Ηνωμένο Βασίλειο Λονδίνο μαζί με Οξφόρδη, Stonehenge, Bath και τους γιους μου!

[Grerena]

BATH: Η πόλη των … Baths.
Μετά από μία ώρα διαδρομή στην Αγγλική ύπαιθρο φτάσαμε στο Bath.

Τα περισσότερα κτίρια της πόλης του Bath έχουν χτιστεί από την τοπική πέτρα της περιοχής, η οποία έχει ένα πολύ χαρακτηριστικό μελί χρώμα. Χρονολογούνται από τον 18ο και 19ο αι. και έχουν «γεωργιανό» αρχιτεκτονικό ύφος.
Κάτι που διαπιστώσαμε αμέσως με την είσοδό μας στην πόλη …

Είναι σίγουρα πιο … «ξανθιά» πόλη σε σχέση με την πιο «σκουρόχρωμη» Οξφόρδη…

Το εκδρομικό μας λεωφορείο σταμάτησε σε μια τριγωνική πλατεία στο κέντρο της πόλης ανάμεσα στο ποτάμι, που τη διασχίζει και στον Καθεδρικό της Abbey Bath. Εκεί, η ξεναγός μας, μας έδωσε κάποιες οδηγίες και μας έδωσε και … ραντεβού μετά από 3,5 ώρες στο ίδιο σημείο.

Η πόλη έχει πολλά για να δει ένας τουρίστας. Πρώτα απ΄όλα έχει τα ρωμαϊκά λουτρά, που είναι από τα καλύτερα διατηρημένα ρωμαϊκά ερείπια στον κόσμο. Επίσης, έχει έναν υπέροχο Καθεδρικό (τον Abbey Bath), το Royal Cresent (που έχει καταλάβει τη 2η θέση στο βραβείο: “The most picturesque street”), τα πάμπολλα γεωργιανά κτίρια, καθώς και τα υπέροχα πάρκα που περιβάλλουν τις όχθες του Avon ποταμού. Υπάρχουν βέβαια και τα σύγχρονα λουτρά Thermae Bath Spa ... αλλά αυτά δεν θα το αναλύσω, γιατί αφού δεν πήγα … με πονάει λίγο...

Εμείς οπωσδήποτε θα πηγαίναμε στο κορυφαίο αξιοθέατο, που ήταν τα λουτρά και μετά … ότι άλλο προλαβαίναμε.
Ευτυχώς, είμαστε πολλοί τυχεροί αφού ο καιρός ήταν εξαιρετικός. Ο διαθέσιμος χρόνος των 3,5 ωρών μια χαρά μου φάνηκε. Υπολόγιζα μιάμιση ώρα στα λουτρά και ένα δύωρο βόλτα.

Είχα άμεση ανάγκη για ένα καφεδάκι, οπότε η πρώτη μας στάση ήταν στην πλατεία του καθεδρικού, στην Abbey church Yard. Καθίσαμε στο γωνιακό Cornish bakery, απ’ το οποίο είχαμε καλή ορατότητα στην περατζάδα του πολύ ζωηρού Κυριακάτικου πρωινού.
Ήπια το καφεδάκι μου (ενώ τα παιδιά φάγανε ένα σνακ) απολαμβάνοντας την πολύ ωραία ατμόσφαιρα και έχοντας θέα τον καθεδρικό και τα ρωμαϊκά λουτρά. Η πλατεία μπροστά μας είχε πολύ κίνηση. Είχε πολύ κόσμο, περιστέρια και … ζογκλέρ, που με τα κόλπα του είχε προσελκύσει ακόμα πιο πολύ κόσμο γύρω του.

Μπροστά μας βλέπαμε τη νότια πλευρά των λουτρών, με την μεγάλη ελληνική παρακαλώ επιγραφή: «ΑΡΙΣΤΟΝ ΜΕΝ ΥΔΩΡ».
Αυτός ο Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός έχει αφήσει παντού τα σημάδια του!

Εδώ θέλω να πω ότι το Bath ήταν στη δική μου λίστα επιθυμιών και όχι στων παιδιών. Τα παιδιά νόμιζαν ότι πρόκειται απλά μια Αγγλική πόλη, που ήθελα να πάω λόγω Unesco. Όταν όμως ο μεγάλος (που έχει ιδιαίτερη αδυναμία στην Ρωμαϊκή Ιστορία) κατάλαβε πόσο άρρηκτη σχέση έχει το Bath με τον Ελληνορωμαϊκό παρελθόν, νομίζω ότι το καταχάρηκε.
Μετά από αυτό το μικρό μας χαλάρωμα προχωρήσαμε προς την είσοδο των λουτρών.

Θα μπορούσε και αυτό το εισιτήριο των Roman Baths να μας το έχει προμηθεύσει το Πρακτορείο, αλλά προτίμησα να το βγάλουμε μόνοι μας, γιατί λόγω παιδιών το επί τόπου είχε καλύτερη τιμή. Ευτυχώς εδώ δεν είχε τα πλήθη του Stonehenge και μπήκαμε πολύ γρήγορα μέσα.

Φτάνοντας στο γκισέ μας ρωτάει ο υπεύθυνος για τα audio quide:
-«Σε ποια γλώσσα θέλετε ενημέρωση;»
Και εγώ χαμογελαστή του απαντάω:
-«In Greek please», που αποκλείεται να έχετε (συμπληρώνω στα Ελληνικά)
Και εκείνος αμέσως μου λέει:
-«Wait for a moment».
Ξαφνιασμένη γυρνάω στα αγόρια και λέω:
-«Τι πάει να μας φέρει; Δεν κατάλαβε τι του είπα προφανώς». «Ελληνικά του είπα»!
Κι όμως. Όταν γύρισε μου σκάει δυο φυλλάδια με την παρουσίαση των λουτρών (πλήρης ενημερωτικός οδηγός και σκαρίφημα των χώρων) στα ελληνικά! Τρελάθηκα! Δεν το περίμενα αυτό.
Με τη βοήθεια λοιπόν του φυλλαδίου την επόμενη μιάμιση ώρα (αλλά και του audio guide στα Αγγλικά) περιπλανηθήκαμε μέσα στα λουτρά.

Με το που μπαίνεις μέσα στο χώρο είναι σαν να μπαίνεις σε χρονοκάψουλα και να μεταφέρεσαι αυτόματα 2000 χρόνια πίσω. Αντικρίσαμε μια υπαίθρια ελληνορωμαϊκή πισίνα, που περιμετρικά της είχε πολύ όμορφο περιστήλιο και πεζοδρόμια. Η πισίνα βρίσκεται στο κέντρο ενός αιθρίου, που ο επάνω όροφός του ήταν διακοσμημένος με κίονες και αγάλματα Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
Ξεχωρίσαμε αυτό του Μ. Κωνσταντίνου…

Αφού περιεργαστήκαμε πολύ ώρα το χώρο βγάζοντας και τις άπειρες φωτογραφίες συνεχίσαμε και με τους υπόλοιπους βοηθητικούς χώρους των λουτρών.
Η παρουσίαση των αρχαίων δημόσιων λουτρών ήταν εξαιρετική. Υπήρχαν στα διάφορα σημεία οθόνες, οι οποίες με φωτορεαλιστικά video-spot σου παρουσίαζαν ακριβώς πως ήταν στην αρχαιότητα ο χώρος που έβλεπες και τι χρήση είχε. Υπήρχε ένας λαβύρινθος από διαδρόμους, που οδηγούσαν σε άλλα μικρότερα λουτρά, σε ξεχωριστά δωμάτια σε ισόγειο και υπόγειο επίπεδο. Είδαμε και τα αποδυτήρια, αλλά και τους ειδικούς χώρους που έλεγχαν τη στάθμη του νερού. Η ξενάγηση από τα audio guide ήταν κατατοπιστικότατη και με τέτοιο προσανατολισμό ώστε να κατανοείς σε μεγάλο βαθμό την ευρύτερη ζωή των Ρωμαίων. Ήταν μία ιδανική επίσκεψη, ειδικά για τους λάτρεις της ιστορίας!

Πολλοί τουρίστες, για να ολοκληρώσουν την επίσκεψή τους στα λουτρά συνεχίζουν με μια επίσκεψη στο Great Pump room. Πρόκειται για ένα ιστορικό διατηρητέο κτίριο, που βρίσκεται δίπλα στα ρωμαϊκά λουτρά, στο οποίο μπορείς να πιεις ένα ποτήρι ιαματικό νερό, από τις πηγές που τροφοδοτούν τα λουτρά. Έτσι αποκτάς μια «γεύση» κυριολεκτικά των ιαματικών λουτρών! Εκτός απ’ το νερό όμως το Pump room σερβίρει και τσάι. Πολύ Αγγλική συνήθεια και τα παιδιά μου δεν είναι και τόσο …Άγγλοι και από την άλλη μεριά υπέθεσα ότι θα είναι και λίγο “τσιμπημένο” σε τιμές, οπότε αρκέστηκα σε μια φωτογραφία απ’ έξω.

Το Pump room είναι «συνδεδεμένο» με την Αγγλίδα μυθιστοριογράφο Jane Austin, η οποία συνήθιζε να πίνει εδώ το τσάι της αλλά και επειδή ο χώρος έχει χρησιμοποιηθεί σαν σκηνικό για πολλά από τα μυθιστορήματά της.

Εκτός από το Pump room είχα μαζί μου καλού κακού και μια λίστα με διάφορες «τσαγιερί» του Bath.
Πρόκειται για τσαγιερί που σερβίρουν τσάι με συνοδεία διάφορα αλμυρά και γλυκά και γενικά η διαδικασία σερβιρίσματος, αλλά και κατανάλωσης του τσαγιού είναι ολόκληρη ιεροτελεστία.
Όλα αυτά θα ήταν πολύ ωραία … αλλά με άλλη παρέα. Αν πήγαινα με τα παιδιά… για τσάι, μάλλον θα μου γκρινιάζανε ακόμα.

Με τα παιδιά πήγαμε όμως για … να ψωνίσουμε … φιγούρες! Τις γνωστές φιγούρες των Games Workshop φυσικά. Το κατάστημά τους το βρήκαμε εύκολα. Ήταν στην οδό St. Jame’s Parade, στα 3’ από τα λουτρά. Μικρή πόλη το Bath. Αλλά δυστυχώς δεν είχε τις φιγούρες που θέλαμε. Που είναι ο «θησαυρός» της Οξφόρδης; Ευτυχώς όμως δεν μου κρατήσανε μούτρα αυτή τη φορά και με κάτι πατατάκια στο χέρι αρχίσαμε τη βόλτα στην πόλη.

Αφού είχαμε χρόνο είπαμε να καθίσουμε κάπου να φάμε σήμερα κανονικά σε τραπέζι. Είχα ακούσει κάπου ότι θα μπορούσαμε να φάμε σε ένα Ιταλικό εστιατόριο του Jamie Oliver. Πρόκειται για τον Άγγλο τηλεμάγειρα που βλέπουμε και στη δική μας τηλεόραση. Διασχίσαμε λοιπόν τη Union street και ρωτώντας σε ένα στενό το βρήκαμε. Μόνο που αυτό που βρήκαμε, δεν ήταν κλασικό εστιατόριο, αλλά ένα τύπου ορθάδικο με δυο τρία σκαμπό, που έφτιαχνε κυρίως μπαγκέτες. Τώρα εγώ δεν καταλαβαίνω τι το ιδιαίτερο από το ταλέντο ενός σεφ θα μπορούσε να έχει μια μπαγκέτα σάντουιτς. Δεν ξέρω. Μπορεί και να έχει “κάτι”. Δεν δοκίμασα, γιατί τελικά δεν καθίσαμε.

Κατεβήκαμε πάλι τον κεντρικό δρόμο (Union street) φτάνοντας πάλι στην πλατεία Abbey Church Yard.

Ψάχνοντας το “Games Workshop” και τον “Jamie Oliver” περπατήσαμε αρκετά sτην πόλη.
Το κέντρο του Bath είναι υπέροχο, γραφικό, με πετρόκτιστα σοκάκια, υπέροχους πεζόδρομους και πλατείες, ρωμαϊκή, μεσαιωνική και γοτθική ατμόσφαιρα και όμορφα καταστήματα. Δεν μπορώ να μην τονίσω την ιδιαίτερη ομορφιά ειδικά της Bath Street, ενός δρόμου που «πνίγεται» από κιονοστοιχίες και μάλλον δεν είναι τυχαίο που το κέντρο της επιλέχτηκε για να σηματοδοτηθεί από το έμβλημα της Unesco.

Από εκεί που πίστευα ότι είναι πολλές οι τριάμισι ώρες που είχαμε στη διάθεσή μας, τώρα έβλεπα ότι δεν προλαβαίναμε. Ήθελα να πάμε δούμε και τον Καθεδρικό και το άλλο ορόσημο της πόλης, την Pulteley bridge.

Ο Καθεδρικός ήταν μπροστά μας. Αλλά ήταν η ώρα που δεν δέχονταν τουρίστες, γιατί είχε λειτουργία. Και για να εξασφαλίσουν την ησυχία υπήρχε και πορτιέρης, ο οποίος πολύ ευγενικά μεν … σε έδιωχνε δε.
«Ελάτε σε καμιά ώρα» μας είπε.
«Αχ! Δυστυχώς δεν θα είμαστε στην πόλη σε καμιά ώρα. Έχουμε έρθει ημερήσια απ’ το Λονδίνο.»
«Α! ημερήσια από το Λονδίνο;» επανέλαβε. «Ε! τότε…» δεν συνέχισε την κουβέντα, απλά άνοιξε την κουρτίνα της εισόδου και μου έκανε ένα νεύμα να μπούμε μέσα ενώ παράλληλα με το δάχτυλο στα χείλη, μου έδειξε το διεθνές σήμα της σιωπής.
Τον ευχαρίστησα και εγώ με παντομίμα και μπήκαμε.
Μπήκαμε στον Καθεδρικό και τον είδαμε χωρίς να βγάλω καμιά φωτογραφία. Δεν επιτρέπονταν την ώρα της λειτουργίας και δεν ήθελα να καταχραστώ την καλοσύνη του πορτιέρη.

Όσο λαμπρός, μεσαιωνικός και «γοτθικός» φαίνεται απ’ έξω, τόσο … το ίδιο είναι και το εσωτερικό του.
Είδαμε …μεγάλα παράθυρα από βιτρό, πέτρινες κολώνες στο χρώμα του μελιού, ένα μεγάλο εκκλησιαστικό όργανο και πολλές ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες.
Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι ο συγκεκριμένος χώρος είναι τόπος Χριστιανικής λατρείας για πάνω από 1200 χρόνια και συνεχίζει να είναι ένας … ενεργός ναός.

Ωραία όλα αυτά αλλά «έκανε πείνα» και σίγουρα δεν προλαβαίναμε να καθίσουμε κάπου για φαγητό.
Υπήρχε και η εκκρεμότητα της Pulteney bridge…..
Πρόλαβα την γκρίνια των στομαχιών μας ψωνίζοντας πρόχειρο φαγητό με πατατάκια και αναψυκτικά. Κατευθυνθήκαμε σε ένα από τα πολλά πάρκα που περιβάλλουν το ποτάμι Avon, δίπλα στην όχθη του, σε σημείο που “κερδίζει” από τη θέα της γέφυρας Pulteney. Βρήκαμε ένα παγκάκι και αράξαμε κάνοντας πικ-νικ και ρεμβάζοντας την πολυφωτογραφημένη θέα του.

Η γέφυρα Pulteney και o τεχνητός μικρός καταρράκτης που βρίσκεται μπροστά της.....

Η Pulteney είναι μια από τις ελάχιστες γέφυρες που έχουν απομείνει παγκοσμίως, που κατά μήκος τους της υπάρχουν καταστήματα. Μοιάζει λίγο με την Ponte Vecchio της Φλωρεντίας, μόνο που είναι σε άλλα χρώματα. Είναι μια πανέμορφη πετρόχτιστη γέφυρα στο κέντρο της πόλης, που δένει αρμονικά με το όλο γεωργιανό τοπίο. Είναι ένα πανέμορφο τοπίο.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά κόντευε η ώρα 5:00. Είχαμε ραντεβού με το group μας για να φύγουμε. Φτάσαμε στις 5:00 ακριβώς τελευταίοι, αλλά στην ώρα μας! Η θέση μας όμως (επάνω πρώτη σειρά) μας περίμενε.

Οι επόμενες δυόμισι περίπου ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε πολύ. Κοιμηθήκαμε. Φτάσαμε Λονδίνο περίπου οκτώ παρά και επιλέξαμε να κατεβούμε στην Cromwell road, στο Kensington, κοντά στο Φυσικής Ιστορίας, που από εκεί ήταν πιο κοντά το ξενοδοχείο μας απ’ ότι η Victoria, που θα κατέληγε το λεωφορείο.
Μόλις κατεβήκαμε, αποφασίσαμε να φάμε σε ένα Ιταλικό εστιατόριο, που βρήκαμε στο δρόμο μας και μας φάνηκε καλό. Vecchiomondo Ristorante λεγόταν. Νωρίς φτάσαμε και είμαστε και ξεκούραστοι. Τελειώσαμε με τα αξιοθέατα για σήμερα. Γιατί όχι; Είχαμε πεθυμήσει να φάμε κάτι μεσογειακό. Κοινώς: μακαρονάδες!
Πήραμε λοιπόν δυο μακαρονάδες και μία πίτσα και έτσι έκλεισε η μέρα.

Σήμερα ήταν σαφώς πιο ξεκούραστη η μέρα για όλους. Μπορεί να πήγαμε ταξίδι και να ξυπνήσαμε πολύ πρωί, αλλά για μένα τουλάχιστον ήταν πολύ άνετα, γιατί δεν είχα το άγχος να προλάβω το ένα και να προλάβω και το άλλο και να κοιτάω και το ρολόι. Τα είχε αναλάβει αυτά το πρακτορείο. Ρίξαμε και τους ύπνους μας στο λεωφορείο, τα παιδιά ήταν ξεκούραστα και με κέφι (όχι όπως χθες βράδυ, πτώματα και με μούτρα μέχρι το πάτωμα) και όλα καλά.
Μετά από το φαγητό πήραμε metro από το South Kensington για Holland Park και φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας κατά τις 10:00. Δεν θυμάμαι τι ταινία είδαμε εκείνο το βράδυ. Κάτι καλό πάντως…στα Αγγλικά!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KostasLia]

Τελεια...
Η ιστορια σου θα με βοηθησει παρα πολυ..
Εχω βεβαια καποιους μηνες μπροστα μου αλλα εχω αρχισει να ψαχνομαι απο τωρα..
Περιμενω να παρω ιδεες και αν εχεις να προτεινεις και κατι αλλο που ισως δεν προλαβες..ενημερωσε με!!!

 

[Sassenach77]

Εξάλλου γι’ αυτό το λόγο κάνουμε το ταξίδι. Για να ψωνίσουμε φιγούρες. Όλα τα άλλα είναι παρελκόμενα.

Νομίζω σου έχω πει, ότι λατρεύω το "οικογενειακό" σας σκεπτικό

Τα παιδιά θα λείπανε και δύο μέρες από το σχολείο τους, πηγαίνοντας αυτήν την εκδρομή. Θεωρώ όμως ότι το ταξίδι είναι πιο «σχολείο» απ’ το σχολείο. Θα τους προσφέρει πολλά πράγματα. Και όταν μπορώ να τους προσφέρω αυτού του είδους τη γνώση (την ταξιδιωτική), χαίρομαι πολύ.

Εύγε!!!

 

[Eftichia]

Και εγώ ήμουν στο Λονδίνο τον Αύγουστο, με τους γιούς μου 17 και 14 για μια εβδομάδα, και επιβεβαιώνω οτι τους άρεσε πάρα πολύ! Κάναμε επίσης εκδρομές σε Cotswolds και Surrey

 

[Grerena]

@Eftichia Το Λονδίνο είναι κλασικό και must για όλες τις ηλικίες, αλλά νομίζω ότι τείνει να συμβεί το ίδιο και με την επαρχία του (αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι). Τα Cotswolds ήταν και μένα στις επιθυμίες μου, αλλά όχι και στων παιδιών μου, αλλά και δεν χωρούσαν δυστυχώς στις 3,5 ημέρες που είχαμε.
Ελπίζω να την μεταφέρεις και εσύ την εμπειρία σου από αυτό το ταξίδι που έκανες με τα παιδιά σου.

Νομίζω σου έχω πει, ότι λατρεύω το "οικογενειακό" σας σκεπτικό

Καλή μου @Sassenach77 πάλι με έκανες να χαμογελάσω.....

Τελεια...
Η ιστορια σου θα με βοηθησει παρα πολυ..
Εχω βεβαια καποιους μηνες μπροστα μου αλλα εχω αρχισει να ψαχνομαι απο τωρα..
Περιμενω να παρω ιδεες και αν εχεις να προτεινεις και κατι αλλο που ισως δεν προλαβες..ενημερωσε με!!!

@KostasLia το ταξίδι αυτό είναι για μεγάλα παιδιά! Έχω και άλλο για Λονδίνο για μικρότερα (που δεν έχω δημοσιεύσει) αλλά και πάλι ... είναι για 10χρονα.
Έχω όμως και ιδέες για μεγάλους...

Εννοείτε ότι θα προτείνω ιδέες. Το Λονδίνο νομίζω ότι είναι ο καταλληλότερος προορισμός για την επιστροφή σας στα ... ταξίδια.

 

[alexandra80]

Τέλεια! Τον Οκτώβρη πάω κι εγώ Λονδίνο,Μπαθ και Stonehedge με το γιο μου για 8 μέρες! Η κατάλληλη στιγμή! Γράφε γράφε!

Μήπως μπορείς να μας δώσεις πληροφορίες για το oxford tube που ανέφερες ?Αφού έχουμε 8 μέρες ,θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε την Οξφόρδη... Τα εισιτήρια τα έκλεισες μέσω internet?

 

[Grerena]

Μήπως μπορείς να μας δώσεις πληροφορίες για το oxford tube που ανέφερες ?Αφού έχουμε 8 μέρες ,θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε την Οξφόρδη... Τα εισιτήρια τα έκλεισες μέσω internet?

Αν έχεις 8 ημέρες διαθέσιμες για Λονδίνο τότε σίγουρα κάπου χωράει και η Οξφόρδη. Νομίζω ότι αν είχα τόσες πολλές ημέρες εγώ, θα είχα γυρίσει τη μισή Αγγλία...
Με βάση την έρευνα που είχα κάνει είχα ανακαλύψει τρεις τρόπους για να πάει κάποιος στην Οξφόρδη.

1. Με λεωφορείο από Victoria Coach, της εταιρείας Oxford tube. Έχει κάθε 15’ με 20’. Η εταιρεία Oxford Tube ξεκινάει από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Marble Arch, Noting Hill Gate, Shepherd's Bush, Hillingdon.
https://www.oxfordtube.com/
Εμένα με είχε βολέψει αυτή η εταιρεία, γιατί έκανε στάση πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας και δεν είχε χρειαστεί να πάμε στην αφετηρία (Victoria) το πρωί με μετρό. Το κόστος ήταν 18 λίρες για τον ενήλικο (τώρα νομίζω ότι πήγε 19) και 9 λίρες για το κάθε παιδί με επιστροφή. Αυτές οι τιμές ισχύουν για τα Σάββατα. Σε περίπτωση που πας άλλη ημέρα, τα παιδιά κάτω των 16 χρονών ταξιδεύουν δωρεάν.
Τα εισιτήρια τα πληρώνεις άμεσα (με μετρητά) στον οδηγό. Μπορεί να είναι και η μοναδική πληρωμή που πρέπει να κάνεις με μετρητά σε όλη την Αγγλία.

2. Με λεωφορείο από Victoria Coach πάλι, αλλά άλλης εταιρείας. Το λεωφορείο Χ90 ξεκινάει επίσης από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι επίσης 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Grosvenor gardens, Marble Arch, Baker Street, Hillington. Εμένα δεν με βόλευαν αυτές οι στάσεις. Το κόστος είναι το ίδιο.

3. Με τρένο από Paddington station. Ακριβό εισιτήριο. Η διάρκεια είναι 1 ώρα περίπου.

Οτιδήποτε άλλο θυμηθώ θα το αναφέρω στη συνέχεια.

 

[Eftichia]

@Eftichia Το Λονδίνο είναι κλασικό και must για όλες τις ηλικίες, αλλά νομίζω ότι τείνει να συμβεί το ίδιο και με την επαρχία του (αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι). Τα Cotswolds ήταν και μένα στις επιθυμίες μου, αλλά όχι και στων παιδιών μου, αλλά και δεν χωρούσαν δυστυχώς στις 3,5 ημέρες που είχαμε.
Ελπίζω να την μεταφέρεις και εσύ την εμπειρία σου από αυτό το ταξίδι που έκανες με τα παιδιά σου.

Η αλήθεια είναι πως κάναμε πάμπολες βόλτες εξερευνώντας όλα τα κλασσικά αξιοθέατα... Από μουσεία, μπήκαμε μόνο στο Βρετανικό Μουσείο και στο Churcill War rooms https://www.iwm.org.uk/visits/churchill-war-rooms.

Επίσης ανεβήκαμε στο Sky Garden με τα δωρεάν εισητήρια https://skygarden.london/.
Φυσικά πολλά ψώνια και αγορές,χαχα... κάποιες ώρες περάσαμε στο Apple store της Regent Street... αλλά και στο Westfield Stratford City. Camden και Portobello κλασσικά...
Επισκεφθήκαμε ακόμα το Ολυμπιακό πάρκο της βασίλισσας όπου τα αγόρια κατέβηκαν το slide http://arcelormittalorbit.com/whats-on/the-slide/.

Τα αγόρια επίσης ξεναγήθηκαν στο γήπεδο της Άρσεναλ καθότι ποδοσφαιριστές! https://arsenaldirect.arsenal.com/tour/home

Η εμπειρία της ζωής τους όμως, ήταν η παρακολούθηση του αγώνα Άρσεναλ-Μάντσεστερ σίτυ( με τσουχτερό εισιτήριο βέβαια!).

 

[Grerena]

Οξφόρδη: "ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ ΒΑΡΚΑΔΑ …ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ FILM LOCATIONS"
Είναι γνωστό ότι λόγω του μουντού καιρού οι πόλεις της Βρετανίας δεν είναι φωτογενείς. Σε αυτές ανήκει και η Οξφόρδη. Τη βλέπεις σε φωτογραφίες και λες: «όμορφη είναι», αλλά όταν τη βλέπεις από κοντά καταλαβαίνεις πόσο … την αδικούν οι φωτογραφίες.

Μα τι πόλη είναι και αυτή! Πραγματικά η “ατμόσφαιρά” της είναι καταπληκτική. Μα πως έχουν καταφέρει και έχουν διατηρήσει αυτοί οι Άγγλοι τις πόλεις τους αναλλοίωτες μέσα στα χρόνια ή μάλλον μέσα στους αιώνες;
Γι’ αυτό οι Άγγλοι καταφέρνουν με ευκολία και “γυρίζουν” σειρές εποχής. Δεν χρειάζονται να φτιάξουν σκηνικά! Τα έχουν ήδη έτοιμα!
Πιστεύω ότι είναι τυχεροί όσοι καταφέρνουν να ζήσουν εδώ έστω και για λίγο.

Η Οξφόρδη είναι παγκοσμίως γνωστή λόγω του Πανεπιστημίου της. Πρόκειται για το παλαιότερο Πανεπιστήμιο του Αγγλόφωνου κόσμου και το δεύτερο παλαιότερο πανεπιστήμιο του κόσμου σε συνεχή λειτουργία (μετά από αυτό της Μπολόνια).
Τριανταοκτώ ανεξάρτητα κολέγια και έξι μικρότερα ιδρύματα συνδέονται με το ομοσπονδιακό σύστημα του πανεπιστημίου. Διαθέτει ακόμα και το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό σύστημα βιβλιοθηκών στη Βρετανία Αυτές οι στενές ακαδημαϊκές κοινότητες συμβάλλουν στην προώθηση της κορυφαίας έρευνας για την οποία είναι γνωστή η Οξφόρδη. Τα κτίρια του Πανεπιστημίου και οι εγκαταστάσεις του είναι διάσπαρτα σε όλο το κέντρο της πόλης.
Η Οξφόρδη έχει εκπαιδεύσει πολλούς αξιοσημείωτους αποφοίτους (οι λεγόμενοι Oxonians), συμπεριλαμβανομένων 28 βραβευμένων με Νόμπελ, 27 πρωθυπουργών του Ηνωμένου Βασιλείου, πολλών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο, αλλά και από επιστημονικό, καλλιτεχνικό, λογοτεχνικό κ.α. κόσμο.
Αναφέρω επιλεκτικά μερικά δυνατά ονόματα, όπως: Margaret Thatcher, Abdullah II της Ιορδανίας, Benazir Bhutto, Stephen Hawking, Oscar Wilde, JRR Tolkien, John Locke, TE Lawrence, (Λώρενς της Αραβίας)!

Ένα από τα μεγαλύτερα Κολλέγια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είναι το Christ church . Το Κολλέγιο αυτό αποτελείται από πολλά αρχιτεκτονικά σημαντικά κτήρια, όπως το Tom tower (το οποίο σχεδιάστηκε από τον Sir Christopher Wren, τον «Αρχιτέκτονα του Λονδίνου»), το Tom Quad (η μεγαλύτερη τετράγωνη «αυλή» Κολλεγίου στην Οξφόρδη) και το Great Dining Hall, το οποίο ήταν έδρα του Κοινοβουλίου, που συγκεντρώθηκε από τον King Charles κατά τη διάρκεια του αγγλικού εμφυλίου πολέμου. Το «παρεκκλήσι» του Κολλεγίου είναι συγχρόνως και ο Καθεδρικός ναός της Οξφόρδης. Και μάλιστα αποτελεί τον μικρότερο καθεδρικό της Αγγλίας!

Όλοι οι παραπάνω λόγοι είναι αρκετοί προκειμένου να πάει κάποιος να επισκεφτεί το συγκεκριμένο Κολλέγιο.
Και εμείς αυτό επιλέξαμε για να επισκεφτούμε. Το Christ Church ήταν το πρώτο στη λίστα επιθυμιών των παιδιών, όχι για τους παραπάνω λόγους, αλλά λόγω … Harry Potter. Ο παράγοντας Harry Potter ήταν πολύ ισχυρός και καθόρισε την επίσκεψή μας!

Τα κτίρια του Πανεπιστημίου Christ church (του 16ου αι.) έχουν εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς και κινηματογραφιστές και πολλά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως φόντο για πολλές σκηνές της δημοφιλούς σειράς ταινιών Harry Potter. Το Tom Quad, η μεγάλη διπλή σκάλα του Great Hall του Πανεπιστημίου αποτελούν και μέρη του “Hagwarts”, της σχολής των μάγων.

To Hagwarts από το internet (εννοείται)...

Αποτέλεσμα; Η δημοτικότητα του Πανεπιστημίου, τα τελευταία χρόνια να έχει εκτοξευτεί στα ύψη
με σχεδόν μισό εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων να είναι … έφηβοι!
Έτσι βρεθήκαμε και εμείς εδώ! Ως έφηβοι! (Και εγώ μαζί )

Η πόλη επίσης έχει πολύ ενδιαφέροντα μουσεία όπως το παλαιοντολογικό, το Φυσικής Ιστορίας, βιβλιοθήκες κ.α. Επίσης ένα άλλο “must” είναι και οι βαρκάδες στον παραπόταμο του Τάμεση που διαρρέει την πόλη.

Εμείς όμως οφείλαμε να ξεκινήσουμε με τα highlight αξιοθέατα, που δεν ήταν άλλα από το Great Hall (την τραπεζαρίας του “Hagwarts” των ταινιών), αλλά και την εντυπωσιακότατη διπλή σκάλα που οδηγεί στην μεγάλη αίθουσα της τραπεζαρίας.
Έτσι...
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο (στη High Street) ...

Και διασχίζοντας για λίγο μια πολύ "ζωηρή¨ πόλη...

βρεθήκαμε γρήγορα στην είσοδο του Κολλεγίου Christ Church. Με το που αφήσαμε πίσω μας τον πολυσύχναστο δρόμο St Aldates, βρεθήκαμε ξαφνικά μέσα στους γαλήνιους, πράσινους χώρους του Christ Church Meadow.

Περάσαμε μέσα από τον τεράστιο προαύλιο χώρο και φτάσαμε στην είσοδο του Καθεδρικού που αποτελούσε συγχρόνως και είσοδο του Great Hall.

To Tom Quad ( η μεγαλύτερη τετράγωνη αυλή Κολλεγίου), με το Tom Tower, το οκταγωνικό καμπαναριό στο βάθος (του Sir Christopher Wren).

Το ωράριο της εκκλησίας αλλά και της τραπεζαρίας του Πανεπιστημίου είναι πολύ ακαθόριστο. Στο επίσημο site δεν υπήρχαν, προς ενημέρωσή μας, συγκεκριμένες opening times. Αυτές καθορίζονταν πάντα την τελευταία στιγμή ανάλογα με τις ανάγκες των μελών του Κολλεγίου! Γιατί εκτός από αξιοθέατο … είναι και μια εν ενεργεία τραπεζαρία Πανεπιστημίου! Έτσι όταν φτάσαμε δεν ξέραμε αν θα είναι ανοιχτά.

Και τελικά δεν ήταν. Τα μέλη του κολλεγίου χρησιμοποιούν την τραπεζαρία για να τρώνε τρία γεύματα καθημερινά, συμπεριλαμβανομένου ενός επίσημου δείπνου τα βράδια. "Οι επισκέπτες πρέπει να το γνωρίζουν αυτό και να προγραμματίσουν τα ταξίδια τους όταν δεν χρησιμοποιείται η τραπεζαρία από τα μέλη του Κολλεγίου".
Μικρό το κακό, γιατί θα άνοιγε σε λίγο και στο μεταξύ θα είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε τον καθεδρικό ναό και αν ήμασταν τυχεροί μπορεί να πετυχαίναμε και την διάσημη χορωδία.

Ο Καθεδρικός της Οξφόρδης...

Ο αιδεσιμότατος του Καθεδρικού Ναού λέει χαρακτηριστικά ότι "οι επισκέπτες μας τείνουν να είναι νεότεροι απ' ότι σε άλλους Καθεδρικούς!"

Αφού είδαμε και τον Καθεδρικό (αλλά όχι τη χορωδία) ήρθε και η ώρα της τραπεζαρίας. Έτσι, ανεβήκαμε την εντυπωσιακή διπλή σκάλα του “Hagwarts”.

Να ξέρατε πόσο ζορίστηκα για να βγάλω αυτές τις φωτογραφίες της σκάλας ... χωρίς κόσμο!

Η σκάλα μας οδήγησε στην ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακή τραπεζαρία, εμάς αλλά και πλήθη κόσμου.
Ήταν μία μακρόστενη αίθουσα με τρεις σειρές μακρόστενα τραπέζια (στη σειρά ήταν τέσσερις, όσοι και οι οίκοι του Hogwarts). Στους διαδρόμους ανάμεσα στα τραπέζια ο κόσμος σχηματίζοντας ουρά (μαζί και εμείς) περπατούσε σιγά σιγά θαυμάζοντας το χώρο.

Η τεράστια αίθουσα είχε «βαριά» επίπλωση, ξύλινη διακόσμηση, βιτρό παράθυρα, ξυλόγλυπτη οροφή και κλασικούς πίνακες στους τοίχους. Οι περισσότεροι ήταν πορτρέτα καθηγητών του Πανεπιστημίου. Στο βάθος βρισκόταν το πορτραίτο του ιδρυτή της Εκκλησίας του Χριστού, ο Henry VIII, ο οποίος απεικονίζεται πάνω από μια προτομή της βασίλισσας Elizabeth II. Ανάμεσα στα πορτραίτα αναγνώρισα George Canning. Ο Caning είναι ο γνωστός φιλέλληνας, από τον οποίο πήρε το όνομά του και η πλατεία Κάνινγκος της Αθήνας. Τα παιδιά δεν τον θυμόντουσαν. Ο μικρός όμως (προς μεγάλη μου χαρά) αναγνώρισε το πορτραίτο του John Locke, του Άγγλου φιλόσοφου και Διαφωτιστή.
Τι ιστορία έχει αυτό το μέρος!

- «Καλά, εσύ που τον ήξερες τον Locke;», ρώτησα τον μικρό.
- «Μην τρομάζεις, μαμά. Προχθές το κάναμε στην Ιστορία.»

Τα τραπέζια ήταν στρωμένα και έτοιμα να σερβιριστούν. Ύστερα από τη λίγη ώρα, η τραπεζαρία που τώρα ήταν επισκέψιμη για το κοινό θα ξαναέκλεινε πάλι προκειμένου να εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες του Πανεπιστημίου. Τι περίεργο! Ο χώρος που τρως το μεσημέρι σαν φοιτητής ή Καθηγητής να είναι αξιοθέατο και να κλείνει και να ανοίγει συγκεκριμένες ώρες για να ικανοποιεί πότε τους φοιτητές και πότε τους τουρίστες. Και όλο αυτό λόγω μιας ταινίας. Και δεν είναι καν το μέρος που γυρίστηκε η ταινία, αλλά απλά ο χώρος από τον οποίο ο συγγραφέας πήρε έμπνευση!!!
Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες παρόλο που ήταν δύσκολο γιατί είχε αρκετό κόσμο.

Βγαίνοντας έξω περιτριγυρίσαμε για λίγο στους χώρους του Κολλεγίου.

Πραγματικά αυτά που είδα με ... έπεισαν ότι είναι κατάλληλα για σκηνικά ταινίας.
Όμως δύσκολο να πιστέψω ότι είναι χώρος Πανεπιστημίου και μάλιστα χώρος που έχει συνεχή χρήση από τον 16ο αι.!

Και εκεί που τριγυρνούσαμε "πέφτουμε" πάνω σε ένα σουβενιρομάγαζο. Τα παιδιά τρελάθηκαν. Είχε ότι μπορεί να φανταστεί κανείς με το λογότυπο του Harry Potter. Μπλούζες, καπέλα, φούτερ, στυλό, τετράδια, μπρελόκ, τράπουλες, σουβέρ, φιγούρες και πολλά άλλα. Φάγαμε αρκετή ώρα μέχρι να αποφασίσουμε τι θα πάρουμε και ήταν και όλα «τσιμπημένα». Και όταν τελικά αποφασίσαμε και πάμε στο ταμείο να πληρώσουμε, τι να δούμε πίσω από τον ταμία; Το ραβδί του Harry Potter! «Τσιμπημένο» και αυτό φυσικά. Έκανε 36 λίρες παρακαλώ. Γούρλωσαν τα μάτια τους τα παιδιά.
Ε! Τι να κάνω και εγώ;
-«Άντε και θα τσοντάρω λίγο στο χαρτζιλίκι σας να το πάρουμε».
-«Yes»
Τώρα όμως που αποφασίσαμε να ψωνίσουμε ,,, δεν ξέραμε ποιο ραβδί να πάρουμε. Είχε πολλά. Του Voldemort, του Harry Potter, του Snape; Ποιο; Τελικά πήραμε του Snape, γιατί ήταν πιο ωραίο. Πάει και αυτό.

Ευτυχισμένοι βγήκαμε ξανά στην πόλη. Φτάσαμε μέχρι την Radcliffe Camera, ένα στρογγυλό και πολύ χαρακτηριστικό κτίριο της πόλης, που αποτελεί το αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης και στη συνέχεια περάσαμε έξω από τη βιβλιοθήκη Bodleian (στην οποία έχουν γυριστεί πολλές σκηνές από τις ταινίες Harry Potter), αλλά επιλέξαμε να επισκεφτούμε τη Θεολογική σχολή (Divinity school), όπου επίσης γυρίστηκαν κάποιες σκηνές από τις ταινίες και συγκεκριμένα εκεί ήταν το αναρρωτήριο της σχολής των μάγων.

Στη συνέχεια με βάση το πρόγραμμά μου, θα έπρεπε να πάμε να δούμε τα δύο δωρεάν μουσεία φυσικής Ιστορίας και Παλαιοντολογίας και μετά θα πηγαίναμε για “punting”. Για κάποιο λόγο … δεν τα προλαβαίναμε και τα δύο και θα έπρεπε να διαλέξουμε τι θα κάναμε. Επειδή λοιπόν μουσεία θα βλέπαμε και στο Λονδίνο και το punting μάλλον θα ήταν πιο διασκεδαστικό, επιλέξαμε το δεύτερο.

Το “punting” είναι βαρκάδα στο ποτάμι με ένα σκάφος που ονομάζεται “punt”. Το punt είναι ένα είδος βάρκας, η οποία δεν κινείται με κουπιά αλλά με ένα κοντάρι που «σπρώχνει» το βυθό, κάτι σαν αυτό που κάνουν οι γονδολιέρηδες της Βενετίας Είναι πολύ σύνηθες σπορ, με το οποίο ασχολούνται οι φοιτητές της Οξφόρδης και μάλιστα είναι και γνωστοί και οι αγώνες που γίνονται κάθε χρόνο μεταξύ των φοιτητών της Οξφόρδης και αυτών του Cambridge.
Τα παιδιά εννοείται ότι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα της βαρκάδας. Φτάσαμε σε ένα σημείο του ποταμού, κοντά στο Magdalene College, όπου είχε punt για ενοικίαση. Εκτός όμως από punt, είχε και ποδήλατα και βάρκες με κουπιά και άλλα ποταμίσια πλεούμενα. Τα punt όμως επειδή φοβηθήκαμε ότι θα ήταν αρκετά δύσκολα στην οδήγηση και δεν υπήρχε τέτοια ώρα που πήγαμε οδηγός (που μπορούσες επίσης να νοικιάσεις punt με οδηγό), δεν πήραμε και αποφασίσαμε να πάρουμε ένα θαλάσσιο ποδήλατο. Μάλλον ποταμίσιο ποδήλατο θα έλεγα γιατί ήταν λίγο διαφορετικό από αυτά που ξέρουμε.

Ήταν πάρα πολύ ωραία. Κάναμε μία ώρα ποδηλατάδα στο κανάλι αυτό της Οξφόρδης, περνώντας δίπλα από τα Πανεπιστήμια, τις αυλές τους, τα γήπεδά τους κ.α. Τα αγόρια ανέλαβαν και τα δύο τα πετάλια και μοιραζόντουσαν και το πηδάλιο και εγώ είχα αράξει μπροστά στην πλώρη απολαμβάνοντας τη βαρκάδα και το φραπέ μου, που έφτιαξα επί τόπου. Τέλεια. Όλοι το ευχαριστηθήκαμε.

Αυτόν τον φραπέ ... το πόσο τον ευχαριστήθηκα ... δεν λέγεται...

Μετά την ποδηλατάδα υπήρχε πια μία εκκρεμότητα πριν φύγουμε από την Οξφόρδη και αυτή ήταν να πάμε σε ένα μαγαζί της Games Workshop να ψωνίσουμε φιγούρες. Εύκολα το βρήκαμε. Στο κέντρο της πόλης. Εμ! Φοιτητούπολη η Οξφόρδη. Προφανώς και θα είχε τέτοιο μαγαζί και μάλιστα στο κέντρο της. Φτάσαμε. Έβλεπα τη χαρά στα πρόσωπά των παιδιών και χαιρόμουνα και εγώ. Τι φιγούρες είχε εκεί μέσα! Φιγούρες που δεν έβρισκαν στην Ελλάδα και τις έβλεπαν μόνο στο internet, τώρα τις έβλεπαν μπροστά τους και δεν ήξεραν τι να πρωτοδιαλέξουν για να αγοράσουν.

Τα άφησα να περιεργαστούν και να διαλέξουν με την ησυχία τους ότι ήθελαν και εγώ στο μεταξύ βρήκα ευκαιρία να τηλεφωνήσω στον άντρα μου. Έχοντας ένα ύφος απόλυτης ικανοποίησης, αφού έβλεπα και τα παιδιά ικανοποιημένα, του εξιστόρησα τα νέα της ημέρας. Το κυριότερο όμως ήταν ότι ήθελα να πάρω τα εύσημα για τις επιλογές μου, αφού εκείνος ήταν πολύ επιφυλακτικός με το ταξίδι αυτό προς «το άγνωστο … σέρνοντας τα παιδιά μας μαζί». Τον καθησύχασα λοιπόν ενημερώνοντάς τον ότι το ταξίδι μέχρι στιγμής έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και ότι τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα.

Ξόδεψαν πολλά από το χαρτζιλίκι τους σε εκείνο το μαγαζί εκείνο το βράδυ. Και μάλλον θα ήθελαν να ξόδευαν και άλλα, αλλά τους συγκράτησα λίγο εγώ με το σκεπτικό ότι θα συναντούσαμε και άλλα υποκαταστήματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας. Ποια διάρκεια; Μιλάω λες και κάνουμε κανένα πολυήμερο ταξίδι. Πέρασε ήδη η μία μέρα και έχουμε άλλες δυόμισι. Μου φαίνεται ότι είμαστε πιο πολύ καιρό στην Αγγλία, αφού από τις 6:00 το πρωί που είμαστε στους δρόμους έχουμε κάνει τόσα πολλά!!!

Από το σπίτι μας πήγαμε στο Βενιζέλος, από εκεί Stansted, από εκεί Notting Hill, από εκεί Οξφόρδη.
Και στην Οξφόρδη η διαδρομή που κάναμε (με πόδια και ποδήλατο) φαίνεται στον παρακάτω χάρτη:

Και ακόμα δεν τέλειωσε η μέρα. Έχουμε ακόμα να αντιμετωπίσουμε και τις συγκινήσεις του ξενοδοχείου και του δωματίου που δεν έχουμε δει ακόμα. Αχ! Τι θα συναντήσουμε άραγε;

Το «κατάλυμα»
Γύρω στις 8:00 πήραμε πάλι το λεωφορείο της Oxford tube.

Το λεωφορείο μας άφησε κατά τις 9:20 απέναντι από το ξενοδοχείο μας. Στις 9:30 το βράδυ λοιπόν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Το κτίριο είναι ένα παλιό κτίριο με τουβλάκι κόκκινο πανομοιότυπο με το διπλανό και το παραδιπλανό. Απ’ έξω δεν καταλαβαίνεις ότι είναι ξενοδοχείο γιατί δεν έχει καν ταμπέλα. Εννοείται ότι δεν έχει ούτε λόμπι, ούτε χώρο υποδοχής. Ανοίγεις την πόρτα ένας μικρός διάδρομος και σκάλες για να ανέβεις στα δωμάτια. Η ιδιοκτήτρια μένει στο υπόγειο. Φτάνουμε και της χτυπάμε το κουδούνι. Μετά από ώρα μας άνοιξε και επιτέλους μας οδήγησε στο δωμάτιό μας που ήταν στον 1ο όροφο. Το δωμάτιο ήταν μεγάλο για τρίκλινο, κάτω είχε μια βρώμικη μοκέτα, που κάλυπτε ένα ανώμαλο ξύλινο δάπεδο, που έτριζε όπου και να πατούσες και σκόνταφτες επίσης και οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από επίσης μια βρώμικη ταπετσαρία. Το δωμάτιο είχε επίσης ψυγείο (με ξεχασμένα σάντουιτς από τους προηγούμενους ενοίκους) κουζίνα, φούρνο, κουζινικά σκεύη, όπου τίποτα από όλα αυτά δεν με ενέπνεαν να τα αγγίξω. Το μπάνιο (ας πούμε) ήταν ένα πρόσθετο κουβούκλιο μέσα στο δωμάτιο διαστάσεων 0,5χ0,50μ. (σε καμπίνα πλοίων έχει μεγαλύτερη) όπου είχε μια ντουζιέρα και ένα μικρό νιπτηράκι. Εννοείτε ότι χαρτί τουαλέτας είχαν ξεχάσει να βάλουν. Αυτή λοιπόν την εικόνα είχε το δωμάτιο που θα μου ετοίμαζαν σε μισή ώρα το πρωί που πρωτοήρθαμε. Ήρθαμε δέκα ώρες μετά και πάλι έτοιμο δεν ήταν.

Οk. Αυτό μας έτυχε τώρα. Το είχα λίγο ψιλοϋποψιαστεί. Λίγο το booking, λίγο το βλέμμα της ιδιοκτήτριας, αλλά τι να κάνω τώρα; Ήθελα φθηνό και σε καλή θέση. Καλά να πάθω. Οk! Λέω στα παιδιά: Μόνο ύπνο θα κάνουμε. Απλά προσπαθήστε να μην κυκλοφορείτε πολύ. Ο μικρός το πήρε πολύ στα σοβαρά και πήγαινε από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη προσπαθώντας να μην πατάει κάτω δηλ. πατούσε από έπιπλο σε έπιπλο σαν μαϊμού, λες και αυτά ήταν καθαρά. Βέβαια από την άλλη ομολογώ ότι τα κρεβάτια είχαν πολύ ωραία στρώματα, τα σεντόνια ήταν πεντακάθαρα και επίσης είχε και μια 42άρα τηλεόραση και μάλιστα με δορυφορικά κανάλια. Απίστευτο ε; Φρεσκαριστήκαμε, συμπληρώσαμε ένα έντυπο (τύπου multiple choice) σημειώνοντας τι πρωινό θέλαμε να μας σερβίρει το πρωί στο δωμάτιο (αφού είπαμε δεν έχει λόμπι) και της το δώσαμε και μετά αράξαμε στα μοναδικά καθαρά σημεία του δωματίου (δηλ. στα κρεβάτια μας) και τι χαρά είδαμε spiderman στην τηλεόραση … στα Αγγλικά! Είχαμε τρελαθεί με τα μεταγλωττισμένα σε άλλες χώρες που πηγαίναμε μέχρι τώρα.

Κοιμηθήκαμε γρήγορα. Νομίζω ότι παρόλη την «έκπληξη» του δωματίου, η ημέρα είχε απόλυτη επιτυχία.
Αύριο θα ερχόταν η σειρά του Λονδίνου...

 

[alexandra80]

Αν έχεις 8 ημέρες διαθέσιμες για Λονδίνο τότε σίγουρα κάπου χωράει και η Οξφόρδη. Νομίζω ότι αν είχα τόσες πολλές ημέρες εγώ, θα είχα γυρίσει τη μισή Αγγλία...
Με βάση την έρευνα που είχα κάνει είχα ανακαλύψει τρεις τρόπους για να πάει κάποιος στην Οξφόρδη.

1. Με λεωφορείο από Victoria Coach, της εταιρείας Oxford tube. Έχει κάθε 15’ με 20’. Η εταιρεία Oxford Tube ξεκινάει από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Marble Arch, Noting Hill Gate, Shepherd's Bush, Hillingdon.
https://www.oxfordtube.com/
Εμένα με είχε βολέψει αυτή η εταιρεία, γιατί έκανε στάση πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας και δεν είχε χρειαστεί να πάμε στην αφετηρία (Victoria) το πρωί με μετρό. Το κόστος ήταν 18 λίρες για τον ενήλικο (τώρα νομίζω ότι πήγε 19) και 9 λίρες για το κάθε παιδί με επιστροφή. Αυτές οι τιμές ισχύουν για τα Σάββατα. Σε περίπτωση που πας άλλη ημέρα, τα παιδιά κάτω των 16 χρονών ταξιδεύουν δωρεάν.
Τα εισιτήρια τα πληρώνεις άμεσα (με μετρητά) στον οδηγό. Μπορεί να είναι και η μοναδική πληρωμή που πρέπει να κάνεις με μετρητά σε όλη την Αγγλία.

2. Με λεωφορείο από Victoria Coach πάλι, αλλά άλλης εταιρείας. Το λεωφορείο Χ90 ξεκινάει επίσης από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι επίσης 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Grosvenor gardens, Marble Arch, Baker Street, Hillington. Εμένα δεν με βόλευαν αυτές οι στάσεις. Το κόστος είναι το ίδιο.

3. Με τρένο από Paddington station. Ακριβό εισιτήριο. Η διάρκεια είναι 1 ώρα περίπου.

Οτιδήποτε άλλο θυμηθώ θα το αναφέρω στη συνέχεια.

Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που αφιερώσεις να μου απαντήσεις! Για την ακρίβεια θα είμαι 3 μέρες Μπαθ,για να πάω σε Stonehenge και cotswolds και 4 Λονδίνο. Μάλλον θα βράσω κάπου και την Οξφόρδη, γιατί είχα μαγευτεί από το Cambridge ....

 

[paefstra]

@Grerena εισαι επαξια η "μανα κουραγιο" του φορουμ!

 

[jimp]

Με την ευκαιρία της ιστορίας σου να γράψω εδώ πως στο αγγλικο groupon και στο Wowcher έχει καλές τιμές για ημερήσιες εκδρομές σε Stonehenge/Bath (και όχι μόνο) οι οποίες με τους κωδικούς έκπτωσης που βγάζει συχνά συμφέρουν πολύ.