως είχε δύο σημαντικά πλεονεκτήματα. Είχε καλή τιμή (για Λονδίνο πάντα) και ήταν σε πάρα πολύ καλή θέση. Βρίσκεται στην οδό Holland, δίπλα στη στάση metro του Holland Park, δίπλα σε Super Market και το σημαντικότερο απ’ όλα ήταν σχεδόν απέναντι από το Hilton, το γνωστό ξενοδοχείο, το οποίο αποτελούσε στάση και σημείο συνάντησης για τις δύο ημερήσιες εκδρομές που κάναμε. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μας γιατί χρησιμοποιώντας αυτή τη στάση που ήταν απέναντι από το ξενοδοχείο μας γλυτώσαμε και χρήμα και χρόνο. Η στάση αυτή ήταν πάνω στο δρομολόγιο και των δύο λεωφορείων που πήραμε για να κάνουμε τις εκδρομές μας, οπότε δεν χρειάστηκε να πάμε στην αφετηρία (που ήταν στην Victoria) πληρώνοντας extra metro και χάνοντας ποιος ξέρει πόσο χρόνο μέσα στην κίνηση του Λονδίνου.
Επιπλέον, το ξενοδοχείο ήταν πολύ κοντά στο Notting Hill, το δωμάτιο ήταν μεγάλο και είχε … και πρωινό! Τότε γιατί είχε χαμηλή βαθμολογία; Όσο και να έψαχνα, δεν έβρισκα τίποτα. Κι όμως…. “κάποιο λάκκο πρέπει να έχει η φάβα” και δεν τον … βλέπω. Τα reviews δεν έλεγαν κάτι πολύ τρανταχτό που να με φοβίσει. Οπότε κατέληξα ότι ο πήχης απλά είναι ψηλά και ίσως παραείναι αυστηροί οι γράφοντες.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο είχαμε σκοπό να αφήσουμε τα πράγματα και να φύγουμε άμεσα για Οξφόρδη. Είχαμε φτάσει νωρίτερα από την ώρα του check in, αλλά είχα την κρυφή ελπίδα ότι θα ήταν έτοιμο το δωμάτιο να φρεσκαριστούμε λίγο και να αφήσουμε τα πράγματά μας για να φύγουμε. Όμως … με την ελπίδα έμεινα!
Η ξενοδόχα μας, μία κυρία γύρω στα 60, δεν είχε έτοιμο το δωμάτιο. Μου φάνηκε σαν να ξαφνιάστηκε λίγο που μας είδε, σαν να μην περίμενε “κόσμο” σήμερα. Μιλούσε αργά, είχε πολύ αργές κινήσεις και γενικότερα εμένα η συμπεριφορά της μου φάνηκε περίεργη. Παρόλο που με διαβεβαίωσε ότι το δωμάτιο θα μπορούσε να είναι έτοιμο σε μισή ώρα και ότι θα μπορούσαμε να περιμένουμε λίγο, κάτι μου έλεγε μέσα μου ότι … δεν θα ετοιμαζόταν τόσο γρήγορα. Εγώ στο βλέμμα της έβλεπα ... το αντίθετο. Σκέφτηκα λοιπόν ότι καλύτερα θα ήταν να μην το ρισκάρω. Έτσι αποφασίσαμε να μην περιμένουμε να «ετοιμαστεί» το δωμάτιο, αλλά να αφήσουμε τα πράγματά μας και φύγουμε το συντομότερο και να φτάσουμε γρήγορα στην Οξφόρδη.

Ο λόγος που «τσακιστήκαμε» να πάμε εκδρομή στην Οξφόρδη με το που φτάσαμε στο Λονδίνο, ήταν ότι ήθελα να εκμεταλλευτώ την προσφορά της εταιρείας oxford tube, με την οποία τα παιδιά κάτω των 16 ετών μπορούν να ταξιδέψουν δωρεάν όλες τις ημέρες πλην του Σαββάτου. Σήμερα ήταν Παρασκευή και την Κυριακή είχα ήδη κλείσει άλλη εκδρομή με πρακτορείο. Οπότε αφού η Οξφόρδη ήταν στην κορυφή της λίστας των επιθυμιών … ήταν και μονόδρομος το να πάμε σήμερα, αμέσως μετά την άφιξή μας στο Λονδίνο.

Ο μόνος που πλήρωσε εισιτήριο στο λεωφορείο λοιπόν… ήμουν εγώ! Το εισιτήριο του ενηλίκου ήταν 18 λίρες πήγαινε έλα. Δηλαδή στην ουσία πήγαμε Οξφόρδη (και γυρίσαμε) με 18 λίρες και οι τρεις μας!

Πάμε λοιπόν στην απέναντι στάση λεωφορείων (που είναι μπροστά από το ξενοδοχείο Hilton) και παίρνουμε το λεωφορείο της εταιρείας Oxford Tube.

Η διαδρομή διήρκησε μιάμιση ώρα μέσα σε μια φθινοπωρινή πολύχρωμη Αγγλική φύση, την οποία βλέπαμε άνετα από την πρώτη θέση του πάνω ορόφου του δυόροφου κόκκινου λεωφορείου που πήραμε. Ενώ τα αγόρια μου δεν φημίζονται για το «ρομαντισμό» τους, χάρηκα πάρα πολύ όταν κατάλαβα ότι και πρόσεξαν και τους άρεσε το τοπίο που έβλεπαν γύρω τους.

Όταν είπα στο μεγάλο: «Κοίτα τα χρώματα των δέντρων! Τι φοβερή πολυχρωμία είναι αυτή!», εκείνος μου απάντησε:
«Και που να δεις τι είδαμε εμείς, ενώ εσύ κοιμόσουν».
Με είχε πάρει ο ύπνος για κανένα μισάωρο, γιατί τα μεταφορικά μέσα εμένα με νανουρίζουν….Πάντως το σχόλιο του παιδιού έδειξε ότι και πρόσεξε και του άρεσε η Αγγλική φύση.

Και ιδού το αληθές….

Έχει λοιπόν και τα καλά του το πολύ πρωινό ξύπνημα, αφού (ενώ στις 6:00 το πρωί είμαστε στο Βενιζέλος) στη 1:15 είμαστε ήδη στην Οξφόρδη και είχαμε όλη την ημέρα μπροστά μας.

Έχω πολλά να γράψω για αυτήν την υπέροχη πόλη...
σε επόμενο post...

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KostasLia]

Τελεια...
Η ιστορια σου θα με βοηθησει παρα πολυ..
Εχω βεβαια καποιους μηνες μπροστα μου αλλα εχω αρχισει να ψαχνομαι απο τωρα..
Περιμενω να παρω ιδεες και αν εχεις να προτεινεις και κατι αλλο που ισως δεν προλαβες..ενημερωσε με!!!

 

[Sassenach77]

Εξάλλου γι’ αυτό το λόγο κάνουμε το ταξίδι. Για να ψωνίσουμε φιγούρες. Όλα τα άλλα είναι παρελκόμενα.

Νομίζω σου έχω πει, ότι λατρεύω το "οικογενειακό" σας σκεπτικό

Τα παιδιά θα λείπανε και δύο μέρες από το σχολείο τους, πηγαίνοντας αυτήν την εκδρομή. Θεωρώ όμως ότι το ταξίδι είναι πιο «σχολείο» απ’ το σχολείο. Θα τους προσφέρει πολλά πράγματα. Και όταν μπορώ να τους προσφέρω αυτού του είδους τη γνώση (την ταξιδιωτική), χαίρομαι πολύ.

Εύγε!!!

 

[Eftichia]

Και εγώ ήμουν στο Λονδίνο τον Αύγουστο, με τους γιούς μου 17 και 14 για μια εβδομάδα, και επιβεβαιώνω οτι τους άρεσε πάρα πολύ! Κάναμε επίσης εκδρομές σε Cotswolds και Surrey

 

[Grerena]

@Eftichia Το Λονδίνο είναι κλασικό και must για όλες τις ηλικίες, αλλά νομίζω ότι τείνει να συμβεί το ίδιο και με την επαρχία του (αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι). Τα Cotswolds ήταν και μένα στις επιθυμίες μου, αλλά όχι και στων παιδιών μου, αλλά και δεν χωρούσαν δυστυχώς στις 3,5 ημέρες που είχαμε.
Ελπίζω να την μεταφέρεις και εσύ την εμπειρία σου από αυτό το ταξίδι που έκανες με τα παιδιά σου.

Νομίζω σου έχω πει, ότι λατρεύω το "οικογενειακό" σας σκεπτικό

Καλή μου @Sassenach77 πάλι με έκανες να χαμογελάσω.....

Τελεια...
Η ιστορια σου θα με βοηθησει παρα πολυ..
Εχω βεβαια καποιους μηνες μπροστα μου αλλα εχω αρχισει να ψαχνομαι απο τωρα..
Περιμενω να παρω ιδεες και αν εχεις να προτεινεις και κατι αλλο που ισως δεν προλαβες..ενημερωσε με!!!

@KostasLia το ταξίδι αυτό είναι για μεγάλα παιδιά! Έχω και άλλο για Λονδίνο για μικρότερα (που δεν έχω δημοσιεύσει) αλλά και πάλι ... είναι για 10χρονα.
Έχω όμως και ιδέες για μεγάλους...

Εννοείτε ότι θα προτείνω ιδέες. Το Λονδίνο νομίζω ότι είναι ο καταλληλότερος προορισμός για την επιστροφή σας στα ... ταξίδια.

 

[alexandra80]

Τέλεια! Τον Οκτώβρη πάω κι εγώ Λονδίνο,Μπαθ και Stonehedge με το γιο μου για 8 μέρες! Η κατάλληλη στιγμή! Γράφε γράφε!

Μήπως μπορείς να μας δώσεις πληροφορίες για το oxford tube που ανέφερες ?Αφού έχουμε 8 μέρες ,θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε την Οξφόρδη... Τα εισιτήρια τα έκλεισες μέσω internet?

 

[Grerena]

Μήπως μπορείς να μας δώσεις πληροφορίες για το oxford tube που ανέφερες ?Αφού έχουμε 8 μέρες ,θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε την Οξφόρδη... Τα εισιτήρια τα έκλεισες μέσω internet?

Αν έχεις 8 ημέρες διαθέσιμες για Λονδίνο τότε σίγουρα κάπου χωράει και η Οξφόρδη. Νομίζω ότι αν είχα τόσες πολλές ημέρες εγώ, θα είχα γυρίσει τη μισή Αγγλία...
Με βάση την έρευνα που είχα κάνει είχα ανακαλύψει τρεις τρόπους για να πάει κάποιος στην Οξφόρδη.

1. Με λεωφορείο από Victoria Coach, της εταιρείας Oxford tube. Έχει κάθε 15’ με 20’. Η εταιρεία Oxford Tube ξεκινάει από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Marble Arch, Noting Hill Gate, Shepherd's Bush, Hillingdon.
https://www.oxfordtube.com/
Εμένα με είχε βολέψει αυτή η εταιρεία, γιατί έκανε στάση πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας και δεν είχε χρειαστεί να πάμε στην αφετηρία (Victoria) το πρωί με μετρό. Το κόστος ήταν 18 λίρες για τον ενήλικο (τώρα νομίζω ότι πήγε 19) και 9 λίρες για το κάθε παιδί με επιστροφή. Αυτές οι τιμές ισχύουν για τα Σάββατα. Σε περίπτωση που πας άλλη ημέρα, τα παιδιά κάτω των 16 χρονών ταξιδεύουν δωρεάν.
Τα εισιτήρια τα πληρώνεις άμεσα (με μετρητά) στον οδηγό. Μπορεί να είναι και η μοναδική πληρωμή που πρέπει να κάνεις με μετρητά σε όλη την Αγγλία.

2. Με λεωφορείο από Victoria Coach πάλι, αλλά άλλης εταιρείας. Το λεωφορείο Χ90 ξεκινάει επίσης από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι επίσης 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Grosvenor gardens, Marble Arch, Baker Street, Hillington. Εμένα δεν με βόλευαν αυτές οι στάσεις. Το κόστος είναι το ίδιο.

3. Με τρένο από Paddington station. Ακριβό εισιτήριο. Η διάρκεια είναι 1 ώρα περίπου.

Οτιδήποτε άλλο θυμηθώ θα το αναφέρω στη συνέχεια.

 

[Eftichia]

@Eftichia Το Λονδίνο είναι κλασικό και must για όλες τις ηλικίες, αλλά νομίζω ότι τείνει να συμβεί το ίδιο και με την επαρχία του (αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι). Τα Cotswolds ήταν και μένα στις επιθυμίες μου, αλλά όχι και στων παιδιών μου, αλλά και δεν χωρούσαν δυστυχώς στις 3,5 ημέρες που είχαμε.
Ελπίζω να την μεταφέρεις και εσύ την εμπειρία σου από αυτό το ταξίδι που έκανες με τα παιδιά σου.

Η αλήθεια είναι πως κάναμε πάμπολες βόλτες εξερευνώντας όλα τα κλασσικά αξιοθέατα... Από μουσεία, μπήκαμε μόνο στο Βρετανικό Μουσείο και στο Churcill War rooms https://www.iwm.org.uk/visits/churchill-war-rooms.

Επίσης ανεβήκαμε στο Sky Garden με τα δωρεάν εισητήρια https://skygarden.london/.
Φυσικά πολλά ψώνια και αγορές,χαχα... κάποιες ώρες περάσαμε στο Apple store της Regent Street... αλλά και στο Westfield Stratford City. Camden και Portobello κλασσικά...
Επισκεφθήκαμε ακόμα το Ολυμπιακό πάρκο της βασίλισσας όπου τα αγόρια κατέβηκαν το slide http://arcelormittalorbit.com/whats-on/the-slide/.

Τα αγόρια επίσης ξεναγήθηκαν στο γήπεδο της Άρσεναλ καθότι ποδοσφαιριστές! https://arsenaldirect.arsenal.com/tour/home

Η εμπειρία της ζωής τους όμως, ήταν η παρακολούθηση του αγώνα Άρσεναλ-Μάντσεστερ σίτυ( με τσουχτερό εισιτήριο βέβαια!).

 

[Grerena]

Οξφόρδη: "ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ ΒΑΡΚΑΔΑ …ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ FILM LOCATIONS"
Είναι γνωστό ότι λόγω του μουντού καιρού οι πόλεις της Βρετανίας δεν είναι φωτογενείς. Σε αυτές ανήκει και η Οξφόρδη. Τη βλέπεις σε φωτογραφίες και λες: «όμορφη είναι», αλλά όταν τη βλέπεις από κοντά καταλαβαίνεις πόσο … την αδικούν οι φωτογραφίες.

Μα τι πόλη είναι και αυτή! Πραγματικά η “ατμόσφαιρά” της είναι καταπληκτική. Μα πως έχουν καταφέρει και έχουν διατηρήσει αυτοί οι Άγγλοι τις πόλεις τους αναλλοίωτες μέσα στα χρόνια ή μάλλον μέσα στους αιώνες;
Γι’ αυτό οι Άγγλοι καταφέρνουν με ευκολία και “γυρίζουν” σειρές εποχής. Δεν χρειάζονται να φτιάξουν σκηνικά! Τα έχουν ήδη έτοιμα!
Πιστεύω ότι είναι τυχεροί όσοι καταφέρνουν να ζήσουν εδώ έστω και για λίγο.

Η Οξφόρδη είναι παγκοσμίως γνωστή λόγω του Πανεπιστημίου της. Πρόκειται για το παλαιότερο Πανεπιστήμιο του Αγγλόφωνου κόσμου και το δεύτερο παλαιότερο πανεπιστήμιο του κόσμου σε συνεχή λειτουργία (μετά από αυτό της Μπολόνια).
Τριανταοκτώ ανεξάρτητα κολέγια και έξι μικρότερα ιδρύματα συνδέονται με το ομοσπονδιακό σύστημα του πανεπιστημίου. Διαθέτει ακόμα και το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό σύστημα βιβλιοθηκών στη Βρετανία Αυτές οι στενές ακαδημαϊκές κοινότητες συμβάλλουν στην προώθηση της κορυφαίας έρευνας για την οποία είναι γνωστή η Οξφόρδη. Τα κτίρια του Πανεπιστημίου και οι εγκαταστάσεις του είναι διάσπαρτα σε όλο το κέντρο της πόλης.
Η Οξφόρδη έχει εκπαιδεύσει πολλούς αξιοσημείωτους αποφοίτους (οι λεγόμενοι Oxonians), συμπεριλαμβανομένων 28 βραβευμένων με Νόμπελ, 27 πρωθυπουργών του Ηνωμένου Βασιλείου, πολλών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο, αλλά και από επιστημονικό, καλλιτεχνικό, λογοτεχνικό κ.α. κόσμο.
Αναφέρω επιλεκτικά μερικά δυνατά ονόματα, όπως: Margaret Thatcher, Abdullah II της Ιορδανίας, Benazir Bhutto, Stephen Hawking, Oscar Wilde, JRR Tolkien, John Locke, TE Lawrence, (Λώρενς της Αραβίας)!

Ένα από τα μεγαλύτερα Κολλέγια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είναι το Christ church . Το Κολλέγιο αυτό αποτελείται από πολλά αρχιτεκτονικά σημαντικά κτήρια, όπως το Tom tower (το οποίο σχεδιάστηκε από τον Sir Christopher Wren, τον «Αρχιτέκτονα του Λονδίνου»), το Tom Quad (η μεγαλύτερη τετράγωνη «αυλή» Κολλεγίου στην Οξφόρδη) και το Great Dining Hall, το οποίο ήταν έδρα του Κοινοβουλίου, που συγκεντρώθηκε από τον King Charles κατά τη διάρκεια του αγγλικού εμφυλίου πολέμου. Το «παρεκκλήσι» του Κολλεγίου είναι συγχρόνως και ο Καθεδρικός ναός της Οξφόρδης. Και μάλιστα αποτελεί τον μικρότερο καθεδρικό της Αγγλίας!

Όλοι οι παραπάνω λόγοι είναι αρκετοί προκειμένου να πάει κάποιος να επισκεφτεί το συγκεκριμένο Κολλέγιο.
Και εμείς αυτό επιλέξαμε για να επισκεφτούμε. Το Christ Church ήταν το πρώτο στη λίστα επιθυμιών των παιδιών, όχι για τους παραπάνω λόγους, αλλά λόγω … Harry Potter. Ο παράγοντας Harry Potter ήταν πολύ ισχυρός και καθόρισε την επίσκεψή μας!

Τα κτίρια του Πανεπιστημίου Christ church (του 16ου αι.) έχουν εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς και κινηματογραφιστές και πολλά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως φόντο για πολλές σκηνές της δημοφιλούς σειράς ταινιών Harry Potter. Το Tom Quad, η μεγάλη διπλή σκάλα του Great Hall του Πανεπιστημίου αποτελούν και μέρη του “Hagwarts”, της σχολής των μάγων.

To Hagwarts από το internet (εννοείται)...

Αποτέλεσμα; Η δημοτικότητα του Πανεπιστημίου, τα τελευταία χρόνια να έχει εκτοξευτεί στα ύψη
με σχεδόν μισό εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων να είναι … έφηβοι!
Έτσι βρεθήκαμε και εμείς εδώ! Ως έφηβοι! (Και εγώ μαζί )

Η πόλη επίσης έχει πολύ ενδιαφέροντα μουσεία όπως το παλαιοντολογικό, το Φυσικής Ιστορίας, βιβλιοθήκες κ.α. Επίσης ένα άλλο “must” είναι και οι βαρκάδες στον παραπόταμο του Τάμεση που διαρρέει την πόλη.

Εμείς όμως οφείλαμε να ξεκινήσουμε με τα highlight αξιοθέατα, που δεν ήταν άλλα από το Great Hall (την τραπεζαρίας του “Hagwarts” των ταινιών), αλλά και την εντυπωσιακότατη διπλή σκάλα που οδηγεί στην μεγάλη αίθουσα της τραπεζαρίας.
Έτσι...
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο (στη High Street) ...

Και διασχίζοντας για λίγο μια πολύ "ζωηρή¨ πόλη...

βρεθήκαμε γρήγορα στην είσοδο του Κολλεγίου Christ Church. Με το που αφήσαμε πίσω μας τον πολυσύχναστο δρόμο St Aldates, βρεθήκαμε ξαφνικά μέσα στους γαλήνιους, πράσινους χώρους του Christ Church Meadow.

Περάσαμε μέσα από τον τεράστιο προαύλιο χώρο και φτάσαμε στην είσοδο του Καθεδρικού που αποτελούσε συγχρόνως και είσοδο του Great Hall.

To Tom Quad ( η μεγαλύτερη τετράγωνη αυλή Κολλεγίου), με το Tom Tower, το οκταγωνικό καμπαναριό στο βάθος (του Sir Christopher Wren).

Το ωράριο της εκκλησίας αλλά και της τραπεζαρίας του Πανεπιστημίου είναι πολύ ακαθόριστο. Στο επίσημο site δεν υπήρχαν, προς ενημέρωσή μας, συγκεκριμένες opening times. Αυτές καθορίζονταν πάντα την τελευταία στιγμή ανάλογα με τις ανάγκες των μελών του Κολλεγίου! Γιατί εκτός από αξιοθέατο … είναι και μια εν ενεργεία τραπεζαρία Πανεπιστημίου! Έτσι όταν φτάσαμε δεν ξέραμε αν θα είναι ανοιχτά.

Και τελικά δεν ήταν. Τα μέλη του κολλεγίου χρησιμοποιούν την τραπεζαρία για να τρώνε τρία γεύματα καθημερινά, συμπεριλαμβανομένου ενός επίσημου δείπνου τα βράδια. "Οι επισκέπτες πρέπει να το γνωρίζουν αυτό και να προγραμματίσουν τα ταξίδια τους όταν δεν χρησιμοποιείται η τραπεζαρία από τα μέλη του Κολλεγίου".
Μικρό το κακό, γιατί θα άνοιγε σε λίγο και στο μεταξύ θα είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε τον καθεδρικό ναό και αν ήμασταν τυχεροί μπορεί να πετυχαίναμε και την διάσημη χορωδία.

Ο Καθεδρικός της Οξφόρδης...

Ο αιδεσιμότατος του Καθεδρικού Ναού λέει χαρακτηριστικά ότι "οι επισκέπτες μας τείνουν να είναι νεότεροι απ' ότι σε άλλους Καθεδρικούς!"

Αφού είδαμε και τον Καθεδρικό (αλλά όχι τη χορωδία) ήρθε και η ώρα της τραπεζαρίας. Έτσι, ανεβήκαμε την εντυπωσιακή διπλή σκάλα του “Hagwarts”.

Να ξέρατε πόσο ζορίστηκα για να βγάλω αυτές τις φωτογραφίες της σκάλας ... χωρίς κόσμο!

Η σκάλα μας οδήγησε στην ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακή τραπεζαρία, εμάς αλλά και πλήθη κόσμου.
Ήταν μία μακρόστενη αίθουσα με τρεις σειρές μακρόστενα τραπέζια (στη σειρά ήταν τέσσερις, όσοι και οι οίκοι του Hogwarts). Στους διαδρόμους ανάμεσα στα τραπέζια ο κόσμος σχηματίζοντας ουρά (μαζί και εμείς) περπατούσε σιγά σιγά θαυμάζοντας το χώρο.

Η τεράστια αίθουσα είχε «βαριά» επίπλωση, ξύλινη διακόσμηση, βιτρό παράθυρα, ξυλόγλυπτη οροφή και κλασικούς πίνακες στους τοίχους. Οι περισσότεροι ήταν πορτρέτα καθηγητών του Πανεπιστημίου. Στο βάθος βρισκόταν το πορτραίτο του ιδρυτή της Εκκλησίας του Χριστού, ο Henry VIII, ο οποίος απεικονίζεται πάνω από μια προτομή της βασίλισσας Elizabeth II. Ανάμεσα στα πορτραίτα αναγνώρισα George Canning. Ο Caning είναι ο γνωστός φιλέλληνας, από τον οποίο πήρε το όνομά του και η πλατεία Κάνινγκος της Αθήνας. Τα παιδιά δεν τον θυμόντουσαν. Ο μικρός όμως (προς μεγάλη μου χαρά) αναγνώρισε το πορτραίτο του John Locke, του Άγγλου φιλόσοφου και Διαφωτιστή.
Τι ιστορία έχει αυτό το μέρος!

- «Καλά, εσύ που τον ήξερες τον Locke;», ρώτησα τον μικρό.
- «Μην τρομάζεις, μαμά. Προχθές το κάναμε στην Ιστορία.»

Τα τραπέζια ήταν στρωμένα και έτοιμα να σερβιριστούν. Ύστερα από τη λίγη ώρα, η τραπεζαρία που τώρα ήταν επισκέψιμη για το κοινό θα ξαναέκλεινε πάλι προκειμένου να εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες του Πανεπιστημίου. Τι περίεργο! Ο χώρος που τρως το μεσημέρι σαν φοιτητής ή Καθηγητής να είναι αξιοθέατο και να κλείνει και να ανοίγει συγκεκριμένες ώρες για να ικανοποιεί πότε τους φοιτητές και πότε τους τουρίστες. Και όλο αυτό λόγω μιας ταινίας. Και δεν είναι καν το μέρος που γυρίστηκε η ταινία, αλλά απλά ο χώρος από τον οποίο ο συγγραφέας πήρε έμπνευση!!!
Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες παρόλο που ήταν δύσκολο γιατί είχε αρκετό κόσμο.

Βγαίνοντας έξω περιτριγυρίσαμε για λίγο στους χώρους του Κολλεγίου.

Πραγματικά αυτά που είδα με ... έπεισαν ότι είναι κατάλληλα για σκηνικά ταινίας.
Όμως δύσκολο να πιστέψω ότι είναι χώρος Πανεπιστημίου και μάλιστα χώρος που έχει συνεχή χρήση από τον 16ο αι.!

Και εκεί που τριγυρνούσαμε "πέφτουμε" πάνω σε ένα σουβενιρομάγαζο. Τα παιδιά τρελάθηκαν. Είχε ότι μπορεί να φανταστεί κανείς με το λογότυπο του Harry Potter. Μπλούζες, καπέλα, φούτερ, στυλό, τετράδια, μπρελόκ, τράπουλες, σουβέρ, φιγούρες και πολλά άλλα. Φάγαμε αρκετή ώρα μέχρι να αποφασίσουμε τι θα πάρουμε και ήταν και όλα «τσιμπημένα». Και όταν τελικά αποφασίσαμε και πάμε στο ταμείο να πληρώσουμε, τι να δούμε πίσω από τον ταμία; Το ραβδί του Harry Potter! «Τσιμπημένο» και αυτό φυσικά. Έκανε 36 λίρες παρακαλώ. Γούρλωσαν τα μάτια τους τα παιδιά.
Ε! Τι να κάνω και εγώ;
-«Άντε και θα τσοντάρω λίγο στο χαρτζιλίκι σας να το πάρουμε».
-«Yes»
Τώρα όμως που αποφασίσαμε να ψωνίσουμε ,,, δεν ξέραμε ποιο ραβδί να πάρουμε. Είχε πολλά. Του Voldemort, του Harry Potter, του Snape; Ποιο; Τελικά πήραμε του Snape, γιατί ήταν πιο ωραίο. Πάει και αυτό.

Ευτυχισμένοι βγήκαμε ξανά στην πόλη. Φτάσαμε μέχρι την Radcliffe Camera, ένα στρογγυλό και πολύ χαρακτηριστικό κτίριο της πόλης, που αποτελεί το αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης και στη συνέχεια περάσαμε έξω από τη βιβλιοθήκη Bodleian (στην οποία έχουν γυριστεί πολλές σκηνές από τις ταινίες Harry Potter), αλλά επιλέξαμε να επισκεφτούμε τη Θεολογική σχολή (Divinity school), όπου επίσης γυρίστηκαν κάποιες σκηνές από τις ταινίες και συγκεκριμένα εκεί ήταν το αναρρωτήριο της σχολής των μάγων.

Στη συνέχεια με βάση το πρόγραμμά μου, θα έπρεπε να πάμε να δούμε τα δύο δωρεάν μουσεία φυσικής Ιστορίας και Παλαιοντολογίας και μετά θα πηγαίναμε για “punting”. Για κάποιο λόγο … δεν τα προλαβαίναμε και τα δύο και θα έπρεπε να διαλέξουμε τι θα κάναμε. Επειδή λοιπόν μουσεία θα βλέπαμε και στο Λονδίνο και το punting μάλλον θα ήταν πιο διασκεδαστικό, επιλέξαμε το δεύτερο.

Το “punting” είναι βαρκάδα στο ποτάμι με ένα σκάφος που ονομάζεται “punt”. Το punt είναι ένα είδος βάρκας, η οποία δεν κινείται με κουπιά αλλά με ένα κοντάρι που «σπρώχνει» το βυθό, κάτι σαν αυτό που κάνουν οι γονδολιέρηδες της Βενετίας Είναι πολύ σύνηθες σπορ, με το οποίο ασχολούνται οι φοιτητές της Οξφόρδης και μάλιστα είναι και γνωστοί και οι αγώνες που γίνονται κάθε χρόνο μεταξύ των φοιτητών της Οξφόρδης και αυτών του Cambridge.
Τα παιδιά εννοείται ότι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα της βαρκάδας. Φτάσαμε σε ένα σημείο του ποταμού, κοντά στο Magdalene College, όπου είχε punt για ενοικίαση. Εκτός όμως από punt, είχε και ποδήλατα και βάρκες με κουπιά και άλλα ποταμίσια πλεούμενα. Τα punt όμως επειδή φοβηθήκαμε ότι θα ήταν αρκετά δύσκολα στην οδήγηση και δεν υπήρχε τέτοια ώρα που πήγαμε οδηγός (που μπορούσες επίσης να νοικιάσεις punt με οδηγό), δεν πήραμε και αποφασίσαμε να πάρουμε ένα θαλάσσιο ποδήλατο. Μάλλον ποταμίσιο ποδήλατο θα έλεγα γιατί ήταν λίγο διαφορετικό από αυτά που ξέρουμε.

Ήταν πάρα πολύ ωραία. Κάναμε μία ώρα ποδηλατάδα στο κανάλι αυτό της Οξφόρδης, περνώντας δίπλα από τα Πανεπιστήμια, τις αυλές τους, τα γήπεδά τους κ.α. Τα αγόρια ανέλαβαν και τα δύο τα πετάλια και μοιραζόντουσαν και το πηδάλιο και εγώ είχα αράξει μπροστά στην πλώρη απολαμβάνοντας τη βαρκάδα και το φραπέ μου, που έφτιαξα επί τόπου. Τέλεια. Όλοι το ευχαριστηθήκαμε.

Αυτόν τον φραπέ ... το πόσο τον ευχαριστήθηκα ... δεν λέγεται...

Μετά την ποδηλατάδα υπήρχε πια μία εκκρεμότητα πριν φύγουμε από την Οξφόρδη και αυτή ήταν να πάμε σε ένα μαγαζί της Games Workshop να ψωνίσουμε φιγούρες. Εύκολα το βρήκαμε. Στο κέντρο της πόλης. Εμ! Φοιτητούπολη η Οξφόρδη. Προφανώς και θα είχε τέτοιο μαγαζί και μάλιστα στο κέντρο της. Φτάσαμε. Έβλεπα τη χαρά στα πρόσωπά των παιδιών και χαιρόμουνα και εγώ. Τι φιγούρες είχε εκεί μέσα! Φιγούρες που δεν έβρισκαν στην Ελλάδα και τις έβλεπαν μόνο στο internet, τώρα τις έβλεπαν μπροστά τους και δεν ήξεραν τι να πρωτοδιαλέξουν για να αγοράσουν.

Τα άφησα να περιεργαστούν και να διαλέξουν με την ησυχία τους ότι ήθελαν και εγώ στο μεταξύ βρήκα ευκαιρία να τηλεφωνήσω στον άντρα μου. Έχοντας ένα ύφος απόλυτης ικανοποίησης, αφού έβλεπα και τα παιδιά ικανοποιημένα, του εξιστόρησα τα νέα της ημέρας. Το κυριότερο όμως ήταν ότι ήθελα να πάρω τα εύσημα για τις επιλογές μου, αφού εκείνος ήταν πολύ επιφυλακτικός με το ταξίδι αυτό προς «το άγνωστο … σέρνοντας τα παιδιά μας μαζί». Τον καθησύχασα λοιπόν ενημερώνοντάς τον ότι το ταξίδι μέχρι στιγμής έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και ότι τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα.

Ξόδεψαν πολλά από το χαρτζιλίκι τους σε εκείνο το μαγαζί εκείνο το βράδυ. Και μάλλον θα ήθελαν να ξόδευαν και άλλα, αλλά τους συγκράτησα λίγο εγώ με το σκεπτικό ότι θα συναντούσαμε και άλλα υποκαταστήματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας. Ποια διάρκεια; Μιλάω λες και κάνουμε κανένα πολυήμερο ταξίδι. Πέρασε ήδη η μία μέρα και έχουμε άλλες δυόμισι. Μου φαίνεται ότι είμαστε πιο πολύ καιρό στην Αγγλία, αφού από τις 6:00 το πρωί που είμαστε στους δρόμους έχουμε κάνει τόσα πολλά!!!

Από το σπίτι μας πήγαμε στο Βενιζέλος, από εκεί Stansted, από εκεί Notting Hill, από εκεί Οξφόρδη.
Και στην Οξφόρδη η διαδρομή που κάναμε (με πόδια και ποδήλατο) φαίνεται στον παρακάτω χάρτη:

Και ακόμα δεν τέλειωσε η μέρα. Έχουμε ακόμα να αντιμετωπίσουμε και τις συγκινήσεις του ξενοδοχείου και του δωματίου που δεν έχουμε δει ακόμα. Αχ! Τι θα συναντήσουμε άραγε;

Το «κατάλυμα»
Γύρω στις 8:00 πήραμε πάλι το λεωφορείο της Oxford tube.

Το λεωφορείο μας άφησε κατά τις 9:20 απέναντι από το ξενοδοχείο μας. Στις 9:30 το βράδυ λοιπόν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Το κτίριο είναι ένα παλιό κτίριο με τουβλάκι κόκκινο πανομοιότυπο με το διπλανό και το παραδιπλανό. Απ’ έξω δεν καταλαβαίνεις ότι είναι ξενοδοχείο γιατί δεν έχει καν ταμπέλα. Εννοείται ότι δεν έχει ούτε λόμπι, ούτε χώρο υποδοχής. Ανοίγεις την πόρτα ένας μικρός διάδρομος και σκάλες για να ανέβεις στα δωμάτια. Η ιδιοκτήτρια μένει στο υπόγειο. Φτάνουμε και της χτυπάμε το κουδούνι. Μετά από ώρα μας άνοιξε και επιτέλους μας οδήγησε στο δωμάτιό μας που ήταν στον 1ο όροφο. Το δωμάτιο ήταν μεγάλο για τρίκλινο, κάτω είχε μια βρώμικη μοκέτα, που κάλυπτε ένα ανώμαλο ξύλινο δάπεδο, που έτριζε όπου και να πατούσες και σκόνταφτες επίσης και οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από επίσης μια βρώμικη ταπετσαρία. Το δωμάτιο είχε επίσης ψυγείο (με ξεχασμένα σάντουιτς από τους προηγούμενους ενοίκους) κουζίνα, φούρνο, κουζινικά σκεύη, όπου τίποτα από όλα αυτά δεν με ενέπνεαν να τα αγγίξω. Το μπάνιο (ας πούμε) ήταν ένα πρόσθετο κουβούκλιο μέσα στο δωμάτιο διαστάσεων 0,5χ0,50μ. (σε καμπίνα πλοίων έχει μεγαλύτερη) όπου είχε μια ντουζιέρα και ένα μικρό νιπτηράκι. Εννοείτε ότι χαρτί τουαλέτας είχαν ξεχάσει να βάλουν. Αυτή λοιπόν την εικόνα είχε το δωμάτιο που θα μου ετοίμαζαν σε μισή ώρα το πρωί που πρωτοήρθαμε. Ήρθαμε δέκα ώρες μετά και πάλι έτοιμο δεν ήταν.

Οk. Αυτό μας έτυχε τώρα. Το είχα λίγο ψιλοϋποψιαστεί. Λίγο το booking, λίγο το βλέμμα της ιδιοκτήτριας, αλλά τι να κάνω τώρα; Ήθελα φθηνό και σε καλή θέση. Καλά να πάθω. Οk! Λέω στα παιδιά: Μόνο ύπνο θα κάνουμε. Απλά προσπαθήστε να μην κυκλοφορείτε πολύ. Ο μικρός το πήρε πολύ στα σοβαρά και πήγαινε από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη προσπαθώντας να μην πατάει κάτω δηλ. πατούσε από έπιπλο σε έπιπλο σαν μαϊμού, λες και αυτά ήταν καθαρά. Βέβαια από την άλλη ομολογώ ότι τα κρεβάτια είχαν πολύ ωραία στρώματα, τα σεντόνια ήταν πεντακάθαρα και επίσης είχε και μια 42άρα τηλεόραση και μάλιστα με δορυφορικά κανάλια. Απίστευτο ε; Φρεσκαριστήκαμε, συμπληρώσαμε ένα έντυπο (τύπου multiple choice) σημειώνοντας τι πρωινό θέλαμε να μας σερβίρει το πρωί στο δωμάτιο (αφού είπαμε δεν έχει λόμπι) και της το δώσαμε και μετά αράξαμε στα μοναδικά καθαρά σημεία του δωματίου (δηλ. στα κρεβάτια μας) και τι χαρά είδαμε spiderman στην τηλεόραση … στα Αγγλικά! Είχαμε τρελαθεί με τα μεταγλωττισμένα σε άλλες χώρες που πηγαίναμε μέχρι τώρα.

Κοιμηθήκαμε γρήγορα. Νομίζω ότι παρόλη την «έκπληξη» του δωματίου, η ημέρα είχε απόλυτη επιτυχία.
Αύριο θα ερχόταν η σειρά του Λονδίνου...

 

[alexandra80]

Αν έχεις 8 ημέρες διαθέσιμες για Λονδίνο τότε σίγουρα κάπου χωράει και η Οξφόρδη. Νομίζω ότι αν είχα τόσες πολλές ημέρες εγώ, θα είχα γυρίσει τη μισή Αγγλία...
Με βάση την έρευνα που είχα κάνει είχα ανακαλύψει τρεις τρόπους για να πάει κάποιος στην Οξφόρδη.

1. Με λεωφορείο από Victoria Coach, της εταιρείας Oxford tube. Έχει κάθε 15’ με 20’. Η εταιρεία Oxford Tube ξεκινάει από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Marble Arch, Noting Hill Gate, Shepherd's Bush, Hillingdon.
https://www.oxfordtube.com/
Εμένα με είχε βολέψει αυτή η εταιρεία, γιατί έκανε στάση πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας και δεν είχε χρειαστεί να πάμε στην αφετηρία (Victoria) το πρωί με μετρό. Το κόστος ήταν 18 λίρες για τον ενήλικο (τώρα νομίζω ότι πήγε 19) και 9 λίρες για το κάθε παιδί με επιστροφή. Αυτές οι τιμές ισχύουν για τα Σάββατα. Σε περίπτωση που πας άλλη ημέρα, τα παιδιά κάτω των 16 χρονών ταξιδεύουν δωρεάν.
Τα εισιτήρια τα πληρώνεις άμεσα (με μετρητά) στον οδηγό. Μπορεί να είναι και η μοναδική πληρωμή που πρέπει να κάνεις με μετρητά σε όλη την Αγγλία.

2. Με λεωφορείο από Victoria Coach πάλι, αλλά άλλης εταιρείας. Το λεωφορείο Χ90 ξεκινάει επίσης από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι επίσης 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Grosvenor gardens, Marble Arch, Baker Street, Hillington. Εμένα δεν με βόλευαν αυτές οι στάσεις. Το κόστος είναι το ίδιο.

3. Με τρένο από Paddington station. Ακριβό εισιτήριο. Η διάρκεια είναι 1 ώρα περίπου.

Οτιδήποτε άλλο θυμηθώ θα το αναφέρω στη συνέχεια.

Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που αφιερώσεις να μου απαντήσεις! Για την ακρίβεια θα είμαι 3 μέρες Μπαθ,για να πάω σε Stonehenge και cotswolds και 4 Λονδίνο. Μάλλον θα βράσω κάπου και την Οξφόρδη, γιατί είχα μαγευτεί από το Cambridge ....

 

[paefstra]

@Grerena εισαι επαξια η "μανα κουραγιο" του φορουμ!

 

[jimp]

Με την ευκαιρία της ιστορίας σου να γράψω εδώ πως στο αγγλικο groupon και στο Wowcher έχει καλές τιμές για ημερήσιες εκδρομές σε Stonehenge/Bath (και όχι μόνο) οι οποίες με τους κωδικούς έκπτωσης που βγάζει συχνά συμφέρουν πολύ.